อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 13 วันที่ 4 ก.ย. 58
“แล้วใครจะรอให้ถึงตอนจบล่ะ” เสือไพรมีแผนแต่ยังไม่เฉลย...แล้วทั้งสามคนก็โดนทหารของผู้พันเชมาควบคุมตัวรับช่วงต่อจากพวกตำรวจหลังจากเพชรมาส่งข่าวอีกครั้ง เสือทองก็วางแผนโจมตีพวกผู้พันเชตอนรุ่งสางไม่ให้ทันตั้งตัว แต่หารู้ไม่ว่าอองซอคนของผู้พันเชแอบสะกดรอยตามเพชรมาล่วงรู้แผนการนี้แล้ว
อีกฝ่ายคือพวกเซงตูที่อยู่กันกลุ่มใหญ่ เวลานี้คนของเขาไปสืบข่าวกลับมารายงานว่าผู้พันเชควบคุมกองคาราวานของเกริกแล้ว ภูเป็นกังวลบอกว่าเรารอช้าไม่ได้ เซงตูจึงให้รีบเดินทาง คืนนี้เราจะจู่โจมพวกมัน เช่นเดียวกับศักดิ์ที่เป็นห่วงแก้วตา ใกล้ค่ำจึงเสี่ยงตายเข้ามาพบเธอ
แก้วตาทั้งตกใจและดีใจ ยอมให้ศักดิ์ดึงไปหาที่ลับตาพูดคุยกัน
“นายศักดิ์ นายมากับใคร”
“ผมมากับหลวงพ่อ”
“แล้วคนอื่นๆล่ะ”
“ผมคิดว่าน่าจะตามมาช่วยเสือไพร คุณแก้วตาไปกับผมเถอะ ที่นี่อันตรายมาก”
“ไม่! ฉันต้องการรู้ความจริง นายต้องบอกมาก่อนว่านายเป็นใคร”
“ผมจะเป็นใคร ผมก็เป็นผมน่ะสิ”
“ฉันไม่เชื่อ ฉันเห็นภาพถ่ายตอนนายรับปริญญา”
ศักดิ์หน้าเสียแล้วกลบเกลื่อน “ไหนครับหลักฐาน”
“ฉันไม่ได้เอามา”
“โธ่...อย่างนั้นใครก็พูดได้ ไม่เอาล่ะ ไปกับผมก่อน”
“ฉันไม่ไป”
ก่อนที่ทั้งคู่จะยื้อกันต่อไป ทหารของผู้พันเชคนหนึ่งตรงเข้ามาเอาปืนจ่อศักดิ์ ถามดุดันว่าเป็นใคร?
เวลานั้นผู้พันเชรู้เรื่องที่เสือทองจะโจมตีพรุ่งนี้เช้าจากอองซอแล้ว เขาตัดสินใจยกพลกลุ่มหนึ่งไปจัดการพวกเสือทองก่อน โดยให้ลูกน้องบอกพวกเกริกว่าค่ำนี้ตนมีธุระ ทุกคนต้องถูกควบคุมตัวไว้ชั่วคราว
ศักดิ์กำลังจะเสียทีทหารของผู้พันเช ทันใดแพรพรรณเข้ามาเอาไม้ฟาดหัวมันสลบแล้วเร่งให้แก้วตาหนีไปกับศักดิ์
“ไปซะ...เชื่อฉัน ฉันไม่เคยคิดร้ายกับเธอ”
แก้วตาลังเล ศักดิ์ถามแพรพรรณด้วยความเป็นห่วง
“แล้วคุณล่ะ”
“ทางนี้ฉันจัดการเอง พาแก้วตาออกไปจากนี่ก่อน”
ศักดิ์พยักหน้ารับแล้วดึงแก้วตาออกไป...แพรพรรณมองทหารที่นอนสลบแววตากร้าว ชักมีดสั้นที่ซ่อนไว้ออกมาจ้วงแทงลงไปจนเลือดสาด!
เสียงกรีดร้องของแพรพรรณทำให้กองคาราวานตกอกตกใจวิ่งกรูไป...ภาพที่เห็นคือเธอยืนตัวสั่นอยู่ใกล้ศพทหาร แพรพรรณเล่นละครได้แนบเนียน โผกอดเสี่ยกิจที่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“เสี่ย...ฉันกลัว”
“แพรพรรณตั้งสติหน่อย ใจเย็นๆ”
“แก้วตาค่ะ แก้วตาถูกใครไม่รู้จับไป มันฆ่าทหารแล้วจับตัวแก้วตาไป”
“ใคร? ใครจับตัวคุณแก้วตาไป”
“ฉันไม่รู้ แต่แต่งตัวแบบคนพื้นเมือง” แพรพรรณซ่อนสายตาโกหก
ผู้พันเชฟังแล้วคิดถึงพวกชนกลุ่มน้อย ถามเธอว่ามันไปทางไหน แพรพรรณชี้มือคนละทางกับที่ศักดิ์พาแก้วตาไป อองซอคาดเดาว่าน่าจะไปทางเหมือง
ooooooo
ศักดิ์พาแก้วตาหนีไปไกลพอสมควร แก้วตาสะบัดมือออกอย่างไม่ค่อยพอใจ ยังอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร ถามระรัวจนเขาฟังแทบไม่ทัน
“นายจบปริญญาตรีใช่ไหม แล้วพระสมชายคือใคร แล้วนายชื่อสิทธิ์ใช่ไหม”
“ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ผมก็จะเล่าให้ฟัง”
แก้วตารับปากแข็งขัน ศักดิ์จึงลำดับเรื่องของตัวเองตั้งแต่จำความได้ว่าโตมาในวัด หลวงพ่อสมชายเลี้ยงดู
“ผมอาศัยข้าวก้นบาตรของหลวงพ่อมาตลอด โดยไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร...แต่ก็นั่นแหละ จะรู้ไปทำไม ในเมื่อไม่มีใครอยากให้เรารู้ ผมก็ได้แต่ตั้งหน้า ตั้งตาเรียนตามที่หลวงพ่อสอน แล้วก็จบมารับปริญญาอย่างที่เห็นนั่นแหละ”
“แล้วทำไมนายต้องปิดบัง แล้วทำไมนายต้องหลอกฉันว่านายอ่านหนังสือไม่ออก แล้วทำไมนายไม่หางานดีๆทำ”
“ผมพยายามหางานแล้ว แต่อย่างว่า...สมัยนี้ไม่มีเส้นก็ไม่มีงาน ที่ผมต้องปิดบังเพราะผมบอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ ขี้เกียจมานั่งอธิบาย ส่วนข้อสุดท้าย...ทำไมผมถึงแกล้งอ่านหนังสือไม่ออกน่ะหรือ...ก็ผมอยากอยู่ใกล้ๆคุณไง”
ศักดิ์ส่งสายตาหวานเยิ้ม แก้วตายิ้มเขิน สองคนกำลังสบตากันซึ้งๆ พลันสะดุ้งกับเสียงกระแอมของ หลวงพ่อเสือ
“ไม่อยากมาขัดจังหวะหรอกนะ แต่เอาไว้ให้รบเสร็จก่อนแล้วค่อยรักได้ไหม”
“โธ่...หลวงพ่อ คนกำลังอินเลย”
“ไปกันได้แล้ว” หลวงพ่อตัดบทแล้วเดินนำออกไป สองคนก้าวตามด้วยท่าทีขวยเขิน
ooooooo
แพรพรรณยังคงแสร้งหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่ปั้นเรื่องขึ้น ขณะที่เสี่ยกิจเป็นห่วงแก้วตามาก อยากให้คนออกตามหาแต่ผู้พันเชไม่ยินยอม
เสี่ยกิจฉุนเลือดขึ้นหน้า ก่นด่าผู้พันเชลับหลังจนสารวัตรพนาต้องเตือนให้เขาใจเย็น เสือไพรถูกใส่กุญแจมือมองคนโน้นทีคนนี้ทีแล้ววิเคราะห์ว่า
“ถ้าเป็นคนที่แต่งตัวอย่างที่แพรพรรณบอกก็น่าจะเป็นพวกชนกลุ่มน้อยที่ไม่ถูกกับผู้พันเช และฉันก็คิดว่า แก้วตาต้องปลอดภัย”
เกริกยังไม่ปักใจ ถามเสือไพรว่าแน่ใจได้ยังไง
“ถ้าฉันไม่แน่ แกก็จับฉันได้นานแล้ว ไม่ต้องรอถึงวันนี้หรอก” เสือไพรพูดจบก็เดินจากไป เกริกมองตามไม่พอใจ พูดพึมพำฝากความแค้น
“ปากดีไปก่อนเถอะมึง”
แพรพรรณลอบมองทุกคนแล้วผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก...โชคดีไม่มีใครสงสัยแผนของเธอสักคน หลังจากนั้นในตอนหัวค่ำ เธอแกล้งทอดสะพานให้เพชรโดยบอกว่าเธอเหงา ไม่มีเพื่อนคุย เพชรแอบชอบแพรพรรณมานานแล้วยิ้มเข้าทางทันที
เมื่ออยู่กันตามลำพัง แพรพรรณออดอ้อนเพชรให้พาเธอไปจากชีวิตของเสี่ยกิจและเกริก
“ฉันรู้นะว่าเพชรรู้ว่าฉันต้องตกเป็นนางบำเรอของท่านเกริก”
“ครับ ผมทราบมาตั้งนานแล้ว ไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้เสี่ยกิจรู้”
“ฉันชอบเธอนะนายเพชร ชอบมานานแล้ว เราจัดการกับมันแล้วเอาทองหนีไปตั้งต้นชีวิตใหม่กันนะ”
“ได้ครับ ผมรักคุณแพรพรรณครับ แอบรักมานานแล้ว”
“ดีเลย เราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข จัดการกับมัน”
“ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราคิดจะทำแบบนั้นอยู่แล้วครับ”
“พวกเรา?” แพรพรรณทวนคำด้วยความสงสัย เพชรสีหน้ามั่นใจ...
อีกมุมหนึ่งในค่าย ผู้กองพงษ์ จ่าโชค และเสือไพรนั่งคุยกันถึงเรื่องการหายตัวไปของแก้วตา
“ตกลงเสือไพรคิดว่าใครลักตัวคุณแก้วตาไป”
“ใช่พวกชนกลุ่มน้อยหรือเปล่า”
ฟังคำถามทั้งจากผู้กองและจ่าแล้วเสือไพรตอบได้ทันทีว่า
“คุณแพรพรรณโกหก ในรัศมีไม่เกินสิบตารางกิโลเมตรไม่มีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่”
“อ้าว...แล้วทำไมคุณแพรพรรณต้องพูดแบบนั้น”
“คงต้องไปถามเขาดูแล้วล่ะ”
จ่าโชคนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนพูดโพล่งขึ้นว่า “หรือว่าจะเป็นพวกเรา”
เสือไพรไม่ตอบ แต่รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้า
ooooooo
สิ่งที่เสือไพรคิดเป็นจริง แถวนี้ไม่มีชนกลุ่มน้อย แพรพรรณยอมรับต่อหน้าเสือไพร ผู้กองพงษ์ และจ่าโชค ว่าแก้วตาไปกับศักดิ์ แต่พอจ่าโชคอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไร หญิงสาวพูดทิ้งปริศนาเอาไว้ก่อนเดินหนีไป
“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกจ่า รู้แต่ว่าถ้าฉันเป็นอะไรไปอย่าลืมไปค้นดูที่ตู้เสื้อผ้าของผู้กองพงษ์แล้วกัน”
ด้านเพลิงไม่ไว้ใจเสือทอง จึงแอบให้ลูกน้องชื่อไม้ออกจากกลุ่มไปรวบรวมคนมาดักตรงทางเข้าเหมืองทอง แต่ระหว่างทางไม้โชคไม่ดีเจอภูและกลุ่มของเซงตูจับตัวและคาดคั้นจนได้ความว่าเพลิงกับเสือทองตามขบวนของเกริกที่มีเสือไพรนำทางไป แต่ตอนนี้ผู้พันเชควบคุมกองคาราวานไว้
หลังจากรับรู้ข้อมูลนี้แล้วเซงตูล้มเลิกแผนโจมตีกองคาราวานในคืนนี้ แต่จะรีบไปดักตรงทางเข้าเหมืองทอง ซึ่งอาจจะได้ชัยภูมิรบที่ดีกว่า
แต่คืนนี้ผู้พันเชเดินหน้าตามล่าเสือทองกับเพลิง สองฝ่ายดวลกันสนั่นลั่นป่า เสียงปืนทำให้เพชรที่กำลังจะเข้ามาเชือดเกริกตามแรงยุของแพรพรรณถึงกับชะงัก แก้ตัวว่าจะเข้ามาคุ้มกันเขา...หลวงพ่อเสือ ศักดิ์ และแก้วตาก็ตกใจกับเสียงปืน ศักดิ์รุดไปดูเพราะอยู่ไม่ห่าง แล้วไม่นานก็กลับมาบอกหลวงพ่อว่าผู้พันเชกับเสือทองสู้รบกัน
เสือทองเสียเปรียบ เพลิงรีบหนีไปพร้อมสมุนสองคน เสือทองมองตามด้วยความแค้น ก่อนจะบอกเด่นลูกน้องคนสนิทให้แยกกัน สู้ต่อไม่ไหวแน่ แล้วไปเจอกันที่ปากทางเข้าเหมือง
เด่นวิ่งพลางยิงพลาง อองซอกับทหารของผู้พันเชวิ่งไล่ยิง ที่สุดเด่นก็โดนอองซอยิงล้มคว่ำ ขณะที่เสือทองวิ่งไปติดกับดักที่อองซอทำไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ขึ้นไปห้อยต่องแต่งอยู่บนต้นไม้
ooooooo
รุ่งเช้าเกริกรู้เห็นว่าเสือทองถูกจับก็ไม่สบอารมณ์ เสี่ยกิจกังวลบ่นว่าคราวนี้จะทำยังไงดี แพรพรรณคาดว่าเสือไพรน่าจะช่วยเราได้ แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อ ผู้พันเชก็เดินเข้ามากับอองซอด้วยท่าทีวางอำนาจ
“เราต้องเดินทางแล้ว หวังว่าทุกคนคงอยู่กันอย่างสงบเรียบร้อยนะ”
เกริกนิ่งฟังผู้พันเชแต่ในใจโกรธแค้น สังเกตเห็นสายตาเขามองแพรพรรณอย่างพึงพอใจ ผู้พันเชชวนเธอไปดื่มกาแฟก่อนออกเดินทาง แพรพรรณรับคำด้วยความเต็มใจแล้วเดินตาม เสี่ยกิจไม่ว่าอะไรสักคำ แต่เพชรลอบมองเธอทั้งห่วงและหึงหวง
ขณะเดินผ่านสารวัตรพนา แพรพรรณแอบกระซิบบางอย่างกับเขา แล้วจากนั้นไม่นานสารวัตรพนาก็นำกระดาษข้อความ “เที่ยงตรงลงมือได้” มาแอบให้เสือไพร ก่อนจะผละไปที่มุมเสือทองถูกควบคุมตัว พูดเป็นนัยๆ ให้เขาอดทนหน่อย อีกครึ่งวันจะดีขึ้น
ฝ่ายเพลิงกับลูกน้องสองคนที่หนีไปได้ ไม่คาดคิดว่าจะเจอพวกศักดิ์ ทุกคนถูกพวกเพลิงคุมตัวมุ่งหน้าไปทางเหมืองทอง เพลิงพึงพอใจแก้วตามานาน ถือโอกาสนี้พูดจาแทะโลมจนมีปากเสียงกับศักดิ์ที่ทึกทักว่าแก้วตาคือแฟนของตน
“แฟน? พูดเต็มปากเต็มคำเชียวนะ” เพลิงยิ้มเหยียด
“ทำไมล่ะพี่ ไม่เชื่อรึไง ไม่เชื่อฉันจูบให้ดูก็ได้ เอาไหม”
แก้วตาสะดุ้ง รีบปฏิเสธ “ไม่เอานะ อย่ามาบ้านะนายศักดิ์”
หลวงพ่อเสือส่ายหน้าเอือมระอา พยายามจะแทรกแต่ไม่มีจังหวะ สองหนุ่มทุ่มเถียงกันไม่มีท่าทีจะเลิกรา
จากมีปากเสียงกลายเป็นวางมวย หลวงพ่อเสือต้องขอร้องทั้งศักดิ์และเพลิงให้ยุติ เรื่องรักให้พักไว้ก่อน พูดจูงใจเพลิงว่าอยากได้ทองไม่ใช่หรือ เพลิงเชื่อฟังเพราะความโลภ ออกเดินทางต่อและควบคุมทั้งสามคนไปด้วย โดยไม่รู้ว่าเด่นลูกน้องของเสือทองที่โดนอองซอยิงบาดเจ็บจับตามองทุกฝีก้าว
กองคาราวานของเกริกที่เวลานี้ตกอยู่ในความควบคุมของผู้พันเชออกเดินทางมาได้ครึ่งวัน พอพระอาทิตย์ตรงหัว อองซอสั่งให้หยุดพัก เสือทองฉวยโอกาสนี้ลงมือทันที เขาสลัดพันธนาการออกแล้วใช้มีดฆ่าทหารของผู้พันเชอย่างรวดเร็ว ขณะที่เพชรกับเกริกก็ชักปืนกราดยิงศัตรูร่วงลงสิ้นใจ
การปะทะระหว่างสองกลุ่มดุเดือดเลือดพล่าน ต่อสู้กันชุลมุนไปหมด ต่างฝ่ายต่างสูญเสียผู้ร่วมทีม จ่าโชคเห็นเป็นจังหวะดีชวนผู้กองพงษ์กับเสือไพรเผ่นหนี แต่เสือไพรกลับปฏิเสธออกมา
“ฉันไม่ไป”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ผู้กองอยากจับคนที่ปล้นทองไม่ใช่หรือ”
“ก็เสือไพรไง”
“อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น”
ผู้กองพงษ์กับจ่าโชคชะงักด้วยความแปลกใจ แต่ยังไม่มีเวลาคิดหรือซักถามต่อ เพราะต้องรีบหลบกระสุนปืนที่ปลิวว่อน
จังหวะหนึ่งพวกผู้พันเชเริ่มเสียเปรียบ เสือทองรุกเข้ามาหมายสังหารผู้พันเช เขาเสกกระสุนแล้วยิงเข้า ที่ไหล่ผู้พันเชเลือดกระจาย เจ้าตัวตกใจอุทานว่าเป็นไปได้ยังไง
“บอกแล้วไงว่าอย่าลำพองไปนัก” เสือทองพูดแล้วอวดตำราโบราณของอาจารย์ “ข้าใช้เวลาเรียนทั้งชีวิต”
อองซอเห็นท่าไม่ดีบอกให้ผู้พันเชถอยดีกว่า
ผู้พันเชเห็นด้วย ตะโกนออกไปทันที “แล้วเจอกัน... ไป พวกเรา”
ทหารยิงคุ้มกันผู้พันเชแล้วถอยร่นไป สารวัตร พนาจะตามแต่เกริกห้ามไว้
“ไม่ต้อง! รีบไปที่เหมืองดีกว่า”
ooooooo
อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 13 วันที่ 4 ก.ย. 58
ละครข้ามากับพระ แนวแอคชั่น - ดราม่าละครข้ามากับพระ บทประพันธ์โดย พนา ภานุมาศ
ละครข้ามากับพระ บทโทรทัศน์โดย ภูมิ พญาไฟ
ละครข้ามากับพระ กำกับการแสดงโดย ทองก้อน ศรีทับทิม
ละครข้ามากับพระ ผลิตโดย บริษัท โคลิเซี่ยม อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด
ละครข้ามากับพระ ออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครข้ามากับพระได้ทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ละครข้ามากับพระ นักแสดงนำ ลิขิต บุตรพรม,ฮาน่า ลีวิส,
ที่มา ไทยรัฐ
