อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 28/2 วันที่ 4 พ.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 28/2 วันที่ 4 พ.ย. 55

“สัญญาก่อนสิ”
“ครับ”
อาซ้งเดินออกมาพอดี เป็นจังหวะเดียวกับที่นักเลงตามถนอมมาทัน ถนอมหันไปเห็นรีบวิ่งหนีไป อาซ้งหันมาถามดวง
“อ้าว ดวงนั่นเองน่ะ มีอะไร”
“เจ้าของกระเป๋าตังค์ที่ผมฝากไว้เขามาน่ะครับ”
อาซ้งตกใจ
“คนไหน”

ดวงหันหลังไปไม่เห็นมีใคร
“อ้าว...เมื่อกี้ยังอยู่เลยนะ”
อาซ้งแปลกใจ
“เขามาจริงๆน่ะเหรอ”
“ใช่ครับ...ผมเป็นพาเขามาเมื่อกี้เนี่ย แต่หายไปไหนแล้ว”
“ฉันออกมาก็เห็นเธอมาคนเดียวแล้วนะ”
“แต่ผมพาเขามาจริงๆนะครับ”
“เขาอาจจะวนเวียนเพื่อปกป้องเธออยู่ตลอดเวลาก็ได้นะ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“แล้วนี่ซันไปไหนละครับเนี่ย”
ดวงถามอย่างแปลกใจ

แหววเดินไปเดินมาตื่นเต้นอยู่หน้าห้องแคสติ้ง ซันมองเพลียๆ
“เมื่อไหร่จะหยุดเดินเนี่ย เวียนหัวไปหมดแล้ว”
“ก็คนมันตื่นเต้นนี่ เลิกบ่นซะทีได้มั้ย”
“อ้าว...มาเป็นเพื่อนนี่ก็ดีแค่ไหนแล้วเนี่ย”
“มาแล้วไม่ให้กำลังใจ กลับไปเลยไป”
“ก็คนมันไม่เห็นด้วยที่จะให้เป็นดารานี่หว่า”
“ก็ความสุขของฉันนี่”
“เออ...ทำไปเลยอยากรับงานกับพระเอกหล่อๆก็เอาเลย ไม่ต้องสนฉันหรอก ไปถ่ายละครเมืองนอก ซื้อของแพงๆใช้ ก็ไปเลย”
“ทำเหมือนว่าฉันจะได้เป็นดาราแล้วงั้นแหละ”
“ก็คนแบบเธอ ทำได้อยู่แล้ว”
แหววได้ยินก็แอบยิ้ม

“ฉันจะถือว่านั่นเป็นคำให้กำลังใจก็แล้วกันนะ”
ผู้ช่วยมาเรียกแหววเข้าไป แหววเดินเข้าไปในห้อง ซันยังงอนๆไม่พอใจนัก...ผู้กำกับโฆษณาเรียกแหววเข้ามาในห้องแคสติ้ง

“ทำอะไรได้มั่งเนี่ย”
“ก็หลายอย่างค่ะ”
“ร้องเพลงได้มั้ย”
“ได้ค่ะ” แหววร้องเพลงแต่ไม่ค่อยเพราะ “ฉันหวง ฉันมาทวงของฉันคืน ฉันไม่เคยแย่งของคนอื่น...”
ผู้กำกับยกมือห้าม
“พอๆ แสดงล่ะ แสดงได้มั้ย”
“ก็พอได้ค่ะ”
“อ่ะ ลองดูซิ”
แหววแสดงละครแอ๊คชั่น
“แน่จริงก็เข้ามาสิ”
แหววทำท่าต่อยเตะไปมาจริงจัง ผู้กำกับตะโกนลั่น
“เฮ้ย...พอ...บอกให้พอ...นี่แสดงละครหรือต่อยมวยให้ดูเนี่ย”
แหววยิ้มแหยๆ
“ก็แนวแอ๊คชั่นไงคะ”
“โอ๊ย...ดราม่าน่ะได้มั้ย”
“ค่ะ ดราม่าก็ได้ค่ะ”
“เอ๊า งั้นก็ดราม่า”
แหววเริ่มแสดง
“ไม่ค่ะ...คุณนายอย่าตีดาวค่ะ...ไม่ค่ะ...โอ๊ย...โอ๊ย”
แหววร้องไห้เฟคๆสะอึกสะอื้น ผู้กำกับส่ายหัว
“นี่ชีวิตเธอมีแต่คนตีกันรึไงห๊า พอ...ออกไปได้แล้ว ใครเรียกยายนี่มาเนี่ย เสียเวลาชิบเป๋ง”
แหววพยายามแย้ง
“แต่ยังแสดงได้อีกหลายบทเลยนะคะ”
ผู้กำกับหงุดหงิด
“ก็บอกให้ไปไง”
แหววเสียใจที่โดนไล่ เดินออกไปหงอยๆ

ซันนั่งรออยู่หน้าห้อง เห็นแหววเดินซึมออกมา ซันมองลุ้นๆ
“เป็นไงบ้าง”
แหววไม่พูดอะไรเดินเข้ามาซบอกร้องไห้ ซันอึ้งๆแต่เขาก็ลูบหัวปลอบ
“ไหนบอกว่าฉันทำได้อยู่แล้วไง”
ซันได้แต่ประคองแหววไว้ในอ้อมกอดอยู่อย่างนั้น แหววเสียใจร้องไห้ไม่หยุด ซันไม่มีคำปลอบใดๆ

นักเลงวิ่งมาที่รถ โอมถามทันที...
“เป็นไง...เจอคนที่แอบฟังมั้ย”
“ไม่เจอครับ มันหายไปเร็วมาก”
“นี่แกหายไปตั้งนาน ไม่ได้อะไรเลยรึไง ทุเรศจริง”
“มันอาจจะไม่ได้รู้จักอะไรกับไอ้ดวงก็ได้นะครับ แค่เดินผ่านมาได้ยินเฉยๆ”
โอมตบหัวนักเลงผลัวะ
“ฉันใช้งานให้แกทำเรื่องใหญ่จะได้เรื่องมั้ยเนี่ย”
“จริงๆนะครับนาย ไอ้แก่คนนั้น ผมไม่เคยเห็นมันแถวนี้ คงแค่ผ่านมาจริงๆ”
“ถ้างานฉันล่ม แกนั่นแหละที่ซวย รู้ไว้” โอมโวยวายอย่างหงุดหงิดมาก

เย็นนั้น คุณนายสร้อยเพชรกำลังคุยเรื่องลูกหนี้ต่างๆพัลวันทางโทรศัพท์
“อย่ามาเห็นว่าฉันใจดีก็ขอผ่อนผันไปได้เรื่อยหรอกนะ นี่มันกี่งวดมาแล้วห๊า ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันส่งคนไป ยังไงก็ต้องได้เงินมา เท่าไหร่ก็เท่านั้น ไม่ใช่มาทำแบบนี้”
โอมเดินเข้ามาในห้องรับแขก คุณนายสร้อยเพชรเห็นรีบวางสาย
“เออ...แค่นี้ก่อน” คุณนายสร้อยเพชรหันมาหาโอม “ว่าไงโอม มาหาสายมุกเหรอ”
“มาหาคุณแม่นั่นแหละครับ แต่เหมือนว่าคุณแม่จะยุ่งอยู่”
“โอ๊ย...ไม่ได้ยุ่งอะไรหรอก คุยกับพวกลูกหนี้น่ะ ฉันละเบื้อเบื่อคนพวกนี้นะ ตอนมาขอยืมล่ะไหว้ปะลกปะลก แต่พอตอนทวงนี่กว่าจะตามตัวได้ มีลูกมีเต้านะฉันย้ำตลอดแหละว่าอย่าเที่ยวไปให้ยืมเงิน มีแต่ปัญหา”
โอมยิ้ม เข้าทาง
“แล้วนี่มาหาฉันมีอะไรเหรอ”
“ผมไม่แน่ใจว่าไอ้ดวงมันยังอยู่ที่นี่อยู่รึเปล่าครับ”
“ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“อะไรนะ แต่วันนั้นมุกก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากให้มันอยู่”
“ฉันเป็นคนให้อยู่เองล่ะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
โอมชะงัก
“เปล่าครับ ทำไมแม่ถึงชอบมันนักหนา”
“ก็เงิน...เอ้ย หมายถึงว่า มันก็เป็นคนดี ช่วยดูแลบ้าน ดูแลสวน”
“ถ้างั้น...คุณแม่ก็คงไม่รู้จักมันดีน่ะสิ”
“หมายความว่าไง”
“สายมุกคงยังไม่ได้บอกแม่หรอกใช่มั้ยครับ”
“เรื่องอะไร บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลย”
โอมยิ้มเจ้าเล่ห์

สายมุกสะพายกระเป๋าลงจากรถ ดวงก็กลับเข้ามาในบ้านพอดี
“เป็นไง รถเรียบร้อยมั้ยครับ”
“อืม...เลยไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งวัน”
ทั้งคู่จะเดินเข้าบ้านแต่ก็ใจตรงกันเดินจะชนกัน จะเดินอีกก็จะชนอีก จนทั้งคู่แอบยิ้ม
“เชิญคุณก่อนดีกว่าครับ”
คุณนายสร้อยเพชรกับโอมออกมาจากในบ้าน
“ทำอะไรกันน่ะ”
สายมุกหันไปตามเสียง แล้วก็ต้องตกใจที่เห็นโอมยืนอยู่กับแม่
“คุณมาทำอะไรน่ะ”
โอมยิ้มหยัน
“ผมก็มีธุระมาคุยกับคุณแม่นิดหน่อยน่ะสิ”
สายมุกกังวลว่าจะเป็นที่ตนคิดหรือไม่
“มุก...ตามแม่เข้าไปข้างในหน่อย” คุณนายสร้อยเพชรมองดวง “เธอด้วย”
สายมุกร้องใจเป็นกังวล ดวงยังไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร ส่วนโอมยิ้มสะใจ

ทั้งหมดอยู่ในห้องรับแขก คุณนายสร้อยเพชรหน้าตาซีเรียส สายมุกกับดวงพาลกังวลไปด้วย คุณนายสร้อยเพชรจ้องหน้าดวง
“จริงรึเปล่า ที่เธอยืมเงินลูกฉันไปเป็นแสน”
สถานการณ์ในห้องตึงเครียดขึ้น
“จริงครับ”
สายมุกพึมพำเบาๆ
“ยอมรับทำไม”
“สายมุก...ทำไมลูกให้ดวงยืมเงินโดยไม่บอกแม่ เงินตั้งมากมายขนาดนั้น”
“คือดวงเขาเดือดร้อนกระทันหันน่ะค่ะ มุกก็เลยรีบตัดสินใจ เลยไม่ได้บอกแม่”
ดวงหน้าเสีย
“ผมขอโทษจริงๆครับ ตอนนี้ผมก็กำลังรีบหาเงินมาใช้คืนคุณมุกอยู่ครับ”
คุณนายสร้อยเพชรมองหน้า
“เงินที่ติดหนี้ฉัน เงินที่ติดหนี้ยายมุก ไหนจะที่มาอยู่บ้านฉันอีก จะให้ฉันพูดยังไงดีห๊า”
สายมุกพยายามพูดช่วยดวง
“ตอนนี้ดวงเขาก็จะเปิดแผงขายของนะคะ รายได้ก็คงเข้ามามากขึ้น”

คุณนายสร้อยเพชรเบ้หน้า
“มันจะได้ซักเท่าไหร่กันเชียว”

สายมุกชะงัก
“แล้วแม่จะให้ทำยังไงละคะ”
คุณนายสร้อยเพชรนิ่งครุ่นคิดในใจ
‘…เอายังไงดีละฉัน เงินที่มันถูกหวย สิบเปอร์เซ็นต์ก็หลายสิบล้าน กับเงินแค่นี้ คุ้มกันมั้ย ถ้าฉันปล่อยไป ก็จะเป็นบุญคุณกับมัน มันติดหนี้ฉันไปทั้งชีวิต กับเงินแค่หลักสิบล้านคงไม่เท่าไหร่หรอก…’
โอมรีบยุแยง
“คุณแม่ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วครับแบบนี้ ให้มันอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก”
แต่คุณสายมุกกลับบอก...
“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่บอกไว้ให้รู้ว่าฉันไม่ได้หูหนวกตาบอด เวลาที่เธอทำอะไร ฉันให้อภัยเพราะเห็นว่าเธอเดือดร้อน ยังไงก็หาเงินมาคืนฉันกับลูกให้ได้เร็วที่สุดก็แล้วกัน”
โอมหน้าตื่น
“ห๊า...อะไรนะครับคุณแม่ ทำแบบนี้ไม่ได้ คราวที่แล้วมุกก็ยอมปิดบังช่วยมันมาทีนึงแล้ว”
ดวงเหลือบมองสายมุก เข้าใจที่สายมุกทำไป คุณนายสร้อยเพชรหันไปมองหน้าโอมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“นี่บ้านฉัน ฉันมีวิธีจัดการของฉัน”
ดวงยกมือไหว้
“ขอบคุณคุณนายมากเลยครับ ผมจะไม่ลืมพระคุณคุณนายเลยครับ”
คุณนายสร้อยเพชรยิ้มกริ่ม คิดในใจ
‘…มันพูดออกมาแล้วว่าจะไม่ลืมพระคุณ เสร็จฉันล่ะ’
สายมุกยิ้มดีใจ มีโอมคนเดียวที่โกรธ

โอมออกมาหน้าบ้านฟึดฟัดอยู่คนเดียว
“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงวะ เป็นบ้าอะไรกันไปหมดเนี่ยคนบ้านนี้ กับแค่ไอ้คนกระจอกๆคนเดียว คอยดูเถอะ แล้วจะเสียใจที่มองข้ามหัวฉันแบบนี้”

ค่ำนั้น...ซันกับแหววนั่งอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง แหววกินก๋วยเตี๋ยวไม่หยุด หมดภาพสวยที่รักษาหันไปสั่งเพิ่มอีก
“เล็กน้ำอีกชามเฮีย”
ซันชะงักอึ้ง
“นี่หิวมาจากไหนเนี่ย ไม่กลัวอ้วนรึไง”
“อ้วนก็อ้วนไปสิ ไม่อยากสวยแล้ว จะขี้เหร่ให้ดู”
“นี่ขี้เหร่แล้วเหรอ แล้วอย่างฉันเรียกอะไรเนี่ย”
“ฉันเกลียดวงการบันเทิง วงการมายา ไม่มีใครจริงใจหรอก ฉาบฉวยทั้งนั้นแหละที่เห็นๆกันน่ะ ใครจะอยากเป็น ดาราน่ะ”
“เออ ไม่เป็นก็ดี มาเป็นแหววแบบเดิมนั่นแหละ ไม่ต้องสวยมากหรอก สวยแค่กับฉันก็พอ”
แหววยิ้มเขินๆ
“ขอบใจที่อยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่เป็นเพื่อนได้ป่ะล่ะ”
“ทะลึ่งละ...กินไป”
ซันมองยิ้มๆ แหววก็แอบเขินไม่น้อย

สายมุกเดินออกมาหน้าบ้าน เห็นดวงกำลังนั่งวาดบางอย่างในสมุดอยู่ที่สนาม เธอค่อยๆย่องไปจะแอบดู
“ทำอะไรน่ะ”
ดวงรีบเก็บสมุดไม่ให้เห็น
“ไม่มีอะไร”
“ก็เห็นอยู่ว่าวาดรูป วาดอะไร”
“วาดวงกลม แบบคุณไง”
“แต่ฉันเห็นแว้บๆนะ ไม่เห็นจะกลมเลย”
“ก็ผมวาดไม่เก่งเท่าคุณไง”
“นี่ประชดรึเปล่าเนี่ย”
“พูดจริงๆ แล้วนี่คุณออกมาทำอะไรเวลาแบบนี้ ผมนึกว่าคุณนอนไปแล้วซะอีก”
“ก็มาดมกลิ่นดอกไม้กลางคืนบ้าง ไม่ได้รึไง”
ดวงพยักหน้ายิ้มๆ
“ฉันจะมาขอบคุณที่ช่วยฉันเปลี่ยนยางรถวันนี้ คือฉันเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ขอบคุณ”
“ยินดีรับใช้ครับ”
“มีดอกไหนน่าเอาวางบนหัวเตียงบ้างเนี่ย”
ดวงเด็ดดอกไม้ดอก ทัดหูให้หญิงสาว
“ขอโทษนะครับ...ทำแบบนี้ กลิ่นจะได้ชัดๆ”
สายมุกเขิน

สายวันใหม่...ซันเดินผ่านบริเวณลานจอดรถ ถนอมเข้ามาขวางไว้
“อะไรเนี่ยลุง”
“เราเป็นเพื่อนสนิทดวงใช่มั้ย”
ซันพยักหน้า
“บอกดวงด้วยนะ ให้ระวังตัว คอยดูเขาอย่าให้คลาดสายตาเลย”
ซันงงๆ
“นี่อะไรเนี่ยลุง ไปดูหมอดูมาหรือว่าไง”
ถนอมหน้าเป็นกังวลเป็นห่วงดวง
“มีคนคิดจะทำร้ายดวง”
“ใคร”
“ฉันไม่รู้...แต่คอยดูดวงไว้ดีๆ”

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 28/2 วันที่ 4 พ.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th