อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 13 วันที่ 31 ส.ค. 58
เมื่อได้ยินพวกมะนาวคุยกันเรื่องเสือไพรถูกตำรวจจับแล้วผู้กองพงษ์กับจ่าโชควางแผนไปช่วย เซงตูเคยได้ยินชื่อเสือไพรกับพันตำรวจโทชาติเสือและเรื่องปล้นทองเมื่อยี่สิบปีก่อน รวมทั้งรู้ด้วยว่าชาติเสือบุกมาปราบเสือไพร แต่แล้วมือปราบอันดับหนึ่งก็หายไปหลังจากยิงเมียเสือไพรตาย“ยิงเมียเสือไพรตายเนี่ยนะ” ศักดิ์แทรกขึ้นมา
“ใช่ ชื่อชบา ฉันรู้จัก เพราะฉันเคยไปช่วยเสือไพรเอาไว้ตอนที่พาชบาหนีมา”
เซงตูนึกถึงความหลังตอนเกริกสั่งลูกน้องจับตัวชบาแล้วเขาพาคนมาช่วยไว้ได้ พวกเกริกถอยหนีไปด้วยความแค้นใจ ส่วนเซงตูพาชบากับเสือไพรที่ได้รับบาดเจ็บมาที่หมู่บ้าน หลังจากนั้นเสือไพรก็บอกตนว่าจะอยู่ที่นี่ไปก่อนเพื่อรอใครบางคน...
ทางด้านแก้วตาที่สงสัยนักหนาว่าศักดิ์เป็นใคร เธอตัดสินใจเปิดจดหมายของหลวงพ่ออีกหลายซองออกอ่าน จึงรู้ว่าพระสมชายเลี้ยงศักดิ์มา แต่ทำไมระบุว่าชื่อสิทธิ์ หลวงพ่อเสือส่งเสียให้เขาเรียน ศักดิ์เป็นอะไรกับหลวงพ่อ
ขณะที่ยังค้นหาคำตอบให้ตัวเองด้วยความสับสน เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น...แพรพรรณนั่นเอง เธอมาบอกแก้วตาว่าเวลานี้จ่าโชคกับผู้กองพงษ์ถูกจับขังคุก แก้วตาตกใจเพราะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน
แพรพรรณกลับลงมานั่งฟังเสี่ยกิจคุยกับเกริกเรื่องเสือไพรตกลงจะพาไปเอาทอง ทั้งคู่ไม่ไว้ใจแต่จะทำตามเสือไพรด้วยความระแวดระวังที่สุด
ฝ่ายภูที่หนีกระเซอะกระเซิงไปทั้งที่บาดเจ็บถูกเสือทองแทง ไม่คิดว่าจะไปเจอพวกผู้พันเช พอรู้ว่าภูเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกับเสือทอง ผู้พันเชสนใจคิดหวัง
พึ่งพาภูที่ดูแล้วมีวิชาอาคมน่าจะต่อสู้กับเสือทองได้
ooooooo
หลังจากตกลงกันเรื่องเดินทางไปหาทองคำกับเสือไพรเรียบร้อยแล้ว เกริกทวงถามเสี่ยกิจเรื่องแก้วตา เสี่ยบอกว่าทันทีที่ได้ทองกลับมาตนจะยกลูกสาวให้แต่งงานกับเกริก
แก้วตาแอบฟังด้วยความตกใจ อดคิดไม่ได้ว่าที่แพรพรรณไม่อยากให้เธอกลับมาเพราะเรื่องนี้...เวลานั้น แพรพรรณกำลังไปเยี่ยมผู้กองพงษ์และจ่าโชคในห้องขัง เธอแอบใส่กระดาษข้อความไว้ในของกินที่หิ้วติดมือมาให้ผู้กองพงษ์ ซึ่งเขาเห็นหลังจากเธอกลับไปแล้ว
กลับมาถึงบ้าน แพรพรรณถูกแก้วตาคาดคั้นที่ได้ยินเกริกคุยกับเสี่ยกิจเรื่องแต่งงาน แพรพรรณยอมรับว่ารู้มาก่อน และไม่อยากให้แก้วตาเป็นอย่างแม่ของเธอ
“น้าหมายความว่ายังไง น้ารู้จักแม่ฉันหรือ”
“ฉันเคยบอกไปแล้ว คงไม่ต้องพูดซ้ำ”
“น้ารู้จักแม่ฉันได้ยังไง”
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบไม่ใช่หรือ เอาเป็นว่าฉันหวังดีกับเธอก็แล้วกัน”
“น้าหวังดีกับฉัน” แก้วตาทวนคำอย่างไม่เข้าใจ แพรพรรณยิ้มบางๆ พูดกลั้วหัวเราะก่อนเดินหนีไป ทิ้งให้แก้วตายืนงงอยู่ตรงนั้น
“ทำไม...ฉันจะหวังดีกับเธอไม่ได้หรือไง ยัยลูกเลี้ยง”
ooooooo
ผู้พันเชต้องการให้ภูถ่ายทอดวิชาหนังเหนียวยิงและฟันไม่เข้าเอาไว้ต่อสู้กับเสือทองแลกกับอิสระ ภูตัดสินใจสอนให้เพราะเสือทองคือศัตรูตัวฉกาจของเขาอยู่แล้ว
ด้านศักดิ์กับหลวงพ่อเสือพร้อมใจกันกลับเข้าเมือง ศักดิ์คิดถึงและเป็นห่วงแก้วตา ขณะที่หลวงพ่อต้องการไปดูจดหมายซึ่งอาจตกค้างอยู่ที่ทำการไปรษณีย์ เมื่อเดินทางใกล้จะเข้าเขตอำเภอเป็นเวลาเย็น ศักดิ์กับหลวงพ่อเสือตกลงหาที่พักค้างคืน โดยไม่รู้ว่ามีลูกน้องของเพชรแอบมอง มันจำหลวงพ่อที่ใบ้หวยได้ จึงรีบกลับไปรายงานลูกพี่ ปะเหมาะพอดีเสือทองอยู่ด้วย เสือทองเข้าใจว่าพระธุดงค์รูปนี้มีวิชาอาคมแก่กล้าจึงอยากพบเหมือนกัน
ได้ที่พักแล้วหลวงพ่อวานศักดิ์ไปดูจดหมายที่ไปรษณีย์ ปรากฏว่ามีคนมารับไปแล้ว ศักดิ์สงสัยว่าใครมารับ ลายเซ็นอ่านไม่ออก ขณะเขาเดินออกมาที่ตลาดเห็นชายลึกลับคนหนึ่งเหมือนสะกดรอยตามแก้วตา ศักดิ์เชื่อว่าเธอไม่รู้ตัว จึงตามมาลากหมอนั่นไปข่มขู่คาดคั้น ที่สุดเขาก็เผยออกมาว่าแพรพรรณสั่งให้ตามคุ้มกันแก้วตา
ศักดิ์ไม่เชื่อ ลากชายคนนั้นมาพูดต่อหน้าแพรพรรณที่อยู่ในร้านเสริมสวย แล้วศักดิ์ก็ต้องตะลึงกับความจริงที่แพรพรรณคือน้องสาวของราตรีแม่ของแก้วตา เธอเล่าว่าตอนราตรีแต่งงานเธอยังอยู่เมืองนอก
“แต่งงานกับเสี่ยกิจน่ะเหรอ”
“เปล่า แต่งงานกับเกริก...ท่านเกริกที่ทุกคนนับหน้า ถือตาไง ไอ้นั่นน่ะมันโรคจิต ชอบซ้อมพี่สาวฉัน จนทนไม่ได้แล้วหนีมาเจอกับเสี่ยกิจนี่แหละ โลกมันกลม เสี่ยกิจดันมาร่วมงานกับนายเกริก ฉันเลยถือโอกาสนี้...”
“มาแก้แค้น...นี่มันนิยายดีๆนี่เอง”
“เธอจะไม่เชื่อก็ได้นะ”
ศักดิ์ชะงัก สีหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ooooooo
ใกล้ค่ำสารวัตรพนามาปล่อยเพลิงออกจากห้องขัง อ้างเหตุผลว่าพรุ่งนี้เสือไพร ผู้กองพงษ์ และจ่าโชคจะเดินทาง ตนจำเป็นต้องเอาเพลิงไว้เป็นตัวประกัน เผื่อพวกเขาตุกติก...ความจริงสารวัตรพนาไม่ไว้ใจเสือไพร ต้องการให้เพลิงไปสมทบกับเสือทองแล้วออกเดินทางตามไปห่างๆ เพื่อคุมหลัง
เกริกกับเสี่ยกิจตามมาดูด้วยความพอใจ แต่พอเห็นแก้วตาเดินขึ้นโรงพักมาบอกว่าจะเยี่ยมผู้กองพงษ์ เสี่ยกิจไม่ค่อยพอใจ ถามว่าเยี่ยมทำไม
“ก็แค่ผ่านมา แล้วเยี่ยมในฐานะคนรู้จักค่ะพ่อ”
“หมดเวลาเยี่ยมแล้วล่ะหนูแก้วตา ฉันว่าเอาอย่างนี้ดีไหม ตั้งแต่หนูกลับมาเรายังไม่ค่อยได้คุยกันเลย ไปทานอาหารเย็นกับฉันสักมื้อ ฉันมีธุระจะคุยกับหนูเยอะเลย”
แก้วตาอึดอัดจะปฏิเสธเพราะรู้ว่าเกริกคิดยังไง แต่เสี่ยกิจรีบรวบรัดจนเธอเลี่ยงไม่ได้...
หลังจากเพลิงออกจากห้องขังไปแล้ว ผู้กองพงษ์ซึ่งข้องใจ ถามเสือไพรว่ากำลังจะทำอะไรกันแน่ ขณะที่จ่าโชคก็สงสัยเรื่องทองคำเสือไพรซ่อนไว้จริงหรือ
เสือไพรตอบคำถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งว่าตนจะพาพวกมันไปหาสิ่งที่ต้องการ จ่าโชคดักคอว่า ถ้าเสือไพรรู้ว่าทองอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่เอาไปขายตั้งนานแล้ว
“นั่นสิ ไม่จำเป็นต้องให้หมดอายุความนี่ เอาไปหลอมขึ้นใหม่ก็ขายได้แล้ว”
ถูกทั้งจ่าและผู้กองต้อนไปต้อนมา เสือไพรถึงกับนิ่งเงียบไม่ตอบ จ่าโชคเลยคาดเดาเอาเอง
“หรือว่าเสือไพรจะรอรองชาติเสือที่มีข่าวว่ายักยอกทองของกลางไป”
“ฉันมีเหตุผลของฉัน จ่ากับผู้กองทำตามฉันแล้วจะรอด”
“ฉันไม่เห็นทางที่จะรอดเลย รอบตัวเรามีแต่คนไว้ใจไม่ได้ โดยเฉพาะลูกเสือไพร”
“เพลิงน่ะหรือ ฉันรู้ตั้งนานแล้ว” เสือไพรแววตาแข็งกร้าวดุดัน
เวลาเดียวกันเพลิงมาสมทบกับพวกเสือทองแล้ว เพลิงเตือนทุกคนให้ระวังไว้บ้าง เพราะเรื่องชักจะมีอะไรซับซ้อน เขารู้มาว่าเกริกกับเสือไพรเคยเป็นเพื่อนกัน...
เกริกพาแก้วตาไปกินข้าว เขาเอาใจเธอมาก พอรู้ว่าเกริกกับคณะจะเดินทางพร้อมเสือไพรพรุ่งนี้ เธอขอไปด้วย อ้างว่าจะได้ดูแลเขา เกริกยินดีและเต็มใจ แต่แพรพรรณที่จู่ๆเดินเข้ามาท่าทางไม่พอใจ แก้วตาถือโอกาสนี้ขอตัวกลับ ทำให้เกริกไม่สบอารมณ์ลาก
แพรพรรณกลับมาที่บ้านแล้วตบสั่งสอน
หญิงสาวยืนยันว่าทำไปเพราะหึงหวง เธอรักเขาและทำใจไม่ได้ถ้าเขาต้องแต่งงานกับแก้วตา
“ไม่ได้ก็ต้องทำ เพราะไม่อย่างนั้นเธอต้องเจอหนักกว่านี้ หรือไม่ก็ไม่ต้องเจอกันเลยตลอดชีวิต”
เกริกดุดันจริงจัง ผลักเธอออกห่างแล้วเดินหนี แพรพรรณจ้องตามตาวาว เค้นเสียงอาฆาต
“ฉันคงไม่รอให้ถึงวันนั้นหรอก”
ooooooo
คืนก่อนเดินทาง พวกเสือทองกับเพลิงบุกไปจับหลวงพ่อเสือกับศักดิ์ ทั้งคู่พยายามหนีแต่ไม่รอด เสือทองเข้าใจว่าหลวงพ่อเก่งกาจมีวิชาอาคมอย่างที่ศักดิ์คุยโว และหลายครั้งที่พวกเขายิงศักดิ์ไม่ระคายผิว เหตุนี้ทำให้เสือทองเชื่อและต้องการให้หลวงพ่อสอนให้บ้าง
หลวงพ่อปฏิเสธพัลวันแล้วนำตำราโบราณจากศักดิ์มาให้ เสือทองโกรธที่ศักดิ์โกหกว่าเผาทิ้งจึงจับทั้งหลวงพ่อและศักดิ์ผูกติดกับระเบิดเวลาในเช้าวันถัดมา แล้วบอกลาชั่วนิรันดร์...
ฝ่ายภูที่ตกลงสอนวิชาอาคมให้ผู้พันเชเป็นอันสำเร็จ แถมด้วยการพิสูจน์ความหนังเหนียวให้เห็นจะจะ ภูเลยได้รับอิสระตามข้อตกลง แล้วผู้พันเชก็เตรียมออกเดินทาง หลังจากลูกน้องมาส่งข่าวว่าพวกเกริกมีการเคลื่อนไหว ส่วนเสี่ยกิจที่เพิ่งรู้ว่าแก้วตาร่วมขบวนไปด้วย เขาเป็นห่วงทำท่าจะทัดทาน แต่เกริกขัดขึ้นว่า
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันจะได้ถือโอกาสใกล้ชิดและทำความสนิทสนมกับหนูแก้วตาไปในตัว”
เสี่ยกิจเงียบกริบ แพรพรรณเหยียดยิ้ม...ทุกคนยุติเมื่อรถของสารวัตรพนาแล่นเข้ามาจอด เขาลงมาพร้อมตำรวจนอกเครื่องแบบจำนวนหนึ่งที่ควบคุมตัวเสือไพร ผู้กองพงษ์ และจ่าโชค
เมื่อทุกคนพร้อมเพรียงแล้วขบวนก็เคลื่อนไปตามเส้นทางที่เสือไพรชี้นำ
ระเบิดเวลาจวนเจียนทำงานเข้ามาทุกทีหลวงพ่อเสือกับศักดิ์กลัวสุดขีดแต่พยายามตั้งสติใช้เวลาที่เหลือถอดชนวนได้สำเร็จ รอดตายเส้นยาแดงผ่าแปด!
ส่วนภูที่ได้รับการปล่อยตัวจากผู้พันเชก็ดั้นด้นไปจนถึงบ้านเซงตู สมทบกับพวกมะนาว ก่อนจะพากันออกเดินทางตามพวกเสือไพรที่ภูรู้มาว่านำทางพวกเกริกไปหาทองคำ ในขณะที่เสือทองกับเพลิงและลูกน้องก็พร้อมแล้วที่จะไปตามสัญลักษณ์บนต้นไม้ที่กริชซึ่งอยู่ในขบวนของเกริกแอบทำไว้
หลังจากรอดตายศักดิ์มุ่งหน้าไปบ้านเสี่ยกิจเพื่อพบแก้วตา แต่ในบ้านเงียบกริบ จึงลัดเลาะไปที่ห้องของเธอ แล้วพบจดหมายจ่าหน้าซองถึงหลวงพ่อเสือแต่ไม่พบตัวเธอ พอจะหยิบจดหมายมาอ่าน ได้ยินเสียงแม่บ้านตะโกนโหวกเหวกด้วยความตกใจ
“แกเป็นใคร...ขโมย ช่วยด้วยๆ”
“ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันศักดิ์ไง นายศักดิ์ที่เคยทำงานกับเสี่ยกิจไง ฉันแค่มาหาคุณแก้วตาน่ะ คุณแก้วตาล่ะ”
แม่บ้านเพ่งมองแล้วจำได้ จากนั้นก็เล่าเรื่องที่แก้วตาเดินทางไปกับเสี่ยกิจให้เขาฟัง ศักดิ์ร้อนใจรีบกลับมาบอกหลวงพ่อเสือแล้วออกเดินทางทั้งที่ยังไม่รู้จุดหมายที่แน่นอน
เวลาเดียวกันนั้น กองคาราวานของเกริกหยุดกลางป่า เสือไพร ผู้กองพงษ์ และจ่าโชค แม้ได้รับการปลดกุญแจมือแต่ยังถูกเพชรควบคุมตัวแจ แต่แก้วตาก็หาโอกาสเข้ามาคุยกับผู้กองพงษ์เรื่องที่พบหลักฐานของศักดิ์ในจดหมายส่งถึงหลวงพ่อจนได้
เสือไพรรื้อฟื้นความจำก่อนจะบอกเกริกว่าต้องเดินเท้าไปฝั่งประเทศเพื่อนบ้านเพื่อหาทอง เกริกไม่ย่อท้อต่อสิ่งที่ต้องการ สั่งขบวนเดินทางกันได้เลย
แน่นอนว่าคณะของผู้พันเชที่มีอองซอรวมอยู่ด้วยก็เกาะไม่ปล่อย คาดเดาได้ถูกต้องว่าพวกนั้นต้องใช้เส้นทางข้ามไปอีกฝั่ง ซึ่งแถวนั้นมีพวกชนกลุ่มน้อยป่าเถื่อน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะผ่านไปได้
อาจอคือหัวหน้าหมู่บ้านชนกลุ่มน้อย และเป็นเพื่อนของเซงตู พวกเขากำลังถูกคณะของผู้พันเชรุกรานหมายเอาตัวไปเป็นลูกหาบ ใครไม่ยอมก็ถูกมันยิงทิ้งอย่างเลือดเย็น หลังจากบังคับพวกอาจอไปแล้ว คณะของเซงตูมาถึงและรู้จากผู้หญิงคนหนึ่งที่รอดชีวิต เซงตูแค้นมาก ให้ทุกคนในกลุ่มเร่งฝีเท้าติดตามพวกมันไป
ใกล้ค่ำสารวัตรพนาสั่งกองคาราวานหยุดพักค้างแรมโดยกางเต็นท์ชั่วคราว เสี่ยกิจเพิ่งจะมีเวลาคุยกับแก้วตาตามลำพังหลังจากเดินทางมาทั้งวัน แก้วตาถือโอกาสนี้ถามพ่อว่าเจอแพรพรรณได้ยังไง เสี่ยกิจแปลกใจเล็กน้อยก่อนเล่าว่า
“ก็ตอนที่หนูเรียนที่โรงเรียนประจำน่ะ พ่อก็รู้สึกขาดอะไรไป พอดีพ่อไปเจอน้าแพรพรรณเขาไปงานบอลรูม ที่กรุงเทพฯ”
“งานบอลรูมหรือคะ นั่นงานพวกผู้ดีทั้งนั้นนะคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ หนูคิดว่าน้าแพรพรรณเป็นพาร์ตเนอร์แบบที่เขาพูดกันหรือไง” แก้วตาพยักหน้ายอมรับ เสี่ยกิจพูดต่อไปว่า “เปล่าเลย ตรงกันข้าม น้าแพรพรรณเขาเป็นนักเรียนนอกเลยนะ”
“นักเรียนนอก” แก้วตาทวนคำแล้วทำท่าจะถามต่อ แต่แพรพรรณเดินเข้ามาตามสองพ่อลูกไปกินข้าว การสนทนาจึงยุติลงอย่างน่าเสียดาย
ooooooo
อาจอกับลูกบ้านเกือบสิบคนที่ถูกผู้พันเชบังคับมาแอบวางแผนกันว่าคืนนี้พระจันทร์ตรงหัวพวกเขาจะหนี ไม่อยู่เป็นขี้ข้าพวกนี้อย่างแน่นอน
ด้านศักดิ์กับหลวงพ่อเสือก็แน่ใจว่ามาถูกทาง เพราะเห็นรอยสัญลักษณ์บนต้นไม้ เชื่อว่าต้องมีคนทำไว้บอกทางให้ตามไป ฝ่ายกลุ่มของภูที่มีเซงตูนำทางก็ไม่พลาด เซงตูวิเคราะห์รอยเท้าจำนวนมากที่พบ แล้วให้ทุกคนหยุดพักผ่อนก่อนจะออกเดินทางกันต่อในวันรุ่งขึ้น...
คืนนี้เองผู้กองพงษ์เลียบเคียงถามเสือไพรว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่ปะทะกับรองชาติเสือ โดยมีจ่าโชคนั่งฟังด้วยความสนใจ
วันนั้นชาติเสือนำกำลังตำรวจจับกุมเสือไพรแล้วชบาวิ่งออกมารับกระสุนแทน เสือไพรไม่มั่นใจว่าเป็นฝีมือชาติเสือ เพราะเห็นเงาคนในพงไม้ไกลออกไป
“นี่หมายความว่ารองชาติเสือยิงเมียเสือไพรตายงั้นหรือ” น้ำเสียงผู้กองพงษ์ค่อนข้างตกใจ
“นี่แหละที่มันคาใจข้าจนทุกวันนี้”
“เสือไพรพูดเหมือนว่ารองชาติเสืออาจจะไม่ใช่เป็นคนยิง”
“นั่นแหละที่ข้ารอให้มันกลับมาพิสูจน์”
ผู้กองพงษ์กับจ่าโชครู้สึกสับสน เรื่องราวมันซับซ้อนเกินจะเข้าใจ ฝ่ายแก้วตาที่นั่งอยู่หน้าเต็นท์นอนของตัวเอง เธอกำลังเหม่อคิดเรื่องแม่และน้าแพรพรรณ เกริกเข้ามาเงียบๆ ลงนั่งถามเธอว่าคิดอะไรอยู่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่คิดถึงแม่น่ะค่ะ”
“คุณแม่หนูเสียชีวิตไปนานแล้วไม่ใช่หรือ”
“ค่ะ แต่แม่ราตรียังอยู่ในใจฉันตลอด อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบวันตายของแม่แล้ว”
“ฉันเสียใจด้วยนะ แต่หนูเก่งนะที่อยู่มาได้”
“หนูอยู่ได้เพราะคำสั่งเสียสุดท้ายของแม่ค่ะ แม่บอกว่าแม่จะอยู่ในใจหนูตลอดไป ถึงตอนนั้นหนูยังเด็ก หนูก็จำได้ และจำมาจนทุกวันนี้”
“แต่ต่อไปนี้ฉันจะดูแลหนูเอง...หนูเข้าใจที่ฉันพูดไหมจ๊ะ” เกริกพูดยิ้มๆ แก้วตารู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องแต่งงาน แต่ไม่ต่อความยาว เลือกที่จะเงียบไว้ทั้งที่ไม่พอใจ
ooooooo
อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 13 วันที่ 31 ส.ค. 58
ละครข้ามากับพระ แนวแอคชั่น - ดราม่าละครข้ามากับพระ บทประพันธ์โดย พนา ภานุมาศ
ละครข้ามากับพระ บทโทรทัศน์โดย ภูมิ พญาไฟ
ละครข้ามากับพระ กำกับการแสดงโดย ทองก้อน ศรีทับทิม
ละครข้ามากับพระ ผลิตโดย บริษัท โคลิเซี่ยม อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด
ละครข้ามากับพระ ออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครข้ามากับพระได้ทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ละครข้ามากับพระ นักแสดงนำ ลิขิต บุตรพรม,ฮาน่า ลีวิส,
ที่มา ไทยรัฐ
