อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/2 วันที่ 9 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/2 วันที่ 9 พ.ค. 56

ร่างของน้ำหนึ่งล้มลง ขณะที่พลอยอาเจียนจนหมดแรง ทำท่าจะแน่นิ่งไปเพชรอุ้มพลอยขึ้นพาเดินเข้าไปข้างใน น้ำหนึ่งลุกขึ้นจะตาม เพชรดุอีก
“ไม่ต้องตามเข้ามา ไม่มีใครอยากเห็นหน้าเธอ” เพชรอุ้มพลอยเข้าไป
น้ำหนึ่งมองตามด้วยความเสียใจ และยังแอบตามเข้าไป เกรียงศักดิ์ตะโกนเท่าที่แรงจะมี
“พลอย เปิดประตูให้ฉันพลอย”
นาทีนั้น ไม่มีใครสนใจเสียงแว่วของเกรียงศักดิ์แล้ว

พลอยอยู่ในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างปากเอายางออกอย่างเร็ว โดยมีเพชรประคอง
เพชรรู้สึกผิด “ผมขอโทษครับพี่พลอย..ผมขอโทษ”


พลอยแทบหมดแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น “เพชรไม่ผิด”
เพชรนึกโมโหขึ้นมาอีก “น้ำหนึ่ง...เพราะน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งที่เดินตามเข้ามาชะงัก เพชรหันมาเห็น ดุ
“ยังจะตามมาอีก” เพชรโมโหมาก เดินไปลากน้ำหนึ่งออกไปอย่างแรง
พลอยเหลียวขวับมามอง กลัวเพชรจะออกไป จึงทำท่าจะเป็นจะตายอาเจียนออกมาอีก
“โอ๊ก”
เพชรหันกลับมามองพลอยเป็นห่วง ก่อนหันมาบอกน้ำหนึ่ง
“เธอจะไปไหนก็ไป อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป๊” น้ำหนึ่งจะร้องไห้ เพชรตะเพิด “ไป๊”
เสียงเกรียงศักดิ์ดังแว่วมา “ปล่อย”
พลอยตกใจ รีบตะโกนเอาเสียงกลบ “อย่าเพชร..อย่าไล่น้อง”
“ไม่ไล่ได้ยังไง? น้ำหนึ่งเอากิ่งลีลาวดีให้พี่พลอยกัด”
น้ำหนึ่งหน้าเสียอีก “น้ำหนึ่งขอโทษ..น้ำหนึ่งไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ”
“คำก็ไม่ตั้งใจ สองคำก็ไม่ตั้งใจ เลิกพูดได้แล้ว ฉันรำคาญ!” เพชรลากน้ำหนึ่งออกไป “เธอจะไปไหนก็ไป ไป๊”
ร่างน้ำหนึ่งเซถลาออกไป พลอยกลัวมาก กลัวน้ำหนึ่งจะได้ยินเสียงเกรียงศักดิ์
“อย่าใจร้ายกับน้อง...เพชร”
พลอยรีบคว้าไม้เท้า ประคองตัวเองนั่งรถเข็น เข็นออกไปอย่างรวดเร็ว เพชรมองตามท่าทีระอา
“บอกไม่ให้ผมใจอ่อน พี่พลอยนั่นแหละที่เป็นคนใจอ่อน”
เพชรได้แต่ทอดถอนใจ

ด้านเกรียงศักดิ์ยังคงตะโกนเป็นระยะ
“พลอย ปล่อยฉัน พลอย!”
น้ำหนึ่งได้ยินเสียงแว่วอีก ทำหน้าเลิ่กลั่กกวาดสายตามอง พลอยเลื่อนรถเข็นเข้ามา
พลอยท่าทางร้อนรน “รีบไปสิน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งงง “ไปไหนคะ”
“ไปไหนก็ได้..ก่อนที่เพชรจะตามออกมา ไม่งั้นเธอโดนดีแน่”
“ถ้าพี่เพชรจะลงโทษน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งก็ยอม เพราะน้ำหนึ่งทำพี่พลอย”
พลอยยิ่งโมโห “นี่ เลิกแอ๊บได้แล้ว...หน้าตาอย่างเธอยังไงก็แอ๊บไม่ขึ้น”
น้ำหนึ่ง ถูกด่าแรง ตกใจอีก “พี่พลอย”
“ไม่ต้องมาตกใจ หน้าเธอมันร้าย ตาเธอมันร้าย ต่อให้เธอแอ๊บแค่ไหนก็แอ๊บไม่ขึ้นหรอก ไม่เหมือนกับฉัน” ว่าแล้วพลอยก็โชว์ลีลาแอ๊บตัวแม่ ทำหน้าตาท่าทางน่าสงสาร พูดน้ำเสียงปรานี “ไป..รีบไป...ฉันไม่อยากให้เพชรว่าเธอมากกว่านี้”
จังหวะนี้เพชรเดินหน้าตึงออกมา พลอยเห็นรีบบอกน้ำหนึ่ง
“ไป..เพชรมาแล้ว รีบไปสิ ไป”
เพชรเดินมาถึงดุน้ำหนึ่งอีก “ว่าอะไรพี่พลอยอีก”
“เปล่าจ้ะน้องไม่ได้ว่า” พลอยหันมาทางน้ำหนึ่ง “รีบไปสิ”
น้ำหนึ่งมองเพชรแล้วเหนื่อยใจ จึงผละออกไปทันที พลอยถอนหายใจโล่ง แต่เพชรแอบมองน้ำหนึ่งห่วงอยู่ในที

ขณะที่น้ำหนึ่งจะเดินออกมานอกบริเวณบ้าน ท่าทางครุ่นคิด
“พี่พลอยจะใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ”
น้ำหนึ่งผิดสังเกตท่าทางร้อนรนของพลอย
“ต้องมีอะไรแน่ๆ”
น้ำหนึ่งจะกลับเข้าไป อลิสโผล่เข้ามา เห็นน้ำหนึ่งก็ร้องเรียก
“น้ำหนึ่ง”

น้ำหนึ่งหันขวับ แปลกใจที่เห็นอลิสที่นี่ และงงที่เห็นอลิสยิ้มร่าด้วยความดีใจ
ทางด้านเพชรประคองพาพลอยกลับเข้าไปในห้องนอน

“พี่พลอยไม่น่าใจดีกับเด็กคนนั้นเลย”
“พี่รู้...บางเวลา พี่เองก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่...ก็...” พลอยประชดเสียงแผ่วๆ “ตามประสาคนบ้า”
เพชรจับมือพลอยมากุมเอาไว้มองด้วยความห่วงใย
“อย่าว่าตัวเองนะครับ พี่พลอยไม่ได้บ้า”
“แล้วที่พี่ต้องกินยาทุกวันล่ะ มันคืออะไร”
เพชรอึ้งไป ยังไม่ทันได้ตอบ เกรียงศักดิ์พยายามจะออกนอกห้อง ตะโกนขึ้นมาอีก
คราวนี้เสียงเกรียงศักดิ์ดุดันโมโหมาก “พลอยเปิดประตูให้ฉัน เถอะ พลอย!”
เพชรกับพลอยชะงัก
“เหมือนเสียงคน”
“เสียงคน” พลอยตีหน้าเซ่อกลบเกลื่อน “มีที่ไหน พี่ไม่เห็นจะได้ยินเลย สงสัย เพชรจะหูแว่วไป”
“แต่ผมได้ยินเหมือนเสียงคนจริงๆ” เพชรลุกขึ้นทำทีเหมือนจะเดินออกไป
“อย่าเพชร” เพชรหันมามอง พลอยบอกท่าทีหวาดผวา “เพชรกำลังทำให้พี่กลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมได้ยินเสียงคนจริงๆ อาจจะมีใครเป็นอะไร” เพชรจะไปอีก
พลอยหน้าซีด หาทางแก้ไขสถานการณ์ “หรือจะเป็น...”
“อะไรครับพี่พลอย”
พลอยทำท่าขนลุกขนพองหวาดกลัว
“ตอนที่เพชรไม่อยู่ มีผัวเมียมาฆ่ากันตาย...หรือว่าจะเป็น ..ผี”
พูดเท่านั้นพลอยสำออยโผเข้าหาเพชรเนื้อตัวสั่น กลัวเพชรจะไป
เพชรกอดพลอยเอาไว้ “ผีไม่มีหรอกครับพี่พลอย”
“ไม่เอา...พี่ไม่อยากอยู่คนเดียว พี่กลัว”
“งั้น..ก็ไปด้วยกัน”
พลอยหน้าตาเลิ่กลั่กกอดแน่นขึ้นอีก “ไม่เอา แค่นี้พี่ก็จะหัวใจวายตายอยู่แล้ว พี่ไม่ไปๆ”
เสียงโหยหวนของเกรียงศักดิ์ดังแว่วๆ เข้ามาอีก “ปล่อย...”
สีหน้าเพชรฉงนหนัก “แต่ผมว่า..ฟังยังไงก็เสียงคน ผมไปดูดีกว่า”
เพชรเดินออกไป พลอยกลัวความลับจะแตก เสียงมือถือดัง พลอยคว้าหมับมารับ มองดู แต่เห็นเป็นเบอร์แปลกๆ
“เพชร ใครไม่รู้โทร.มา พี่กลัว...จะเป็นคนพวกนั้น เพชรรับสายให้พี่หน่อย”
เพชรรีบเดินมารับ หน้าตาเอาเรื่อง “ฮัลโหล”
ทับทิมอยู่ที่บ้านลุงป้าชาวบ้านใจดี
“แม่เองเพชร”
เพชรดีใจมาก “แม่...แม่อยู่ที่ไหนครับ”
สภาพทับทิมยามนี้ หน้าตายังดูอิดโรยอยู่มาก มีแผลฟกช้ำตามตัว
“บ้านคนรู้จัก”
“แม่สบายดี” เพชรเปิดเสียงให้พลอยฟังด้วย
ทับทิมกัดฟันโกหกลูก “แม่สบายดี แล้วเป็นไงกันมั่ง”
“สบายดีครับ ผมกับพี่พลอยสบายดี แล้วเมื่อไหร่แม่จะกลับมา”
“ไว้แม่จัดการธุระเสร็จก่อน”
“ธุระอะไรครับแม่”
“ฆ่าคน” ทับทิมบอกตาวาวโรจน์
เพชรตกใจมาก พูดห้ามละล่ำละลัก “แม่! อย่านะครับแม่..อย่า”
“อาทิตย์หน้า มาหาแม่....แม่จะเล่าทุกอย่างให้ฟัง ถ้าเพชรรู้เรื่อง เพชรไม่มีวันห้ามแม่หรอก แม่มั่นใจ
ทับทิมวางสาย เพชรกับพลอยมองหน้ากัน สีหน้าไม่สบายใจ ส่วนทับทิมยื่นมือถือคืนป้า
“ขอบใจมากป้า บุญคุณครั้งนี้ฉันจะไม่ลืม และใครที่มันทำกับฉัน ฉันก็จะไม่มีวันลืมเหมือนกัน”

ขณะเดียวกันอารีย์อยู่ในคฤหาสน์ ยืนมองดูรูปภาพของสมบัติอยู่ด้วยความโกรธแค้น
“อย่าคิดว่าฉันจะให้คุณกลับไปหานังทับทิม ไม่มีวัน”
อารีย์ขว้างรูปของสมบัติลงกับพื้น กรอบรูปแตกกระจาย อารีย์มองตาขวาง โกรธมาก ไม่ชอบให้ใครขัดใจ

ด้านน้ำหนึ่งมองหน้าอลิสด้วยความแปลกใจ
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง”
“เดินมา” อลิสตีรวน
น้ำหนึ่งฉุน “เหรอ นึกว่าเดินสี่ขามา”
“นี่...เธอว่าฉันเป็นหมาเหรอ”
“ทำไมต้องคิดว่าเป็นหมา จะควาย กระทิง แรด กระซู่ ก็มีสี่ขาทั้งนั้น เธออยากเป็นอะไรก็เลือกเอาสิ”
อลิสผลักน้ำหนึ่งด้วยความโมโห “อยากมีเรื่องเหรอน้ำหนึ่ง”
“ถ้าเธอบอกดีๆ ฉันก็ไม่อยากมีเรื่องหรอก..แต่เธอ อยากหาเรื่องเองต่างหากอลิส”
“หาเรื่องอะไรยะ ที่ฉันมาเพราะฉันห่วงเธอ”
น้ำหนึ่งงง อลิสมาแปลก “ตรรกะอลิสแปลกๆอีกแล้วนะ ปากบอกว่าห่วง แต่ท่าทางน่ะหาเรื่องชัดๆ”
“ต่อให้ฉันหาเรื่องเธอ ก็ไม่เท่ายัยพลอยบ้าหาเรื่องเธอหรอก”
น้ำหนึ่งชะงัก “เธอรู้จักพี่พลอย”
“รู้จักดีด้วย ว่ายัยพลอยมันบ้า บ้าๆๆๆๆ” อลิสบอก

ส่วนพลอยกอดเพชรแน่น
“พี่เป็นห่วงแม่จังเพชร”
“ผมก็ห่วง”
“เพชรไปตามแม่นะ รีบไปตามแม่เลย” พลอยไม่อยากให้เพชรอยู่ที่บ้าน
“แม่ยังไม่บอกผมเลย ว่าแม่อยู่ที่ไหน”
“โทร.กลับไปสิ เผื่อแม่จะใจอ่อนบอกว่าแม่อยู่ไหน”
“ผมไม่อยากรบกวนแม่ แม่อาจจะกำลังต้องการเวลา”
“แล้วถ้าแม่ฆ่าคนล่ะ เพชรจะว่ายังไง? รีบไปตามหาแม่ให้เร็วที่สุด ทางนี้พี่จะอยู่ดูแลเอง”
เพชรนิ่ง ท่าทีหนักใจ และห่วงทุกอย่าง พลอยมองมาอย่างขัดใจ เห็นท่าทางของเพชรก็รู้ว่าห่วงน้ำหนึ่ง

น้ำหนึ่งเดินออกมายังบริเวณด้านนอก ครุ่นคิด ที่อลิสบอกน้ำหนึ่งด้วยท่าทางจริงจัง เมื่อตอนกลางวัน
“ยัยพลอยบ้ามันตัวอันตราย...ฉันว่าเธอรีบไปจากที่นี่เถอะ”
น้ำหนึ่ง งวยงงสงสัย อยากหาความจริง “เธอรู้ เธอเห็นอะไร เธอถึงได้คิดว่าพี่พลอยบ้า”
“ก็มันแกล้งโกหกทุกคนว่าตาย แกล้งเดินไม่ได้ คนดีๆ ที่ไหนเค้าทำกันล่ะ”
น้ำหนึ่งนิ่งคิด อลิสถามต่อแบบอยากรู้เหมือนกัน
“แต่ถ้าเธอไม่ไป ฉันก็จะคิดว่าเธอบ้าไม่แพ้ยัยพลอย แต่บ้าผู้ชาย”
“เธอกำลังด่าฉันนะอลิส”
“ก็สมควรมั้ยล่ะ ขนาดแม่นอนพะงาบๆ ลูกยัง...”
น้ำหนึ่งถามคาดคั้น “แม่ใคร?แม่ฉันเป็นอะไรบอกมานะอลิส”
อลิสรีบกลบเกลื่อนไม่อยากบอก “เปล่า..แม่เธอไม่ได้เป็นอะไร ฉันแค่ยกตัวอย่าง ก็มันเหตุผลอะไรล่ะ ที่ทำให้เธอทนอยู่ที่นี่ แค่ผู้ชายคนเดียวคงไม่ใช่มั้ง”
“ฉัน...ฉัน” น้ำหนึ่งน้ำท่วมปากบอกไม่ได้
อลิสหรี่ตาถาม จริงๆ รู้อยู่แล้ว “ยัยพลอยบ้า กับที่บ้านเธอมีอะไรกันเหรอ”
“เปล่า ไม่ได้มีอะไร ถ้าเธอมาหาฉันเพราะเป็นห่วงจริงๆ ฉันก็ขอบใจ แต่ถ้ามาเพราะสอดรู้สอดเห็น กลับไปเถอะ ฉันอยู่ที่นี่เพราะรักพี่เพชร...จบนะ”
น้ำหนึ่งพูดจบก็เดินออกไป อลิสตะโกน
“ทำไมฉันจะไม่รู้ ว่ายัยพลอยบ้ามันเป็นเมียน้อยพ่อเธอ”
น้ำหนึ่งชะงัก ขณะที่อลิสตะโกนต่อ
“ตอนนี้พ่อเธอหายไป อาจจะหนีมากกยัยพลอยบ้าก็ได้”
น้ำหนึ่งหน้าซีดหันกลับมา
“หรือไม่...ก็อาจจะถูกฆ่าหั่นศพอยู่ในบ้านยัยพลอยบ้าก็ได้ย่ะ”

อลิสย้ำให้น้ำหนึ่งเครียดหนักกว่าเก่า
น้ำหนึ่งที่บัดนี้กลายลูกอกตัญญูของบุพการีกำมือถือแน่ ทำท่าจะกดโทร.เข้าบ้าน หาดาราณี แต่เปลี่ยนใจขณะครุ่นคิดในใจ

“อย่าเลย เดี๋ยวคุณแม่จะกลุ้มขึ้นมาอีก”
จังหวะนี้เสียงเกรียงศักดิ์ดังแว่วมาอีก เหมือนคนเครียดจัด และทรมาน “โอ๊ย...”
น้ำหนึ่งหันขวับไปตามเสียง แต่ต้องชะงัก เมื่อพจนีย์เดินเข้ามา
“เดี๋ยวก่อน”
น้ำหนึ่งหันขวับมามอง “คุณพจนีย์”
“ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย”
“เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องเดียวล่ะ..พี่เพชร!”
พลอยยืนอยู่ชั้นบน มองลงมาเห็นพจนีย์ ทำท่าทางลับๆ ล่อๆ กับน้ำหนึ่ง ดวงตาของพลอยเป็นประกายวาววาบขึ้นมา

ส่วนน้ำหนึ่งเดินหนี ไม่อยากพูดด้วย พจนีย์เดินตาม
“หยุดเดี๋ยวนี้นะหยุด” พจนีย์วิ่งมาขวางหน้าไว้
“ฉันไม่คุย เพราะพี่เพชรกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันไม่เคยเป็นเมียน้อยอย่างที่คุณกล่าวหา”
พจนีย์หมั่นไส้มาก จับคางน้ำหนึ่งบีบ “โถๆๆๆ น้ำหนึ่งขา...ผู้หญิงเวลาหน้าด้านจะเอาของๆ คนอื่น พูดจาได้สารพัดเนอะ” แล้วสะบัดหน้าน้ำหนึ่งออกแรงๆ “ตอนแรกฉันจะมาบอกเรื่องพ่อของเธอ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”
“พ่อ..พ่อฉันทำไม”
“ปากดีนักก็สืบเองสิยะ” พจนีย์จะเดินหนี
น้ำหนึ่งตามมาคว้ามือพจนีย์ ถามคาดคั้น “คุณพจนีย์..พ่อฉัน พ่อฉันทำไมคะ”
พลอยเลื่อนรถเข็นเข้ามาถามเสียงเย็นเยียบ
“นั่นสิพจนีย์ พ่อของน้ำหนึ่งเป็นอะไรจ๊ะ”
พจนีย์หันมาเห็นสายตาวาววับของพลอยก็หนาวไปถึงหัวใจ ยิ้มแหยๆ
“พ่อของน้ำหนึ่งเป็นรัฐมนตรี”
“ใช่...รัฐมนตรีที่ภาพลักษณ์แสนจะอบอุ่น เป็นคนรักครอบครัว ใครเป็นลูกเป็นเมียถือว่าโชคดี ใช่มั้ยจ๊ะน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งหันมามองพลอย เห็นพลอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นบาดไปถึงหัวใจ พลอยพูดต่อ
“ท่านเกรียงศักดิ์อบอุ่น ใจดี อ่อนโยน...เหมือนเพชรไม่มีผิดเพี้ยน...ใครได้เป็นเมียเพชรก็ถือว่าโชคดีเช่นกัน...ใช่มั้ยจ้ะพจนีย์”
พจนีย์มองพลอยแล้วงง ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก ขณะที่น้ำหนึ่งหน้าเสีย คำพูดของพลอยแสลงหัวใจ

สองคนอยู่ที่ด้านใน พจนีย์ถามพลอยอย่างไม่แน่ใจ แต่แอบตื่นเต้น
“จริงเหรอคะที่พี่พลอยจะให้พจน์เป็นเมียพี่เพชรจริงๆ”
“จะจริงหรือไม่จริง ยังไง เธอก็คือเมียที่มีทะเบียน” น้ำเสียงพลอยขมขื่นขณะพูดประโยคต่อมา “เมียมีทะเบียนย่อมทำได้ทุกอย่าง”
พจนีย์มองพลอยด้วยท่าทีเย้ยหยัน “ใช่ค่ะเมียมีทะเบียน ทำได้ทุกอย่าง อย่างที่เมียน้อย ไม่มีทางทำได้ นอกจาก...คนที่มันหน้าด้าน ชอบลักกินขโมยกินของคนอื่น”
พลอยฉุนกึก โกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ ตาลุกวาว มองจ้องหน้าพจนีย์ เหมือนจะค้นหาความจริงว่า พจนีย์คือคนที่เข้ามาในบ้าน และเห็นเหตุการณ์หรือเปล่า พจนีย์รู้ตัวยิ้มรีบประจบ
“อย่างนังน้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์ พจน์รู้...ว่าความจริงแล้ว พี่พลอยไม่ได้ชอบยัยน้ำหนึ่งเท่าไหร่ เอาเป็นว่า..ทันทีที่พจนีย์ได้เป็นเมียพี่เพชรจริงๆ พจน์จะประจานนังน้ำหนึ่งอย่างถึงพริกถึงขิงเลยล่ะค่ะ”
ดวงตาของพลอยเป็นประกาย พจนีย์มองอย่างสมเพชแล้วแอบยิ้มเย้ย ขณะที่พลอยบอกอย่างขมขื่น
“อย่าเลย...คนเป็นเมียน้อยไม่ได้เลวทุกคน"
พจนีย์มองพลอยที่พูดต่อ
“ลืมมันซะ เรื่องที่พี่บอกว่าเธอมีทะเบียน เพราะความจริง มันเป็นทะเบียนจอมปลอม”
พลอยเลื่อนรถเข็นกลับเข้าไปในบ้าน สีหน้าเศร้า พลอยไม่ได้ตั้งใจจะให้พจนีย์เป็นเมียเพชรจริงๆ แต่เข้ามาขวาง เพราะไม่อยากให้พจนีย์พูดกับน้ำหนึ่งเรื่องเกรียงศักดิ์
พจนีย์เบ้ปากไม่ยี่หระ “นาทีนี้ น้องต้องเดินหน้าลุยอย่างเดียวค่ะพี่พลอย”

ในขณะที่เพชรนอนอยู่บนเตียงกลางหว่างความมืดสลัว ท่าทางกลุ้มหนัก นอนไม่หลับ นึกถึงตอนที่ทับทิมบอกว่าจะฆ่าคน อดคิดในใจไม่ได้
“แม่ไปเจออะไร”
เพชรถอนหายใจยาว เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา เพชรได้ยินแต่ไม่ได้เหลียวไปมองรีบหันหลัง หลับตาลงไม่อยากเผชิญหน้ากับน้ำหนึ่ง
ที่แท้เป็นพจนีย์ที่ค่อยๆ ปิดประตู ย่องเข้ามา ท่ามกลางความมืด ผิวขาวโพลนของพจนีย์ที่โผล่พ้นออกมาจากชุดที่รัดรึง ช่างสวยงามเย้ายวนใจเหลือหลาย

น้ำหนึ่งเดินทอดอารมณ์ ใช้ความคิดอยู่นอกบริเวณตัวบ้าน เสียงของอลิสดังก้องในหู

“ตอนนี้พ่อเธอหายไป อาจจะหนีมากกยัยพลอยบ้าก็ได้ หรือไม่...ก็อาจจะถูกฆ่าหั่นศพอยู่ในบ้านยัยพลอยบ้าก็ได้ย่ะ”
น้ำหนึ่งฉงน มีสีหน้าไม่สบายใจเอาเสียเลย
“พ่อไม่อยู่บ้านเหรอ?” หยิบมือถือขึ้นมา
เวลาเดียวกันนั้นที่ห้องโถงในคฤหาสน์เกรียงศักดิ์ เสียงโทรศัพท์บ้านดัง นวลเดินมารับ
“บ้านท่านเกรียงศักดิ์ค่ะ”
“ป้านวล...นี่น้ำหนึ่งนะคะ”
นวลตกใจระคนดีใจ “คุณน้ำหนึ่ง”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/2 วันที่ 9 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage