อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11 วันที่ 23 ม.ค. 56

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11 วันที่ 23 ม.ค. 56

“ผมไม่ได้ทอดทิ้งเขา ผมก็ยังดูแลพิมเขาเหมือนเดิม…ผมไม่เคยรักพิมเกินไปกว่าเพื่อน…เพราะคนที่ผมรักและคิดว่าจะร่วมชีวิตไปกับผมอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้”
ภีร์ภูมิพูดพลางจ้องตาบุษบันอย่างลึกซึ้ง
“ผมรักคุณนะ…แล้วคุณละคิดยังไงกับผม”
บุษบันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจจนบอกไม่ถูก บุษบันนิ่งไปครู่หนึ่ง
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อน ฉันอบอุ่นและมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้คุณ เหมือน…”

ภีร์ภูมิสวนคำขึ้นมา “เหมือนเราเคยรักกันมาก่อน”
“ค่ะ” บุษบันรับ
“ผมก็รู้สึกอย่างเดียวกับคุณ”
ทั้งคู่จ้องตากันอย่างลึกซึ้ง

แล้วภีร์ภูมิก็โผเข้ากอดบุษบัน ทั้งคู่กอดกันแน่น พร้อมกับน้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจและมีความสุขไหลนองหน้าสองคน
ใบหน้าพิมพิลาสสะท้อนอยู่ในขันน้ำมนต์ ขณะที่เดือนกำลังเตรียมพิธีรำลึกชาติให้ ในพิธีมีผ้าสีขาวปูให้นั่ง โดยมีสายสิญจน์ล้อมรอบ เดือนกับพิมพิลาสนั่งตรงข้ามกัน มีขันน้ำมนต์คั่นกลาง และมีกระถางธูปและเทียนวางไว้ข้างๆ

“ในเมื่อกูเตือนมึงแล้วมึงไม่ฟัง ก็ตามใจมึง” เดือนบอก
ป้าทิพย์เป็นห่วงสีหน้าไม่ดี “หนูพิมเปลี่ยนใจยังทันนะลูก”
พิมพิลาสบอกอย่างมุ่งมั่น “ไม่ค่ะ”
เดือนหันไปจุดธูปดอกเดียว แล้วนำมาปักลงไปในกระถางธุป
“ทำจิตใจให้สงบ ตั้งสมาธิให้แน่วแน่ ปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้ามึงวอกแวกจิตมึงดับมึงก็จะเป็นบ้าไปเลย”
พิมพิลาสรับคำอย่างตั้งใจ “ค่ะ”
“จำไว้ ก่อนธูปหมดกูจะเรียกจิตมึงกลับมา ถ้าธูปหมดแล้วมึงไม่กลับมึงก็ต้องตาย” เดือน...แม่หมอตาทิพย์บอกเตือนเป็นการสำทับ
พิมพิลาสมีสีหน้ามุ่งมั่น ไม่เกรงกลัวต่อเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น ส่วนป้าทิพย์หนักใจ
“หนูพิมลูก…ยกเลิกพิธีเถอะนะ”
พิมพิลาสไม่ฟัง
“เริ่มพิธีกันเถอะค่ะแม่หมอ”
ทันใดนั้น เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง มีลมพัด เหมือนฝนจะตกพายุเข้า!)

เมฆดำก้อนใหญ่เคลื่อนตัวเข้าบดบังดวงอาทิตย์จนท้องฟ้ามืดมิด ราวกับเป็นยามค่ำคืน ลมพัดแรง เสียงฟ้าผ่าดังเป็นระยะ
หลวงพ่อกสินยืนอยู่กับนายมากที่หน้าอุโบสถ หลวงพ่อมองไปทางบ้านเดือน รู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
“เมื่อกี้อากาศยังดีๆ อยู่เลย อยู่ๆ พายุก็เข้า มันเกิดอะไรขึ้นครับหลวงพ่อ” มากสงสัย
หลวงพ่อกสินบอกเป็นนัย “มีคนพยายามจะฝืนกฎแห่งกรรม ความอาฆาตแค้น ก่อให้เกิดการจองเวรจองกรรมที่ไม่สิ้นสุด เหตุการณ์ร้ายๆ กำลังจะ เกิดขึ้น เลวร้ายที่สุดต้องมีการสูญเสีย”
มากงงมากๆ “หมายถึงใครครับหลวงพ่อ อีเดือนเหรอครับ”
หลวงพ่อกสินพยักหน้านิ่งๆ

ส่วนในบ้าน พิธีระลึกชาติเริ่มขึ้นแล้ว เดือนสั่งขึ้นเสียงดัง
“ส่งมือมาให้กู”
พิมพิลาสส่งมือให้เดือน
“หลับตา ตั้งสมาธิให้ดีๆ”
พิมพิลาสทำตามที่เดือนบอก
เดือนหลับตาลง แล้วขมุบขมิบปากท่องคาถาระลึกชาติ “ปุพเพวะสันนิวาสเสนะปัจจุปัน นะหิเตนะวาเอวันตัง ฉายะเตเปมัง อุปะรัง วายะโถทะเก” และท่องมาได้สักครู่หนึ่ง
จังหวะนั้นใบหน้าพิมพิลาสค่อยๆ เปลี่ยนจนเห็นเป็นหน้าพิศ ดวงจิตพิมพิลาสมองเห็นเหตุการณ์เมื่อครั้งอดีตชาต
เหตุการณ์ตอนพิศกลั่นแกล้งบัวทุกอย่าง ทั้งเฆี่ยนและทำร้ายต่างๆ นานา กระทั่งถึงตอนพิศถูกบอกยกเลิกงานแต่งจากฉัตรครั้งแรก พิศแค้น!

ระหว่างนั้นพิมพิลาสหลับตาอยู่ สีหน้าแสดงความรู้สึกตามเหตุการณ์ที่เห็นในอดีต
ป้าทิพย์นั่งลุ้นอยู่ข้างๆ
พิมพิลาสนิมิตเหตุการณ์ในอดีต ตอนที่พิศรู้แล้วว่าฉัตรรักอยู่กับบัว พิศจึงบังคับให้ฉัตรแต่งงานกับตน และวางแผนจะจัดการบัวด้วยการนำไปขายซ่อง
พิธีแต่งงาน ฉัตรและบิดาพระยาโกสินทร์เอาตรวนทองคำพระราชทานมาเป็นสินสอด พิศสะใจที่ตนกำลังจะชนะ แต่แล้วในวันแต่งงานพิศกลับถูกฉัตรประกาศยกเลิกงานแต่งเป็นครั้งที่สอง พิศยิ่งแค้น

ทางด้านเดือนกับพิมพิลาสยังคงนิ่งอยู่ในพิธี ลมพายุข้างนอกยังคงแรง ลมพัดประตูปิดดังปัง! ทำให้ตะเกียงที่แขวอยู่ข้างๆ ประตูหล่นแตกโครม! ป้าทิพย์สะดุ้งตกใจ

เวลาเดียวกันบุษบันกำลังใช้กระดาษทรายขัดคิวปิดอยู่ในสตูที่บ้าน และนึกถึงภีร์ภูมิที่บอกรักตน
ทันใดนั้นมีลมวูบใหญ่ก็พัดเข้ามา บุษบันมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมกรรโชกพัดแรงเหมือนพายุจะเข้า
แต่บุษบันไม่ได้สนใจ หันไปขัดคิวปิดอยู่ต่อ จังหวะที่บุษบันไม่ทันระวัง นิ้วของบุษบันไปโดนกับส่วนที่คมของตัวคิดปิด บุษบันร้อง “โอ๊ย” ที่นิ้วมีเลือดออก

ขณะเดียวกันท้องฟ้ามืดครึ้ม ฟ้าแลบแปลบปลาบอย่างน่ากลัวขณะที่ภีร์ภูมิกำลังขับรถเข้าไปที่ไซต์งาน ทันใดนั้น เกิดฟ้าผ่าต้นไม้ ทำให้กิ่งไม้หักตกมาขวางหน้ารถ ภีร์ภูมิเบรกรถไว้ทันแต่ขวัญกระเจิงเพราะความตกใจ

ธูปในกระถางใกล้หมดดอกแล้ว เดือนยังคงท่องคาถาต่อไป ป้าทิพย์เริ่มสีหน้าไม่ดี)
ภาพอดีตผุดขึ้นมาอีก เป็นเหตการณ์บนเรือซึ่งพิศมีสีหน้าโกรธแค้น แล้วใช้ตรวนทองคำล่ามทั้งสองคนไว้ พิศเห็นฉัตรกับบัวแสดงความรักกัน กอดกันก็เจ็บแค้นใจ!
จังหวะนั้นดวงตาของพิมพิลาสมีหยดน้ำตาไหลออกมา
ธูปใกล้หมดดอกแล้ว ป้าทิพย์เห็นพิมพิลาสน้ำตาไหล ใจคอไม่ดี
“หนูพิม!...เป็นอะไรลูก”
ขณะเดียวกันมากกำลังแอบฟังอยู่ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น!

เดือนลืมตาขึ้น แต่ปากยังคงท่องคาถาอยู่ เดือนบีบพิมพิลาสแรงๆ เพื่อให้จิตพิมลาสกลับมา แต่พิมพลาสยังหลับตานิ่ง และไม่ตอบสนองใดๆ กับเดือน
ป้าทิพย์ร้องไห้ใจคอไม่ดี เห็นพิมพิลาสงเลือดกำเดาไหลออกมา
ภาพนิมิตครั้งในอดีต ผุดขึ้นอีก เป็นตอนที่พิศผลักฉัตรกับบัวลงไปในน้ำ พิศเห็นทั้งคู่กอดกันแน่นแสดงความรักต่อกันพิศยิ่งโกรธแค้นอาฆาต!

เดือนยังคงท่องคาถาต่อ แล้วพยายามเรียกจิตพิมพิลาสกลับมาอย่างลุ้นๆ แต่จิตพิมพิลาสยังไม่ยอมกลับมาเข้าร่าง
ภาพเหตุการณ์ครั้งในอดีต ตอนที่พิศยืนมองฉัตรกับบัวซึ่งถูกตรวนทองคำจองจำไว้ตกลงไปในน้ำ เป็นภาพมินิตสุดท้าย
พร้อมๆ กับที่ธูปดับลง ขี้ธูปหล่นลงพื้นก้อนสุดท้ายพอดี และพิมพิลาสล้มตึงลงไปกับพื้น
ป้าทิพย์ตกใจ รีบโผเข้ามากอดพิมพิลาส แล้วเอาผ้าเช็ดหน้ามาอุดห้ามเลือดกำเดาให้
“หนูพิม อย่าเป็นอะไรนะลูก”

สักครู่หนึ่ง พิมพิลาสก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
เวลาผ่านไป ป้าทิพย์ประคองพิมพิลาสออกมาจากบ้านเดือน กำลังจะไปขึ้นรถที่ลานวัด มากจำเสียงเดิน และจำกลิ่นน้ำหอมพิมพิลาสได้ จึงเดินมาขวางหน้าพิมพิลาสถามอย่างเป็นห่วง

“หนูเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ฉันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายออกมาจากบ้าน…อีเดือนทำอะไรให้หนู”
พิมลาสนิ่ง ไม่สนใจมาก
“ไม่มีอะไรหรอก…หลบหน่อย ฉันจะกลับบ้านกันแล้ว” ป้าทิพย์บอก
มากหลบ ป้าทิพย์พาพิมพิลาสขึ้นรถไป
มากยังมีท่าทางสงสัยว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

บุษบันเดินเข้ามาในร้านอาหาร ตะวันฉายนั่งรออยู่ที่โต๊ะในร้านแล้ว พอเห็นบุษบันก็กวักมือเรียก
“ยัยบุษ”
บุษบันเห็นก็เข้ามานั่ง
“มีธุระอะไรจะคุยกับฉันว่ามา”
“ไอ้เรื่องตรวนทองคำนั่นน่ะฉันรู้แล้วนะว่าใครเป็นเจ้าของ”
บุษบันตื่นเต้น อยากรู้เต็มทน
“ใครเหรอ”
“เป็นของพระยาโกสินทร์! พระยาโกสินทร์ท่านมีลูกชายสองคนชื่อฉัตรกับฉาย แล้วคนชื่อฉายมีทายาทสืบต่อมาจนมาถึงยายสร้อยซึ่งเป็นหลานของคนชื่อฉาย วันก่อนยัยนิดตามไปเจอยายสร้อยมา ยายสร้อยเล่าให้ฟังว่าตรวนทองคำเป็นของตระกูลแกจริงๆ ตรวนถูกถ่วงน้ำไปพร้อมกับปู่ฉัตร และคนรักของเขา”
“แล้วปู่ฉัตรโดนถ่วงเพราะอะไรแกได้เล่าไม๊” บุษบันถามต่อ
“ไม่ได้เล่านะ…พอแกรู้ว่าฉันเจอตรวนกับกระดูกข้อมือชายหญิงคู่นั้น แกก็รีบให้ยัยนิดพามาดูเลย ยายแกมั่นใจมากว่ากระดูกมือคู่นั้นต้องเป็นของปู่ฉัตรกับคนรัก แกเลยขอเอาไปทำบุญฉันก็เลยให้ไป…เพราะฉะนั้นแกก็สบายใจได้ ไอ้อาการเจ็บข้อมือของแกไม่เกี่ยวอะไรกับตรวนเลย ตรวนนั่นไม่มีผีสงผีสิงอะไรทั้งนั้น หลอนกันไปเอง”
บุษบันนิ่งคิด
ตะวันฉายเอ่ยตัดบทขึ้น “มาๆ สั่งอาหาร วันนี้ฉันเลี้ยงเอง”
บุษบันยังไม่เคลียร์ จึงถามออกมา “เธอมีแผนที่บ้านคุณยายที่ว่าไม๊”
ตะวันฉายตาค้าง “ห๊ะ จะเอาไปทำไม นี่เธอไม่เชื่อฉันเหรอ”
“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อแต่อยากจะรู้อะไรอีกหน่อย”
“แกอยากรู้อะไร” ตะวันฉายฉงน

ค่ำคืนนั้น พิมพิลาสนั่งอยู่ในห้องโดยไม่เปิดไฟ นั่งเหม่อลอยคิดถึงเหตุการณ์ที่เห็นในอดีต
จังหวะนั้นป้าทิพย์เดินเข้ามาเปิดสวิทช์ไฟ เห็นพิมพิลาสนั่งเหม่อลอยอยู่ จึงถามขึ้นในเรื่องที่คาใจ
“หนูพิม…ตอนทำพิธีหนูเห็นอะไร”
พิมพิลาสบอกสีหน้าเรียบเฉย “ไม่มีอะไรหรอกค่ะป้า”
“ไม่มีได้ยังไง ตั้งแต่กลับมาป้าเห็นหนูไม่ยอมพูดคุยกับใคร ตอนทำพิธีก็ถึงขั้นเลือดกำเดาไหล มีอะไรบอกป้ามา อย่าปิดบังป้า”
พิมพิลาสหน้านิ่ง พูดน้ำเสียงเยือกเย็น
“ป้าออกไปก่อนได้ไม๊คะ พิมเหนื่อย พิมอยากอยู่คนเดียว”
ป้าทิพย์มองหน้าพิมพิลาสแล้วนึกสงสาร ไม่อยากรบกวน จึงยอมเดินออกไป
พิมพิลาสมองไปในกระจก ด้วยแรงแค้นที่อัดแน่นอยู่เต็มอกทำให้จิตใต้สำนึกของพิมพิลาสเห็นตัวเองเป็นพิศ!!
จังหวะนั้นพิศมองออกมาจากกระจกตาแข็งกร้าว พูดกับพิมพิลาส
“เอ็งทำถูกแล้ว ต่อไปเอ็งต้องไม่เป็นพิมพิลาสที่อ่อนแออีกต่อไป แต่เอ็งต้องเป็นแม่พิศที่เข้มแข็งอย่างที่เคยเป็น!”

เช้าวันต่อมา รถภีร์ภูมขับแล่นเข้ามาในซอยบ้านยายสร้อย จู่ๆ ยางรถก็ระเบิดดังตู้ม! ภีร์ภูมิเบรครถเอี๊ยด
ภีร์ภูมิกับบุษบัน ตกใจ! สองคนรีบลงมาจากรถ ภีร์ภูมิเดินไปดูล้อยางที่แตกด้วยท่าทีเซ็งๆ
“ให้ได้อย่างนี้สิ บ้านคุณยายอยู่อีกไกลไม๊ครับ”
“ไม่แน่ใจเหมือนค่ะ…แต่ดูจากแผนที่น่าจะอยู่แถวๆ นี้”
สักครู่หนึ่ง บุษบันมองไปทางบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า เห็นป้ายชื่อบ้าน “โกสินทร์พิทักษ์” ก็ดีใจ
“หลังแหละนี้ค่ะ”
“นี่ก็ถึงเวลานัดแล้ว คุณเข้าไปก่อนนะครับ ผมขอเปลี่ยนยางรถก่อน เดี๋ยวผมตามเข้าไป”

ครู่ต่อมาบุษบันเดินเข้ามาในบ้าน คนใช้ผู้หญิงคนหนึ่งออกมาต้อนรับ
“คุณบุษบันใช่ไม๊คะ”
“ใช่ค่ะ”
“เชิญด้านในก่อนค่ะ...เดี๋ยวหนูไปตามคุณยายสร้อยให้นะคะ”
คนใช้เดินเข้าไปตามยายสร้อย

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 11 วันที่ 23 ม.ค. 56

ละคร บ่วงวันวาร บทประพันธ์-บทโทรทัศน์โดย : ฐา-นวดี สถิตยุทธการ
บ่วงวันวาร กำกับการแสดง : จาริวัฒน์ อุปการไชยพัฒน์
บ่วงวันวาร แนวละคร : ดราม่า
บ่วงวันวาร ผลิต : บ.เอ็กแซ็กท์ - บ. ซีเนริโอ
บ่วงวันวารอำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร และ ถกลเกียรติ วีรวรรณ
บ่วงวันวารออกอากาศ : พุธ - พฤหัส เวลา 20.15 - 21.45 น. (เพิ่มเวลาออกอากาศ เป็น 90 นาที)
ติดตามชม ละครเรื่อง บ่วงวันวารได้ทาง ททบ.5 เริ่มออกอากาศวันแรกเดือนมกราคม 2556
ที่มา manager