อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/2 วันที่ 14 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/2 วันที่ 14 พ.ค. 56

พจนีย์ออกอาการหนักใจ “แกคิดว่า เค้าจะเชื่อแกเหรอ”
“แล้วพี่พจน์คิดว่า พี่พจน์ไปขอร้องเค้าจะยอมเหรอ”
พจนีย์เงียบ รจนาพูดต่อ
“ทางที่ดี ฉันว่า เราอย่าไปยุ่งอะไรกับพวกเค้าอีกเลยนะพี่นะ ต่างคนต่างอยู่ เค้าคงไม่ทำอะไรเราหรอก”
“แต่พี่ห่วงพี่เพชร พี่เพชรกำลังอยู่ในดงคนบาป”
“ถ้าเราไปยุ่ง เราก็บาปไม่แพ้เค้าเหมือนกันนะพี่” รจนาว่า

“ยังไง พี่ก็ห่วงพี่เพชรอยู่ดี พี่เพชรไม่ควรมีพี่อย่างพี่พลอย มีแม่อย่างน้าทับทิมเลย พี่ต้องช่วยพี่เพชร” พจนีย์จะออกไป ฟ้าผ่าเปรี้ยง สองพี่น้องร้องกรี๊ด
“แอร๊ยยย”
รจนาบอกอีก “ขนาดฟ้ายังไม่อยากให้พี่พจน์ไปยุ่งเลย” พจนีย์นิ่ง ท่าทางหวาดๆ “พี่พจน์ออกมาจากเค้าเถอะ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยนะ”


พจนีย์หนักใจ ยืนนิ่งไม่เดินออกไป รจนาเสียอีก ที่มีท่าทีเจ้าเล่ห์
เมื่อเห็นว่าพจนีย์นอนหลับสนิทแล้ว รจนาจึงค่อยๆ ย่องออกมา ในมือกำมือถือแน่นคิดแค้นในใจ

“ฉันไม่ยอมให้ใครมาขู่ฉันฝ่ายเดียวหรอก ฉันจะแฉๆ ทุกอย่างเลยคอยดู”
รจนาค่อยๆ ย่องออกไป

ฝนยังคงตกหนักแบบไม่ลืมหูลืมตา รจนาค่อยๆ ย่องเข้ามาในบริเวณบ้านเชิงเขา สายตาเห็นตัวบ้านมืดมิด ไม่มีแสงไฟสักดวง รจนามองอย่างสงสัยคิดในใจ
“ไม่มีคนอยู่ ดี” รจนาสืบเท้าจะย่องเข้าไป แต่ได้ยินเสียงฉึกๆๆ เหมือนใครมาขุดอะไร พอมองไปก็ตาโต เบิกโพลง “พี่พลอย...ท่านเกรียงศักดิ์”
รจนารีบไปตามเสียงทันที

ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก รจนาย่องเข้าไปแอบมอง แลเห็นร่างของเกรียงศักดิ์นอนหมดสติอยู่ โดยมีพลอยกระหน่ำขุดดินอย่างบ้าคลั่ง
“พี่พลอย ท่านเกรียงศักดิ์ เสร็จแน่ๆ พี่พลอย” สาวจอมแอ๊บรีบควักมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเอาไว้ “ไม่มีพี่พลอย พี่เพชรจะได้เป็นอิสระซักที”
พลอยขุดหลุมจนเห็นเป็นหลุมลึก กว้าง ขนาดพอดีตัวคนจะลงไปได้ แต่แล้วพลอยก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นลักษณะคล้ายกระดูกโผล่ออกมา พลอยตะลึง ค่อยๆ ลงไปในหลุม เอามือเขี่ยๆ ดินดู กระดูกนั้นเห็นชัดเจนขึ้น ภาพอดีตตอนที่พลอยเห็นจินดานอนจมกองเลือดผุดขึ้นมาหลอกหลอน
พลอยเนื้อตัวสั่น “พ่อ…พ่อ”
จู่ๆ โครงกระดูกนั้น ดีดตัวขึ้นมาเห็นเป็นโครงหน้าของจินดาชัดเจน พลอยกรี๊ดลั่น เนื้อตัวสั่นเทา รจนามองงวยงงสงสัย
“ต้องมีอะไรแน่ๆ” รจนาถ่ายคลิปต่อไป
จังหวะนี้เกรียงศักดิ์ค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นมา เห็นพลอยซึ่งมีท่าทางตระหนกหวาดผวาอยู่
“พลอย!”
พลอยร้องกรี๊ดๆ ไม่ได้ยินเสียงเกรียงศักดิ์เรียก เกรียงศักดิ์เห็นท่าทางของพลอยยิ่งตกใจกลัว พยายามลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวดจะหนี แต่เท้าไม่มีแรง เกรียงศักดิ์เกิดสะดุดจอบล้มลงไปอีก
“โอ๊ย”
พลอยหันมามอง “ท่าน! พลอยไม่ให้ท่านไป ท่านต้องอยู่กับพ่อของพลอย” พลอยคว้าด้ามจอบหมับ เกรียงศักดิ์ถอยหลังกรูด
“อย่าทำฉัน อย่าทำฉันพลอย”
รจนาตาโตถ่ายภาพตรงหน้าเอาไว้ด้วยความตกใจ ปนอยากรู้อยากเห็น ขณะที่พลอยเหวี่ยงจอบลงมาสุดแรง ร่างของเกรียงศักดิ์แน่นิ่งลงไปอีก รจนาหลับหูหลับตาร้องกรี๊ด กลั้นความกลัวไม่อยู่แล้ว
พลอยหันขวับไปมองตาวาววับ “รจนา”
รจนาบอกปากคอสั่น “รจไม่รู้ ไม่เห็น รจไม่รู้เรื่อง” รีบผละตัววิ่งหนีไปโดยไม่คิดชีวิต
พลอยตะโกนลั่น “แกคิดว่า แกจะหนีฉันพ้นเหรอ นังรจนา”
จากนั้นพลอยคว้าจอบตามรจนาไป ทิ้งร่างของเกรียงศักดิ์ไว้อย่างนั้น มือของเกรียงศักดิ์กระดิกนิดๆ และดวงตากระพริบถี่ ไม่ได้สลบ

ฝนยังคงตกหนัก รจนาวิ่งหนีพลอยด้วยความหวาดกลัว
“ช่วยด้วยๆๆๆ” ร้องได้แค่นั้น เท้าของรจนาลื่นไถลพื้นเปียกๆ กลิ้งลงตามเนิน ไปนอนจุกแอ้กที่พื้น มือถือกระเด็นหล่นจากมือ รจนาร้องโอดครวญโอ๊ยๆๆๆเอื้อมมือไปจะหยิบมือถือ แต่มือของพลอยกลับหยิบขึ้นมาก่อน
รจนากลัวใจแทบขาด “พี่พลอย”
พลอยยิ้มเย้ยขณะถาม “ถ่ายอะไรเอาไว้ ขอฉันดูหน่อยนะ” กดเปิดคลิปดู พอเห็น ก็หัวเราะ “ภาพชัดดี”
รจนามองพลอยใจเต้นไม่เป็นส่ำ ขณะที่พลอยมองเย้ยสบตารจนา
“งั้น...ให้มันถ่ายเก็บเอาไว้หน่อยนะ ตอนฉันฆ่าเธอ ภาพมันจะเป็นยังไง”
พลอยโยนมือถือลงกับพื้น รจนาถอยหลังกรูด พร้อมกับที่พลอยคว้าจอบเหวี่ยงขึ้นแล้ว
ฟันลงมา รจนาร้องสุดเสียง เสียงจอบฟันถูกพื้นดังฉึก พลอยหัวเราะ มองรจนาที่อยู่ในอาการหวาดผวา กลัวจับจิต
“เธอเคยนึกสงสัยมั้ย ว่าทำไมบ้านเชิงเขาของฉันมันถึงได้กว้างใหญ่ไพศาล อยู่ห่างไกลผู้คน เพราะที่นี่...มันเป็นสุสานเก็บศพ...พ่อฉัน....” พลอยพูดขู่ ไปงั้น “ชู้ของเค้า คนต่อมาก็น่าจะเป็นท่านเกรียงศักดิ์” พูดจบก็กระชากแขนรจนามา “แต่เธอมันสอดรู้สอดเห็น เธอถึงต้องจะเป็นรายต่อไป”
รจนาเนื้อตัวสั่น “อย่าพี่พลอย...อย่าทำรจ รจกลัว” รจนายกมือไหว้ขอชีวิต
“กลัว” พลอยหัวเราะ “กลัว แล้วเธอยังกล้าเข้ามาที่นี่” พร้อมกันนี้พลอยคว้ามือถือมาถ่ายหน้ารจนา “กล้าเข้ามาถ่ายความลับของฉัน คนอย่างเธอไม่ได้กลัวหรอก แต่อยากลองดี”
“อยากถ่ายอะไร ถ่ายเลยรจนา ก่อนที่เธอจะตาย” พลอยย่างเท้าเข้ามาใกล้
“ไม่..พี่พลอย รจไม่อยากถ่ายอะไรแล้ว รจกลัว”
“แต่แกต้องถ่าย” พลอยก้มลงคว้ามือถือมายัดใส่มือของรจนา “แกต้องถ่าย...ถ่ายวินาทีที่แกถูกจอบกระแทกหัวมันเป็นยังไง”
รจนาร้องไห้โฮ “พี่พลอย อย่าทำรจ...รจกลัว...กลัว กลัว”
พลอยกระชากผมรจนาจนหน้าแหงนหงาย “กลัว..กลัวเหรอ แกทำอย่างนี้ แกกลัวเหรอ” พลอยตะคอกเสียงดัง “ฉันไม่เชื่อ คนที่มันรู้ความลับฉัน มันไม่มีทางหนีจากที่นี่ไปได้”
พลอยขยุ้มผมลากรจนามา รจนาร้องลั่น
“พี่พลอย รจเจ็บ อย่า พี่พลอย” รจนายกมือไหว้ปลกๆ “อย่า...พี่พลอย อย่าทำรจเลย รจกลัวกลัวจริงๆ”
รจนาก้มลงกราบแทบเท้า พลอยหัวเราะร่า เอาเท้าเหยียบมือ บดขยี้เท้าลงไป
“กลัวจนกล้ากราบเท้าฉัน แกคงจะ กลัวจริงๆ”
รจนามองพลอยตาวาววับ ถูกพลอยผลักหัวออกอย่างแรง
“ไป..รจนา..ไปให้พ้น อย่ามาที่นี่อีก ไม่งั้น คนที่จะถูกฝังจะเป็นแกไม่ใช่ไอ้เกรียงศักดิ์ ไป๊”
“ค่ะๆๆ รจจะไปเดี๋ยวนี้ ไปไม่กลับมาอีก”
“ไป๊”
รจนาลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่สายตาเล็งเห็นจอบวางอยู่ รจนาหันขวับมามองพลอยด้วยความโกรธแค้นเกลียดชัง พร้อมกับคว้าจอบขึ้นมาฟาดเข้าด้านหลังพลอย พลอยร้องลั่น
“นังรจ”
“แกตาย!!”
รจนาจะฟาดจอบลงมาซ้ำ พลอยกลิ้งตัวหลบ ด้วยแรงเหวี่ยงที่เหวี่ยงมาเต็มที่ ทำให้รจนาเสียหลักล้มลง
พลอยลุกขึ้นมาคว้าจอบคำรามอย่างคั่งแค้น “แกคงรู้ใช่มั้ยนังรจ ว่าใครจะตาย”
พลอยเงื้อจอบขึ้นสุดแรง รจนาร้องกรี๊ดสุดเสียง แต่เสียงฝนที่ตกหนักกลบเสียงรจนาหมดสิ้น

ร่างของเพชรนอนแน่นิ่ง ดวงหน้าซีดเผือด สัญญาณชีพเหมือนจะต่ำลง
“คนเจ็บอาการไม่ดี ตามหมอเร็ว” พยาบาลเวรบอก
บุรุษพยาบาลเปิดประตูวิ่งออกไป ทับทิมที่นั่งเฝ้าอยู่ด้านนอกเห็นก็ตกใจรู้ทันที
“เพชร” ทับทิมปรี่ไปถาม “ลูกฉันเป็นอะไร”
ไม่มีใครตอบ ทุกอย่างดูวุ่นวายขึ้นมาอีก หมอเวรวิ่งเข้ามา ทับทิมจะตามเข้าไป แต่ถูกกันตัวไว้
“กรุณารออยู่ด้านนอกครับ”
ทับทิมสติแทบแตก “ไม่…ฉันจะไปดูลูกฉัน ไม่” ดึงดันจะเข้าไป
หมอณัฐ วิ่งมาฉุดตัวทับทิมเอาไว้ “อย่าครับคุณน้า”
ทับทิมร้องไห้ “คุณหมอช่วยเพชรด้วย..ช่วยเพชรด้วย”
“คุณเพชรต้องปลอดภัย” หมอพูดปลอบใจ แต่แววตาที่มองตรงเข้าไปในห้องวิตกกังวลมาก
ทับทิมกรีดร้องน้ำเสียงโหนหวน “เพชร.....”
ด้านในห้อง แพทย์ช่วยกันปั๊มหัวใจให้เพชร ทับทิมร้องไห้แบบคนหัวใจสลาย กลัวมาก

ขณะเดียวกันน้ำหนึ่งกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ ได้แต่ผุดลุกผุดนั่ง หยิบมือถือขึ้นมากดชื่อเพชร แต่ไม่กล้าโทร.ออก
“พี่เพชร คุณพ่อ” สีหน้าน้ำหนึ่งยมนี้สุดแสนสับสนและว้าวุ่นใจหนักหน่วง

สองคนอยู่ในห้องนวลด้วยกัน นวลถามน้ำหนึ่งท่าทีตกใจ
“คุณน้ำหนึ่งจะกลับไปที่บ้านของพลอย”
“น้ำหนึ่งสังหรณ์ใจแปลกๆ กลัวคุณพ่อจะอยู่ที่นั่น”
นวลหน้าตึง พูดดักคอ “คุณน้ำหนึ่งห่วงคุณท่านหรือ ห่วงนายเพชรกันแน่คะ”
“น้ำหนึ่ง...” น้ำหนึ่งอ้ำๆ อึ้งๆ
“ถ้าคุณน้ำหนึ่งจะกลับไปที่นั่น นวลจะไปด้วย” นวลบอกเสียงเฉียบขาด
“ป้านวล”
“นวลพูดจริงค่ะ ถ้าคุณน้ำหนึ่งจะกลับไปที่นั่น นวลจะไปด้วย”
น้ำหนึ่งอึ้งนิ่งงันไป นวลตัดบท
“ถ้าไม่อยากให้นวลไป คุณน้ำหนึ่งก็ต้องเลิกล้มความคิดที่จะไปบ้านเชิงเขา” แม่บ้านสูงวัยถอนหายใจ “วิญญาณคนตาย จะได้ไปผุดไปเกิดซะที”
น้ำหนึ่งงง “วิญญาณคนตาย...ใครคะ”
“ก็พลอยไงคะ”
น้ำหนึ่งยิ่งงง “พี่พลอยน่ะเหรอคะตาย”
นวลย้ำอีก “ก็ใช่น่ะสิคะ...นวลเคยโทร.ไปหา มีคนรับสาย เค้าว่าพลอยตายแล้ว”

น้ำหนึ่งหน้าซีด ไม่ได้หวาดกลัว แต่รู้สึกหวั่นใจถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง
น้ำหนึ่งวิ่งราวกับเหาะออกมา โดยมีนวลวิ่งตามมาติดๆ เสียงของนวลดังก้อง

“ก็ที่คุณหญิงหกล้มตกบันไดพิกลพิการ ก็เป็นเพราะผี ผีพลอยมาหลอก”
น้ำหนึ่งวิ่งตรงมาที่บริเวณติดตั้งกล้องวงจรปิด เสียงของนวลยังดังก้องตามมาอีก
“ไม่แค่นั้นนะคะ ผีพลอยยังตามไปหลอกลวงคุณหญิงถึงโรงพยาบาล”
ภาพเหตุการณ์คืนนั้น ในตอนที่น้ำหนึ่งกลับมาบ้านเชิงเขาพร้อมกับเพชรแต่ไม่เห็นรถพลอย ผุดขึ้นมาในหัว
น้ำหนึ่งวิ่งมาที่คอมพ์เก็บภาพจากกล้องวงจรปิด เซิร์ชภาพดู เห็นเป็นภาพจากหลายๆ วันที่ผ่านมา นวลตามมาในอาการงวยงง ถามขึ้นอย่างสงสัย
“คุณน้ำหนึ่ง จะทำไมคะ”
น้ำหนึ่งไม่ตอบ เซิร์ชดูแต่ละวันอย่างรวดเร็ว และในวันหนึ่ง น้ำหนึ่งก็เห็นร่างขาวโพลน
เหมือนผีในหนังในละคร น้ำหนึ่งชะงัก ค่อยๆ กดรีไวน์ภาพก่อนหน้าย้อนกลับมาดู น้ำหนึ่งและนวลเห็นเป็นพลอย
“ผีพลอย” นวลตะลึง
น้ำหนึ่งโกรธ บอกเสียงเข้ม “พี่พลอยไม่ใช่ผี พี่พลอยคือคน!”
“หมายความว่า…”
“พี่พลอยเข้ามาที่นี่..เพื่อแก้แค้นคุณแม่” ฟังที่น้ำหนึ่งบอกนวลตกใจหน้าซีดเผือด

เวลาเดียวกันที่บ้านเชิงเขา บนเขาใหญ่ฝนยังคงตกอยู่ พลอยลากร่างที่เหลือแต่วิญญาณของรจนามาตามทาง ลากเหมือนลากถุงขยะ ปากก็จะโกนก้องบ่นบ้าไปเรื่อย
“แกรนหาที่เอง รจนา แกรนหาที่เอง” พูดถึงตรงนี้ก็หัวเราะร่วน “ท่านขา...พลอยไม่ให้ท่านอยู่คนเดียวหรอก พลอยจะส่งนังคนสอดรู้สอดเห็นไปรับใช้ท่านด้วย”
พลอยเหวี่ยงร่างของรจนาลงหลุม ร่างของรจนากลิ้งลงไป แต่พลอยกลับต้องเบิกตาโพลงเมื่อไม่เห็นร่างเกรียงศักดิ์ในหลุม
พลอยเหลียวขวับ “ท่าน..ท่านอยู่ไหน ท่าน”
พลอยกวาดตามอง ดวงตาเลิ่กลั่ก ร้องตะโกน
“ท่าน ท่าน” แล้ววิ่งฝ่าสายฝนออกไป

เกรียงศักดิ์ในสภาพทรุดโทรมวิ่งหนีตายมาตามทาง ท่าทางอ่อนระโหยโรยแรง มาจนถึงถนนใหญ่
ท่ามกลางความมืด เกรียงศักดิ์โบกรถ แต่ไม่มีใครจอดรับ
“ทำไมไม่มีใครจอดวะ” เกรียงศักดิ์กลัว ร้อนใจ มองทางด้านหลังอย่างระแวดระวัง กลัวพลอยตามมาทัน
พลอยวิ่งตามหาเกรียงศักดิ์
“ท่าน! ท่านอยู่ที่ไหน ท่าน”
เกรียงศักดิ์โบกรถ ไม่มีรถคันไหน จอดรับซักคัน เสียงพลอยดังแว่วมา
“ท่าน...”
เกรียงศักดิ์หน้าตาเลิ่กลั่กขนลุกซู่ “พลอย”
ส่วนพลอยนั้นหน้าตาดุดันแลดูน่ากลัว “พลอยไม่มีท่านหนีพลอยไปได้หรอก”
พลอยวิ่งลากขามา แต่เร็วมาก ตามหาเกรียงศักดิ์

เกรียงศักดิ์ยังคงโบกรถ ด้วยท่าทางกลัวๆ หลอนๆ แต่ไม่มีคนรับ มองหน้ามองหลัง กลัว
แล้วดวงหน้าของเกรียงศักดิ์ก็ซีดเผือด เมื่อเห็นร่างพลอยโผล่ออกมา ดูราวกับวิญญาณล่องลอย
“พลอย”
พลอยยิ้มหลอน หัวเราะดังก้อง เกรียงศักดิ์มองภาพนั้นอย่างหวาดผวา พลอยเดินใกล้เข้ามาๆ จังหวะนี้มีรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมา เกรียงศักดิ์ตะโกนสุดเสียงท่าทางหมดสภาพ
“จอดๆๆๆ”
พลอยหัวเราะเยาะ เดินตามมา ขณะที่รถบรรทุกจอดอยู่ตรงหน้า เกรียงศักดิ์ไม่รอช้า กระโจนขึ้นรถทันที พลอยมองตาม ดวงหน้าซีดเผือด แต่ดวงตาเหมือนนางสิงห์ร้ายที่เห็นเหยื่อหลุดรอดไปต่อหน้า
“ท่าน”
พลอยกรีดร้องอย่างโหยหวน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและอาฆาตแค้นยิ่ง

ส่วนที่โรงพยาบาล ด้านในห้องผู้ป่วยฉุกเฉินเจ้าหน้าที่ปั๊มหัวใจเพชรอย่างแข็งขัน และแล้วสัญญาณชีพของเพชรก็กลับขึ้นมา
ด้านนอกห้องทับทิมร้องไห้ฟูมฟายรอลุ้นอยู่ มีหมอณัฐนั่งกุมมือเอาไว้ หมอเปิดประตูออกมา
“คุณเพชรพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”
“เพชร”
ทับทิมยิ้มทั้งน้ำตา หมอณัฐยิ้มโล่งใจ

รุ่งเช้าอลิสถามหมอณัฐ โพล่งขึ้นมาตามนิสัย แต่ท่าทีจริงจังชักตลกไม่ออกแล้ว หลังจาหที่ สองคนมีเรื่องกัน
“นี่ตกลง คุณพลอยบ้า แทงนายเพชรอะไรนั่น จนตายเหรอคะ”
“คุณเพชรยังไม่ตาย อีกอย่าง...มันเป็นอุบัติเหตุ”
“พี่หมอแน่ใจเหรอว่ามันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ อลิสไม่เชื่อ....มันต้องมีอะไรแน่ๆ ยัยพลอยบ้า ถึงได้ดึงมีดออกมา ทั้งๆ ที่รู้ คนถูกแทง ยิ่งดึงมีดออก ยิ่งอันตราย”
หมอณัฐนิ่ง ดวงตาครุ่นคิด อลิสตาโตสรุปเอง
“ที่ยัยพลอยบ้าดึงมีดออก เพราะต้องการจะเอามีดแทงใครแน่ๆ”
หมอณัฐ ระอา ทำหน้าเบื่อๆ “ตรรกะของอลิสอีกแล้ว?”
“ใช่..ตรรกกะของอลิสถูกต้องทุกอย่าง....” คิดไปคิดมาแล้วสรุปเอาเอง “ดีไม่ดี คุณพลอยบ้า อาจจะดึงมีดออกมาแทงท่านเกรียงศักดิ์”
หมอณัฐ เอ็ด “เหลวไหล”
“เหลวไหลตรงไหน? ในเมื่อ...” อลิสปรายตามองหมอณัฐ “ท่านเกรียงศักดิ์ อยู่ที่บ้านเชิงเขา”
หมอณัฐหลบตา เพราะตนเห็นเกรียงศักดิ์จริงๆ อลิสเห็นท่าทางของหมอณัฐก็นึกรู้
“วันนั้นพี่หมอเห็นท่านเกรียงศักดิ์ใช่มั้ยคะ”
หมอณัฐ หลบตาน้อง “ไม่เห็น”
“พี่หมอโกหก”
หมอณัฐสบตาอลิสท่าทางฉุน อลิสรู้ทัน แต่ไม่ยอมรับ อลิสมองจ้อง
“ยิ่งพี่หมอทำท่าอย่างนี้อลิสก็ยิ่งเห็นว่าพี่หมอโกหก”
“ตรรกะอลิสมันไม่ได้ถูกต้องเสมอไปหรอกนะ”
“ถูก-ผิดไม่สำคัญ สิ่งสำคัญ มันอยู่ที่...พี่หมอ กำลังหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า”
อลิสจ้องหน้าหมอณัฐ หมอนิ่งอึ้ง อลิสพูดถูก อลิสยิ้มหยันอย่างมั่นใจ

ในเวลาต่อมา หมอณัฐเดินลงจากรถจะเข้าไปในลอบบี้โรงพยาบาล ท่าทางใจลอยๆ พยาบาล 2 เดินเข้ามา หนึ่งในนั้นบอก
“คุณหมอขา...วันนี้มีตรวจนอกพื้นที่นะคะ”
“อ่อ...ครับ”
พยาบาลเห็นท่าทีก็เป็นห่วง “คุณหมอไม่สบายหรือเปล่าคะ? ปกติคุณหมอไม่เคยลืม”
“เปล่าครับ...คิดอะไรเพลินไปหน่อยเดี๋ยวไปเอาของแป๊บ เดี๋ยวตามไป”
“ค่ะ” พยาบาลต่างคนต่างเดินแยกไป

หมอณัฐเดินมาเปิดรถ หากระเป๋ายา
“กระเป๋ายาอยู่ไหน?” หมอหนุ่มกวาดตามองตอนแรกงงอยู่ ก่อนทำท่าคิดได้ ว่าครั้งสุดสุดท้าย คือตนหิ้วไปบ้านพลอยประดับ ที่เขาใหญ่
“ที่บ้านคุณพลอย”

ด้านพลอยอยู่ที่บ้านกับทับทิม ดวงหน้าสลดหดหู่ ขณะที่ทับทิมถาม
“แกจะไม่ไปเยี่ยมน้องจริงๆ เหรอ”
พลอยน้ำตารื้น “พลอยกลัว....กลัวว่าเพชรจะโกรธ”
“เพชรมันไม่โกรธหรอก มันรู้ว่าแกไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ”
“ค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ พลอยไม่ตั้งใจ....แต่ที่พลอยตั้งใจ...คือ” พลอยอ้ำอึ้งไม่กล้าพูด
“คืออะไรลูก”
“พลอยเดินได้...และพลอยไม่ได้บอกเพชร” พลอยผวากอดทับทิมเหมือนเด็กเสียขวัญ “พลอยกลัว...กลัวว่าน้องจะโกรธ จะเกลียดพลอยค่ะแม่ พลอยกลัว”
ทับทิมกอดปลอบพลอยเหมือนเป็นลูกสาวตัวเล็กๆ “เพชรไม่โกรธแกหรอกพลอย เพชรมันรักแกสุดหัวใจ”
พลอยย้อนถามตาซื่อๆ ดูจะกลัว และแคร์เพชรมากจริงๆ “จริงเหรอคะแม่”
“จริงสิ....เพชรมันรักแกไง มันถึงยอมทำเพื่อแกได้ทุกอย่าง”
“แต่ตอนนี้” ดวงตาพลอยวาววับด้วยความแค้น และเจ็บหนึบขณะบอก “เพชรรักน้ำหนึ่ง”
“ความรักของหนุ่มสาว ไม่นานก็สลายจางไป แต่รักแบบพี่น้อง ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด แม่เชื่อ...เพชรรักแกมาก.....ความรักที่มีต่อยัยเด็กนั่น สู้แกไม่ได้หรอกพลอย” สีหน้าพลอยแช่มชื่น และดีขึ้น ทับทิมยิ้มบอก “ไปด้วยกันนะ”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/2 วันที่ 14 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage