อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/3 วันที่ 21 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/3 วันที่ 21 พ.ค. 56

หน้านั้นในหนังสือพิมพ์เป็นรูปคู่ของน้ำหนึ่ง และนักปราชญ์พร้อมรายงานข่าวการแต่งงานของสองคน เพชรคว้ามาดู ภาพแทนสายตา
“13 มิถุนายน ฤกษ์ดี น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์ พร้อมลั่นระฆังวิวาห์ ปิดตำนานมหากาพย์เมียน้อย”
เพชรหน้าซีดเผือด “น้ำหนึ่ง” ผลุนผลันไป เสียงมือถือดัง เพชรกดรับ “ครับ”
“คุณเพชร..นี่ป้าน้อม ที่ดูแลคอนโดนะคะ” เสียงน้อมดังลอดออกมา
“มีอะไรครับ?”

“ป้าเก็บมือถือคุณก้องได้ ในมือถือ ป้าเห็นคลิปที่คุณก้องถ่ายไว้ มีรูป ไฮโซที่ชื่อนักปราชญ์ด้วยค่ะ”
เพชรได้ฟังก็มีหน้าตาตื่นเต้น สงสัย และแปลกใจระคนกัน


เพชรขับรถมาด้วยอาการสับสน ว้าวุ่น เสียงบอกตัวเอง
“น้ำหนึ่งจะแต่งงาน...คลิปไอ้นักปราชญ์”
ที่สุดเพชรก็ตัดสินใจ เลี้ยวรถไปอีกทางอื่นที่ไม่ใช่โรงแรมสถานที่แต่งงานของน้ำหนึ่ง
ไม่นานหลังจากนั้น เพชรจอดรถก้าวลง แล้วเดินลิ่วลงไปหาน้อมที่ยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่แล้ว
“ป้าหาเบอร์คุณเพชรตั้งนาน กว่าจะเจอ นี่ค่ะมือถือคุณก้อง” หญิงสูงวัยยื่นให้
เพชรรับมาเปิดดูทันที ในสายตาเห็นเป็นภาพนักปราชญ์แอบย่องเข้าไปในห้องเพชรที่คอนโด ดวงตาของเพชรเปล่งประกายวาบขึ้น เห็นทางเอาผิดนักปราชญ์
“ขอบคุณมากป้าน้อม ผมมีหลักฐานที่จะทำให้ผมพ้นผิดแล้ว” เพชรคำรามอยู่ในใจ “แกไม่รอดแน่ นักปราชญ์”

เวลานั้นนักปราชญ์และน้ำหนึ่ง แต่งตัวสวยหล่ออยู่ในชุดบ่าวสาวเรียบร้อย ต่างคนต่างมองหน้ากัน หากแต่ไม่ใช่แววตาของคนที่กำลังมีความสุขกับการเป็นคู่ชีวิตกันเลย ก่อนที่น้ำหนึ่งจะสะบัดหน้าใส่นักปราชญ์ แล้วเดินออกมา นักปราชญ์มองตามไม่พอใจ
“ฉันจะทำให้ไอ้เพชรมันกระอักเลือดเลยคอยดู!”
นักปราชญ์ตามออกไปอย่างฉุนเฉียว

ด้านพลอย งัวเงียตื่นขึ้นมาบนเตียง ทำหน้างงๆ เริ่มลำดับเหตุการณ์
“เราเข้ามานอนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
พลอยทำหน้าครุ่นคิด ทบทวนความจำ เหตุการณ์ตอนที่เพชรเอาน้ำมาให้กินผุดขึ้นมา
“เพชร” พลอยลุกพรวดขึ้น

พลอยเดินออกมายังห้องโถง ตรงที่เพชรเอาน้ำมาให้ดื่ม เห็นสภาพข้าวของทุกอย่างยังวาง
อยู่เหมือนเดิม แก้ว เหยือกน้ำ พลอยหน้าตาตื่น นึกถึงตอนที่ตนซ่อนหนังสือพิมพ์เอาไว้ พลอยกวาดสายตามองหา แต่มันไม่อยู่แล้ว พลอยหน้าซีด รู้ทันทีว่าเพชรรู้เรื่องน้ำหนึ่งแต่งงานแล้ว
พลอยร้อนใจมากกว่าเดิมเป็นทวี “เพชร..เพชร” รีบตรงไปยังห้องเพชรทันที

ครู่ต่อมาพลอยเปิดประตูเข้ามาในห้องเพชร เห็นสภาพห้องเรียบร้อย และบนเตียงนอนมีหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นวางอยู่ ข่าวน้ำหนึ่งแต่งงานเด่นหรา พลอยคว้ามา แต่ต้องชะงักอีก เมื่อเห็นเสื้อเบอร์ 13 ของเพชรวางอยู่ เคียงข้างกับขวดโหลดาวของน้ำหนึ่ง
พลอยขว้างหนังสือพิมพ์ลงพื้น ปราดเข้าไปหยิบเสื้อ และต้องชะงักอีก เมื่อเห็นลายมือของเพชร เขียนบนกระดาษ เรียบแต่สวย
โดยเขียนชื่อ “เพชร” แล้วคั่นด้วยรูปหัวใจ “น้ำหนึ่ง” = เพชรน้ำหนึ่ง
“เพชรรักน้ำหนึ่ง เพชรรักน้ำหนึ่ง”
พลอยกรีดร้องสุดเสียง อาละวาดอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกันนั้นก็ขยำกระดาษ ปัดเสื้อ เขวี้ยงขวดดาวแตก เห็นดาวกระจายเต็มพื้น ตาพลอยขวาง คำรามออกมาด้วยความหวงแหน
“พี่ไม่ยอม พี่ไม่ยอมให้เพชรแต่งงานกับนังน้ำหนึ่งเด็ดขาด”
ฝ่ายเพชรขับรถมาตามทาง มือถือดัง เพชรหยิบมามองเห็นเป็นเบอร์พลอย เพชรตัดใจไม่รับสาย
พลอยโกรธจัด ตาขวาง กดโทร.ออกอีก เพชรไม่รับแต่ทำหน้าเหนื่อยใจ พลอยยิ่งโกรธ
“เพชรไม่รับสายพี่ เพชรไม่รับสายพี่?” พลอยกระหน่ำกดจิก โทร.ออกอีก
เพชรเริ่มหงุด และในที่สุดก็ตัดสินใจกดปิดมือถือไปเลย พลอยโทร.ออก อีกรู้ว่าเพชรปิดมือถือก็หน้าซีดเผือด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธขึ้งตาขวาง
“เพชรกำลังลองดีกับพี่” นัยน์ตาของพลอยยามนี้วาวโรจน์ แลดูเหี้ยมเกรียม ไม่ใช่พลอยคนเดิม
“ได้! แล้วเพชรกับนังน้ำหนึ่งจะได้จำพี่ไปจนวันตาย”

ภายในห้องที่จัดงานแต่งของโรงแรม น้ำหนึ่งอยู่ในชุดเจ้าสาว เป็นชุดไทยสำหรับงานแต่งตอนเช้าเดินออกมาดู น้ำหนึ่งกวาดตามอง เห็นดอกไม้ประดับงานแต่ง แต่ไม่มีดอกปีบ
“ไหนดอกปีบ” น้ำหนึ่งแปลกใจ
นักปราชญ์ที่ตามมาบอก “พี่เตรียมไว้งานฉลอง กลางคืน”
“น้ำหนึ่งจะเอาเดี๋ยวนี้” น้ำหนึ่งเสียงแข็งใส่
นักปราชญ์เสียงแข็งไม่ยอมเหมือนกัน “พี่บอกแล้วไง ว่างานกลางคืน”
น้ำหนึ่งไม่ยอมเหมือนกัน “น้ำหนึ่งก็บอกแล้วไง ว่าต้องมีดอกปีบตั้งแต่งานเช้า
นักปราชญ์กระชากแขนด้วยความโมโห “อย่าปัญญาอ่อนน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งเสียงเข้ม “อย่ามาด่ากันนะ” พร้อมกับกระชากแขนออก
“ทำไมจะด่าไม่ได้ ในเมื่อน้ำหนึ่งงี่เง่า”
น้ำหนึ่งอึ้ง นักปราชญ์หยาบคายมากกว่าที่คิด “คำพูดของพี่ แตกต่างจากชื่อพี่จังเลยนะคะ พี่นักปราชญ์” น้ำหนึ่งเค้นคำแดกดันตอนท้าย
“พี่ใช้คำพูดที่เหมาะกับคนฟัง คนเป็นยังไง พี่ก็พูดอย่างนั้น อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้...ว่าทำไมต้องเป็นดอกปีบ ทำไมต้องเป็นวันที่ 13”
“รู้...แล้วไงคะ” น้ำเสียงของน้ำหนึ่งเต็มไปด้วยความหยามหยัน “ยังไง พี่ก็อยากแต่งงานกับน้ำหนึ่งอยู่ดี”
“ใช่ แต่หลังแต่ง เธอเจอดีแน่น้ำหนึ่ง พี่จะลบไอ้เพชรออกจากใจเธอจนมันไม่เหลือซาก”
น้ำหนึ่งยิ้มหยัน “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เพราะถึงวันครบรอบแต่งงานพี่ก็ต้องจำได้ วันที่13 ความจริงแล้วมันคือวันอะไร?”
“วันตายของไอ้เพชร!”
นักปราชญ์กระแทกเสียงใส่ พร้อมกับเดินชนไหล่น้ำหนึ่งอย่างแรงไม่ให้เกียรติ

น้ำหนึ่งมองตามไม่พอใจมาก
ครู่ต่อมาน้ำหนึ่งเดินกระฟัดกระเฟียดกลับมามาในห้องแต่งตัวเจ้าสาว นิ้งรู้เรื่องก็สุดแสนจะเซ็งแทน

“ถ้าเป็นฉัน จ้างให้ฉันก็ไม่แต่ง ทุกข์ทรมานขมขื่นตั้งแต่เห็นหน้าจะแต่งทำไม? อ่ะ!
โทรศัพท์ ใครก็ไม่รู้โทร.มาหาเธอตั้งหลายทีแล้ว ฉันไม่ได้ดู” นิ้งยื่นมือถือให้น้ำหนึ่ง
น้ำหนึ่งหยิบมามอง มือถือดังขึ้นอีก เห็นเป็นเบอร์พลอย สีหน้าน้ำหนึ่งเปลี่ยนไปทันที
นิ้งมองอย่างแปลกใจ “ใคร”
“เปล่า” น้ำหนึ่งเลี่ยงออกมารับโทรศัพท์ “คะ..พี่พลอย”
พลอยที่อยู่บ้านเชิงเขา หน้าตาบูดเบี้ยวแต่จำต้องข่มอารมณ์
“วันนี้น้ำหนึ่งแต่งงาน พี่โทร.มาแสดงความยินดี!”
น้ำหนึ่งไม่เข้าใจ ว่าพลอยจะมาไม้ไหน “ขอบคุณค่ะ”
พลอยพูดเองก็เสียใจเอง “เพชร เสียใจมาก ตอนนี้...เค้ากำลังไปตามน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งงง เพชรหรือจะมา พลอยน้ำตาคลอ ทั้งเสียใจและเจ็บแค้น ก่อนจะพูดต่อ
“รับปากกับพี่ได้มั้ย ต่อให้เพชรไปหา ไปพาน้ำหนึ่งหนี น้ำหนึ่งก็จะไม่ไปกับเพชร”
น้ำหนึ่งสับสน นิ้งมองอย่างสงสัยว่าเพื่อนคุยกับใคร พลอยพูดต่อคาดคั้น แกมสั่ง
“รับปากพี่สิน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งจะไม่หนีตามเพชรเป็นครั้งที่ 2”
น้ำหนึ่งลำบากใจ “พี่พลอยคะ อย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เลยค่ะ” นิ้งตาโต
พลอยพูดเสียงเข้ม “เป็นไปได้...พี่รู้นิสัยเพชร ลองถ้าเพชรจะทำอะไรเพชรต้องทำ เพชรรักเธอ เพชรไม่ยอมให้เธอแต่งงานแน่ๆ แต่...พี่ทนไม่ได้...พี่ทนไม่ได้ ได้ยินมั้ยน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งเสียงเศร้าๆ “น้ำหนึ่งรู้ค่ะ ว่าพี่พลอยเกลียดน้ำหนึ่ง”
“ใช่...และนอกเหนือไปกว่านั้น...พี่...รัก...เพชร”
น้ำหนึ่งอึ้ง เสียงพูดคำว่า “พี่รักเพชร” ของพลอย ฟังดูแปลก แปร่ง แฝงความนัย พลอยพูดต่อ
“เธอรู้ใช่มั้ยว่าเพชรกับพี่ ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ...” พลอยเริ่มเพ้อ หมายจะไซโคน้ำหนึ่ง “พี่รักเพชร...เพชรก็รักพี่ ที่ผ่านมาเราสองคนรักกัน”
คราวนี้น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือด ภาพความหลังต่างๆ ที่เพชรดูแล เอาใจใส่พลอยผุดขึ้นมาเป็น
ระลอก ราวกับสายน้ำไหล พลอยรู้ว่าได้ผลก็ยิ้มหยัน
“เราต่าง...เป็นของกันและกัน”
ดวงตาของน้ำหนึ่งเบิกกว้าง แทบเป็นลม
พลอยย้ำอีก “พ่อเธอทำร้ายพี่มากพอแล้ว เธออย่าทำร้ายพี่อีกเลยนะน้ำหนึ่ง คืนเพชร
ให้กับพี่ คืนผู้ชายของพี่ มาให้พี่ “ผัวพี่ พี่ขอ” พลอยจงใจเค้นคำตอนประโยคหลัง
น้ำหนึ่งกดสายทิ้ง น้ำตาไหลริน ในขณะที่พลอยยิ้มหยันตาวาววับ ด้วยความสะใจ
นิ้งตกใจเมื่อเห็นอาการเพื่อน “เป็นอะไรน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งบอกนิ้งด้วยเสียงเข้ม “ต่อให้ต้องเดินลงเหว ลงนรก ฉันก็จะแต่งงาน!”
จังหวะนี้เกรียงศักดิ์ประคองดาราณีเข้ามา ดาราณีบอกว่า
“แต่แม่ไม่ยอม ถ้าน้ำหนึ่งทุกข์ทรมานกับการแต่งงานครั้งนี้ แม่จะฉุดมือหนูขึ้นมาเอง”
เกรียงศักดิ์เสริม “พ่อพร้อมเผชิญหน้ากับทุกอย่างน้ำหนึ่ง อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด แต่พ่อจะไม่ยอมให้ลูกของพ่อทุกข์ใจ”
น้ำหนึ่งมองหน้าพ่อกับแม่ อย่างคาดไม่ถึง

ด้านนักปราชญ์ยืนหงุดหงิด โมโห ลูกน้องเดินเข้ามาถามประจบ
“นายครับนาย”
นักปราชญ์ตะคอกใส่ “อะไร”
“ดอกปีบ....นายจะให้เอาดอกปีบไว้ที่ไหนครับ”
“ดอกปีบ!”
สีหน้านักปราชญ์งวยงงสุดขีด

ไม่นานต่อมา นักปราชญ์เดินลิ่วมายังโรงแรมด้านนอก เห็นดอกปีบโรยเป็นทางตามทางเดินโรงแรม สวยงามมาก ด้านนวลยืนงงอยู่ นักปราชญ์เองก็งง แต่อีกมุม น้ำหนึ่ง เกรียงศักดิ์ ประคองดาราณีออกมา ทุกคนเห็นดอกปีบสีขาวพราวกระจ่าง หอมอบอวลไปทั่วต่างก็ตะลึง
นวลถามแปลกใจ “คุณนักปราชญ์สั่งดอกปีบมาให้คุณน้ำหนึ่งเหรอคะ”
“เปล่า” นักปราชญ์บอก
“แล้วใคร” นวลและทุกคนมองหน้ากันงงๆ
น้ำหนึ่งตื่นเต้น คิดถึงคำพูดพลอย ที่บอกว่าเพชรจะมาพาหนี!!

ขณะเดียวกันที่บริเวณทางเดินด้านนอกโรงแรม แลเห็นเป็นดอกปีบสีขาวโรยอยู่บนพื้นหญ้าสีเขียว เพื่อนเพชร ลูกชายเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ถามยิ้มๆ
“เป็นไง โอเคมั้ยเพชร” มองพรมดอกปีบที่พื้น
“สวยมาก...ขอบใจที่ช่วยเพื่อน” สีหน้าเพชรดูเป็นกังวล “แต่ทำอย่างนี้ ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย”
เพื่อนเพชรหัวเราะ “จะมีอะไร โรงแรมฉัน ฉันคุยกับคุณพ่อได้ ไปจัดการธุระของนายเถอะ”
เพชรยิ้มเป็นเชิงขอบคุณเพื่อน แล้ววิ่งเข้าไปในโรงแรมทันที

ด้านนักปราชญ์สุดจะโมโห ตวาดอย่างเกรี้ยวกราด ไม่ไว้หน้าใคร
“ใครจะเอาดอกปีบทุเรศๆ มาก็ช่าง ยังไง ฉันก็จะแต่งงานกับน้ำหนึ่งอยู่ดี...” นักปราชญ์ประกาศเสียงดังฟังชัด “จดทะเบียนเลย”
เกรียงศักดิ์ไม่พอใจ “พิธีอะไรยังไม่เริ่มเลย จะจดทะเบียนได้ยังไง”
“ผมไม่สนใจแล้วครับ” นักปราชญ์กวาดตามองไปรอบๆ ท่าทีระแวงระวัง “ผมต้องการแต่งงานกับน้ำหนึ่ง แค่นั้น พอ!”
ดาราณีฉุนขาด “ให้เกียรติน้าหน่อยได้มั้ย”
“แค่ผมเอาน้ำหนึ่งมาใส่ตะกร้าล้างน้ำให้ ก็ถือว่าให้เกียรติมากพอแล้วครับ” นักปราชญ์เหน็บ
เกรียงศักดิ์เดินเข้ามาขวางหน้าน้ำหนึ่ง เผชิญหน้านักปราชญ์ “งั้น..น้าก็ถือว่า ที่ผ่านมา น้าให้เกียรติเธอมากพอแล้วเหมือนกัน คุณหญิง..พาลูกกลับบ้าน”
นักปราชญ์ตกใจคาดไม่ถึง “คุณน้า”
“ต่อให้น้ำหนึ่งหนีตามผู้ชาย น้ายังไม่เสียใจเท่า ตัดสินใจให้น้ำหนึ่งแต่งงานกับเธอ ไป..น้ำหนึ่ง” เกรียงศักดิ์จะพาน้ำหนึ่งออกไป
นักปราชญ์ปราดมาขวาง “ไม่ได้ น้ำหนึ่งต้องแต่งงานกับผม” แล้วกระชากน้ำหนึ่งมา
เพชรเดินถือช่อดอกปีบที่จัดอย่างสวยงามเข้ามา พูดดุดันจริงจัง
“น้ำหนึ่งต้องเป็นเจ้าสาวของผมคนเดียวเท่านั้น” ทุกคนเหลียวขวับไปมอง
น้ำหนึ่งตะลึง “พี่เพชร!”
เพชรชูช่อดอกปีบขึ้นมา “พี่มารับแล้ว”
นักปราชญ์โกรธมาก ยิ่งเห็นดอกปีบไม่มีค่า แต่น้ำหนึ่งมองซึ้งยิ่งโกรธ “ไอ้เพชร!”
ขาดคำนักปราชญ์ถลันเข้าหา เพชรเบี่ยงตัวขวางน้ำหนึ่งเอาไว้ ปกป้องเต็มที่ ช่อดอกปีบร่วงหล่นลง นักปราชญ์จะเอาเท้าเหยียบ เพชรเตะเท้าตัด นักปราชญ์ล้มลง เพชรควักมือถือของก้องออกมา เปิดคลิปที่ก้องถ่ายให้นักปราชญ์ดู
“หลักฐานที่ผมมีอยู่ คงเอาผิดคุณได้ไม่ยาก ทั้งเรื่องการตายของก้อง และการตายของตาหวาน”
นักปราชญ์มองคลิปอย่างตื่นตะลึง ไม่คาดคิดว่าจะมาอยู่ในมือของเพชรได้ เพชรยื่นมือถือของก้องให้เกรียงศักดิ์ เกรียงศักดิ์มองงง เพชรพูดอย่างอ่อนน้อม แต่เข้มแข็งจริงจัง
“ที่ผ่านมา เราสองคนซื้อใจกันแล้ว ผมไว้ใจท่าน”
เกรียงศักดิ์พยักหน้า มองเพชรอย่างรู้สึกดี รับมือถือเอาไว้ นักปราชญ์มองอย่างโกรธแค้น
เพชรก้มลงหยิบช่อดอกปีบที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมาแล้วส่งให้น้ำหนึ่ง ก่อนบอกเกรียงศักดิ์
“ผมรักน้ำหนึ่ง ผมขอลูกสาวท่านนะครับ ไปน้ำหนึ่ง” เพชรพาน้ำหนึ่งวิ่งออกไปต่อหน้าทุกคน
“ไอ้เพชร” นักปราชญ์มองตามอย่างโกรธแค้น หันมาเอาเรื่องสองคน “นี่คุณน้าไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอครับ”
“น้าบอกแล้วไง ต่อให้น้ำหนึ่งหนีตามผู้ชาย น้าก็ยังยินดีกว่าให้แต่งงานกับเธอ”
“คุณน้า…โธ่เว้ย!” นักปราชญ์ด่าลูกน้อง “ยืนอยู่ทำไม ตามไปสิวะ” แล้ววิ่งตามออกไป
เกรียงศักดิ์รีบตามไปติดๆ นวลรีบประคองดาราณีที่ยืนเซซังแทบล้มทั้งยืนอยู่ แต่ดาราณีกลับบอก
“พาฉันออกไปนวล พาฉันออกไป!”

เพชรคว้ามือน้ำหนึ่งที่ถือช่อดอกปีบวิ่งหนี นักปราชญ์กับพรรคพวกวิ่งตามมา
“ไอ้เพชร”
ลูกน้องของนักปราชญ์วิ่งมาขวางหน้าเพชรและน้ำหนึ่งเอาไว้ สองคนตกใจ ชะงัก
“แกคิดว่าจะหนีไปได้เหรอ”
เพชร เอาตัวมาขวางน้ำหนึ่ง แตกต่างจากตอนที่เคยเอาน้ำหนึ่งเป็นโล่บังหน้าในครั้งก่อน
“คุณไม่มีสิทธิ์มาห้าม” เพชรบอก
“ใช่! เพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” น้ำหนึ่งเสริม
“น้ำหนึ่ง! ไอ้เพชร!” นักปราชญ์โกรธสุดขีดถลันเข้าหาเพชร
เพชรปกป้องน้ำหนึ่งสุดชีวิต แต่ถูกลูกน้องของนักปราชญ์เข้ามารุมสกรัม น้ำหนึ่งได้แต่ร้อง
กรี๊ดๆๆ นักปราชญ์กระชากช่อดอกปีบ
“ดอกปีบ นี่ มีค่านักใช่มั้ย” นักปราชญ์โยนลงพื้นเอาเท้าขยี้ๆ
น้ำหนึ่งด่า “เลว”
ด้านเพชรล้มลง เลือดที่จมูกเพชรไหลออกมาเป็นทางยาว น้ำหนึ่งประคองกอดเพชร ร้องไห้
“พี่เพชร”
จังหวะที่นักปราชญ์ควักปืนออกมาเล็งใส่ เป็นเวลาเดียวกับที่เกรียงศักดิ์ก็วิ่งมาถึงพอดี ร้องตะโกนห้าม
“หยุด” นักปราชญ์หันมามอง “เธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรใครทั้งนั้น”
นักปราชญ์ฉุน “คุณน้า”
เกรียงศักดิ์ชูมือถือขึ้น “หลักฐานทุกอย่างที่อยู่ในนี้ เอาผิดเธอได้”
เพชรฉวยโอกาสนั้นพาน้ำหนึ่งวิ่งออกไป นักปราชญ์ตะโกนบอกลูกน้อง
“ตามมันสิวะ” ลูกน้องตามเพชรและน้ำหนึ่งไป นักปราชญ์หันมามองเกรียงศักดิ์
เกรียงศักดิ์โกรธมากมองนักปราชญ์อย่างเข่นเขี้ยว
“อย่าทำอะไรเพชร ตะรางไม่ได้มีไว้ขังหมา น้าพูดแค่นี้แหละ”
นักปราชญ์โกรธมากไม่สนอะไรแล้ว “ก็เอาสิครับ อย่าลืม! เรื่องทั้งหมดคุณน้าก็ผิดด้วยเหมือนกัน”
เกรียงศักดิ์ตัดใจแล้ว “ฉันพร้อมเอาตำแหน่งเข้าแลก กับความถูกต้อง ทุกอย่าง”
“ได้...ถ้าผมเป็นอะไร ตำแหน่งรัฐมนตรีของคุณน้า ก็ต้องหลุดเหมือนกัน”
นักปราชญ์เดินลิ่วตามลูกน้องไป นวลประคองคุณหญิงออกมา ดาราณีใจหายวับ มองสามีออย่างเป็นกังวลได้ยินคำขู่เมื่อครู่นี้
“คุณคะ”
“หัวใจของน้ำหนึ่งอยู่ที่ไหน ตัวของน้ำหนึ่งก็ต้องตามหัวใจไป ถูกต้องแล้วคุณ”
เกรียงศักดิ์ไม่ตาม ดาราณีมองตาม วูบหนึ่งรู้สึกโล่งใจ นวลมองตามตาขวาง ไม่ชอบเพชรอยู่ดี

เพชรในสภาพสะบักสะบอม พาน้ำหนึ่งวิ่งออกมา นักปราชญ์และลูกน้องวิ่งตามออกไป เพชรกระโจนขึ้นรถ น้ำหนึ่งมองเห็นเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุดก็เป็นห่วง
“พี่เพชร”
“พี่ไม่เป็นไร เร็ว”
เพชรพาน้ำหนึ่งขึ้นรถ ขับทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว นักปราชญ์และลูกน้องวิ่งมาหัวเสีย

“ปัดโธ่เว๊ย!”
ตกกลางคืน อารีย์ที่อาการยังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่ นั่งอยู่ในบ้าน ถามลูกชายหน้าเซียว ในท่าทีตกใจน้ำเสียงแผ่วๆ

“ว่าไงนะ? ไอ้เพชรมันฉุดน้ำหนึ่ง”
ทับทิมยืนอยู่ด้านหลังแอบมอง ยิ้มอย่างพอใจ นักปราชญ์ตอบอย่างโมโห
“ครับ”
“เสียดาย แม่ไม่ได้ไปงานด้วย ไม่งั้น...มันตาย!”
“ต่อให้ไป ก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับแม่ คุณน้าเข้าข้างมัน แต่แม่ไม่ต้องห่วงยังไง ผมไม่ปล่อยมันไปแน่ งานนี้มันตาย ไอ้เพชร”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 16/3 วันที่ 21 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage