อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 4 วันที่ 6 ก.ย. 58

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 4 วันที่ 6 ก.ย. 58

“งานหมั้น...ฉันต้องการให้งานออกมาหรู ดูดี มีรสนิยม และแปลกใหม่ไม่เหมือนใคร เพราะแขกในงานล้วนเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีหน้ามีตาในแวดวงธุรกิจและนายทหาร” พนักงานถามว่างบประมาณเท่าไร “ไม่อั้น แต่ฉันขอให้มุกรินเป็นครีเอทีฟงานนี้นะ เพราะเธอรู้จักว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่นี้เป็นอย่างดี”

“ตกลงว่าเป็นงานหมั้นของใครครับ...คุณพักตรายังไม่ได้ให้ชื่อเราเลย” ปรารภถาม

“คิมหันต์ สุริยะศักดิ์ กับ พักตรา เลิศปัญญาวุฒิ มีใครไม่รู้จักคู่รักคู่นี้บ้าง” พักตรามองกวาดไปรอบที่ประชุม ทุกคนมองหน้ากันอย่างแปลกใจ ปรารภถามว่าเมื่อไหร่ พักตราบอกว่า “ต้นเดือนหน้า”



พนักงานคนหนึ่งพึมพำว่าอีกสามอาทิตย์ พักตรามองขวับ “ถูกต้อง อย่าบอกว่าทำไม่ทันนะ เพราะไม่งั้น มันจะไม่สมชื่อ Fast Track” เมื่อปรารภรับคำ พักตราย้ำ “ฝากบอกมุกรินด้วยว่า ถ้าอยากรู้ประวัติชีวิตรักเพิ่มเติมให้ติดต่อที่ฉันโดยตรง และหวังว่าเธอจะทำงานนี้อย่างสุดฝีมือนะ”

“ผมหวังเช่นนั้นครับ”

ooooooo

ปรารภออกมาถามสีดาว่ามุกรินไปไหน ทำไมตนติดต่อไม่ได้เลย สีดาบอกว่าตนไม่ทราบ เธอบอกว่าขอลาไปทำธุระสักสองวัน ปรารภบ่นอุบอิบว่าธุระอะไรถึงต้องปิดมือถือ

ปรารภไปที่บ้านมุกรินเจอป้าย “ขายบ้านด่วน ติดต่อคุณชุมสาย” ตามด้วยหมายเลขโทรศัพท์ ปรารภ โทร.หาธาดา ถามว่าเขาประกาศขายบ้านหรือ ธาดาตกใจ ถาม “คุณว่าไงนะ?!”

“ผมติดต่อน้องสาวคุณไม่ได้ ก็เลยแวะมาดูที่บ้านคุณ แต่ไม่มีใครอยู่ ประตูรั้วใส่กุญแจล็อก แล้วก็ติดป้ายขาย...มุกรินอยู่กับคุณหรือเปล่า” ธาดาบอกว่า ไม่อยู่ “คุณมีทางติดต่อเธอได้ไหม ผมกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป อยู่ๆก็หายไปเฉยๆ”

ธาดาขอบคุณประชด ปรารภเหน็บกลับไปว่า “ไม่เป็นไร ผมแค่ทำหน้าที่แทนพี่ชายเธอ”

ธาดาถามว่าแน่ใจหรือว่าจะทำหน้าที่แค่พี่ชาย พอปรารภบอกว่าถ้ามุกรินไม่รังเกียจพ่อหม้ายลูกติด ตนก็พร้อมจะเป็นมากกว่านั้น

“ระวังลูกชายคุณจะมีปัญหานะครับ คุณปรารภ” ธาดาประชดแล้วตัดสายเลย ดวงดาวถามว่ามุกรินหาย ใช่ไหม

“อืม...รู้ได้ไง” ดวงดาวบอกว่าเดาเอา “งั้นเดาซิว่ายายมุกหายไปไหน”

“อาเดาเองเถอะ...หนูกลัวจะเดาถูก” ดวงดาวยียวนเพราะตนเป็นคนแนะนำหอพักให้มุกรินเอง

ooooooo

พักตรามีความสุขมาก ควงคิมหันต์ไปทาน อาหารในร้านหรู เอ่ยถามด้วยลีลาเซ็กซี่ยั่วยวนว่า จำวันแรกที่เราเจอกันได้ไหม คิมหันต์บอกว่าจำได้แต่มันนานมากแล้ว

“ห้าปีกว่าค่ะ...วันนั้นร้าน Molly ของเจ๊มลยังเล็กๆอยู่เลย พักตร์เข้าไปซื้อของ แล้วคิมแอบถ่ายรูปพักตร์” เขาถามอย่างไม่ใส่ใจนักว่าใช่หรือ? “ใช่สิ...แต่คิมอายพักตร์... ก็เลยแกล้งบอกว่าลองกล้องอยู่ ถามจริงๆ ตอนนั้นคิมแอบสนใจพักตร์บ้างไหม”

“ก็พักตร์เป็นลูกค้าที่สวยที่สุดในร้านนี้”

“ถ้าวันนั้น พักตร์ไม่เล่นตัวนัก เราคงจะลงเอยกันไปแล้วล่ะไม่ปล่อยให้ยายมุกมาตัดหน้าไปอย่างนี้หรอก” คิมหันต์นิ่ง “วันที่พักตร์แนะนำยายมุกให้รู้จักคิมน่ะ พักตร์แค่อยากจะลองใจคิมเล่นๆเท่านั้นเอง ไม่น่าเลย...”

คิมหันต์ตัดบทว่าเราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลย เธอเลยชวนคุยเรื่องงานหมั้น บอกว่าวันนี้ตนไปที่บริษัท คุณพ่อบอกให้ Fast Track จัดงานให้เราทั้งหมด คุณพ่อจะออกค่าใช้จ่ายให้เอง ถามเขาว่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษในงานของเราไหม

“เอาแบบที่พักตร์ชอบก็แล้วกัน...ผมยังไงก็ได้”

“ตามใจพักตร์มากๆอย่างนี้ เดี๋ยวพักตร์เคยตัว นะคิม...”

พอดีมือถือคิมหันต์ดังขึ้น เขาขอตัวไปรับสาย เป็นสายจากชุมสายถามว่ารู้ไหมว่าใครๆตามหาตัวมุกรินกันวุ่นไปหมด คิมหันต์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่ใช่เรื่องน่าสนใจสำหรับฉัน”
ชุมสายบอกว่าใครๆก็คิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ เพราะทั้งเจ้านายและพี่ชายมุกรินต่างโทร.หาตนทั้งนั้น

“งั้นเหรอ...”

“แกระวังตัวให้ดีแล้วกัน ฉันว่าพวกเขาคงจะบุกไปหาแกเร็วๆนี้แหละ”

“ขอบใจที่โทร.มาเตือน แต่พวกมันไม่มีทางทำอะไรฉันได้หรอก” คิมหันต์ตอบอย่างไม่แยแส

ooooooo

ที่หน้าบ้านวิมลรัตน์...รถของธาดาและปรารภจอดขวางประตู ทั้งสองยืนกอดอกพิงรถตัวเองอยู่ คิมหันต์ขับรถมากับพักตรา เขาจอดรถห่างออกไป พักตราบอกว่าตนโทร.แจ้งตำรวจนะ

คิมหันต์ไม่ตอบ เขาก้าวลงจากรถตรงไปหาธาดา ถูกธาดาพุ่งเข้าหาตวาดถามทันที “แกเอาน้องสาวฉันไปไว้ไหน!”

“น้องสาวคุณไม่มีค่าพอที่ผมจะเอาตัวมากักเก็บไว้” ธาดากระชากคอเสื้อเข้าไปตวาดว่าไม่จริง เพราะวันก่อนเขายังพามุกรินเข้าโรงแรมอยู่เลย คิมหันต์ตอบนิ่งๆว่า “เพราะผมไม่อยากปล่อยให้เธอโดนขี้เมาข่มขืนกลางซอยต่างหาก”

ธาดานิ่งไปแต่มือยังขยุ้มคอเสื้อคิมหันต์แน่น คิมหันต์ถามเย้ยว่า

“จะต้องให้บอกไหมว่าซอยไหน...เธอวิ่งร้องไห้ออกมาจากบ้านใคร เพราะไปเห็นอะไรในบ้านนั้น...ถ้ายังไม่ปล่อยมือจากคอเสื้อฉัน แกจะเจ็บหนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมานะ”

“เจ็บมันก็ต้องเจ็บด้วยกันล่ะวะ” ธาดาท้า ปรารภตัดสินใจเข้าไปดึงธาดาออกมาบอกให้พอเถอะ ธาดาหันไปด่าอีก

“แกมันเลวนัก ไอ้คิม” คิมหันต์สวนทันควันว่า ไม่ถึงครึ่งของแกหรอก ก็พอดีพักตรามาบอกว่าตำรวจกำลังมา ตนเพิ่งพูดกับสารวัตรเมื่อกี๊นี้เอง

ธาดาบอกว่าตำรวจมาก็ดีตนจะได้แจ้งข้อหาลักพาตัว ถูกพักตราถามว่าคิมจะทำอย่างนั้นทำไมในเมื่อเขาทิ้งมุกรินแล้วและกำลังจะหมั้นกับตน ปรารภเร่งธาดาให้กลับดีกว่า ปรารภถูกพักตราปรามว่าการงานไม่ทำ ออกมาเพ่นพ่านบ้านคนอื่น เดี๋ยวจะฟ้องพ่อ

“ไอ้คิม ถ้ามุกรินเป็นอะไรไป ฉันเอาเรื่องแกแน่ๆ เพราะที่มุกต้องซวยอย่างทุกวันนี้เพราะแกคนเดียวเท่านั้นจำไว้!” ธาดาชี้หน้าคิมหันต์ แล้วหันไปทางพักตรา “แล้วคุณจะรู้ว่านรกมีจริงที่มาหลงรักไอ้ผู้ชายอย่างไอ้คิม!”

คิมหันต์พุ่งเข้าชกธาดาล้มกลิ้ง ปรารภรีบพาธาดาไปขึ้นรถ ส่วนพักตราก็ควงแขนคิมหันต์ชวนไปกันเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับเราแล้ว

ooooooo

ดวงดาวอยู่ที่บ้านเช่า เธอโทรศัพท์ไปหาแม่บ้านที่หอพักศรีสุขที่ตัวเองเคยพักและแนะนำมุกรินไปเมื่อวันก่อน ทักทายกับแม่บ้านอย่างคุ้น ถามจนรู้ว่ามุกรินมาพักอยู่ที่นี่แล้ว

คืนนี้ธาดากลับบ้านในสภาพบอบช้ำมีคราบเลือดที่ริมฝีปาก ดวงดาวถามว่าไปมีเรื่องมาอีกแล้วหรือ ธาดาบอกว่าถูกหมากัดปากมา พรุ่งนี้จะไปแจ้งความคนหายให้ตำรวจช่วยตามหามุกรินให้ด้วย ดวงดาวบอกว่า

“อาแจ้งเรื่องนี้ด้วยสิ มีคนเอากระดาษมาติดหน้าบ้านเราว่า ขอให้นายธาดา คุรุรัตน์ นำทรัพย์สินทั้งหมดตามรายการต่อไปนี้มาคืนโดยด่วน...” ดวงดาวอ่านรายการทั้งนาฬิกากี่เรือน แหวนกี่วง สร้อยคอทองคำหนักเท่าไรกี่เส้น ลงท้ายขู่ว่า

“หากท่านบ่ายเบี่ยงไม่ทำตามพินัยกรรม เราจะดำเนินการตามกฎหมายขั้นรุนแรงที่สุด”

ธาดาโกรธจัดด่าคิมหันต์อย่างเจ็บใจ!

เพราะสืบรู้มาแล้วว่ามุกรินมาอยู่ที่หอพักศรีสุข รุ่งขึ้นดวงดาวมาหาเธอที่ห้อง มุกรินถามว่าพี่ใหญ่ให้มาตามหรือ?

“เปล่า...ฉันไม่ได้บอกใครว่าเธออยู่ที่นี่” พอเข้าห้องก็ถามว่าไม่ไปทำงานหรือ มุกรินบอกว่าตนลาหยุด “ไม่ยอมรับโทรศัพท์ใครๆด้วยอย่างนี้ลาออกเลยไม่ดีกว่าเหรอ”

มุกรินบอกว่าตนยังต้องการเงินเดือน ดวงดาวเปลี่ยนเรื่องถามว่าเธอเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม มุกรินถามว่าจะบอกว่าเธอกับพี่ใหญ่คือพรหมลิขิตหรือ ดวงดาวบอกว่าเรียกว่าอุบัติเหตุจะดีกว่าไหม

“มันคือ กิเลส ตัณหา ราคะมากกว่า” มุกรินชี้ ดวงดาวเสริมว่าซึ่งทุกคนมีเหมือนกันหมด “ไม่เหมือน...คนที่รู้ ผิดชอบชั่วดี ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่ใช่ผิดลูกผิดผัวคนอื่น”

ดวงดาวไม่สะดุ้งสะเทือนกับคำพูดของมุกริน แต่กลับถามว่าอยากรู้ไหมว่าตนมีอะไรกับพี่ชายเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ มุกรินนิ่งอย่างไม่สนใจ แต่ดวงดาวอยากเล่า เธอเล่าถึงเหตุการณ์ครั้งแรกและครั้งต่อๆมากับธาดา บอกว่าที่จริงพี่ชายเธอไม่ได้มีดีอะไรเลยแต่มันเป็นความบังเอิญมากกว่า...

“บังเอิญว่าเขากับฉัน เติมสิ่งที่ขาดของกันและกันได้พอดี...ฉันขาดผู้ปกครอง เขาขาดความอบอุ่น ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีปัญหากับเมียเรื่องอะไร และฉันก็ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องนั้นของเขา เราสัญญากันว่า ถ้าใครล้ำเส้นเมื่อไหร่ เลิกกัน หรือถ้าใครมีความรักเมื่อไหร่ ก็เลิกเช่นกัน”

“นี่เธอไม่ได้รักพี่ใหญ่เลยเหรอ”

ดวงดาวบอกว่ามันเป็นการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กัน ไม่มีอะไรผูกมัดมากกว่านั้น บอกมุกรินว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ตนไม่สนใจ แต่ตนอยากเล่าเพราะถูกชะตากับเธอ แล้วเปลี่ยนเรื่องถามว่า

“ผู้ชายคนนั้นแฟนเก่าเธอน่ะ เขายังรักเธออยู่นะ” มุกรินถามว่ารู้ได้ไง ดวงดาวบอกว่าเห็นแววตาเขา และเธอเองก็ยังรักเขาอยู่เหมือนกัน มุกรินสวนทันทีว่าตนเกลียดเขา “อย่าเถียงใจตัวเอง เดี๋ยวมันจะสายไป รีบตักตวงความสุขตั้งแต่ตอนที่มีโอกาสดีกว่า” เห็นมุกรินส่ายหน้า ดวงดาวถามว่า “มีเบอร์เขาไหมล่ะ ฉันจะพิสูจน์ให้ดู”

มุกรินมองนิ่ง ดวงดาวตัดบทว่าตามใจ ทักว่าดู เหมือนเธอจะป่วย แล้วรวบรัดว่า

“คำถามสุดท้ายแล้วกัน...ระหว่างพี่ชายเธอกับนายคิมหันต์ เธออยากให้ใครโผล่มาเยี่ยมเธอที่นี่มากกว่ากัน?”

ooooooo

เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะพักตราพาคิมหันต์ไปดูห้องสูทสำหรับมาอยู่ด้วยกันระหว่างหมั้นเพราะตนไม่ไว้ใจให้เขาอยู่บ้านพี่มล อ้างว่าอาจมีคนมาทำร้ายเขาได้ง่าย และตนก็ไม่อยากให้เขาอยู่ไกลหูไกลตาด้วย

พักตรากอดเขาอ้อนว่า “เราแค่หมั้นกันก็จริง แต่อีกไม่นานเราก็ต้องแต่งงานกัน พักตร์ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดเหมือนที่ผ่านมาอีก...โอเคนะคะ”

ระหว่างนั้นมือถือคิมหันต์มีข้อความเข้า เขาเปิดดูมีข้อความว่า มุกรินป่วยอยู่ที่ห้องไหน หอพักอะไร อยู่ที่ไหน ย้ำในตอนท้ายว่า “ข้อความนี้คงมีประโยชน์ หากคุณยังรักเธอเหมือนที่เคยรัก”

คิมหันต์อ่านแล้วนิ่งคิด...

เพียงบ่ายๆ ชุมสายก็ไปถึงหอพักตามที่อยู่ที่คิมหันต์ได้รับ เขาไปเคาะประตูเรียกอยู่นานก็เงียบ ชุมสายไปหาแม่บ้านอ้างว่าตนเป็นพี่ชายให้เอากุญแจสำรองไขเข้าไปดูเพราะเรียกนานแล้วแต่ในห้องยังเงียบ

เมื่อไขกุญแจเข้าไป ชุมสายตกใจเมื่อเห็นมุกรินนอนเกือบหมดสติอยู่บนเตียง เขารีบพาเธอส่งโรงพยาบาล ตกค่ำจึงโทร.บอกคิมหันต์ว่า

“คุณมุกอยู่ในความดูแลของหมอเรียบร้อยแล้วนะ ตอนนี้กำลังรอผลเอกซเรย์ปอดอยู่ ไข้ขึ้นสูง ทำให้เธอเกือบช็อกไป ตอนนั่งรถมาเธอแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ”

คิมหันต์ให้เปิดห้องพิเศษให้เธอและให้ดูแลค่าใช้จ่ายให้ด้วย ชุมสายถามว่าจะไม่มาเยี่ยมเธอหรือ คิมหันต์ตอบอย่างไม่แยแสว่าอยากไปเมื่อไหร่ก็จะไปเอง ชุมสายติงว่า “แต่มันควรจะมีคนเฝ้าเธอนะ”

“โทร.บอกแฟนใหม่เขาสิ” คิมหันต์เย้ยในที ชุมสายถามว่ามีแฟนใหม่แล้วหรือ ใครล่ะ “ปรารภ เจ้านายเขาไง”

คืนนี้เอง ปรารภก็มาที่ห้องพักคนไข้ที่โรงพยาบาล มุกรินถามว่าเขามาได้อย่างไร? ปรารภบอกว่าชุมสายโทร.บอก ถามว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง

“ไม่รู้สึกตัวค่ะมันวูบไปเฉยๆ มารู้สึกตัวอีกที

คุณชุมสายก็พาเข้ามาที่นี่แล้ว แล้วเขาก็หายไปเลย” ปรารภถามว่าหมอว่าเป็นอะไร พอเธอบอกว่าปอดบวม เขาบอกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่เดี๋ยวนี้หมอเก่ง ไม่ต้องกังวล ถามว่าแล้วธาดารู้หรือยัง มุกรินตอบเนือยๆว่า “มุกไม่รู้ว่าคุณชุมสายโทร.บอกใครบ้าง”

“ก็คงเป็นนายคิมหันต์คนนึงละมั้ง... หรือไม่นายคิมหันต์เองนั่นแหละที่เป็นคนส่งชุมสายมาดูมุก” เขามองเธอนิ่งก่อนถามว่า “ทำไมมุกไม่รับโทรศัพท์ใครเลยล่ะ หนีอะไร หรือหนีใคร?”

“ถ้าหมอให้กลับได้เมื่อไหร่ มุกจะไปทำงานนะคะ” มุกรินไม่ตอบคำถามแต่เปลี่ยนเรื่อง ปรารภย้ำอีกครั้งว่าไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรอย่าลืมว่ายังมีตนอยู่ข้างๆอีกคน ถูกมุกรินติงว่า “พี่รภก็ต้องไม่ลืมนะคะว่าพี่ยังมีลูกชายอีกสองคนที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่ใช่มุกคนเดียวนะคะ”

“แหม...ดักคอพี่ซะหน้าหงายเลยนะมุก” ปรารภแก้เกี้ยว แล้วพากันหัวเราะ บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น ปรารภเลยโมเมว่า “ไม่รู้ล่ะ คืนนี้พี่นอนเฝ้ามุกที่นี่ พี่ไม่กลับ” ว่าแล้วก็นอนที่โซฟาหน้าตาเฉย มุกรินมอง รับรู้ถึงความปรารถนาดีของเขา

ooooooo

พักตรามาหาคิมหันต์ที่บ้านแต่เช้า สั่งถวิลให้ไปบอกคิมหันต์ว่าตนมาแล้ว ถวิลขึ้นไปบอก ถามว่าเขาจะไปไหนหรือ

คิมหันต์บอกว่าไม่รู้แล้วแต่พักตรา ถวิลทำใจกล้าถามว่าเขาไม่สงสารมุกรินบ้างหรือ?

“ฉันสงสารพี่มลมากกว่า...น้าหวินและทุกๆคนในบ้านหลังนี้ก็ควรจะคิดถึงพี่มลให้มากๆด้วย” ถวิลติงว่ามุกรินไม่ได้ทำผิดอะไร “ต้องให้ฉันสอนเรื่องผิดถูกอีกกี่ครั้งน้าหวินถึงจะเข้าใจ!” คิมหันต์เสียงเข้มจนถวิลแทบจะร้องไห้ “น้าหวินคิดเสียว่ามันเป็นกรรมเก่าของมุกรินก็ได้นะ ถ้าจะทำให้เข้าใจง่ายขึ้น”

คิมหันต์ออกไปสำราญกับพักตรา ดวงดาวที่นั่งเล่นกีตาร์อยู่ที่บ้านเช่า ครู่หนึ่งเธอกดข้อความที่โทรศัพท์มือถือ

ขณะคิมหันต์กับพักตรากำลังสำราญอยู่ในร้านอาหารหรูนั่นเอง เขาได้รับข้อความว่า

“ผู้หญิงของคุณนอนป่วย ไม่ไปดูใจหน่อยเหรอ” คิมหันต์อ่านแล้วนิ่ง อึดใจเดียวก็ไปเริงร่ากับพักตราตามเดิม

เช้านี้ธาดาไปเยี่ยมมุกรินที่ห้องพักคนไข้ เขาต่อว่าน้องสาวว่าเป็นอะไรทำไมไม่โทร.บอก ทำเหมือนเราไม่ใช่พี่น้องกัน ถูกมุกรินสวนว่า

“ก็เหมือนที่พี่ใหญ่ทำกับมุกนั่นแหละ” ธาดาถามว่าต้องให้ตนขอโทษกี่ครั้งเธอถึงจะหายโกรธ “ไม่ทราบค่ะ”

“มุก...พี่เป็นคนธรรมดาคนนึง ที่อาจทำอะไรผิดไปบ้าง พลาดไปบ้าง แต่ถึงอย่างไรพี่ก็เป็นพี่ของมุกนะ พี่เป็นคนเดียวที่ดูแลมุก พี่พามุกไปเรียนเมืองนอก พี่ส่งเสียมุกทุกอย่าง หลังจากที่พ่อแม่เราตาย พี่ไม่ได้พูดเพื่อหวังทวงบุญคุณ แต่ต้องการให้มุกรู้ว่า พี่คือผู้ชายคนเดียวที่ห่วงใยมุกมากที่สุด”

“แต่มุกไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่พี่ใหญ่ห่วงใย”

ธาดาบอกว่าดวงดาวเป็นเด็กดี เขาน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอได้ พอดีดวงดาวโผล่หน้ามาบอกว่ามีคนมาเยี่ยมมุกรินจะให้เข้ามาไหม พอธาดาถามรูปร่างลักษณะ เขาเดาได้ว่าเป็นคิมหันต์! อารมณ์เปลี่ยนเป็นโกรธแค้นทันที พอเห็นคิมหันต์ถือช่อดอกไม้มา ธาดาตะคอกถาม

“แกมาทำไม! แกไม่มีสิทธิ์มาเยี่ยมมุก แกกับมุกเลิกกันแล้ว”

“มันเป็นกฎหรือ? ทีคุณมีเมียแล้วยังแหกกฎมีเด็กได้เลย ทำไมผมจะแหกกฎบ้างไม่ได้”

ธาดาถามว่าอยากมีเรื่องกับตนหรือ คิมหันต์บอกว่าถ้าไม่ให้เยี่ยมตนก็จะยืนเฉยๆอยู่ตรงนี้ พอดีมือถือธาดาดังขึ้นเขารับสาย บอกปลายสายว่าอยู่โรงพยาบาลจะไปเดี๋ยวนี้เลย หันบอกมุกรินว่า

“พี่ต้องไปก่อน...มีนัดกับพรรคพวกที่จะลงทุนทำบริษัทนำเข้ารถ ดาวอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนมุกนะ เดี๋ยวอากลับมารับ” ก่อนออกไปยังกำชับดวงดาวว่าให้ปิดประตูแน่นๆ อย่าให้สิ่งชั่วร้ายผ่านไปในห้อง หันมองหน้าคิมหันต์ปรามว่า

“แล้วบอกทนายของแกด้วยว่า อย่าส่งโนติสบ้าๆ นั่นมาที่บ้านฉันอีก กะอีแค่นาฬิกากับแหวนอยากฟ้องก็ฟ้องเลย”

พอธาดาออกไป ดวงดาวถามคิมหันต์ว่าจะเข้ามาไหม เขาย้อนถามว่าอยากให้ตนเข้าไหมล่ะ

“ไม่งั้นฉันคงไม่ส่งข้อความไปบอกหรอก...เข้ามา อย่าลีลาเยอะ”

คิมหันต์เข้าไปยืนข้างเตียง ถามลอยๆว่าผลเอกซเรย์เป็นอย่างไร มุกรินบอกว่าปอดติดเชื้อ เขาถามเหน็บทันทีว่าเจ้านายมานอนเฝ้าทั้งคืนสินะ มุกรินไม่ตอบ ย้อนถามว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าตนอยู่ที่นี่

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 4 วันที่ 6 ก.ย. 58

ละครรอยรักแรงแค้น บทประพันธ์โดย ชลาลัย
ละครรอยรักแรงแค้น บทโทรทัศน์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น กำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น ผลิตโดย บริษัท สามัญการละคร จำกัด
ละครรอยรักแรงแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.20 น.
ติดตามชม ละครรอยรักแรงแค้น ได้ทางทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ