อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 16 วันที่ 3 ก.พ. 58

อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 16 วันที่ 3 ก.พ. 58

วรรณิตกลุ้มใจเมื่อทราบว่าตัวเองตั้งครรภ์จริงอย่างที่วาสนาบอก เธอยังคิดอ่านไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไป
การอยู่กับอนันยชไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเพราะทั้งคู่ไม่มีความสมดุลในเรื่องเพศ และนับวันอนันยชก็ยิ่งแสดงออกด้วยการโมโหฉุนเฉียว พูดแขวะเธอเป็นประจำ หนำซ้ำวันนี้เขายังพาหญิงอื่นมาที่บ้านเพื่อหาความสุขต่อหน้าเธอซึ่งเป็นเมียถูกต้องตามกฎหมาย

วรรณิตทนไม่ได้ มีปากเสียงกับหญิงคนนั้นจนถึงขั้นตบตีกัน แทนที่อนันยชจะห้าม เขากลับตบหน้าเธอก่อนไล่ออกจากห้องไปยืนร้องไห้อย่างเจ็บช้ำและเจ็บใจ



ด้านทิวัตถ์ที่ล่วงรู้ว่าลิลินไม่ได้ความจำเสื่อม แรกรู้เขาโกรธเธอเหมือนกัน แต่พอฟังเหตุผลของเธอ ความโกรธก็มลายหายไปในพริบตา เหลือแต่ความรักและสงสารคงเดิม

ลิลินบอกเขาว่าถ้าเธอไม่แกล้งความจำเสื่อมเธอคงถูกศัลย์ฆ่าไปแล้ว และเธอก็มั่นใจด้วยว่าศัลย์เป็นคนตัดสายเบรกรถวิทยาเพราะก่อนหน้านี้เธอเห็นเขามาป้วนเปี้ยนแถวบ้าน แล้วพอเธอเข้าโรงพยาบาลศัลย์ก็ยังมาหาซึ่งทิวัตถ์ก็เห็นกับตาที่เจอกันในห้องพักฟื้นของเธอ

ทิวัตถ์คิดทบทวนทุกอย่างตามที่ลิลินบอกแล้วคล้อยตาม ระหว่างนั้นทั้งคู่แวะที่ปั๊มน้ำมัน ไม่คิดว่าจะเจอกฤษดากับลูกน้องที่เตรียมตัวไปงานศพสิตาที่วัด การเจอกันของสองฝ่ายมีปัญหาแน่นอน เพราะกฤษดาฝังใจว่าทิวัตถ์ฆ่าสิตา จึงยิงปืนขึ้นฟ้าเชิงขู่โดยไม่สนสายตาของผู้คนในบริเวณนั้น

ลิลินใจคอไม่ดีเพราะดูแล้วกฤษดาบ้าระห่ำ เขาต้องเอาชีวิตทิวัตถ์แน่ถ้าไม่บังเอิญมีตำรวจสายตรวจผ่านมา กฤษดากับลูกน้องรีบหนีไป แต่เรื่องนี้ศัลย์ไม่ปล่อยผ่าน มาดำเนินการด้วยตัวเองพร้อมกับโทร.บอกศุภารมย์

ศุภารมย์กับทรงพลรีบเดินทางมาโดยเร็ว ศัลย์รายงานว่าพยานในที่เกิดเหตุกับภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นชัดว่าเป็นฝีมือกฤษดากับลูกน้อง ทรงพลเห็นลูกชายไม่เป็นอะไร จึงให้พาลิลินกลับบ้านก่อน พ่อกับแม่จะจัดการเรื่องนี้เอง

แต่กลายเป็นว่าศัลย์ขอจัดการเสี่ยหาญกับกฤษดาในคืนนั้นด้วยการวิสามัญสองพ่อลูกอ้างว่าเขาขัดขืนการจับกุม ทรงพลเครียดมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้ นับวันมีคนตายเพิ่มมากขึ้นทุกที...

ความพยายามของปรมัตถ์สัมฤทธิผลหลังพยายามตามหาทรงเผ่าอยู่สองวัน ทรงเผ่าติดเหล้างอมแงม เห็นแก่เหล้านอกที่ปรมัตถ์นำมาให้ก็เลยเล่าว่าคดีฆาตกรรมศุภิสราเมื่อ 15 ปีก่อน ตนนำมาเขียนเป็นนิยายเก็บไว้ ซึ่งในนิยายมีข้อมูลของสาวใช้ชื่อเจี๊ยบว่าอยู่ที่ไหน

การตายของเสี่ยหาญกับกฤษดาทำให้ทรงพลร้อนรุ่มกลุ้มใจถึงกับระเบิดอารมณ์กับศุภารมย์ โดยที่เขาไม่รู้ว่าศัลย์แอบฟังอยู่ในมุมมืดยามค่ำคืน

“ผมไม่ชอบที่รองฯศัลย์ทำอย่างนี้ ถ้าเราปล่อยให้ รองฯทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่มือเราจะหลุดพ้นจากเรื่องพวกนี้สักที ผมว่าเราควรจะเลิกใช้รองฯทำงานได้แล้ว”

“คุณคิดว่ามันจะง่ายอย่างที่คิดงั้นเหรอคะ”

“หรือคุณจะปล่อยให้รองฯทำแบบนี้ต่อไป แต่ผมคงยอมไม่ได้”

“แต่ยังไงรองฯก็ยังมีประโยชน์กับเรา”

“มีประโยชน์หรือจะเก็บเอาไว้เพื่อบริหารเสน่ห์ของคุณกันแน่”

“นี่คุณ...ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากคุณ”

“คิดว่าผมดูไม่ออกเหรอว่ามันคิดอะไรกับคุณ”

“อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานว่าคนอื่นต้องทำตามสิคะ เพราะฉันกับรองฯยังไงก็คงไม่เหมือนคุณกับกานดา เขาก็รู้กันทั่วบริษัทว่ากานดาคิดอะไรกับคุณ”

ทรงพลถอนหายใจสะกดอารมณ์โกรธไว้ “เอาเถอะ ผมคงไปห้ามความคิดของใครไม่ได้ แต่ที่ผมเตือนคุณ เพราะหวังดี แต่ถ้าคุณคิดจะเลี้ยงงูพิษอย่างรองฯศัลย์ไว้ก็เชิญ”

ศุภารมย์นิ่งไปอย่างเครียดๆ ศัลย์ที่ซ่อนตัวฟังอยู่มองตามทรงพลที่เดินออกไปด้วยความแค้น

คืนนั้นทรงพลตัดสินใจไปหากานดาที่บ้าน ศัลย์แอบตามมาและซุ่มจับตาดูพร้อมฟังการสนทนาทั้งคู่อยู่เงียบๆ

“คุณพลมีเรื่องไม่สบายใจอะไรเหรอคะ”

“เรื่องรองฯศัลย์ ผมรู้ว่าเขารับใช้ผมมานาน แต่ผมก็รู้ว่าคนอย่างรองฯศัลย์ไม่ได้อยู่เพราะเงิน เขาอยู่เพราะอยากใกล้ชิดกับคุณต่าย”

กานดาฟังแล้วอึ้งไปอย่างคาดไม่ถึง “แต่ผมไม่กลัวว่าสองคนนั้นจะมีสัมพันธ์อะไรกันหรอกนะ เพราะผมรู้ว่ายังไงคุณต่ายก็ยังรักผม และผมก็ยังรักเธอ แต่ตอนนี้รองฯศัลย์เหมือนหมาบ้า เขาแทบจะฆ่าทุกคนที่คิดว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้กับคุณต่าย”

“แล้วคุณจะทำยังไงคะ รองฯศัลย์เองก็กุมความลับของครอบครัวคุณไว้หลายเรื่อง”

“ผมคงต้องยอมให้มือเปื้อนเลือดอีกครั้ง...ก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป”

ยิ่งฟังกานดาก็ยิ่งเครียด...แต่ศัลย์ที่แอบฟังแค้นมากขึ้น แล้วฉวยโอกาสตอนทรงพลออกจากบ้านสังหาร กานดาอย่างเลือดเย็น ทรงพลลืมโทรศัพท์มือถือเอาไว้กลับมาเจอศพเธอ ตกใจแทบช็อก

ทรงพลหายไปทั้งคืน ศุภารมย์กระวนกระวายโทร.หาแต่ติดต่อไม่ได้ อนันยชก็ไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนวรรณิตออกไปแต่เช้าบอกว่าไปงานศพญาติห่างๆที่เพิ่งเสีย เหลือแต่ทิวัตถ์กับลิลิน แต่อีกเดี๋ยวทิวัตถ์ก็จะพาเธอไปพบหมอเช็กอาการอีกครั้ง

ทิวัตถ์ไม่ยอมบอกความจริงกับใครว่าลิลินปกติดีไม่ได้ความจำเสื่อม นี่เองทำให้ลิลินซาบซึ้งและมีใจให้เขามากขึ้นกว่าเดิม...ด้านศักดิ์สิทธิ์กับวิชนีที่รักลงตัว ฝ่ายชายจะขายโรงแรมแล้วนำเงินไปเปิดร้านหมูกระทะ แต่แฟนสาวไม่เห็นด้วย และยิ่งคัดค้านเมื่อได้พบกับนายสุชาติที่จะซื้อโรงแรมแต่พูดจาปากเสียไม่ใช่เล่น

ศุภารมย์ยังเพียรโทร.หาทรงพลทั้งมือถือและที่บริษัท แต่ไม่สามารถติดต่อได้สักช่องทาง จนกระทั่งศัลย์มาที่บ้านเอารูปถ่ายขณะทรงพลไปหากานดาที่บ้านให้ดู เธอโมโหมากเร่งศัลย์ให้เล่ารายละเอียดมา

“คุณพลแอบไปหากานดาเมื่อคืน...ผมขอโทษ...แต่ที่ผมต้องตามดูคุณพลเพราะผมเกรงว่าคุณพลจะนอกใจคุณต่าย แล้วพอผมตามไปมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ”

“งั้นตอนนี้คุณพลก็อยู่กับเธอใช่ไหม”

“คงไม่ใช่ เพราะผมกำจัดหนามยอกอกนั่นให้คุณต่ายแล้ว”

“หมายความว่าไง” ศุภารมย์ถามเสียงหลง

“ผมฆ่านังนั่นไปแล้ว ต่อไปนี้คุณก็จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องของเธอกับคุณพลอีกต่อไป”

ศุภารมย์หงุดหงิดต่อว่าศัลย์ทำนอกเหนือคำสั่ง ศัลย์ฟังแล้วเริ่มน้อยใจ บอกว่าตนทำทุกอย่างไปก็เพื่อเธอ ศุภารมย์สังเกตเห็นศัลย์แปลกไป ตะล่อมถามถึงทรงพลว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน

“คุณต่ายจะไปสนใจมันอีกทำไม ในเมื่อมันไม่ได้รักคุณ ผมต่างหากที่รักคุณ”

ศุภารมย์ผงะ ศัลย์เดินมาจับมือ เธอตกใจสะบัดมือออก ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่าเขาคิดจะทำอะไร

“ป่านนี้แล้ว...คุณต่ายไม่รู้เลยหรือไงว่าที่ผมคอยรับใช้คุณมาตลอดก็เพราะผมรักคุณ”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ” คำพูดของศุภารมย์ไม่เป็นผล ศัลย์ทำเหมือนไม่ได้ยิน เอาแต่ระบายความในใจของตนเอง

“แล้วคุณต่ายรู้ไหมว่าผมต้องปวดใจแค่ไหนเมื่อเห็นคุณต้องเสียใจ แต่มันกลับไม่สนใจไยดีคุณเลย” พูดแล้วเขาดึงเธอเข้ามากอดเว้าวอน “อยู่กับผมนะ ผมดูแลคุณได้”

“ปล่อย...ฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น” ศุภารมย์ขัดขืนและพยายามจะหนีออกจากห้องทำงาน แต่เขาไม่ฟัง ดึงเธอมากอดอีก ประกาศว่าเขาจะไม่ยอมเสียเธอไป

ศุภารมย์หมดความอดทน คว้าแจกันบนโต๊ะฟาดหัวศัลย์เต็มแรงก่อนจะวิ่งไปที่ประตู จังหวะนั้นอนันยชซึ่งเมาค้างกลับเข้าบ้านได้ยินเสียงเหมือนของตกแตกในห้องทำงานรีบตรงดิ่งไปทันที

ศัลย์หัวแตกเลือกอาบตามมากระชากศุภารมย์ แล้วบีบคอ อนันยชวิ่งมาเคาะประตูเรียกแม่ พอได้ยินเสียงแม่ร้องขอความช่วยเหลือก็รีบพังประตูเข้าไป แล้วชกต่อยศัลย์อุตลุด แต่ก็โดนศัลย์สวนกลับหลายหมัดจนร่างทรุด ลงกับพื้น

“หยุดนะ!! ห้ามทำอะไรลูกฉันเด็ดขาด”

“ถึงมันอยู่ไปก็คอยสร้างแต่ปัญหาให้เรา”

ศุภารมย์น้ำตาคลอ เกาะขาศัลย์ขอร้องไม่ให้ทำอะไรลูกชายของตน ศัลย์เห็นน้ำตาของเธอก็เริ่มใจอ่อนจะปลอบใจ ทันใดอนันยชคว้ากรรไกรจ้วงแทงคอศัลย์จนเลือดทะลักแล้วขึ้นคร่อมระดมหมัดต่อยไม่ยั้งจนเขาแน่นิ่งตายคามือ

“พอแล้ววัน...วัน!!!” ศุภารมย์กรีดร้องอย่างตื่นตระหนก

ooooooo

หลังจากพาสุชาติชมโรงแรมทั่วทุกซอกมุม ศักดิ์สิทธิ์คิดว่าเขาจะยอมซื้อในราคาที่ตกลงกันไว้ กลายเป็นว่าเขาต่อรองลดลงอีก แล้วจะทุบทิ้งทำเป็นคอมมูนิตี้มอลล์

“คงลดไม่ได้แล้วจริงๆครับ นี่ผมก็ให้ราคาพิเศษแล้วสำหรับคุณสุชาติ”

“พิเศษ? แพงเป็นพิเศษน่ะสิ ถ้าผมจะซื้อไปทุบทิ้งแล้วทำใหม่ ราคานี้ก็ถือว่าแพงไปอยู่ดี...แต่ก็เอาเถอะ ไหนๆก็ลดไม่ได้แล้วใช่ไหม งั้นคุณก็จัดการเรื่องไล่พนักงานออกกับเงินค่าชดเชยให้เรียบร้อยแล้วกัน”

ศักดิ์สิทธิ์เหวอ แต่ก็รีบรับคำเพราะกลัวเขาเปลี่ยนใจ “ไม่เป็นปัญหาครับ”

“โอเค งั้นตามนี้นะ”

“ได้ครับ”

สุชาติพอใจเดินยิ้มออกไป วิชนีสวนเข้ามาราวพายุ เสียงดังใส่ศักดิ์สิทธิ์อย่างฉุนเฉียว

“ห้ามขายเด็ดขาด นายไม่ได้ยินเหรอว่าเขาจะทุบทิ้ง”

“ฉันจะขาย...ฉันตัดสินใจแล้ว”

ศักดิ์สิทธิ์เสียงแข็งแล้วเดินหนี วิชนีตามดักหน้า ปกติเห็นท่าไม่ดีพยายามจะไกล่เกลี่ยแต่ไม่มีช่องไฟให้ได้แทรก

“ถ้านายขาย นายไม่คิดบ้างหรือไงว่าจะมีพนักงานกี่คนต้องตกงาน”

“ไม่สน!” ศักดิ์สิทธิ์สวนทันควันจนวิชนีชะงักไปอย่างหงุดหงิด ปกติเห็นแล้วหนักใจแทนทั้งคู่จริงๆ

ooooooo

ฝ่ายทิวัตถ์กับลิลินที่บอกคนในบ้านว่าออกไปหาหมอ ความจริงลิลินพาเขามาคุยเรื่องสาวใช้ชื่อเจี๊ยบ พร้อมกันนี้ก็นัดเจอปรมัตถ์ด้วย

เมื่อสองหนุ่มเผชิญหน้า ปรมัตถ์เขม่นทิวัตถ์แต่ลิลินรีบบอกว่าตอนนี้เขาเป็นพวกเดียวกับเรา เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ครอบครัวของเขาทำ และเขาก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน

ปรมัตถ์รับฟังแต่ยังไม่ไว้ใจทิวัตถ์อยู่ดี แต่พลันทุกคนต้องยุติ สายตาจับจ้องไปที่จอทีวีพร้อมกัน นักข่าวรายงานเหตุการณ์เพลิงไหม้ชุมชนที่ทรงเผ่าอยู่ ทั้งสามคนรีบเดินทางไปดูและทราบจากตำรวจว่าบ้านทรงเผ่าโดนด้วย เขาเมาไม่รู้เรื่องโดนไฟคลอกตายในกองเพลิง...

แต่ทุกคนไม่รู้ว่ามือเพลิงคือนพกรที่มาคาดคั้นทรงเผ่าเพราะต้องการล้วงความลับของพวกทรงพล

ปรมัตถ์รู้สึกผิดที่ซื้อเหล้ามาให้ทรงเผ่า ถ้าเขาไม่เมาก็คงไม่เป็นอย่างนี้ ลิลินปลอบใจเพื่อนรุ่นพี่ว่าอย่าโทษตัวเอง ส่วนทิวัตถ์หนักใจว่าจะทำยังไงต่อ ตอนนี้คนที่มีเบาะแสเรื่องเจี๊ยบไม่อยู่แล้ว

“แต่ก่อนผู้กำกับจะเมาจนหลับไป เขาบอกมัตว่าเจี๊ยบอยู่ที่บ้านหวาย”

“บ้านหวาย แล้วเราจะไปบ้านหวายยังไง”

“ผมกับคุณไปไม่ได้แน่ๆ ไม่อย่างนั้นทุกคนต้องสงสัย”

“มัตไปเอง” ปรมัตถ์อาสา และขอให้ลิลินดูแลตัวเองดีๆ ถ้ามีใครทำอะไรให้รีบบอกเขาทันที

เมื่อปรมัตถ์ไปแล้ว ทิวัตถ์แสดงท่าทีงอนๆ พูดจากระแนะกระแหนลิลินว่าท่าทางเธอกับปรมัตถ์สนิทกันจัง ลิลินยอมรับว่าสนิทจริง เขาเป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเธอตอนที่ยังอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ทิวัตถ์ฟังแล้วสบายใจ แต่ไม่ทันไรก็มีเรื่องตกใจเกิดขึ้นอีก ทรงพลโทร.มาบอกว่าเกิดเรื่องที่บ้าน ให้เขารีบกลับมาโดยเร็ว จากนั้นทรงพลติดต่อขอความช่วยเหลือจากตำรวจนายหนึ่งให้ทำคดีนี้ หากสำเร็จด้วยดีจะตอบแทนให้อย่างงาม

ลิลินอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถูกศุภารมย์กีดกันทางอ้อมให้เธอไปพักผ่อน แต่เพราะความอยากรู้ทำให้เธอไม่ไปไหนไกล แอบฟังพวกเขาคุยกันอยู่มุมหนึ่ง

ทรงพลบอกทิวัตถ์ว่าศัลย์ทำร้ายศุภารมย์ โชคดีที่อนันยชได้ยินจึงเข้ามาช่วย แต่พลั้งมือฆ่าศัลย์ตาย ลิลินตกใจแล้วรีบหลบเมื่อป้าจวนเดินผ่านไปรายงานเจ้านายว่าให้เด็กทำความสะอาดห้องเกิดเหตุเรียบร้อยแล้ว

“อย่าลืมกำชับทุกคนด้วยว่าห้ามพูดถึงเรื่องวันนี้อีกเด็ดขาด”

“ค่ะคุณท่าน จวนทราบค่ะว่าต้องทำยังไง”

“เรื่องใหญ่อย่างนี้คุณพ่อจะทำยังไงครับ”

“ไม่ต้องห่วง พ่อจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ขอแค่ทุกคนไม่พูดถึงเรื่องวันนี้อีก เข้าใจนะ...ส่วนวันพักนี้น้าขอให้อยู่แต่ในบ้านก่อน รอให้เรื่องเงียบ...เข้าใจที่น้าพูดใช่ไหม”

“ครับ” อนันยชตอบรับหน้าสลด ขณะที่ทิวัตถ์ค่อนข้างอึ้งกับท่าทีของพ่อที่ดูจะจัดการอะไรได้อย่างลงตัว แม้เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย

ทิวัตถ์ไม่พูดอะไรอีก ชำเลืองมองไปทางลิลินที่ยืนหลบมุม...แล้วอีกครู่ต่อมา สองคนก็ออกมาเผชิญหน้ากันตามลำพัง

“คุณรู้เรื่องรองฯศัลย์แล้วใช่ไหม”

ลิลินพยักหน้าแทนคำตอบ ทิวัตถ์ถามต่อไปว่า

“แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องนี้”

“ถึงรองฯศัลย์จะฆ่าคนที่ฉันรักไปหลายคน แต่สิ่งที่เขาสมควรได้รับคือการได้รับโทษ ไม่ใช่ความตาย”

พูดแล้วลิลินหน้าเครียด ทิวัตถ์เห็นด้วยและรู้สึกดีกับทัศนคติของเธอ

“แต่ที่ฉันสงสัยคือการกระทำของพ่อคุณที่ดูเหมือนจะรู้ว่าต้องทำอะไรเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

“หมายความว่าไง”

ลิลินนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจพูดมันออกมา “ถ้าวันนั้นเมื่อ 15 ปีก่อน...พ่อคุณก็ทำแบบเดียวกันนี้ล่ะ”

ทิวัตถ์ชะงัก คิดเห็นในทางเดียวกับลิลินแต่ไม่แสดงออก ในขณะที่ลิลินแววตาฉายแววความมั่นใจ คิดว่าสาวใช้ชื่อเจี๊ยบต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

ooooooo

อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 16 วันที่ 3 ก.พ. 58

ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตร
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทโทรทัศน์ : อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง กำกับการแสดง : ตรัยยุทธ กิ่งภากรณ์
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ผลิต : บริษัท ปรากฏการณ์ดี จำกัด
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ควบคุมการผลิต : ชวลิต พงศ์ไชยยง
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง7 และ 7HD
ที่มา ไทยรัฐ