อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 พ.ค. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 พ.ค. 56

“ไม่นะ ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำ!”
พลอยทิ้งปืนแล้ววิ่งลนลานขากระเผลกหนีไป เพชรร้องลั่น
“พี่พลอย” เพชรหันไปมองพลอย เห็นทับทิม “แม่”
เพชรรีบมาหาทับทิมทันที ตำรวจสองนายรีบตามพลอยไป

พลอยวิ่งระหกระเหินหนีตำรวจมาตามทางซึ่งทั้งรกและเปลี่ยว ขณะที่ตำรวจวิ่ง
ตาม แต่พลอยชำนาญพื้นที่กว่า จึงเร้นกายหายไปอย่างรวดเร็ว

เพชรประคองร่างของทับทิมที่กำลังจะสิ้นลม กอดแน่น มีนวลเข้ามาหาทับทิมร้องไห้โฮๆ
“ทำใจดีๆนะครับแม่ ผมจะพาแม่ส่งโรงพยาบาล” เพชรจะอุ้มขึ้น
ทับทิมเอ่ยขึ้น “เพชร! พลอยรักเพชรมาก อย่าทิ้งพี่นะลูก” แล้วหันมาทางนวล จับมือนวลไว้มาจับมือเพชร “นวล...ดูแลลูกของเราด้วย” พูดจบทับทิมก็สิ้นใจตาย
“แม่!”
“ทับทิม!”
น้ำหนึ่งอึ้ง มองภาพตรงหน้าด้วยความเศร้า สลดใจ

วันต่อมาเกรียงศักดิ์ บอกกับอารีย์ที่นอนซมอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล
“ผมเสียใจด้วยนะครับ แต่ผมคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องราวรุนแรงขนาดนี้”
“เพราะท่านนั่นแหละ ท่านเป็นคนไปพัวพันกับนังพลอย ทำให้ทุกอย่างต้องเป็นอย่างนี้” อารีย์ร้องไห้โฮแทบขาดใจ “ลูกฉัน..ลูกฉัน..นักปราชญ์”
สมบัติกอดอารีย์ปลอบ บอกเกรียงศักดิ์ “นี่ถ้าใจพาคุณอารีย์ส่งโรงพยาบาลไม่ทัน ก็คง…”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี คุณก็เหมือนกัน ไปเกลือกกลั้วกับของโสมม เรื่องถึง
ได้เป็นแบบนี้ นังทับทิมมันจะฆ่าฉัน” อารีย์มองเกรียงศักดิ์ “นังพลอย มันก็ฆ่านักปราชญ์ ฉันไม่มีทางปล่อยมันไปแน่ ฉันจะลากคอมันเข้าคุกให้ได้”

อารีย์แค้นสุดๆ
อลิสอยู่ในชุดดำไว้ทุกข์ให้หมอณัฐ เดินเข้ามาในห้องโถง บอกเกรียงศักดิ์ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง อาการกราดเกรี้ยว

“อลิสก็จะทำทุกอย่าง ลากคอนังพลอยบ้า เข้าคุกให้ได้ หล่อนฆ่าพี่หมอ หล่อนทำให้ครอบครัวอลิสสูญเสีย จนป่านนี้คุณลุงคุณป้ายังทำใจไมได้เลย”
เกรียงศักดิ์ลำบากใจ “อลิส ก็รู้ว่าเค้าเป็น...บ้า”
“คนบ้า ฆ่าคนไม่ผิดเหรอคะ” อลิสมองไปทางดาราณีที่ยืนหน้าซีดอยู่ “นี่ถ้าอลิสเป็นคุณน้า อลิสคงกัดลิ้นตายไปแล้วล่ะ ที่จนป่านนี้ คุณน้าผู้ชายยังปกป้องเมียน้อยอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ทั้งๆที่มันทำให้คุณน้าพิการ”
ดาราณีพยายามข่มใจตัวเอง “ทุกอย่าง ล้วนมีเหตุและผลของมัน น้าให้อภัยพลอย”
อลิสมองคาดไม่ถึง พูดเยาะหยัน “อลิส เคยว่าพวกผู้หญิงบ้าๆ ที่ให้อภัยผู้ชายที่ไปมีเมียน้อย ไม่คิดจริงๆ ว่า ผู้หญิงโง่ๆ คนนั้น จะเป็นคุณน้า”
เกรียงศักดิ์โกรธ “อลิส”
“คุณน้าจะไม่เอาผิดนังพลอยบ้าก็ตามใจ แต่อลิสจะเอาผิดมัน ต่อให้มันเป็นบ้าอลิสก็จะลากคอมันเข้าคุก คอยดู” อลิสเดินปึงปังไป ท่าทางโกรธจัด
ดาราณีหน้าซีด เกรียงศักดิ์จับมือไว้ สีหน้าแสดงความเสียใจอย่างที่สุด
“ผมขอโทษคุณหญิง ขอโทษ”
“ฉันเข้าใจคุณค่ะ เข้าใจพลอย เข้าใจทุกคน...ใครจะว่าฉันโง่ ฉันบ้าก็ช่าง แต่ฉันรู้ ตัวฉันดี ว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อคนที่ฉันรัก ไม่งั้นความแค้นคงไม่จบไม่สิ้น นั่นคือ ฉันเลือกที่จะให้อภัย”
เกรียงศักดิ์เต็มตื้น “ขอบคุณมาก ผมโชคดีจริงๆ ที่ได้คนอย่างคุณหญิงเป็นคู่ชีวิต ผมสัญญาตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะทำแต่สิ่งที่ดี เพื่อทดแทนสิ่งที่ผมได้พลาดไปโดยเฉพาะสิ่งที่ผมทำกับพลอย”
ดาราณีมองเกรียงศักดิ์ อย่างเข้าใจ เกรียงศักดิ์พูดต่อ
“ต่อให้พลอยเสนอ ถ้าผมไม่สนอง เรื่องทุกอย่างก็จะไม่เกิดขึ้น ผมเป็นผู้ชายทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง!!”

เย็นนั้นควันสีขาวจากปล่องควันของเมรุลอยละล่องขึ้นสู่ท้องฟ้า เพชรได้แต่มองเศร้าใจ นวลปลอบ
“เพชร..แม่ขอโทษ...มันเป็นความผิดของแม่เอง ถ้าแม่ไม่ไปยุ่งกับไอ้นักปราชญ์”
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราอย่าพูดถึงมันเลยครับ” เพชรยังไม่เรียกนวลว่าแม่ มองฟ้าพึมพำ “ไปสู่สุขคตินะครับแม่ ผมจะดูแล ผมจะไม่ทิ้งพี่พลอย”
น้ำหนึ่งมองเพชร ด้วยความสงสารและเห็นใจ ได้แต่กุมมือเพชรเอาไว้ให้กำลังใจ เพชรได้แต่มองท้องฟ้านิ่งนาน สายตามีแต่ความว้าวุ่นทุกข์ใจ นวลถาม
“แล้วนี่เพชรพอจะรู้มั้ยลูก ว่าพลอยอยู่ที่ไหน”
เพชรมองนวลอย่างชั่งใจ ไม่แน่ใจเหมือนกัน นวลบอก
“นี่เพชรกลัวว่าแม่จะปากโป้ง จนเป็นเรื่องอย่างที่ผ่านมาเหรอลูก” นวลน้ำตาคลอ “แม่บอกแล้วไง ว่าแม่ไม่รู้ เพราะถ้าแม่รู้ แม่ไม่มีทางเห็นคนอื่นดีกว่าลูกแน่”
“เป็นเพราะ...ป้านวลรักน้ำหนึ่ง” น้ำหนึ่งกอดนวลเอาไว้
เพชรบอกกับนวล ยกมือไหว้ “ผมขอโทษครับ แต่ผมยังทำใจไม่ได้ ผมขอเก็บเรื่องของพี่
พลอย ไว้เป็นเรื่องส่วนตัว”
“แปลว่า...พี่เพชรรู้ใช่มั้ยคะ ว่าพี่พลอยอยู่ไหน”
เพชรนิ่งไม่ตอบคำถามน้ำหนึ่ง

ในหุบเขากลางป่าเปลี่ยว มีกระท่อมเล็กๆ แฝงอยู่ในนั้น ส่วนด้านในเห็นร่างของพลอยซุกอยู่มุมหนึ่ง เนื้อตัวสั่น ทั้งกลัว และหวาดระแวงทุกสิ่งอย่าง คุมตัวเองไม่อยู่ ขณะที่ปากพึมพำ
“แม่..แม่อยู่กับพลอยนะ..แม่อย่าไปไหน พลอยกลัว”
ทับทิมสภาพเป็นเงาเลือนราง ปรากฎตัวขึ้น
“เออ แม่ไม่ไปไหนหรอก แม่จะอยู่กับแก ไปตามเพชรกลับมาแล้วกัน”
“ค่ะ..พลอยจะไปตามเพชรกลับมา”

เช้าวันต่อมาที่โรงพยาบาล อลิสเดินลิ่วมาหน้าตาร้อนรน เปิดประตูผลัวะเข้าไปยังห้องของพจนีย์ เห็นเตียงว่างเปล่า อลิสใจหายวับ เจ้าหน้าที่พยาบาลเดินเข้ามามองอลิสแปลกใจ
อลิสถามทันที “คนไข้เตียงนี้ไปไหนคะ”
“คุณพจนีย์?” พยาบาลถาม
“ค่ะเค้าไปไหน...” อลิสหน้าเสีย “อย่าบอกนะคะว่า..เค้าเสียแล้ว”
“เค้าหายแล้วต่างหากล่ะคะ”
อลิสถามรัวเร็ว “หายแล้ว...แล้วตอนนี้ เค้าอยู่ที่ไหน”

ขณะที่พจนีย์มีสีหน้าเศร้าหมองกำลังจะเดินออกจากโรงพยาบาล อลิสรีบตามไปร้องเรียก
“พจนีย์”
พจนีย์มองอลิสอย่างประหลาดใจ อลิสโพล่งทันทีตามนิสัย
“รู้มั้ยฉันดีใจมากเลยที่เธอฟื้นขึ้นมา เราต้องช่วยกันนะพจนีย์”
พจนีย์ยังงงอยู่ “ช่วยอะไร”
อลิสชักหงุดหงิด “จะช่วยอะไร ก็จับยัยพลอยบ้าเข้าคุกสิ มันฆ่าน้องเธอไม่ใช่เหรอ แล้ว
มันก็ยังฆ่าพี่ฉัน”
สีหน้าของพจนีย์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด อาฆาตแค้น และชังชัง อลิสบอกย้ำ
“เราต้องช่วยกันนะพจนีย์”
“แน่นอน...ฉันไม่ให้น้องสาวฉัน ตายฟรีหรอก!”
ส่วนเพชรมองดูสภาพบ้านเชิงเขา ด้วยความปวดร้าว และทุกข์ใจ นวลบอก
“เพชรไม่ต้องห่วงนะ แม่จะมาดูแลทุกอย่างที่นี่ให้เอง...บ้านเชิงเขาจะต้องมีชีวิตเหมือนเมื่อตอนมี แม่ทับทิม มีพลอย”
“ยังไงมันก็ไม่มีทางเหมือนเดิมหรอกครับ”
นวลมองเพชรด้วยความเสียใจ “แม่รู้..ว่าแม่แทนที่ใครไม่ได้ แม่ก็แค่อยากทำหน้าที่ของแม่บ้างแต่ถ้าเพชรไม่ต้องการ....แม่จะไป” นวลก้มหน้าเดินร้องไห้ออกไป
เพชรมองตามชั่งใจ ก่อนร้องเรียก “แม่”
นวลค่อยๆ หันมา น้ำหนึ่งมองลุ้นเอาใจช่วย เพชรเดินไปสวมกอดนวลเอาไว้ นวลกอด
เพชรแน่น ร้องไห้โฮ
“แม่ขอโทษ ขอโทษนะเพชร แม่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“มันผ่านไปแล้วครับแม่..มันผ่านไปแล้ว ถึงเราจะเสียใจ มันก็ย้อนกลับคืนไปไม่ได้
อยู่ดี สู้ยอมรับ สิ่งที่มันเกิดขึ้นดีกว่า”
“แล้วพลอย?” นวลถามออกมา
เพชรยังไม่ทันถาม ตำรวจก็ก้าวเข้ามา ทุกคนมองหน้ากันด้วยความตกใจ
“เราได้รับการแจ้งความจากหลายคนครับ มีการฆาตกรรมเกิดขึ้นที่นี่ นี่หมายค้น”
ตำรวจยื่นหมายค้นมาตรงหน้า เพชรอึ้ง ใจหล่นวูบอยู่ตรงนั้น อลิสก้าวเดินเข้ามาพร้อมพจนีย์ อลิสบอกตาวาววับ
“ฉันกับพจนีย์นี่แหละเป็นคนแจ้งความเอง”
“พ่อแม่ของคุณนักปราชญ์ เค้าก็ไปแจ้งด้วยเหมือนกัน” พจนีย์บอก

เพชร น้ำหนึ่ง และนวล ได้แต่นิ่งงันไป เจ้าทุกข์อยู่ตรงหน้า
เวลาเดียวกันดาราณีนั่งดูข่าวทีวีอยู่ในห้องโถงคฤหาสน์ ขณะที่เกรียงศักดิ์เดินเข้าไปหา เสียงผู้สื่อข่าวรายงานในจอทีวีดังก้อง

“เกิดเหตุสยอง เมื่อเจ้าหน้าที่ตรวจค้น พบศพในบ้าน ในสภาพถูกโบกูปนเหี้ยมโหด แล้วยังพบศพถูกฝังในบริเวณใกล้เคียงอีกด้วย”
เกรียงศักดิ์หน้าแหย “ทำไมทุกวันนี้ ผู้คนใจคอถึงได้โหดเหี้ยมนัก ที่ไหนกันคุณ”
ดาราณีบอกหน้าซีดเสียงสั่น “บ้านเชิงเขาค่ะ”
เกรียงศักดิ์หันไปมองทีวี เห็นเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจค้นภายในบ้าน เห็นสภาพผนังครัวที่ถูกกะเทาะออก แล้วเจ้าหน้าที่ขนย้ายศพรจนาออกมา พจนีย์กอดศพร้องไห้โฮๆ อีกภาพเป็นภายในสวน มีเจ้าหน้าที่กำลังนำศพจินดาออกมา ก่อนที่จะเห็นเพชร น้ำหนึ่งและนวล ยืนหน้าซีดอยู่ในข่าว
ทั้งดาราณีและเกรียงศักดิ์ ได้แต่อึ้ง ตะลึงอยู่อย่างนั้น

ภายในบ้านเชิงเขา สภาพมีการถูกตรวจค้น เพชร น้ำหนึ่ง และนวลหน้าเครียดสลด ในขณะที่อลิสพูดปาวๆ
“สรุป....คนบ้านนี้ โรคจิตกันทั้งบ้าน แม่โชคดีอยู่หน่อยที่ชิงตายไปแล้ว แต่นัง
พลอยบ้า มันติดคุกหัวโตแน่”
น้ำหนึ่งมองเพชรอย่างเป็นห่วง “อลิสพูดจาอะไร คิดถึงใจคนฟังบ้างสิ”
“คิดถึงทำไม นังพลอยบ้ามันฆ่าพี่หมอ แล้วก็ยังวิปริตฆ่าคนอื่นๆ อีก คนแบบนี้
สมควรเหรอที่จะให้ลอยนวลน่ะ”
“ก็พี่พลอยเค้าไม่ใช่คนปกติ” น้ำหนึ่งท้วง
“งั้นก็แปลว่า คนบ้าฆ่าใครก็ได้งั้นสิ” พจนีย์ว่า
น้ำหนึ่ง เพชร และนวลได้แต่ยืนอึ้งหน้าซีด พจนีย์พูดต่อแบบไม่เกรงใจเพชร
“ต่อให้พี่พลอยเป็นบ้า พจนีย์ก็จะลากตัวมารักษาให้หาย หลังจากนั้น พี่พลอยต้องชดใช้ความผิดในตะราง”
เพชรลำบากใจ “พี่รู้ สิ่งที่พี่พลอยทำมันรุนแรง แต่พี่อยากขอพจน์”
อลิสตอบแทน “ขอก็ไม่ให้”
นวลฉุน “เพชรพูดกับคนอื่นไม่ใช่คุณ”
“ฉันมีสิทธิ์พูดแทนได้ เพราะฉันเป็นเจ้าทุกข์เหมือนกัน ต่อให้พจนีย์ใจอ่อนไม่เอา
ผิด ฉัน พ่อแม่คุณนักปราชญ์ก็ไม่มีทางยอมความ”
ระหว่างนี้ ดูเหมือนว่าทุกคนถูกใครบางคนจับตามองตลอดเวลา พจนีย์รู้สึกตัว หันขวับไปมองทางด้านนอกอีกมุม เหมือนเห็นดวงตาพลอยจับตามองอยู่ พจนีย์เนื้อตัวสั่นทั้งโกรธทั้งกลัว ขณะที่อลิสไม่รู้ตัวพูดเรื่อยๆ
“นังพลอยบ้ามันจะต้องได้รับโทษทัณฑ์ในสิ่งที่มันก่อ”
“คุณอลิส ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี กลับกันเถอะ” พจนีย์บอก
“กลับทำไม? ฉันยังด่าไม่เสร็จเลย” อลิสวึดวืออยู่อย่างนั้น
พจนีย์เร่งใหญ่ “กลับเถอะ”
“ทำไม? จู่ๆ ก็ตาขาว เธอเป็นอะไร”
พจนีย์มีท่าทีแหยงๆ “ฉันรู้สึกเหมือนพี่พลอยอยู่ที่นี่”
ทุกคนชะงักงันกันไป ต่างกวาดตาพรึ่บเหลียวมองทั่วบริเวณ อลิสก็ชะงักก่อนบอก
“ดีให้มันมาเลย ฉันจะจับมันเข้าคุก”
“เธอคิดว่า พี่พลอยจะให้เธอจับดีๆ เหรอ ฉันกลัว เธอจะเป็นศพรายต่อไปต่างหากกลับเถอะ ป่ะ” พจนีย์ลากแขนอลิสออกไป
“ไม่กลับ...ไปค้นหาตัวมันเลย” อลิสดึงดันจะเข้าไป
พจนีย์ดึงแขนเอาไว้ “อย่า...” พลางกวาดตามองทุกคน “ที่นี่มีแต่คนของเค้า เธอคิดว่าเค้าจะยอมให้เราสองคนจับพี่พลอยง่ายๆ เหรอ กลับเถอะ..เร็ว กลับ”
พจนีย์ลากแขนจนอลิสยอมเดินออกไป นวลหันไปมองเพชร
“เพชร พลอยอยู่ที่นี่เหรอ”
เพชรมีสีหน้าไม่แน่ใจ ก่อนผลุนผลันไปตรวจค้นรอบๆบ้านทันที โดยมีน้ำหนึ่ง นวล ตามไป

ตกตอนเย็นบรรยากาศที่ด้านนอกเงียบสงัด โพล้เพล้ ตะวันลาลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว เพชรเดินนำทุกคนค้นหาตัวพลอยมุมต่างๆ
“พี่พลอย..พี่พลอย พี่พลอยอยู่ไหนครับพี่พลอย”
ตามมุมต่างๆ ไม่เห็นพลอย เพชรออกอาการกังวลเหมือนจะคลั่ง
“พี่พลอย”
น้ำหนึ่งแตะมือเพชรเอาไว้ “พี่เพชรคะ...สองคนนั้นอาจจะแค่พูดไปเรื่อยๆ น้ำหนึ่งว่า พี่
พลอยไม่ได้กลับมาหรอกค่ะ”
เพชรเสียงสั่น “พี่มั่นใจว่า...พี่พลอยกลับมาที่นี่”
นวลถามรัวเร็ว “ทำไมเพชร”
เพชรเบนสายตาไปมอง เห็นช่อดอกปีบสีขาวนวลทั้งช่อวางอยู่ ช่อยังสดใหม่ เหมือนเพิ่งถูกปลิดออกมา เพชรยืนอึ้ง นึกถึงภาพในอดีต

ตอนนั้นเพชรในสมัยยังหนุ่ม เล่นบาสอยู่ภายในบริเวณบ้าน พลอยในวัยสาว เดินเข้ามาพร้อมขนมน้ำดอกไม้
“เพชร...มากินขนมก่อน”
เพชรเลิกเล่นบาสหันมาหา “ขอบคุณครับพี่พลอย”
เพชรหันมารับจานขนมน้ำดอกไม้ในมือพลอย เห็นเป็นดอกปีบโรยหน้าขนมอยู่
“อ้าว! นี่ดอกอะไรครับ” เพชรหยิบขึ้นมาดม
“ดอกปีบจ้ะ”
“แล้วทำไมพี่พลอยไม่ใช้ดอกมะลิเหมือนเดิมล่ะครับ”
“ออกดอกไม่ทัน พี่เห็นบ้านเรามีดอกปีบ เลยเอามาใช้แทน หอมนะ”
“หอมมากครับ สวย...กลีบดอกเหมือนระฆัง ถ้าผมมีแฟน ผมจะเอาดอกปีบไปให้”
พลอยหัวเราะ “ทำไมล่ะจ้ะ”
“ไม่เหมือนใครดี....สวย หอม ดอกปีบ”
เพชรหยิบดอกปีบขึ้นมาดม

เพชรดึงตัวเองกลับมา หยิบช่อดอกปีบขึ้นมาทั้งช่อ มือสั่นระริก น้ำหนึ่งกับนวล ก็มองดวงตาหวาดหวั่น
“แปลว่า พจนีย์พูดถูก พลอยกลับมาแล้ว” นวลเอ่ยขึ้น
น้ำหนึ่งเสียงสั่นเป็นห่วง “งั้นพจนีย์กับอลิส ก็กำลังมีอันตราย”
น้ำหนึ่งพูดเท่านั้น เพชรก็วิ่งนำออกไปทันที

ที่บริเวณเชิงเขาด้านนอก มืดแล้ว พจนีย์กอดแขนอลิส ท่าทางหวาดกลัว
“ทำไมที่นี่มืดเร็วจัง น่ากลัวชะมัด” อลิสว่า
“นี่ถ้าฉันฉุกคิดตั้งแต่แรก ฉันต้องรู้ ว่าที่นี่เป็นแดนผีดิบ”
“ก็เธอมันโง่ ไม่เหมือนฉัน ฉันมองออกตั้งแต่ทีแรกว่ายัยพลอยมันไม่ปกติ”
“เอ๊ะ! เธอนี่ เรื่องอะไรมาด่ากัน”
“ด่าเพื่อเตือนสติถือว่าหวังดี”
“งั้นถือซะว่าฉันหวังดีต่อเธอเหมือนกันนะ เพราะความแส่ของเธอนั่นแหละ ทำให้เกิดเรื่องยุ่งๆ”
อลิสมองมาตาเขียวเสียงขุ่น “ยัยพจนีย์”
อลิสทำท่าจะมีเรื่องกับพจนีย์ แต่แล้วกลับมีเสียงเหมือนคนขุดอะไรซักอย่าง
“ใครขุดอะไรอ่ะ”

สองสาวมองหน้ากัน
อลิสจูงมือพจนีย์ค่อยๆ เดินมาตามเสียงมา
“นี่ถ้ามีทางอื่นออกจากบ้านเชิงเขาได้ ฉันไม่มาทางนี้นะเนี่ย”
“ทางนี้ล่ะดีแล้ว ยังไงก็ยังมีชาวบ้านอยู่ นั่นไง”
สองคนเห็นด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่งตัวเหมือนชุดชาวบ้าน สวมผ้าถุง ใส่เสื้อตัว

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 17/3 วันที่ 24 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage