อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/4 วันที่ 28 ม.ค. 56
ภีร์ภูมิตกใจรีบปิดตู้เซฟทันที ขณะที่ป้าทิพย์หน้าจ๋อย“เข้ามาทำอะไรกันในห้องพิมคะ”
พิมพิลาสมองหน้าภีร์ภูมิอย่างจับกิริยา ภีร์ภูมิแกล้งกลบเกลื่อน
“ผมมาหาพิมน่ะครับ แต่พิมไม่อยู่ผมก็กำลังจะออกไปพอดี”
“ภูมิมีธุระอะไรกับพิมเหรอคะ” พิมพิลาสจงใจเน้นเสียงในประโยคต่อมา “ถึงได้เข้ามาในห้องพิมโดยที่ไม่ได้บอกพิมก่อน”
ภีร์ภูมิอึ้งๆ นิ่งงันไป
ไม่นานต่อมา สองหนุ่มอยู่ในห้องทำงานของตะวันฉายที่แกลเลอรี่ ภีร์ภูมิยื่นรูปถ่ายพิมพิลาสให้ตะวันฉายดู
“ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าที่มาซื้อตรวนคุณไป”
ตะวันฉายมองดูรูป และพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แม้จะแต่งตัวคนละสไตล์ ตะวันฉายก็บอกอย่างมั่นใจ
“ใช่! ใช่ผู้หญิงคนนี้แน่ๆ”
“คุณแน่ใจนะครับว่าใช่”
“รับรองครับคุณภูมิ ความจำของผมเรื่องผู้หญิงไม่เคยพลาด” ตะวันฉายยืนยันหนักแน่น
ภีร์ภูมิตกใจ ไม่คิดว่าจะเป็นพิมพิลาสจริงๆ
เวลาผ่านไป ภีร์ภูมิมาหาบุษบันที่บ้าน บอกเรื่องคนที่ซื้อตรวนทองคำไป
“ตกลงคนมาที่ซื้อตรวนไปคือพิม”
บุษบันได้ฟังก็ตื่นตกใจ
“จริงเหรอคะ! แล้วเขาจะเอาไปทำไม”
ภีร์ภูมิคิดก่อนบอก “ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
บุษบันกังวลไม่หาย
“หรือว่า! เรื่องในอดีตมันจะเกิดซ้ำขึ้นอีก”
ภีร์ภูมินิ่ง รู้สึกตกใจเหมือนกัน แต่ยังเก็บอาการไว้
“ฉันกลัวจังเลยค่ะคุณภูมิ”
ภีร์ภูมิใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของบุษบันไว้ มองตาบุษบัน
“คุณไม่ต้องกลัวครับคุณบุษ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว ผมจะไม่ให้ใครมาทำอะไรคุณได้”
ภีร์ภูมิค่อยๆ กอดหญิงคนรัก บุษบันนิ่งอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของชายผู้เป็นที่รัก
แต่ในใจบุษบันยังไม่คลายกังวล
ภีร์ภูมิกับบุษบันก้าวลงจากรถ เดินคุยกันเข้ามาตามทางเดินในบ้านตะวันฉาย
“ตะวันบอกว่าช่างกุญแจโบราณคนนี้ที่มาเปิดหีบให้เก่งมากๆ คงจะเปิดได้จริงๆ ไม่งั้นคงไม่ตามเรามากะทันหันแบบนี้หรอก” บุษบันว่า
“ขอให้เปิดได้จริงๆ ทีเถอะ เราจะได้หายสงสัยกันซักที” ภีร์ภูมิบอก
“หวังว่าเจ้ากรรมนายเวรของฉันที่ลุงจรจัดคนนั้นบอกว่าเป็นผู้หญิง คงไม่ใช่คุณพิมนะคะ” บุษบันกังวลปนหนักใจ
“แต่ถ้าพิมเป็นคนเดียวกับคุณพิศ เราจะทำยังไง”
ภีร์ภูมิกับบุษบัน เริ่มใจไม่ดี
ไม่นานต่อมา ภายห้องทำงานที่บ้านตะวันฉาย ช่างกุญแจชาวจีนกำลังใช้กุญแจไขเปิดหีบหนังอยู่ สามคน ภีร์ภูมิ บุษบัน และตะวันฉาย ยืนลุ้นอยู่ข้าง ๆ
“หีบนี่มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงต้องเปิดมันให้ได้” ตะวันฉายถาม
“ถ้าเราเปิดได้เราก็จะได้รู้ว่าคุณพิศหน้าตาเป็นยังไง”
ท้ายที่สุดช่างกุญแจก็เปิดไม่ได้
“ไม่น่าเชื่อ ทำยังไงก็เปิดไม่ได้จริงๆ เสียใจด้วยนะครับ” ช่างกุญแจหน้าไม่สู้ดี
“แล้วมีวิธีอื่นอีกไหมครับ” ภีร์ภูมิถาม
“มีทางเดียวคือต้องทำลายหีบซะ” ช่างบอก
“คงไม่ได้หรอกค่ะ เจ้าของเขาคงไม่ยอม” บุษบันว่า
ภีร์ภูมิกับบุษบันมองหน้ากัน
ตะวันฉายรู้สึกเสียหน้า หันไปกดโทรศัพท์มือถือหาใครบางคน
ขณะที่กนิษฐาอยู่ในหลุมที่ไซต์งานขุดโครงกระดูก กำลังใช้แปรงปัดโครงกระดูกมนุษย์อยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น กนิษฐารับสาย
“ค่ะ...คุณตะวัน”
ตะวันโทรมาจากแกลเลอรี่ ท่าทีฉุนเฉียว
“ไหนบอกว่าช่างของเธอเก่งนักเก่งหนายังไงล่ะ แต่สุดท้ายก็เปิดไม่ได้”
“ช่างคนนี้เก่งที่สุดแล้วนะ”
“มีช่างคนอื่นอีกไหม”
“ไม่มีแล้ว! ถ้าช่างคนนี้เปิดไม่ได้ ก็ไม่มีใครเปิดได้แล้ว”
กนิษฐาวางสาย ถอนหายใจ กลุ้มใจไปด้วย
“ช่างกุญแจมือหนึ่งยังเปิดไม่ได้ แล้วใครจะเปิดได้”
ระหว่างนั้นเสียงโทรทัศน์ที่อยู่ข้างบนดังลงมาจนกนิษฐาได้ยิน
เป็นเสียงตื่นเต้นของพิธีกรดำเนินรายการ “เราลองมาดูกันครับว่าเขาจะปลดล็อคของทุกอย่างได้จริงหรือไม่” กนิษฐาหยุดชะงัก ยืนขึ้นมองไปที่โทรทัศน์ขนาดเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ เห็นภาพในโทรทัศน์มีมือใครคนหนึ่งกำลังปลดล็อคลูกกุญแจออกจากของหลายๆ ชิ้นอยู่ เช่น กล่องเหล็ก กุญแจที่ถูกล็อค หรือแม้กระทั่งคนที่ถูกล็อคด้วยโซ่ ของทุกอย่างที่ถูกพันธนาการไว้ ถูกมือคู่นี้เปิดออกจนหมด
กนิษฐายืนดูอย่างสนใจ
ที่แท้พิธีกรชายคนนั้นกำลังสัมภาษณ์นักมายากลชื่อก้อง พิชยะ เจ้าของฉายา “เจ้าชายแห่งกุญแจ” ผู้โด่งดังอยู่ในห้องพักส่วนตัวของโรงแรมหรู และถ่ายทอดสดทางทีวี
“บุคคลที่ผมจะแนะนำให้ท่านผู้ชมได้รู้จักในวันนี้ เขามีฉายาว่า Prince of the key หนุ่มไทยที่ไปเปิดการแสดงมายากลมาแล้วทั่วโลก และวันนี้เขามาอยู่กับเราที่นี่ ขอเชิญทุกท่านพบกับคุณพิชยะครับ”
กล้องของทีมงาม แพนไปที่ใบหน้าของพิชยะ ที่แท้เขาคือ ไอ้เพียร ที่กลับชาติมาเกิด เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่เคยผูกพันมีบ่วงเวรบ่วงกรรมร่วมกันมา
“สวัสดีครับคุณพิชยะ ต้องขอต้อนรับกลับสู่ประเทศไทยอย่างเป็นทางการอีกครั้ง จากฉายาของคุณที่คนทั่วไปรู้จักดีในนาม Prince of the key ทำไมคุณถึงได้รับฉายานี้” พิธีกรยิงคำถาม
“ผมอยู่กับกุญแจมาทั้งชีวิต ไม่ว่าจะเป็นกุญแจแบบไหน ผมสามารถไขได้ทุกอย่าง ผมนี่แหละครับ The key ตัวจริง” พิชยะตอบ
“คุณไม่ได้กลับมาเมืองไทยนานแล้ว ไม่ทราบว่าครั้งนี้คุณแค่กลับมาเยี่ยมบ้าน หรือมาทำอะไรด้วยครับ”
“ผมบอกไม่ถูกเหมือนกันครับ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างเรียกร้องให้ผมกลับมา” พิชยะว่า
พิธีกรทำหน้าทึ่ง อยากรู้ “อะไรเรียกร้องให้คุณกลับมา”
พิชยะพูดตอบเป็นนัย “อะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับงานของผม”
พิชยะจับที่กุญแจทองคำที่คอ พิธีกรพยักหน้ารับรู้ มองพิชยะที่หน้าตาจริงจังมาก
เวลาผ่านไปอีกสักระยะ กนิษฐาพาตัวเองมาอยู่ในโรงแรมที่พิชยะพักอยู่ ตรงเข้ามาที่พนักงานต้อนรับ
“ดิฉันมาขอพบคุณพิชยะค่ะ”
พนักงานต้อนรับมองหน้ากนิษฐา
“นัดไว้หรือเปล่าคะ”
กนิษฐาบอกตามตรง “เปล่าค่ะ”
“คุณพิชยะกำลังออกกำลังกายอยู่ค่ะ สั่งห้ามไม่ให้ใครรบกวน”
กนิษฐาเซ็ง และเดินออกจากเคาน์เตอร์รีเซพชั่นไป
ภายในห้องออกกำลังกายในฟิตเนสของโรงแรม พิชยะเปลือยท่อนบน สวมใส่กางเกงขายาวรัดรูปตัวเดียว กำลังฝึกเล่นโยคะบิน หรือ Anti-Gravity Yoga พิชยะเล่นไปเรื่อยๆ ให้เห็นถึงความแข็งแรงของร่ายกาย เหงื่อออกโทรมกายดูเซ็กซี่
จังหวะต่อมาพิชยะใช้แขนที่แข็งแกร่งโหนผ้าไปมา กุญแจทองคำที่คอแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหว
ขณะเดียวกันกนิษฐาเดินมาที่บริเวณห้องออกกำลังกาย มองหาพิชยะไม่เห็น สายตากนิษฐาเหลือบไปเห็นห้องโยคะ
กนิษฐาหยุดยืนมองไปเห็นพิชยะกำลังเล่นโยคะอยู่ในห้องนั้น
กนิษฐาค่อยๆ เปิดประตูห้องเข้ามา เห็นพิชยะกำลังเล่นโยคะบินอยู่ กนิษฐายืนตะลึงมองการเล่นโยคะของพิชยะตาไม่กระพริบ พิชยะหันมาเห็นกนิษฐาจึงชะงักหยุดเล่น
กนิษฐาคิดว่าตัวเองเสียมารยาท จะเดินออกจากห้อง แต่พิชยะมาขวางไว้ก่อน
“คุณเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”
กนิษฐาแนะนำตัว “ฉันชื่อกนิษฐา เรียกว่านิดก็ได้”
พิชยะเดินเข้ามาประชิดใกล้กนิษฐา
“คุณต้องการอะไร”
พิชยะจ้องมองเข้าไปในดวงตากนิษฐา อย่างถือดี
“คนที่มาหาผม ถ้าไม่ต้องการกุญแจของผม ก็ต้องการตัวผม”
พิชยะจ้องตากนิษฐา ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้กนิษฐาอีก กนิษฐาพยายามเดินถดตัวถอยหลัง แต่สะดุดขาตัวเองจะล้มลง พิชยะเข้าไปประคองได้ทัน ทั้งคู่สบตากันกนิษฐาเขินหน้าแดง ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
กนิษฐาสลัดตัวเองออกจากอ้อมกอดของพิชยะ
“ฉันต้องการให้คุณไปเปิดของให้อย่างนึง”
“ของอะไร”
“หีบโบราณสมัยรัชกาลที่ ๕”
พิชยะนิ่งคิดสะกิดหูกับคำว่า “สมัยรัชกาลที่ ๕” พิชยะใช้มือจับกุญแจทองคำที่คอ
“สมัยรัชกาลที่ ๕ หีบอะไร? ลักษณะเป็นยังไง”
“มันเป็นหีบหนัง ตัวล็อคทำจากเหล็ก” กนิษฐาบอก
พิชยะมีสีหน้าผิดหวังจึงปฏิเสธ
“ผมไม่ว่าง”
พิชยะกำลังจะเดินออกไป
กนิษฐาพูดไล่หลังอย่างท้าทาย “ฉันว่าคุณเปิดไม่ได้มากกว่า”
พิชยะหันมามองกนิษฐา
“คนอย่างผม ถ้าอยากจะเปิดอะไร ใครก็หยุดผมไม่อยู่”
พิชยะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้กนิษฐายืนอยู่อย่าง อึ้งๆ งงๆ กับคำพูดนั้น
คืนนั้นพิชยะยืนอยู่ที่ระเบียงห้อง มือจับกุญแจทองคำที่คอ คิดถึงตอนที่ได้กุญแจทองคำมาใหม่ๆ จากอาจารย์ของเขา
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในห้องพักของอาจารย์ เป็นห้องขนาดเล็ก ดูลึกลับ มีชั้นไม้เก่าๆ หลายชั้น วางกุญแจหลายๆ แบบ หลายๆ ขนาดเรียงรายอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้อง
อาจารย์วัยชรา ผมขาวยาว ถือกุญแจดอกหนึ่งในมือ เป็นกุญแจที่ทำมาจากทองคำ
เวลานั้นพิชยะเพิ่งจะสำเร็จวิชามายากลใหม่ๆ เดินเข้ามาในห้องของอาจารย์
อาจารย์หันมาหาพิชยะ
“ฉันไม่มีอะไรจะสอนเธอแล้ว ทุกอย่างที่ฉันรู้ ฉันถ่ายทอดวิชาให้เธอหมดแล้ว”
อาจารย์ยื่นกุญแจทองคำให้ตรงหน้า พิชยะรับกุญแจไว้
“กุญแจทองคำ”
“ใช่! มันเป็นกุญแจในสมัยรัชกาลที่ ๕ ฉันให้เธอ”
พิชยะมองกุญแจทองคำในมือ งุนงง
“เธอสมควรมีมันไว้ เธอเท่านั้นที่คู่ควรกับมัน” อาจารย์ย้ำ
“ผมไม่เข้าใจครับ”
“แล้วซักวันหนึ่ง เธอจะรู้ กุญแจดอกนี้จะพาเธอไปพบกับอะไรบางอย่าง” อาจารย์ทิ้งปริศนาไว้
พิชยะก้มมองกุญแจทองคำที่คอ ขณะดึงตัวเองออกจากห้วงคำนึง
“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าแกจะพาฉันไปพบกับอะไร”
พิชยะมองกุญแจทองคำนิ่งและนาน
เช้าวันต่อมา ที่บ้านพิมพิลาส เสียงโทรศัพท์บ้าน ดังขึ้นในห้องโถง สักครู่ป้าทิพย์เดินมารับสาย
“สวัสดีค่ะ...คุณภูมิเหรอคะ”
ภีร์ภูมิโทรมาจากห้องทำงาน
“ป้าครับ ผมอยากถามอะไรหน่อย พิมยังเก็บตรวนไว้อยู่หรือเปล่าครับ”
“ทำไมเหรอคะ คุณภูมิถามถึงตรวนนั่นทำไม”
พิมพิลาสเดินลงมา ได้ยินป้าทิพย์พูดถึงตรวนพอดี เลยหยุดแอบฟัง
“หนูพิมยังไม่ได้เอาตรวนออกไปไหนค่ะ คุณภูมิมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมแค่กลัวว่าพิมจะเอาตรวนไปทำอะไรไม่ดี ไม่ดี น่ะครับ ยังไงผมก็ฝากป้าช่วยดูพิมให้ด้วย ถ้าเห็นพิมเอาตรวนออกไปไหนช่วยบอกผมด้วยครับ”
“ได้ค่ะ ป้าจะเฝ้าตรวนเอาไว้ ไม่ให้คาดสายตาเลยค่ะ”
ป้าทิพย์วางสาย พิมพิลาสรีบเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 12/4 วันที่ 28 ม.ค. 56
ละคร บ่วงวันวาร บทประพันธ์-บทโทรทัศน์โดย : ฐา-นวดี สถิตยุทธการบ่วงวันวาร กำกับการแสดง : จาริวัฒน์ อุปการไชยพัฒน์
บ่วงวันวาร แนวละคร : ดราม่า
บ่วงวันวาร ผลิต : บ.เอ็กแซ็กท์ - บ. ซีเนริโอ
บ่วงวันวารอำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร และ ถกลเกียรติ วีรวรรณ
บ่วงวันวารออกอากาศ : พุธ - พฤหัส เวลา 20.15 - 21.45 น. (เพิ่มเวลาออกอากาศ เป็น 90 นาที)
ติดตามชม ละครเรื่อง บ่วงวันวารได้ทาง ททบ.5 เริ่มออกอากาศวันแรกเดือนมกราคม 2556
ที่มา manager
