อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 12/2 วันที่ 15 มี.ค. 56


อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 12/2 วันที่ 15 มี.ค. 56

ชิษณุพงษ์ตาวาว ตื่นเต้นสุดๆ
“คุณอามีรูปถ่ายของล็อกเก็ตอันนั้นไหมครับ”

“ไม่มีหรอกจ้ะ อย่างที่บอก ล็อกเก็ตอันนั้นจากอาไปเป็นสิบปีแล้ว มีแค่ความทรงจำในหัวของอานี่แหละ”
ชิษณุพงษ์ทำหน้าผิดหวัง แตงรำพึง

“มีแค่ความทรงจำ จะเอาออกมาให้ดูกันได้ยังไงกันล่ะคะ” แตงพาซื่อ
กอหญ้ายิ้มบอก “ได้สิคะ”
นภดาราฉงน “หนูจะทำยังไง กอหญ้า”



ผ่านเวลาไป ดินสอสีถูกระบายลงบนกระดาษขาว ด้วยฝีมือของนภดาราที่กำลังลงรายละเอียดรูปล็อกเก็ตอย่างตั้งใจ กอหญ้าเดินเข้ามาหาพร้อมกับแก้วนม
“พักก่อนนะคะ คุณอา ทำมาตั้งนานแล้ว”
นภดาราวางดินสอ ยิ้มรับ
“ขอบใจจ้ะ”
นภดาราดื่มนม กอหญ้าชะโงกหน้าดูภาพในกระดาษ รู้สึกคุ้นอย่างมาก
“นี่เหรอคะ ล็อกเก็ตที่ว่า”
“จ้ะ”
“คุ้นตาเหลือเกิน” กอหญ้าว่า
“หนูคงเคยเห็นพเยียใส่”
กอหญ้าเพ่งมอง “ไม่ค่ะ ไม่ใช่” พร้อมกับกระพริบตา และเริ่มมีอาการปวดหัวนิดๆ “หนู
รู้สึกว่าหนูเคยเห็นมันมานานกว่านั้น นานมากๆ”
นภดาราตื่นเต้น “จริงเหรอจ๊ะ ที่ไหน”
กอหญ้าพยายามคิด “หนู...หนูนึกไม่ออกค่ะ แต่มันคุ้น คุ้นเหลือเกิน…โอ๊ย”
กอหญ้าร้องเริ่มปวดหัวแปล๊บ
“กอหญ้า” นภดาราตกใจ รีบเข้ามาประคอง “หนูปวดหัวอีกแล้วใช่ไหม...เลิกคิดจ้ะ เลิกคิดก่อน หนูมียาไหม ยาที่คุณหมอวิชาญให้เอาไว้หมดไปหรือยัง”

นภดาราประคองกอหญ้าให้นอนลงที่โซฟา
“ทานยาแล้วนอนพักก่อนนะจ๊ะ แล้วอย่าคิดอะไรอีก นอนหลับตาพัก ซักครู่ เดี๋ยวก็หาย”
นภดาราเอาผ้าห่มให้ กอหญ้ายังปวดหัว ทรมาน จับมือนภดาราแน่น
“หนูเห็น หนูเห็น คืนนั้น...คืนนั้น”
ภาพแว้บขึ้นในหัวของกอหญ้า แต่เป็นภาพขาดวิ่นของล็อกเก็ตไม่ประติดประต่อนัก ในคืนฝนฟ้าคะนอง และเลือดแดงฉาน สลับกันไปมา นภดาราพยายามปลอบกอหญ้าที่ทุรนทุราย
“กอหญ้า อย่านึกอีกเลยจ้ะ หยุดก่อน เดี๋ยวจะเป็นอะไรไป”
กอหญ้าเห็นภาพมือพเยียที่ถือล้อกเก็ตไว้ และจบที่หน้าตาโหดเหี้ยมร้ายกาจของพเยีย แล้วดับวูบไป
กอหญ้าทะลึ่งตัวขึ้นมา ตาเบิ่งกว้าง “หนูเห็นพเยียถือล็อกเก็ตอันนี้ค่ะ ตอนที่เค้าทำร้ายหนู”
นภดาราตะลึง ตกใจ
นภดารายืนทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วหันมามองกอหญ้าที่หลับไปแล้วด้วยฤทธิ์ยา สายตาอ่อนโยนมีแววคำถาม
“พเยียนั่นเองที่เป็นคนทำร้ายหนูจนความจำเสื่อม เพราะอะไรนะ กอหญ้า เพราะอะไรพเยียถึงต้องทำร้ายเธอ”

นภดาราเดินกลับมานั่ง ลูบหัวกอหญ้าเบาๆ ครุ่นคิด เริ่มสงสัยอะไรขึ้นมา
วันต่อมา ที่บ้านอดิศวร สกุณาแต่งตัวสวยเช้ง กำลังจะออกไปข้างนอก นุชกับนันเดินถือกระเป๋าตามสอพลอ

“คุณจะไปนานไหมคะ” นุชถาม
“ก็ไม่แน่ จะถามทำไม จะหนีเที่ยวเหรอ”
“เปล่าค่ะ แค่อยากรู้ ว่าคุณจะกลับมาทานกลางวันที่บ้านไหม” นันถามต่อ
“ไม่” สกุณาดักคอ ชี้หน้า “แต่เธอสองคนก็อย่าเถลไถลล่ะ อยู่เฝ้าบ้าน ดูๆ แลๆ ให้ฉันด้วย ...ฉันอยากรู้ ว่าคุณอิศรกับคุณพเยีย เค้าทะเลาะกันเรื่องอะไร”
นุชกะนันรับพร้อมกัน “ค่ะ”
สกุณาขึ้นรถ ขับออกไป

ขณะที่สกุณาขับรถมาเรื่อยๆ มุ่งหน้าจะออกปากซอย จนมาถึงแยกเล็กๆ กลางซอย
ชายในชุดแจ๊กเก็ตมีฮู้ดคลุมหัวมิดชิด วิ่งออกมาตัดหน้ารถ สกุณาเหยียบเบรคอย่างแรงจนหัวทิ่ม
เห็นชายนั้นล้มลงไป สกุณาตกใจ รีบเปิดประตูลงมาดู
“คุณ เป็นอะไรรึเปล่า”
ทันใดนั้น ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เข้าประชิดตัว แล้วเอาปืนจี้เอว สกุณาร้องลั่น
“ว้าย”
“อย่าส่งเสียง ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
ฮู้ดที่คลุมหัวหล่น สกุณาจึงเห็นว่าเป็นนพดล ยิ่งกลัว
“นพ”
“ขึ้นรถ แล้วขับไปดีๆ ไม่งั้น” นพดลเอาปืนกระแทกสีข้างขู่
สกุณาตัวสั่น นพดลพาสกุณากลับไปยัดใส่รถ ก่อนจะเห็นรถขับออกไป

สองคนอยู่ในรถที่ขับมาจอดในที่เปลี่ยวไม่มีคน สกุณาตื่นกลัวพยายามอ้อนวอน
“นพ อย่าทำอะไรพี่เลยนะ พี่ขอร้อง”
“ผมยังไม่ได้เฉ่งพี่เลย เรื่องที่พี่บอกตำรวจเรื่องผม”
“พี่ไม่มีทางเลือกจริงๆ นพอย่าโกรธพี่เลยนะ” สกุณายกมือไหว้ “พี่ขอร้องปล่อยพี่ไปเถอะ”
“ปล่อยก็ได้ แต่พี่ต้องช่วยผม เป็นการไถ่โทษ”
“ไม่ ไม่เอา พี่ทำไม่ได้”
สกุณายิ่งกลัว จะหนีออกนอกรถ นพดลประชากไว้ ดึงมากอด พูดขู่
“ถ้าพี่ไม่ทำ เรื่องที่พี่แอบมาจ้ำจี้กับผมบ่อยๆ รับรองว่าถึงหูผัวพี่แน่...ว่าไง”
สกุณาหน้าเสีย เห็นท่าทางนพดลเอาจริง สกุณาค่อยๆ ถามแบบจำยอม
“นพ...นพจะให้พี่ทำอะไร”
“สะกดรอยตามไอ้อิศร”
“พี่... พี่ไม่ถูกกับเค้า เค้าเกลียดพี่จะตาย พี่ทำไม่ได้หรอก พี่จะทำได้ยังไง
นพดลยิ้มๆ มองสกุณาอย่างข่มขู่ สกุณาเครียดจัด

ตกตอนเย็น อิศรจอดรถที่หน้าคอนโด เดินเข้าด้านในอย่างเร่งรีบ ครู่ต่อมากอหญ้าเปิดประตูให้อิศร อิศรเดินเข้ามา ถามทันที
“มีเรื่องด่วนอะไรหรือ กอหญ้า”
“คุณอาดาราค่ะ ท่านอยากจะไปพบคุณพเยีย”
อิศรทำหน้าแปลกใจ
3 คนอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน นภดาราเล่าแผนให้ฟัง
“ทางเดียวที่เราจะเอาผิดพเยียได้ คือต้องหลอกให้พเยียรับสารภาพ”
“พูดน่ะง่ายครับ แต่พเยียไม่ได้โง่ เราจะไปหลอกให้เค้ายอมรับว่าเค้าผิด เค้าวางแผนฆ่าคนตาย ผมว่าไม่มีทาง” อิศรท้วง
“ถ้าแลกกับมรดกของอาล่ะ” นภดาราบอก
อิศรฉงน “ยังไงนะครับ”
“ถ้าเค้ายอมรับสารภาพทุกเรื่องที่เค้าทำ อาจะให้เงินเค้าจำนวนนึงอาจจะซัก 2-3 ร้อยล้าน”
กอหญ้าท้วงขึ้นอีก “แต่ยังไงเค้าก็ต้องติดคุกนะคะ”
“เมื่อพ้นโทษออกมา เค้าก็ยังจะมีเงินก้อนใหญ่เอาไว้ใช้...ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรไม่ใช่หรือ”
กอหญ้า หันไปถามอิศรที่นิ่งใช้ความคิดอยู่ “คุณคิดว่ายังไงคะ คุณอิศร”
“ก็จริง สำหรับคนที่จนตรอกอย่างพเยีย ไม่แน่ ถ้ากล่อมดีๆ เค้าอาจจะยอมก็ได้”
นภดาราสรุป “เป็นอันว่าตกลงตามนี้นะคะ”
กอหญ้า กังวลไม่หาย “แต่หนูไม่เห็นด้วยเลยที่คุณอาจะเอาตัวไปเสี่ยง...ให้หนูไปแทนไม่ดี กว่าหรือคะ”
“ไม่ได้หรอกจ้ะ กอหญ้า...ฉันเป็นคนพาพเยียเข้ามา ฉันต้องเป็นคน จัดการกับเค้าเอง” นภดาราบอกอย่างมุ่งมั่นมาดหมาย
กอหญ้ามองหน้าอิศรเป็นเชิงขอความเห็น สีหน้ากอหญ้าดูไม่เห็นด้วยเอาเลย

ส่วนพเยียนั่งวางมาดนางพญาอยู่ในห้องสมุด กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ โดยนึกว่าเป็นกอหญ้าโทร.เข้ามา
“ว่าไง นังกอหญ้า”
ที่แท้เป็นนภดาราพูดสายด้วยมือถือของกอหญ้า
“นี่แม่เองนะคะ พเยีย”
พเยียตาโต “คุณแม่ นี่คุณแม่อยู่ที่ไหนคะ รู้ไหมคะ พเยียเป็นห่วงคุณแม่แทบแย่”
“แม่สบายดีจ้ะ ที่โทร.มาเพราะแม่อยากจะพบพเยีย”
พเยียดีใจ “ที่ไหนคะ พเยียจะไปหาคุณแม่เดี๋ยวนี้”
“นี่มันเย็นแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่าจ้ะ”
พเยียหยั่งเชิง “แล้วพรุ่งนี้คุณแม่จะให้พเยียไปหาที่ไหนคะ”
“เอาไว้เรานัดกันอีกทีพรุ่งนี้ก็ทันจ้ะ แม่จะโทรหาพเยียแต่เช้า แค่นี้นะจ๊ะ”
นภดาราวางสายไปทันที พเยียหน้าเครียด แล้วหยิบโทรศัพท์มา โทร.หานพดล
“พี่นพ ฉันเอง”

พเยียพูดสายกับนพซึ่งอยู่ที่บ้านเช่า
“คุณแม่จะนัดเจอฉัน แต่ไม่ยอมบอกว่าที่ไหน ฉันว่าพวกมันต้องคิดจะเล่นไม่ซื่อกับฉันแน่ๆ”
นพดลนั่งกระดิกเท้าดูทีวี กินโค้กกระป๋องอยู่
“เล่นมาก็เล่นกลับไปซี กลัวอะไร...รับรองว่ามันจะขยับตัวไปไหนเราต้องได้รู้ก่อนแน่”
พเยียยังเป็นกังวล “พี่แน่ใจนะ”
“ไม่ต้องห่วง คนของเราจะลงมือคืนนี้ ไอ้อิศรมันไม่รอดแน่”

นพดลมั่นอกมั่นใจมาก
กลางดึกคืนนั้น สกุณาอยู่ในชุดนอนยั่วยวน กำลังย่องลงมาจากชั้นบน เดินไปที่โรงรถ ในมือมีโทรศัพท์สองเครื่องหน้าตาตื่นเต้น

สกุณามาถึงโรงรถ หยุดมองซ้ายมองขวาว่าไม่มีใครแน่ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องนึงออกมา ที่โทรศัพท์ สกุณากำลังตั้งค่า “Find my phone”
ตั้งค่าเสร็จ สกุณาเดินเลียบๆ เคียงไปที่โรงรถที่มีรถจอดเรียงกันอยู่หลายคัน รถอิศรอยู่ในจำนวนนั้น
สกุณาพุ่งเข้าไปที่ตู้เก็บกุญแจ รื้อหา แต่ไม่พบกุญแจรถอิศร
“บ้าจัง อย่าบอกนะ ว่าเอากุญแจติดตัวไปด้วย”
สุกณาเอากุญแจมาลองกดดู แสงไฟวาบขึ้นที่รถคันโน้นคันนี้ แต่ไม่มีรถอิศร สกุณาเซ็ง
“ไม่มีจริงๆ ด้วย แล้วจะทำยังไงล่ะนี่”
สกุณาเดินมาที่รถ แล้วชะงัก เห็นว่าประตูไม่ได้ล็อก สกุณาลองเปิดดู ปรากฏว่าประตูเปิดได้จริงๆ เห็นกุญแจเสียบคาเอาไว้ที่รถ สกุณายิ้มย่องสะใจ
“เสร็จฉันล่ะแก”
มือสกุณาเปิดท้ายรถหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องที่เพิ่งตั้งค่า GPRS หย่อนแอบไว้ในช่องว่างใต้พรม วางพรมให้เรียบร้อยแล้วปิดท้ายรถ ถอนใจโล่งอก
สกุณาเดินย่องกลับมาทางด้านหลัง เจออิศรยืนอยู่หน้าประตูครัว ในมือถือขวดน้ำเย็นสกุณาตกใจ
“ว้าย คุณอิศร”
อิศรเปิดสวิทช์ไฟ
“ลงมาทำอะไรป่านนี้”
“เปล่า” สกุณาปฏิเสธ
อิศรมองอย่างจับผิด “โกหก ...แล้วทำไมต้องเข้าทางข้างหลัง”
“เรื่องของฉัน” สกุณาจะหนี “ดึกแล้ว ฉันจะไปนอน”
อิศรคว้าแขนสกุณาไว้ “ใครว่าดึก นี่มันจะเช้าแล้วต่างหาก บอกผมมาดีกว่า คุณไปทำอะไรมา” มองหัวจรดเท้า “ล่อชุดนอนมาเลยนี่ แอบออกไปหาอะไรกินกลางดึกหรือยังไง”
“นี่ คุณอิศร อย่ามาพูดจาสกปรกกับฉันนะ”
อิศรหัวเราะขำ ปล่อยแขนสกุณา “อย่ามาทำเป็นกุลสตรีฟังเรื่องแบบนี้ไม่ได้หน่อยเลยน่ะ มีแต่พ่อผมคนเดียวเท่านั้น ที่ตาบอด มองไม่ออกว่าคุณเป็นผู้หญิงแบบไหน”
สกุณาโกรธจนตัวสั่น
“นี่คุณ”
“เอาเถอะๆ คุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ ผมไม่ยุ่ง ขอแค่อย่าให้มันฉาวโฉ่ออกมาก็แล้วกัน สงสารพ่อผมบ้าง ยังไงเค้าก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผัวคุณ”
อิศรเดินไป สกุณามองตามอย่างแค้นเคือง
พออิศรลับตัวไป สกุณาหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องขึ้นมากดโทร.ออก
“พี่เองนะ พี่เอาโทรศัพท์ไปใส่ในรถมันเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือ เธอก็จัดการต่อเองแล้วกัน”
สกุณาวางสาย สะใจที่ได้แก้แค้นเอาคืนอิศร

เช้าวันใหม่ กอหญ้าอยู่ในแพนทรี กำลังคีบครัวซองต์ใส่เตาอบเล็กๆ เพื่ออุ่นให้ร้อน แต่สีหน้าดูหมกหมุ่นอยู่กับความคิดตัวเองมากกว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ตรงหน้า

ตอนที่กอหญ้าแอบมาคุยกับอิศร ก่อนอิศรกลับบ้าน ท่าทางร้อนใจ
“มันเสี่ยงเกินไป ที่จะให้คุณอาดาราไปพบคุณพเยียตอนนี้ ร่างกายท่านอ่อนแอมาก ถ้าคุณพเยียเค้าทำอะไร ..
“พเยียไม่กล้าทำอะไรหรอกมั๊ง เค้าก็รู้นี่ ว่าถ้าคุณอาดาราเป็นอะไรไปเค้าก็ชวดสมบัติ”
กอหญ้า ยังกังวลมาก “แต่ถ้าพเยียจับตัวท่านไปล่ะคะ เอาไปข่มขู่ ทรมาน”
อิศรมองกอหญ้ายิ้มอย่างเอ็นดู รู้ทัน
“พูดไปพูดมาเนี่ย คิดจะทำอะไรอีกล่ะ แม่จอมยุ่ง”
กอหญ้า ยิ้มประจบ ขอให้อิศรช่วย “ฉันก็แค่อยากให้คุณอาไปตามนัดไม่ได้ ก็เท่านั้นแหละค่ะ”

กอหญ้าดึงตัวเองกลับมา ยกถาดอาหารเช้าที่มีนมหนึ่งแก้ว ครัวซองค์ 1 ชิ้นพร้อมกับแยม ออกมาจากแพนทรี หน้าตามุ่งมั่น
ขณะเดียวกันดาราแต่งตัวเรียบร้อย พร้อมจะออกไปพบพเยีย กำลังตรวจสอบโทรศัพท์เครื่องใหม่ กอหญ้าถือถาดมาวาง นั่งลงข้างๆ
“คุณอาจะใช้โทรศัพท์อัดเสียงคุณพเยียตอนสารภาพความผิดเหรอคะ”
“จ้ะ ถ้าฉันทำสำเร็จ เราก็จะมีหลักฐานเอาผิดพเยียได้”
“คุณอานัดคุณพเยียที่ไหนคะ”
“ที่สวน...” นภดาราบอกชื่อสถานที่จริง “จ้ะ ตอน 9 โมงตรง ที่เปิดเผยอย่างนั้นพเยียคงไม่กล้าทำอะไรฉันแน่ หนูไม่ต้องห่วง”
กอหญ้ามองนภดารา พลางเลื่อนแก้วนมส่งให้
“นี่เพิ่งแปดโมงเช้า คุณอายังไม่ได้ทานอะไรเลย รองท้องก่อนซักนิดนะคะ”
“จ้ะ” นภดาราเยื้อนยิ้มมองกอหญ้าอย่างเอ็นดู “ขอบใจหนูมากนะ กอหญ้า”

นภดาราดื่มนม กอหญ้ามองดูรู้สึกผิดนิดๆ ที่ต้องหลอกนภดารา
ทางด้านอิศรอยู่ในห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวและกำลังโกนหนวด เสียงโทรศัพท์ดัง อิศรกดรับอย่างอารมณ์ดี

“ว่าไง จอมยุ่ง”
กอหญ้าอยู่ที่มุมลับตาในคอนโด กระซิบบอก
“คุณอาทานยาคลายเครียดไปแล้วค่ะ อีกประเดี๋ยวคงหลับ คุณมารับฉันได้เลย”
“โอเค ไม่เกิน 20 นาที เธอลงมารอได้เลย”

อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 12/2 วันที่ 15 มี.ค. 56

ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทประพันธ์ : ไอริณ
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทโทรทัศน์ : ทีมเอ็กแซ็กท์
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย กำกับการแสดง : สันต์ ศรีแก้วหล่อ, วรวิทย์ ขัตติยโยธิน
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย ออกอากาศทุกคืนวันพุธ-พฤหัส 20.10 - 21.40 น. ทาง ททบ. 5
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556
ที่มา manager