อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/4 วันที่ 16 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/4 วันที่ 16 พ.ค. 56

“ก็ไม่ต้องกิน แต่งแค่ในนาม แล้วแกก็ไปหากินที่อื่น อยากกินอะไรก็กิน แม่ตามใจ”
“ขอบคุณครับแม่...แค่ฟังผมก็สนุกแล้วล่ะ”
จังหวะนี้ป้าใจ แม่บ้านเดินเข้ามาดูแล อารีย์กับนักปราชญ์บอกทำนองเดียวกัน
“อาหารอร่อยนะวันนี้”
“นั่นสิ....ไปได้เคล็ดลับที่ไหนมาป้าใจ อร่อยจริง”
“ไม่ใช่ฝีมือป้าหรอกค่ะ ฝีมือแม่ครัวคนใหม่ ที่คุณประกาศหาไงคะ” ใจบอก
อารีย์กับนักปราชญ์พยักหน้า ไม่ได้สนใจอะไร ทานอาหารกันต่อ

ส่วนในครัว ทับทิมอยู่ในชุดแต่งกายแบบแม่ครัวทั่วไป แต่บัดนี้ผมของทับทิมหยิกหยองด้วยวิกผมปลอม ดวงหน้าเต็มไปด้วยเครื่องสำอางหนาเตอะ แบบพวกนางโชว์ จำหน้าจำตาแทบไม่ได้ ทับทิม ยืนทำขนมหวานช้าๆ ใจเดินเข้ามา


“แม่ไพลิน...นายชมว่าอาหารอร่อยนะ”
ทับทิมยิ้มไม่ว่าอะไร ป้าใจชะโงกหน้ามามอง
“แกงบวชฟักทอง น่ากินจัง....ตักไว้เลยนะ....ท่านทานอาหารคาวเสร็จ ฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟ” ใจเดินออกไป
ทับทิมมองตามใจ พออีกฝ่ายคล้อยหลังก็ล้วงหยิบกำมะถันป่นละเอียดออกมา ค่อยๆ เท
ลงไปในแกงบวชฟักทอง
“อาหารทุกอย่างผสมด้วยยาวิเศษของฉัน ..อร่อยแน่นอน!”
ทับทิมหันมา ใบหน้าใต้เครื่องสำอางหนาเตอะแลดูน่ากลัว “ไม่มีอะไร ที่ฉันทำไม่ได้!” ทับทิมหัวเราะเย้ยหยันเบาๆ
อารีย์กับนักปราชญ์กินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย!!

ฝ่ายพจนีย์ เดินกระวนกระวายอยู่ในบ้าน
“ยัยน้องบ้า...จะไปไหนมาไหน ไม่ชอบบอกเอาซะเลย”
พจนีย์เดินไปเปิดดูตู้เสื้อผ้า เห็นเสื้อผ้าอยู่ครบ กระเป๋าเดินทางก็อยู่
“เสื้อผ้ายังอยู่ทุกอย่าง...อย่าบอกนะว่ารจ” สีหน้ารจนีย์กังวลเป็นที่สุด
พลอยบอกพจนีย์หน้าซื่อเมื่อถูกถาม ทำท่าทางเหมือนคิดไปด้วย
“พี่ไม่เห็นรจมาที่นี่นะ หรือมา แล้วพี่ไม่เห็นก็ไม่รู้ พอดีพี่ไปเฝ้าเพชรที่โรงพยาบาลทุกวัน” พลอยแกล้งทำเป็นงง “แล้วทำไม พจน์ถึงคิดว่ารจมาที่นี่ล่ะ”
“พจน์ก็แค่ถามดู”
“รจหนีไปทำใจหรือเปล่า”
พจนีย์งง “ทำใจ”
“อย่าหาว่าพี่ยุแยงตะแคงรั่วเลยนะ พี่รู้...ที่ผ่านมา รจแอบชอบเพชร...รจเคยแอบไปเยี่ยมเพชรที่โรงพยาบาลด้วย แต่พี่ให้กลับไป เพราะยังไง พจน์ก็อยู่ในฐานะเมียของเพชร จะเมียจริงหรือเมียกำมะลอก็ช่างเถอะ มันดูไม่งาม ที่พี่น้อง จะมายุ่งกับผู้ชายคนเดียวกัน รจคงจะน้อยใจ”
“ถ้ามันจะน้อยใจเพราะเรื่องแค่นี้ก็ช่างมันเถอะค่ะ ดี ให้รจนามันไปๆซะ ไม่งั้นมีเรื่องน้องแย่งแฟนพี่ อายเค้าตาย”
ดวงตาของพจนีย์เป็นประกายวาบขึ้น พลอยแอบยิ้มพอใจ

พจนีย์เดินออกมาท่าทางกังวล ไม่เหลืออาการแค้นเคืองรจนาเหมือนที่ทำต่อหน้าพลอย
“อย่าให้ฉันเจอแกในสภาพศพนะรจนา”
พจนีย์เดินไป แต่ต้องชะงัก เมื่อในหางตาเห็นรองเท้าข้างหนึ่งซุกอยู่ในกอหญ้าใต้ต้นไม้ข้าง
ทาง พจนีย์ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เดินไปหยิบรองเท้าข้างนั้นขึ้นมา จำได้ว่าตนเห็นรจนาสวมรองเท้าแบบนี้
“รจนา” พจนีย์หน้าซีดเผือด ทั้งกลัวทั้งตกใจ
ด้านหลังรจนีย์ในระยะไกลออกไป พลอยยืนยิ้มมองมา คำรามในใจ
“แกคิดว่า ฉันจะโง่กว่าพวกแกเหรอนังพจนีย์”

ด้านหมอณัฐนอนกระสับกระส่าย ยังไม่หลับ ท่าทางเหมือนคิดอะไรอยู่
นึกถึงตอนที่พลอยทำหน้าเหลอหลาบอกเรื่องกระเป๋า
“กระเป๋าคุณหมอ...พลอยไม่เห็นนะคะ”
“ไม่เห็นเหรอครับ...หมอนึกว่าหมอลืมไว้ที่นี่ซะอีก”
“ไม่ได้ลืมค่ะ” พลอยยิ้มกว้างขณะพูดเย้า รู้ว่าตัวเองเป็นต่อ “แต่ถ้าลืมหัวใจเอาไว้ล่ะ ใช่เลย”
พลางพลอยยื่นมือมาเขี่ยปกเสื้อของหมอ หว่านเสน่ห์ใส่ หมอณัฐแทบละลาย
หมอณัฐ จับมือพลอยไว้ “หมอไม่เคยลืมนะครับ หมอตั้งใจ ตั้งใจ ที่จะให้ หัวใจ คุณพลอย” “ขอบคุณค่ะ” พลอยตีหน้าสลดดึงมือออก “แต่พลอยอยากให้ หมอเคลียร์กับคุณอลิส
ก่อน หมอก็รู้....คุณอลิสไม่ชอบพลอย”
“ผมจะรักใครอลิสไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิคะ การแต่งงานไม่ใช่แค่เรื่องของสองคน แต่คือการรวมสองครอบครัวไว้ด้วยกัน พลอยอยากมีความสุขที่สุด ตอนแต่งงานค่ะ”
พลอยยิ้มแย้ม แค่นี้หมอณัฐก็ปลื้มลืมทุกสิ่ง เผลอยิ้มตอบออกมา แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อสายตามองเห็นกระเป๋ายาของตัวเองซุกอยู่ใต้โซฟา เหมือนถูกซ่อนเอาไว้
คิดแล้วหมอณัฐลุกพรวดขึ้นมาหน้าเครียด
“คุณพลอยโกหกเราทำไม” หมอหนุ่มแสนดีได้แต่ถามตัวเอง ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งกลุ้ม ไม่เข้าใจ
วันต่อมาอลิสบอกหมอณัฐ
“พี่หมอไม่เห็นจะต้องถามเลย ว่าอลิสเกลียดยัยพลอยบ้าทำไม ในเมื่อพี่หมอก็รู้คำตอบอยู่แล้ว เชื่ออลิสนะคะ คุณพลอยบ้า เป็นตัวอันตรายสำหรับทุกคน”
อลิสตอกย้ำ คราวนี้ดวงตาของหมอณัฐเริ่มมีความคลางแคลงใจ

ทุกคนมาส่งน้ำหนึ่งในชุดเดินทางที่หน้าบ้าน ดาราณีถามอ่อนโยน
“น้ำหนึ่งจะไม่ให้พ่อกับแม่ไปส่งจริงๆ เหรอลูก”
“ไม่ดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวไปร้องไห้กลางสนามบิน อายเค้า”
เกรียงศักดิ์เห็นด้วย “นั่นน่ะสิ”
“งั้นให้นวลไปส่งนะคะ”
“ป้านวลนั่นล่ะค่ะยิ่งแล้วใหญ่ ร้องไห้กว่าใครเพื่อนเลย ไม่ต้องห่วงค่ะน้ำหนึ่งโตแล้ว...น้ำหนึ่งไปนะคะ”
“เดินทางปลอดภัยลูก” เกรียงศักดิ์ บอกลา
“ฝากคุณแม่ด้วยนะคะ”
“พ่อจะทำให้แม่เดินให้ได้ ก่อนน้ำหนึ่งกลับมา” เกรียงศักดิ์บอก
ดาราณียิ้มให้ลูกสาวสุดสวาท “แม่จะเดินให้ได้ค่ะ”
“น้ำหนึ่งจะรีบกลับมาค่ะ” น้ำหนึ่งหันมาทางนวล “ฝากคุณพ่อคุณมาด้วยนะป้านวล”
“ค่ะ”
น้ำหนึ่งนั่งรถคนรถขับออกไป

เกรียงศักดิ์พาดาราณีเข้าไปในบ้าน ดาราณีสีหน้าไม่ค่อยดี
“ลูกบอกแล้วไง ว่าไม่ต้องห่วง”
“คุณว่า...น้ำหนึ่งจะกลับไปหานายเพชรมั้ยคะ”
“ไม่..ผมว่าไม่..ผมมั่นใจ ทุกอย่างมันจบลงแล้วจริงๆ”
“ขอให้เป็นอย่างที่คุณว่าจริงๆ ค่ะ” ดาราณียังอดกังวลไม่ได้อยู่ดี

น้ำหนึ่งนั่งอยู่ในรถ ที่ขับแล่นมาตามทาง ดวงตาคล้ายมีเรื่องคิดว้าวุ่นในใจ
“จะหนีไปได้ยังไงเนี่ย”
จู่ๆ รถเกิดกระตุก เหมือนรถจะเสีย น้ำหนึ่งแอบดีใจ ถามคนขับไป
“รถเป็นอะไรจ๊ะ”
“ไม่ทราบครับ...เดี๋ยวผมขอดู ครู่เดียวนะครับคุณน้ำหนึ่ง” คนขับจอด แล้วรีบลงจากรถ น้ำหนึ่งหิ้วกระเป๋าตามลงมาพลางบอก “ไม่ต้องรีบจ้ะะ เช็กให้ดี...เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเองได้”
“แต่ผมกลัวคุณท่าน”
“ก็อย่าบอกท่านสิจ้ะ...เรื่องแค่นี้เอง...” น้ำหนึ่งมองนาฬิกา “จวนได้เวลาแล้ว ฉันต้องรีบไป
ฝากดูแลคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะ”
“ครับ”
น้ำหนึ่งโบกแท็กซี่ ขึ้นไปนั่งรวดเร็ว คนขับแท็กซี่ถาม
“ไปไหนครับ”
“หมอชิตค่ะ”

น้ำหนึ่งตอบทันที
พจนีย์เดินออกมาท่าทางกังวล ไม่เหลืออาการแค้นเคืองรจนาเหมือนที่ทำต่อหน้าพลอย

“อย่าให้ฉันเจอแกในสภาพศพนะรจนา”
พจนีย์เดินไป แต่ต้องชะงัก เมื่อในหางตาเห็นรองเท้าข้างหนึ่งซุกอยู่ในกอหญ้าใต้ต้นไม้ข้าง
ทาง พจนีย์ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เดินไปหยิบรองเท้าข้างนั้นขึ้นมา จำได้ว่าตนเห็นรจนาสวมรองเท้าแบบนี้
“รจนา” พจนีย์หน้าซีดเผือด ทั้งกลัวทั้งตกใจ
ด้านหลังรจนีย์ในระยะไกลออกไป พลอยยืนยิ้มมองมา คำรามในใจ
“แกคิดว่า ฉันจะโง่กว่าพวกแกเหรอนังพจนีย์”

ด้านหมอณัฐนอนกระสับกระส่าย ยังไม่หลับ ท่าทางเหมือนคิดอะไรอยู่
นึกถึงตอนที่พลอยทำหน้าเหลอหลาบอกเรื่องกระเป๋า
“กระเป๋าคุณหมอ...พลอยไม่เห็นนะคะ”
“ไม่เห็นเหรอครับ...หมอนึกว่าหมอลืมไว้ที่นี่ซะอีก”
“ไม่ได้ลืมค่ะ” พลอยยิ้มกว้างขณะพูดเย้า รู้ว่าตัวเองเป็นต่อ “แต่ถ้าลืมหัวใจเอาไว้ล่ะ ใช่เลย”
พลางพลอยยื่นมือมาเขี่ยปกเสื้อของหมอ หว่านเสน่ห์ใส่ หมอณัฐแทบละลาย
หมอณัฐ จับมือพลอยไว้ “หมอไม่เคยลืมนะครับ หมอตั้งใจ ตั้งใจ ที่จะให้ หัวใจ คุณพลอย” “ขอบคุณค่ะ” พลอยตีหน้าสลดดึงมือออก “แต่พลอยอยากให้ หมอเคลียร์กับคุณอลิส
ก่อน หมอก็รู้....คุณอลิสไม่ชอบพลอย”
“ผมจะรักใครอลิสไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิคะ การแต่งงานไม่ใช่แค่เรื่องของสองคน แต่คือการรวมสองครอบครัวไว้ด้วยกัน พลอยอยากมีความสุขที่สุด ตอนแต่งงานค่ะ”
พลอยยิ้มแย้ม แค่นี้หมอณัฐก็ปลื้มลืมทุกสิ่ง เผลอยิ้มตอบออกมา แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อสายตามองเห็นกระเป๋ายาของตัวเองซุกอยู่ใต้โซฟา เหมือนถูกซ่อนเอาไว้
คิดแล้วหมอณัฐลุกพรวดขึ้นมาหน้าเครียด
“คุณพลอยโกหกเราทำไม” หมอหนุ่มแสนดีได้แต่ถามตัวเอง ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งกลุ้ม ไม่เข้าใจ
วันต่อมาอลิสบอกหมอณัฐ
“พี่หมอไม่เห็นจะต้องถามเลย ว่าอลิสเกลียดยัยพลอยบ้าทำไม ในเมื่อพี่หมอก็รู้คำตอบอยู่แล้ว เชื่ออลิสนะคะ คุณพลอยบ้า เป็นตัวอันตรายสำหรับทุกคน”
อลิสตอกย้ำ คราวนี้ดวงตาของหมอณัฐเริ่มมีความคลางแคลงใจ

ทุกคนมาส่งน้ำหนึ่งในชุดเดินทางที่หน้าบ้าน ดาราณีถามอ่อนโยน
“น้ำหนึ่งจะไม่ให้พ่อกับแม่ไปส่งจริงๆ เหรอลูก”
“ไม่ดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวไปร้องไห้กลางสนามบิน อายเค้า”
เกรียงศักดิ์เห็นด้วย “นั่นน่ะสิ”
“งั้นให้นวลไปส่งนะคะ”
“ป้านวลนั่นล่ะค่ะยิ่งแล้วใหญ่ ร้องไห้กว่าใครเพื่อนเลย ไม่ต้องห่วงค่ะน้ำหนึ่งโตแล้ว...น้ำหนึ่งไปนะคะ”
“เดินทางปลอดภัยลูก” เกรียงศักดิ์ บอกลา
“ฝากคุณแม่ด้วยนะคะ”
“พ่อจะทำให้แม่เดินให้ได้ ก่อนน้ำหนึ่งกลับมา” เกรียงศักดิ์บอก
ดาราณียิ้มให้ลูกสาวสุดสวาท “แม่จะเดินให้ได้ค่ะ”
“น้ำหนึ่งจะรีบกลับมาค่ะ” น้ำหนึ่งหันมาทางนวล “ฝากคุณพ่อคุณมาด้วยนะป้านวล”
“ค่ะ”
น้ำหนึ่งนั่งรถคนรถขับออกไป

เกรียงศักดิ์พาดาราณีเข้าไปในบ้าน ดาราณีสีหน้าไม่ค่อยดี
“ลูกบอกแล้วไง ว่าไม่ต้องห่วง”
“คุณว่า...น้ำหนึ่งจะกลับไปหานายเพชรมั้ยคะ”
“ไม่..ผมว่าไม่..ผมมั่นใจ ทุกอย่างมันจบลงแล้วจริงๆ”
“ขอให้เป็นอย่างที่คุณว่าจริงๆ ค่ะ” ดาราณียังอดกังวลไม่ได้อยู่ดี

น้ำหนึ่งนั่งอยู่ในรถ ที่ขับแล่นมาตามทาง ดวงตาคล้ายมีเรื่องคิดว้าวุ่นในใจ
“จะหนีไปได้ยังไงเนี่ย”
จู่ๆ รถเกิดกระตุก เหมือนรถจะเสีย น้ำหนึ่งแอบดีใจ ถามคนขับไป
“รถเป็นอะไรจ๊ะ”
“ไม่ทราบครับ...เดี๋ยวผมขอดู ครู่เดียวนะครับคุณน้ำหนึ่ง” คนขับจอด แล้วรีบลงจากรถ น้ำหนึ่งหิ้วกระเป๋าตามลงมาพลางบอก “ไม่ต้องรีบจ้ะะ เช็กให้ดี...เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเองได้”
“แต่ผมกลัวคุณท่าน”
“ก็อย่าบอกท่านสิจ้ะ...เรื่องแค่นี้เอง...” น้ำหนึ่งมองนาฬิกา “จวนได้เวลาแล้ว ฉันต้องรีบไป
ฝากดูแลคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะ”
“ครับ”
น้ำหนึ่งโบกแท็กซี่ ขึ้นไปนั่งรวดเร็ว คนขับแท็กซี่ถาม
“ไปไหนครับ”
“หมอชิตค่ะ”
น้ำหนึ่งตอบทันที
ฟากเพชรนอนกระวนกระวายกระสับกระส่าย ไม่สบายใจหนัก จะยกมือกดโทรศัพท์โทร.ออก แต่ก็เปลี่ยนใจ พิมพ์ข้อความแทน เห็นเป็นตัวหนังสือข้อความว่า
“พี่รักน้ำหนึ่ง พี่จะไปหาน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งอภัยให้พี่นะ”
เพชรส่งข้อความ
ขณะเดียวกันนวลทำความสะอาดห้องน้ำหนึ่ง ยินเสียงมือถือ
“อ้าว! คุณน้ำหนึ่งไม่ได้เอามือถือไป” นวลเดินมาหยิบมือถือกดอ่านข้อความก็
ตกใจ “ข้อความจากนายเพชร” นวลทำสีหน้าตกใจ ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นโกรธ พิมพ์ข้อความกดส่ง
เพชรเห็นมือถือดังรีบเปิดดูอย่างดีใจ แต่กลับจ๋อย
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก ผู้ชายเฮงซวย เลว”
เพชรมีสีหน้าฉงน น้ำหนึ่งไม่เคยรุนแรง ส่วนนวลหยิบมือถือของตัวเองโทร.ออกแทน

นักปราชญ์คุยโทรศัพท์กับนวลเสียงห้วนตกใจ
“ว่าไงนะนวล คุณน้ำหนึ่งไปอังกฤษ”
นวลพูดกระซิบ “ค่ะ...คุณนักปราชญ์รีบตามไปนะคะ...นวลกลัว คุณน้ำหนึ่งจะแอบกลับไปหาไอ้เพชร”
“ได้...ขอบใจมาก ฉันจะตบรางวัลให้นวลเต็มที่เลย” นักปราชญ์วางสายบอกอารีย์ที่ยืน
ข้างๆ “ผมจะไปอังกฤษกับน้ำหนึ่งครับคุณแม่”
ทางฝั่งนวลหน้าตึง สายตาไม่พอใจ ไม่อยากให้เพชรยุ่งกับน้ำหนึ่งอีก
“คุณท่านกับคุณหญิงใจดีเกินไป ต้องให้คุณนักปราชญ์จัดการแกดีแล้วไอ้เพชร”
นวลไม่รู้ว่า สิ่งที่ทำจะนำความเสียใจอย่างใหญ่หลวงมาให้ตัวเองในภายภาคหน้า

ด้านเพชรมองดูมือถือ ท่าทางกังวล
“น้ำหนึ่งต้องโกรธมาก ถึงได้ว่าเราขนาดนี้”
พยาบาลเวรเดินเข้ามาพอดี “ขอดูอาการหน่อยนะคะคุณเพชร” จากนั้นก็ตรวจตามหน้าที่
“ผมอยากออกจากโรงพยาบาล” เพชรเอ่ยขึ้น
“เดี๋ยวเรียนคุณหมอให้นะคะ”

พยาบาลเดินออกไป เพชรยิ้มสีหน้ามีความหวัง
ทางด้านเกรียงศักดิ์สีหน้าแววตาเป็นกังวลตลอดเวลา และดูเหมือนจะไม่สบายใจมาก ดาราณีมองทั้งกังวลและเป็นห่วง ถามสามีด้วยน้ำเสียงอาทร

“คุณบอกไม่ให้ฉันห่วงลูก แล้วทำไมคุณทำหน้าอย่างนี้ล่ะคะ”
เกรียงศักดิ์เกรงใจ “ผม..ผมไม่สบายใจเรื่องเพชรน่ะ”
สีหน้าดาราณี เต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย ระคนหม่นหมอง เกรียงศักดิ์รีบบอก
“ผมไม่ได้มีอะไรกับพลอยแล้วนะ ที่ผมไม่สบายใจเรื่องเพชร เพราะผมเป็นต้นเหตุให้เค้าเจ็บตัว...” เสียงเกรียงเศร้าลงอีก “และที่สำคัญ....ผมไม่สบายใจมากตลอด ที่เราใส่ร้ายเค้าเรื่องตาหวาน”
“คุณอยากไปหาเค้า” ดาราณีถาม
“ในฐานะลูกผู้ชาย ผมควรทำอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ”
“ค่ะ”
“ขอบคุณมากคุณหญิง...ขอบคุณจริงๆ ที่ให้อภัย เข้าใจผมทุกอย่าง” เกรียงศักดิ์ดึงคุณหญิงมากอด

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/4 วันที่ 16 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage