อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13 วันที่ 11 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13 วันที่ 11 พ.ค. 56

“เปล่าค่ะ” / “เปล่าครับ”
“ไม่มีอะไร แล้วจะไปทำไมโรงพยาบาล” พลอยว่า
เพชรมองน้ำหนึ่งแววตาดูสับสน ว่าสองคนนี้ดีกันจริงเหรอ?
“ทำไมเพชรมองหน้าพี่กับน้ำหนึ่งอย่างนั้นล่ะจ้ะ ทำยังกับกลัวว่าพี่จะทำอะไรน้ำหนึ่งอย่างนั้นแหละ”
“เปล่าครับ”
“แล้วลืมอะไร ทำไมไม่ไปเอาซักที”
“ครับ”

เพชรผละออกไป พลอยมองตาม เห็นสายตาน้ำหนึ่งมองเพชรเต็มไปด้วยความรักและ
ห่วงใย ก็ไม่พอใจ


ตกกลางคืนเพชรยืนอยู่บนระเบียงบ้านมองลงมา เห็นพลอยอยู่กับน้ำหนึ่ง มีความสุขดี น้ำหนึ่งพยายามเอาใจ ขณะที่พลอยเองก็หน้าตายิ้มแย้มให้น้ำหนึ่ง ต่างคนต่างเฟคใส่กัน เพชรมองงงๆ
“ตกลงน้ำหนึ่งกับพี่พลอยมันยังไงกันแน่” เพชรนึกขึ้นได้ “แล้วไอ้เกรียงศักดิ์”

เกรียงศักดิ์อยู่สภาพทรุดโทรม ออกอาการคลั่ง ได้แต่ร้องตะโกนก้อง
“ปล่อยฉันนะพลอย ปล่อย เธออยู่ไหน ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้พลอย”
พลอยนั่งบนรถเข็นท่าทางสบายใจ พยายามฮัมเพลงกลบเสียงของเกรียงศักดิ์ที่ดังมาแผ่วๆ
สีหน้าน้ำหนึ่ง ครุ่นคิด มองพิรุธของพลอย ขณะที่พลอยบอก
“น้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งจะออกไปเที่ยวกับเพชรก็ได้นะ...พี่อยู่คนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำหนึ่งห่วงพี่พลอย”
พลอยยิ้มอารมณ์ดีสุดๆ “ไม่ต้องห่วง..พี่อยู่คนเดียวได้ ไปเที่ยวกับเพชรเถอะนะ..นะ”
“ก็ได้ค่ะ” น้ำหนึ่งเดินออกไป แต่หันมามองพลอย คิดในใจ
“พี่พลอยต้องมีอะไรแน่ๆ เราต้องรู้ให้ได้”
น้ำหนึ่งนึกสงสัยมากขึ้น

รุ่งเช้า ขณะที่น้ำหนึ่งเดินออกมาหน้าบ้าน เจอผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่
“มาหาใครคะ”
เป็นวารี เพื่อที่ทำงานในกระทรวงด้วยกัน มองจ้องน้ำหนึ่งในท่าทีตกใจมากขณะบอก
“มาหาพลอย ฉันเป็นเพื่อนของพลอย”
“เดี๋ยวน้ำหนึ่งไปบอกพี่พลอยให้ค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ” วารีมองจ้อง จำน้ำหนึ่งได้
“คุณมองน้ำหนึ่งแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าจ้ะเปล่า...ไม่มีอะไร”
“งั้น..รอซักครู่นะคะ น้ำหนึ่งจะไปตามพี่พลอยให้”
น้ำหนึ่งเดินไปด้วยท่าทีสงสัย สายตาของวารีมองแปลกๆ วารีเองก็แปลกใจ และคิดในใจ
“ลูกของท่านเกรียงศักดิ์มาอยู่กับพลอย ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่”

วารีรออยู่อีกมุมในบ้าน สักครู่หนึ่งพลอยเลื่อนรถเข็นเข้ามา มองเหมือนไม่ยินดีต้อนรับนัก
“วารี”
วารีหันมา พลอยถาม
“มีเรื่องอะไรถึงได้มาหาฉันที่นี่”
วารีท่าทางลำบากใจ “เธอรู้เรื่องคุณหญิงดาราณีแล้วรึยัง?
พลอยกวนกลับ “เรื่องอะไร? มีตั้งหลายเรื่อง”
“เรื่องที่คุณหญิง เดินไม่ได้..และท่านเกรียงศักดิ์ก็ติดต่อไม่ได้”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”
“ก็....ท่านอาจจะมาหาเธอน่ะสิ”
พลอยมองวารีตาเขียว สายตาไม่พอใจมาก

ด้านน้ำหนึ่งจัดสำรับอาหารอยู่ เพชรถามหาพลอยกับน้ำหนึ่ง
“พี่พลอยล่ะน้ำหนึ่ง”
“คุยกับเพื่อนน่ะค่ะ”
เพชรฉงน “เพื่อน?”
“ทำไมพี่เพชรทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ”
“ก็ปกติ..พี่พลอยไม่มีเพื่อนเท่าไหร่ เดี๋ยวพี่มานะ”
พูดเท่านั้นเพชรก็เดินออกไป

ส่วนพลอยคุยกับวารี ถามเสียงแข็ง
“ทำไมเธอถึงคิดว่าท่านต้องมาหาฉัน”
“หรือจะให้ฉันถามว่า...เธอให้ท่านมาหา”
เพชรย่องเข้ามาหลบมุมฟัง ยินเสียงวารีชัดเจนและเห็นพลอยโกรธจนเนื้อตัวสั่น
“วารี”
“โกรธทำไม ก็ที่ผ่านมา เธอเข้าหาท่านเอง”
เพชรตะลึง ขณะที่พลอยโกรธมากกว่าเดิม
“วารี!”
“อย่าเพิ่งโกรธ...ฉันแค่อยากรู้ ท่านมาหาเธอรึเปล่า เธอก็รู้ คุณหญิงป่วย เป็นอัมพฤกษ์ อัมพาตเดินไม่ได้ แต่ท่านไม่มาดูแล ที่สำคัญ น้ำหนึ่งลูกสาวท่านก็อยู่ที่นี่ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่มั้ยพลอย” วารีย้อนถามอย่างรู้ทัน
“จะบังเอิญหรือไม่บังเอิญ ก็ไม่เกี่ยวกับเธอ”
“เกี่ยว..เพราะเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ฉันเป็นห่วง ท่านเกรียงศักดิ์หายตัวไป มันเรื่องใหญ่นะพลอย”
“บอกแล้วไง จะใหญ่ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
“เกี่ยวสิ...เพราะถ้าท่านหายตัวไปนานๆ เรื่องของเธอจะต้องถูกขุดขึ้นมาอีกครั้งว่าท่านอาจจะหายไปกับเมียน้อย เธอก็รู้...ทั้งกระทรวง คนเค้ารู้เรื่องท่านกับเธอยังไง แต่ที่เค้าไม่พูดเพราะสงสารคุณหญิงกับลูก”
“แล้วฉันล่ะ เธอไม่สงสารฉันรึไง”
“ไม่ เพราะเธอเป็นฝ่ายเข้าหาท่านเองพลอย”
คำพูดนั้นกระแทกเข้าหน้าจังๆ พลอยโกรธจนตัวสั่น “กลับไปเดี๋ยวนี้วารี เธอกลับไป”
พลอยกรี๊ดอาละวาดขว้างปาข้าวของที่อยู่แถวนั้นใส่วารี
“ฉันห่วงเธอนะพลอย อย่าทำอะไรผิดๆ อีกเลย”
“กลับไป๊” พลอยกรี๊ดใส่
วารียอมกลับไป แต่สีหน้ายังเป็นห่วง เพชรยืนนิ่งไม่ยอมออกไปแววตาสับสน

เพชรเปิดประตูเข้ามาในห้อง ท่าทางเครียดจัด
“พี่เพชร” น้ำหนึ่งตามเข้ามา
“ขอโทษน้ำหนึ่ง พี่อยากอยู่คนเดียว”
เพชรนั่งเครียดอยู่อย่างนั้น

พลอยนั่งร้องไห้ เสียงของวารีดังก้อง
“เธอเป็นฝ่ายเข้าหาท่านเองๆๆ”
“ไม่จริงๆๆ

พลอยเอามืออุดสองหู หลับตาราวกับจะปฏิเสธความจริงทั้งปวง แต่กลับทำไม่ได้เลย เมื่อใจคิดถึงอดีต
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในตอนกลางวัน มีงานสัมมนาที่ทะเล พลอยในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืด เล่นน้ำกับเพื่อนๆ

เกรียงศักดิ์ผ่านมา พลอยมองเห็นเกรียงศักดิ์ยิ้มให้ วารีมองพลอยอยู่แต่พลอยไม่รู้ตัว พลอยเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน แล้วจู่ๆ ก็แกล้งเป็นตะคริว
“โอ๊ย”
ทุกคนตกใจ เพื่อนเข้ามาถาม
“เป็นอะไรพลอย” วารีถาม
“ตะคริวๆๆๆ”
พลอยทำท่าจะร่วงจมลงทะเล เพื่อนๆ ผู้หญิงเข้ามาช่วย แต่ทุกคน ตัวเล็กกว่าพลอยมาก เพื่อนคนหนึ่งตะโกนบอก
“ช่วยพลอยด้วยค่ะช่วยพลอยด้วย”
เกรียงศักดิ์หันมามองตกใจ พลอยร้องทันที
“ท่านคะ ช่วยพลอยด้วยค่ะ”
พลอยทำท่าจะแย่ เกรียงศักดิ์กระโจนลงมาในน้ำถึงตัวพลอย คว้าตัวพลอยเอาไว้พลอยคว้าคอเกรียงศักดิ์ไว้แน่น ซุกหน้าลงกับอกเกรียงศักดิ์ วารีมองพลอย รู้ทันว่าพลอยให้ท่าเกรียงศักดิ์ คนอื่นๆ ก็มองพลอย สายตาไม่ต่างจากวารี

นึกเรื่องนี้ขึ้นมาพลอยเอาแต่ร้องไห้ รู้สึกอับอายเหลือแสน
“ไม่...ฉันไม่ได้เข้าหาท่าน เรารักกัน เรารักกัน”
พลอยนั่งร้องไห้ สีหน้าและดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

เพชรนอนเครียด คาใจในสิ่งที่พจนีย์บอก และที่วารีพูดว่าได้ยินเสียงคน แต่พลอยไม่ยอมให้ไป
น้ำหนึ่งเปิดประตูเข้ามาห่มผ้าให้เพชร
“อย่าทำอย่างนี้น้ำหนึ่ง” เพชรถอนตัวออกห่าง
“ก็..น้ำหนึ่งห่วงพี่เพชร”
“พี่ไม่อยากใจอ่อน”
“น้ำหนึ่งจะทำให้พี่เพชรใจอ่อน เพราะน้ำหนึ่งรู้ ความจริง พี่เพชรรักน้ำหนึ่ง เราสองคนรักกัน แต่มีเรื่องของคุณพ่อ คุณแม่ พี่พลอย” พูดถึงตรงนี้น้ำหนึ่งน้ำตารื้นขึ้นมา “ทำให้เราสองคน ยังรักกันไม่ได้...แต่น้ำหนึ่งก็พร้อมจะสู้ พี่เพชร สู้กับน้ำหนึ่งได้มั้ยคะ สู้กับน้ำหนึ่งได้มั้ย”
น้ำหนึ่งอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
เพชรคว้าตัวน้ำหนึ่งมากอด “ขอเวลาพี่นะ..น้ำหนึ่ง ขอเวลาให้พี่ ค้นหาความจริงทุกอย่าง”
“นานแค่ไหน น้ำหนึ่งก็จะรอค่ะ”
สองคนกอดกันแนบแน่น สายตาเพชรเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ความจริง

รุ่งเช้าเพชรเดินดูทั่วบริเวณบ้านเชิงเขาตามที่พจนีย์บอก พลอยเดินถือไม้เท้าเข้ามามอง
“หาอะไรเพชร”
เพชรหันมามอง พลอยถามอีก
“แล้วตกลงไม่ไปกรุงเทพฯแล้วเหรอ”
“บริษัทบอก ค่อยเข้าไปก็ได้ครับ”
พลอยจับพิรุธ “เพชรเหมือนมีอะไรในใจ”
“ผมเป็นห่วงแม่”
“ก็ไหนเพชรบอกเองว่าแม่ไม่มีอะไรน่าห่วง”
“ยังไง..ผมก็ห่วงแม่อยู่ดี...พี่พลอยก็รู้ แม่บอกจะฆ่าคน”
“แต่พี่ว่า ไม่ใช่เรื่องแม่หรอกที่เพชรห่วง...เพชรห่วงน้ำหนึ่งใช่มั้ย”
เพชรมองตาพลอยนิ่ง พลอยน้อยใจขึ้นมาอีก
“เพชรไม่ตอบ พี่ยิ่งรู้ เพชรห่วงน้ำหนึ่ง” พลอยเสียใจร้องไห้ออกมา “เพชรไม่เชื่อใจพี่ใช่มั้ย? เพชรระแวงพี่ใช่มั้ย”
เพชรเข้ามากอดพลอยพูดไม่เต็มเสียง “ไม่พี่พลอย... ผมไม่เคยระแวงพี่พลอย”
“พี่ไม่เชื่อ” พลอยสะบัดตัวออก “ตั้งแต่มีน้ำหนึ่ง เพชรก็ไม่รักพี่อีกแล้ว เพชรรักน้ำหนึ่ง ห่วงน้ำหนึ่ง เพชรไม่เคยแคร์พี่เลย”
“ไม่นะพี่พลอย” เพชรจะคว้าตัวไว้
พลอยสะบัดตัวออก “ไม่ต้องมายุ่งกับพี่เลย ...เหมือนที่เค้าว่าจริงๆ พอมีความรัก เพชรก็ลืมทุกสิ่ง”
“ใช่..คนเราเวลามีความรักก็ลืมทุกสิ่ง เหมือนพี่พลอย เพราะถ้าพี่พลอยไม่ยุ่งกับไอ้เกรียงศักดิ์ เรื่องมันก็ไม่อีรุงตุงนังอย่างนี้” เพชรย้อนเอา
“เพชรกำลังต่อว่าพี่”
“ผมขอโทษ...ที่ผมแอบฟังเรื่องพี่พลอยกับเพื่อน”
พลอยตกใจมาก “เพชร”
“มันเป็นความจริงใช่มั้ยครับ”
“ไม่นะเพชร ไม่”
เพชรไม่ฟังเสียงเดินออกไป พลอยลืมตัวจะเดินตาม แต่นึกได้ เลื่อนรถเข็นตามเพชรไป

เพชรเดินลิ่วหนีมาด้วยความโกรธ พลอยตามมา
“หยุดนะเพชร หยุด”
“พี่พลอยหลอกผม”
“พี่ไม่ได้หลอก”
“แล้วความจริงมันคืออะไร...พี่พลอยกับท่านมีใจให้กัน แต่ท่านเลือกคุณหญิง พี่พลอยเลยโกรธ”
“ท่านรักพี่ ได้ยินมั้ยท่านรักพี่?”
“พี่พลอยหลอกผมไม่พอ พี่พลอยยังหลอกตัวเองด้วย”
“เพชร”
“พี่พลอยไม่ได้รักท่าน พี่พลอยรักตัวเอง รักของพี่พลอยคือการครอบครอง”
เพชรเดินหนีไปพลอยร้องไห้โฮๆ
“เพชรๆๆๆ”
พลอยร้องได้แค่นั้นก็หายใจไม่ออก อาการชักเกร็งเกิดขึ้น ก่อนล้มลงไปดิ้นพล่าน เพชรหันมามองตกใจ
“พี่พลอย”

หมอณัฐรับโทรศัพท์
“ครับๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” หมอณัฐจะลุกไป
“ใครเป็นอะไรคะพี่หมอ”
“คุณพลอย”
อลิสตาเป็นประกายวาววับ พึมพำเบาๆ “ยัยพลอยบ้าเป็นอะไรอีก”

พลอยนอนซมอยู่บนเตียง มีเพชรและน้ำหนึ่งรอเฝ้าดูอาการอย่างกังวลใจ หมอณัฐเดินเข้าไป มีอลิสยืนหน้าห้องไม่กล้าเข้าไป แต่มองอย่างสอดรู้สอดเห็นตามเคย
“หมอขอดูอาการคุณพลอยหน่อยนะครับ”
“ญาติเชิญรอข้างนอกก่อนค่ะ” พยาบาลบอก
เพชรกับน้ำหนึ่งเดินออกไป หมอณัฐมองหน้าพลอย
พลอยผวากอดหมอณัฐเหมือนต้องการที่พึ่ง “คุณหมอ...ช่วยพลอยด้วย”
อลิสมองพลอยอย่างสมเพช

“จะออดอ้อนออเซาะพี่ชายอะไรฉันอีก ยัยพลอยบ้า”
เพชรหน้าเครียด น้ำหนึ่งเดินตามออกมาถาม

“พี่เพชรกับพี่พลอยมีเรื่องอะไรกันคะ”
“ไม่มีอะไร”
“ถ้าเรื่องเกี่ยวกับน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งจะไป”
เพชรเงียบ ไม่ยอมตอบ
“เรื่องของน้ำหนึ่งใช่มั้ยคะ งั้นน้ำหนึ่งจะไปค่ะ”
น้ำหนึ่งเดินออกไป เพชรไม่ตาม อลิสยิ้มพอใจ

น้ำหนึ่งเดินมา อลิสเดินตามมาแล้วปรบมือให้
“อลิส”
“ดีใจด้วยนะน้ำหนึ่งที่หูตาเธอ สว่างขึ้นมาแล้วน่ะ”
“เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ”
“ก็เรื่องของเธอกับยัยพลอยบ้าไง”
น้ำหนึ่งมองท่าทีงุนงง
“นี่แทนที่จะทำหน้าโง่พะเน้าพะนอยัยพลอยบ้า เธอควรกลับไปดูแลแม่เธอดีกว่า”
“ทำไม? แม่เป็นอะไร”
อลิสหัวเราะเยาะ “นี่ล่ะผลของการเอาแต่บ้า ตามติดผู้ชายมันเป็นอย่างนี้ แม่เม่อจะเป็นอะไรไม่สน”
“ทำไมอลิส? แม่ฉันเป็นอะไร”
“ถ้าพูดจาแบบผู้ดีก็...แม่เธอ..นอนซมเป็นอัมพาต แต่ถ้าพูดจาแบบชาวบ้านก็..แม่เธอนอนพะงาบๆ รอวันตายอยู่ไงน้ำหนึ่ง”
“ไม่จริง! ไม่จริง”
น้ำหนึ่งวิ่งกลับไปอย่างรวดเร็ว อลิสยิ้มเยาะสะใจ

น้ำหนึ่งวิ่งมาตามทางรวดเร็ว เพชรถาม
“น้ำหนึ่งจะไปไหน”
“น้ำหนึ่งจะไปหาแม่”
เพชรหลบตาวูบ น้ำหนึ่งรู้ทันที
“พี่เพชรรู้เรื่องแม่ใช่มั้ยคะ? แต่พี่เพชรไม่ยอมบอกน้ำหนึ่ง”
“พี่”
“พี่เพชรใจร้ายที่สุด”
น้ำหนึ่งวิ่งไปอย่างรวดเร็ว เพชรได้แต่ถอนใจยืนว้าวุ่น เสียงมือถือดัง เพชรคว้าขึ้นมา
เห็นเป็นเบอร์รจนา เพชรไม่รับ ตามน้ำหนึ่งไป
“น้ำหนึ่งๆๆ” เพชรวิ่งไปขวางหน้า

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13 วันที่ 11 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage