อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนอวสาน/2 วันที่ 31 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนอวสาน/2 วันที่ 31 ม.ค. 56

“ฉันเจ็บข้อเท้า ฉันเดินต่อไปไม่ไหว”
พิมพิลาสพยายามกระชากให้บุษบันลุกขึ้น บุษบันพยามมองที่ปืนพิมพิลาสเพื่อหาจังหวะแย่งปืน
ระหว่างนั้น กระเป๋าที่พิมพิลาสสะพายมาค่อนข้างหนัก สายสะพายตกจากไหล่มาที่ข้อพับแขน นั่นทำให้พิมเสียหลัก! บุษบันได้โอกาสพยายามขยับข้อมือให้เทปพันสายไฟหลุดออก แล้วเข้าไปแย่งปืน
กระเป๋าที่พิมพิลาสสะพายมาตกไปที่พื้น ทั้งคู่แย่งปืนกันไปมา พิมพิลาสเหวี่ยงบุษบันไปโดนกระจกบริเวรนั้นตกมาแตก ปืนกระเด็นตกลงพื้น ทั้งคู่รีบวิ่งไปคว้าปืน ลุ้นๆ ว่าใครจะได้ปืน ในที่สุดพิมพิลาสก็คว้าปืนได้! พิมพิลาสเอาปืนจ่อบุษบันไว้

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนอวสาน/1 วันที่ 31 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนอวสาน/1 วันที่ 31 ม.ค. 56

“มันก็คงเหมือนกับที่ฉันหน้าเหมือนปู่ฉาย ถ้ายังงั้นก็แสดงว่าคุณพิศกลับชาติมาเกิดเป็นคุณพิมเหมือนกัน”
ภีร์ภูมินิ่งอึ้ง พูดไม่ออก
“แสดงว่าคุณพิมคือคนที่ฆ่าคุณภูมิกับคุณบุษเมื่อชาติที่แล้ว” กนิษฐาพูดอย่างตื่นเต้น
ภีร์ภูมิตกใจ
“แล้วคุณคิดว่าตอนนี้คุณพิมจะเอาตรวนไปทำอะไร” ตะวันฉายสงสัย

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/6 วันที่ 30 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/6 วันที่ 30 ม.ค. 56

“คุณได้มันไปแล้วไม่ใช่เหรอ คุณจะเอามันไปทำอะไร”
“ตามฉันมาสิ แล้วฉันจะบอก”
บุษบันนิ่งคิดตัดสินใจ พิมพิลาสมอง รอคำตอบ
บุษบันดูท่าทีพิมพิลาสแล้วไม่ไว้ใจ จึงบอกปฏิเสธ
“ฉันมีธุระ ต้องรีบเอากล่องนี่ไปบ้านตะวัน ฉันขอตัวก่อนนะ”
พูดจบบุษบันพยายามจะเดินหนี พิมพิลาสหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าถือ ปลายกระบอกใส่ที่เก็บเสียงเรียบร้อยแล้ว ยกขึ้นขู่บุษบัน

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/5 วันที่ 29 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/5 วันที่ 29 ม.ค. 56

“ได้ค่ะ ป้าจะเฝ้าตรวนเอาไว้ ไม่ให้คาดสายตาเลยค่ะ”
ป้าทิพย์วางสาย พิมพิลาสรีบเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
พิมพิลาสเข้ามาในห้อง กังวลกับเรื่องที่ได้ยิน
พึมพำกับตัวเอง “ภูมิถามถึงตรวนทำไม”
จังหวะนั้นเอง พิศปรากฏขึ้นที่กระจก
“กลัวใช่ไหมล่ะ” พิศขู่ “มันถามถึงตรวนเพราะมันรู้แล้วไง ว่าเอ็งเคยใช้ตรวนฆ่ามัน มันก็จะเอาตรวนกลับมาฆ่าเอ็งน่ะสิ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/4 วันที่ 28 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/4 วันที่ 28 ม.ค. 56

ภีร์ภูมิตกใจรีบปิดตู้เซฟทันที ขณะที่ป้าทิพย์หน้าจ๋อย
“เข้ามาทำอะไรกันในห้องพิมคะ”
พิมพิลาสมองหน้าภีร์ภูมิอย่างจับกิริยา ภีร์ภูมิแกล้งกลบเกลื่อน
“ผมมาหาพิมน่ะครับ แต่พิมไม่อยู่ผมก็กำลังจะออกไปพอดี”
“ภูมิมีธุระอะไรกับพิมเหรอคะ” พิมพิลาสจงใจเน้นเสียงในประโยคต่อมา “ถึงได้เข้ามาในห้องพิมโดยที่ไม่ได้บอกพิมก่อน”
ภีร์ภูมิอึ้งๆ นิ่งงันไป

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/3 วันที่ 28 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/3 วันที่ 28 ม.ค. 56

“แต่ครั้งนี้ฉันเห็นผู้หญิงอีกคน ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนฆ่าเรา”
ภีร์ภูมิเริ่มสนใจมากขึ้น
“ผู้หญิงที่ไหน”
“ฉันก็เห็นหน้าไม่ชัดเหมือนกัน แต่ฉันแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเกี่ยวข้องกับการตายของเรา และเกี่ยวข้องกับตรวน ฉันกลัวเหลือเกินคุณภูมิ ฉันกลัวว่าเรื่องในอดีตจะเกิดขึ้นอีก แล้วทำให้เราสองคนต้องพรากจากกันอีกครั้ง”
ภีร์ภูมิเข้าไปโอบไหล่ปลอบบุษบันอย่างอ่อนโยน บุษบันยังดูเป็นกังวลอยู่มาก

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/2 วันที่ 27 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/2 วันที่ 27 ม.ค. 56

ตะวันฉายยังไม่ปล่อยกระเป๋า กนิษฐาคาใจมากยังแย่งไม่หยุด
“คุณฟังเราก่อนสิครับ” ภีร์ภูมิเอ่ยขึ้น
ตะวันฉายฟังภีร์ภูมิ บุษบันเข้ามาจับแขนตะวันฉายด้วย ตะวันฉายเผลอ กนิษฐาแย่งกระเป๋ามา วิ่งเข้าไปในแกลอรี่ทันที
“เฮ้ย! เอามานี่นะ”
ตะวันฉายใจห่าย วิ่งตามกนิษฐาไป ภีร์ภูมิ บุษบันวิ่งตามไป

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12 วันที่ 26 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12 วันที่ 26 ม.ค. 56

มากพยักหน้า “อืม...เอ็งเป็นใคร แล้วฉันอยู่ที่ไหน”
“ฉันชื่อนิด ลุงมาเป็นลมอยู่หน้ารถฉัน ฉันเลยพามาหาหมอ แล้วลุงละเป็นใคร บ้านช่องอยู่ที่ไหน หรือว่าลุงอยู่ที่วัดนั้นเหรอ”
“ฉันชื่อมาก เป็นขอทานตาบอดอยู่ที่วัดนั่นแหละ”
กนิษฐาถาม “ให้ฉันพากลับไปส่งที่วัดไหม”
มากโบกไม้โบกมือ ไม่อยากไป
“ไม่ๆ ฉันไม่ไป อย่าเอาฉันไปส่งที่วัดนะ”
“ทำไมล่ะลุง ลุงไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันพากลับไปวัดนะ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11/3 วันที่ 25 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11/3 วันที่ 25 ม.ค. 56

“ทำไมเหรอคะ? อะไรที่เป็นภัยแก่ตัวดิฉันเหรอเจ้าคะ”
หลวงพ่อกสินเทศนาต่อ “สิ่งที่โยมกำลังจะทำมันผิด การไปรู้อดีต รู้อนาคต มันเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ มันจะทำให้โยมอายุสั้น โยมอาจจะสิ้นอายุไขในเร็ววันนี้ก็ได้ เพราะเรื่องที่โยมเข้าไปเกี่ยวข้องมันอยู่เหนือกฎแห่งกรรม”
เดือนตกใจ
“ดิฉันจะตายเหรอเจ้าคะ ใครจะทำอะไรดิฉันคะ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11/2 วันที่ 24 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11/2 วันที่ 24 ม.ค. 56

“เชิญด้านในก่อนค่ะ...เดี๋ยวหนูไปตามคุณยายสร้อยให้นะคะ”
คนใช้เดินเข้าไปตามยายสร้อย
บุษบันถือโอกาสนั้นมองดูรอบๆ บ้าน บุษบันเดินไปดูรูปเก่าๆ ของยายสร้อย และเห็นผ้าสีขาวห่ออะไรไว้บางอย่างใส่ไว้ในพาน ยายสร้อยเดินออกมาพอดี
ยายสร้อยเอ่ยทักทาย “หนู”
บุษบันยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณยาย…หนูบุษบันค่ะ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11 วันที่ 23 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11 วันที่ 23 ม.ค. 56

“ผมไม่ได้ทอดทิ้งเขา ผมก็ยังดูแลพิมเขาเหมือนเดิม…ผมไม่เคยรักพิมเกินไปกว่าเพื่อน…เพราะคนที่ผมรักและคิดว่าจะร่วมชีวิตไปกับผมอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้”
ภีร์ภูมิพูดพลางจ้องตาบุษบันอย่างลึกซึ้ง
“ผมรักคุณนะ…แล้วคุณละคิดยังไงกับผม”
บุษบันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจจนบอกไม่ถูก บุษบันนิ่งไปครู่หนึ่ง
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อน ฉันอบอุ่นและมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้คุณ เหมือน…”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10/3 วันที่ 22 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10/3 วันที่ 22 ม.ค. 56

บุษบันกำลังฟังเพลงจากกล่องดนตรี สายลมพัดเบาๆ ผมบุษบันปลิวสยายไปตามสายลม บุษบันปล่อยใจไปตามเสียงเพลง ห่างออกไปทางด้านหลัง ภีร์ภูมิเดินเข้ามา มองบุษบันด้วยความรู้สึกรักหมดใจ
ภีร์ภูมิยิ้มอย่างมีความสุข บุษบันรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่จากด้านหลัง พอหันไปมองก็เห็นเป็นภีร์ภูมิ บุษบันตกใจปิดกล่องดนตรีลง
“คุณ”
“ผมขอโทษที่เข้ามาโดยไม่บอกคุณ”
“คุณมาทำไม”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10/2 วันที่ 21 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10/2 วันที่ 21 ม.ค. 56

เวลาล่วงเลยไปอีก กนิษฐาเปิดมาดูรายชื่อถึงคนที่ ๘ แล้วหยุดชะงักตรงชื่อ “พระยาโกสินทร์”
กนิษฐาพึมพำ “พระยาโกสินทร์”
กนิษฐาใช้นิ้วไล่หาคำว่าตรวนทองคำต่อไปเรื่อยๆ ครู่หนึ่ง กนิษฐาก็หยุดชะงัก ตาลุกวาวด้วยความดีใจ แล้วยิ้มออกมา

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10 วันที่ 20 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 10 วันที่ 20 ม.ค. 56

ภีร์ภูมินอนหลับสนิทอยู่บนเตียงที่บ้าน ภีร์ภูมิหลับฝันเห็นภาพฉัตรกำลังจมน้ำ ดิ้นทุรนทุราย แต่มีตรวนทองคำล่ามอยู่ที่มือ!ฉัตรพยายามเอามือออกจากตรวนแต่ก็โดนตรวนบาดเลือดไหลออกมา น้ำบริเวณค่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน!
ส่วนบุษบันนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียง เหมือนกับฝันร้าย บุษบันเห็นภาพใต้น้ำขณะที่บัวดิ้นทุรนทุรายและถูกล่ามด้วยตรวนทองคำเช่นกัน สีน้ำค่อยเป็นสีเลือดแดงฉานไปทั่วลำน้ำ
บุษบันสะดุ้งตื่น มองที่ข้อมือตัวเองเห็นเลือดเต็มทั้งมือและข้อมือ บุษบันตกใจ กระพริบตาเพื่อความแน่ แต่ภาพที่เห็นเลือดหายไปแล้ว

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 9/2 วันที่ 19 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 9/2 วันที่ 19 ม.ค. 56

ตะวันฉายโกรธจัด ตามมาต่อว่ากนิษฐาที่หน้าโรงแรม
“เธอทำบ้าอะไรพูดแบบนี้ฉันเสียหายหมด ฉันไล่เธอออก!”
“ก็เอาสิ! ฉันจะได้แฉให้มากกว่านี้” กนิษฐาไม่หวั่น เถียงกลับ
ตะวันฉายอึ้งๆ
“แล้วเรื่องอะไรถึงมาห้ามฉัน ตรวนนี่ก็ของฉัน เธอมายุ่งอะไรด้วย”
“ฉันบอกแล้วว่าขอเวลาศึกษาก่อน”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 9 วันที่ 18 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 9 วันที่ 18 ม.ค. 56

บุษบันพูดใส่หน้า “แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” หันไปบอกตั้ม “ไอ้ตั้มส่งแขก! แล้วล็อคประตู บ้านเลยนะ ห้ามให้คนคนนี้เข้ามาอีก!”
บุษบันเชิ่ดใส่ กำลังจะกลับเข้าไปในบ้าน
ภีร์ภูมิเรียกไว้ “เดี๋ยวสิ! ผมจะถามเรื่องที่คุณเจ็บข้อมือเมื่อวาน!”
บุษบันหยุดชะงัก

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8/3 วันที่ 17 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8/3 วันที่ 17 ม.ค. 56

ตะวันฉายพลอยตกใจ “เป็นอะไร!”
“ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็เจ็บข้อมือแปล๊บขึ้นมาเลย”
ตะวันฉายส่ายหัว “พอกัน ฉันยกเองก็ได้” ชายหนุ่มกัดฟันยก บ่นอุบ “เกิดเป็นผู้ชายนี่มันลำบากจริงๆ”
จากนั้นตะวันฉายเดินยกหินออกไป บุษบันจับข้อมือตัวเองอย่างแปลกใจ นึกถึงอาการเจ็บข้อมือที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

บุษบันตัดสินใจมาตรวจอาการเจ็บข้อมือที่โรงพยาบาล และกำลังอยู่ในห้องตรวจกับหมอเวรเจ้าของไข้
หมอดูฟิล์มเอ็กซเรย์ข้อมือของบุษบันพลางเอ่ยขึ้น

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8/2 วันที่ 16 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8/2 วันที่ 16 ม.ค. 56

“โรคบ้าโรคบออะไร เลือดออกแล้วไหลไม่หยุด ทำไมคุณหนูถึงต้องเป็นโรคนี้ด้วยนะ ชาติที่แล้วทำเวรทำกรรมอะไรไว้ มันถึงได้เป็นแบบนี้”
ป้าทิพย์ครวญคร่ำ
ภายในบ้านของบุษบัน ช่วงเวลายามเย็น ยินเสียงจากการเจียรโลหะดังสนั่น! บ้านหลังนี้ตกแต่งเป็นบ้านสไตล์ โมเดิร์น มีสตูดิโอปฏิบัติงานศิลป์อยู่ในบ้าน

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8 วันที่ 16 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 8 วันที่ 16 ม.ค. 56

หากมองจากมุมบนลงมา จะเห็นตึกสูงเทียมฟ้า และอาคารบ้านช่องสูงต่ำไล่เรียงกันไป รถไฟฟ้าแล่นทะยานไปเบื้องหน้าเพื่อนำพาผู้โดยสารสู่จุดหมายปลายทาง ส่วนตรงบริเวณทางเท้าริมถนนนั้นเล่า ผู้คนขวักไขว่วุ่นวายเดินสวนกันไปมาด้วยท่าทีรีบร้อน

ขณะที่รถยนต์หลากหลายสไตล์แล่นอยู่บนท้องถนน ด้วยสภาพการจราจรแออัดไปหมด ยินเสียงบีบแตรรถขอทางดังอื้ออึง
นี่คือฉากชีวิตอันชินตาของกรุงเทพมหานครในปี พุทธศักราช ๒๕๕๖

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/4 วันที่ 15 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/4 วันที่ 15 ม.ค. 56

ทางด้านฉัตรเดินหาบัวตามซ่องจนทั่วตลาด แต่ไม่พบเห็น ฉัตรสีหน้ากังวลเพราะเป็นห่วงบัวมาก ครู่ต่อมา ฉายเดินเข้ามาหา
“ไม่มีวี่แววเลยขอรับพี่ฉัตร ไม่รู้ว่าไอ้พวกนั้นมันเอาแม่บัวไปไว้ไหน?”
“พี่ว่าเรากลับไปดูแม่บัวที่ท่าเรือก่อนดีกว่า แม่บัวอาจจะหนีไปรอพี่ที่นั่นแล้วก็ได้” ฉัตรว่า
ฉายเห็นด้วย “ดีเหมือนกันขอรับ ถ้าไปแล้วไม่เจอ ก็ให้ไอ้สนออกตามหาอีกแรง”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/3 วันที่ 14 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/3 วันที่ 14 ม.ค. 56

พิศยิ้มร้ายออกมา “เสร็จพิธีเมื่อไหร่ คุณฉัตรได้เจอตัวนังบัวแน่”
“ฉันจะยกเลิกพิธีเดี๋ยวนี้ หากฉันไม่รู้ว่าหล่อนเอาแม่บัวไปไว้ที่ไหนและแม่บัวปลอดภัยดีหรือไม่” ฉัตรขู่กลับ
แต่พิศไม่สะทกสะท้านสักนิด พูดย้อนกลับอย่างสะใจ “มันก็คงปลอดภัยดี อยู่ในซ่อง! นั่นแหละคะ”

ฉัตรตกใจเป็นห่วงบัวและโกรธพิศมาก!
ฉัตรโกรธจัดจนเผลอพูดเสียงดัง

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/2 วันที่ 13 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7/2 วันที่ 13 ม.ค. 56

บัวร้องไห้สะอึกสะอื้น “น้าพุ่มจะมาช่วยข้าไว้ทำไม ข้าไม่อยากอยู่แล้ว ข้าไม่อยากให้คุณฉัตรแต่งงานกับคุณพิศ ไม่อยากให้คุณฉัตรไม่มีความสุขเพราะข้า”
“แต่เอ็งต้องอยู่” นางพุ่มพูดเสียงแข็ง
“ข้าอยู่ไม่ได้ ข้าทนเห็นคุณฉัตรไม่มีความสุขเพราะข้าไม่ได้ ข้ารู้สึกเหมือนเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้คนรักของข้าตกนรกทั้งเป็น” บัวครวญคร่ำ
“เอ็งต้องอยู่ให้ถึงพรุ่งนี้! เอ็งฟังข้านะนังบัว ข้ามีข่าวดีจะมาบอกเอ็ง พรุ่งนี้คุณฉัตรจะพาเอ็งหนีไปจากที่นี่”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7 วันที่ 12 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 7 วันที่ 12 ม.ค. 56

พิศจิกหัวบัวขึ้นมา “นึกว่าจะหนีข้าไปไหนพ้นรึนังบัว คงคิดจะไปเสวยสุขกับคุณฉัตรสินะ...ข้าจะบอกให้นะ ไม่มีใครช่วยเอ็งได้หรอก เอ็งทรยศข้าข้าก็จะให้เอ็งเจ็บ เอ็งจะต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส แล้วก็ต้องตายอยู่ที่เรือนทาสนี่”
บัวแค้น กำมือแน่น แต่พยายามระงับอารมณ์ไว้
“ข้าไม่ได้ทรยศคุณพิศ” บัวจ้องตาพิศไม่กลัวเกรง “คุณฉัตรไม่ได้รักคุณพิศ ต่อให้ไม่มีบ่าว คุณฉัตรก็ไม่มีวันรักคุณพิศ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 6/2 วันที่ 11 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 6/2 วันที่ 11 ม.ค. 56

“ถ้าแม่บัวหนีออกมาแบบนี้ แม่พิศต้องรู้แล้วแน่ ป่านนี้คงให้คนออกตามหาทั่วพระนครแล้วขอรับ” ฉายออกความเห็น
“เราต้องหาตัวแม่บัวให้พบก่อนคนของเรือนท่านเจ้าคุณสมาน”
“เราจะไปตามหาแม่บัว แม่น้อย ได้ที่ไหนกันเล่าขอรับ กระผมคิดไม่ออกเลยว่าพวกนั้นจะหนีไปทางไหนได้”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 6 วันที่ 10 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 6 วันที่ 10 ม.ค. 56
พิศบอกเสียงแข็ง “ยัง ขังมันไว้อย่างนั้นก่อน ข้าต้องการจะเห็นเวลาเอ็งเผาหน้ามันด้วยตาของข้าเอง มันถึงจะสาแก่ใจ ไป ขึ้นเรือนก่อนนังด้วง ไม่รู้เจ้าคุณพ่อเรียกหาข้าด้วยเรื่องอะไร”
พิศเดินนำขึ้นเรือนไป นางด้วงเดินตามหลัง สีหน้าขัดใจ อดเผาหน้าบัวอย่างใจคิด
เวลาเดียวกันที่เรือนพระยาโกสินทร์ ฉัตรเดินกระวนกระวายรอฟังข่าวจากนายชดจนนั่งไม่ติดที่ พระยาโกสินทร์และฉายมองอย่างเข้าใจในอารมณ์ สักครู่นายสนก็เดินพานายชดเข้ามา ฉัตรรีบถลาเข้าไปหานายชดทันที

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5/3 วันที่ 9 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5/3 วันที่ 9 ม.ค. 56

“แม่..ข้าไม่เป็นอะไรหรอก นังน้อยล่ะ มันเป็นยังไงมั่ง”
“ถูกขังอยู่ที่หลังเรือนทาสโน่น เอ็งน่ะอย่าเพิ่งห่วงคนอื่นเลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะ เอ็งถูกมัดอยู่อย่างนี้ ถ้าน้ำ มันขึ้นเต็มที่ เอ็งก็คง...” นางพุ่มไม่กล้าพูดคำว่า...จมน้ำตาย
เพียรดันต่อคำให้เอง “ตายไงแม่”
นางพุ่มร้องไห้โฮเมื่อได้ยินคำว่าตาย
“คุณพิศเธอช่างใจร้ายจริง ใจคอจะลงโทษกันถึงตายเลยเหรอเนี่ย ข้าจะไปบอกท่านเจ้าคุณ” นางพุ่มขยับจะไป

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5/2 วันที่ 8 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5/2 วันที่ 8 ม.ค. 56

น้อยพูดด้วยน้ำเสียงชิงชัง “ผู้ชายทุเรศๆ อย่างมัน...จะทำอะไร...นอกจากหาเศษหาเลยกับข้า นี่ถ้าข้าไม่ติดว่ามันกำความลับเรื่องกล่องดนตรีของเอ็งอยู่ละก็ ข้าไม่มีวันยอมให้มันแตะเนื้อต้องตัวข้าได้หรอก”
บัวรู้สึกผิดมาก “เป็นเพราะข้าคนเดียว..เอ็งถึงต้องทนรับกรรมแทนข้า”
“ช่างเหอะ อย่าพูดถึงมันเลย ทำงานดีกว่า ประเดี๋ยวพี่ด้วงมาเห็นเรายืนคุยกันอย่างนี้ จะหาว่าเราอู้งาน แล้วเอ็งกับข้าคงได้หลังลายกันอีกละ”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5 วันที่ 7 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 5 วันที่ 7 ม.ค. 56

“บ่าวเป็นบ่าวอยู่ที่เรือนท่านเจ้าคุณสมานเจ้าค่ะ” นางด้วงแนะนำตัว
แอนนาพยักหน้ารับรู้ แล้วนางดวงก็นึกอะไรได้ คิดจะหลอกถามแอนนาหาข้อมูล
“แหมๆๆๆ ความจริงเราสองบ้านก็เกือบจะได้ดองกันอยู่แล้วนะเจ้าคะ ถ้าหากว่าคุณฉัตรเธอจะไม่เปลี่ยนใจ แล้วนี่ตกลงคุณฉัตรเธอไปรักใคร่ชอบพออยู่กับลูกสาวเรือนไหนหรือเจ้าคะคุณแหม่ม เธอถึงมายกเลิกการสู่ขอคุณพิศของบ่าวน่ะเจ้าค่ะ”
แอนนางง “ไม่นี่..ฉันไม่เห็นคุณฉัตรไปชอบพอกับผู้หญิงที่ไหนเลย”
นางด้วงฉงน สีหน้าใคร่ครวญครุ่นคิด

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/4 วันที่ 6 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/4 วันที่ 6 ม.ค. 56

ยกเลิกการทาบทามแม่พิศให้กับพ่อฉัตรลูกชายของกระผม”
พระยาสมานมองกำปั่นแล้วนิ่งคิด
“กระผมรู้ดีว่า...เมื่อเอ่ยปากเจรจาทาบทามไปแล้วมาขอกลับคำอย่างนี้ เป็นเรื่องเสียหายอย่างใหญ่หลวง กระผมจึงคิดว่า..ของในกำปั่นนั่นคงพอจะชดใช้ในความเสียหายนั่นได้บ้าง”
พระยาสมานหันไปมองเพียร แล้วให้สัญญาณเพียรให้มายกกำปั่นไป เพียรกับบ่าวชายอีกคนเข้ามายกกำปั่นเอาเข้าไปในห้องพระยาสมานเลย พระยาโกสินทร์เห็นพระยาสมานไม่ว่าอะไรก็ยิ้มดีใจ
“เป็นอันว่า..ท่านเจ้าคุณหายโกรธหายเคืองกระผมและลูกชายแล้วใช่มั้ย”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/3 วันที่ 6 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/3 วันที่ 6 ม.ค. 56

“น้อย..ข้าเป็นห่วงคุณพิศจริง” บัวเอ่ยขึ้น
“จะไปห่วงเขาทำไม”
“ก็รู้ๆ อยู่ คุณพิศคงไม่ยอมให้เรื่องคุณฉัตรจบลงง่ายๆ หรอก เรื่องมันออกจะใหญ่โตปานนั้น”
“แต่เราเป็นแค่ทาส เราจะไปทำอะไรได้ล่ะบัว ก็ที่ต้องมาทำงานกลางแจ้งจนจะหน้ามืดกันอยู่อย่างนี้ ไม่ใช่เพราะเราเป็นทาสเขาหรอกรึ”
บัวพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ถอนใจยาว แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป สักครู่น้อยก็เดินแยกออกไปทำอีกทางหนึ่ง ห่างออกไปจากบัว

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/2 วันที่ 5 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4/2 วันที่ 5 ม.ค. 56

ส่งเสียงฮือฮากันด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นตรวนทองคำนั้น
ฉัตรมองตรวนทองคำอย่างแปลกใจ “ตรวนทองคำ”
พระยาโกสินทร์พยักหน้า แอนนาเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วขมวดคิ้ว
“โอ้..แปลกจริง ทำไมถึงได้เอาของมีค่ามาทำเป็นโซ่อย่างนี้”
“เขาเรียก ‘ตรวน’ แอนนา ไม่ใช่โซ่” ฉายบอก
“นั่นแหละ..นั่นแหละ แต่มันมีไว้ใช้กับนักโทษคนคุกไม่ใช่รึฉาย”
“ก็เจ้าคุณพ่อท่านเป็นพัศดีนี่แอนนา”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4 วันที่ 4 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 4 วันที่ 4 ม.ค. 56

บัวสะดุ้งเฮือก น้ำตาร่วงเผาะด้วยความเจ็บปวด น้อยก็น้ำตาตกพอกัน
“เฆี่ยนต่อไปสิไอ้เพียร ! เฆี่ยน”
เพียรกลั้นใจเฆี่ยนบัวอีก น้อยทนไม่ไหวถลาเข้ามากอดเท้าพิศไว้ แล้วพนมมือขึ้นกราบที่
เท้าพิศอ้อนวอน
“อย่าเฆี่ยนนังบัวมันเลยเจ้าค่ะ บ่าวยอมบอกแล้ว”
บัวตกใจ “น้อย”
“บ่าวยอมบอกแล้ว”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 3/3 วันที่ 3 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 3/3 วันที่ 3 ม.ค. 56

“ถ้าเอ็งไม่ยอมบอกข้าดีๆ ข้าจะไปบอกเรื่องนี้กับคุณพิศ” เพียรยกชื่อพิศมาขู่
น้อยมีสีหน้าหวาดหวั่น “ก็ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่ได้นัดใคร”
น้อยสะบัดตัวออกจากเพียร แล้วเดินไปปลดผ้าที่มัดที่หัวเสาออก
“ถ้าเรื่องนี้มันหนักหัวเอ็งนัก ข้าไม่ผูกก็ได้”
แล้วน้อยก็เดินถือผ้าเดินปึงๆกลับเข้าเรือนไป เพียรมองตามอย่างจับผิด