อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 5/2 วันที่ 5 พ.ย. 55

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 5/2 วันที่ 5 พ.ย. 55

พรรณีเห็นเพชรแท้ วิ่งเข้าไปหา เชิงห้าม
“เพชร อย่าไปยุ่งกับพวกมัน”
เพชรแท้ไม่ฟังพรรณี เข้าไปชกชายฉกรรจ์คนหนึ่ง ชายฉกรรจ์ที่เหลือก็หันมารุมเล่นงานเพชรแท้ทันที พรรณียืนร้องห้าม แต่ถึงแม้เพชรแท้จะมีเชิงมวย แต่เมื่อถูกรุมทำร้ายก็สู้ไม่ได้ ชายคนหนึ่งชกเพชรแท้จนหงายหลังล้มลงไป
พรรณีร้องลั่น “อย่าทำลูกฉัน ขอร้องเถอะ”
ผึ้ง ซึ่งดูแลสำอางค์อยู่ทนดูเพชรแท้โดนทำร้ายไม่ไหว คิดถึงตำรวจขึ้นมาได้
“เดี๋ยวไปแจ้งตำรวจดีกว่า” ผึ้งบอกสำอางค์

อาศัยช่วงชุลมุนผึ้งวิ่งออกไปจากบ้านพรรณีทันที
“พอแล้ว หยุดเถอะ พอแล้ว หยุดซะที”
พรรณียืนร้องไห้ ใจจะขาด เห็นเพชรแท้โดนรุมยำต่อหน้าต่อตา

เหล่าวายร้ายชายฉกรรจ์ไม่ฟัง ยังรุมทำร้ายเพชรแท้ต่อไป
เวลานั้นผึ้งอยู่ตรงซอยหน้าบ้าน มองเห็นรถสายตรวจแล่นผ่านมาไกลๆ พยายามตะโกนเรียก



“ตำรวจช่วยด้วยค่ะ มีคนมาพังบ้านค่ะ ได้ยินไหมคะ”
ทว่ารถสายตรวจไม่เห็นแล่นผ่านไป ผึ้งขัดใจนัก

ส่วนในบ้านชายฉกรรจ์รุมทำร้ายเพชรแท้ จนเพชรแท้ไม่มีทางสู้ โดนผลักไปติดรั้วบ้าน ชายฉกรรจ์ 1 ใน 3 ตรงเข้าหาหมายจะทำร้ายเพชรแท้อีก พรรณีรีบวิ่งเข้ามาขวางตัวลูกชายไว้ ร้องไห้วิงวอน ชายฉกรรจ์หยุดชะงัก
“อย่าๆ ฉันขอร้องเถอะ อย่า อย่าทำอะไรลูกฉันนะ ถ้าอยากจะทำอะไรทำฉันนี่”
ชายหัวโจกพูดใส่หน้าพรรณรี “วันนี้กูเล่นมึงแค่นี้ก่อน แต่มึงจำไว้นะอย่ายุ่งกับคุณธานินทร์อีก ถ้ามึงไม่เชื่อละก็ กูเอามึงตายแน่” หันไปทางลูกน้อง “ไปโว้ย”
กลุ่มชายฉกรรจ์เดินออกจากบ้านไปขึ้นรถตู้ รถแล่นออกไปทันที
เพชรแท้อยู่ในสภาพบักโกรกสะบักสะบอมมองตามด้วยท่าทางโกรธแค้น พรรณียืนร้องไห้ กอดเพชรแท้แน่น
“โธ่ เว้ย”
เพชรแท้ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น พรรณีทรุดตัวนั่งตาม
“ลูก เป็นไงมั่งเจ็บมั้ย” พรรณีปลอบ “แม่บอกแล้วอย่าไปยุ่งกับพวกมัน”
สำอางค์เดินเข้ามาดู เป็นห่วงทั้งพรรณี และเพชรแท้
“เอ็งสู้มันไม่ได้หรอก เพชร...เจ็บมั้ยเนี่ย เจ็บตรงไหนมั่ง”
เพชรแท้ยันตัวลุกเดินเข้ามาในบ้าน พรรณี และป้าสำอางค์เดินตามหลัง
“โธ่ เว้ย” เพชรแท้โมโหมาก
พรรณีปลอบ “ใจเย็นๆ สิลูก”

ระหว่างนั้นผึ้งตกใจวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเพชรแท้
“พี่เพชร พี่เพชร เป็นไรมากมั้ยจ๊ะ”
เพชรแท้ขบกรามแน่น “ไอ้ธานินทร์ กูไม่เอามึงไว้แน่”
พูดจบเพชรแท้จะวิ่งออกไปหน้าบ้าน พรรณีดึงรั้งไว้
“เพชรจะทำอะไร”
“แม่ก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ คนพวกนี้มาพังบ้านเรา เพราะไอ้ธานินทร์ เพชรจะไปอัดมัน”
พรรณีตกใจ ร้องห้าม “ไม่นะ เพชร เพชรไปไม่ได้นะ เพชรสัญญากับแม่ไว้แล้วไง”
เพชรแท้ไม่ฟังจะไปให้ได้ “แต่ดูที่มันทำกับเราซีแม่ เพชรปล่อยไปอย่างนี้ไม่ได้หรอก มันต้องเอาคืน”
“แม่ไม่ให้ไป เรื่องนี้คุณธานินทร์เขาไม่เกี่ยว”
“จะไม่เกี่ยวได้ยังไง” เพชรแท้สะบัดตัว ดึงดันจะไป “ปล่อยเพชรน่ะแม่”
พรรณีร้องไห้ “แม่ให้เพชรไปทำร้ายเขาไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ”
เพชรแท้ยังพยายามจะไป แต่พรรณีดึงไว้
“ทำไมล่ะแม่ ทำไม”
“เพราะเขา…เขา…” พรรณีอึกอัก ลำบากใจที่จะบอก
เพชรแท้จ้องหน้าแม่ รอฟัง “เขาอะไร”
พรรณีตัดสินใจไม่บอก กอดเพชรแท้แน่น “เขา…แม่ขอร้องนะเพชร อย่าให้เรื่องมันเลยเถิดไปมากกว่านี้เลย”
เพชรแท้ขัดใจ และรู้สึกเจ็บใจที่แม่ไม่ยอมให้ตัวเองไปแก้แค้น

อีกสักพักหนึ่ง ประตูรั้วบ้านเปิดออก ผึ้งประคองป้าสำอางค์ออกมา
“ไปเถอะป้าไป ฉันพาไปหาหมอ”
สำอางค์ร้องโอดโอย “ปวดไปหมดเลย จะเป็นไรเปล่าเนี่ย เส้นยึดหมด”

จังหวะเดียวกันนั้นรถของชนะศึกแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน สำอางค์ และผึ้งแปลกใจ เห็นชนะศึกกับพิณทองลงจากรถ
พิณทองชะงัก ตกใจ “ผึ้ง ป้า เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
“เธอไปดูในบ้านเองก็แล้วกัน” หันมาทางสำอาง “ไปป้า”
ทั้งสองมองที่ชนะศึกอย่างเกลียดชัง แล้วพากันออกไป พิณทองแปลกใจ รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ชนะศึกตามเข้าไปด้วย

พิณทองกับชนะศึกเข้ามาภายในบ้าน ทั้งสองมองสภาพบ้านที่เละเทะไปหมดแล้วยิ่งตกใจ พิณทองหันไปเห็นพรรณีนั่งหน้าเศร้าอยู่หน้าบ้าน
“แม่ ทำไมบ้านเป็นแบบนี้ล่ะคะ”
พรรณีลุกเดินไปหาพิณทอง มองชนะศึกอย่างสงสัย
“คุณชนะศึกค่ะแม่”
ชนะศึกยกมือไหว้พรรณี
พรรณีตวัดเสียงไม่พอใจ “คุณชนะศึก...คุณมาที่นี่ทำไม”
เพชรแท้ได้ยินชื่อชนะศึก จึงเดินออกมาจากหลังบ้าน
“มึงมาดูผลงานลูกน้องมึงรึไง”
“พี่เพชรพูดเรื่องอะไร คุณชนะศึกเขามากับพิณ” พิณทองฉุนที่พี่ชายเสียมารยาท
เพชรแท้ขึ้นเสียง “ยังมีน่ามาพูดอีก รู้ไหมว่าใครทำอย่างนี้”
“พิณจะไปรู้ได้ยังไง”
“ก็ถามมันดูซี โคตรเหง้าของพวกมันนั่นแหละ” เพชรแท้จ้องหน้าชนะศึกอย่างแค้นใจ
ชนะศึกทำหน้างง จนคิดได้ว่าต้องเป็นฝีมืออังคณา
“แม่ผมทำเหรอ” ชนะศึกตกใจ ไม่อยากเชื่อ
พรรณีเสริม “จะมีใครอีกล่ะ”
ชนะศึกไหว้พรรณี “ผมขอโทษแทนแม่ผมด้วยนะครับ ผมไม่คิดว่าท่านจะทำขนาดนี้”
พรรณีไล่อย่างสุภาพ “คุณไปซะเถอะ แค่นี้พวกเราก็เดือดร้อนมากพอแล้ว”
ชนะศึกอิดออด “แต่ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ”
เพชรแท้ตะคอก “ไม่ได้ยินที่แม่กูพูดเหรอ” พร้อมกับผลักอกชนะศึก “มึงออกไปจากบ้านนี้ได้แล้ว”
พิณทองเข้ามาขวาง “อย่านะพี่เพชร คุณชนะศึกเขามีเรื่องอยากคุยกับแม่จริงๆ”
เพชรแท้ดันตัวน้องสาวออกไป “ไม่ต้องมายุ่ง” พูดใส่หน้าชนะศึก “ออกไปซี”
เพชรแท้ผลักอกชนะศึก จนต้องยอมถอยไป

เพชรแท้ผลักจนชนะศึกออกมาถึงหน้าบ้าน เพชรแท้ตามออกมาด้วย
“กลับขึ้นรถมึง แล้วออกไปจากซอยบ้านกูเลย”
พิณทองตามออกมา ชนะศึกมองพิณทองรู้สึกเป็นห่วง
“ขอร้องเถอะครับ ให้ผมได้พูดกับแม่คุณก่อน”
เพชรแท้ฉุนขาด กระชากคอเสื้อชนะศึก “ไม่ได้ยินที่แม่กูพูดใช่มั้ย บ้านนี้ไม่มีใครอยากพูดกับมึง ออกไป” ผลักอกชนะศึกอีกที
พิณทองวิ่งเข้ามาขวาง “มันจะมากไปแล้วนะพี่เพชร ทำไมทำตัวเป็นอันธพาลแบบนี้”
เพชรแท้ไม่ฟังอะไรแล้ว “ใครอันธพาล ไอ้พวกที่มันมาพังบ้านเรามันดีนักเหรอ อย่าไปอยู่ใกล้มัน มานี่”
ขาดคำเพชรแท้กระชากแขนพิณทองออกไปอย่างแรง จนพิณทองล้มลง ชนะศึกตกใจ
“พิณทอง”
ชนะศึกยื่นมือจะเข้าไปช่วยพิณทอง เพชรแท้ไม่พอใจ เข้ามาดึงแขน แล้วเหวี่ยงชนะศึกออกทันที
“อย่ามาถูกตัวน้องกู”
“เรื่องนี้ถึงแม้ผมจะไม่ได้เป็นคนทำ แต่ผมก็พร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง”
“จะเอาเงินเน่าๆ ของมึงมาฟาดหัวกูหรือไง...ข้าวของเสียหายมันซ่อมได้ แต่ในนี้” เพชรแท้ระเบิดอารมณ์ทุบที่อกของตัวเองอย่างแรง “ไม่มีทางซ่อม มึงกลับไปได้แล้ว” เพชรแท้เลือดขึ้นหน้าโมโหหนัก
“ผมไม่ไป” ชนะศึกพูดอย่างใจเย็น
“มึงไม่ไปใช่ไหม ไม่ไปใช่ไหม”
เพชรแท้เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ชกชนะศึกทันที จนชนะศึกล้มลง
“คุณชนะศึก” พิณทองตกใจ
“จะไปไหม” เพชรแท้เข้าไปกระชากตัวชนะศึกลุกขึ้น
พิณทองร้องเสียงหลง “พี่เพชรอย่านะ”
“ออกไป”
เพชรแท้เหวี่ยงชนะศึกเต็มแรง ชนะศึกหงายหลังล้มลงไปติดรั้ว ยินเสียงกระดูกชนะศึกหักดังกร๊อบ
ชนะศึกร้องอย่างเจ็บปวด “โอ๊ย”
“คุณชนะศึก”
พิณทองรีบวิ่งเข้าไปดูชนะศึก ซึ่งท่าทางเจ็บมาก
“สงสัยแขนจะหัก” พิณทองบอก
เพชรแท้ได้ยิน ยืนตะลึงไปเหมือนกัน
“พิณอย่าไปอยู่ใกล้มัน มานี่”
เพชรแท้กระชากแขนพิณขึ้นมา
“ยังมีหน้ามาพูดอีก ทำเขาขนาดนี้แล้ว ปล่อยพิณ พิณจะพาเขาไปโรงพยาบาล”
พิณทองสะบัดแขนพี่ชายออก
“คุณชนะ ไปกันเถอะค่ะ”
เพชรแท้ขึ้นเสียง “พิณ พิณไม่ฟังพี่เหรอ”
พรรณีเข้ามาห้ามลูกชายเลือดร้อน พร้อมกับดึงตัวไว้
“พอแล้วลูก ปล่อยน้องไปเถอะลูก”
พิณทองบอกกับชนะศึก “เดี๋ยวพิณจะพาคุณไปหาหมอเองนะคะ”
เพชรแท้ฮึดฮัดพรรณีบอก “ให้เขาพากันไปเถอะ”
“ขอบคุณนะครับ คุณพรรณี” ชนะศึกบอกสีหน้ารู้สึกผืดจริงๆ ก่อนจะหันมาหาเพชรแท้ “ผมขอโทษแทนแม่ผมด้วย”

จากนั้นพิณทองก็ประคองพาชนะศึกออกไปจากบ้าน
ขณะนั้นอังคณากับชนกนันท์นั่งหัวเราะกันอย่างสะใจอยู่ภายในห้องนั่งเล่นที่บ้าน โดยมีเรืองโรจน์ยืนอยู่ใกล้ๆ

“ดี สมน้ำหน้ามัน คราวนี้มันคงจะไม่กล้ามายุ่งกับคุณธานินทร์อีก”
เรืองโรจน์พูดเอาหน้ากับอังคณา “เด็กของผมบอกว่า มันซัดลูกชายนังพรรณีซะหมอบเลยครับ”
อังคณายิ้มสะใจ
“ดีมาก...แล้วนังแม่ล่ะ”
“ก็คงจะสะบักสะบอมไปด้วยกันล่ะครับ”
ชนกนันท์หัวเราะกับอังคณา “แหม น่าจะถ่ายรูปมาดูกันหน่อยนะคะ คุณแม่ ถ้าได้เห็นด้วยตามันคงสะใจกว่านี้”
เรืองโรจน์ยิ้มให้ชนกนันท์ “ครับ”
ชนกนันท์เมินหน้าหนี เรืองโรจน์เก้อนิดหน่อย
อังคณาหัวเราะสุขใจ ชมเรืองโรจน์ “เธอทำงานได้ดีจริง ๆ เรืองโรจน์ สมกับที่ฉันไว้ใจ”
เรืองโรจน์ภูมิใจ สอพลอต่อ “ถ้ามีอะไรให้ผมรับใช้อีก ก็บอกได้เลยครับ ผมพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อคุณอังคณา”
“ขอบใจมาก เรืองโรจน์”
เรืองโรจน์ยิ้ม แล้วปรายตาไปมองหน้าชนกนันท์อย่างประจบอีกคน แต่ชนกนันท์เมินหน้าหนี

ขณะที่เรืองโรจน์กำลังจะกลับ เขาเดินออกมาหน้าบ้าน ชนกนันท์เดินตามออกมา
“เดี๋ยว”
เรืองโรจน์หยุดกึก หันกลับมามอง
“มีอะไรให้ผมรับใช้อีกหรือครับ คุณนก”
“ไม่มี แค่จะบอกว่า คุณแม่ไว้ใจนายให้ทำงานเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ อย่าคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นคนโปรดไปได้”
เรืองโรจน์ยิ้ม ท่าทีทะนงตัว “งานนี้ไม่เล็กหรอกครับ นี้แค่เริ่มต้น...ยังไม่จบง่ายๆ”
“ถึงจะยังไง นายก็เป็นได้แค่คนรับใช้ของคุณแม่” ชนกนันท์จ้องตาพูดเน้นคำ “ให้รู้จักเจียมตัว รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้าง...เข้าใจไหม”
เรืองโรจน์โกรธ แต่เก็บความรู้สึกไว้ มองตอบชนกนันท์อย่างท้าทาย
“คนเราถ้าไม่ยอมแพ้ซะอย่าง จะสูงจะต่ำ มันก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ...ซักวัน ผมอาจจะเป็นได้มากกว่าที่คุณนกคิดก็ได้...ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมครับ ผมขอตัวก่อน”
เรืองโรจน์หันหลังเดินยิ้มออกไป ชนกนันท์มองตามอย่างดูแคลนและเกลียดชัง

ทางด้านพิณทองรออยู่หน้าห้องตรวจชนะศึก จนกระทั่งหมอเดินออกมา พิณทองรีบไปถาม
“หมอคะ คุณชนะศึกเป็นไงมั่งคะ”
หมอไม่ทันตอบแต่ถามออกมา “หมอขอถามหน่อยนะครับ พอดีคุณชนะศึกกับผมรู้จักกัน เขาไปมีเรื่องอะไรกับใครมาหรือเปล่า ถึงได้แขนหักมาอย่างนี้”
พิณทองพูดพาซื่อ “คุณชนะศึกมีเรื่องกับพี่ชายพิณน่ะค่ะ เขาผลักคุณชนะศึก” สุ้มเสียงพิณทองรู้สึกผิดยิ่งนัก “คุณชนะศึกไม่ทันระวัง เลยล้มไป”
หมอพยักหน้าขรึมๆ เหมือนคิดจะทำอะไร กำลังเดินออกไป
“เข้าไปเยี่ยมได้ไหมคะ” พิณทองรีบถาม
“อ๋อ ได้ แต่อีกสักครู่นะ อ้อ หมอลืมถาม คุณชื่ออะไรนะ”
“พิณทองค่ะ”
หมอพยักหน้า

ทางด้านเพชรแท้ขับรถมอเตอร์ไซค์มาตามถนน ตรงเข้ามาในซอยบ้านของธานินทร์ ไม่นานนักเพชรแท้ก็ขับมาจอดที่หน้าบ้าน ก้าวลงจากรถ แล้วเดินไปกดกริ่ง
สักครู่หนึ่ง น้อยดินออกมา พอเห็นเพชรแท้ก็ชะงัก
“มาหาใคร”
“ไปตามนายแกมาพบฉันสิ” เพชรแท้โมโหมาก เอื้อมมือไปกระชากตัวน้อยเข้ามาจนติดประตู
“นักเลงโตมาจากไหนวะ แกเป็นใคร อยู่ดีๆ จะมาพบนายฉัน” น้อยฉุน
“จะไปตามมาดี ๆ หรือจะให้กูไปแจ้งตำรวจก่อน” เพชรแท้ขู่อีก
น้อยงง แต่โมโห จึงพูดท้าทาย “แจ้งตำรวจ แจ้งเรื่องอะไร เจ้านายฉันขับรถทับตีนแกเหรอ ไปซี ไปแจ้งเลย”
“พูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ อยากให้เจ้านายติดคุกใช่ไหม ได้เลย”
ระหว่างนั้นรถธานินทร์แล่นมาตามถนน แล้วจอดที่หน้าประตู ธานินทร์ลงมาจากรถ
“มีอะไรกันน่ะ”
น้อยฟ้องทันที “ท่านคะ ไอ้บ้านี่อยู่ดี ๆ มาขอพบเจ้านายค่ะท่าน”
เพชรแท้ปล่อยตัวน้อย แล้วหันไปหาธานินทร์
“มีอะไรเหรอ”
เพชรแท้มองหน้าธานินทร์นิ่ง เดินตรงเข้าไปหา
“ชื่อธานินทร์ใช่ไหม” เพชรแท้ถาม
ธานินทร์ยิ้มให้ ถูกชะตาหนุ่มเลือดร้อนอย่างประหลาด “ใช่ ฉันเอง”
ทันใดนั้นเพชรแท้ก็เข้าไปผลักธานินทร์ ศักดาเห็นรีบเข้ามาช่วย
เพชรแท้ยิ้มเหี้ยม ธานินทร์ตกใจ “กูมาหามึงนั่นแหละ อยากมาดูหน้าไอ้คนที่ทำให้บ้านกูพังพินาศ”
ธานินทร์อึ้ง ปนงง “เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”
“ไม่ต้องมาตีหน้าตาย วันนี้มีคนไปพังบ้านกู ทำให้แม่กูต้องเจ็บตัว เพราะมึงคนเดียว”
เพชรแท้จะเข้าไปผลักธานินทร์อีก ธานินทร์จับมือเพชรไว้ แล้วผลักกลับไปบ้าง
“เดี๋ยว...” ธานินทร์อารมณ์ขึ้นบ้าง “นี่อย่ามาใช้อารมณ์กับฉันนะ มีอะไรก็ค่อยๆ คุยกันซี เธอมีหลักฐานอะไรว่าฉันไปทำร้ายครอบครัวเธอ...แล้วเธอเป็นใคร”
เพชรแท้พูดใส่หน้า “กูชื่อเพชรแท้ เป็นพี่ชายของพิณทอง”
ธานินทร์ตกตะลึง พูดเป็นเชิงถาม “เธอเป็นลูกพรรณี”
“ใช่! แล้ววันนี้ เมียมึงก็ส่งคนไปพังบ้านกู” เพชรแท้บันดาลโทสะเข้ามากระชากคอเสื้อธานินทร์ ตะคอกใส่ “ใครบอกเมียมึง ว่าน้องกูไปยุ่งกับมึง หะ ใคร” ปล่อยคอเสื้อธานินทร์
“เดี๋ยวก่อน! เธอรู้ได้ยังว่าเมียฉันเป็นคนทำ”
“พวกมันบอกว่า ‘อย่าไปยุ่งกับคุณธานินทร์อีก’ ถ้าไม่ใช่เมียมึงใช้ไป แล้วใครมันจะทำ” เพชรแท้โมโหอีก กระชากคอเสื้อธานินทร์มาอีกครั้ง “วันนี้ กูมาแค่อยากจะเตือนเอาไว้ คนจนก็มีมือมีตีนเหมือนกัน แม่กู น้องกู กูไม่ยอมให้ใครทำร้ายฝ่ายเดียวหรอก”
ธานินทร์บอกน้ำเสียงอาทร “เพชรแท้ เชื่อฉัน ฉันไม่มีทางยอมให้ใครทำอะไรให้แม่ของเธอ”
“ไม่ต้องมาพูดดี มึงจำเอาไว้ ถ้าแม่หรือน้องของกูต้องเดือดร้อนอีก” กระชากคอเสื้อธานินทร์แน่น “กูเอามึงตายแน่”
ระหว่างนั้นน้อยกลับออกมาพร้อมกับชนกนันท์ ทันเห็นภาพนั้นเข้าพอดี
“หยุดนะ หยุด แกทำอะไรพ่อฉัน”
ชนกนันท์เปิดประตูรั้วบ้านเดินออกมา
เพชรแท้ยอมปล่อยคอเสื้อธานินทร์ หันมา ชนกนันท์ชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นเพชรแท้ เช่นเดียวกับเพชรแท้ก็ชะงักกึก
“พ่อ!” เพชรแท้ถามธานินทร์ “อีนี่ลูกมึงเหรอ”
ชนกนันท์วิ่งเข้าไปหาธานินทร์ ศักดาเดินตามไป
“พ่อคะพ่อ มันทำอะไรพ่อหรือเปล่าคะ น้อยโทร.แจ้งตำรวจ”
ธานินทร์ห้าม “นก ไม่ต้องลูก” หันไปพูดกับเพชรแท้ “เธอกลับไปก่อนดีกว่า เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
“ได้ แต่กูบอกไว้ก่อนนะ ถ้าพวกมึงมายุ่งกับครอบครัวกูอีก กูเอามึงตายแน่”
เพชรแท้ขู่แล้วเดินกลับไปที่รถ ขึ้นขี่ พร้อมกับสวมหมวกกันน็อค ติดเครื่องแล้วขับทะยานออกไป
“ไปเลยออกไป ออกไปเลย”
ชนกนันท์ตะโกนด่าไล่ตามหลัง ธานินทร์มองตามไป รู้สึกโกรธอังคณา

ขณะที่อังคณาอ่านหนังสือสบายใจอยู่ ธานินทร์เข้ามาในห้องนั่งเล่นในมือถือซองใส่เอกสาร อังคณาเงยหน้าขึ้น หน้าตาเฉยเมย
“คุณให้คนไปพังบ้านพรรณีใช่ไหม” ธานินทร์ถามเสียงขุ่น

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 5/2 วันที่ 5 พ.ย. 55

เค้าโครงเรื่อง : ทีมเอ็กแซ็กท์
บทโทรทัศน์ : กษิดินทร์ แสงวงษ์ , ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดง : นิพนธ์ ผิวเณร
อำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร, ถกลเกียรติ วีรวรรณ
แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ออกอากาศ : จันทร์ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 5
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่มตอนแรกอังคารที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager.co.th