อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 27/2 วันที่ 3 พ.ย. 55
“ก็แล้วแต่จะคิดว่ะ” ซันยักไหล่สายมุกเตรียมอุปกรณ์วาดรูปนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ซ้อมวาดรูปวงกลมใหญ่ แล้วก็มีคนเดินเข้ามาหา สายมุกได้ยินเสียงฝีเท้าคิดว่าเป็นดวง สายมุกหันไปหาทันที
“นี่ ตอนนี้ฉันวาดวงกลมได้...”
คนที่ยืนตรงหน้าสายมุกคือหนูดีต่างหาก สายมุกหน้าจ๋อยๆ
“อ้าว...”
“แหม...วันนี้ดูกระตือรือร้นจะเรียนวาดรูปจังนะ”
“เปล่า ก็ไหนๆจะต้องเรียน ก็ต้องเต็มที่ ใช่มะ”
“แต่วันนี้คงไม่ได้เรียนหรอก”
สายมุกชะงัก
“ทำไมล่ะ”
“ก็ดวงเขาฝากฉันมาบอกว่าเขาไม่ว่าง”
“ไม่ว่างแล้วทำไมไม่มาบอกเอง”
“ฉันจะไปรู้เหรอ ฉันก็แค่มาทำหน้าที่คนส่งสาส์นก็เท่านั้น”
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน”
“ก็คงทำงานในตลาดละมั้ง”
หนูดีพยายามจะทำให้สายมุกเห็นตุ้มหูของดวงที่ตนใส่
“นี่มุก เธอว่าฉันเป็นคนหูกางมั้ย”
สายมุกตอบแบบไม่หันมอง เสียใจเรื่องดวงอยู่
“ก็ไม่เห็นว่าจะกางนี่”
“ดูดีๆสิ กางมั้ย”
สายมุกหันไปดูไม่เต็มใจนัก หนูดีเอาผมทัดหูโชว์ให้เห็นตุ้มหูของดวง สายมุกเห็น มองที่ตุ้มหูไม่วางตา หนูดีแอบยิ้ม
“ว่าไง หูฉันกางรึเปล่า”
“ก็ไม่กางนี่ ใครว่าว่ากางล่ะ”
“เปล่าหรอก แค่สงสัย แค่นั้นเอง”
สายมุกยังมองไปที่ตุ้มหูของดวงอยู่
ดวงนั่งคุยอยู่ที่แผงไข่กับซัน แหววแต่งตัวเฉิดฉายมาที่แผงไข่
“ทำไมวันนี้ว่างได้ล่ะ” ดวงหันไปถาม
“นี่...เธออย่ามาพูดแบบนี้ คนพูดแบบนี้ควรเป็นฉันพูดกับเธอต่างหากนะดวง”
ซันหัวเราะ
“นั่นไง โดนเข้าให้แล้ว”
แหววทำงอน
“ปกติอยู่ตลาดก็ทำงานงกๆ ไม่เคยมีเวลาให้เพื่อนไม่ใช่เหรอ”
“พูดแบบนี้ ฉันก็ไปไม่ถูกเลยสิ...แล้วนี่แต่งตัวซะสวยเชียวจะไปไหนเนี่ย”
“ก็จะไปธุระกับไอ้ซันน่ะแหละ”
ดวงยังงงๆ มองแหววกับซันไม่เข้าใจนัก
“ไปกับไอ้ซัน ทำไมต้องแต่งสวยด้วย”
แหววขึ้นเสียง
“เอ่อ...ทำไมล่ะ ก็อยากสวยมั่งไม่ได้รึไง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร ทำไมต้องเสียงดังด้วย”
ซันมองแหวว
“เออ ทำพิรุธนะเนี่ย”
แหววค้อน
“พูดมากเดี๋ยวก็ไม่ไปซะเลย”
ซันรีบง้อ
“โอ๋ๆ ไปสิ ไป”
ซันหันไปเห็นคนที่เดินมาที่ร้านถึงกับตกใจ
“เฮ้ย”
“อะไร”
ดวงหันไปตามสายตาซันที่มองอยู่ไม่วางตา เป็นสายมุกนั่นเองที่เดินมาแต่ไกล ดวงเห็นก็อึกอัก สายมุกมาถึงก็พูดลอยๆ
“พอดีฉันจะทำเค้ก ฉันต้องใช้ไข่”
ซันพยักหน้า
“ครับ”
“ฉันขอไข่ไก่ซักโหลนึงก็แล้วกัน ขอสดๆนะ”
ดวงหันบอกเพื่อนๆ
“เออ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ”
“อ้าว นี่ กะจะให้ฉันถือไข่ไก่กลับบ้านเองเหรอ ไหนจะของอีกตั้งเยอะแยะ”
ดวงอึกอัก
“เอ่อ...”
ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ทั้งดวง ซัน แหวว ซันหันมาบอกดวง
“เดี๋ยวฉันกับแหววจะออกไปข้างนอกด้วย ไม่มีคนส่งนะ”
ดวงลำบากใจ
ดวงถือของที่ซื้อให้สายมุก เขาพยายามทำไม่สนใจ ทำทุกอย่างตามหน้าที่ สายมุกแอบมองที่หูของดวง เขาไม่ใส่ตุ้มหูแล้วจริงๆ หญิงสาวพึมพำ
“หายไปจริงด้วย”
ดวงงงๆ
“อะไรเหรอครับ”
“เปล่า...ตกลงจะเปิดแผงขายของกับหนูดีรึเปล่า”
ดวงพยักหน้า สายมุกผิดหวัง
“มันจะขายได้เร้อ”
ดวงหันมองหน้าสายมุก
“ฉันไม่ได้หมายความว่ายังงั้น แค่อยากให้ระวังจะถูกเอาเปรียบเฉยๆ”
“ขอบคุณครับที่เป็นห่วง...คุณถึงรถแล้ว ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวสิ”
“เรื่องของที่อยู่บ้านคุณ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเก็บตอนที่คุณไม่อยู่บ้านก็แล้วกันครับ”
ดวงเอาของต่างๆวางใส่รถสายมุก แล้วก็ปลีกตัวไป สายมุกเสียใจ จะตามเข้าไปเคลียร์กับดวง
สายมุกเดินตามดวงเข้ามาในตลาด
“เดี๋ยวก่อน มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
ดวงไม่หยุดรอ รีบเดินจั้มออกไป สายมุกจะตามแต่แล้วแฝดนิชคุณก็เข้ามาขวาง กันไม่ให้สายมุกไป
“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว”
แฝดพูดเสียงเข้มจำมาจากละคร
“อยากลองดีกับฉันรึไง”
สายมุกอึ้งๆ
“เป็นไรมากป่ะเนี่ย”
“ถ้าเธออยากอยู่ใกล้พ่อละก็ ฉันช่วยได้...แต่มันก็ต้องมีเงื่อนไขกันบ้าง”
“จะให้ทำอะไร”
แฝดทำหน้าเจ้าเล่ห์
สายมุกพาแฝดมาดูลิเกนั่งแถวหน้าสุด แฝดมีความสุขออกนอกหน้า สายมุกมองแฝดเบื่อๆ
“ถ้าพามาดูลิเกแล้วไม่ช่วยอะไรนะ มีเรื่องแน่”
ลิเกเริ่มแสดง สายมุกเบื่อๆ ส่วนแฝดนั้นเพลิดเพลินมาก
สายมาพาแฝดมากินอาหารที่ร้านในตลาด ชามเปล่าวางเต็มโต๊ะ แฝดกินอาหารในชามอย่างเอร็ดอร่อย
“นี่มีต่อมอิ่มรึเปล่าเนี่ย กินอะไรมากมายขนาดนี้”
แฝดกินไม่สนใจ สายมุกมองระอา
“ทำให้ขนาดนี้ ต้องช่วยนะ”
แฝดถือไอ้ติม 5 แท่ง กินพร้อมกัน สายมุกถอนใจ
“ช่วยรึยังเนี่ย เงื่อนไขเยอะจริง”
“พร้อม หล่อนช่วยไปหยิบอาวุธให้ฉันหน่อยสิ”
สายมุกตกใจ
“ไม่ต้องถึงกับฆ่าใครนะ”
“อย่าพูดมากได้มั้ย บอกให้หยิบก็หยิบ”
แฝดชี้ไป สายมุกเดินไปหยิบอาวุธที่หมกๆอยู่แถวนั้น เป็นคันธนู สายมุกมองงงๆ
“ธนูเนี่ยนะ”
ดวงกำลังเข็นผักอยู่ แฝดวิ่งไปเกาะขา
“พ่อ”
“อะไรอีกล่ะ ไม่ใช่เวลาเล่นนะ”
ดวงจะเดินไป แฝดยังเกาะขาไว้ สักครู่สายมุกก็เดินมา
“ฉันว่าเราต้องคุยกัน...”
ดวงมองแฝดดุๆ
“นี่ร่วมมือกันใช่มั้ย”
แฝดมองดวง ยิ้มอายๆ ดวงบอกกับแฝด
“ออกไปก่อนไป ผู้ใหญ่จะคุยกัน”
แฝดพูดแบบละคร
“ได้...ต้องการแบบนั้นก็ได้เลย”
แฝดเดินออกไปแอบดูอีกมุม
“ผมมีเวลาไม่มาก”
“ฉันรู้ว่าคุณโกรธฉันมากเรื่องเมื่อวาน แต่ฉันมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น”
“ซึ่งผมควรจะต้องฟังใช่มั้ย”
แฝดแอบอยู่ มองอย่างเจ้าเล่ห์
“เห็นทีฉันจะต้องเป็นลงมือช่วยซะแล้ว”
แฝดง้างธนู ทำเหมือนหยิบลูกธนู แต่เป็นอากาศ แล้วยิงไปที่ดวงกับสายมุก
“สำเร็จทุกรายไป”
แฝดท่าทีมั่นใจว่าช่วยทั้งคู่ได้แน่
“ฉันหวังดีกับคุณนะ ฉันถึงต้องทำแบบนั้น”
“ขอบคุณครับ ผมก็รับความหวังดีของคุณแต่โดยดีแล้วไง คุณก็น่าจะพอใจนะครับ ยังไงผมก็ไม่ใช่คนที่จะมีปากมีเสียงอะไรได้อยู่แล้ว”
สายมุกอึ้งไป
“คือ...”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ มีงานต้องทำ”
ดวงเข็นรถออกไป สายมุกจ๋อยๆ แฝดที่มองอยู่ไกลๆถึงกับเสียเซ็ง
“อ้าว”
ซันกับแหววเดินอยู่ริมถนน อยู่ๆก็มีชายคนหนึ่งท่าทางตุ้งติ้งเดินเข้ามาหา
“น้องคะ”
แหววชะงัก
“คะ”
“คือพี่เป็นผู้จัดการดารานะคะ พี่เห็นว่าน้องดูหน้าตารูปร่างผิวพรรณดีเลย ถ้าน้องสนใจจะเข้าวงการบันเทิงละก็” เอ ยื่นนามบัตรให้ “ติดต่อพี่มานะคะ”
แหววมึนๆ
“หนูน่ะเหรอคะ จะเป็นดารา”
ซันมองหน้าเอ
“มิจฉาชีพรึเปล่า”
“ถ้ากลัวโดนหลอกละก็ น้องเปิดตามหนังสือพิมพ์บันเทิงได้นะคะ ทุกเล่มพูดถึงพี่หมดทุกคนค่ะ”
“ถ้างั้นก็เอาเบอร์ผมไปดีกว่าครับ”
แหววกับเอมองหน้าซันเอือมๆ ซันจ๋อยๆ
“น้องลองไปคิดดูก็แล้วกันนะคะ” เอยิ้มให้แหวว
เอเดินจากไป แหววยังตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เฮ้ย...ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยอ่ะ ฉันจะได้เป็นดาราอ่ะ”
ซันงงๆ
“ไปอยากเป็นดาราตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นเคยพูดเลย”
“ผู้หญิงทุกคนก็อยากเป็นดารากันทั้งนั้นแหละ เพราะมันพิสูจน์ว่าฉันสวยพอ”
“ฝันไปละ”
“อ้าวจริงๆนะ ฉันโทรเลยดีกว่า”
ซันรีบห้าม
“เฮ้ย...เขาเพิ่งแยกไปเมื่อกี้”
“ก็ได้ เล่นตัวซัก 2-3 วัน”
ซันไม่ชอบใจ
“ไม่เห็นจะดีเลย ไปเป็นดาราน่ะ”
“ไม่ดียังไงห๊า มีชื่อเสียง มีคนมาชื่นชม มีเงิน คนเคารพยกย่อง ไม่เห็นจะไม่ดียังไง”
“นั่นแหละ ไม่ดี”
ซันไม่ค่อยพอใจนักเดินนำแหววไป แหววไม่เข้าใจซันนัก แต่กำลังดีใจกับการได้ทาบทามเป็นดารา
คุณนายสร้อยเพชรเดินไปมาครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ในห้องรับแขก
“ไอ้ดวงไม่อยู่ที่นี่ บุญคุณก็ไม่มี แล้วเราจะเอาเงินมันได้ยังไงอีก มันต้องมีทางสิ มีซักทาง”
พะวงทำความสะอาดอยู่ได้ยินคุณนายพึมพำ
“วางแผนอะไรอยู่อีกละคะ”
“ก็วิธีเอาเงินจากไอ้ดวงน่ะสิ”
พะวงหน้าตื่น
“ห๊า”
คุณนายสร้อยเพชรตกใจที่พลั้งปาก
“ว๊าย...ไม่ใช่ ฉันหมายถึงว่าไอ้ดวงมันไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหนได้”
พะวงไม่ค่อยเชื่อใจ
“อยู่ๆก็เกิดห่วงขึ้นมาซะงั้น”
“เออน่า”
สายมุกเดินเข้ามาหน้ากลุ้มใจ พะวงหันไปถาม
“เป็นอะไรละคะคุณมุก”
สายมุกมองแม่
“คุณแม่จะจัดการยังไงเรื่องดวงคะ”
คุณนายสร้อยเพชรเซ็งๆ
“ก็ลูกบอกว่าไม่อยากให้มันอยู่บ้าน แม่จะทำอะไรได้”
“แม่ก็ต้องบอกว่า ไม่ได้ ดวงต้องอยู่ที่นี่ อะไรแบบนี้สิคะ”
คุณนายสร้อยเพชรกับพะวงมองหน้าสายมุกพร้อมกัน
“หนูหมายความว่า แม่เป็นคนอยากให้ดวงมาอยู่ที่นี่เอง แม่ก็ต้องมีจุดยืนของแม่ที่ไม่ว่าหนูหรือใครก็จะมาเปลี่ยนความคิดแม่ไม่ได้สิคะ”
พะวงงงๆ
“ตกลงคุณมุกอยากให้นายดวงอยู่ หรือไม่อยู่กันแน่คะเนี่ย”
สายมุกอึกอัก
“ก็...ไม่ได้คิดอะไร”
คุณนายสร้อยเพชรมองลูกสาวอย่างไม่เข้าใจ
“อ้าว...แล้วทำไมเมื่อวานลูกพูดแบบนั้น”
สายมุกตัดบท
“ช่างเถอะค่ะ...แล้วแต่แม่ก็แล้วกัน ว่าอยากให้เขาอยู่หรือไม่อยากให้อยู่”
สายมุกเดินออกจากห้องไป คุณนายสร้อยเพชรกับพะวงมองหน้ากัน ไม่เข้าใจสายมุก
“แล้วคุณนายจะเอายังไงต่อคะเนี่ย”
“ฉันก็พอเห็นลู่ทางความร่ำรวยของฉันแล้วน่ะสิ”
“นี่คุยเรื่องเดียวกันอยู่รึเปล่าคะเนี่ย”
“แกไปตามไอ้ดวงมาคุยกับฉันซิ”
“ได้ค่ะ”
พะวงเดินออกไป คุณนายแอบยิ้มพอใจ
คุณนายสร้อยเพชรนั่งรอให้ดวงมาพบ สักครู่พะวงพาดวงเข้ามา คุณนายพูดขึ้นทันที
“เรื่องย้ายน่ะ...”
“ผมกำลังจะกลับมาขนของครับ”
“ฉันจะบอกว่าไม่ต้องย้าย อยู่ที่นี่ไปนั่นแหละ”
“แต่คุณมุกเขา...”
“จะไปฟังอะไรยายมุก ฉันเป็นเจ้าของบ้าน”
“แต่ผมคงอยู่ไม่ได้หรอกครับ ถ้ามีคนในบ้านซักคนไม่อยากให้อยู่”
“งั้นก็เอางี้ ถ้าอยู่แบบคนมาเช่าอยู่เป็นไง...”
พะวงขัดขึ้น
“คุณนาย แบบนั้นจะดีเหรอคะ”
“อ้าว ก็ดวงมันบอกเองว่ามันลำบากใจ แต่ถ้ามันมีการจ่ายเงิน...มันก็จะรู้สึกว่า ไม่ได้มาอยู่ฟรีๆไง ดีออก”
พะวงค้อน
“ดีกับคุณนายน่ะสิ”
คุณนายสร้อยเพชรดุ
“พะวง”
ดวงถอนใจ
“ผมไม่ได้มีเงินทองขนาดที่จะเอามาจ่ายค่าเช่าในบ้านหลังใหญ่ๆ แบบนี้หรอกครับ”
“โอ๊ย...อย่าเรียกว่าหักค่าเช่าเลย ฉันไม่ได้เก็บรายเดือนหรอกน่า มีเมื่อไหร่ก็่จ่าย ราคาไม่ได้แพงอะไร”
“ยังไงผมก็คงไม่มีเงินจ่ายอยู่ดีครับ หนี้เก่าผมก็ยัง...”
“แหม...ที่เธอมีอยู่นั่นมันก็มากมาย ถ้าเธออยากจะใช้ ยังไงก็หมดอยู่แล้ว”
“ไม่ดีกว่าครับ...”
คุณนายสร้อยเพชรพยายามโน้มน้าว
“น่านะ...หนี้เก่ากับหนี้ใหม่...รวมกันมันก็คงไม่ได้มากมายอะไร ฉันก็ไม่ได้เสียอะไรมาก”
“ไม่ละครับ”
คุณนายสร้อยเพชรเริ่มหงุดหงิด
“เอ๊ะ บอกให้อยู่ก็อยู่ ถ้าเธอจะไม่อยู่ก็ออกจากตลาดฉันไปเลยไป งานการก็ไปหาทำที่อื่น หนี้เก่าก็เคลียร์มาตอนนี้เลยมา เล่นตัวนัก”
พะวงตาเหลือก
“คุณนาย นั่นเป็น นางฟ้า หรือว่าซาตาน กันแน่”
“แกว่าฉันเป็นใครล่ะพะวง”
ดวงมองหน้าคุณนายสร้อยเพชรชะงัก ไม่กล้าปฏิเสธอีก คุณนายสร้อยเพชรจ้องหน้า
“ตกลงว่าอยู่ จบนะ ส่วนเรื่องหนี้เก่าหนี้ใหม่ ฉันจะส่งใบรวบยอดมาให้เอง”
ดวงงงๆที่โดนบังคับ พะวงส่ายหน้า
“ถ้าเป็นคนแบบนี้ สงสัยตอนเด็กจะไม่มีใครพูดถึงเลย”
ค่ำนั้น พะวงรีบมารายงานสายมุก
“เป็นไงบ้างพะวง”
“เรียบร้อย”
“แน่นะพะวง”
“เห็นมากับตาเลยค่ะ”
“งั้นก็ดี...แต่ฉันอยากขอพะวงเรื่องนึง”
“อะไรคะ”
“เรื่องที่ดวงยังอยู่ที่นี่ เป็นความลับได้มั้ยคะ ไม่ต้องบอกใครคนนอกรู้เลยซะยิ่งดี”
“จะพยายามนะคะ”
สายมุกแอบยิ้ม
ดวงทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงท้อๆเหนื่อยๆ คิดถึงสายมุก...
“ชีวิตนี้ผมจะหนีไปจากคุณได้มั้ยเนี่ย”
สายวันใหม่...ดวงเดินมาที่สนามเห็นสายมุกกำลังไล่ดมดอกไม้อยู่ที่สนาม แล้วก็มานั่งหัดวาดรูป ดวงเห็นก็ยืนแอบมองเธออยู่ไกลๆ ไม่อยากเข้าไปใกล้เธอนัก พะวงเดินเข้ามา
“มองอะไรอยู่น่ะ ตั้งนานสองนาน”
พะวงหันมองไปตามดวงบ้าง เห็นสายมุกยืนอยู่ตรงนั้น
“ให้มันน้อยๆหน่อย แกเป็นใครเจียมตัวไว้ซะบ้าง”
“ครับ”
“ไปได้แล้ว”
ดวงเดินเลี่ยงไปอีกทาง พะวงมองถอนหายใจ เดินเข้าไปหาสายมุก
“คุณมุกตื่นแต่เช้าเลยนะคะ”
สายมุกหันมายิ้มให้พะวง สายตาสายมุกกวาดหาดวง พะวงถามอย่างสงสัย
“มองหาใครคะ”
สายมุกเฉไป
“ก็มองไปทั่วๆนั่นแหละ”
“คุณมุก...ชอบวาดรูปตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย”
“ก็เพลินๆดีนะ”
“คุณมุกเปลี่ยนไปนะคะ ไม่เหมือนคนเดิมที่พะวงรู้จักเลย”
“คนเดิมเป็นยังไง”
“คนเดิมไม่เคยตื่นแต่เช้ามาดมดอกไม้ มาวาดรูปอะไรแบบนี้แน่ๆ”
สายมุกคิดตาม
“ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ไม่ดีเหรอ”
“ถ้ามันเป็นตัวเองก็ดีค่ะ...กลัวว่าคุณมุกจะเปลี่ยนเพราะใส่ใจคนอื่นมากเกินไป ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ เรื่องใหญ่แน่”
สายมุกนิ่งคิดตามคำพะวง
แหววแต่งตัวสวยเฉิดเดินในตลาด คนมองกันเกรียว ซันอยู่แผงไข่เห็นเข้าก็ถามอย่างสงสัย
“นั่นจะไปไหนน่ะ”
“เปล่า ก็ไม่ได้จะไปไหน แค่แต่งตัวมากินข้าวแถวนี้แหละ”
“แล้วต้องจัดเต็มขนาดนี้เลยรึไง”
“ก็ต้องเตรียมตัวไว้สิ ถ้าฉันเป็นดารา ปาปารัชชี่มันมีทุกที่นะ ฉันต้องสวยพร้อมเสมอ”
“แค่ได้นามบัตรมาใบเดียว ฝันไปไกลขนาดนั้นแล้ว”
“มันไม่ใช่ใครก็ได้นะที่จะได้เป็นดาราน่ะ แต่ฉัน...เขาเลือกฉัน แปลว่าฉันมีดีกว่าคนอื่น ใช่มั้ย”
“เธอน่ะมีดีกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ไม่ต้องรอให้เป็นดาราฉันก็รู้”
“เธอไม่เข้าใจหัวใจผู้หญิงหรอก”
“เออ ฉันไม่เข้าใจ ไม่เห็นว่าไอ้การเป็นดาราจะดีกว่าคนปกติยังไงเลย”
“ฉันไม่คุยด้วยแล้ว”
แหววเดินจากไป ซันมองท้อๆใจ
ดวงจะออกจากบ้าน เจอกับสายมุกพอดี ทั้งคู่ต่างอึกอัก
“ออกไปทำงานแล้วเหรอ”
“ครับ”
“เออนี่ ฉันกำลังจะไปซื้อของที่ตลาดพอดี ติดรถฉันไปสิ”
ขณะเดียวกันนั้น หนูดีเข้ามาพอดี
“ดวง พร้อมรึยัง”
สายมุกเสียอารมณ์ทันทีที่หนูดีเข้ามา
“คุยอะไรกันอยู่เหรอ”
สายมุกมองหน้าเพื่อนสาว
“มาทำไมแต่เช้าเนี่ย”
“ก็ฉันนัดกับดวงไว้ ว่าจะไปดูของที่จะเอามาขายกันน่ะ”
สายมุกมองตุ้มหูหนูดีที่เหมือนกับของเธออย่างไม่พอใจนัก
“ถ้างั้นก็ตามสบาย”
สายมุกจะเดินเข้าบ้าน หนูดีหันมาหาดวง
“พร้อมมั้ย”
“ครับ”
หนูดีกับดวงเดินออกไปด้วยกัน ดวงแอบมองๆสายมุกเหมือนกัน
สายมุกเปิดประตูเข้าไปในห้องดวงด้วยความไม่พอใจนัก เธอถอดตุ้มหูที่ดวงให้ออก แล้วก็วางคืนไว้บนโต๊ะ
“เอาคืนไป ฉันไม่อยากใส่แล้ว”
ดวงขึ้นนั่งบนรถหนูดี แล้วก็สังเกตเห็นตุ้มหูของหนูดีโดยบังเอิญ เขามองมันอย่างตั้งใจ หนูดีเข้าใจว่าดวงมองตนก็เขินๆ
“มองอะไรน่ะ ไม่มีใครบอกรึไงว่าถ้าจ้องใครแบบนี้จะทำให้คนอื่นเขิน”
“ขอโทษครับ...คุณหนูดีครับ ผมมีเรื่องอยากถาม”
“จะถามตอนนี้เลยเนี่ยนะ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ”
“ไม่เร็วหรอกครับ”
“ก็ได้...กล้าถามฉันก็กล้าตอบเหมือนกัน”
“ตุ้มหูที่คุณใส่อยู่ คุณเอามาจากไหนครับ”
หนูดีหายจากอาการเขินทันที
“คือฉันเก็บได้น่ะค่ะ บังเอิญเห็นว่ามันร่วงอยู่...สวยดี ก็เลยเอามาใส่”
“มันเป็นของผมเองล่ะครับ...”
หนูดีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“อ๋อ เหรอคะ ถึงว่าสิ คุ้นๆนะ”
“คงไม่เป็นไรใช่มั้ยครับถ้าผมจะขอคืน”
หนูดีชะงัก
“แต่มันก็ดูเก่าแล้ว...”
“มันสำคัญกับผมมากจริงๆครับ มันเป็นสิ่งเดียวที่พ่อแม่ผมทิ้งไว้กับผม”
“ถ้าสำคัญขนาดนั้น แล้วคุณให้...” หนูจะเอ่ยชื่อสายมุกแต่ชะงัก “ไม่มีอะไรค่ะ”
“นะครับ”
“ได้สิคะ ยังไงมันก็เป็นของคุณ”
หนูดีถอดให้ดวงอย่างไม่เต็มใจนัก ดวงรับมันมาเก็บไว้ดีใจ
แหววแต่งตัวสวยเดินผ่านมา แฝดเห็นเข้าก็ทักทาย
“แต่งตัวเป็นผู้ดีแปดสาแหรก”
แหววขึงตาใส่
“นี่เพิ่งดูละครย้อนยุคมาใช่มั้ยเนี่ย ถึงใช้คำแบบนี้ ถามจริง ที่พูดนี่เข้าใจบ้างมั้ยเนี่ย”
แฝดส่ายหน้า
แหววถอนใจ
“งี้แหละน้า พ่อแม่สมัยนี้ ปล่อยให้ลูกอยู่แต่กับทีวี ไม่เคยรู้ว่ามันไปจำอะไรมาบ้าง”
แฝดขึ้นเสียงใส่ทันที
“ไม่ต้องมาสั่งสอนฉัน”
“ไม่ได้สั่งสอนแก ฉันบ่นพ่อแม่โน่น”
“คุณจะด่าอะไรฉันก็ได้ แต่อย่ามาด่าพ่อกับแม่ของดาว ท่านไม่เกี่ยว”
แหววระอา
“เอาเข้าไป ฉันมัวมาเสียเวลาคุยกับไอ้เด็กประหลาดอย่างแกทำไมเนี่ย เสียเวลาการเป็นดาราหมด”
แฝดชะงัก
“เป็นดารา คืออะไร”
“เป็นดาราก็คือ เป็นคนที่แสดงละครให้แกดูนั่นไง เขาเรียกว่าดารา”
แฝดตาลุกวาว
“ดารา...อยากเป็นดารา”
แหววถอนใจ
“นั่นไง ดูทีวีมากไป อยากเป็นดารา เข้าสูตรเด็กยุคใหม่”
แฝดดิ้นเร่าๆ
“จะเป็นดารา จะเป็นดารา จะเป็นดารา”
“เออ...ฉันยังไม่ได้เป็นเหมือนกัน ถ้าเป็นแล้วจะมาชวน เข้าใจ๊”
“ถ้าหล่อนหลอกฉันละก็ ฉันเอาหล่อนตายแน่”
“เออ...ไอ้เด็กประหลาด”
แหววเดินจากไป แฝดนั่งเคลิ้ม ฝันว่าตนจะได้เป็นดารา
“คราวนี้...ถึงทีไอ้เสือบ้างแล้ว หึหึหึหึ”
ซันนั่งหงอยอยู่ที่แผง ดวงมาหา
“เฮ้ย...เป็นอะไรวะแก”
“อ้าว...ได้ข่าวว่าแกจะเปิดแผงขายของเหรอวะ”
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 27/2 วันที่ 3 พ.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
