อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/2 วันที่ 20 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/2 วันที่ 20 พ.ค. 56

“พี่เพชรกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”
“เกี่ยวสิ เพราะทันทีที่พี่เพชรฟื้น คนแรกที่เค้าคิดถึงคือเธอ และที่สำคัญ...ฉันว่ายัยพลอยบ้ามันน่ากลัว”
“พี่พลอยจะทำอะไรอีก”
“ไม่รู้ แต่ฉันเห็นสายตายัยพลอยบ้ามองพี่เพชรแล้ว ฉันกลัวพี่พลอยบ้าจะกินพี่เพชร เธอรีบมานะน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งลังเล เสียงดาราณีดังขึ้น
“แม่ไม่ให้น้ำหนึ่งไปไหนทั้งนั้น”
“คุณแม่”

“ไม่ว่าเพชร-พลอยจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเรา ชีวิตเราไม่ควรจะมีพวกเค้าอีกแล้วนะ...น้ำหนึ่งต้องแต่งงาน”
น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือด ดาราณีมองลูกสงสาร แต่จำต้องใจแข็ง



อลิสที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จ จะเดินเข้าบ้าน แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นพลอยยืนอยู่
อลิสถามอย่างตกใจ “มาทำไม”
“ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”
“มีอะไร อยากพูดก็พูดมา”
“ที่นี่คงไม่เหมาะ ...คืนนี้เราเจอกันได้มั้ย”
“จะหลอกฉันไปฆ่าหั่นศพรึไง” อลิสดักคอ
“ก็แล้วแต่เธอจะคิด แต่ถ้าเธออยากรู้เรื่องราวทุกอย่าง คืนนี้เราเจอกันที่...ห้วยแมงมุมดำ” พลอยค่อยๆ เดินกลับออกไปช้าๆ
อลิสทำท่ากลัว แต่เบ้ปาก “จะมาจะไป เหมือนผีจริงๆ เลยแม่คุณ” สาวแสบครุ่นคิด “ห้วยแมงมุมดำ หล่อนจะทำอะไรของหล่อน” อลิสหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความ “พี่หมอ..คืนนี้..ยัยพลอยบ้านัดอลิสไปหาที่ห้วยแมงมุมดำ พี่หมอรีบตามไปนะ”
อลิสวางสาย สายตาไม่ไว้วางใจพลอยเลย

ท่ามกลางความมืดของห้วยแมงมุมดำ รอบบริเวณเห็นแต่เป็นป่ารกชัฏ อลิสหน้างอ
“นัดมานี่...ยัยพลอยบ้ามันจะหลอกฉันมาฆ่าหั่นศพแหงๆ” อลิสกวาดตามอง “พี่หมอนะพี่หมอ ทำไมไม่มาซักที คุณพลอย..คุณอยู่ไหน คุณพลอย”
เงียบไม่มีเสียงตอบ แต่พออลิสย่างเท้าลงพื้นเท่านั้น ร่างทั้งร่างก็ถูกกระตุกวูบด้วยแร้วที่มี
ลักษณะเหมือนถุงผ้าผืนใหญ่ ดึงขึ้นไปที่สูงอย่างรวดเร็ว แร้วนั้นดึงแน่น อลิสร้องตะโกนลั่นป่า
“ช่วยด้วยๆๆๆ”
แต่แร้วนั้นช่างเหมือนกับใยแมงมุม เมื่อกระตุกแร้วก็ยิ่งรัดตัวอลิสแน่นหนาขึ้น ที่สุดอลิสก็หมดสติลง พลอยยืนยิ้มมองผลงานอย่างพึงพอใจ

ดึกสงัด หมอณัฐขับรถมาจอดริมห้วยแมงมุมดำ รอบๆ บริเวณมืดไปหมด เห็นเพียงแสงจันทร์
“อลิส..อลิส..อลิสอยู่ไหน คุณพลอย”
เงียบไม่มีคนตอบ หมอณัฐกดมือถือโทร.ออก
“ไม่มีสัญญาณ....” หมอครุ่นคิด “หรืออลิสจะยังไม่มา”
ยุงบินมากัดตอม หมอณัฐไล่ยุงก่อนตัดสินใจไปนั่งรถในรถ เวลาผ่านไปหมอณัฐหาวหวอดๆ และอลิสก็ยังไม่มา หมอณัฐเผลอหลับลงตรงนั้น

พลอยลากแร้วที่หุ้มตัวอลิสมาก่อนสะบัดแร้วออก ร่างของอลิสกลิ้งออกมา
พลอยมองอย่างสาสมใจ “ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าดวงของแกจะดีเหมือนนังพจนีย์หรือเปล่า”
พลอยเอาเท้ายันร่างของอลิสลงไปในเหวเบื้องล่างอย่างแรง ร่างของอลิสกลิ้งลงไป
“ขาเป๋ๆ ของฉัน มันยังใช้งานได้ดีตามเคย” พลอยแสยะยิ้มหัวเราะร่า ก่อนเดินกลับไป
ร่างของอลิสกลิ้งหลุนๆ ลงเนินเขาที่ด้านล่างเป็นแอ่งน้ำลึก ทันทีที่ร่างสัมผัสน้ำอลิสก็รู้สึกตัวร้องลั่น “โอ๊ย”
อลิสร้องลั่น และสติฟื้นคืนมาทันที อลิสเอามืออุดปากตัวเอง ว่ายน้ำหนีสุดแรง ก่อนจะหมดแรง อยู่ในน้ำ ร่างอลิสร่วงผล็อยจมน้ำทันที
ส่วนหมอณัฐ เผลอหลับไป และหมอณัฐก็ไม่มีโอกาสได้รู้ตัวว่าจะเป็นการหลับครั้งสุดท้ายหลับชั่วนิรันดร์

เพชรนอนกระสับกระส่าย ท่าทางไม่สบายใจเอาซะเลย นึกถึงตอนหลังจากที่พลอยกับอลิสออกไป เพชรถามหมอณัฐ
ซึ่งเวลานั้นเพชรถามหมอณัฐละล่ำละลัก
“จริงเหรอครับคุณหมอ มีกรดอะไรบ้าๆ ปนอยู่ในอาหารของผม”
หมอณัฐ ลำบากใจ “ครับ”
“พี่พลอย”
“อาจจะไม่เกี่ยวกับคุณพลอยก็ได้ครับ สารปนเปื้อนพวกนั้นอาจจะมาจากแหล่งที่คุณพลอยไปซื้ออาหารมาก็ได้”
“พี่พลอยไม่ได้ซื้อที่ไหนหรอกครับคุณหมอ อาหารมื้อนั้นพี่พลอยเป็นคนทำให้ผมทาน” หมอณัฐซีดเผือดขาว

คืนนั้นเพชรสุดแสนจะอ่อนเพลีย ไม่เข้าใจ
“พี่พลอยห้ามผมไปหาน้ำหนึ่งไม่ได้หรอก”
เพชรบอกตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว

รุ่งเช้าพลอยประคองเพชรเข้ามาในบ้าน
“พี่ดีใจจริงๆ เลยที่เพชรไม่เป็นอะไร”
เพชรมองพลอยนิ่งๆ ขณะถาม “สารปนเปื้อนบ้าๆ พวกนั้น มาอยู่ในอาหารได้ยังไงครับพี่พลอย”
พลอยลนลานละล่ำละลัก “พี่ไม่รู้...พี่ไม่รู้จริงๆนะเพชร อาจจะเป็นจาก” คิดหาข้อแก้ตัวใหญ่ “แป้ง...แป้งที่ทำขนม”
“ก็อาจจะเป็นไปได้นะครับ ปนมากับแป้ง แต่ผมก็ยังแปลกใจอยู่ดี ทำไมแป้งถึงได้มีสารปนเปื้อนมากขนาดนั้น เพราะเท่าที่ผมคุยกับหมอณัฐ คุณหมอบอกว่า ร่างกายของผมต้องได้รับสารปนเปื้อนนั้นในปริมาณที่มาก ผมถึงได้เกือบตาย”
“พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ ที่พี่ไม่ระวัง ต่อไป พี่จะไม่ประมาทอย่างนี้อีก ต่อไปพี่จะเลิกซื้อแป้งยี่ห้อนั้นไปเลย เพชรนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้ เพชรจะได้ทานยา”
พลอยเดินไป เพชรนั่งเหนื่อยหัวใจอยู่ตรงนั้น เสียงโทรศัพท์ดัง เพชรเดินไปรับ
“บ้านเชิงเขาครับ”
ทับทิมในคราบไพลิน อยู่ที่บ้านสมบัติยิ้มบางๆ “แม่เอง...ที่แม่โทร.มานี่ เพราะมีข่าวดีมาบอก”
“เรื่องอะไรครับ”
“แม่ไอ้นักปราชญ์มันกำลังจะเดี้ยงแล้วนะ เพราะแม่ใช้ยาวิเศษจัดการมัน”
เพชรฉงน “ยาวิเศษ..ยาวิเศษอะไรครับ”
“ก็ยาวิเศษที่ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น แม่ผสมลงไปในอาหาร เครื่องดื่ม ของกินทุกอย่างให้พวกมันกิน แม่มันเดี้ยงไปแล้ว ต่อไปก็ถึงคราวลูกมันแล้วล่ะ...”
“พอได้แล้วครับแม่..ผมไม่อยากให้แม่เป็นผู้ร้ายฆ่าคน”
“ช่วยไม่ได้ มันอยากทำแกก่อน แม่ก็จะจัดการพวกมันอย่างสาสม บอกพลอยด้วยไอ้ยาวิเศษที่แม่ให้ไปน่ะ ให้มันใช้ระวังๆ”
เพชรเพิ่งรู้ ทับทิมให้ยากับพลอย เสียงทับทิมดังเจื้อยแจ้วต่อ
“เพราะถ้าใส่ลงไปมากๆ ถึงตายได้เลยนะ แล้วถ้าตายกะทันหัน ความผิดก็จะมาถึงตัว...ไม่เหมือนแม่..แม่ใส่ทีละนิด ทีละหน่อย ยังไงแม่ก็ลอยนวล”
ทับทิมวางสาย เพชรกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น รู้แน่ชัด พลอยวางยาเขาจริงๆ

พลอยง่วนอยู่ในห้อง ในมือถือขวดกรดกำมะถันเอาไว้
“พี่เกือบฆ่าเพชร” พลอยตั้งใจ แต่ตอนนี้นึกเสียใจ
จังหวะที่พลอยทำท่าจะเอายาทิ้งในถังขยะ ประตูห้องพลอยค่อยๆ แง้มออกช้าๆ แผ่วเบาเห็นเป็นเพชรแอบเข้ามามองพลอย เห็นในมือพลอยมีขวดน้ำใสๆ อยู่เสียงทับทิมดังก้องมา
“ก็ยาวิเศษที่ไม่มีสีไม่มีกลิ่น”
เพชรมองจ้องที่ขวดยา หัวใจเต้นรัวเร็ว ขณะที่พลอย ทำท่าจะทิ้งขวดยาแต่เสียดาย ที่สุด
พลอยก็ตัดสินใจเอาขวดยาเก็บไว้ที่เดิม พลอยหันมาแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นเพชร
“มีอะไรเพชร”
“ผม...ปวดหัว เลยอยากจะมาขอยาแก้ปวดหัวกับพี่พลอย”
พลอยใจเต้น ไม่รู้เพชรเห็นหรือเปล่า “ได้จ้ะ” พลางเปิดตู้หยิบยามาให้
“ขอยานอนหลับผมด้วยครับ หมู่นี้ผมนอนไม่หลับ”
“จ้ะ” พลอยหยิบขวดยานอนหลับให้
“ขอบคุณครับ”
เพชรเดินออกไป พลอยมองตามสีหน้าว้าวุ่นไม่สบายใจ กังวลว่าเพชรรู้เห็นอะไรรึเปล่า?

ไม่นานต่อมาท่ามกลางความมืด เพชรนั่งอยู่บนเตียง สายตาของเพชรจับจ้องที่เสื้อเบอร์ที่13 และขวดโหลดาว ก่อนจะมองขวดยานอนหลับที่อยู่ในมือ ท่าทางเหมือนคิดอะไรอยู่

วันต่อมาน้ำหนึ่งบอกนักปราชญ์ที่แวะมาหาที่บ้าน
“คุณป้าไม่สบาย จะเลื่อนงานแต่งออกไปก็ได้นะคะ”
“ไม่เป็นไร พี่เช็คอาการคุณแม่แล้ว ท่านปลอดภัย แต่วันแต่งถ้าไม่หายดี ท่านอาจจะมาร่วมงานไม่ได้”
“คอยให้ท่านหายดีดีกว่าค่ะ น้ำหนึ่งอยากให้ท่านมาร่วมงาน” น้ำหนึ่งว่า
“ขอบใจมากที่เป็นห่วงแม่พี่..แต่พี่ว่า น้ำหนึ่งไม่อยากแต่งมากกว่า”
น้ำหนึ่งนิ่ง นักปราชญ์หัวเราะ
“ยิ่งน้ำหนึ่งทำท่าอย่างนี้ พี่ยิ่งอยากแต่ง ไม่ต้องรออะไรแล้ว แต่งๆๆ ไปซะทีจะได้หมดเรื่องราว หมดปัญหา” นักปราชญ์จงใจพูดยั่ว “งานแต่งของเราจะต้องยิ่งใหญ่แน่นอน”
น้ำหนึ่งมองหน้านักปราชญ์อย่างไม่พอใจ แต่จำต้องนิ่ง

น้ำหนึ่งกับนิ้งนัดกันที่ร้านอาหาร สองสาวคุยกัน นิ้งโวย
“ทั้งๆ ที่ยัยอลิสอุตส่าห์มาบอกว่าพี่เพชรรักตัว ตัวยังจะแต่งกับไอ้พี่นักปราชญ์นั่นอีกเหรอ”
“ฮื่อ”
“น้ำหนึ่ง”
“บอกแล้วไงนิ้ง จะได้จบปัญหาทุกอย่าง อ้อ! วันงาน ตัวไม่ต้องแต่งตัวสวยมาก็ได้นะ เพราะเค้าก็จะเป็นเจ้าสาวที่ไม่สวยเหมือนกัน”
น้ำหนึ่งบอกอย่างไม่พอใจ

ด้านเพชรยืนคั้นน้ำผักผลไม้อยู่ในครัว เพชรหน้าเครียดตะโกนก้องบอกตัวเองในใจ
“เจ้าสาวของพี่จะมีน้ำหนึ่งเพียงคนเดียว และเจ้าบ่าวของน้ำหนึ่งก็จะต้องมีพี่เพียงคนเดียวเหมือนกัน”
ดวงตาที่เพชรจับจ้องที่น้ำผักผลไม้ที่ไหลลงมาที่แก้วนิ่ง

พลอยนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ เห็นข่าวแต่งงานของน้ำหนึ่ง “13 มิถุนาฤกษ์ดี น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์ พร้อมลั่นระฆังวิวาห์ ปิดตำนานเมียน้อยเสียที”
เสียงฝีเท้าดังเข้ามา พลอยรีบซ่อนหนังสือพิมพ์รวดเร็ว
“ดื่มน้ำผักผลไม้ครับ ผมทำมาให้พี่พลอย”
พลอยมองอย่างดีใจ “นึกขยันอะไรขึ้นมาฮึเพชร” รับแก้วมาดื่ม
“ผมอยากดูแลพี่พลอย...”
พลอยมองหน้าเพชรไม่เชื่อสายตา เพชรพูดต่อ
“จริงๆ เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง เราไม่จำเป็นต้องมีใครอีกก็ได้”
พลอยคาดไม่ถึง “เพชรพูดจริงนะ”
“ครับ..ผมขอโทษที่ทำให้พี่พลอยไม่สบายใจ ต่อไป..เราจะมีกันและกันแค่สองคน”
“ขอบใจมากเพชรที่เข้าใจพี่ พี่รักเพชรที่สุดในโลกเลย” พลอยผวากอดเพชร
เพชรดันตัวพลอยออก “ผมก็รักพี่พลอย พี่พลอยดื่มน้ำให้หมดนะครับ”
พลอยหน้าแหยๆ “น้ำผักนี่ขมจัง รสก็เฝื่อนๆไม่อร่อย แต่เพชรอุตส่าห์ทำให้พี่..พี่จะดื่มให้หมดเลย หมดเหยือกเลยนะเพชรนะ”
“ครับ”
พลอยหันไปคว้าเหยือกมาเทน้ำผักใส่แก้วดื่มอีก เพชรมองพลอยด้วยสายตาสลด สงสาร
เห็นใจ แต่แล้วดวงตาของเพชรก็เป็นประกายกร้าวขึ้น คิดในใจ
“ผมขอโทษพี่พลอย แต่มันถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องเห็นแก่ตัว”
สีหน้าพลอยง่วงงง แล้วเริ่มหาวหวอดๆ และพลอยก็หมดสติหลับพับไปตรงนั้น

เพชรทอดถอนใจก่อนอุ้มตัวพลอยขึ้นมา
เช้าวันต่อมา น้ำหนึ่งนั่งแต่งหน้าทำผมเจ้าสาวอยู่ สำหรับพิธีช่วงเช้า หน้าตาของน้ำหนึ่งดูไม่มีความสุขเอาเลย จนนิ้งที่ยืนข้างๆ กระซิบบอกเซ็งๆ

“ไม่อยากแต่งก็ไม่รู้จะแต่งทำไม”
“ก็แต่งให้ทุกคนสบายใจไง”
“แล้วตัวเองทุกข์น่ะเหรอ” น้ำหนึ่งนิ่ง นิ้งว่าต่อ “ยังไงเธอตัดสินใจแล้ว เธอต้องยิ้มรับไม่อย่างนั้น คนที่จะทุกข์กว่าเธอคือคุณพ่อคุณแม่แน่ๆ”
นิ้งกับน้ำหนึ่งหันไปมอง เห็นรมต.เกรียงศักดิ์ และนวล พาดาราณีเข้ามา น้ำหนึ่งฝืนยิ้มให้ทุกคน
ดาราณียิ้มเศร้า เข้าใจลูก “น้ำหนึ่งสวยมากกก แต่ ความจริง...ลูกแม่ ต้องสวยได้มากกว่านี้”
น้ำหนึ่งยิ้มเจื่อนๆ ดาราณีพูดต่อ
“แต่สำหรับแม่...ยังไง น้ำหนึ่งก็สวยที่สุด มะ...ขอแม่กอดที”
น้ำหนึ่งลุกขึ้นมาจะให้แม่กอด แต่แล้วน้ำหนึ่งกลับสะดุดขาตัวเอง ล้มลงร้อง “ว้าย”
“น้ำหนึ่ง” แรงรักและความเป็นห่วงลูกสาวสุดสวาท ทำให้ดาราณีลุกพรวดจากรถเข็นปราดมาหาน้ำหนึ่ง
ทุกคนชะงักมองตะลึงภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า เหมือนว่าดาราณีจะเดินได้
เกรียงศักดิ์กะนวลอุทานลั่น “คุณหญิง”
น้ำหนึ่งเองก็เช่นกัน “คุณแม่”
ทุกคนมองจ้องหน้าคุณหญิง เกรียงศักดิ์กับน้ำหนึ่ง รีบประคองดาราณีขึ้นมา
น้ำหนึ่งตกตะลึง “คุณแม่เดินได้”
ดาราณีอึ้ง คาดไม่ถึงเหมือนกัน ค่อยๆ เหยียดเท้าออกไป คุณหญิงค่อยๆ ก้าวเดิน
ได้อย่างน่าอัศจรรย์ น้ำหนึ่งดีใจเหลือแสน ร้องไห้โฮ ยิ้มทั้งน้ำตา
“คุณแม่เดินได้..คุณแม่เดินได้แล้วจริงๆ ด้วย น้ำหนึ่งดีใจที่สุดในโลกเลยค่ะ”
เกรียงศักดิ์สวมกอดดาราณีอย่างเต็มตื้น “ขอบคุณมากคุณหญิง ที่มอบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้ลูกในวันแต่งงาน” สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันตื้นตัน “ผมดีใจจริงๆ”
จังหวะนี้นักปราชญ์ปรากฎตัวเดินเข้ามามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“เสียดาย...คุณแม่พี่ก็อยากให้ของขวัญน้ำหนึ่งเหมือนกัน แต่ท่านยังไม่หายดี เลยมาร่วมงานเราไม่ได้”
น้ำหนึ่งบอกเสียงห้วน “น้ำหนึ่งก็บอกแล้วว่าอย่าเพิ่งแต่ง”
นักปราชญ์บอกเสียงเข้ม “ก็พี่อยากแต่ง ต่อให้งานนี้ไม่มีแขกมาซักคน พี่ก็จะแต่ง” พลางถือวิสาสะเดินเข้ามาใกล้ โดยไม่เกรงใจเกรียงศักดิ์เลย “เจ้าบ่าวของน้ำหนึ่งต้องเป็นพี่ ไม่ใช่ไอ้เพชร
น้ำหนึ่งมองนักปราชญ์ไม่พอใจ เกรียงศักดิ์กับดาราณีมองหน้ากันไม่สบายใจ”

ขณะเดียวกันเพชรบึ่งรถมาตามทางอย่างรวดเร็ว ใจครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา

เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นตอนกลางคืน เพชรเดินออกมาจากห้องพลอย หลังจากที่เพชรพาพลอยเข้านอนแล้ว
เพชรอยู่ตรงโถงด้านนอกแล้ว แลเห็นข้าวของวางระเกะระกะ แก้วน้ำ เหยือกสมุนไพร และเห็นหนังสือพิมพ์วางตกอยู่
หน้านั้นในหนังสือพิมพ์เป็นรูปคู่ของน้ำหนึ่ง และนักปราชญ์พร้อมรายงานข่าวการแต่งงานของสองคน เพชรคว้ามาดู ภาพแทนสายตา

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/2 วันที่ 20 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage