อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/4 วันที่ 19 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/4 วันที่ 19 พ.ค. 56

เพชรทั้งตกใจ ทั้งสลด พลอยเป็นเอามาก “พี่พลอย”
พลอยหัวเราะร่า “พี่ใจดีใช่มั้ยเพชร....ขนาดท่านกระทำกับพี่ขนาดนั้น พี่ยังใจดีกับท่านเลย” ใบหน้าพลอยเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม “แต่ถ้าใครรนหาที่ ก็เป็นความผิดของมันเอง”
“ใครรนหาที่ครับพี่พลอย”

“นัง!” พลอยเกือบหลุด แต่นึกได้ทัน “ไม่มี” มองตาเพชรขณะบอก “พี่แค่พูดเผื่อเอาไว้ ไม่มีจริงๆ”
เพชรมองแบบไม่วางใจ เชื่อว่าต้องมีอะไรแน่ๆ “ครับ..พี่พลอยเป็นพี่สาวของผม ผมจะเชื่อพี่พลอยนอนนะครับ” เพชรปิดไฟแล้วเดินออกไป สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและหวาดระแวง



พลอยหันขวับมามองที่ผนังห้อง เห็นรจนานอนตัวก่อตัวงอก่องอขิงเหมือนถูกฝังเอาไว้ในผนัง รจนาเบิกตามองพลอยอย่างอาฆาตแค้น พลอยมองตอบไม่กลัวแล้ว สะบัดหน้าหันมาอีกทาง เจอพจนีย์นั่งอยู่ข้างๆ เตียง พลอยกระชากผมพจนีย์สุดแรง
“คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? มาหลอกฉันเลยนะ ยกโขยงมาหลอกฉันเลย!”
เพชรที่อยู่ด้านนอกได้ยินหมดทุกอย่าง เพชรกลั้นใจค่อยๆ แง้มประตูออกอย่างแผ่วเบา
เห็นพลอยกำลังขย้ำวิกผมยาว ที่วางอยู่แถวนั้นขึ้นมาพลอยหัวเราะอย่างพอใจ นาทีนี้ผีก็ไม่กลัว แลเห็นภาพหลอน เป็นผีพจนีย์ทำหน้าแหยใส่
“มาเลย...พวกแกยกโขยงมาหลอกฉันเลย”
เพชรมองอย่างสลดคิดในใจ
“พี่พลอยต้องมีเรื่องอะไรปิดบังเราแน่ๆ”
เพชรปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา

อลิสย้อนถามเพื่อนสาวนังมินโฮที่ลากสังขารมาหาถึงบ้านหมอณัฐที่เขาใหญ่ ท่าทีตกใจ ระคนแปลกใจ
“อย่าบอกนะว่าที่แกลากสังขารมาหาฉันถึงนี่ เพราะข่าวยัยน้ำหนึ่งจะแต่งงาน”
“เออ”
อลิสตกใจท่าทีน่าขัน “เฮ้ย! จริงดิ”
“ก็จริงน่ะสิ...แหม!แก เรื่องแบบนี้มันต้องเห็นหน้ากันจั๋งๆ มันถึงจะเมาท์กันได้มันๆ” มินโฮจีบปากเม้าท์
อลิสแอบอิจฉา “โฮะ!! ยัยน้ำหนึ่งแต่งงาน มันจะมันตรงไหน”
“ก็มันตรงที่” มินโฮทำท่ากระซิบ เบาๆ เมาท์แบบละครหลังข่าว “ยัยนิ้ง..บอกว่า…”
อลิสหงุดหงิดโวยทันที “เฮ้ย! อยู่กันแค่สองคนจะกระซิบทำไม? ดังๆ เลยดังๆ”
มินโฮจัดให้ บอกเสียงดัง “ยัยน้ำหนึ่งมันแต่งงาน เพื่อหนีพี่เพชร น้องของยัยคุณพลอยบ้าศัตรูของแกน่ะสิ”
หมอณัฐจะเดินออกไปทำงานได้ยิน ชะงักฟัง มินโฮเมาท์ต่อ
“เพราะถ้ายัยน้ำหนึ่ง ยังรักอยู่กับพี่เพชร ยัยพลอยบ้ามันไม่ยอมแน่ๆ และแกก็คงรู้
ใช่มั้ย? พอยัยพลอยบ้าไม่ยอม มันจะเป็นยังไง”
อลิสตาโต “ต้องฆ่า”
หมอณัฐได้ยินหมดทุกอย่าง สีหน้าเป็นกังวลอย่างชัดเจน หมอณัฐเองก็เริ่มสงสัยตะหงิดๆ มีหลายอย่างชวนให้คิดแล้ว

หมอณัฐตัดสินใจหาความจริง ค่อยๆ แอบเดินเข้าไปในบ้านเชิงเขา แบบระแวดระวัง แต่เพชรเห็น มองจับตาอย่างสงสัย ปกติหมอณัฐ ไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็น
เพชรถามอย่างสุภาพ สายตาเป็นมิตร
“คุณหมอมีอะไรรึเปล่าครับ”
“เอ่อ..ผม...พอดี ผมลืมกระเป๋ายาเอาไว้ที่นี่ คุณเพชรเห็นบ้างหรือเปล่า”
“กระเป๋ายา!” เพชรงง
“ครับ...มียาอันตรายหลายอย่างอยู่ในนั้น...ผมกลัวเด็กๆ จะเก็บได้ แล้วเผลอเอาไปเล่น”
เพชรครุ่นคิดถึงคำพูดของพลอย
“เดี๋ยวผมช่วยหาดู”
“ขอบคุณครับ” เพชรเดินนำเข้าไปข้างในบ้าน

เพชรนำหมอณัฐเดินเข้าไปหากระเป๋ายามุมต่างๆ ภายในบ้าน จังหวะนี้มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองเพชรกับหมอณัฐตลอดเวลา แต่สองคนหาไม่เห็น
“เดี๋ยวผมถามพี่พลอยให้”
“ไม่เป็นไรครับ...ผมอาจจะลืมไว้ที่อื่นก็ได้” หมอณัฐเกรงใจเพชร “งั้น...ผมขอตัวกลับก่อน
นะครับ แล้วเรื่องที่ผมมา..ผมไม่อยากให้บอกคุณพลอย ผมกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ” หมอเดินออกไปเลย
เพชรมองตาม สายตาของเพชร สงสารหมอณัฐและรู้เรื่องนี้พลอยเกี่ยวข้องแน่นอน ที่แท้พลอยยืนหลบอยู่มุมหนึ่ง มองจ้องหมอณัฐเขม็ง

หมอณัฐเดินตรงมาที่รถจะกลับ รู้สึกเหมือนมีคนมองตามตลอดเวลา ทนไม่ไหวจึงเดินกลับไป กะรู้ให้ได้ว่าใครตามมา พลอยที่แอบมองอยู่รีบฉากหลบทันที
แต่พลอยก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเพชรฉุดมือพลอยอย่างแรง พลอยจะร้องตกใจแต่เพชรเอามืออุดปากเอาไว้ หมอณัฐได้ยินเสียงร้อง มั่นใจ ว่ามีคนตามมาแน่ๆ จะเดินตาม แต่ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อเจออลิสยืนหน้าซีดตกใจอยู่
“มีอะไรอลิส”
“มานี่เร็วค่ะ” อลิสบอก ท่าทีร้อนใจ

ไม่นานต่อมาอลิสเดินนำหมอณัฐเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาล เห็นพจนีย์นอนอยู่บนเตียงในสภาพสะบักสะบอม
“คุณพจนีย์”

หมอณัฐมองหน้าอลิสอย่างงุนงง
ครู่ต่อมา สองคนเดินออกมาคุยกันที่ด้านนอก อลิสเล่าเรื่องให้ฟังพี่ชายฟัง

“ตอนอลิสขับรถไปส่งเพื่อนกลับกรุงเทพฯ ขากลับ เจอชาวบ้านช่วยกันหามพจนีย์ออกมา”
อลิสเล่าละเอียดจนเห็นเป็นภาพเหตุการณ์

ขณะที่อลิสขับรถของหมอณัฐไปตามทาง เห็นชาวบ้านช่วยกันหามพจนีย์ออกมาจากป่าข้างทาง อลิสจอดรถลงไปถามอย่างพลเมืองดี
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ” มองเห็นร่างหญิงสาวสภาพสะบักสะบอมก็ตกใจ “พจนีย์”
“คุณรู้จักเหรอ” พลเมืองดี
อลิสหน้าตาตื่น ตกใจมาก “ค่ะ....แล้ว ทำไมเค้าเป็นแบบนี้ล่ะคะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน น่าจะกลิ้งมาจากไหล่เขา กระแทกเข้ากับต้นไม้”

เล่าถึงตรงนี้หมอณัฐมองอลิสสีหน้าไม่เข้าใจ
“พี่รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นสำหรับอลิส แต่พี่ไม่เข้าใจ ทำไมอลิสต้องทำท่าตื่นๆ แล้วต้องไปตามหาพี่ถึงบ้านเชิงเขาด้วย”
อลิสหงุดหงิดไม่พอใจ “ก็เพราะบริเวณที่ชาวบ้านเค้าเจอพจนีย์ มันเป็นที่ดินที่อยู่หลังบ้านเชิงเขา คราวนี้พี่หมอพอจะเข้าใจหรือยังคะว่าทำไมอลิสต้องไปตามพี่หมอที่นั่นด้วย” อลิสจ้องหน้าหมอขณะบอก “อลิสมั่นใจ ยัยพลอยบ้า ต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน”
หมอณัฐระอา “ตรรกะอลิสอีกแล้ว” พร้อมกับจะเดินหนีไป
อลิสโพล่งออกไปทันที “ค่ะตรรกะอลิส แต่ตรรกะของอลิสก็คงไม่ต่างจากตรรกะของคนอื่นๆ ที่เลือกจะเข้าข้างแต่ตัวเอง รวมทั้งพี่หมอด้วย”
หมอณัฐหันมา อลิสพูดต่อ
“เพราะถ้าพี่หมอเปิดใจ พี่หมอก็จะต้องเห็นอย่างอลิส คุณพจนีย์มีเรื่องกับยัยพลอย แล้ววันหนึ่งคุณพจนีย์ก็เกือบตายอยู่แถวบ้านยัยพลอย มันจะไม่เกี่ยวกับยัยพลอยได้ยังไง”
หมอณัฐอึ้ง แล้วรีบเดินจ้ำอ้าวหนีไป แม้จะเริ่มคล้อยตาม แต่เพราะรักพลอยจึงไม่กล้ายอมรับความจริง อลิสตะโกนตามหลัง
“อลิสรู้...ความจริงแล้วพี่หมอกำลังโกหกตัวเอง” หมอณัฐหยุดกึก “แต่ระวังเถอะค่ะ หลอกตัวเองดีนัก พี่หมออาจจะต้องเป็นเหยื่อรายต่อไปของยัยพลอย” อลิสขัดใจมาก
หมอณัฐเดินหนีไป สีหน้าไม่สู้ดีเอาเลย

ด้านพลอยนั่งนิ่งเหมือนเด็กทำความผิดแล้วถูกผู้ใหญ่จับได้ เพชรมองดุ
“พี่พลอยยังไม่บอกผมเลย ว่าพี่พลอยเอาเข็มฉีดยามาจากไหน”
“เข็มไหน อะไร?...ไม่มี”
“ก็เข็มที่พี่พลอยจะฉีดท่านเกรียงศักดิ์...มันเป็นของหมอณัฐใช่มั้ยครับ”
พลอยถูกต้อนเลยชักลน “ไม่นะ..ไม่ใช่ พี่ไม่รู้เรื่อง”
เพชรเริ่มหงุดหงิด “จะไม่รู้เรื่องได้ยังไง ในเมื่อพี่พลอยบอกผมเอง”
พลอยทำมึน แอ๊บซื่อ “พี่ก็แค่พูดเล่นๆ...พูดไปเรื่อยเปื่อย ความจริง พี่ไม่ได้ทำอะไรเลย”
เพชรหงุดหงิด ด้วยทั้งห่วง ทั้งเหนื่อย ปนระอา “พี่พลอยต้องไปหาหมอกับผม” เพชรคว้ามือหมับ ฉุดไป
พลอยยื้อมือไว้ “ไม่นะ..พี่ไม่ไป พี่ไม่ได้เป็นอะไร พี่จะไปทำไม” แล้วสะบัดออกระเบิดอารมณ์ใส่ด้วยความโมโห “นี่หมอณัฐมาพูดอะไรให้เพชรเข้าใจผิดพี่อีกแล้วใช่มั้ย เพชรถึงได้มองพี่เป็นคนบ้า พูดจาไม่รู้เรื่อง พี่ไม่ได้บ้านะ พี่ไม่ได้บ้า”
เพชรทนไม่ไหวเหมือนกันระเบิดกลับ “แต่ตอนนี้ผมกำลังจะบ้า”
พลอยตกใจ “เพชร”
เพชรเหนื่อยใจสุดๆ โพล่งขึ้นอีก “บ้า...เหมือนครั้งหนึ่งที่พี่พลอยอยากเป็น คนบ้า คนพิการเพื่อให้ทุกคนเอาใจ ทุกคนสนใจ”
พลอยอึ้ง สะเทือนใจ “เพชร”
“บอกตามตรงนะพี่พลอย ตอนนี้ผมเหนื่อย เหนื่อยเกินกว่าที่จะดูแลใครอีกแล้ว ผมอยากมีชีวิตของผมเอง ชีวิตของผมที่มีน้ำหนึ่ง”
“เพชร” พลอยน้ำตาคลอสะเทือนใจยิ่งกว่าเดิม
“อย่าขอร้องอะไรผมอีกเลยนะครับ ผมจะไปตามน้ำหนึ่ง แต่งงานกับน้ำหนึ่งพอกันซักทีกับความแค้นของเรา” เพชรเดินหนีไปอย่างฉุนเฉียว
พลอยรีบเดินไปคว้าตัวเพชรกอดไว้ “ไม่นะ เพชรอย่าทิ้งพี่ไป พี่ไม่ยอม”
เพชรไม่สนใจแกะมือพลอยออกไม่ใยดี พลอยกรีดร้อง
“พี่อยู่คนเดียวไม่ได้ถ้าไม่มีเพชร อย่าทิ้งพี่ ๆๆๆ”
เพชรแกะมือพลอยออกจนได้แล้วเดินหนีไป พลอยกรี๊ดสุดเสียงก่อนใช้ไม้เดิม นอนกลิ้งกับพื้น ชักทุรนทุรายเพื่อเรียกร้องความสนใจ เพชรหันมามอง ก่อนตัดใจ เดินไปโดยไม่สนใจ ทนไม่ไหวแล้ว พลอยเห็นอย่างนั้นก็กรีดร้อง เหมือนคนที่ได้รับความเจ็บปวดอย่างที่สุด ที่ถูกขัดใจ

ตกตอนกลางคืนเพชรเดินเข้าไปในห้อง เสียงร้องกรี๊ดๆ ของพลอยยังดังเข้ามา มันไม่ได้เป็นเสียงร้องของคนชัก คนจะตาย แต่เป็นเสียงร้องกรี๊ดๆ ของคนที่ถูกขัดใจ เพชรหลับตาลงอย่าง เหนื่อยล้า เครียดที่สุด ถอดใจ แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นเสื้อกับขวดดาวของน้ำหนึ่ง เพชรเดินไปคว้าสองอย่างมากอดเอาไว้ บอกกับตัวเอง
“พี่จะทำตามหัวใจของพี่ซักที น้ำหนึ่ง”

ส่วนพลอยเดินเซซังเข้าไปในห้องของทับทิม ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงเหมือนคนบ้าจริงๆ เสียงทับทิมดังขึ้น
“ยาวิเศษของแม่อยู่ในลิ้นชักหัวเตียง แกอยากเอาไปจัดการกับใคร ก็เอาไปเลย”
พลอยเดินตรงไปเปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง หยิบขวดยาสีใสๆ ขึ้นมา มองตาขวาง
“ฉันไม่ให้ใครไปจากฉันได้ทั้งนั้น”
ดวงตาของพลอยเบิกกว้าง กลอกตาไปมา แลดูน่ากลัว มือข้างหนึ่งกำขวดยาแน่น

วันต่อมา เห็นควันลอยออกมาจากบริเวณด้านข้างฝั่งครัวของบ้านเชิงเขา
ท่ามกลางแสงแดดอ่อนอุ่นยามเช้าที่สาดเข้ามาในครัว เห็นเป็นพลอยกำลังนั่งทำขนมน้ำดอกไม้อยู่อย่างขะมักเขม้น แป้งสีชมพูจากกาไหลลงในถ้วยตะไลในซึ้ง พอเทขนมเสร็จ พลอยก็นึ่ง แล้วลงมือนั่งแคะขนมที่เสร็จแล้วใส่จานสวยงาม พลอยยิ้มสบายใจเฉิบ

น้ำหนึ่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจกท่าทีซังกะตาย เสียงของนักปราชญ์ดังก้องในหู
“แต่งตัวสวยๆ นะจ้ะน้ำหนึ่ง เดี๋ยวพี่จะไปรับ ไปเลือกชุดแต่งงาน”
น้ำหนึ่งทำท่าจะผละจากกระจก หน้าบูดบึ้งเอาเรื่อง เสียงของเพชรตอนที่บอกรักดังขึ้นในภวังค์ น้ำหนึ่งรีบคว้าโทรศัพท์กด เห็นเป็นเบอร์เพชร แต่ต้องชะงัก ภาพดาราณีที่พิการเพราะพลอย ภาพความใจร้ายของเพชรต่างๆ นานา รวมทั้งเหตุการณ์ที่เพชรบอก ไม่เคยรักน้ำหนึ่งผุดขึ้นมาราวสายน้ำไหล น้ำหนึ่งข่มใจตัวเอง
“อย่าทำตัวเป็นลูกอกตัญญูอีกน้ำหนึ่ง”

น้ำหนึ่งหันไปแต่งตัวต่อ ตัดใจจากเพชรทันที
ด้านหมอณัฐตรวจดูอาการพจนีย์ร่วมกับหมอคนอื่นๆ ดวงตาของพจนีย์เหม่อลอย เหมือนคนเลื่อนลอย ไร้สติ

“คนเจ็บเป็นยังไงบ้างครับพี่หมอ”
“ศีรษะคล้ายจะถูกฟาดด้วยของแข็งอย่างแรง จนสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก” หมอณัฐว่า
“แปลว่า...”
“คนเจ็บ อาจจะจำอะไรไม่ได้” หมอณัฐบอก
หมอคนอื่นมองดูพจนีย์ ใบหน้าและตามร่างกายของพจนีย์บอบช้ำ ดวงตาเหม่อลอย

หมอณัฐเดินออกมาด้านนอก เสียงของอลิสดังก้อง
“คุณพจนีย์มีเรื่องกับยัยพลอย แล้ววันหนึ่งคุณพจนีย์ก็เกือบตายอยู่แถวบ้านยัยพลอย มันจะไม่เกี่ยวกับยัยพลอยได้ยังไง”
สีหน้าของหมอณัฐเคร่งเครียด การกระทำบางอย่างของพลอยชัดเจนขึ้นทุกวัน
“คุณพลอย....อย่าเป็นอย่างนั้นเลย” หมอณัฐคิดในใจ แอบหวังอยู่ดี

เพชรแต่งตัวพร้อมเดินทางออกมา เจอพลอยที่ถือจานขนมมาพอดี พลอยทำเป็นไม่รู้ไม่
ชี้ที่เห็นเพชรจะไปรีบบอก
“ทานขนมน้ำดอกไม้ก่อนจ้ะ”
เพชรมองอย่างแปลกใจ กับท่าทางพลอยที่ดูปกติมาก “ไม่ดีกว่าครับพี่พลอย ..ผมรีบไป”
พลอยตีเนียนถามอีก “ไปไหนจ๊ะ”
เพชรมองจ้อง “ไปหาน้ำหนึ่ง” วัดใจพลอย
พลอยทำนิ่งๆ ยิ้มอ่อนโยน “พี่คงห้ามเพชรไม่ได้จริงๆ งั้นก็ตามใจ มะ..ก่อนไปทานขนม
ก่อนแล้วกัน พี่อบเทียนแล้ว ห้อมหอม”
เพชรเห็นท่าทางของพลอยไม่มีอะไร เลยใจอ่อนเดินตาม

พลอยพาเพชรมานั่งในสวน ใต้ต้นปีบต้นใหญ่ บรรยากาศร่มรื่น ดอกปีบร่วงหล่นตามลม ส่งกลิ่นหอมอบอวนไปทั่วบริเวณ
“พี่มัวแต่ทำขนม เลยไม่ได้ทำกับข้าวเอาไว้ เพชรทานขนมน้ำดอกไม้แทนข้าวนะจ๊ะ”
เพชรยิ้มชื่น เพราะรักพลอยอยู่ดี “ใครจะทานขนมแทนข้าวได้พี่พลอย”
“ก็เพชรไง..ตอนเพชรเด็กๆ พี่ป้อนขนมเพชรแทนข้าวอยู่บ่อยๆ” ตักยื่นให้ที่ปาก พร้อมกับบอกเสียงอ่อนโยน “พี่รักเพชรมากนะ รักมาก”
เพชรมองมาด้วยความรักและสงสาร “ผมก็รักพี่พลอยครับ รักมาก”
พลอยเยื้อนยิ้มพอใจ “ทานขนมจ้ะ”
เพชรอ้าปากทานขนม สายตาพลอยมองดูเพชรเคี้ยวขนม แล้วยิ้มอย่างพอใจ
พลอยตักป้อนให้อีก “ทานอีกนะจ้ะ ทานเยอะๆ น้องชายตัวน้อยของพี่”
เพชรมองพลอย ท่าทางของพลอยเหมือนคนบ้าอีกแล้ว เพชรสงสาร จำใจกินต่อ
พลอยยื่นแก้วน้ำดอกอัญชันให้เพชรดื่ม “น้ำดอกอัญชันผสมมะนาว หอมหวานชื่นใจ
เพชรดื่มน้ำอัญชันแทบหมดแก้ว พลอยมองที่เพชรดื่มพูดต่อยิ้มๆ “ถ้าเพชรแต่งงานกับน้ำหนึ่งจริงๆ พี่จะทำขนมน้ำดอกไม้ในงานแต่งงาน แล้วพี่ก็จะสอนให้น้ำหนึ่ง ทำขนมน้ำดอกไม้ด้วย”
เพชรไม่อยากเชื่อมองด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ พลอยถอนหายใจ
“ในเมื่อพี่ห้ามเพชรไม่ได้..พี่ก็ต้องทำในสิ่งที่ดีที่สุดให้เพชร แล้วเสร็จจากงานแต่งานของเพชร พี่จะบวช”
“พี่พลอย” เพชรแปลกใจ
พลอยยิ้มแย้ม บอกต่อ “พี่พูดจริง...ทางเดียวที่จะทำให้พี่สงบได้..พี่ต้องปลง ถ้าพี่ปลงได้ มันก็เป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอเพชร?”
“ถ้าพี่พลอยจะบวชจริงๆ ผมจะร่วมอนุโมทนาด้วย”
เพชรพูดได้แค่นั้นก็ทำท่าผะอืดผะอม ก่อนจะอาเจียนอย่างรุนแรง พลอยมองสายตานิ่ง แต่ทำท่าตกอกตกใจ
“เพชร”
“พี่พลอยผม...” เพชรไม่ไหว อาเจียนออกมาอีก
เพชรเห็นโลกหมุนอย่างรุนแรงรวดเร็ว เพชรหน้าตาเหยเก พลอยเข้าไปเขย่าตัว
“เพชรๆ”
ภาพเหตุการณ์ตอนที่พลอยผสมแป้งทำขนมในครัว เห็นพลอยยกขวดน้ำยาสีใสเทลงในน้ำแป้งที่ผสม ไม่ใช่นิดเดียว แต่ปริมาณมากผุดขึ้นในหัวพลอย
ส่วนเพชรอาเจียนอย่างหนักหน่วง พลอยนึกถึงตอนที่ทำน้ำดอกอัญชัน แล้วหยดยาลงไป ปริมาณมากอีกเช่นกัน

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 15/4 วันที่ 19 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage