อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16(ตอนอวสาน) วันที่ 20 ต.ค. 58

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16(ตอนอวสาน) วันที่ 20 ต.ค. 58

“ไม่ว่าวันนี้คุณจะตัดสินใจยังไง...ผมก็จะไม่เสียใจ เพราะผมถือว่า ผมได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทุ่มเทให้กับผู้หญิงได้” พอมุกรินจะพูดอะไร เขาขอร้องว่า “อย่าเพิ่งขัดผมเลย ขอให้ผมได้พูดเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะ...”

มุกรินนิ่งเงียบรอฟังเขาพูด...

“ผมขอพูดต่อหน้าคุณ มุกริน ในวันที่คุณอยู่ในชุดเจ้าสาวเหมือนที่ผมเคยจินตนาการไว้...วันที่คุณสวยเหลือเกิน...”


มุกรินพยายามต่อสู้กับความรู้สึกอ่อนไหวของตนอย่างหนัก...

“ผมไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมาระหว่างเราเลย มันอาจจะไม่ได้จบสวยงามอย่างที่ฝันไว้ แต่ฝันที่สวยงามมันจะยังอยู่ในใจผมตลอดไป...คุณห้ามผมไม่ได้หรอกมุก...ความแค้นทั้งหมดที่ผมมีต่อพี่ชายคุณถูกชำระจนหมดสิ้นไปแล้ว...ผมเหลือแต่ความรัก รักอย่างบริสุทธิ์ใจ...และขอภาวนาให้ความแค้นที่คุณมีต่อผม จงดับมอดไปโดยเร็วที่สุด เพื่อวันนั้น เราสองคนจะได้มองหน้ากันอย่างสนิทใจ และระลึกถึงความทรงจำที่สวยงามร่วมกันได้ แม้ว่าสถานะของเราวันนั้นจะไม่เหลือความผูกพันระหว่างกันแล้วก็ตาม...”

คิมหันต์ขยับเข้าไปจับมือมุกรินกุมไว้อย่างนุ่มนวลทันใดนั้น ปรารภเดินเข้ามา คิมหันต์ค่อยๆถอยห่างออกจากมุกริน บอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ถึงเวลาตัดสินใจแล้วครับ”

“คุณมันขี้โกง” ปรารภพรวดเข้าถึงตัวทั้งสอง คิมหันต์อ้างว่าเขาเป็นคนอนุญาตให้ตนพบกับเจ้าสาวของเขา “ใช่! แต่ไม่ได้อนุญาตให้คุณฉุดเจ้าสาวผมมาถึงพัทยาอย่างนี้”

ดวงดาวก้าวเข้ามาอีกคน เธอบอกมุกรินว่า “ทั้งหมดอยู่ที่เธอคนเดียวมุก เวลานี้ความเห็นของใครก็ไม่ดีไปกว่าหัวใจตัวเองแล้วล่ะ” แล้วหันไปพูดกับคิมหันต์ “ฉันไม่ได้เข้าข้างนายหรอกนะ นายคิมหันต์”

มุกรินบอกปรารภว่าเขากำลังแสดงความไม่ไว้ใจตน ปรารภอ้างว่าตนไม่อยากให้เธอตัดสินใจทำอะไรด้วยการฝืนใจตัวเอง ตนอยากให้เธอเคลียร์กับเขาให้จบ แต่เขาคงจะขอโอกาส ขอโทษ แต่ไม่คิดว่าเขาจะบ้าระห่ำขนาดลักพาตัวเธอมาถึงนี่ คิมหันต์สวนไปว่าเขาดูถูกความรักของคนอื่นไม่ได้

“ผมไม่ได้ดูถูกความรักโว้ย...แต่ที่คุณทำมันบ้า มันเจ้าเล่ห์ เห็นแก่ตัว ขี้โกง”

“พอเถอะค่ะ หยุดทะเลาะกันเสียที ถ้าต้องการให้มุกตัดสินใจ ก็ช่วยรอฟังการตัดสินใจของมุกอย่างสงบได้ไหมคะ”

เป็นเวลาที่พักตรามาถึงและเห็นรถหรูเปิดประทุนจอดอยู่ เธอบอกคนขับรถตู้ให้ส่งตนที่นี่ ตนมีรถใช้แล้ว

คิมหันต์กับปรารภต่างเงียบ ลุ้นฟังการตัดสินใจของมุกริน

“สิ่งที่มุกจะพูดต่อไปนี้คือความจริงในใจของมุกที่มีส่วนพัวพันกับคุณทั้งสองคน” แล้วหันไปทางปรารภ “พี่รภคะพี่เป็นผู้ชายที่อบอุ่นที่สุด พี่คอยช่วยเหลือเป็นที่พึ่งให้มุก ในทุกๆครั้งที่มุกมีปัญหา บุญคุณของพี่ น้ำใจไมตรีของพี่ ไม่มีวันที่มุกจะลืมได้ มุกขอบคุณพี่มากๆ นะคะ แม้กระทั่งวันนี้ พี่ยังให้โอกาสมุกได้ตัดสินใจใหม่อีกครั้ง”

ปรารภก้มหน้าอย่างยอมรับการตัดสินใจของมุกริน เธอเอื้อมมือแตะมือเขา “แต่ไม่ว่าพี่จะดียังไง สุดท้ายมุกก็ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกเคารพพี่ไปเป็นอย่างอื่นได้ค่ะ...มุกขอโทษนะคะพี่...” เธอยกมือไหว้เขา แล้วหันไปทางคิมหันต์

“ส่วนคุณ...คิมหันต์ คุณทำกับฉันมากเกินกว่าที่ฉันจะลืมมันได้ในช่วงเวลาสั้น แม้ถึงวันที่ฉันให้อภัยคุณ ฉันก็แน่ใจว่าจะยังเหลือความมั่นใจในตัวคุณได้อีกหรือเปล่า เพราะฉะนั้น ไม่ว่าฉันจะโอนอ่อนไปกับสิ่งดีๆที่ผ่านมามากแค่ไหนก็ตาม...ฉันก็ไม่อาจจะก้าวถลำไปได้มากกว่านี้อีกแล้วค่ะ...คิมหันต์”

มุกรินและคิมหันต์ต่างจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของกันและกัน มีหยาดน้ำตาคลอแทนความรู้สึกทั้งหมดที่เคยมีต่อกัน...

“ลาก่อนค่ะคิม...จากนี้ไปขอมุกอยู่ตามลำพังโดยไม่มีคุณเข้ามากวนใจอีกเลยได้ไหมคะ...จนกว่าชะตากรรมของเราจะเปลี่ยนไปจากนี้...ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...”

มุกรินเดินผ่านผู้ชายทั้งสองออกไป คิมหันต์ดึงร่างมุกรินเข้าไปกอดไว้แน่นเหมือนเป็นการอำลา...

ทันใดนั้น พักตราพรวดเข้ามาพร้อมปืนที่เล็งไปที่มุกริน คิมหันต์ตกใจมากถามว่าเธอมาที่นี่ทำไม พักตราย้อนถามว่าแล้วพวกเขามาทำไม ด่ามุกรินว่าแย่งคิมหันต์จากตนไป แล้วหนีมาแต่งงานกันที่นี่ใช่ไหม มุกรินชี้แจง แต่นาทีนี้พักตราฟังอะไรไม่ได้แล้ว คิมหันต์ขอให้ฟังตนก่อน เธอตะโกนใส่หน้า

“ไม่ฟัง ไม่ใช่เวลาฟังอีกต่อไปแล้ว มันเป็นเวลาที่พวกแกต้องตาย!”

พักตราไล่ยิงมุกรินในขณะที่คิมหันต์ก็คอยปกป้องมุกรินและร้องห้ามพักตรา คิมหันต์ตัดสินใจกระโดดเกาะรถพักตรา ทั้งปรารภและดวงดาวพยายามช่วยปกป้องมุกริน ดวงดาวผลักมุกรินพ้นจากรถที่พักตราขับพุ่งเข้าชน ดวงดาวได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรงจนขาหักและแท้งลูกในที่สุด

คิมหันต์หักพวงมาลัยอย่างแรงจนรถพุ่งออกนอกทางปะทะหน้าผาอย่างแรงจนพักตราฟุบคาพวงมาลัย คิมหันต์กอดพักตราไว้แนบออก พร่ำบอก “พักตร์...ได้ยินผมไหม คุณต้องไม่เป็นอะไรนะพักตร์...”

แต่ในที่สุด พักตราก็สิ้นใจในอ้อมกอดของคิมหันต์...

ooooooo

อรรถมาเชิญวิญญาณผู้ตาย ณ จุดเกิดเหตุกับคิมหันต์ เขายืนมองพื้นที่น้ำตานองหน้า นาทีนี้...เขาจึงเอ่ยอย่างสำนึกว่า

“ฉันผิดเอง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของฉันคนเดียว...ฉันควรจะดูแลให้เขาเป็นคนมีสติมากกว่านี้...ที่สำคัญคือรู้จักยอมรับความจริง...ฉันมีเวลาทั้งชีวิตที่จะทำอย่างนั้น แต่ฉันกลับใช้เวลาทั้งหมดหยิบยื่นสิ่งที่เป็นพิษให้กับพักตราและในที่สุด...ก็เป็นฉันที่ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับความทุกข์ทรมาน...ยกโทษให้ฉันด้วยนะสำหรับความผิดที่เกี่ยวข้องกับเธอและอโหสิให้พักตราด้วย”

“อโหสิให้ผมด้วยเช่นกันครับ” อรรถถามว่ามุกรินกับดวงดาวเป็นอย่างไรบ้าง “เขามีคนคอยดูแลแล้วครับ”

“แล้วเธอล่ะ...” คิมหันต์ไม่ตอบ อรรถตบไหล่เขาเบาๆแล้วเดินจากไปดวงดาวทั้งเสียสายเลือดของธาดาและขาหัก ต้องรักษาตัวในโรงพยาบาล มุกรินขอบใจและเสียใจกับเธอ

“ชีวิตที่ยังไม่ได้เกิด แลกกับการรักษาชีวิตของเธอไว้...อาธาดาน่าจะดีใจที่ฉันทำอย่างนั้น” ดวงดาวเอ่ยจากใจ

มุกรินตัดสินใจจะเก็บเงินซื้อบ้านคืนจากคิมหันต์และมอบให้ดวงดาวอยู่ บอกว่า

“เธอคือสัญลักษณ์เดียวที่ทำให้ฉันนึกถึงพี่ใหญ่ได้” ส่วนกับคิมหันต์นั้น มุกรินบอกว่า “เธอเป็นคนเดียวที่รู้ดีที่สุดว่าฉันคิดยังไงกับเขา”

ชุมสายพาคิมหันต์ไปอยู่วัดที่ชานเมือง เขากราบพระประธานสารภาพอย่างสำนึกว่า

“ผมทำบาปทำกรรมไว้มากครับหลวงพ่อ ผมยึดติดกับความรัก ผมมีความแค้นทุกครั้งที่ผิดหวัง ผมทำลายชีวิตทุกคนที่ผมรักโดยไม่รู้ตัว และสุดท้ายผมก็ไม่สามารถเรียกร้องสิ่งที่สูญเสียไปได้...”

คิมหันต์ตัดสินใจจะบวชชดใช้กรรม แต่เมื่อหลวงพ่อ เจ้าอาวาสถามถึงความพร้อมในการบวชเพื่อเผยแผ่ธรรม และรักษาธรรมว่าถ้าเขายังทำไม่ได้ บวชไปแล้วจะได้อะไร อย่าคิดบวชเพราะอกหัก หรือรู้สึกผิดบาป ท่านบอกเขาว่า

“อาตมายินดีนะที่โยมคิดอยากจะบวช แต่ขออาตมาได้กลั่นกรองก่อนเถอะ โยมลองมาอยู่วัดดูก่อน ลองถือศีลให้ได้ครบทุกข้อก่อน ให้ใจสงบ จิตพร้อมก่อนแล้วค่อยมาพูดกันใหม่ดีกว่าไหม”

ooooooo

ที่เกาะร้าง...มุกรินในชุดชาวบ้านธรรมดาๆ นั่งสงบนิ่งอยู่ริมหน้าผาแห่งนั้น... ไม่นานคิมหันต์ในชุดสีอ่อนแปลกตาก็มานั่งใกล้ ในอากัปกิริยาที่สงบเยือกเย็นผิดกับคนเดิมโดยสิ้นเชิง...

คิมหันต์ถามถึงดวงดาว มุกรินบอกว่าเธออยู่บ้านพี่ใหญ่เย็บผ้าโหลกลางวันและร้องเพลงตอนกลางคืนมีปรารภคอยดูแลอย่างใกล้ชิด มุกรินถามว่า “ชุมสายบอกว่า คุณจะไปบวช”

“ผมแพ้ทุกอย่าง ทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จ แค่จะบวชหลวงพ่อยังไม่บวชให้เลย”

ตราบจนนาทีนี้ คิมหันต์ก็ยังมีความรักต่อเธออย่างเต็มเปี่ยมเขาติดตามเธอมาที่เกาะร้าง บอกเธอว่า

“รักแท้ไม่จำเป็นต้องจบด้วยการอยู่ด้วยกันเสมอไป” ทั้งคู่มองตาถ่ายทอดความรู้สึกความเข้าใจผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง เขาเอ่ยเรียบๆว่า “แล้วเราเจอกันที่เกาะนี้ ทุกวันนะ...”

ทั้งสองยิ้มให้กัน แม้กายทั้งคู่จะมีระยะห่าง แต่หัวใจกลับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันบนหน้าผาแห่งความทรงจำนั้น...

******อวสาน******

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16(ตอนอวสาน) วันที่ 20 ต.ค. 58

ละครรอยรักแรงแค้น บทประพันธ์โดย ชลาลัย
ละครรอยรักแรงแค้น บทโทรทัศน์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น กำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น ผลิตโดย บริษัท สามัญการละคร จำกัด
ละครรอยรักแรงแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.20 น.
ติดตามชม ละครรอยรักแรงแค้น ได้ทางทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ