อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/3 วันที่ 15 พ.ค. 56


อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/3 วันที่ 15 พ.ค. 56

“ความรักของหนุ่มสาว ไม่นานก็สลายจางไป แต่รักแบบพี่น้อง ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด แม่เชื่อ...เพชรรักแกมาก.....ความรักที่มีต่อยัยเด็กนั่น สู้แกไม่ได้หรอกพลอย” สีหน้าพลอยแช่มชื่น และดีขึ้น ทับทิมยิ้มบอก “ไปด้วยกันนะ”
“เดี๋ยวพลอยตามไปได้มั้ยคะ...พลอยจะทำขนมน้ำดอกไม้ที่เพชรชอบไปให้”
ทับทิมยิ้มเอ็นดู “เพชรเพิ่งฟื้น กินไม่ได้หรอก”
“จะกินได้หรือไม่ได้ พลอยก็อยากทำให้เพชรรู้ พลอยเสียใจ พลอยอยากทำให้เพชรจริงๆ”

พลอยยิ้ม ทับทิมก็ยิ้ม แม่ลูกผู้ป่วยโรคจิตยิ้มให้กัน
ไม่นานต่อมา ทับทิมขับรถออกไปจากบ้านเชิงเขา พลอยยืนส่งโบกมือบ๊ายบายให้แม่ ก่อนที่จะเดินไปยังพุ่มดอกอัญชันที่ขึ้นอยู่ริมรั้ว


จะหวะนี้อารีย์กับนักปราชญ์ปรากฏตัวเดินเข้ามา คลาดกับทับทิมแค่เสี้ยวอึดใจ สองคนมองมาที่พลอย ชนิดที่เรียกมาจ้องเขม็ง ก่อนที่นักปราชญ์จะเอามือถือขึ้นมาถ่ายคลิปพลอยเอาไว้ ใบหน้าพลอยยามนี้ยิ้มละไม เมื่อคิดเวลาในถึงอดีต ตอนที่เพชรกับพลอยยังไม่มีเรื่องร้อนใจเข้ามาวุ่นวาย

เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นช่วงกลางวันที่บ้านหลังเดิมของทับทิม ภายในครัวพลอยหยอดขนมน้ำดอกไม้ในถ้วยเล็กๆ ที่วางในซึ้ง เห็นอีกส่วนเสร็จแล้ว และวางอยู่บนจานสวยงามพร้อมมีดอกมะลิตกแต่งวางอยู่ เพชรหยิบมาทานอย่างอร่อย
“พี่พลอยทำขนมน้ำดอกไม้ได้อร่อยที่สุดในโลก”
“ขนมของโปรดเพชรต่างหาก” พลอยยิ้ม
“ใครว่า...ผมชอบเพราะพี่สาวผมทำให้ต่างหาก..และผมก็จำได้...ผมรู้จักขนมน้ำดอกไม้ครั้งแรก เพราะพี่พลอยทำให้ผมกิน” เพชรมองพี่สาวท่าทีซึ้งใจ
“ก็พี่รักน้องชายพี่นี่” พลอยดึงเพชรมากอดอย่างรักใคร่
เพชรมองพลอยซึ้งๆ “พี่พลอยรู้มั้ย...ถึงเราจะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ แต่พี่พลอยก็ทำให้ผมรู้สึกว่า พี่พลอยรักผมเหมือนน้องจริงๆ ขอบคุณนะครับพี่พลอย” เพชรกอดตอบพลอย
“พี่รักเพชรจ้ะ”
สองคนกอดกันอย่างอบอุ่นประสาพี่น้อง

พลอยยิ้มเมื่อนึกภาพในอดีต ก่อนจะมุ่งมั่นทำขนมน้ำดอกไม้ง่วนอยู่ในครัว กำลังใช้กาเล็กๆ หยอดขนมลงในถ้วยตะไลที่วางอยู่ในซึ้งที่ร้อนจัดบนเตา พลอยยิ้มละไม
“พี่จะทำทุกอย่าง กลับมาให้เพชร..รัก..และไว้ใจพี่เหมือนเดิม” พลอยบอกตัวเองในใจ แล้วมองไปยังฝาห้องพูดขึ้นมา “แล้ว ฉันจะแบ่งขนมให้เธอกินด้วยนะรจนา”
พลอยเหยียดยิ้ม ให้ผนังกำแพงครัว ที่หากใครสังเกตจะเห็นว่าผนังห้องมีร่องรอยฉาบใหม่ ไม่เหมือนเดิม

ส่วนอารีย์กับนักปราชญ์เดินมายังรถ ที่จอดอยู่ห่างจากบ้านเชิงเขา อารีย์บอกอย่างมั่นใจ
“พลอยประดับ เมียน้อยท่านจริงๆ ด้วย”
“แล้วมันยังปฏิเสธอีกนะครับแม่ว่าไม่ใช่”
“ก็มีใครจะกล้ายอมรับอดีตของตัวเอง...มีลูกผู้หญิง ถึงต้องสั่งสอนนักสั่งสอนหนาอย่าไปยุ่งกับผัวใคร ไม่งั้นคำว่าเมียเก็บเมียน้อย มันจะติดหน้าผากไปจนตาย”
นักปราชญ์ชูมือถือขึ้น “แต่งานนี้ผมคงได้คะแนนจากคุณหญิงเพียบ ยิ่งถ้า ท่านเกรียงศักดิ์
แอบหลบมาอยู่กับเมียน้อย ผมจะพาคุณหญิงบุกมาที่นี่เอง”
สองแม่ลูกมองหน้ากัน แล้วยิ้มอย่างสะใจ อารีย์เกลียดพวกเมียน้อยเข้ากระดูก

ด้วนนวลหลบมุมคุยกับน้ำหนึ่งอยู่ ท่าทางไม่สบายใจ
“เลิกคิดเรื่องที่จะกลับไปบ้านเชิงเขาได้แล้วนะคะ ไม่งั้น นวลจะบอกคุณหญิงเรื่องที่แม่พลอยยังไม่ตาย แต่สร้างเรื่องมาหลอกคุณหญิง จนคุณหญิงพิการ”
“น้ำหนึ่งไม่ได้กลับไปเพราะความรักนะคะป้านวล แต่เป็นเพราะน้ำหนึ่งแค้น” น้ำหนึ่งว่า
“แล้วคิดว่าจะเอาชนะคนบ้าได้เหรอคะ” น้ำหนึ่งอึ้ง นวลว่าต่อ “ไม่มีทาง ทางที่ดีคุณน้ำหนึ่งเลิกยุ่งกับคนที่นั่นจะดีกว่าค่ะ ทุกอย่างจะได้จบๆ ลงซักที”
“แล้วถ้าคุณพ่ออยู่ที่นั่นล่ะคะ” นวลมอง “น้ำหนึ่งสงสัย ว่าคุณพ่อจะอยู่ที่นั่น”
ดาราณีเข็นรถออกมาพอดี “คุยอะไรกันจ๊ะ”
“เอ่อ...เปล่าค่ะ” นวลกระซิบบอกน้ำหนึ่ง “ไปดูแลคุณแม่เร็วค่ะ”
น้ำหนึ่งรีบเดินมาหามารดา “คุณแม่...หัดเดินนะคะ น้ำหนึ่งช่วย”
ว่าแล้วน้ำหนึ่งก็ประคองดาราณีลงจากรถเข็น พยายามให้เดิน แต่น้ำหนึ่งรับน้ำหนักไม่ไหว สองแม่ลูกทำท่าจะเซล้ม นวลวี้ดด้วยความตกใจ
“คุณน้ำหนึ่ง คุณหญิง”
“น้ำหนึ่งกับคุณแม่ไม่เป็นไรค่ะป้านวล” น้ำหนึ่งประคองแม่ “ไหวมั้ยคะคุณแม่”
“ไหวสิจ๊ะ...แม่ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย” ดาราณียิ้มอย่างเข้มแข็ง
นวลขยับเข้ามาช่วยประคองนั่งบนรถ พูดอย่างลืมตัว “นี่ถ้าท่านอยู่ด้วย...คงดีนะคะ”
น้ำหนึ่งกับดาราณีอึ้งไป จังหวะนี้ประตูรั้วถูกเปิดเข้ามา ทุกคนหันไปมอง
“คุณพ่อ” / “คุณ” / “ท่าน”
เกรียงศักดิ์อึ้ง ในทันทีที่เห็นดาราณีนั่งอยู่บนรถเข็น “คุณหญิง” จากนั้นน้ำตาก็คลอๆ ด้วยความรู้สึกผิดในใจ
เกรียงศักดิ์ในสภาพบักโกรก ดูไม่จืด ทั่วตัวมีบาดแผล เดินเข้ามาสวมกอดดาราณีและน้ำหนึ่งเอาไว้ ยิ่งเห็นสภาพดาราณีก็ยิ่งสะเทือนใจ รู้สึกผิดมากขึ้น
“คุณหญิง....ผม...ผมขอโทษ” เกรียงศักดิ์น้ำตาไหลย้อย “เพราะพลอย...พลอยใช่มั้ย”
ดาราณียิ้มทั้งน้ำตาไหล ประสาคนใจเด็ด และใจสู้ “มันผ่านไปแล้วค่ะ ถ้าแลกกับการได้น้ำหนึ่ง ได้คุณกลับมา ฉันยินดี”
“เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้ว ผมจะไม่ให้ใครมาทำลายครอบครัวของเราเด็ดขาด” เกรียงศักดิ์บอกขณะกอดปกป้องลูกเมียเอาไว้
นวลยิ้มชื่น ขณะที่ดวงตาของน้ำหนึ่งเปล่งประกายวาววับ เคียดแค้นในใจขึ้นมา
“เรื่องของเรา มันไม่จบง่ายๆ หรอกค่ะพี่พลอย”

ฟากพลอยยื่นจานขนมน้ำดอกไม้ที่จัดแต่งสวยงามให้เพชร
“ขนมน้ำดอกไม้ พี่ตั้งใจทำมาให้เพชรจ้ะ ทานหน่อยนะจ๊ะ” พลอยจะป้อนให้
เพชรเครียด และกลุ้มใจบอกปัดท่าทีปั้นปึ่ง “ผมไม่กิน” พลอยหน้าเสีย
ทับทิมเองก็หน้าเสีย สงสารพลอย จึงบอกเพชร “พี่เค้าอุตส่าห์ทำมาให้ กินซักหน่อยนะลูกนะ”
“ผมกินไม่ลง”
พลอยใจหาย น้ำตาคลอ “เพชรยังโกรธพี่...” พลางจับมือเพชรเอาไว้ เหมือนคนที่กลัวจะเสียของรัก “พี่ไม่ได้ตั้งใจโกหกหลอกลวงเพชร ไม่ว่าเรื่องท่าน...เรื่องขาของพี่”
“แต่พี่พลอยรู้มั้ย ว่าสิ่งที่พี่พลอยทำ มันทำให้เรื่องทุกอย่างยุ่งขึ้นไปอีก”
พลอยละล่ำละลัก “ไม่..ไม่มีอะไรยุ่งเลยเพชร ท่านกลับไปแล้ว”
ทับทิมสะดุดหูใจมองพลอยอย่างจับสังเกต คาใจกับคำว่า ท่านกลับไปแล้ว พลอยอ้อนวอนต่อ
“ต่อไป..ชีวิตเราจะไม่มีคนพวกนั้นอีก จะมีแค่เราสามคน เราจะอยู่กันอย่างมีความสุข”
เพชรหน้าหมองเศร้า “ยังไงผมก็ไม่มีความสุข”
พลอยชักฉุน ถามเสียงห้วน “ทำไมเพชร”
“นั่นสิเพชรทำไม ถ้าแกไม่อยากแก้แค้นคนพวกนั้น ได้...เราจะไม่ยุ่งกับพวกมันอีก ต่างคนต่างอยู่” ปากทับทิมว่า แต่ตาวาววับไม่ยอมแน่ๆ
“ผม....ผม”
ทับทิมเริ่มหงุดหงิด “แกจะเอาอะไรอีก มีแม่ มีพี่ ชีวิตแกไม่มีความสุขอีกรึไง”
“ผมเพิ่งรู้ คนที่อยู่ แบบไม่มีหัวใจเป็นยังไง...ผมอยากมีน้ำหนึ่งในชีวิต!” เพชรบอกเสียงเข้ม
“เพชร”

ทับทิมกับพลอยทั้งโกรธทั้งตกใจ
ตกตอนกลางคืน ทับทิมประคองพลอยเดินออกมา สองคนหน้าตาบูดเบี้ยว เนื้อตัวสั่นสะท้านด้วยแรงโกรธ

พลอยนั้นเสียงสั่นเครือ เริ่มหวงเพชร กลัวจะเสียไปจริงๆ “เพชรอยากมีนังน้ำหนึ่ง”
ทับทิมเค้นคำเสียงเบาแต่ฟังดูเหี้ยมเกรียม “ก็แกอยากใจอ่อนเอง เพราะถ้าแกจัดการกับมันตั้งแต่ตอนนั้น ป่านนี้ความแค้นของแกจบไปนานแล้ว นี่อะไร? แกยังปล่อยไอ้เกรียงศักดิ์ไปอีก”
“พลอยไม่ได้ปล่อย มันหนีไปเอง” พลอยบอก
“มันหนี” แววตาทับทิมหวาดวิตก “มันหนีไปได้ งั้นมันต้องกลับมาเอาผิดแกแน่ๆ”
“พลอยไม่ยอม...พลอยจะใช้นังน้ำหนึ่งมาเป็นตัวล่อ”
“งั้นแกจัดการนังน้ำหนึ่ง...ส่วนแม่...จะไปจัดการกับศัตรูที่มันทำร้ายเพชร”
“ใครคะ” พลอยงง สงสัย รู้แค่เพชรถูกปรักปรำ ไม่เคยรู้จักนักปราชญ์
“คนที่มันใส่ร้ายปรักปรำเพชร ไอ้นักปราชญ์”

ดวงตาของพลอยและทับทิมวาวโรจน์ เอาเรื่องกันทั้งคู่

วันต่อมา สองแม่ลูกแวะมาเพื่อเยี่ยมดาราณี แต่ต้องประหลาดใหญ่เมื่อเห็นเกรียงศักดิ์อยู่ด้วย นักปราชญ์มองเกรียงศักดิ์อย่างแปลกใจ
“คุณลุงไปเที่ยวพักผ่อนมาจริงเหรอครับ”
เกรียงศักดิ์หลบตา พูดกลบเกลื่อน “ก็ใช่สิ...ทำไมเหรอ”
นักปราชญ์กับอารีย์มองหน้ากัน อารีย์ยิ้มกลบเกลื่อน
“เอ่อ...แล้วคุณสมบัติไปด้วยหรือเปล่าคะ”
“เปล่า...มีอะไรเหรอครับ”
“คุณพ่อออกไปจากบ้านน่ะครับ...คุณแม่นึกว่าไปกับคุณลุง”
อารีย์หน้าเจื่อนลง ดาราณีรีบปลอบ
“เดี๋ยวสบายใจคุณสมบัติก็คงกลับมาน่ะคะ”
“ถ้าไปพักผ่อนธรรมดา ฉันไม่ว่าหรอกค่ะ กลัวจะแอบไปหาเมียน้อย”
เกรียงศักดิ์ ดาราณี น้ำหนึ่งซึ่งอยู่ด้วยก็อึ้ง คำว่าเมียน้อยสะเทือนซางกันไปทุกตัวคน

ขณะที่น้ำหนึ่งเดินออกมาที่สนาม นักปราชญ์เดินตามมา
“น้องน้ำหนึ่งไม่ต้องแสลงหัวใจหรอกนะครับ เป็นตามธรรมดาที่ผู้ชาต้องมีเมียน้อย”
“ผู้ชายดีๆ เค้าไม่ทำอย่างนั้นหรอกค่ะ”
นักปราชญ์หัวเราะหยามหยัน “งั้นไอ้เพชร ก็คงเป็นแค่คนเลวๆ คนหนึ่ง”
น้ำหนึ่งหันขวับมามองนักปราชญ์ตาวาว นักปราชญ์ยิ้มแกมเยาะ
“พี่พูดผิดตรงไหนครับ ในเมื่อ มันมีเมียอยู่แล้ว ยังหลอกน้องน้ำหนึ่งให้เป็นเมียน้อยมันอีก”
“น้ำหนึ่งไม่เคยเป็นเมียน้อยของใคร”
นักปราชญ์มองมาอย่างดูแคลน “น้องน้ำหนึ่งไม่ต้องกลัวหรอก ว่าพี่จะรับไม่ได้ ต่อให้น้องน้ำหนึ่งเป็นเมียน้อยไอ้เพชรมันจริงๆ พี่ก็รับได้...เพราะพี่รักน้ำหนึ่ง”
ดวงตาของนักปราชญ์ไม่ได้บอกว่ารักน้ำหนึ่งแม้สักน้อย น้ำหนึ่งมองนักปราชญ์อย่างแขยง
“พี่ไม่ได้ชื่อนักปราชญ์เลยนะคะ เพราะคำพูดแต่ละคำมันโง่สิ้นดี”
นักปราชญ์โกรธจัด กระชากแขนเต็มแรง “น้ำหนึ่ง”
“ปล่อย” น้ำหนึ่งกระชากแขนตัวเองกลับ ท่าทีเด็ดขาด เอาจริง ไม่ได้อ่อนแออีกต่อไป
นักปราชญ์จ้องหน้าน้ำหนึ่งอย่างโกรธแค้น น้ำหนึ่งไม่ยอม
“คุณคิดว่า ฉันกลัวไม่ได้แต่งงานจนตัวสั่นเหรอคะ ถึงได้วิ่งไปหาคุณ จะบอกอะไรให้นะคะ ต่อให้ฉันจะเป็นที่สองที่สามของพี่เพชร ฉันก็ยินดีมากกว่าเป็นที่หนึ่งของคุณ”
น้ำหนึ่งสะบัดหน้าหันกลับ
นักปราชญ์หัวเราะเยาะ “น้ำหนึ่งคงเห็นเรื่องเมียน้อยเป็นเรื่องธรรมดา เพราะคุณลุงเอาก็มี
เมียน้อย” นักปราชญ์สร้างเรื่อง “ขนาดหลบไปพักผ่อน ก็ยังหลบไปอยู่บ้านเมียน้อย”
ว่าแล้วนักปราชญ์ยื่นมือถือมาตรงหน้า น้ำหนึ่งมองภาพพลอยในมือถือ
“ผู้หญิงคนนี้คือพลอยประดับ เมียน้อยคุณลุง”

น้ำหนึ่งหน้าซีดตัวสั่นเทิ้ม

คืนนั้นขณะเดียวกันพลอยยืนนิ่ง มองดูที่หลุมฝังศพของจินดาที่บัดนี้ถูกกลบไปเรียบร้อย พลอยคิดในใจ
“ยังไง...คนพวกนั้นจะต้องได้มาอยู่ในหลุมนี้...เป็นเพื่อนพ่อแม่นอน”
จู่ๆ พลอยก็เห็นภาพหลอน เป็นโครงกระดูกจินดาลุกขึ้นมานั่ง พลอยร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียงเนื้อตัวสั่นเทา เอามือปิดหนาปิดตา ก่อนที่จะเอามือออก เมื่อสรรพสิ่งรอบตัว เงียบสนิท
“ต้องเข้มแข็ง.....เธอต้องเข้มแข็งพลอย!! เธอต้องเข้มแข็งเพื่อจัดการกับทุกคน”

ฝ่ายน้ำหนึ่งนอนกระสับกระส่ายไม่หลับ ท่าทางคิดไม่ตก เสียงมือถือดังลั่น น้ำหนึ่งหยิบมารับ พอเห็นเป็นเบอร์ของพลอย น้ำหนึ่งก็เกิดลังเล ก่อนที่จะกดสายไม่รับ
พลอยโกรธมาก “แกกดสายฉันทิ้ง กล้ามาก นังน้ำหนึ่ง!”
พลอยพยายามหักห้ามใจ โทร.ไปอีก น้ำหนึ่ง ไม่รับ พลอยโกรธกดส่ง SMSไป คราวนี้
น้ำหนึ่งหยิบมาอ่าน
“เพชรอาการสาหัสอยู่โรงพยาบาล...อยากเจอน้ำหนึ่ง เพชรรักน้ำหนึ่งมาก”
ดวงหน้าของน้ำหนึ่งว้าวุ่น ความรัก ความห่วงใยยังตัดไม่ขาด พลอยนั่งมองโทรศัพท์อาการลุ้นๆ เสียงมือถือดัง พลอยยิ้มเยาะ
“พอเป็นเรื่องผู้ชาย...เร็วนักนะนังน้ำหนึ่ง” พอกดรับสายก็ทำเสียงเศร้า “น้ำหนึ่ง....น้ำหนึ่ง
ยอมรับสายพี่แล้ว”
น้ำเสียงน้ำหนึ่งเป็นห่วงมาก “พี่เพชรเป็นอะไรคะ”
พลอยค้อนขวับ เบ้ปาก คิดในใจคำแรกก็ถามถึงผู้ชาย “มีอุบัติเหตุ แต่เพชรเจ็บหนัก เพชรต้องการกำลังใจนะน้ำหนึ่ง”

น้ำหนึ่งสุดแสนจะกลัดกลุ้ม ว้าวุ่นใจอย่างหนัก
เวลาเดียวกันเพชรนอนซึมอยู่บนเตียง ในมือกดมือถือท่าทางลังเล เห็นเป็นเบอร์น้ำหนึ่ง เช่นเดียวกับน้ำหนึ่ง ที่เดินว้าวุ่นใจอยู่ที่สนาม มองมือถือในมือ ซึ่งเห็นเป็นเบอร์เพชร ต่างคนต่างจะกดหากันแต่ไม่กล้า

“น้ำหนึ่งคงโกรธเรามาก”
“ยังไงพี่เพชรก็ใจร้ายกับเรา..ตัดใจดีกว่าน้ำหนึ่ง”
ต่างคนต่างคิด และต่างคนจึงต่างไม่ยอมโทร. แต่แล้วแรงรักแรงคิดถึงในใจซึ่งมีมากกว่าทิฐิก็ทำหน้าที่ของมัน
“ง้อคนที่รัก จะเป็นไรไปวะเพชร”
“แค่โทร.ถาม....ไม่เป็นไรหรอกน้ำหนึ่ง”
แล้วต่างคนต่างโทร.หากัน เสียงสัญญาณดังออกมาว่าสาย ไม่ว่างทั้งคู่ น้ำหนึ่งกับเพชรตาละห้อย
“พี่เพชรคุยกับใครอยู่”
“ห่างกันไม่เท่าไหร่ ...ลืมกันแล้วเหรอน้ำหนึ่ง!”
ต่างคนต่างเศร้าใจ
เพชรนอนเศร้าใจอยู่บนเตียง น้ำหนึ่งตัดใจ เดินเข้าบ้านไป

ฝ่ายเกรียงศักดิ์ประคองดาราณีหัดเดินพลางคุยกันไปด้วย ดาราณีถามอย่างตกใจ
“อะไรนะคะ พลอยแทงเพชร”
น้ำหนึ่งจะเดินมาหาได้ยินพอดี จึงแอบฟังด้วยความตกใจ เกรียงศักดิ์พูดด้วยความเสียใจ
“พลอยตั้งใจจะทำผมน่ะ แต่เพชรห้ามเอาไว้ เพชรเลยรับเคราะห์แทน”
น้ำหนึ่งเป็นห่วงเพชรขึ้นมาอีก ดาราณีหน้าสลด
“ทำไมพลอยถึงได้ใจร้ายอย่างนี้”
"เป็นเพราะผม..ต้นเหตุทั้งหมดคือผม..." เกรียงศักดิ์ มีสีหน้าสลดลง "ผมก็เป็นแค่ผู้ชายมักง่ายคน
หนึ่ง ที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น....ผมทำร้ายเค้า โดยไม่เคยคิดว่าเค้าจะเจ็บปวด เป็นความแค้นฝังใจ พลอยมีอาการทางจิต....เท่านั้นไม่พอ..ผมยังทำร้ายคุณ"
"ฉันบอกแล้วไงคะ มันผ่านไปแล้ว ฉันขออโหสิให้กับทุกคน....สิ่งที่ฉันเป็นห่วง..คือน้ำหนึ่ง ฉันเป็นห่วงน้ำหนึ่งจริงๆ...กลัวว่า...ลูกจะตัดใจจากเพชรไม่ได้"
"น้ำหนึ่งรักเพชร และเพชรก็รักน้ำหนึ่ง เค้าสองคนรักกัน...เพียงแต่...ถ้าเพียงแต่จะไม่มีพลอย"

ขณะเดียวกันพลอยแกว่งชิงช้าที่ผูกลงมาจากต้นไม้ใหญ่ไปมา ภาพจำผุดขึ้นมา เห็นเด็กชายเพชรนั่งอยู่บนชิงช้า เพชรหัวเราะร่าอย่างมีความสุข ขณะที่พลอยแกว่งชิงช้าไปมา พูดเบาๆ
“รอหน่อยนะเพชร...พี่กำลังจะหาของเล่นมาให้เพชร...ของเล่น ที่เพชรต้องการ”
พลอยยิ้มหยันด้วยดวงตาอันน่ากลัว

รุ่งเช้าเกรียงศักดิ์ ดาราณีถามน้ำหนึ่งท่าทีตกใจ
“อะไรนะลูกจะไปอังกฤษ”
"ลูกอยากไปหาที่เรียนต่อน่ะค่ะ"
"ไว้พ่อไปด้วย"
"คุณพ่ออยู่ตอบคำถามนักข่าวแล้วก็ดูแลคุณแม่ดีกว่านะคะ" น้ำหนึ่งเย้า
ดาราณีกับเกรียงศักดิ์มองหน้ากัน น้ำหนึ่งยิ้ม
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ว่าน้ำหนึ่งจะไปหาพี่เพชร น้ำหนึ่งกับพี่เพชรจบกันไปนานแล้ว เราไม่มีอะไรกันอีก”
“เปล่า..พ่อไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น..พ่อห่วง น้ำหนึ่งจะไปกินอยู่ยังไงที่เมืองนอกคนเดียว”
“ที่ผ่านมา น้ำหนึ่งก็ทำผิดต่อคุณพ่อคุณแม่ด้วยการหนีไปอยู่กับผู้ชายคนเดียว น้ำหนึ่งเอาตัวรอดได้ค่ะ ให้น้ำหนึ่งไปนะคะ”
ดาราณี เกรียงศักดิ์ได้แต่มองหน้ากัน

ไม่นานหลังจากนั้น อาหารหน้าตาดี น่าทาน แต่อุดมไปด้วยไขมัน เช่น ขาหมู แกงกะทิ หมูสามชั้นทอด สองแม่ลูกสนทนากันไประหว่างรับประทานอาหารด้วยกัน อารีย์บอกนักปราชญ์
“แม่คิดว่าแกควรไป”
“ไปตามเด็กนั่นน่ะเหรอครับ”
“ก็ไม่เด็กแล้วนะ ตามไปรวบหัวรวบหาง แต่งๆกันซะ แม่จะได้สบายใจ ว่า ธุรกิจ ของเรา จะมีท่านเกรียงศักดิ์ดูแล”
“ถ้าไม่เพราะผลประโยชน์ ผมไม่มีทางกินของเหลือเดินไอ้เพชรแน่”
“ก็ไม่ต้องกิน แต่งแค่ในนาม แล้วแกก็ไปหากินที่อื่น อยากกินอะไรก็กิน แม่ตามใจ”
“ขอบคุณครับแม่...แค่ฟังผมก็สนุกแล้วล่ะ”
จังหวะนี้ป้าใจ แม่บ้านเดินเข้ามาดูแล อารีย์กับนักปราชญ์บอกทำนองเดียวกัน
“อาหารอร่อยนะวันนี้”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 14/3 วันที่ 15 พ.ค. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage