อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/4 วันที่ 10 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/4 วันที่ 10 พ.ค. 56

“อย่าทำอะไรน้ำหนึ่งเลยนะคะ น้ำหนึ่งรัก แล้วหวังดีกับพี่พลอยจริงๆ” พลอยหัวเราะเยาะ มองสาแก่ใจ “อะไรที่เธอหวังดีกับฉัน การทำตัวแอ๊บแบ๊วเป็นนางเอก แสร้งทำเป็นคนดี ใสซื่อบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา แต่ความจริง จองล้างจองผลาญฉันทุกอย่างก็นะเหรอ”
พูดจบผลักหัวน้ำหนึ่ง
“น้ำหนึ่งไม่ได้แอ๊บค่ะ...น้ำหนึ่งไม่ได้แอ๊บ”

พลอยหมั่นไส้มาก ขยุ้มผมแรง “ไม่ได้แอ๊บๆ ฉันล่ะเกลียดผู้หญิงอย่างเธอนัก แอ๊บซื่อไร้เดียงสา แต่วิ่งเร่ให้ท่าผู้ชาย ฉันถามหน่อยเถอะมีผู้หญิงดีๆ ที่ไหน ทิ้งพ่อทิ้งแม่มาอยู่กับผู้ชายเหมือนเธอมั่ง แล้วก็อ้าง ตามล่าหาความจริง ก่อนจะรู้ความจริงคนอื่น รู้ความจริงของแกก่อนเถอะ นังแอ๊บ”


พลอยผลักน้ำหนึ่งอย่างแรงจนใบหน้าคะมำกระแทกพื้น น้ำหนึ่งร้องไห้
พลอยหัวเราะร่า “ลองทายกันมั้ยน้ำหนึ่ง ถ้ามีคนดูอยู่ คนดูเค้าจะเชียร์ใคร ระหว่างคน
บ้า ขาฮาร์ดคออย่างฉัน กับผู้หญิงหน้าด้าน แอ๊บไร้เดียงสา อย่างเธอ”
น้ำหนึ่งตะลึงมองพลอยเขม็ง เห็นชัดว่าพลอยบ้าไปแล้วจริงๆ
ส่วนอลิสพึมพำเบาๆ “ยัยพลอย มันบ้าจริงๆ ว่ะ”
น้ำหนึ่งอ้อนวอน “น้ำหนึ่งไม่รู้หรอกค่ะ ว่าคนดูเค้าจะเชียร์ใคร แต่น้ำหนึ่งยอม ยอมพี่พลอยทุกอย่าง ถ้าจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงด้วยดี”
คราวนี้พลอยโคตรจะหมั่นไส้ กระชากผมขึ้นมาอีก “ไม่ต้องมาทำพูดดี ฉันเกลียดความดัด
จริต ได้..อยากเป็นนางเอกนักใช่มั้ย กราบเท้าฉันสิ แม่น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศษ์บางทีฉันอาจจะให้อภัยเธอ พ่อแม่ของเธอ”
น้ำหนึ่งตะลึง “พี่พลอย”
“กราบสิ...กราบเท้าฉัน ถ้าหน้าเธอกับเท้าฉัน มันอยู่ห่างกันนัก ฉันทำให้มันใกล้กันก็ได้”
ว่าแล้วพลอยยื่นเท้าเข้ามาตรงหน้าน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งมองตะลึง ทั้งหวาดกลัวและตกใจ

เพชรกับพจนีย์นั่งคุยกันอยู่ท่ามกลางวิวทิวทัศน์สวยงาม บรรยากาศร่มรื่น พจนีย์บอก
“จริงๆ พจน์รู้ ถ้าพจน์พูดเรื่องนี้ คงไม่เกิดผลดีกับพจน์นักหรอก เพราะมันเสี่ยง”
เพชรชักหงุดหงิด “เสี่ยง พจน์จะพูดอะไรก็พูด ไม่ต้องอ้อมค้อม”
“ก็มันหนักใจนี่คะ เพราะถ้าพี่พลอยรู้ พจน์คงตายแน่ๆ อีกอย่าง ถ้าพี่เพชรไม่เชื่อ พจน์จะทำยังไง”
“จะให้เชื่อไม่เชื่ออะไร ก็พูดมาสิ”
พจนีย์หน้าตาดูเป็นกังวลจริงๆ ขณะบอก “พี่พลอย ไม่ได้พิการแล้วนะคะ”
เพชรมองจ้องพจนีย์ นอกจากน้ำหนึ่งที่ย้ำ พจนีย์เป็นอีกคนที่พูดคำนี้ พจนีย์มองหน้าเพชร ถามต่อ
“แล้วพี่เพชรคงรู้เรื่อง ท่านเกรียงศักดิ์ หายไป”
“เค้าอาจจะไปเที่ยว ไปพักผ่อนที่ไหนก็ได้”
“ไม่จริงค่ะท่านไม่ได้ไปเที่ยว ดีไม่ดี รัฐมนตรีเกรียงศักดิ์ อาจอยู่ในบ้านพี่เพชรก็ได้”
“ว่าไงนะ”
เพชรฟังแล้วตกใจมาก

ทางด้านเกรียงศักดิ์ นั่งอยู่ในห้องเก็บของ ได้ยินเสียงคนโวยวายแว่วๆ มา
“กราบเท้าฉันสิ กราบเท้าฉัน”
เกรียงศักดิ์พยายามเงี่ยหูฟัง ขณะที่น้ำหนึ่งมองจ้องเท้าพลอยเนื้อตัวสั่น
อลิสทำหน้าขัดใจ “นังน้ำหนึ่ง นังโง่ ลุกขึ้นมากระทืบเท้ายัยพลอยบ้าเลยสิ ลุกขึ้นมา”
พลอยบอกอย่างดุดัน “กราบสิน้ำหนึ่ง กราบ ฉันจะได้ถ่ายคลิปเอาไว้ประจานโคตรเหง้าศักราชของเธอ”
ฟากเกรียงศักดิ์ได้ยินแว่วๆ “น้ำหนึ่ง” สีหน้าไม่มั่นใจ ท่าทางกระวนกระวายเห็นได้ชัด
น้ำหนึ่งตัวสั่นร้องไห้ พลอยตวาด
“ไม่ต้องบีบน้ำตาร้องไห้ ฉันสั่งให้เธอกราบเท้าฉัน เธอก็ต้องกราบ!!
อลิสมองตาขวางขัดใจ “สก๊อยตัวแม่ ดักตบ ถ่ายคลิป นี่มันยัยพลอยบ้าชัดๆ ยัยน้ำหนึ่งเอ๊ย เกิดมาเสียชาติเกิดจริงๆ”
พลอยหัวเราะเยาะ “กลัวเหรอจ้ะ น้ำหนึ่งกลัวเหรอ...โถๆๆๆๆ น้ำหนึ่งที่น่าสงสาร ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะ พี่พลอยไม่ทำน้ำหนึ่งขนาดนั้นหรอก พี่ก็แค่ล้อเล่น”
พลอยยิ้มสะใจ ดวงตาถลน น้ำหนึ่งจ้องมอง
“ถ้าไม่อยาก ทุกข์ระทมขมขื่น ทรมานทรกรรมมากไปกว่านี้ ก็รีบไปซะ รีบไปก่อนที่เธอจะเจอแจ๊คพอตเหมือนพ่อของเธอ”
“พี่พลอยหมายความว่ายังไง พ่อ..พ่ออยู่ไหน”
พลอยทำหน้าเหลอหลา “ก็อยู่บ้านของน้ำหนึ่งสิจ้ะ ถามอะไรพี่ หรือลืมไปแล้ว ว่าพ่อของน้ำหนึ่ง ทิ้งพี่ไปแล้วตั้งนาน”
อลิสตาฟังแล้วตาเป็นประกาย “ยัยพลอยบ้า เป็นเมียน้อยพ่อยัยน้ำหนึ่งจริงๆ”
สีหน้าพลอยสลดลง อาการทางจิตกำเริบเมื่อครู่หมดไป กลายเป็นซึมเซา น้ำตาไหล
“ท่านทิ้งพี่ ทั้งที่พี่ไม่ผิด ทั้งๆ ที่พี่ยอมทุกอย่าง ถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย พี่ก็ยอม”
น้ำหนึ่งโผเข้ากอดด้วยความสงสาร “ไม่นะคะ ไม่มีใครว่าพี่พลอย” พร้อมกับดึงพลอยซบลงตรงไหล่ แกล้งบอก “คุณพ่อรักพี่พลอย”
พลอยคาดไม่ถึง “จริงเหรอ? พ่อน้ำหนึ่งรักพี่เหรอ”
น้ำหนึ่งแกล้งพยักหน้าให้ “ค่ะ”
พลอยโกรธขึ้นมาทันที “ไม่จริง! พ่อเธอไม่ได้รักฉัน เพราะถ้ารัก ท่านต้องไม่ทำกับฉันอย่างนี้”
พลอยลุกขึ้นเดินเซซังเข้าไปด้านใน น้ำหนึ่งมองตามด้วยความอยากรู้
“หรือว่าพ่อจะอยู่ที่นี่จริงๆ” รีบตามเข้าไปทันที
อลิสมองตามอย่างขัดใจ “ยัยน้ำหนึ่งเอ๊ย...โง่ๆๆ โง่อย่างเธอ สมควรที่จะถูกฝังไว้ที่นี่จริงๆ”
อลิสได้แต่ขัดใจ แต่ก็รีบตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว

น้ำหนึ่งเดินเข้ามาในบ้าน ตะโกนร้องเรียก
“พี่พลอยคะ พี่พลอย”
“ยังจะไปตามหามันอีก” อลิสแสดงตัวทันที
น้ำหนึ่งหันขวับมามอง ไม่ได้ตกใจ แต่รำคาญ “อลิส”
“ยัยพลอยบ้า มันบ้าขนาดนั้น เธอยังจะบ้าตามมันมาอีกทำไม”
“ฉันมีเหตุผลของฉัน”
อลิสเยาะหยัน “เหตุผลไถ่ถอนความผิดแทนพ่อเธอรึไง นี่ มาร่วมมือกันดีกว่า”
“ร่วมมืออะไร”
“แฉยัยพลอยบ้าไง คนบ้าร้ายกาจอย่างมัน สมควรที่จะอยู่ในโรงพยาบาล ไม่ใช่เพ่นพ่านอยู่อย่างนี้”
“ไม่ ฉันทำไม่ได้ เพราะพ่อฉันก็ผิด ท่านมีส่วนทำให้พี่พลอยเป็นอย่างนี้เหมือนกัน” น้ำหนึ่งหน้าเศร้า เดินเข้าไปต่อ
“ตายๆๆๆ ตายอยู่ในนี้ไปเลยแล้วกันน้ำหนึ่ง ฉันจะไม่สนใจเธออีกแล้ว”
อลิสหันยกลับจะเดินออกไป แต่กลับนึกได้
“ไม่ได้ เราต้องเอาความจริงไปบอกพี่หมอ”

อลิสตาลุกวาว ต่อมสอดรู้สอดเห็นทำงานตามเคย เดินย้อนกลับเข้าไปในบ้านทันที
ด้านเกรียงศักดิ์พยายามเงี่ยหูฟัง เห็นว่าเสียงทุกอย่างด้านนอกเงียบไปอีกแล้ว จึงร้องตะโกน

“พลอยๆ”
ประตูเปิดออก เห็นพลอยก็ก้าวเข้ามา ในมือมีจานข้าว พลอยปิดประตูแน่นหันมาบอก
“ทานข้าวค่ะ”
“ฉันไม่กิน ตะกี้ฉันได้ยินชื่อน้ำหนึ่ง”
“แล้วไง”
เกรียงศักดิ์โมโห “แล้วไง เธอจะทำอะไรของเธอพลอย”
พลอยพูดไปเรื่อยๆ ราวกับรายงานลมฟ้าอากาศ แต่แววตาอาฆาตมาดร้าย
“ท่านก็รู้แล้วนี่คะ จะให้พลอยพูดมากอะไรอีก” จ้องหน้าเกรียงศักดิ์เขม็งขณะบอก “พลอยจะทำทุกอย่างกับลูกสาวท่าน เหมือนที่ท่านทำกับพลอย น้ำหนึ่งจะต้องเป็นเมียน้อย เมียเก็บ เป็นโรคประสาทตาย”
เกรียงศักดิ์สลดหดหู่ใจ และตกใจที่เห็นพลอยเป็นเอามากขนาดนี้ “พลอย”
พลอยไม่สนเกรียงศักดิ์ สนใจโลกของตัวเอง “ทานข้าวค่ะ”
“ไม่”
พลอยตะเบ็งเสียงดังใส่อย่างน่ากลัว “พลอยบอกให้ทาน”
เกรียงศักดิ์เถียงสู้ ชักโกรธเหมือนกัน “ไม่”
“อยากลองดีกับนังพลอยบ้าใช่มั้ย? ได้”
พลอยถือจานข้าวตรงไปที่เกรียงศักดิ์ บีบปากออก จะยัดข้าวลงไป เกรียงศักดิ์ผลักออก
“อย่า! พลอยอย่า”
พลอยไม่สน จับข้าวยัดต่อไป “บอกให้กิน..กิน!!
“ฉันไม่กิน จนกว่าพลอยจะบอก น้ำหนึ่งอยู่ที่นี่ใช่มั้ย”
พลอยยิ้มเยาะ “ถ้ารู้เรื่องลูกสาวสุดที่รัก จะกินข้าวอร่อยใช่มั้ย ได้ค่ะ”
พลอยค่อยๆหยิบมือถือขึ้นมา เกรียงศักดิ์มองตามใจเต้นไม่เป็นส่ำ ขณะที่พลอยเปิดคลิป ยื่นให้ดู เห็นเป็นภาพน้ำหนึ่งถูกพลอยรังแก เกรียงศักดิ์มองภาพอย่างตะลึงพรึงเพริด และตกใจมาก
“น้ำหนึ่ง”
พลอยโยนมือถือลงตรงหน้า เกรียงศักดิ์รีบตะครุบมาดู เห็นภาพฉากนั้นทุกอย่าง
“พลอย เธอมันบ้า” เกรียงศักดิ์โกรธมาก จะโผนเข้าหา
พลอยควักปืนออกมา ขู่ “อย่านะ”
“พลอย”
“คงจำได้ใช่มั้ย ปืนกระบอกนี้ ท่านเคยให้พลอยไว้ป้องกันตัว วันนี้ ถ้าท่านทำอะไร พลอยก็จะใช้มันป้องกันตัวเองเหมือนกัน”
เกรียงศักดิ์ย้อนถามด้วยน้ำเสียงอันแหบโหย “ทำไมต้องทำกันขนาดนี้พลอย”
“พวกผู้ชายมักง่ายทั่วโลกจะได้รู้ ผู้หญิงไม่ใช่ของเล่น สำหรับพลอย ความพยาบาทคือของหวาน. พลอยเจ็บแค่ไหน น้ำหนึ่งจะต้องเจ็บกว่า”
เกรียงศักดิ์อึ้ง นับวันพลอยยิ่งฉุดไม่อยู่ พลอยยิ้มเยาะ
“ท่านเองก็คงรู้ดี เด็กสาว ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ หลอกง่ายและโง่ทุกคน” พลอยบอกด้วยเสียงฟังดูขื่นขม
สายตาของเกรียงศักดิ์และพลอยประสานสายตากัน ต่างคนต่างเจ็บคนละแบบ ขณะที่ภาพในอดีตพรั่งพรูออกมาราวสายน้ำไหล

ครั้งนั้นเกรียงศักดิ์พาพลอยมาพักที่บ้านพักบนหาดส่วนตัวเหมือนคู่รักหวานแหวว มีความสุข พลอยเหมือนเด็กสาวแรกรัก ฉอเลาะไม่ขาดปาก
“พลอยมีความสุขจังเลยค่ะ ท่านมีมั้ยคะ”
“มีสิจ๊ะ... เพราะพลอยน่ารัก” เกรียงศักดิ์ส่งสายตามองมาอย่างเอ็นดู
“แล้วท่านรักพลอยหรือเปล่า”
เกรียงศักดิ์อ้ำอึ้ง “ฉันเลยวัยที่จะพูดหวานแหววแล้วมั้งพลอย” ท่านรัฐมนตรีหัวเราะกลบเกลื่อน
“ไม่จริงค่ะ สำหรับพลอย ท่านสมาร์ทแล้วก็เท่ที่สุด....พลอยต้องเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก ที่ได้เดินอยู่ข้างท่าน”
เกรียงศักดิ์หน้าเจื่อนลง รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ พลอยไม่ทันสังเกตถามต่อเสียงระรื่น
“แล้วท่านภูมิใจมั้ยคะที่ได้เดินอยู่ข้างพลอย”
เกรียงศักดิ์หัวเราะกลบเกลื่อน “ถามอะไรไม่รู้พลอย”
พลอยน้อยใจ “ท่านทำท่าแบบนี้อีกแล้ว เหมือนท่านไม่ภูมิใจที่มีพลอย”
พลอยหันหลังจะเดินหนี แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเพชรอยู่อีกมุมหนึ่งของริมทะเล
“อะไรพลอย”
“น้องชายของพลอยค่ะ”
เกรียงศักดิ์มอง เห็นเพชรในมาดวิศวกร กำลังเดินดูอยู่ ณ บ้านหลังหนึ่งกับเจ้าของบ้าน พร้อมสถาปนิกอีกคน เพชรหันหน้าหันหลัง ดูตามที่เจ้าของบ้านชี้ให้ดู
พลอยคว้ามือเกรียงศักดิ์ “เข้าบ้านเถอะค่ะท่าน...พลอยกลัวน้องจะเห็น”
พลอยรีบผละจากเกรียงศักดิ์ไปทันที เกรียงศักดิ์มอง เห็นด้านหลังเพชรไวๆ ในมุมที่เกรียงศักดิ์จำเพชรไม่ได้

สองคนอยู่ในบ้านพัก พลอยเนื้อตัวสั่น หน้าตาหวั่นวิตก เกรียงศักดิ์ถาม
“น้องหรือใครกันแน่พลอย พลอยถึงได้กลัวขนาดนี้”
“เพราะเป็นน้องน่ะสิคะ..พลอยถึงต้องกลัว...” สีหน้าพลอยสลดลง “ถ้าเค้ารู้ เค้าต้อง
ผิดหวังมากที่พลอยทำตัวอย่างนี้”
เกรียงศักดิ์กอดพลอยพูดปลอบประโลม “เค้าจะรู้ได้ยังไง”
“ไม่รู้ค่ะ แต่พลอยกลัว ดูอย่างวันนี้ ท่านก็เห็นโลกมันกลมมาก เราสองคนอุตส่าห์หลบมาตั้งไกล ยังเจอ”
“น่าอย่าคิดมาก พลอยไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก”
“ทำไมต้องพลอยคนเดียวละค่ะ แล้วท่านล่ะ” เกรียงศักดิ์ชะงัก พลอยบีบคั้น “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเรื่องมันแดงขึ้นมา ท่านต้องไม่ทิ้งพลอย”
เกรียงศักดิ์เฉไฉ “ไม่มีอะไรอย่างนั้นหรอกน่า”
“ท่านต้องสัญญาก่อน”
เกรียงศักดิ์พูดแบบขอไปที “จ้ะๆๆ สัญญาๆๆ ถ้าเรื่องมันแดง ฉันจะไม่ให้พลอยต้องเดินคนเดียวอย่างเด็ดขาด”
“ท่านอย่าโกหกพลอยนะคะ”
พลอยโผเข้ากอดเกรียงศักดิ์แน่น ขณะที่แววตาเกรียงศักดิ์ที่พลอยไม่ได้เห็น มีแต่ความไม่แน่ใจ

คิดเรื่องนี้ขึ้นมา พลอยหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น
“และพอเรื่องแดงขึ้นมาจริงๆ ท่านก็ทิ้งพลอย” พลอยพูดเสียงดังใส่ “นี่หรือ คือสิ่งที่พลอย
สมควรได้รับ ผู้ชายเห็นแก่ตัวทุกคน” อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นสูงติดเพดานใจ พลอยเอาจานข้าวปาใส่เกรียงศักดิ์
เกรียงศักดิ์หลบแต่ก็โดนเฉี่ยวๆ เจ็บไม่น้อย พลอยมองอย่างเคียดแค้น
“แต่อย่าหวังว่าท่านจะลอยนวล น้ำหนึ่งจะเจอทุกอย่างเหมือนกับที่พลอยเคยเจอ”
ดวงตาของพลอยเป็นประกายวาววับ ก่อนที่จะคว้ามือถือสะบัดหน้าเดินออกไป เกรียงศักดิ์จะตาม พลอยเหลียวขวับ เอาปืนขู่
“อยากตาย โดยไม่มีคนเก็บศพก็เข้ามา”
ได้ผล เกรียงศักดิ์นิ่ง ไม่กล้าขยับ รู้ว่าพลอยเอาจริง พลอยเห็นเกรียงศักดิ์ไม่หืออือก็เดินออกไป
เกรียงศักดิ์ได้แต่สลด สงสารลูกสาวจับจิต
“ขอโทษน้ำหนึ่ง..พ่อขอโทษ ลูกไม่น่ามารับกรรมแทนพ่อเลย แล้วนี่พ่อจะช่วยลูกได้ยังไง”

ด้านน้ำหนึ่งตามหาพลอยท่าทีกระวนกระวาย
“พี่พลอย..พี่พลอย”
เกรียงศักดิ์ชะงักได้ยินเสียงน้ำหนึ่ง ตะโกนออกไปจากห้องเก็บของที่แปรสภาพเป็นห้องคุมขัง
“น้ำหนึ่งพ่ออยู่ในนี้ น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งไม่ได้ยิน เกรียงศักดิ์พยายามทุบประตูปังๆๆๆ คราวนี้เสียงดังจนน้ำหนึ่งหันไป
มองตามเสียง น้ำหนึ่งจะเดินไปตามเสียงนั้น เห็นพลอยเดินโผล่ออกมา ดูเหมือนร่างไร้วิญญาณ
“พี่พลอยหายไปไหนมา น้ำหนึ่งหาตั้งนานไม่เห็น”
“อยู่ในที่ของพี่ ที่ของคนบ้า”
“น้ำหนึ่งขอโทษค่ะ น้ำหนึ่งไม่ตั้งใจทำให้พี่พลอยเสียใจ” น้ำหนึ่งจับมือพลอย “ไปหาหมอกับน้ำหนึ่งนะคะ”
“น้ำหนึ่งห่วงพี่จริงๆ เหรอ”
ที่แท้น้ำหนึ่งมีแผน อยากหลอกพลอยให้ออกนอกบ้าน “น้ำหนึ่งห่วงพี่พลอยจริงๆ ค่ะ พี่
พลอยไปหาหมอกับน้ำหนึ่งนะคะ”
“น้ำหนึ่งไม่น่าเป็นลูกท่าน ไม่น่าเลยจริงๆ” พลอยเล่นตามน้ำ
“ไปหาหมอด้วยกันนะคะพี่พลอย”
พลอยยอมให้น้ำหนึ่งประคองออกไป อลิสแอบมอง ได้แต่หัวเสีย
“น้ำหนึ่ง ยัยโง่เอ๊ย! ไม่รู้รึไง ยัยพลอยบ้ามันเล่นละคร”
น้ำหนึ่งมองไปทางด้านหลัง บอกตัวเองในใจ
“พี่พลอยอยู่โรงพยาบาลเมื่อไหร่ น้ำหนึ่งจะกลับมาค้นหาคุณพ่อค่ะ”
เช่นเดียวกับพลอยที่คิดในใจ “ทำยังกับฉันไม่รู้ ว่าแกคิดจะทำอะไรนังน้ำหนึ่ง พ่อแกกับแกต้องถูกฉันทรมานอีกนาน”

ส่วนเกรียงศักดิ์ หมดอาลัยตายอยาก รอบกายเงียบลงไปอีกแล้ว เหมือนไม่มีผู้คน ขณะที่อลิสสะบัดหน้ากลับไป ไม่ได้ข่าวตามเคย

ส่วนเพชรขับรถตามทางแทบเหาะ เสียงของพจนีย์ดังก้อง
“วันที่เกิดเรื่อง พจน์เห็นกับตาเลยนะคะ ว่าพี่พลอยเอาปืนไล่ยิงท่านรัฐมนตรี ยิงจนมือถือแตกกระเด็น แล้วก็ยิงถูกขา แล้วตั้งแต่วันนั้น ก็มีข่าวว่าท่านเกรียงศักดิ์หายตัวไป ดีไม่ดีตอนนี้ น้ำหนึ่งอาจจะถูกฆ่าหั่นศพไปแล้วก็ได้”
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะพี่พลอย”

เพชรสุดแสนจะร้อนใจ บึ่งรถกลับบ้านเชิงเขาราวกับจะบิน
ไม่นานต่อมาเพชร ขับรถมาจอดที่บ้าน ก้าวลงจากรถเดินพรวดตามหาสองคนด้วยท่าทีร้อนใจ

“พี่พลอย น้ำหนึ่ง พี่พลอย น้ำหนึ่ง”
เงียบไม่มีเสียงตอบ เพชรยิ่งหน้ายุ่งร้อนใจหนัก
เพชรวิ่งมาตะโกนตามหาพลอยและน้ำหนึ่ง ด้วยท่าทางวิตกมาจนถึงบริเวณหนึ่งของบ้านเชิงเขาซึ่งทัศนียภาพร่มรื่น สวยงาม
“พี่พลอย น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งเข็นรถให้พลอยนั่ง สีหน้าน้ำไม่เสบย เพราะพลอยไม่ยอมไปโรงพยาบาลสักที
พลอยเห็นเพชร ถามอย่างแปลกใจ “อ้าว!เพชร ไม่ไปหาแม่แล้วเหรอ?
“พอดี...ลืมของน่ะครับ....พี่พลอย กับน้ำหนึ่งทำอะไรกันอยู่”
พลอยหัวเราะขัน “ถามแปลก...น้ำหนึ่งเค้าพาพี่นั่งรถเล่น”
“ทีแรก น้ำหนึ่งจะพาพี่พลอยไปโรงพยาบาล แต่พี่พลอยไม่ยอมไป”
พลอยยิ้มขณะบอก “ก็พี่ไม่ได้เป็นอะไร หรือเพชรกับน้ำหนึ่ง คิดว่าพี่เป็นอะไร”
เพชรกับน้ำหนึ่งมองหน้ากัน ตอบอ้อมแอ้ม
“เปล่าค่ะ” / “เปล่าครับ”
“ไม่มีอะไร แล้วจะไปทำไมโรงพยาบาล” พลอยว่า

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 12/4 วันที่ 10 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage