อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 14 วันที่ 8 ก.ย. 58
“ดี พรุ่งนี้ออกเดินทางแล้วเก็บแพรพรรณซะ ฝังไว้ที่นี่แหละ” เกริกสรุปชัดเจน แก้วตาแอบได้ยินสีหน้าตระหนกตกใจแก้วตาตัดสินใจช่วยแพรพรรณให้หนีออกไปจากกองคาราวานก่อนที่เธอจะถูกสังหารในเช้าวันรุ่งขึ้น เสร็จแล้วแก้วตารีบมาขออนุญาตสารวัตรพนาพบหลวงพ่อเสือ นำรูปถ่ายรับปริญญาของศักดิ์ให้ท่านดู
หลวงพ่อเสือทั้งประหลาดใจและดีใจเมื่อรู้ว่าที่แท้ศักดิ์ก็คือสิทธิ์เด็กที่ท่านฝากฝังให้พระสมชายเลี้ยงดู... ฝ่ายเกริกกับเสี่ยกิจที่รู้แล้วว่าแพรพรรณหนีไปก็ไม่ได้มีท่าทีโมโหแต่อย่างใด เพราะเชื่อว่าเธอรนหาที่ตายเอง ป่าลึกแบบนี้เธอไม่น่าจะอยู่ได้เกินสามวัน
แต่พวกเกริกคิดผิดถนัด แพรพรรณโชคดีหนีไปเจอพวกภูและศักดิ์ เธอเล่าเรื่องหลวงพ่อเสือคือพันตำรวจโทชาติเสือให้ทุกคนฟัง และที่ไม่น่าเชื่อก็คือ เกริก เสือไพร และชาติเสือเป็นเพื่อนรักกัน
“ตอนนี้ฉันว่าเรารีบหาทางไปช่วยพวกเขากันดีกว่า เพราะทันทีที่ได้ทองมันจะมีการหักหลังกันครั้งใหญ่ และพวกผู้กองไม่มีทางรอดแน่”
ทุกคนเห็นด้วย วางแผนรุกคืบเข้าไปยังกองคาราวานของเกริกในตอนเช้าตรู่ ฉวยโอกาสล็อกตัวเสี่ยกิจและควบคุมสารวัตรพนาและลูกน้องไว้ทั้งหมด รวมทั้งเกริกที่หมดทางหนี
มะขิ่นกับแก้วตาดีใจมากที่ได้เจอกันเสียที เช่นเดียวกับมะนาวและผู้กองพงษ์ที่มีความรู้สึกดีๆให้กัน ยิ่งไปกว่านั้นมะนาวกับมะขวิดแทบไม่เชื่อสายตาว่าตาชูยังมีชีวิตอยู่
หลังจากทักทายแสดงความดีใจกันแล้ว ผู้กองพงษ์ขอควบคุมตัวสารวัตรพนา เกริก และเสี่ยกิจ โดยให้จ่าโชคใส่กุญแจมือ แก้วตาทำท่าจะขอร้องผู้กองไม่ให้จับเสี่ยกิจแต่แพรพรรณแทรกขึ้นว่า
“เชื่อฉัน ควบคุมตัวไว้ก่อน”
แก้วตานิ่งไป ศักดิ์ขยับมาทางหลวงพ่อเสือ ขอโทษที่เขามาช้าไปหน่อย...ห่างออกไป เพลิงจับตามองพวกศักดิ์ด้วยความแค้น เพราะตัวเองกับลูกน้องยังถูกมัดอยู่ที่เดิม แม้แต่เสือไพรก็ไม่มาเหลียวแล แล้วยิ่งโกรธไปกันใหญ่เมื่อเสือทองเข้ามาเยาะหยันว่าเพลิงกลายเป็นหมาหัวเน่าเสียแล้ว
ผู้กองพงษ์ต้องการรื้อคดีทองคำขึ้นมาทำใหม่จึงต้องการของกลาง เสือไพรกับหลวงพ่อเสือยินดีนำทาง แต่ไม่ทันที่ใครจะขยับไปไหน จรวดอาร์พีจีพุ่งเข้ามาบริเวณนั้นด้วยฝีมือทหารของผู้พันเช
เสียงระเบิดดังตูมใหญ่ ทุกคนแตกกระเจิง ผู้พันเชประกาศให้วางอาวุธ เสือไพรเห็นท่าไม่ดีสั่งแยกกันถอย ขณะที่หลวงพ่อเสือให้ศักดิ์พาผู้หญิงหนีไป
“แล้วหลวงพ่อล่ะ”
“ข้าจะอยู่ที่นี่ อยู่กับพวกนี้ เราคงพาพวกนี้หนีไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะพากันตายหมด”
หลวงพ่อเสือหมายถึงเกริก เสี่ยกิจ และสารวัตรพนา...แก้วตาได้ยินเกิดลังเลเพราะเป็นห่วงพ่อ จึงพูดออกไปว่าเธอจะอยู่ที่นี่ด้วย
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย ฉันจะอยู่ที่นี่เอง” แพรพรรณโพล่งขึ้นมา เสี่ยกิจไม่เข้าใจ หันไปเร่งแก้วตาให้รีบหนี
มะนาวไม่รอช้าดึงแก้วตาออกไปพร้อมน้องชายและตาชู มะขิ่นกับพรานก้าวตาม เสือไพรทีแรกว่าจะนำไปแต่พอเห็นหลวงพ่อเสือกับศักดิ์ไม่ขยับก็เปลี่ยนใจ
“มันต้องการแค่ตัวข้า ข้าจะอยู่ด้วย”
ขณะที่ทุกคนวุ่นวายกับการหลบหนี เสือทองฉวยโอกาสนี้แก้มัดให้เพลิงแลกกับการนำทางไปที่เหมือง เพลิงไม่มีทางเลือก ยินยอมไปพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน เสือทองไม่เหลือใครเลย แต่แล้วเด่นก็โผล่มาสมทบ เขารอดตายจากคมกระสุนของอองซอ กลับมาร่วมทางเสือทองอย่างจงรักภักดี
ผู้พันเชควบคุมเกริก เสี่ยกิจ สารวัตรพนา หลวงพ่อเสือ ศักดิ์ เสือไพร และแพรพรรณ โดยไม่คิดจะติดตามพวกที่หนีไป บอกว่าคนแค่หยิบมือทำอะไรเราไม่ได้แน่
อองซอเพิ่งสังเกตว่าไม่มีเสือทอง เตือนผู้พันเชให้ระวัง ผู้พันเชเห็นด้วยเพราะเสือทองร้ายกาจ สั่งทหารของตนระวังให้ดี สั่งเสร็จเหลือบมองแพรพรรณด้วยความเสน่หา
ooooooo
ในที่สุดเพลิงก็นำทางเสือทองมาถึงเหมืองจนได้ เสือทองเข้าไปพร้อมเพลิงและลูกน้อง โดยให้เด่นเฝ้าตรงปากทาง
ฝ่ายผู้พันเชที่ควบคุมพวกเกริกเดินทางมาก็ใกล้ถึงเต็มที เสี่ยกิจกระซิบเกริกว่าเราจะปล่อยให้มันทำแบบนี้หรือ เกริกมองไปทางเสือไพรแล้วตอบเบาๆว่า
“ไอ้ไพรมันคงไม่ปล่อยให้พวกนี้เอาทองไปง่ายๆหรอก”
จริงแท้แน่นอน เสือไพรไม่ยอมให้ใครเอาสมบัติของแผ่นดินไป ศักดิ์ได้ยินก็พอใจ แล้วแสร้งยิ้มทะเล้นถามหลวงพ่อเสือว่า
“ท่านรองชาติเสือว่ายังไงครับ”
“ยังไม่ถึงคิวของข้า ไอ้สิทธิ์”
ศักดิ์อึ้ง นึกไม่ถึงว่าหลวงพ่อเสือจะเรียกชื่อนี้...ห่างออกมา แพรพรรณเดินเคียงคู่กับผู้พันเช เธอโปรยยิ้มให้เขาเพราะหยั่งรู้ว่าเขาพึงพอใจเธออยู่
“เหนื่อยไหมครับ”
“นิดหน่อยค่ะ แต่ถ้าเห็นทองแล้วอาจหายเหนื่อยก็ได้”
“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไป”
“ฉันชอบอยู่ข้างผู้ชนะ” คำตอบของเธอทำให้ผู้พันเชถึงกับยิ้มกว้างอย่างถูกใจ
ภายในเหมือง พวกเสือทองแยกย้ายกันค้นหาทองคำแต่ไม่เจอ ทั้งหมดกลับมารวมตัวกัน เพลิงบ่นอุบว่าเสือไพรเอาทองซ่อนไว้ที่ไหน เสือทองไม่ยอมแพ้ สั่งทุกคนหาต่อไป
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะค้นหาต่อ เด่นวิ่งเข้ามารายงานเสือทองว่าพวกมันมากันแล้ว
“งั้นก็คงจะต้องให้เสือไพรหาให้เราแล้วล่ะ” ขาดคำ เสือทองนำระเบิดเวลาซ่อนไว้ที่ซอกหิน หมายจัดการกับคนกลุ่มนั้น แล้วเราค่อยกลับมาเอาทองทีหลัง
พวกเสือทองพากันออกไปก่อนที่ขบวนของผู้พันเช จะมาถึง ผู้พันเชสั่งให้เสือไพรเข้าไปในเหมือง อองซองคะเนว่าข้างในคงกว้างมากต้องมีคนช่วยหา ศักดิ์จึงถูกหมายตาเป็นคนต่อไป ตามด้วยหลวงพ่อเสือที่เสนอตัวขึ้นมาเอง
“อาตมาจะเข้าไปด้วย”
ศักดิ์เป็นห่วงหลวงพ่อแต่ไม่กล้าพูดอะไร ทั้งสามเดินตามกันเข้าไปข้างใน เกริกมองตามอย่างคาดหวังว่าพวกเขาจะเจอทองที่ต้องการ
พวกเสือทองซุ่มมองอยู่ห่างๆด้วยความพอใจ เพลิงแอบกังวลเรื่องระเบิด ถึงยังไงเสือไพรก็ได้ชื่อว่าพ่อที่เลี้ยงดูตนมาตั้งแต่เด็ก หากระเบิดทำงานเขาอาจได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิต...
เสือไพรเดินนำศักดิ์กับหลวงพ่อเสือเข้ามาภายในเหมือง หลวงพ่อเสือลุ้นเหลือเกินว่าเสือไพรจะจำที่ซ่อนทองคำได้หรือไม่
“จำได้ไหมไพร ว่าซ่อนไว้ที่ไหน”
“เอาจริงๆนะ...จำไม่ได้”
“โธ่...เอามาเก็บยังไงจำที่ไม่ได้” ศักดิ์บ่นเซ็งๆ
“ก็มันยี่สิบปีแล้วนี่หว่า และเหมืองเนี่ยมันก็ร้างมานานแล้ว ดินอาจจะถล่มลงมาทับก็ได้”
“ยังไงเราก็ต้องหาให้เจอ”
“งั้นฉันจะแยกไปหาทางโน้น”
ศักดิ์เดินแยกไป เสือไพรมองหลวงพ่อเสือแล้วเอ่ยปากจะถามเรื่องค้างคาใจอีกอย่าง แต่เกิดเปลี่ยนใจกะทันหันเก็บเอาไว้ถามทีหลัง ตอนนี้ต้องหาทองให้เจอก่อน...
ที่หน้าเหมือง นอกจากจะมีพวกเสือทองและพวกผู้พันเชแล้ว กลุ่มของผู้กองพงษ์ก็ซุ่มจับตามองไม่วางตา ทุกคนคิดหาทางเข้าไปช่วยพวกเสือไพร ซึ่งเป็นเรื่องยากเพราะกำลังคนมีน้อย แต่พอมะนาวพาพวกเซงตูเข้ามาสมทบ ผู้กองพงษ์ จ่าโชค และภูก็มีกำลังใจรีบวางแผนกันทันที
ภายในเหมือง หลวงพ่อเสือพยายามหาทองแต่ไม่พบ ศักดิ์ก็ไม่เจอ สองคนเดินมาบรรจบกันตามลำพัง หลวงพ่อถือโอกาสเรียกศักดิ์ว่าสิทธิ์ ทำเอาชายหนุ่มชะงัก ได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว
ศักดิ์คลางแคลงใจ หลวงพ่อเสือไม่อธิบายอะไรมาก หยิบรูปถ่ายศักดิ์รับปริญญาที่ได้จากแก้วตาส่งให้ดู
“หลวงพ่อ...” ศักดิ์ตะลึง พูดไม่ออก
“อย่าคิดปฏิเสธเลย...ไหนลองบอกข้ามาซิว่า เอ็งทำแบบนี้ทำไม เอ็งตั้งใจมาที่นี่ใช่ไหม”
“ครับ ผมมีภารกิจที่ต้องมาทำ คราวนี้ตาผมถามบ้าง...ผมเป็นใคร ทำไมหลวงพ่อต้องฝากให้หลวงพ่อสมชายเลี้ยงผม”
หลวงพ่อเสือกำลังจะบอกกับศักดิ์ แต่เสือไพรเข้ามาเสียก่อน ท่านรีบเก็บรูปถ่ายแล้ววางตัวปกติ เสือไพรไม่ทันสังเกตอะไร บ่นว่าตนจำไม่ได้จริงๆว่าเอาทองไว้ตรงไหน
ทันใดนั้นเองมีเสียงดังตูมที่หน้าเหมือง ตามด้วยเสียงปืนสนั่นหวั่นไหวราวกับเกิดสงคราม!
การปะทะกันระหว่างกลุ่มกองกำลังของผู้พันเชกับกลุ่มเซงตูที่มีอาจอนำชาวกะเหรี่ยงจำนวนมากมาสมทบ รวมทั้งผู้กองพงษ์ จ่าโชค และภู ทำให้ดินตรงปากทางเข้าเหมืองถล่มลงมา ผู้พันเชสั่งลูกน้องของตนฆ่าพวกมันให้หมด ยกเว้นแพรพรรณคนเดียว
ขณะที่นอกเหมืองยิงกันระงม คนที่อยู่ในเหมืองเป็นกังวลเพราะหาทางออกไม่ได้ เนื่องจากดินถล่มลงมาปิดทางเข้าออก และที่น่าวิตกยิ่งกว่านั้นก็คือศักดิ์เจอระเบิดเวลาที่เสือทองซ่อนไว้ในซอกหิน หากไม่สามารถถอดชนวนระเบิดได้ทุกคนข้างในก็หมดสิทธิ์รอดชีวิต
หลวงพ่อเสือเคยจัดการกับระเบิดเวลาสำเร็จมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้ท่านไม่สามารถทำได้เพราะมีเวลาจำกัด พลันเสือไพรนึกได้ว่าท้ายเหมืองมีทางออก จึงวิ่งนำทุกคนไป
นอกเหมืองเสียงปืนยังดังต่อเนื่อง อองซอถูกเกริกยิงตายคาที่ ผู้พันเชเห็นท่าไม่ดีรีบหนี เซงตูติดตามไปด้วย ความแค้น หมายหัวผู้พันเชที่ฆ่าล้างหมู่บ้านเพื่อนของตน
เหตุการณ์สงบลง ผู้กองพงษ์ควบคุมคณะของเกริกโดยสั่งทุกคนวางอาวุธ ทันใดนั้นพวกเสือทองก็คุมตัวแก้วตา มะนาว มะขิ่น ตาชู และพรานนำทางเข้ามา
“ใครกันแน่ที่ต้องวางอาวุธ”
สถานการณ์พลิกผัน กลุ่มของผู้กองพงษ์ถูกพวกเสือทองควบคุมไว้ทั้งหมด เกริกยิ้มเป็นต่อ ประทับใจความเก่งกาจของเสือทอง บอกให้รีบเข้าไปเอาทองในเหมือง
“ไม่ทันแล้ว ป่านนี้ข้างในคงกำลังจะระเบิดแล้ว”
ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะพวกเดียวกับหลวงพ่อเสือ ศักดิ์ และเสือไพร ห่วงพวกเขาจะเป็นอันตราย
ในที่สุดเหมืองก็ระเบิด ทุกคนรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือน เกริกถามเสือทองว่าทำไมต้องทำแบบนี้
“เราค่อยมาขุดวันหลังก็ได้”
คำตอบของเสือทองสร้างความไม่พอใจให้เกริกกับเสี่ยกิจ
ท่ามกลางฝุ่นที่ยังคลุ้งจากแรงระเบิด หลวงพ่อเสือ ศักดิ์ และเสือไพรเดินออกมา...เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง แต่ละคนวิ่งหลบกระสุนจ้าละหวั่น เสือทองรีบหนีเพราะลูกน้องถูกยิงตาย ภูตามติดไปไม่ลดละเพราะต้องการแก้แค้นให้แววที่ถูกเสือทองฆ่าตาย ส่วนเพลิงวิ่งหนีไปอีกทาง เสือไพรตามลูกชายด้วยความเป็นห่วง โดยไม่รู้ว่าศักดิ์ไล่กวดมาด้วย
ศักดิ์ตามทันเสือไพรแต่ไม่มีเพลิงให้เห็น เขาเล็งปืนใส่เสือไพรพร้อมกับสั่งเสียงเข้มว่า “วางอาวุธซะ นายถูกจับกุมแล้ว” เสือไพรงงงัน “แก...เป็นใคร”
“ปลัดสิทธิ์ ปลัดปราบปรามที่ได้รับภารกิจให้มาจับนาย และปิดคดีเรื่องทองที่นายปล้นไป”
เสือไพรไม่ยอมให้จับ...สองฝ่ายเล็งปืนใส่กันอย่างไม่หวั่นกลัว เตรียมยิงในอีกไม่กี่อึดใจ แต่แล้วหลวงพ่อเสือโผล่เข้ามาสีหน้าตื่นตระหนก
“พอได้แล้ว อาตมาขอร้อง”
“ผมไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกหลวงพ่อ แต่แค่ต้องการให้เสือไพรมอบตัว”
“ที่แท้เอ็งก็รับราชการตามที่พระสมชายบอกข้าจริงๆ”
ศักดิ์พยักหน้ายอมรับ ย้ำว่ามันเป็นภารกิจที่ตนได้รับมอบหมายมา
“อยากจับเสือไพร ต้องจับตายอย่างเดียว” เสือไพรประกาศกร้าว
“โยมไพร ไอ้ศักดิ์ อาตมาขอร้องให้ฟังเรื่องนี้สักหน่อย โยมไพรจำได้ไหมที่ถามอาตมาว่า หลังจากที่ชบาเสียชีวิตแล้วเกิดอะไรขึ้น”
เสือไพรนิ่งฟังอย่างตั้งใจ...หลวงพ่อเสือลำดับเหตุการณ์วันที่ชบาถูกยิงแล้วเขาพาเธอส่งโรงพยาบาล หมอช่วยชีวิตเธอไม่ได้แต่เด็กในท้องปลอดภัย เขาตั้งชื่อเด็กว่าสิทธิ์แล้วเอาไปฝากให้เรียนหนังสือกับพระน้องชายที่กรุงเทพฯ
“นี่ไงล่ะ” หลวงพ่อเสือส่งรูปถ่ายศักดิ์รับปริญญาให้เสือไพรดู
เห็นรูปนั้นแล้วเสือไพรแทบไม่เชื่อสายตา มองหน้าศักดิ์ทั้งน้ำตาเคลือบคลอ ศักดิ์เองก็ตะลึง คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าสิ่งที่รู้เห็นในวันนี้จะเป็นความจริง
“หลวงพ่อ...ที่เล่ามา...”
“ข้าเป็นพระ ถือศีล คงไม่ปั้นเรื่องโกหกมาหลอกเอ็งหรอก”
“ลูกพ่อ...”
ศักดิ์ปรับตัวไม่ทัน...ความจริงเขาคือลูกของเสือไพรกับชบา!
นาทีนั้นเอง กระสุนปืนพุ่งเข้ามาที่หลังศักดิ์ด้วยน้ำมือของเพลิง หลวงพ่อเสือผวาไปดูศักดิ์ เสือไพรทั้งโกรธและตกใจตะโกนลั่น
“ไอ้เพลิง...เอ็งยิงทำไม”
เพลิงเดินเข้ามากระชับปืนแน่นแล้วเตะปืนศักดิ์ออกไป “มันเป็นเจ้าหน้าที่ ฉันปล่อยมันไว้ไม่ได้”
“แต่มันเป็นลูกข้า”
“ไม่ใช่ ลูกเสือไพรมีคนเดียวเท่านั้นคือฉัน” ว่าแล้วเพลิงยกปืนจ่อไปที่ศักดิ์หมายจะยิงซ้ำ เสือไพรทำอะไรไม่ถูก ร้องห้ามเสียงหลงแต่ไม่สามารถหยุดยั้งเพลิงได้ ตัดสินใจในพริบตานั้นยิงลูกเลี้ยงล้มคว่ำขาดใจตาย
เสือไพรกอดศพเพลิงร้องไห้คร่ำครวญว่าไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่ศักดิ์นอนหายใจรวยรินคล้ายจะสิ้นใจไปอีกคน หลวงพ่อเสือใจคอไม่ดีประคองศักดิ์ด้วยมืออันสั่นเทา
อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 14 วันที่ 8 ก.ย. 58
ละครข้ามากับพระ แนวแอคชั่น - ดราม่าละครข้ามากับพระ บทประพันธ์โดย พนา ภานุมาศ
ละครข้ามากับพระ บทโทรทัศน์โดย ภูมิ พญาไฟ
ละครข้ามากับพระ กำกับการแสดงโดย ทองก้อน ศรีทับทิม
ละครข้ามากับพระ ผลิตโดย บริษัท โคลิเซี่ยม อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด
ละครข้ามากับพระ ออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครข้ามากับพระได้ทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ละครข้ามากับพระ นักแสดงนำ ลิขิต บุตรพรม,ฮาน่า ลีวิส,
ที่มา ไทยรัฐ
