อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/2 วันที่ 18 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/2 วันที่ 18 พ.ค. 56

“แกคงมีปากพูดได้หรอก นังพจนีย์”
พลอยคำรามแล้วเหวี่ยงสากลงมาอีก คราวนี้พจนีย์ที่ระวังตัวอยู่แล้ว กลิ้งตัวหลบ พลอยเสียหลัก
พจนีย์คว้าของใกล้มือฟาดที่ตัวพลอยอย่างแรง ชนิดที่เรียกว่ากระหน่ำ ตีๆๆ
“นังบ้า! นังพลอยบ้า! วันนี้แหละทุกคนจะได้รู้ความเลวของแก นังฆาตกรโรคจิต”
พจนีย์จะฟาดลงมาอีก แต่พลอยใช้ขาถีบพจนีย์ทั้งที่ขานั้นไม่มีแรงเท่าไหร่ พจนีย์เซนิดๆ
พจนีย์หัวเราะเยาะ “คิดเหรอว่า นังเป๋อย่างแกจะทำอะไรคนดีๆ อย่างฉันได้”

พจนีย์กระชากขาพลอยดึงลากไป
“ฉันจะทำอย่างที่แกทำกับน้องฉันอย่างสาสม นังพลอย”


พลอยหลังครูดพื้นเจ็บ ร้องลั่น “ปล่อย..ปล่อยฉัน”
“ร้องเลย แกจะได้รู้รสชาติความทรมานที่แกชอบทำกับคนอื่น”
พจนีย์กระชากร่างพลอยอย่างแรง โดยไม่ทันได้มองด้านหลัง และหลังของพจนีย์จึงกระแทกเข้ากับขอบประตูจนเสียหลักเซล้มลง พจนีย์ร้องลั่น พลอยลุกขึ้นมาหัวเราะร่า
“แกเหมือนกับน้องแกไม่มีผิด โง่ อวดฉลาด” พลอยคว้าสากใกล้มือขึ้นมา
พจนีย์ตกใจจนตาเหลือก ถอยหลังกรูด “แกมันบ้า แกมันบ้า”
“งั้นแกก็รู้สินะ..ว่า คนบ้า ทำได้ทุกอย่าง”
พลอยเงื้อสากขึ้นมือสุดแขน พจนีย์กรี๊ดลั่น ร่างร่วงผล็อยลงไปคาพื้น

พลอยลากพจนีย์ที่ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดมาตามทางบนไหล่เขาที่อยู่ทางหลังบ้าน
พจนีย์เลือดท่วมหัว พูดได้เพียงแผ่วๆ จะหมดแรง “พี่พลอย ปล่อย..พจน์ไหว้ล่ะ พจน์ไหว้” พจนีย์ไหว้ขอชีวิต
“ได้...ฉันจะปล่อยเธอ”
พจนีย์ยกมือไหว้อีก “ขอบคุณ...พี่พลอย...ขอบคุณ”
“ขอบคุณทำไม ในเมื่อ ฉันจะปล่อยให้แกไปตาย”
พจนีย์กลัวจับขั้วหัวใจ ถึงจะรู้อยู่แล้ว แต่ก็กลัวตาย “หา” พจนีย์หน้าซีดปากสั่น
พลอยหัวเราะ “แกบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่านังเป๋โรคจิตอย่างฉัน ทำอะไรแกไม่ได้ฉันจะใช้ขาเป๋ๆ นี่แหละ ส่งแกไปตาย”
พลอยยกเท้าขึ้น พจนีย์มองเท้าพลอย ก่อนจะหันกลับไปมองยังพื้นด้านข้าง เห็นเป็นทางลาดชันลงสู่หุบเหว พจนีย์ร้องลั่น
“อย่าพี่พลอย อย่า!”
เท้าของพลอยยันร่างของพจนีย์สุดแรง พจนีย์ร้องกรี๊ดสุดเสียงขณะที่ร่างไถลลงหุบเหวด้านล่าง พลอยหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วบริเวณอย่างสะใจ
ร่างของพจนีย์กระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างแรง พจนีย์ร้องสุดเสียงออกมาอีกที ก่อนจะเงียบไป พลอยตะโกนก้อง ด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดและขมขื่น
“แกรู้ยัง ขาเป๋ของฉัน ทำได้ทุกอย่าง” พลอยสะบัดหน้าหัันมานัยน์ตาวาวโรจน์ พร้อมกับคำรามออกมา

“คนต่อไปคือแก นังน้ำหนึ่ง”
ตะวันฉายแสงแรกของวันใหม่ สาดส่องเข้ามาในห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล ขณะที่เพชรนอนตะแคงอยู่บนเตียง มองดูน้ำหนึ่งที่นอนอยู่บนโซฟา

สักครู่หนึ่งเพชรลุกลงจากเตียง เดินไปทรุดนั่งที่พื้น มองดูใบหน้าน้ำหนึ่ง ก่อนก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา
น้ำหนึ่งสะดุ้งตื่น “พี่เพชร...ลงมาทำไมคะ เดี๋ยวแผลก็แตกอีกหรอก”
“พี่คิดถึงน้ำหนึ่ง...อยากกอด อยาก…” เพชรทำท่าจะก้มลงจูบอีก
น้ำหนึ่งนึกได้ หน้างอ ผลักเพชรออก ถอยตัวออกห่าง จังหวะนี้ด้านหลัง ประตูห้องค่อยๆแง้มออก พลอยยืนอยู่ที่นั่น ขณะที่เพชรคว้าตัวน้ำหนึ่งเอาไว้ ไม่ได้มองดูประตู
เพชรถามเสียงแผ่วเหมือนคนใจสลาย “ทำไมทำท่ารังเกียจพี่ขนาดนี้น้ำหนึ่ง”
“ก็น้ำหนึ่งรังเกียจพี่เพชรจริงๆ นี่คะ....รู้ทั้งรู้ ว่าน้ำหนึ่งรัก พี่เพชรยังเอาหัวใจของน้ำหนึ่งไปเหยียบเล่น”
เพชรรีบคว้าตัวน้ำหนึ่งมากอด “พี่รู้ที่ผ่านมา พี่ผิด ผิดจนน้ำหนึ่งไม่ควรจะให้อภัยแต่พี่ทำไป เพราะพี่จำเป็นจะให้พี่ทำยังไง น้ำหนึ่งถึงจะให้อภัย”
“ไปจากชีวิตของน้ำหนึ่งค่ะ” น้ำหนึ่งทำปากแข็ง
“ไม่จริง...น้ำหนึ่งไม่ได้ต้องการอย่างนั้น ที่น้ำหนึ่งมาที่นี่เพราะห่วงพี่”
น้ำหนึ่งน้ำตารื้น “ค่ะน้ำหนึ่งทั้งรักทั้งห่วงพี่เพชร แต่ในเมื่อพี่เพชรใจร้ายใจดำกับน้ำหนึ่งเรื่องของเรา มันควรจบลงซะที น้ำหนึ่งลาก่อน โชคดีค่ะพี่เพชร”
น้ำหนึ่งผลักเพชรออก แล้วจะออกไป แต่เพชรคว้าตัวน้ำหนึ่งเอาไว้ กอดไว้แน่น พลอยมอง
เจ็บไปถึงขั้วหัวใจ ขณะที่เพชรพร่ำบอก
“ไม่..พี่จะไม่ยอมให้น้ำหนึ่งไปไหนทั้งนั้น พี่รักน้ำหนึ่ง ได้ยินมั้ย พี่รักน้ำหนึ่ง”
เพชรคว้าร่างบอบบางของน้ำหนึ่งเอาไว้ระดมจูบด้วยความรัก
พลอยยืนมองภาพตรงหน้า น้ำตาไหลริน ตระหนักชัด ว่าได้สูญเสียเพชรไปอย่างไม่มีวันกลับ หัวใจของเพชรอยู่ที่น้ำหนึ่งแล้ว
เพชรกอดน้ำหนึ่งแน่นพร่ำบอก “พี่รักน้ำหนึ่ง...ได้ยินมั้ยพี่รักน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งสะอื้นฮักๆ “น้ำหนึ่งก็รักพี่เพชร รักพี่เพชรคนเดียว รักมาตลอด แต่พี่เพชรทำร้ายน้ำหนึ่ง พี่เพชรเหยียดหยามเกียรติของน้ำหนึ่งทุกอย่าง พี่เพชรยัดเยียดให้น้ำหนึ่งเป็นเมียน้อย”
เพชรละล่ำละลัก “น้ำหนึ่งก็รู้....พี่ไม่เคยมีอะไรกับพจนีย์ สิ่งที่ค้างอยู่ มันแค่ทะเบียน ทะเบียนที่พี่พลอย...”
พลอยพูดต่อคำนั้นเอง ด้วยเสียงแผ่วๆ เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“บังคับให้เพชรเซ็น”
สองคนหันไปมอง เห็นพลอยยืนร้องไห้อยู่ ตรงประตู
“พี่พลอย”
“พี่ขอโทษ ถ้าทุกอย่าง มันเกิดจากพี่ พี่เป็นตัวมาร ของน้ำหนึ่งกับเพชรเพชรพาน้ำหนึ่งไปจากพี่เถอะ” พลอยบีบน้ำตาร้องไห้อีก “เพชรพาน้ำหนึ่งไปจากพี่...ไปจากพี่เลย”
พลอยยืนสะอื้นอยู่ตรงนั้น ก่อนที่จะทำทีเป็นหายใจไม่ออก พลอยแกล้งชัก สองคนตกใจ
“พี่พลอยๆๆ”
ร่างของพลอยชักกระตุก ทำท่าจะนอนกองอยู่ตรงนั้น เพชรตะโกนขณะอ้อมมากดกริ่ง
“ช่วยด้วยครับช่วยด้วย” บอกกับน้ำหนึ่ง “ฝากพี่พลอยด้วย พี่จะไปตามหมอ”
น้ำหนึ่งมองพลอย บอกอย่างเป็นห่วง
“ทำใจดีๆ นะคะพี่พลอย พี่พลอยต้องไม่เป็นอะไร”
พลอยมองน้ำหนึ่งนิ่งๆ ดวงตาแข็งกระด้าง เสียงเยียบเย็น “ใช่...พี่ต้องไม่เป็นอะไร ถ้าชีวิตของพี่ จะไม่มีเธอ ไปจากพี่ ไปจากเพชรได้มั้ย...พ่อเธอทำลายพี่จนพังยับเยินแล้ว พี่ขอร้อง เธออย่ามาเป็น มาร ในชีวิตพี่อีกเลย”
น้ำหนึ่งอึ้ง เงียบงัน น้ำตาไหล ก่อนบอกอย่างเด็ดเดี่ยว “ค่ะน้ำหนึ่งจะไม่อยู่เป็นมารชีวิตพี่เพชร พี่พลอยอีก”
น้ำหนึ่งร้องไห้ออกมา แล้วผลุนผลันออกไป ทันทีที่ประตูปิดพลอยยิ้มออกมาคิดในใจ
“เธอฉลาดแล้วน้ำหนึ่ง ที่เธอเลือกจากไป ไม่งั้น...เธอจะมีชีวิตไม่ต่างจากสองพี่น้องนั่น

ด้านเพชรวิ่งออกมาพร้อมๆ กับเจ้าหน้าที่วิ่งมาพอดี
“มีอะไรครับ มีอะไร”
“ช่วยพี่สาวผมด้วยครับ”
พูดแค่นั้น เพชรก็วิ่งนำเจ้าหน้าที่ออกไป ส่วนน้ำหนึ่งวิ่งร้องไห้ออกไปอีกมุมแล้ว

เพชรนำเจ้าหน้าที่วิ่งเข้ามา เห็นพลอยนอนแทบจะกองอยู่ที่พื้น เพชรรีบเข้ามาประคอง
“พี่พลอยเป็นยังไงบ้าง”
“พี่....พี่...” พลอยทำท่าจะหายใจไม่ออก เจ้าหน้าที่เข้ามาประคองพลอยดูแล
เพชรกวาดตามอง ใจหายวับ “แล้ว แล้วน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งล่ะครับพี่พลอย”
“น้ำหนึ่ง ไปแล้ว”
“น้ำหนึ่งไปแล้ว” เพชรลุกพรวดวิ่งออกไปทันที
“เพชร...เพชร!”
พลอยผลักเจ้าหน้าที่ออก ตามเพชรไปติดๆ

เพชรวิ่งออกมาตามหาน้ำหนึ่ง ใจหายวับ เพชรกวาดสายตามองไม่มีแม้เงา
“น้ำหนึ่ง..น้ำหนึ่ง” เพชรลิมสิ้นความอาย วิ่งตามน้ำหนึ่งต่อ
พลอยตามมาด้านหลัง มองเพชรทั้งสงสาร เห็นใจ แต่ก็สะใจ
เพชรยืนเคว้งมองหาน้ำหนึ่งหน้าเศร้า หัวใจกระตุกวูบหลุดลอยจากร่าง

อารีย์เดินออกมาจากห้อง นักปราชญ์เดินเข้ามาหน้าตาบึ้งตึง ใจยกน้ำมาเสิร์ฟให้ อารีย์มองอย่างแปลกใจ
“อ้าว!ไหนแกบอกจะตามน้ำหนึ่งไปอังกฤษ”
“น้ำหนึ่งไม่ได้ไปครับ”
“ไม่ได้ไป” อารีย์ฉงน
“ผมให้พรรคพวกเช็คอย่างละเอียดแล้ว น้ำหนึ่งไม่ได้ออกนอกประเทศ น้ำหนึ่งหลอกพวกเรา” นักปราชญ์ หยิบน้ำดื่มหมดแก้ว
ทับทิมที่ยืนหลบมุมอยู่ด้านหลังมองพอใจ ใจเดินเอาแก้วมาส่งให้ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในครัว อารีย์ยืนยิ้ม
“หลอกพวกเรากลับไปหาไอ้เพชร”
“ใช่ครับ..น้ำหนึ่งต้องหลอกพวกเรากลับไปหาไอ้เพชร ผมไม่ยอม”
นักปราชญ์พูดท่าทางโมโห ทับทิมยิ้มสะใจ

ที่คฤหาสน์ของเกรียงศักดิ์ ในเวลาไม่นานต่อมา ดาราณีถามนักปราชญ์อย่างตกใจ
“น้ำหนึ่งไม่ได้ไปอังกฤษ”
“ไม่ได้ไปที่ไหนๆ ด้วยครับ ผมสงสัยว่าน้ำหนึ่งจะหลอกคุณน้า กลับไปหาไอ้เพชร”
ดาราณีหันไปมองหน้าเกรียงศักดิ์เป็นเชิงถาม เกรียงศักดิ์บอก
“ไม่น่าเป็นไปได้”
นักปราชญ์หงุดหงิดไม่พอใจ “ทำไมคุณน้ามั่นใจอย่างนั้น”
“เมื่อวานน้าไปหาเพชร”
“ไปหาไอ้เพชร? คุณน้าไปจับมันเข้าคุก”
“เปล่า...น้าเคลียร์เรื่องทุกอย่างกับเค้า”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“น้าอยากยุติเรื่องทุกอย่างง”
“แล้วเรื่องของตาหวาน คุณน้าจะปล่อยให้เรื่องของตาหวานเงียบหายไปเหรอครับ”
“น้าไม่อยากต่อเวรต่อกรรมอะไรกับเค้าอีก ที่ผ่านมา เราก็ผิดมากพอแล้ว”
“คุณน้ากำลังจะทรยศผม”
“ไม่..นักปราชญ์ เพชรยังคงเป็นฆาตกร แต่เราจะไม่ไปยุ่งไปตามเพชรอีก ปล่อยให้อายุความมันหมด ทุกคนก็จะรอด รวมทั้งเธอ”
“คุณน้า”
“น้ารู้ ว่าเธอทำเพื่อน้า เพื่อน้ำหนึ่ง แต่ขอให้เรื่องมันจบเถอะนะนักปราชญ์น้าขอร้อง อย่าให้เรื่องมันยุ่งไปกว่านี้อีกเลย”
“งั้นผมขอสิ่งตอบแทนในสิ่งที่ผมสูญเสียได้มั้ยครับ”
เกรียงศักดิ์ฉงน “เธอต้องการอะไร”
“แต่งงานกับน้ำหนึ่ง” นักปราชญ์บอก

น้ำหนึ่งเดินเข้ามาได้ยินพอดี
นักปราชญ์กลับไปแล้ว สามคนพ่อแม่ลูกอยู่ในห้องโถงด้วยกัน น้ำหนึ่งบอกเสียงแข็งในท่าทีเด็ดเดี่ยว

“ไม่นะคะ น้ำหนึ่งไม่แต่งงานกับพี่นักปราชญ์เด็ดขาด”
“เพราะเพชรใช่มั้ย ที่ลูกไม่ไปอังกฤษ ก็เพราะลูกไปหาเพชร แล้วลูกก็ไม่ยอมแต่งงาน”
“จะมีพี่เพชรหรือไม่มี น้ำหนึ่งก็ไม่อยากแต่งงานกับพี่นักปราชญ์”
เกรียงศักดิ์เอ่ยขึ้นบ้าง “แต่ที่ผ่านมานักปราชญ์ช่วยเหลือเรามาตลอด”
“ช่วยเหลือในทางที่ผิด ทำให้พี่เพชรต้องกลายเป็นฆาตกร”
“ตอนนั้นมันคือทางออกที่ดีที่สุด พ่อกับแม่เป็นห่วงน้ำหนึ่ง โกรธเพชรน้ำหนึ่งต้องเข้าใจ” ดาราณีบอก
น้ำหนึ่ง เสียงสั่น ทาทางหวาดกลัว “แต่น้ำหนึ่งไม่อยากแต่งงานกับพี่นักปราชญ์”
“แต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุด...” เกรียงศักดิ์ ว่า
น้ำหนึ่งมองเกรียงศักดิ์ เกรียงศักดิ์พูดด้วยความลำบากใจ
“ไม่อย่างนั้น เรื่องของลูก เพชร พลอย พ่อ จะไม่มีวันจบอย่างเด็ดขาด”
“แล้วคุณพ่อคิดว่า น้ำหนึ่งแต่งงานกับพี่นักปราชญ์ เรื่องจะจบเหรอคะ”
“อย่างน้อย...เพชรก็จะกลับไปอยู่ ในที่ของเค้า....ที่มีเค้า มีพลอย”
“พวกเค้า จะได้ไปจากชีวิตเราซักทีนะน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งกลั้นไม่อยู่ ร้องไห้โฮ ทุกข์ระทม ขมขื่น เจ็บปวดใจเหลือแสน

ฝ่ายเพชรเปิดประตูเข้ามาในห้อง ด้วยท่าทางเหมือนคนไร้หัวใจ เขาเดินไปหยิบเสื้อเบอร์
13 ที่เคยให้น้ำหนึ่ง และขวดดาวขึ้นมามอง ภาพเก่าก่อนแสนหวานระหว่างเพชรกับน้ำหนึ่งผูดขึ้นมาหลอกหลอน เพชรพึมพำเบาๆ
“พี่รู้แล้วน้ำหนึ่ง ว่าคนที่หัวใจสลายเป็นยังไง”
เพชรกวาดมองดูรอบห้อง มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีน้ำหนึ่งอีกแล้ว

อลิสคุยกับหมอณัฐ แต่หมอณัฐดูท่าทางนิ่งเฉยท่าทางเหมือนคิดอะไรอยู่
“แต่มันก็ดีนะพี่หมอ ถ้าผู้ชายเจ้าชู้ เจอผู้หญิงอย่างคุณพลอยบ้า จะได้รู้ซะมั่ง อย่าเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น”
หมอณัฐครุ่นคิดเรื่องที่พลอยโกหกเรื่องกระเป๋ายา หมอณัฐลุกขึ้น
อลิสถามทันที “พี่หมอจะไปไหน”
“ไปธุระ อลิสนอนเลยนะ ไม่ต้องรอพี่”
หมอณัฐเดินออกไป อลิสชะเง้อคอมองตามสงสัย
“ต้องไปหายัยพลอยบ้าอีกแน่ๆ”
อลิสได้แต่ค้อนไม่พอใจ หมอณัฐไม่ฟังตน

พลอยเดินออกมาด้านนอก น้ำตาปริ่ม ขณะโทร.คุยระบายกับทับทิม
“เพชรเหมือนคนไม่มีหัวใจ”
ทับทิมในคราบแม่บ้านไพลินบอก “คนอกหักก็เป็นอย่างนี้ทุกคน...อีกหน่อยก็ลืม”
“พลอยไม่เคยลืม...หรือแม่ลืมสิ่งที่พ่อทำกับแม่...”
“แม่ก็ไม่เคยลืม! แต่แกก็รู้แล้วนี่ ใครทำแม่เจ็บมีสภาพยังไง”
“พลอยก็เหมือนกับแม่...ใครทำพลอยเจ็บ มันไม่มีทางตายดี!”
“ใครทำลูกแม่เจ็บ มันก็ไม่มีทางตายดีเหมือนกัน!”
ทับทิมยกขวดน้ำใสๆ กรดกำมะถัน ไม่มีสีไม่มีกลิ่น ขึ้นมา มองตาวาว

วางสายจากแม่ พลอยยังยืนอยู่ท่ามกลางความมืด พำพึมราวกับเสียงหลอนหลอกดังก้องอยู่ในหู
“ไม่มีใครตายดี ใครที่ฉันเกลียด มันไม่มีทางตายดี!”
พลอยหันกลับมา แต่ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นพจนีย์ในสภาพน่าเกลียดน่ากลัวยืนอยู่
ดวงตาของพจนีย์ที่มองมาเต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย พลอยร้องกรี๊ดผงะ
“อย่า..อย่าทำฉัน อย่า”
หมอณัฐรีบคว้าตัวพลอยไว้ก่อนจะล้มลง “ผมเองครับคุณพลอย”
พลอยเนื้อตัวสั่นค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามอง “หมอ”
“คุณพลอยกลัวอะไรครับ”
พลอยได้แต่นิ่งอึ้งไม่ตอบเนื้อตัวสั่น หลอนเรื่องพจนีย์

สองคนอยู่ภายในห้องรับแขก พลอยวางแก้วน้ำให้หมอณัฐ มือไม้ยังสั่น
หมอณัฐ เห็นก็เป็นห่วง “คุณพลอยไม่สบาย ไม่เห็นต้องลำบากเลย”
พลอยยังตัวสั่น ท่าทีหวาดผวา “พลอยไม่เป็นไรค่ะ คุณหมอมาซะดึกมีอะไรคะ”
“ที่โรงพยาบาลบอกว่าคุณพลอยไม่สบาย พอผมไปหา..คุณพลอยก็ออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว”
“พลอยไม่เป็นไรค่ะ...”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/2 วันที่ 18 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage