อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 6 วันที่ 12 ม.ค. 58

อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 6 วันที่ 12 ม.ค. 58

กฤษดาวางแผนทำร้ายทิวัตถ์ด้วยการเข้ามาบอกพนักงานรีสอร์ตว่ารถของตนโดนรถทิวัตถ์จอดขวางจนออกไม่ได้...เมื่อพนักงานโทร.ขึ้นไปแจ้งที่ห้อง ทิวัตถ์จึงรีบร้อนลงมา ส่วนศักดิ์สิทธิ์ซึ่งพักห้องเดียวกันเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิบ

วิชนีพักห้องเดียวกับลิลิน เธอเพิ่งนึกได้ว่าลืมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ในรถศักดิ์สิทธิ์ แต่เพราะไม่ค่อยลงรอยกับเขานักจึงวานลิลินไปขอกุญแจรถจากเขาแล้วช่วย



ลงไปหยิบกระเป๋ามาให้ตนด้วย ลิลินเซ็งนิดหน่อยแต่ก็ทำตาม ขณะเดินผ่านลานจอดรถเธอเห็นทิวัตถ์ถูกไอ้โม่งสามคนรุมทำร้าย จึงร้องโวยวายว่าตำรวจมา ทำให้กฤษดาชะงักไม่กล้ายิงทิวัตถ์ แต่ยังขึ้นรถขับตามทั้งคู่ไปอย่างกระชั้นชิด

ทิวัตถ์เร่งความเร็วโดยมีลิลินนั่งข้างๆอย่างอกสั่นขวัญผวา เห็นพวกมันตามมาไล่ยิงก็ยิ่งหวาดกลัว ทิวัตถ์ให้เธอหยิบปืนในเก๊ะหน้ารถส่งมาแล้วให้เธอช่วยจับพวงมาลัยบังคับรถให้ตรงทาง เขาจะยิงตอบโต้พวกมันเอง

การไล่ล่าท่ามกลางความมืดทำให้รถสองคันคลาดกันช่วงหนึ่ง แต่แล้วรถทิวัตถ์เครื่องกระตุกก่อนดับลง ไปต่อไม่ได้ รถกฤษดาจึงตามทันแต่ไม่ได้ตัวทั้งสองคนที่หนีลงข้างทางซึ่งเป็นเหวลึกไปก่อนหน้านี้

กฤษดาเจ็บใจมากยิงกราดไปทั่วอย่างบ้าคลั่ง ลิลินที่ซ่อนตัวอยู่กับทิวัตถ์ใต้ชะง่อนหินตกใจกรีดร้องเสียงดัง จึงถูกพวกเขาไล่ยิงอีกครั้งจนกลิ้งหล่นหายไปกับความมืด

“เอาไงต่อพี่” ลูกน้องคนหนึ่งถาม

“ปล่อยมัน เหวลึกขนาดนี้พวกมันไม่รอดแน่” กฤษดายิ้มสะใจ ถอดไอ้โม่งคลุมหัวออกแล้วพาลูกน้องกลับไป

ค่ำคืนเดียวกัน ทรงพลโทร.หาทิวัตถ์ด้วยความเป็นห่วงกลัวเรื่องอนันยชจะแต่งงานกับวรรณิตทำให้ลูกชายตนปวดหัวขึ้นมาอีก แต่เพียรโทร.อยู่นานไม่มีใครรับสาย กระทั่งศุภารมย์เดินมาเห็น บอกเขาว่าทิวัตถ์ไปช่วยงานศักดิ์สิทธิ์โปรโมตโรงแรมสองสามวัน ทรงพลค่อยเบาใจ และเห็นด้วยกับศุภารมย์ว่าลูกชายจะได้ไกลจากเรื่องยุ่งๆที่นี่

ศุภารมย์เล่าเรื่องไปพบวาสนาเมื่อตอนบ่ายให้ทรงพลฟัง เธอยื่นข้อเสนอให้สองยายหลานเลิกยุ่งกับอนันยช แต่วาสนาฉลาดมาก รู้ว่าลูกชายตนหลงวรรณิต แล้วก็รู้ว่าเราไม่อยากให้วรรณิตมาอยู่ที่นี่ จึงมั่นใจว่าจะเรียกเท่าไหร่เราก็ยอม

“นี่เจ้าวันชอบหนูณิตจริงๆเหรอ”

“ฉันคิดว่าเป็นอย่างนั้น แต่ฉันว่าต้องเป็นการวางแผนของป้าน้อยแน่ๆค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น...ป้าน้อยจะเรียกเท่าไหร่ก็ให้แกไป ขออย่างเดียวเรื่องทุกอย่างต้องจบก่อนวินจะกลับมา”

“ได้ค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง” ศุภารมย์รับคำหนักแน่น แววตามุ่งมั่น

ooooooo

ทิวัตถ์กับลิลินกลิ้งลงมาสลบอยู่ในป่า เขาฟื้นก่อนและก้มเข้ามาดูเธอใกล้ๆ เลยโดนเธอปล่อยหมัดเข้าใส่หนึ่งเปรี้ยงโทษฐานที่ทำให้ตกใจ

ชายหนุ่มไม่ถือสา พยายามจะหาทางกลับแต่จนปัญญาเพราะทางมืดมากและโทรศัพท์ก็ไม่มี ไม่รู้หล่นหายไปตอนไหน ของลิลินก็หายเช่นกัน แต่ไม่อยากนั่งรอเฉยๆ เธอลุกขึ้นตะโกนขอความช่วยเหลือดังลั่น แต่ทิวัตถ์ท้วงว่าในป่ามืดๆแบบนี้ใครจะได้ยิน

“หรือคุณมีวิธีอื่น ฉันว่าแถวนี้น่าจะมีบ้านคนนะ”

“แต่ผมว่าเราควรจะนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่อย่างนั้นจะยิ่งหลงกันไปใหญ่”

“แล้วทำไมฉันต้องเชื่อคุณ...ฉันจะไป”

“คุณไม่จำเป็นต้องเอาชนะผมทุกเรื่องก็ได้...ในป่าตอนกลางคืนอย่างนี้ ขืนคุณเดินสุ่มสี่สุ่มห้าออกไปมีหวังได้พลัดตกเหวลึกกว่าเดิมแน่”

ลิลินชะงัก แต่พอได้ยินเขาถามว่าไม่ไปแล้วเหรอ ก็มีลูกฮึดอยากเอาชนะขึ้นมาทันที

“ใครบอกไม่ไป...รับรองว่าฉันต้องเจอชาวบ้านแถวนี้แน่ๆ”

“อยากไปก็ตามใจ ระวังจะเจออย่างอื่นที่ไม่ใช่คนล่ะ” เขาตะโกนไล่หลังเธอไปด้วยความหมั่นไส้

ooooooo

ที่รีสอร์ต วิชนีรอลิลินอยู่ในห้องนานเข้าก็ทนไม่ไหว ตัดสินใจเดินเคาะประตูห้องพักศักดิ์สิทธิ์เพื่อสอบถาม แต่เวลานั้นชายหนุ่มเพิ่งอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว นึกว่าเป็นทิวัตถ์จึงเดินมาเปิดรับ

สองฝ่ายเห็นกันก็ตกใจ วิชนีร้องกรี๊ดด่าไอ้ลามกพร้อมกับผลักศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในห้อง ส่วนตัวเองยืนหันหลังอยู่หน้าประตู

“เธอมาเคาะห้องฉัน...แล้วมาด่าฉันเนี่ยนะ”

“ก็แล้วนายแก้ผ้าทำไมล่ะ”

“แล้วคนบ้าที่ไหนจะใส่เสื้อผ้าอาบน้ำ แล้วนี่มันก็ห้องฉัน ฉันจะทำอะไรจะแก้ผ้าเดินไปไหนมันก็เรื่องของฉัน”

วิชนีอึ้ง เอามือปิดตาพูดโดยไม่หันหน้ากลับมา “เออๆ นายใส่เสื้อผ้าก่อนสิ”

ศักดิ์สิทธิ์บอกว่าตนใส่ตั้งนานแล้ว วิชนีถามย้ำอย่างไม่เชื่อ เขาเลยรำคาญ ทำท่าจะถอดเสื้อคลุมออก

“เออๆ ไม่ต้องถอด เชื่อแล้ว” วิชนีหันมาลืมตาแล้วถามหาลิลินว่าอยู่ไหน

“จะไปรู้เหรอ”

“ก็ฉันให้ลินมาเอากุญแจรถที่นายเพราะฉันจะเอากระเป๋าของฉัน นายซ่อนเพื่อนฉันไว้ที่ไหนบอกมานะ”

“อะไรของเธอเนี่ย...ฉันบอกว่าฉันไม่รู้”

วิชนีไม่เชื่อ ชะเง้อมองเข้าไปในห้องก่อนจะก้าวไปค้นหาทุกซอกทุกมุมตามคำท้าของศักดิ์สิทธิ์ ปรากฏว่าไม่มีแม้แต่เงาของลิลิน...เธอและเขาเริ่มใจไม่ดี เพราะทิวัตถ์ก็หายไปด้วย โทร.หาก็ปิดเครื่อง จึงพากันเดินตามหาแทบทั่วรีสอร์ตแล้วมาเจอมือถือลิลินหล่นอยู่ที่ลานจอดรถ...สงสัยจะเกิดเรื่องไม่ดี!

ขณะนั้นลิลินกับทิวัตถ์ยังหาทางออกจากป่าไม่ได้ ที่สำคัญทิวัตถ์ได้รับบาดเจ็บที่แผ่นหลังแดงช้ำเนื่องจากแรงกระแทกตอนกลิ้งลงทางชัน ลิลินปฐมพยาบาลให้เขาตามมีตามเกิดเพราะเคยเรียนรู้จากพ่อของตนมาบ้างแล้ว

ทั้งคู่ก็เห็นดีเห็นงามว่าไม่ควรเดินไปไหน รอจนกว่าจะมีคนมาเจอดีกว่า

ooooooo

วาสนามาที่บ้านทรงพลอีกครั้งในเช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งทรงพลและศุภารมย์ทราบดีว่าเธอมาด้วยเรื่องอะไร จึงพากันเข้าไปคุยในห้องทำงานเป็นการส่วนตัว

“มีอะไรก็ว่ามาเลยครับ”

“แหมพ่อพล...เข้าประเด็นเร็วดีจริง ฉันชอบ...แม่ต่าย ฉันมาคิดๆดูแล้วนะ จำนวนเงินที่แม่ต่ายบอกฉันเมื่อวานมันก็มากอยู่นะ เพียงแต่ว่า...”

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ”

“เมื่อวันก่อนเพิ่งมีคนมาติดต่อให้แม่ณิตไปลงประกวดนางงามจังหวัด เขาบอกว่าได้เงินรางวัลเยอะด้วยนะ เพราะแม่ณิตน่ะรูปร่างหน้าตาผิวพรรณก็ดีไม่ใช่น้อย”

“แล้วทำไมป้าไม่ให้หนูณิตลงประกวดซะเลยล่ะครับ”

“เพราะอะไรล่ะ ก็เพราะว่าพ่อวันบอกจะแต่งงานกับแม่ณิต หล่อนก็เลยต้องพลาดโอกาสนั่นไป...นี่นะ แมวมองคนนั้นยังบอกอีกว่าถ้าแม่ณิตไปประกวดรับรองชนะเลิศได้เงินรางวัลหลายล้าน เฮ้อ! ฉันละเสียด๊ายเสียดาย”

ทรงพลกับศุภารมย์รู้ทันทีว่าวาสนายึกยักโยกโย้ เพื่อจะขอเงินเพิ่มแน่ๆ ให้เธอบอกมาเลยดีกว่าอยากได้เท่าไหร่...วาสนามองหน้าสองผัวเมียแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะบอกตัวเลข...

อนันยชเพิ่งตื่นนอนเดินลงมา วาสนากลับออกไปก็ตรงดิ่งมาถามศุภารมย์ว่า “ยายน้อยมาทำไมครับแม่”

“แกมาเยี่ยมแม่น่ะ”

“ไม่ต้องมาโกหกผม...ผมรู้ว่าแม่กับคุณน้าคิดจะทำอะไร”

“วันคิดว่าแม่จะทำอะไร”

“ทำไมแม่ต้องขัดขวางผมด้วย”

“ถ้าวันพูดถึงเรื่องแต่งงาน น้าว่าวันลองคิดดีๆ อีกทีดีกว่านะ”

“ผมคิดดีแล้ว ยังไงผมก็ยืนยันว่าผมจะแต่งงานกับวรรณิต แล้วถ้ายังมีคนเข้ามาจุ้นจ้านอีกผมจะพาณิตไปอยู่ที่อื่น”

“นี่วันขู่แม่เหรอ”

“ผมไม่ได้ขู่...ถ้าแม่ยังคิดขวางผมอีก แม่จะไม่ได้เห็นผมอยู่ในบ้านหลังนี้แน่” อนันยชประกาศจริงจังแล้วเดินตึงตังออกไปอย่างหัวเสีย...

ตรงข้ามกับวาสนาที่กลับบ้านอย่างอารมณ์ดี บอกให้วรรณิตเก็บข้าวของกลับไปอยู่บ้านเพราะแผนที่ตนจะให้เธอแต่งงานกับทิวัตถ์ไม่สำเร็จ

“แล้วเรื่อง...เรื่องเงินล่ะยาย”

“แกเสียท่าให้พ่อวัน ทำให้ฉันเสียเงินไปตั้งเท่าไหร่ แกยังจะมีหน้ามาขอเงินอีกเหรอ...ไป รีบออกไปเลยนะ”

“ไม่ต้อง!” เสียงอนันยชดังเข้ามา สองยายหลานหันขวับไปมอง “ผมจะไม่ยอมให้ณิตไปไหนทั้งนั้น...ณิต ไปเก็บเสื้อผ้าแล้วไปกับผม”

อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 6 วันที่ 12 ม.ค. 58

ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตร
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทโทรทัศน์ : อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง กำกับการแสดง : ตรัยยุทธ กิ่งภากรณ์
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ผลิต : บริษัท ปรากฏการณ์ดี จำกัด
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ควบคุมการผลิต : ชวลิต พงศ์ไชยยง
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง7 และ 7HD
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง เริ้มออกอากาศตอนแรกในวันเสาร์ที่ 3 มกราคม 2558
ที่มา ไทยรัฐ