อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 2/2 วันที่ 30 ธ.ค. 55

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 2/2 วันที่ 30 ธ.ค. 55

ฉัตรสงสัยหนัก “ใคร..ด้วง แล้วทำไมเขาจะต้องเล่นงานแม่บัวด้วยล่ะ”
“ก็ฉันเป็นแค่ทาสนี่เจ้าคะ”
พอฟังบัวจบฉัตรตกใจมาก “ทาส แม่บัวจะเป็นทาสได้ยังไง ก็...”

บัวขัดขึ้น น้ำตาปริ่ม “แต่มันก็เป็นไปแล้วเจ้าค่ะ ฉันกับพ่อถูกโจรปล้นจนหมดเนื้อหมดตัว ไม่มีอัฐมาจ่ายค่าเช่าที่นาท่านเจ้าคุณสมาน ฉันก็เลยต้องมาเป็นทาสขัดดอกเขาอย่างนี้แหละเจ้าค่ะ”
ฉัตรอึ้ง มองดูบัวก้มหน้าน้ำตาปริ่ม ในที่สุดฉัตรอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้บัว

จังหวะนั้นพิศเดินออกมาตามหาฉัตรพอดี
พิศมองไปเห็นด้านหลังฉัตรจึงร้องเรียกไว้

“คุณฉัตรคะ”
ฉัตรได้ยินจึงหันมามอง พิศถามด้วยความแปลกใจ
“ทำไมมาอยู่หลังเรือนนี่ล่ะคะ”
ฉัตรไม่ตอบ หันกลับไปมองบัว ทว่าฉัตรไม่เห็นบัวอยู่ตรงนั้นแล้ว
ฉัตรหน้าเหวอ แล้วตั้งสติ พยายามทำหน้าและท่าทางให้เป็นปกติ ก่อนจะหันกลับไปทางพิศ
“ลงมาดูอะไรหน่อยน่ะ” ฉัตรว่า พลางเดินตรงไปหาพิศ “แล้วคุณพิศลงมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“พิศก็ลงมาหาคุณฉัตรน่ะสิคะ ขึ้นเรือนเถิดค่ะ แขกอื่นเริ่มถามหาคุณฉัตรกันแล้วค่ะ”
ฉัตรพยักหน้ารับ แล้วเดินเคียงคู่กับพิศขึ้นเรือนไป แต่ไม่วายแอบเหลียวหลังกลับมามองตรงที่ที่บัวเคยยืนอยู่ แต่ก็ไม่เห็นบัวแล้ว ฉัตรพยายามกวาดตาไปรอบๆ โดยที่ไม่ให้พิศสงสัย แต่ก็ไม่เห็นบัวในสายตาเลย ฉัตรเม้มปาก แล้วเดินหน้านิ่งกลับขึ้นเรือนไป
พอเห็นว่าฉัตรเดินลับตัวไปแล้ว บัวที่เข้าไปมุดแอบอยู่ใต้ถุนเรือน หยากไย่ติดเต็มหัวไปหมด จึงชะเง้อมองตามหลังฉัตรกับพิศไป บัวถอนใจโล่งอกที่หลบพิศทัน แล้วก็หน้าเศร้าอีกครั้งเมื่อตระหนักถึงฐานะที่แตกต่างกันอย่างมากระหว่างเธอกับฉัตร บัวถอนใจยาว

เวลาผ่านไป พระอาทิตย์โรยแสงลงมาก ในยามบ่ายคล้อย เจียนเย็นย่ำ แขกเหรื่อเริ่มทยอยลากลับ
พระยาสมานเอ่ยกับพระยาโกสินทร์ “แหม..วันนี้งานสนุกจริงๆ ขอรับ กระผมต้องขอแสดงความยินดีกับท่านเจ้าคุณอีกครั้ง..ที่ลูกชายทั้งสองร่ำเรียนสำเร็จ ได้กลับมารับใช้พระพุทธเจ้าหลวงอย่างที่ตั้งใจ แล้วก็หวังว่า...” คำพูดต่อมาพระยาสมานพูดอย่างเป็นนัย “เราสองบ้าน..คงได้มีโอกาสสังสรรค์กันอีกนะขอรับ”
พระยาโกสินทร์รู้ทันกัน “แน่นอน...” แล้วหันไปบอกกับฉัตร “ฉัตรไปส่งท่านเจ้าคุณสมานกับน้องแทนพ่อทีสิ”
ฉัตรรับคำ “ขอรับ”
พิศและพระยาสมานยกมือไหว้พระยาโกสินทร์ แล้วรับไหว้ฉายกับแอนนา ครั้นพอร่ำลากันเสร็จฉัตรก็เดินไปกับพระยาสมานและพิศ พระยาโกสินทร์มองตามแล้วยิ้มอย่างชอบอกชอบใจ หวังอยากให้ฉัตรกับพิศได้ลงเอยกัน
พระยาโกสินทร์เอ่ยกับฉายถามความเห็น “ฉายเห็นเป็นยังไง”

ฉายย้อนถาม “พี่ฉัตรกับคุณพิศน่ะรึขอรับ”
พระยาโกสินทร์พยักหน้ารับว่าใช่
“แล้วเจ้าคุณพ่อคิดว่าอย่างไรเล่าขอรับ” ฉายถามอีก
พระยาโกสินทร์ยิ้มอย่างพึงใจ “สมกันมาก”
ฉายลอบถอนใจใหญ่ หนักใจแทนฉัตรจริงๆ

ขณะที่พิศและพระยาสมานนั่งบนรถเจ๊กที่ลากนำไป พิศแอบเหลียวมามองดูฉัตรที่ยืนส่งอยู่ที่หน้าประตูบ้าน พิศยิ้มให้ฉัตร ฉัตรยิ้มตอบ พิศทำท่าเขินอายแล้วหันกลับไป ฉัตรรีบเขม้นมองหาบัวในหมู่บ่าวของขบวนพิศ
แล้วฉัตรก็แลเห็นบัวเดินก้มหน้าปะปนอยู่ในหมู่บ่าว จังหวะเดียวกันนั้นบัวก็หันมามองฉัตร ด้วยแววตาเจ็บช้ำในสถานภาพที่เปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากพบกันครั้งก่อน
ฉัตรทอดสายมองบัวด้วยแววตาเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง บัวหันกลับไปก้มเดินตามบ่าวคนอื่นๆไป ฉัตรมองตามส่งจนบัวลับตา นายทหารหนุ่มรูปงามถอนใจด้วยความกลัดกลุ้มแล้วเดินเร็วๆ กลับเข้าไปในบ้าน

ครู่ต่อมาฉัตรเดินเร็วๆ เข้ามาบนเรือน
“ฉาย มานี่หน่อย พี่มีอะไรจะคุยด้วย”
ฉัตรดึงตัวฉายให้เดินไปด้วยกัน พระยาโกสินทร์มองตามแล้วหัวเราะคิดไปอีกทาง ขณะที่พูดกับนายสน
“ท่าทางลูกชายคนโตของข้าจะตกหลุมรักผู้หญิงเสียแล้วไอ้สน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

อนิจจา...ท่านเจ้าคุณเข้าใจผิดคิดว่าฉัตรหลงรักพิศ
ฉัตรลากตัวฉายเข้ามาอีกมุมหนึ่งบนเรือน

“มีอะไรหรือขอรับพี่ฉัตร” ฉายงวยงง
“วันนี้พี่เจอแม่บัว” ฉัตรบอก
ฉายยังงงอยู่ “ใครขอรับ”
“ผู้หญิงที่พี่ช่วยไว้เมื่อตอนไปหัวเมือง”
ฉายยิ้มนึกออก “อ้าว...หล่อนมาร่วมงานด้วยหรือขอรับ ทำไมพี่ฉายไม่พาหล่อนเข้าไปแนะนำตัวกับเจ้าคุณพ่อละขอรับ”
“พี่ทำไม่ได้” ฉัตรมีสีหน้ากลัดกลุ้ม
“ทำไมล่ะขอรับ อ้อ..อ๋อ..เข้าใจละ พี่เกรงใจท่านเจ้าคุณสมานกับคุณพิศละสิ”
“ไม่ใช่ แม่บัวไม่ได้มาร่วมงานในฐานะแขกรับเชิญ แต่หล่อนมาในฐานะทาส” ฉัตรหน้าสลดลง
“ทาส” ฉายอึ้งไป
ฉัตรบอกต่อ “ทาสขัดดอกของคุณพิศ”
ฉายส่ายหน้าอย่างเซ็งสุดๆ “โธ่”
ฉัตรยิ่งกลุ้มใจ “แค่แม่บัวเป็นหญิงชาวบ้าน เจ้าคุณพ่อก็ไม่เห็นดีเห็นงามด้วยอยู่แล้วถ้าพี่จะชอบหล่อน แต่นี่..หล่อนเป็นทาส เจ้าคุณพ่อไม่ยอมรับหล่อนแน่ๆ”
ฉายคิดอยู่สักครู่แล้วบอกฉัตรด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“กระผมคิดว่าพี่ฉัตรควรจะตัดใจจากแม่บัวเสียขอรับ”
ฉัตรยืนกราน “ไม่! พี่จะไม่มีวันตัดใจจากแม่บัว”
“แต่เรื่องระหว่างพี่ฉัตรกับแม่บัว กระผมไม่เห็นทางเป็นไปได้เลย”
ฉัตรนิ่งเงียบไปเลย ฉายมองฉัตรอย่างเห็นใจ

ค่ำคืนนั้นนางด้วงกำลังคุยฟุ้งเล่าเรื่องงานเลี้ยงต้อนรับที่บ้านพระยาโกสินทร์ให้บ่าวในครัวฟัง บัวนั่งอยู่ในวงกินข้าวนี้ด้วย แต่กลืนไม่ลง เขี่ยข้าวในจานไปมา
“ข้าละอยากให้พวกเอ็งได้เห็นตอนที่คุณฉัตรอยู่กับคุณพิศ อูย...งามสมกันอย่างเทวดานางฟ้าอย่างไรอย่างนั้นเลย”
นางแดง พลอยตื่นเต้นไปด้วย “เหรอๆ แล้วคุณฉัตรเธอดูท่าจะชอบพอคุณพิศรึเปล่าล่ะนังด้วง”
นางด้วง มีสีหน้าภาคภูมิใจมากขณะเล่า “แน่น้อน! ในงานคุณฉัตรแทบไม่ได้พูดคุยกับใครเลยนอกจากคุณพิศ แม่เชื่อมั้ย..ข้ามีลางสังหรณ์ว่า...บ้านเราคงจะได้จัดงานมงคลกันเร็วๆ นี้ละ”
บัวอดทนฟังต่อไปไม่ไหว เลิกกินข้าวแล้วลุกเดินออกไป น้อยมองแล้วตัดสินใจตามไป นายเพียรมองตามน้อย แววตาฉงน

บัวเดินมานั่งล้างถ้วยชามหลังครัว สีหน้าหมองเศร้า น้อยตามเข้ามา
“คุณฉัตรนี่..เธองามจริง ดีจริง อย่างที่พี่ด้วงเล่ารึเปล่าฮึ...บัว”
บัวพยักหน้าว่าใช่ น้อยฉงน
“เอ็งรู้ได้ยังไง”
“ข้าเคยพบคุณฉัตรมาก่อนที่ข้าจะมาเป็นทาสขัดดอกที่เรือนนี้”
น้อยประหลาดใจ “จริงรึ”
บัวพยักหน้าอีก “วันที่ข้าโดนโจรปล้นเอาอัฐ คุณฉัตรเธอเป็นคนช่วยข้ากับพ่อเอาไว้ ไม่เช่นนั้น..ข้ากับพ่ออาจจะตายไปแล้วก็ได้”
คราวนี้น้อยเป็นฝ่ายพยักหน้า “อ้อ...เหรอ”
“คุณฉัตรน่ะ..เธอเป็นคนดีจริง เพราะฉะนั้นหากคุณพิศเธอจะชอบใจในตัวคุณฉัตร ก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เธอทั้งสองเหมาะสมกันดีทั้งรูปร่างหน้าตาและชาติตระกูลจริงๆ” บัวมีสีหน้าเศร้าลงขณะบอก
น้อยเอะใจ “เอ๊ะ..นี่อย่าบอกข้านะว่า..เอ็งก็ชอบใจในตัวคุณฉัตรอยู่น่ะ”
บัวไม่ตอบ แต่ก้มหน้านิ่ง เศร้า น้อยเข้าใจเรื่องราวทันที
น้อยครวญ “โธ่เอ๊ยบัว...ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้นะ”
บัวถอนใจเศร้า น้อยมองบัวอย่างเห็นใจ

เช้าวันต่อมาพิศเดินนำขบวนบ่าวยกสำรับอาหารเช้าให้บิดาอย่างอารมณ์ดีกว่าทุกวัน สีหน้าอิ่มเอมมีความสุข จนพระยาสมานอดรนทนไม่ได้ต้องทัก
“ตั้งแต่กลับจากบ้านท่านเจ้าคุณโกสินทร์ พ่อก็เห็นลูกพิศท่าทางมีความสุขจริง”
พิศยิ้มแย้ม “ก็ลูกมีความสุข เพราะกับข้าว คาว หวาน ที่ทำไปช่วยงาน ผู้คนชมไม่ขาดปากเลยนี่คะเจ้าคุณพ่อ แล้วจะไม่ให้พิศปลื้มใจได้อย่างไร”
ท่านเจ้าคุณรู้ทันเลยพูดเย้าบุตรี “แต่พ่อว่า...เจ้าไม่ได้ปลื้มใจเพราะคนอื่นชมลูกเรื่องสำรับกับข้าวหรอก พ่อว่าลูกพิศปลื้มใจเพราะพ่อฉัตรเอ่ยปากชมละมากกว่า”
พิศยิ้มย่องพอใจ แล้วทันใดนั้นนายเพียรก็เดินเข้ามา
“มีคนมาขอพบท่านเจ้าคุณขอรับ”
พระยาสมานแปลกใจ “ใคร”
นายเพียรไม่ต้องตอบ เพราะฉัตรเดินเข้ามาใกล้เสียก่อน มีนายสนเดินถือถาดใส่แอปเปิ้ลจำนวนมากมาด้วย

พิศพอหันไปเห็นว่าเป็นใครมาก็ยิ้มออกมาทันที
ลูกแอปเปิ้ลในถาดผิวสีแดงสดหน้าตาน่ากินมาก ฉัตรเลื่อนถาดนั้นส่งให้พระยาสมานกับพิศ

“กระผมเอา ‘อาเปิ้น’ มาฝากท่านเจ้าคุณกับคุณพิศขอรับ”
พระยาสมานมองตาโตด้วยความตื่นเต้น “โอ้ว..ผลไม้จากต่างประเทศเชียว ขอบใจพ่อฉัตรมาก”
พิศยกมือไหว้ขอบคุณฉัตร “ขอบพระคุณ..คุณฉัตรมากค่ะ แต่ผลไม้หายากอย่างนี้ เอามาฝากจำนวนมาก คุณฉัตรคงลำบากแย่ เรือนนี้ก็มีแต่พิศกับเจ้าคุณพ่อกันสองคนเท่านั้นเองนะคะ”
ฉัตรเอ่ยขึ้น “ไม่ลำบากหรอก และฉันเห็นว่าเรือนนี้...บ่าวไพร่ก็มากมาย หากว่าคุณพิศกับท่านเจ้าคุณรับประทานไม่หมด ก็แจกจ่ายแก่บ่าวไพร่...” ฉัตรพยายามเหลียวมองหาบัวแต่ก็ไม่เห็น “ไปบ้างก็ได้...”
“คุณฉัตรรับอาหารเช้าพร้อมเจ้าคุณพ่อเลยนะคะ” พิศเชื้อชวน
ฉัตรพยักหน้ารับ เพราะใจนั้นอยากอยู่เจอบัวมาก พิศหันไปสั่งนางด้วง
“จัดสำรับเพิ่มอีกที่นึง”
“เจ้าค่ะ”
นางด้วงรับคำ แล้วจึงค่อยๆ คลานออกไปอย่างเรียบร้อย แต่พอได้ระยะห่างก็ออกวิ่งแจ้นไปด้วยสีหน้าตื่นเต้น จะรีบไปป่าวประกาศกับบ่าวไพร่อื่นในครัว

นางด้วงวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในครัว
“นี่ๆๆๆๆๆ พวกเอ็ง ข้ามีข่าวจะมีบอก”
“ข่าวอะไรนังด้วง ท่าทางเอ็งตื่นเต้นยังกะได้ทอง” นางแดงถาม
“คุณฉัตรมา” นางด้วยบอกด้วยสุ้มเสียงตื่นเต้น
บัวที่กำลังจัดสำรับกับข้าวให้พระยาสมานอยู่ หันขวับมาทันที น้อยเองก็หันไปมองหน้ากับบัว
“จริงรึ” นางพุ่มตื่นเต้นไปด้วย
“จริงสิ ข้าจะโกหกน้าพุ่มทำไม ข้าว่า...คุณฉัตรต้องชอบพอกับคุณพิศเธอแน่ๆ เลย ไม่อย่างนั้นจะแล่นมาหาถึงเรือนแต่เช้าอย่างนี้เรอะ แล้วเมื่อวานก็เพิ่งพบหน้ากันไปหยกๆ”
บัวอึ้งไป แล้วเสก้มหน้า จัดสำรับเงียบๆ น้อยมองแล้วเดาอารมณ์บัวได้นางด้วงหันมาสั่งบัวเสียงดัง
“นังบัว! จัดสำรับกับข้าวเพิ่มอีกที่นึง..ให้คุณฉัตร”
บัวรับเสียงแผ่ว “จ้ะ” แล้วก้มหน้าจัดสำรับต่อไปเงียบๆ
น้อยมองอย่างเห็นใจ

ฉัตรคุยอยู่กับพิศ ท่าทางพิศเรียบร้อยมาก บัวเดินประคองถาดสำรับกับข้าวมาให้ฉัตร พอเห็นฉัตรก็ขาแข็งเดินไม่ออก ยืนนิ่งอึ้ง และก้าวขาไม่ออก นางด้วงที่เดินตามรีบกระซิบด่า
“เดินสินังนี่ ผีตอกตะปูที่ตีนเรอะไง”

อ่านละคร บ่วงวันวาร ตอนที่ 2/2 วันที่ 30 ธ.ค. 55

ละคร บ่วงวันวาร บทประพันธ์-บทโทรทัศน์โดย : ฐา-นวดี สถิตยุทธการ
บ่วงวันวาร กำกับการแสดง : จาริวัฒน์ อุปการไชยพัฒน์
บ่วงวันวาร แนวละคร : ดราม่า
บ่วงวันวาร ผลิต : บ.เอ็กแซ็กท์ - บ. ซีเนริโอ
บ่วงวันวารอำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร และ ถกลเกียรติ วีรวรรณ
บ่วงวันวารออกอากาศ : พุธ - พฤหัส เวลา 20.15 - 21.45 น. (เพิ่มเวลาออกอากาศ เป็น 90 นาที)
ติดตามชม ละครเรื่อง บ่วงวันวารได้ทาง ททบ.5 เริ่มออกอากาศวันแรกเดือนมกราคม 2556
ิัที่มา manager