อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 18 วันที่ 26 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 18 วันที่ 26 พ.ค. 56

“ฉันไม่ได้บ้า ฉันรู้ ฉันชื่ออลิส ไม่ต้องเรียก” อลิสบอกกับตำรวจ “ฉันไม่ยอมความนะคะ ฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แต่อย่าให้ฉันรู้แล้วกัน ว่าแอบตุกติกอะไรกันน่ะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ความยุติธรรมกับทุกฝ่าย” ตำรวจบอก
“ให้มันจริงนะคะ...เพราะนายคนนี้ เค้าเป็นว่าที่ ลูกเขย รัฐมนตรี” อลิสเหน็บ
“ไม่ว่าจะเป็นใคร ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ ให้ความยุติธรรมทุกคนครับ”

“ขอบคุณค่ะ...จะได้ไม่ต้องเป็นข่าวฉาวอีก” คราวนี้อลิสมองหน้าน้ำหนึ่ง “เพราะเรื่องที่เป็น
เมียน้อย ลูกสาวรัฐมนตรี เธอก็ยังไม่ได้เคลียร์”


น้ำหนึ่งมองหน้าพจนีย์ที่อยู่ข้างๆอลิส พจนีย์มองหน้าเพชรและน้ำหนึ่งอย่างเห็นใจ
น้ำหนึ่งบอกเจ้าหน้าที่ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เรากลับนะคะ”
เพชรกะน้ำหนึ่งยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ตำรวจแล้วเดินออกไป อลิสเบ้ปากใส่
“ทีอย่างนี้ทำหน้าบาง”
“ฉันว่าคุณหน้าหนาต่างหาก” พจนีย์ว่า
“เธอ”
“เรื่องที่ไม่สมควรพูด แล้วเอามาพูด ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัว เรียกว่าอะไร คุณบอก
ตัวเองได้ค่ะ” พจนีเดินหนีไป
“นัง..นังพจนีย์ รู้งี้ ฉันปล่อยให้ยัยพลอยเอาจอบเฉาะหน้าเธอซะก็ดี”

อลิสโมโหเดินตามไป แต่เท้าสะดุดตรงบันได ล้มกลิ้งลงมา ได้แต่เจ็บใจ
ที่ด้านล่างสถานีตำรวจ เกรียงศักดิ์เดินเข้ามารับ น้ำหนึ่งโผเข้ากอดเกรียงศักดิ์

“คุณพ่อ..น้ำหนึ่งสงสารพี่เพชร...ทำไมต้องเกิดเรื่องร้ายๆ กับพี่เพชรถึงขนาดนี้ด้วย”
เกรียงศักดิ์กอดปลอบน้ำหนึ่ง เพชรเดินหน้าเครียดออกมา เกรียงศักดิ์บอก
“ทำใจดีๆ นะเพชร เรื่องมันอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ก็ได้ พลอยวิกลจริต”
“เหมือนที่เค้าว่า ต่อให้บ้า ก็ต้องจับพี่พลอยมาเข้าคุก”
จังหวะนี้อารีย์กับสมบัติเดินเข้ามาสมทบ เสียงของอารีย์ดังก้อง
“ต่อให้นังพลอยมันหนีไป ฉันก็จะเอาผิดกับน้องมัน”
ทุกคนหันไปมอง สมบัติพาอารีย์เข้ามา อารีย์มอง เห็นเพชร เกรียงศักดิ์แนะนำ
“คุณอารีย์ นี่ครับเพชร น้องชายของพลอย”
อารีย์กับเพชรมองหน้ากันตะลึง
“คุณ!”
อารีย์ทั้งตกใจและเสียใจ “เพชร...เธอเองเหรอที่เป็นน้องชาย..ของ...” อารีย์พูดไม่ออก “พลอย!”
“ครับ” เพชรยกมือไหว้ “ผม..ผมขอโทษแทนพี่พลอย ขอโทษแทนแม่ด้วยครับ”
“ขอโทษ” อารีย์เมินหน้าไปทางอื่น “แล้วชีวิตลูกฉันล่ะ ตัวฉันเองก็เกือบตาย”
“แม่กับพี่พลอย มีปัญหาทางจิตทั้งคู่”
“เธอจะบอกฉันอีกคน ว่าคนบ้าฆ่าคนตายไม่ผิด”
เพชรบอกเสียงแข็ง “ผมไม่ได้หมายความว่ายังงั้น ผมแค่ ขอความเห็นใจจากคุณ...เรา
สองคนต่างสูญเสีย” เพชรหน้าสลดเสียใจมาก แต่ก็ทะนง “อีกอย่าง แม่กับพี่พลอย ไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นก่อเรื่อง”
“เธอหมายความว่า...”
“เราสองคนต่างรู้อยู่แก่ใจ” เพชรบอกเท่านั้น
อารีย์มองหน้าเพชร ก่อนหันหน้าไปทางอื่น ลึกๆ ก็รู้ว่าตัวเองก็ผิดเหมือนกัน
เพชรมีท่าทีอ่อนลง “มันอาจจะเป็นการเห็นแก่ตัว แต่..ผมขอได้มั้ยครับ ปล่อยพี่พลอยไป” เพชรกลั้นสะอื้น “กรุณาปล่อยพี่พลอยไป”
น้ำหนึ่งจับมือเพชรกุมเอาไว้แน่น อารีย์น้ำตาไหล เสียใจเหมือนกัน
“ทำไมต้องเป็นเธอเพชร ทำไมต้องเป็นเธอ”
ทุกคนมองงงเป็นแถบ ไม่เข้าใจ ทำไมอารีย์พูดอย่างนั้น อารีย์หันไปบอกสมบัติ
“เพชรเคยมีบุญคุณกับฉัน”
“คุณก็เคยมีบุญคุณกับผม” เพชรมองมาด้วยแววตาอ้อนวอน “เราทั้งสองเคยเริ่มต้นด้วย
ความเป็นมิตร ผมไม่อยากให้เราต้องจบกันแบบศัตรู กรุณาเถิดครับ..ปล่อยพี่พลอยไป” เพชรทรุดตัวลงนั่ง ทำท่าจะก้มลงกราบ
อารีย์ตกใจรีบจับมือเพชรไว้ “ไม่ต้องเพชร อย่างที่เธอพูดก็ถูก พลอยกับทับทิมไม่ได้ผิดอยู่
ฝ่ายเดียว ฉันเองก็ผิดด้วย”
“แปลว่า...คุณจะไม่เอาผิดกับพี่พลอย”
“คดีอาญา ยอมความไม่ได้ คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ฉันรับปาก ฉันจะไม่ไปตามล่าหาตัวพลอย” อารีย์บอก
อลิสที่ยืนลุ้นอยู่นาน ปรี๊ดแตกขึ้น
“ไม่ได้นะคะคุณอารีย์ คนบ้า ยิ่งปล่อยตัวไป ยิ่งเป็นอันตรายต่อคนอื่น” อลิสมองหน้าเพชร “นี่ก็ท่าจะบ้าตามแม่ตามพี่ อย่าคิดว่าเป็นคนบ้าแล้วจะไม่ได้รับโทษ พอรักษาตัวหาย ก็ต้องมารับโทษอยู่ดี ยังไงฉันจะตามล่าตัวพี่คุณมารับโทษ รู้ไว้
น้ำหนึ่งโมโห “อลิส”
อลิสถลึงตาใส่ “นี่ก็วอนโดนด่าอีกคน รู้ซะบ้างสิน้ำหนึ่ง ว่าอะไรเป็นอะไร คนทำผิด
แถมยังเป็นฆาตกรหั่นศพต่อให้บ้ายังไงก็ต้องได้รับโทษ”
พจนีย์มองเพชรอย่างเข้าใจ “พี่เพชร เข้าใจใช่มั้ยคะ”
เพชรพยักหน้า ยอมจำนนกับสิ่งที่เกิด

เพชรพาน้ำหนึ่งเดินไปยังที่จอดรถ พร้อมกับเกรียงศักดิ์ เกรียงศักดิ์บอกเพชร
“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการยุติธรรม”
“ครับท่าน”
“ฉันเห็นใจเธอมากนะ แต่คนเราไม่ควรที่จะจมอยู่กับอดีต เธอต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยเฉพาะชีวิตที่มีน้ำหนึ่ง วันนั้นฉันทำไม่ถูกที่ปล่อยให้น้ำหนึ่งไปกับเธอ แต่ฉันรู้...เธอกับลูกสาวฉันรักกัน”
น้ำหนึ่งมองเกรียงศักดิ์ ทั้งดีใจ ตื้นตันและรู้สึกผิด
“หัวอกคนเป็นพ่อ ยังไงก็อยากให้ทุกอย่างถูกต้องตามประเพณี จัดการเรื่องทะเบียนให้เรียบร้อยได้มั้ย ฉันไม่อยากให้น้ำหนึ่งถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยใคร”
จังหวะนี้พจนีย์เดินเข้ามา ทุกคนหันไปมอง อย่างไม่สบายใจ กลัวเกิดเรื่อง แต่พจนีย์ยิ้ม
“พจน์กับพี่เพชรแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้นค่ะ พี่เพชรพร้อมวันไหน พจน์พร้อมจดทะเบียนหย่าให้มันทีค่ะ”
“ขอบใจมากพจน์”
ทุกคนมองพจนีย์ ยิ้มโล่งใจ พจนีย์โพล่งออกมาแบบลืมตัว
“ไม่มีพี่พลอย อะไรๆ มันก็ง่ายแบบนี้ล่ะค่ะ”
เมื่อพูดถึงชื่อพลอย สีหน้าของทุกคนหุบยิ้มลงทันควัน

ที่โรงกลึงร้างแห่งนั้น พลอยในสภาพถูกน้ำกรดราดรดทั้งตัวรู้สึกตัว พลอยร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด
“ทำไม ทำไม ทำไมฉันไม่ตาย”
พลอยร้องไห้โฮทั้งเจ็บทั้งทรมาน ทุกข์ทั้งกายและใจ ขนาดกรีดมือเพชรไม่สนใจ เพชรเลือกน้ำหนึ่ง
“เพชร...ทำไมเพชรทำกับพี่อย่างนี้”
พลอยร้องไห้อย่างเคว้งคว้างโดดเดี่ยว ก่อนที่ดวงตาจะเปล่งประกายแห่งความแค้นออกมา
วันต่อมาเพชรกับพจนีย์นั่งอยู่ต่อหน้าเจ้าหน้าที่บนที่ว่าการอำเภอ ทั้งเพชรทั้งพจนีย์มีสีหน้ายิ้มแย้ม
“นี่คุณสองคนจะมาหย่ากันจริงๆ เหรอครับ”
สองคนยิ้มรับ “ครับ” / “ค่ะ”
“ผมนึกว่าจะมาแต่งกันซะอีก แปลก แปลกมาก เพิ่งเห็นเป็นคู่แรกที่แหละ มาหย่าพร้อมรอยยิ้ม”
“เราจบกันด้วยความเข้าใจค่ะ”
เพชรโอบไหล่พจนีย์เหมือนน้องสาว “ถึงจะหย่า ยังไงเราสองคนก็ยังคงรู้สึกดีๆ ต่อกัน เธอยังเป็นน้องสาวของผมเสมอ”
“ดีจังเลยนะครับ..อยากให้คู่อื่นเป็นอย่างงี้บ้าง ไม่กันไม่ได้ ก็จบกันด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ไม่เห็นจะต้องโกรธกัน ฆ่ากันเลย นี่ครับ”
เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารหย่ามาให้ เพชรกับพจนีย์เซ็นหย่า เจ้าหน้าที่อวยพร
“ขอให้คุณทั้งสองพบกับคนที่ใช่ และครองรักกันตราบนานเท่านาน”
สองคนยกมือไหว้ “ขอบคุณครับ” / “ขอบคุณค่ะ”
เพชรยิ้มให้พจนีย์ “ขอบใจมากนะพจน์”
“พจน์ก็ต้องขอบคุณพี่พจน์ที่ไม่โกรธพจน์ค่ะ”
ทุกคนแถวนั้น มองเพชรกะพจนีย์ งงๆ

ไม่นานต่อมาพจนีย์ถือดอกไม้มานั่งที่หน้าโกฏิรจนา ยิ้มอ่อนโยน
“พี่ว่าพี่ทำดีที่สุดแล้วนะรจ ทั้งเรื่องพี่พลอย พี่เพชร อย่างน้อยพี่ก็ให้อภัย พี่ไม่ได้มีความเคียดแค้นพยาบาท พี่ก็ได้แต่หวังว่า..บุญกุศลที่พี่ทำจะส่งให้รจได้ไปสู่ภพภูมิใหม่ที่ดีนะ”
พจนีย์วางดอกไม้ลงหน้าโกฏิน้องสาว

หากพจนีย์มีเซ้นส์เธอจะแลเห็นว่าวิญญาณรจนาปรากฏขึ้นรางๆ ถือช่อดอกไม้ที่พจนีย์ให้ ยิ้มเศร้า
ตกตอนกลางคืนเกรียงศักดิ์นั่งกุมมือดาราณีอยู่ ดาราณีย้อนถามอย่างยินดี
“หมายความว่า.. คุณยกน้ำหนึ่งให้กับเพชร”
“จ้ะ ทันทีที่เพชรจัดการเรื่องทะเบียนกับพจนีย์เสร็จเรียบร้อย ผมบอกให้เพชรมาสู่ขอน้ำหนึ่งได้เลย”
“ดีใจด้วยนะนวล”
สองคนจับมือกับอบอุ่น นวลก้มลงกราบนายทั้งสองคน
“นวลกราบขอบพระคุณท่านสองคนจริงๆ นะคะที่เมตตานวล เมตตาเพชร”
“เพราะเพชรกับนวลเป็นคนดี”
นวลน้ำตารื้น “ทับทิม สอนเพชรมาดีน่ะค่ะ ถ้าทับทิมยังอยู่ คงจะดีกว่านี้”
“อาจจะไม่ดีก็ได้ เพราะที่ผ่านมา ทับทิมสนับสนุนลูกให้ทำผิดทุกอย่าง”
ดาราณีตัดบท “อย่าพูดถึงคนตายเลยค่ะคุณ เราเองก็ผ่านการเป็นพ่อเป็นแม่มาแล้ว บางอย่างสอน ลูกใช่ว่าจะจดจำทำตาม น้ำหนึ่งก็เคยพลาดมาเหมือนกัน เรื่องพลอย...”
ส่วนที่โรงกลึง แลเห็นพลอยพยายามลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวด แต่ล้มลงไปใหม่ เดินไม่ได้ ทั้งเนื้อทั้งตัวเป็นหนองน่าเกลียวดน่ากลัว
ดาราณีพูดต่อ “ถ้าจะผิด ก็ผิดที่ตัวพลอยเองนั่นแหละค่ะ ไม่มีใครในโลกที่เกิดมาเพียบพร้อมสมบูรณ์ทุกอย่าง แต่พลอยกลับเลือกความขาด มาเรียกร้องความสงสารให้กับตัวเอง”
นวลเสริม “โดยมีเพชรเป็นเหยื่อ...อย่าหาว่านวลใจดำเลยนะคะ...ไม่ว่าในสภาพไหน นวลไม่อยากให้พลอยกลับเข้ามาในชีวิตเพชรอีกเลย เพราะพลอยเป็นมาร มารสำหรับทุกคน”
จังหวะนี้พลอยเดินแทบไม่ได้ เจ็บปวดทั่วกายา แต่สายตาของพลอยมีแต่ความเคียดแค้น
“เพราะพวกแก...ฉันจะไม่มีวันให้พวกแกมีความสุขอย่างเด็ดขาด”
พลอยพูดได้แค่นั้นก็ร้องออกมาเสียงดังโหยหวน เจ็บทั่วทั้งสรรพางค์กาย จนแทบขาดใจ

เวลาผ่านไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง มีงานแต่งงานเล็กๆ ของเพชรกับน้ำหนึ่ง เห็นดอกกล้วยไม้สีขาว ตกแต่งประดับทั่วทั้งงาน น้ำหนึ่ง-เพชรอยู่ในชุดไทย ที่เรือนผมของน้ำหนึ่งมีช่อดอกปีบแซมอยู่ สองคนอยู่ในพิธีรดน้ำสังข์ เกรียงศักดิ์รดน้ำให้
“มีความสุขให้มากๆ นะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน จะเกิดปัญหาอะไร ก็ให้
นึกถึงอุปสรรคที่เราทั้งสองฝ่าฟันกันมาให้ได้”
“ขอบคุณครับคุณพ่อ” / “ขอบคุณค่ะคุณพ่อ” บ่าวสาวรับคำ
ดาราณีรดน้ำสังข์ ต่อ“อย่าเรียกร้องจากกันและกัน แต่จงเติมเต็มสิ่งที่ขาดให้กันและกัน
ยึดถือความสุขของกันและกันนะลูก”
เพชรกะน้ำหนึ่งรับคำ “ขอบคุณครับคุณแม่” / “ขอบคุณค่ะคุณแม่”
นวลรดน้ำให้ ตื้นตันไปหมด “แม่พูดไม่เก่ง แต่สิ่งที่แม่ดีใจที่สุดเลยก็คือ คนที่แม่รักสุดหัวใจทั้งคู่ ได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน มีความสุขมากๆ อย่าได้มีอันตรายใดๆ มากล้ำกราย เพชรดูแลคุณน้ำหนึ่งให้ดีที่สุดนะลูก”
“ผมจะดูแลน้ำหนึ่งเทียบเท่ากับชีวิตผมเองครับแม่”
นวลตื้นตัน ผู้ใหญ่คนอื่นๆ มารดน้ำสังข์ อลิสกับเพื่อนเก้งมินโฮยืนเมาท์กันอีกมุม อลิสเบ้ปากเหยียดๆ
“แต่งงานกับคนจนๆ ยัยน้ำหนึ่งมันจะดีใจนักหนา”
“ก็ดีใจที่ได้แต่งงานไง ไม่เหมือนแก เกลียดยัยน้ำหนึ่งขนาดนี้ แกจะมางานแต่งเค้า
ทำไมยะ” มินโฮว่า
“มาเพื่อความสะใจ แกดูสิ สุดท้าย ยัยน้ำหนึ่งก็ได้แม่ผัวที่เป็นคนใช้ตัวเอง อี๋ๆๆๆ” อลิสมอง ดูถูกใหญ่ “แกดูสิ ดู...โหยแขกเหรื่อ นายเพชรยังกับกรรมกร”
“ตรรกะอลิสแปลกๆอีกแล้ว เกลียดเค้ายังเดินเข้าไปใกล้อีก” มินโฮเดินเข้าไปหาแต่ไม่วายบ่น “ฉันเกลียดอะไร ฉันจะอยู่ให้ไกลสิ่งนั้นที่สุดเล้ย”
เป็นเวลาแห่งความสุข ความหวานชื่นของเพชรกับน้ำหนึ่ง เพชรหอมแก้มน้ำหนึ่ง สลับกับน้ำหนึ่งหอมแก้มเพชร ถ่ายรูปตามธรรมเนียม ขณะที่เพชรกระซิบบอกน้ำหนึ่ง
“ลูกคนแรกของเรา ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย พี่จะให้ชื่อว่า...เพชรน้ำหนึ่ง”

ค่ำคืนนั้นพลอยคลานมาตามทางสะเปะสะปะ เดินไม่ได้เพราะแผลเปื่อยยุ่ยไปทั้งตัว สภาพน่าเวทนามาก พลอยคลานไปตามทาง เห็นโลกเหลือนิดเดียว เพราะตาบอดไปข้าง อีกข้างเหลือเพียงริบหรี่
“ทำไมโลก เป็นแบบนี้ ...ช่วยด้วย...ช่วยด้วย”
เด็กแถวนั้นโผล่หน้าออกจากบ้านมาดู เห็นตกใจ “ผี...ผี”
พลอยผงะ ผู้เป็นแม่อยู่ในบ้านดุเด็ก
“ผีมีที่ไหน”
เด็กชี้มาทางพลอย “นั่นไงแม่..นั่นไง ผี!”
แม่มองตามเด็กเห็นสภาพเน่าทั้งตัวก็ร้อง “เฮ้ย! ผี”
แม่รีบปิดประตูบ้าน และหน้าต่างอย่างรวดเร็ว พลอยเองก็ตกใจกลัว
“ผี..ผี” ยังไม่ทันคาดคิดว่าคนอื่นกลัวตัวเอง
พลอยพยุงกายลุกขึ้นกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วก็ชะงัก เมื่อกระจกจากมอเตอร์ไซค์ที่
จอดอยู่ สะท้อนเข้ากับหน้าของตัวเองอย่างจัง พลอยแลเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเผ้าหยิกหยอง แทบจะไม่เหลือ เห็นแต่หนังติดศีรษะ ดวงตาพิกลพิการ หนองไหลเยิ้ม พลอยตัวสั่น ค่อยๆ เอามือแตะตามหน้าตัวเอง พลอยอึ้ง ตะลึง ช็อก ก่อนจะกรีดร้องเสียงดังโหยหวนออกมา เพราะรับสภาพตัวเองไม่ได้ ลงไปชักดิ้นชักงอ
ด้านในบ้านยามนั้น แม่กอดลูกแน่นกลัวเสียงพลอยที่คิดว่าเป็นผี
ที่ริมถนนลูกรังแห่งนั้น พลอยดิ้นอยู่ที่พื้น ทั้งเจ็บทั้งปวด เดียวดายไม่เหลือใครแล้ว

หนึ่งปีผ่านไป ค่ำคืนนี้สองคนอยู่ในห้องนอนที่คอนโด เพชรตระกองกอดน้ำหนึ่งอยู่อย่างมีความสุข แต่แล้วเพชรก็สะดุ้งเฮือกลุกขึ้น
“พี่เพชรฝันร้ายอีกแล้ว”
เพชรถอนหายใจเหงื่อแตกพลั่ก
“คราวนี้ฝันว่าอะไรอีกคะ”
“ฝันว่า..พี่พลอยจะมาเอาน้ำหนึ่งไป” เพชรผวากอดน้ำหนึ่งแน่น
น้ำหนึ่งกอดเพชร “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ น้ำหนึ่งอยู่กับพี่เพชรทุกวัน”
“พี่พลอยเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น พี่กลัว”
น้ำหนึ่งกอดเพชรแน่น “แต่นี่เรื่องก็ผ่านมาเป็นปีแล้วนะคะ คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้ำหนึ่งว่าที่พี่เพชรฝันร้ายทุกวัน เพราะพี่เพชร....รู้สึกผิด”
“ใช่..พี่รู้สึกผิด...ผิดมาก พี่ไม่ได้ไปตามหาพี่พลอยเลย แต่บอกตรงๆ พี่ไม่กล้า...ปล่อยให้พี่พลอยหนีไป ยังดีกว่า ถูกจับกลับมา ชดใช้กรรมในคุก”
“น้ำหนึ่งเข้าใจพี่เพชรค่ะ...เพราะถ้าพี่พลอยถูกจับ พี่พลอยก็ต้องถูกส่งไปรักษาตัว
แต่สุดท้ายพี่พลอยก็ต้องติดคุกอยู่ดี”
เพชรนิ่ง สีหน้าเป็นกังวล น้ำหนึ่งกอดเพชรเอาไว้ ปลอบประโลม บอกอย่างเข้มแข็ง

“ถ้าพี่เพชรไม่สบายใจ เราไปบ้านเชิงเขาด้วยกันก็ได้นะคะ เผื่อพี่พลอยจะกลับมา”
สองคนอยู่ที่บ้านเชิงเขา ซึ่งสภาพยังเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ดูเก่า ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนบ้านที่ไม่มีคนอยู่ทั่วไป

เพชรหยิบรูปของทับทิมมามอง ก่อนกอดไว้แนบอก โหยหา แล้วก็ได้แต่ทอดถอนหายใจขณะเหลือบตามองดูรูปของพลอย ดวงหน้านั้นยังดูสวย เพชรจะหยิบรูปพลอยมาดูแต่เปลี่ยนใจ น้ำหนึ่งถาม
“พี่เพชรไม่เอาอะไรกลับไปไว้ที่คอนโดเหรอคะ”
“ไม่..พี่อยากเก็บความทรงจำทุกอย่างไว้ที่นี่ ถ้าจะเอาก็เอาแค่”
“อะไรคะ”
เพชรหยิบเสื้อเบอร์ 13 และสมุดภาพของน้ำหนึ่งขึ้นมามองยิ้มอ่อนโยนแกมเย้า
“ความรักความจริงใจที่น้ำหนึ่งมีให้กับพี่”

ยามเย็นที่ด้านนอกบ้านเชิงเขา บรรยากาศตอนพระอาทิตย์จะตกดิน สวยงามสดใส เพชรกอดน้ำหนึ่งเอาไว้แนบแน่น บอกเสียงอ่อนโยน
“พี่อาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดิบดีอะไร แต่พี่ก็คิดว่าพี่มีพร้อม มีครบทุก
อย่าง จนกระทั่งพี่มาพบกับน้ำหนึ่ง พี่ถึงรู้ว่าพี่ขาด ความรักของน้ำหนึ่ง เปลี่ยนโลกทั้งใบของพี่ได้ น้ำหนึ่งเปลี่ยนความแค้น ให้กลายเป็นความรัก น้ำหนึ่งทำให้พี่รู้จัก รักแท้คืออะไร”
“เราจะรู้จักรักแท้ก็ต่อเมื่อเราได้เจอรักแท้ค่ะ” น้ำหนึ่งจับมือเพชรมากุมไว้ ยิ้มหวาน “พี่เพชรรู้มั้ย...น้ำหนึ่งดีใจแค่ไหน ที่วันนี้คนในฝันของน้ำหนึ่งได้มายืนอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่แค่นี้..ผู้ชายคนนั้นยังเป็นคนที่น้ำหนึ่งจับต้องได้ ดูแลได้ และที่สำคัญเค้ามีหัวใจให้น้ำหนึ่ง ที่น้ำหนึ่งยอมทนทุกอย่าง เพราะน้ำหนึ่งรู้ พี่เพชรรักน้ำหนึ่งค่ะ...น้ำหนึ่งก็รักพี่เพชร...เรารักกันค่ะ”
“ใช่..เรารักกันน้ำหนึ่ง”
เพชรก้มลงจูบน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งกอดเพชรแน่นจูบตอบ ระหว่างนี้เหมือนมีสายตาของใครใครคนหนึ่งจ้องมองเพชรกับน้ำหนึ่งตลอดเวลา เสียงหายใจของใครคนนั้นหอบแรง ราวกับกำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่
จู่ๆ น้ำหนึ่งทำท่าจะอาเจียน เพชรตกใจ
“เป็นอะไรน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งยิ้มไม่ยอมตอบ
เพชรมองดู ท่าทางตื่นเต้นดีใจ “หรือว่าเรากำลังจะมี...เพชรน้ำหนึ่ง”
“ค่ะพี่เพชร เพชรน้ำหนึ่งกำลังจะเกิดมา”
“เรากำลังจะมีลูก พี่ดีใจที่สุดเลยน้ำหนึ่ง”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 18 วันที่ 26 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage