อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13/4 วันที่ 13 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13/4 วันที่ 13 พ.ค. 56

ว่าจะเลิกจะเลิก แต่ก็เลิกกันไม่ได้ซักที เลยอีรุงตุงนังอยู่อย่างนี้ตลอด”
น้ำหนึ่งนิ่งคิด นวลมองแล้วพูดต่อแบบอดไม่ได้
“คุณน้ำหนึ่งคิดถึงนายเพชรเหรอคะ”
“อย่างที่ป้านวลพูดนั่นล่ะค่ะ ความรัก ความผูกพัน ทำให้คนเรา ขาดจากกันไม่ได้ซักทีถึงพี่เพชรจะร้าย แต่น้ำหนึ่งก็ยังตัดใจจากพี่เพชรไมได้ค่ะ”
จังหวะนี้ รปภ. เดินเข้ามาหา

“คุณน้ำหนึ่งครับ..มีคนมาหา”
“ใคร มาทำไมดึกดื่น” นวลถามเสียงขุ่น
“เค้าบอกว่า เป็นสามีคุณน้ำหนึ่งครับ”
น้ำหนึ่งหน้าชา นวลหันขวับตาโต


น้ำหนึ่งเดินออกไปด้วยความตกใจ แปลกใจ อยากรู้ เพชรยืนรออยู่ ดวงตาเครียด
เพชรทักด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งอึ้ง คาดไม่ถึง “พี่เพชร” เชิดหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่ยอมมอง “กลับไปค่ะ เราไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีก”
“น้ำหนึ่ง” เพชรหน้าเสีย “พี่จะมาขอ...” แต่ไม่ทันได้พูดจบ
น้ำหนึ่งตัดบท “ไม่ต้องมาอะไรทั้งนั้นค่ะ น้ำหนึ่งไม่เหลือเยื่อใยอะไรให้พี่เพชรอีกแล้ว”
เพชรใจหาย ไม่เคยเจอน้ำหนึ่งแข็ง “น้ำหนึ่ง”
“ไม่เหลืออะไรจริงๆ ค่ะ ที่ผ่านมาพี่เพชรใจร้ายใจดำ รู้ทั้งรู้ว่าคุณแม่ป่วย แต่พี่เพชรก็ไม่เคยคิดจะบอก ใจคอพี่เพชรคงอยากเห็นครอบครัวของน้ำหนึ่ง แตกสลายย่อยยับไปกับตา”
“ไม่ใช่น้ำหนึ่ง” เพชรลำบากใจ “พี่แค่..ไม่รู้ จะบอกยังไง”
“ไม่บอก เพราะแค้นต่างหาก...น้ำหนึ่งเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง ความดีไม่สามารถเอาชนะใจคนใจดำได้ อยากเห็นใช่มั้ยคะ ว่าคุณแม่เสียอกเสียใจที่พิการ เสียใจด้วยนะคะ คุณแม่เข้มแข็งกว่าพี่พลอยเยอะ และที่สำคัญ คุณแม่ไม่เคยใช้ความน่าสงสารมาร้องขอความเห็นใจจากคนอื่น”
“น้ำหนึ่ง ทำไมมองพี่ในแง่ร้ายขนาดนี้”
“เพราะน้ำหนึ่งตาสว่างแล้ว กลับไปค่ะ” เพชรกับน้ำหนึ่งมองหน้ากัน เจ็บปวดกันทั้งคู่
นวลมองเพชรอย่างเข่นเขี้ยวสุดจะเกลียด “ได้ยินแล้วก็รีบกลับไปสินายเพชร”
เพชรยืนนิ่ง นวลคว้ามือน้ำหนึ่ง
“ไม่ต้องไปสนใจเค้า เข้าบ้านค่ะคุณน้ำหนึ่ง”
เพชรอ้อนวอน “น้ำหนึ่งฟังพี่ก่อน”
น้ำหนึ่งพูดเสียงแข็ง “อยากให้น้ำหนึ่งเรียกตำรวจใช่มั้ยคะ”
“ได้...น้ำหนึ่งจะเรียกก็เรียกมาเลย พี่พร้อมพิสูจน์ ก็ดี...เรื่องยุ่งๆมันจะได้จบ จะได้รู้ใครกันแน่ที่เป็นคนร้าย”
นวลตกใจกลัวความลับถูกเปิดเผย “อย่า..คุณน้ำหนึ่งอย่าไปเชื่อ อย่าไปฟังค่ะ มันนี่แหละเป็นคนร้ายเข้าบ้านเลยค่ะ ไม่ต้องฟังมัน”
นวลลากน้ำหนึ่งเข้าบ้าน เพชรตะโกนก้อง
“แจ้งตำรวจมาจับพี่เลย แจ้งตำรวจมาจับพี่เลย”
น้ำหนึ่งลังเล นวลรีบบอก
“คุณน้ำหนึ่งเข้าบ้านค่ะ ถ้าไม่อยากให้คุณหญิงเสียใจ”
น้ำหนึ่งเข้าบ้านไปแล้ว นวลเดินกลับไปหาเพชรพูดเสียงเด็ดขาด
“กลับไป”
“ไม่”
“เธอรู้ใช่มั้ย เงินซื้อได้ทุกอย่าง รวมทั้งความผิดให้กลายเป็นถูกด้วย”
“ป้าพูดอย่างนี้แปลว่าป้ารู้”
“ใช่...รู้ฉันรู้ว่าเธอเป็นฆาตกรและพร้อมจะยืนยันกับตำรวจทุกเมื่อ กลับไป๊”
นวลมองค้อนเพชร ก่อนสะบัดหน้าเข้าบ้าน เพชรเดินคอตกกลับไป น้ำหนึ่งแอบมองเพชรเสียใจ

วันต่อมาหมอณัฐถามอลิสที่นั่งถอนหายใจเฮือกๆๆ อยู่ตรงหน้า
“ถ้าเบื่อ ทำไมไม่กลับกรุงเทพฯ”
“ก็อลิสยังห่วงพี่หมอ”
“จะห่วงอะไรพี่อีก”
“ก็เรื่องยัยพลอยบ้าน่ะสิคะ”
“อลิส”
“พี่หมอคะ ขนาดน้ำหนึ่งที่รักนายเพชรหมดจิตยังตาสว่าง นี่หัวจิตหัวใจพี่หมอทำด้วยอะไร ถึงไม่ตาสว่างซักที”
หมอณัฐนิ่ง อลิสบ่นบ้าต่อ
“ถ้าพี่หมอยังไม่เชื่ออลิสอีก พี่หมอไปดูให้เห็นกับตาแล้วกัน...แล้วพี่หมอจะรู้ ยัยพลอยบ้า มันคือตัวอันตราย อันตรายสำหรับทุกคน”

หมอณัฐหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ขณะเดียวกัน พลอยง่วนอยู่กับการจัดสำรับอาหาร ดวงหน้าของพลอยอิ่มเอิบมีความสุข เกรียงศักดิ์เดินมามอง แลเห็นดวงตาใสซื่อของพลอย ไม่มีวี่แววของคนป่วยโรคจิตแม้แต้นิดเดียว

เกรียงศักดิ์มองแล้วยิ่งสงสาร รู้ดีว่าลึกๆ แล้วพลอยเหงา ต้องการมีครอบครัวที่อบอุ่น พลอยหันมาเห็นพอดี ถามเสียงอ่อนหวาน
“ท่านตื่นแล้วเหรอคะ อาบน้ำเร็วค่ะ จะได้ทานข้าว”
“พลอยหายดีแล้วใช่มั้ย”
“ถ้าดี..แล้วท่านจะไปจากพลอยเหรอคะ ถ้ามันเป็นอย่างนั้น พลอยจะไม่หายดี”
พลอยเดินมากอดเกรียงศักดิ์เอาไว้แบบเด็กน่าสงสาร
“พลอยรักท่าน ที่ผ่านมา พลอยทุกข์ทรมานมากพอแล้ว ท่านมาเติมความสุขให้พลอยนะคะ”
เกรียงศักดิ์ดันตัวออก บอกท่าทีอ่อนโยนรู้ว่าตัวเองก็ผิด “พลอย..เรื่องเรามันจบไปนานแล้ว”
พลอยดื้อ “พลอยรู้ว่าท่านยังรักพลอยอยู่ ไม่งั้น เมื่อวานท่านทิ้งพลอยไปแล้ว”
เกรียงศักดิ์หนักใจ “ใช่...ฉันยังห่วงพลอย”
พลอยหน้าเสีย ดวงตาหมองลงทันที ไม่ได้ยินคำรัก เกรียงศักดิ์ตะล่อมบอก
“ห่วง..อย่างคนที่เคยดีต่อกัน ถึงฉันจะไมได้อยู่กับพลอย ฉันก็จะห่วงพลอยอย่างนี้ตลอดไป” พลางจับมือพลอยบีบเบาๆ “ฉันจะไม่เอาผิดกับพลอย ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง ทุกอย่างจะเป็นความลับระหว่างเราสองคน”
พลอยหน้าตึงพูดอย่างหยามหยัน “เพื่อแลกกับท่านไปจากพลอย”
“เราต้องอยู่ในโลกความเป็นจริงพลอย ลาก่อน พลอยจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป” เกรียงศักดิ์เดินออกไป
พลอยเดินมากอดเกรียงศักดิ์แน่นร้องไห้อ้อนวอน “พลอยรักท่าน...อย่าไปนะคะ”

หมอณัฐมาถึงพอดีจะเดินเข้ามา แต่ต้องตะลึง อึ้งกับภาพที่เห็น บอกเรื่องราวทุก
อย่างชัดเจน หมอณัฐเดินจากไปในสภาพคนหัวใจสลาย จึงไม่ทันเห็นเกรียงศักดิ์พยายามดันตัวพลอยออก และหว่านล้อมต่อ
“พลอย...เรื่องเรามันต้องจบ ฉัน คุณหญิง น้ำหนึ่ง จะไม่เอาผิดพลอย เราจะลืมเรื่องทุกอย่าง และเริ่มต้นใหม่พลอย”
“ไม่” พลอยกอดไว้แน่น
“อย่าดื้อ...ไม่งั้น...ทุกคนจะลำบาก โดยเฉพาะพลอย”
“ท่านขู่พลอย” พลอยตาวาวโรจน์ โกรธจัด
“ฉันไม่ได้ขู่ แต่ถ้าฉันหายตัวไป พลอยคงรู้ คนรอบข้างฉันจะเล็งมาที่ พลอย”
พลอยตัวแข็ง ตาวาวโรจน์ โกรธจัด เกรียงศักดิ์ตัดใจเดินออกไป พลอยหันไปคว้าเอาสากมาถือไว้
พลอยบอกเสียงกร้าว “พลอยไม่ให้ท่านไป”
เกรียงศักดิ์หันมา เห็นพลอยถือสากร้องลั่น “อย่า”
พลอยไม่ฟังฟาดเปรี้ยงสุดแรงเกิด เกรียงศักดิ์ร้องออกมาคำเดียวแค่นั้นก็ล้มลงไปกองคาพื้น
“ไม่มีใครไปจากฉันได้” พลอยยิ้มแสยะ มองร่างเกรียงศักดิ์อย่างสะใจ

พลอยลากสองขาของเกรียงศักดิ์ที่หมดสภาพมาตามทาง ดวงตาของพลอยมองเกรียง
เหมือนเหยื่ออันโอชะ พลอยยิ้มน้อยๆ ขณะเหวี่ยงร่างของเกรียงศักดิ์เข้าไปในห้องเก็บของ แล้วห้องจองจำห้องนั้นก็ถูกปิดตายเหมือนเดิม ขณะที่พลอย ฮัมเพลงเบาๆ ขณะเดินออกไป

หมอณัฐขับรถมาตามทาง แต่แล้วเบรคกึก ท่าทียังค้างคาใจ
“เราอาจจะเข้าใจไปเองก็ได้”
หมอณัฐขับรถย้อนกลับไปบ้านเชิงเขาทันที
พลอยเดินออกมา ชะงักไปทันทีแบบวัวสันหลังหวะ เมื่อเห็นหมอณัฐยืนอยู่
“คุณหมอ? มานานแล้วเหรอคะ”
“ก็..ซักพักหนึ่ง หมอว่าจะมาดูอาการคุณพลอย”
พลอยหน้าซีดเผือด เหลือบตามองดูกระเป๋ายาของหมอณัฐแทน กลัวหมอณัฐจะเห็นที่ทำ
ร้ายเกรียงศักดิ์ หมอณัฐกลับตีความไปอีกแบบ คิดว่าพลอยมีอะไรกับเกรียงศักดิ์
หมอณัฐ หึงขึ้นมาและอยากรู้ มองเข้าไปในบ้าน “ท่านอยู่ไหนล่ะครับ”
พลอยโล่งอกรู้ทันทีว่าหมอไม่เห็น ยิ้มออกมาได้ “ท่านกลับไปแล้วค่ะ”
หมอณัฐดีใจ โล่งใจ มีความหวัง พลอยรีบบอกต่อ
“ท่านแวะมาเยี่ยมพลอยเฉยๆ ตามประสาคนทำงานด้วยกัน มาเดี๋ยวเดียวท่านก็กลับ คุณหมอทานอะไรรึยัง ทานข้าวกับพลอยมั้ยคะ”
คำถามอ่อนหวานของพลอย แค่นั้น หมอณัฐก็ยิ้มออก

ฟากอลิสเดินงุ่นง่านเป็นห่วงหมอณัฐ
“ทำไมป่านนี้พี่หมอไม่กลับมาอีก โดนยัยพลอยบ้า ทำอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้”
อลิสตัดสินใจ เดินออกไป

ด้านพลอยเอาอกเอาใจ เลื่อนอาหาร พร้อมกับตักให้หมอณัฐ
“คุณหมอเหนื่อยกับพลอยมามาก ทานเยอะๆ นะคะ”
หมอณัฐ ยิ้มเบิกบานใจ มีความสุขมาก “ขอบคุณครับ ช่วงนี้คุณพลอยเดินดีขึ้นมั้ย”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่พอหัดเดินมากๆก็เหนื่อย ไม่ค่อยมีแรง ยิ่งตอนนี้เพชรไม่อยู่ต้องช่วยตัวเองทุกอย่าง พลอยยิ่งเหนื่อยค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวหมอแวะมาหาบ่อยๆ”
ใจจริงพลอยไม่อยากให้มา แต่แสร้งใส่จริต “ไม่เป็นไรค่ะ พลอยเกรงใจ พลอยจะหัดเดิน พลอยจะ ทำทุกอย่าง เพื่อกลับไปเป็นพลอยคนเดิมให้ได้ค่ะ”
“แต่ไม่ว่ายังไง..หมอก็อยากดูแลคุณพลอย...เพราะ...”
“เพราะอะไรคะ” พลอยขมวดคิ้ว

อลิสแอบเข้ามาพอดีเห็น อลิสหยุดแอบมอง ขณะที่หมอณัฐบอกพลอย
“หมอรักคุณพลอย”
พลอยยิ้ม เรื่องไม่ได้เหนือความคาดเดา แต่แกล้งเขินตกใจ “คุณหมอ”
หมอณัฐ เอื้อมมือมาจับมือพลอยบอกจริงจังมาก “หมอรักคุณพลอยจริงๆ นะครับ รักมา
นาน รักตั้งแต่วันแรกที่เราได้รู้จักกัน”
พลอยนั่งขวยเขิน เหมือนหญิงสาวแรกรัก ขณะที่อลิสเต้นเร่าๆ ขัดใจ พลอยถาม
“ถ้าคุณหมอรักพลอย คุณหมอสัญญาได้มั้ยคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณหมอจะอยู่เคียงข้างพลอย”
หมอณัฐยิ้มกว้าง ดีใจมาก “แน่นอนครับคุณพลอย หมอสัญญา หมอจะไม่ทิ้งคุณพลอยไปไหน? หมอจะมีแต่คุณพลอย ทำให้คุณพลอยมีความสุข”
พลอยยิ้มมีเลศนัย “ขอบคุณหมอมากค่ะ”
พลอยปล่อยให้หมอณัฐกุมมืออยู่อย่างนั้น อลิสมองอย่างเข่นเขี้ยวหัวเสียสุด
“พี่หมอเอ๊ย ตกหลุมพรางยัยพลอยบ้าอีกคนไปแล้ว อลิสไม่ยอม”

อลิสถลันเข้าไปด้านใน ขอไม่ยอม
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารแสนจะชื่นมื่น พลอยดึงมือออกท่าทีเขินๆ ก่อนตักอาหารให้หมอณัฐ

“พลอยทำอาหารเอง คุณหมอทานเยอะๆ นะคะ”
“ครับ”
หมอณัฐจะตักอาหารเข้าปาก แต่อลิสถลันเข้าไปปัดมือออก จนข้าวหกกระจาย
หมอณัฐ ตกใจมาก “อลิส! เป็นบ้าอะไร”
“คนที่บ้าคือผู้หญิงคนนี้ค่ะ ไม่ใช่อลิส” อลิสมองพลอยตาขวาง
พลอยแกล้งแอ๊บตกใจ เสียใจ “คุณหมอ”
หมอณัฐ มองพลอยสุดจะเกรงใจ “ขอโทษครับคุณพลอย”
อลิสคว้ามือหมอณัฐ “ไปขอโทษมันทำไม ยัยพลอยบ้า มันไว้ใจไม่ได้ มันกำลังจะหลอกใช้พี่หมอแน่ๆ เลย”
หมอณัฐ ตวาดลั่น “หยุด แล้วกลับไป...ไป๊”
พลอยมองหน้าอลิสแอบทำหน้าเยาะหยัน อลิสของขึ้น
“กล้ายิ้มเยาะฉันเหรอ นังพลอยบ้า”
อลิสปราดเข้าไปหาพลอยจิกผม กระชากมาตบ หมอณัฐรีบเข้ามาดึงอลิสออก
“หยุดอลิส หยุด”
“ไม่” อลิสอาละวาดตบพลอยต่อ
หมอณัฐบันดาลโทสะ ตบหน้าอลิสแบบเตือนสติ อลิสตกตะลึงไม่เคยถูกตบ
“พี่หมอ!”
“กลับไป ไม่งั้นจะหาว่าพี่ใจร้ายไม่ได้”
อลิสกับหมอณัฐมองจ้องหน้ากัน พลอยฉวยจังหวะเลื่อนกระเป๋ายาของหมอณัฐไปซ่อนแล้วบอก
“คุณหมอกลับไปกลับคุณอลิสเถอะนะคะ ไม่ต้องห่วงพลอย” พร้อมกับทำท่าจะเดินหนีแล้วแสร้งทำทีจะล้มลง “โอ๊ย”
“คุณพลอย” หมอณัฐรีบประคองพลอย หันมาบอกอลิส “กลับไปเดี๋ยวนี้อลิส กลับไป”
หมอณัฐประคองพลอยไปทางอื่น อลิสตะโกนอย่างโมโห
“ฉันไม่ปล่อยให้แกหลอกพี่ชายฉันเด็ดขาด”
อลิสกลับไป แต่ท่าทางยังโมโหสุดขีด

หมอณัฐประคองพลอยมา พลอยหยุดกึก หันมาบอกหมอณัฐอ่อนโยน
“พลอยไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ คุณหมอกลับไปกับคุณอลิสเถอะนะคะ”
“แต่คุณพลอย”
“พลอยดูแลตัวเองได้ค่ะ นะคะ..อย่าให้คุณอลิสเกลียดพลอยไปมากกว่านี้เลยนะคะ...พลอยขอร้อง”
“งั้น...หมอจะรีบกลับมานะ”
“ค่ะ”
หมอณัฐขับรถออกไป พลอยยืนโบกมือเหมือนหญิงสาวยืนส่งแฟน ทันทีที่รถของหมอณัฐ
ลับไปจากสายตา พลอยก็มองไปที่กระเป๋าของหมอณัฐ เดินไปหยิบ เปิดออกดู เห็นยาฉุกเฉินหลายขนาน ทั้งแบบหลอด และขวด พลอยยิ้มดวงตามีแผน

ตกตอนกลางคืนน้ำหนึ่งจะเดินออกมาปิดหน้าต่างห้อง แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นคนส่งพิซซ่ายืนอยู่นอกรั้วน้ำหนึ่งเพ่งมอง เห็นเป็นเพชรที่อยู่ในชุดเด็กส่งพิซซ่ายิ้มอยู่ ก่อนหยิบมือถือขึ้นมากดโทร. น้ำหนึ่งมองมือถือใจแข็งอยู่นานแต่ในที่สุดก็ใจอ่อน ทันทีที่น้ำหนึ่งรับสายเพชรก็พูดอย่างดีใจ
“ลงมารับพิซซ่าหน่อยนะจ๊ะน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งบอกด้วยเสียงนิ่งๆ เฉยชา “พี่เพชรคะ...น้ำหนึ่งไม่ใช่เด็กที่จะให้พี่เพชรหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่านะคะ มันไม่ได้ผลหรอก” เพชรที่มองอยู่อึ้ง น้ำหนึ่งพูดต่อ “ครั้งก่อน ที่พี่เพชรทำอย่างนี้ เพราะคุณพ่อกีดกัน แต่ครั้งนี้น้ำหนึ่งเป็นฝ่ายตัดขาดพี่เพชร จบนะคะ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตน้ำหนึ่งอีก”
พูดจบน้ำหนึ่งก็ปิดหน้าต่างใส่ เพชรยืนเซ่อในทันที

น้ำหนึ่งนั่งน้ำตาไหลอยู่ในห้อง รู้ตัวว่ารักเค้าอยู่ดี ส่วนเพชรเดินคอตกถือพิซซ่ากลับไปตามทาง น้ำหนึ่งใจอ่อน แพ้ใจตัวเอง วิ่งกลับไปเปิดหน้าต่างแอบมอง เห็นเพชรเดินออกไป จังหวะนี้เพชรหันกลับมามองอย่างอาลัยอาวรณ์ น้ำหนึ่งรีบหลบ กลัวเพชรเห็น แต่เพชรไม่เห็นน้ำหนึ่ง เดินคอตกต่อไป น้ำหนึ่งแอบมองอยู่ จนร่างเพชรหายลับตาไป น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ เสียใจ

ฝ่ายอารีย์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์
“วงในหึ่ง เกรียงศักดิ์ไม่กลับบ้าน คาดหาคู่ขาคนเก่า”
อารีย์ครุ่นคิดก่อนหยิบมือถือขึ้นมา
“นักปราชญ์มาหาแม่หน่อย”

รุ่งเช้า สองแม่ลูกอยู่ที่รีสอร์ต นักปราชญ์ถามอารีย์หลังฟังเรื่องจากมารดาจบ
“แม่พูดจริงเหรอ?...พลอย เมียน้อยท่านเกรียงศักดิ์อยู่ที่นี่”
“แม่มั่นใจนะ แต่สายตาคนแก่ อาจจะผิดจะเพี้ยนไปก็ได้ เลยต้องตามลูกมาช่วยดูไง เพราะถ้าเป็นเรื่องจริง จะได้บอกคุณหญิงให้มาจัดการ แม่เกลียดพวกเมียน้อย หน้าด้าน อีกอย่าง ลูกจะได้ทำคะแนนกับน้ำหนึ่งได้”
“โอเค.ครับแม่ ผมจะไปตามล่าหาความจริงเอง”

นักปราชญ์ยิ้มย่องพอใจ
ฟากพลอยค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาในห้องเก็บของ พร้อมกระเป๋ายาของหมอณัฐ ท่ามกลางความมืด แลเห็นร่างของเกรียงศักดิ์นอนตะคุ่มๆ อยู่บนเตียง พลอยเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ เปิดดูกระเป๋า หยิบยาทีละหลอดๆ ทีละอย่างออกมา กลอกตามอง

“กระเป๋าหมอ..ยาเยอะซะจริง” พลอยหัวเราะร่า “ยาอะไรต่อมิอะไรไม่รู้ ไม่รู้ล่ะ...พลอยจะรักษาให้นะคะท่านขา....แต่จะ หาย หรือ ตาย ไม่รู้”
พลอยหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา สลับกับมองเกรียงศักดิ์แล้วหัวเราะร่าอย่างบ้าคลั่ง
แต่ต้องชะงัก เมื่อเสียงออดประตูดังลั่นเข้ามา พลอยอารมณ์เสีย

พลอยเดินออกมาหน้าบ้าน เห็นนักปราชญ์มาด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้าน จึงค่อยๆ เดินมาหานักปราชญ์ ถามเสียงแข็ง
“มาหาใคร”
นักปราชญ์จ้องหน้าพลอย จำได้ แต่แกล้งถาม “คุณคือคุณพลอย”
พลอยปฏิเสธ “ไม่ใช่”
นักปราชญ์มั่นใจว่าถูกแน่ขณะถาม “ไม่ใช่”
“พลอยตายไปนานแล้ว” พลอยบอก
“พลอยตายแล้ว”
“ใช่!”
นักปราชญ์จ้องหน้าพลอย ไม่เชื่อนัก “แล้วคุณ”
“ฉันเป็นพี่สาวฝาแฝดของพลอย”
นักปราชญ์ฉงน “แฝด”
พลอยด่าเสียงนิ่งๆ “จะให้ฉันพูดแบบสุภาพ หรือ หยาบ ถ้าสุภาพฉันก็จะบอกว่าถามซอกแซกแบบนี้เค้าเรียกว่า อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้าน แต่ถ้าพูดหยาบๆ ก็...

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 13/4 วันที่ 13 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage