อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 1/3 วันที่ 5 เม.ย. 56
“นั่นน่ะสิคะ..ป้านวลไม่ได้บอกด้วย ว่าลูกชายของแก มีไฝ มีฝ้า มีปาน มีแป้ว อยู่ตรงไหน? ไม่งั้น..ตาหวานช่วยป้านวลตามหาไปแล้ว”“ตาหวานเนี่ยพูดเป็นเล่นไปได้...การพลัดพรากเป็นสิ่งที่ทรมาน ก็ขอให้ป้านวลได้เจอลูกเร็วๆ แล้วกัน”
“งั้นตาหวานก็ขอให้...พี่น้ำหนึ่ง ได้เจอกับพี่คนนั้นเร็วๆ อย่าพลัดพรากกันนานเลยนะคะ”
“แก่แดดจนไหม้จริงๆ เลยตาหวาน”
เพชรน้ำบุศย์แอบอมยิ้มเขินๆ
หลายวันผ่านไป เพชรขับรถโฟร์วีลคันเก่ามาตามทาง ดวงหน้าของเพชรยังคงเคร่งเครียดเป็นห่วงพลอย เสียงทับทิมดังก้องในหู
“วันๆ ข้าวปลาพลอยก็ไม่กิน เอาแต่นั่งร้องไห้ แม่...เครียด..จนแม่จะบ้าตามพลอยไปแล้วเพชร”
เพชรเหยียบคันเร่งเร็วขึ้น
พลอยนั่งอยู่บนรถเข็นดูทีวีอยู่ ดวงหน้าบูดบึ้ง ดวงตาฉายแววแห่งความโกรธเกลียด เคียดแค้น อาฆาต ชิงชัง แฝงความริษยาอย่างปิดเอาไว้ไม่มิด
“มีความสุขมากเลยใช่มั้ย?” พลอยเสียงดังขึ้น “มีความสุขมากเลยใช่มั้ย” เขวี้ยงรีโมทใส่
ทีวีแล้วเลื่อนรถเข็นพุ่งเข้าไปหาทีวี ราวกับจะทำร้ายคนในนั้นได้ กรีดร้องไปด้วย “แกสองคนจะสุขอีกไม่นานหรอก ว้าย”
รถเข็นของพลอยลื่นไถลกับพื้นเพราะเสียหลัก ร่างของพลอยล้มลงกระแทกพื้น พลอยกรีดร้องสุดเสียง
“โอ๊ย......”
เพชรก้าวลงจากรถพอดี ได้ยินเสียงของพลอยดังลั่น
“พี่พลอย”
ที่นอกตัวบ้าน ทับทิมกำลังเก็บผักอยู่ได้ยินเหมือนกัน
“พลอย”
สองคนรีบตรงไปที่ห้องพลอยรวดเร็ว
เพชรกับทับทิมวิ่งมาที่ห้องพลอย เพชรเปิดประตู เห็นพลอยนอนร้องไห้ล้มคว่ำอยู่ที่พื้น ข้างๆ คือรถเข็นที่ล้มเอียงอยู่ เพชรกับทับทิมรีบวิ่งไปช่วยพลอย
“พี่พลอย” เพชรพยุงร่างพลอยขึ้น
“เป็นยังไงบ้างลูก? เจ็บตรงไหนบ้างพลอย” ทับทิมถาม
“พลอยเจ็บที่ใจ..แม่จ๋า..พลอยเจ็บที่ใจ”
เพชรหันไปมองทีวี แม้ไม่เห็นภาพของเกรียงศักดิ์ และดาราณีแล้ว แต่ก็พอเดาออก ทับทิมเอ่ยขึ้น
“เห็นข่าวพวกมันอีกแล้วใช่มั้ย”
“เมื่อไหร่ คนชั่วที่ทำกับพลอย มันจะได้รับกรรมซักที” พลอยครวญ
สีหน้าของเพชรถมึงทึง ดวงตาวาวโรจน์ นับวันจะยิ่งเกลียดแค้นชิงชังคนพวกนั้น
เกรียงศักดิ์เดินเข้ามาที่ห้องทำงานในกระทรวง เจ้าหน้าที่ลูกน้องเดินมาหาท่าทีนอบน้อม
“ท่านครับ วรินดาหน้าห้องคนใหม่มาแล้วครับ”
หญิงสาวสวยนามว่าวรินดามองเกรียงศักดิ์อย่างชื่นชม
เกรียงศักดิ์เดินเข้ามาทรุดตัวลงที่เก้าอี้ในห้องทำงาน ภาพจำในอดีตผุดขึ้นมาอีก เห็นวรินดาเป็นพลอย ที่มาทำงาน และเอาเอกสารมาให้เซ็น เสิร์ฟกาแฟให้ โดยที่เกรียงศักดิ์นั่งทำงานแบบไม่ได้ใส่ใจพลอยนัก
ทุกครั้งที่เห็นพลอยเดินมา พลอยจะคอยส่งสายตาแห่งความรัก ความชื่นชมที่มีต่อเกรียงศักดิ์ อย่างชัดเจนตลอดเวลา
เกรียงศักดิ์ยังนึกไปถึงเหตุการณ์เดียวกันกับที่พลอยเล่าให้เพชรกับทับทิมฟัง ตอนไปทำงานที่ต่างจังหวัดกับเกรียวศักดิ์
ภายในห้อง เกรียงศักดิ์นั่งตรวจงานและดื่มไวน์ไปด้วย ท่าทางของเกรียงศักดิ์กึ่มๆ มึนๆ ระหว่างนั้นมีเสียงเคาะประตูห้อง
เกรียงศักดิ์ตะโกนถามออกไป “ใคร”
ด้านนอกห้องเวลานั้น พลอยสวมใส่ชุดรัดรึง เปิดเผย แลดูเซ็กซี่ ในมือหอบเอกสาร ยืนอยู่ พลางตอบ
“พลอยค่ะ”
เกรียงศักดิ์เดินไปเปิดประตูให้ “มีอะไร”
พลอยมองมาอย่างรักใคร่ลุ่มหลง “มีเอกสารด่วนที่ท่านจะต้องเซ็นค่ะ”
เกรียงศักดิ์เห็นสายตา ท่าทางพลอยก็อยากเลี่ยง “ฉันจะนอนแล้ว ไว้พรุ่งนี้แล้วกัน”
“แต่มันด่วนจริงๆ ค่ะท่าน เป็นเอกสารที่พลอยทำตกหล่น พลอยขอโทษ...รบกวนท่านด้วยนะคะ”
“งั้นเอามาดู...”
พลอยยื่นเอกสารให้เกรียงศักดิ์
“ปากกาล่ะ”
“พลอย...พลอยรีบ เลยไม่ได้ติดมาค่ะ”
เกรียงศักดิ์ตำหนิ “เธอนี่จริงๆเลยพลอย ถ้าทำงานพลาดบ่อยๆ ฉันคงต้องเปลี่ยนหน้าห้อง”
เกรียงศักดิ์เดินเข้าไปในห้อง พลอยเดินตามเข้าไป พร้อมกับฉวยโอกาสนั้นปิดประตูเบาๆ เกรียงศักดิ์หันมา พลอยร้องขึ้น
“โอ๊ย” ทำท่าปวดหัวจะเป็นลม)
“เธอเป็นอะไรพลอย”
เกรียงศักดิ์ปราดเข้ามา ก่อนที่ร่างของพลอยจะร่วงลงกับพื้น เกรียงศักดิ์ก็ประคองพลอย
“เดี๋ยวฉันจะให้คนพาเธอไปหาหมอ”
เกรียงศักดิ์จะผละไป แต่แล้วพลอยกลับคว้ามือเอาไว้
เกรียงศักดิ์เซไป “อะไรพลอย”
พลอยโถมตัวเข้ากอดทันที “พลอยรักท่านค่ะ..รักมานานแล้ว”
เกรียงศักดิ์ตกใจ ไม่ชอบอะไรแบบนี้ รีบแกะมือออก “รู้ตัวหรือเปล่า...ว่าพูดอะไรออกมา”
พลอยสบตาเว้าวอน “รู้ค่ะ แล้วก็ตั้งใจด้วย”
มือของเกรียงศักดิ์ที่แกะมือของพลอยชะงัก พลอยอ้อนวอนต่อ
“พลอยไม่ขออะไรมาก ขอแค่...ได้อยู่ใกล้ชิด ได้ปรนนิบัติ ได้เป็นคนคนหนึ่งของท่าน เพียงแค่นี้ก็ถือว่าเป็นวาสนาของพลอยแล้ว”
พลอยอ้อนคำหวานพลางดึงมือของเกรียงศักดิ์ขึ้นมากอด เอามือมาแนบหน้าอย่างรักใคร่ ชื่นชม
“ท่านอย่ารังเกียจเดียดฉันท์ อย่าผลักไสไล่ส่งพลอยเลยนะคะ พลอยสัญญา...พลอยจะไม่เรียกร้องอะไร พลอยจะไม่ทำให้ท่านเดือดร้อน...พลอยจะอยู่ในที่ของพลอย นะคะท่าน” พลอยระดมจูบมือของเกรียงศักดิ์ ก่อนโถมทั้งตัวเข้ามาจูบซุกไซร้ทั่วดวงหน้า
เกรียงศักดิ์ยืนแข็งทื่อ ผิดชอบชั่วดีต่อสู้กันอย่างแรง และในที่สุดมือของเกรียงศักดิ์ก็เผลอ
กอดรัดพลอย ก่อนที่ร่างทั้งสองคนจะล้มลงบนเตียง
เป็นเหตุการณ์เดียวกันแต่คนละเรื่องกับที่พลอยเล่าโดยสิ้นเชิง!
เกรียงศักดิ์ดึงตัวเองกลับมา นั่งเอามือกุมขมับ ได้แต่คิดในใจ
“ถ้าวันนั้นฉันมีสติ ไม่ดื่มเหล้า เหตุการณ์เลวร้ายทุกอย่าง จะไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวของฉันอย่างเด็ดขาด...ฉันจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย”
เกรียงศักดิ์กดโทรศัพท์ติดต่อภายนอก
“สมชาย...ให้วรินดาสลับหน้าที่กับวุฒิ แล้วให้วุฒิมาเป็นหน้าห้องของฉันแทน”
เกรียงศักดิ์วางโทรศัพท์ลงด้วยท่าทางมั่นคง ใจคอหนักแน่น
คืนนั้นเพชรนั่งหน้าเครียดอยู่ด้านนอก มีทับทิมยืนอยู่ข้างๆ พูดเสียงเครือ
“ถ้าแม่ฆ่ามันสองคนนั่นได้..แม่ฆ่ามันไปแล้ว...พลอยจะได้ปลดปล่อยความทุกข์ในใจไปบ้าง” ทับทิมเริ่มร้องไห้ “แม่มีลูกสาวเพียงคนเดียว แทนที่จะมีอนาคตสดใส กลับต้องมาเป็นคนพิการ ถูกคนตราหน้าว่าเมียเก็บ เมียน้อย นางบำเรอ แม่อยากให้ลูกสาวของมัน ได้รับกรรมเหมือนกับที่มันทำกับพลอย มันจะได้รู้รสความเจ็บ ความปวด” ทับทิมกระแทกเสียงเมื่อพูดประโยคนี้ “เหมือนแม่ เหมือนพลอย”
เพชรยืนนิ่ง ดวงตาสับสน รู้ว่าพี่เจ็บ แม่เจ็บ “แล้วแม่จะให้ผมทำยังไง”
“ก็ทำให้ลูกสาวของมัน เจ็บปวด อับอาย ยิ่งกว่าพลอย”
เพชรนิ่ง อื้ออึง ทับทิมกรีดเสียงร้องขึ้น
“รับปากแม่สิเพชร”
“ผม...” เพชรอึกอัก
“จะผมอะไรอีก? พลอยทุกข์ขนาดนี้...แกไม่คิดจะเจ็บจะแค้นแทนพี่เลยเหรอ หรือ...แกคิดว่า..พลอยมันไม่ใช่พี่แก”
เพชรเสียงเครือ “ถึงแม่จะไม่ได้คลอดผมมา แต่แม่คือผู้ให้ชีวิต แม่เลี้ยงดูผม แม่กับพี่พลอยคือคนที่มีค่าที่สุด ต่อไป...คนที่เจ็บจะไม่ใช่พี่พลอย...แต่จะเป็นพวกมันทุกคน”
พลอยนั่งอยู่บนรถเข็นเข้ามาด้สนหลัง ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนเคลื่อนรถออกไป ดวงตาของพลอยวาวโรจน์อย่างน่ากลัว
วันต่อมา เพชรขับรถมาตามทางต่างจังหวัด กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยอุปกรณ์เสริมไปด้วย
“ช่วยฉันหน่อยเถอะเพื่อน...ฉันอยากรู้...ฉันจะเจอคุณน้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์ ลูก
สาวรัฐมนตรีเกรียงศักดิ์กับคุณหญิงดาราณีได้ที่ไหน” เพชรนิ่งฟัง “ขอบใจมากเพื่อน”
เพชรวางสายดวงตาวาววับ
ขณะนั้น เพชรน้ำบุศย์กับอลิสกำลังถ่ายแบบปกนิตยสารแฟชั่นกันอยู่ในสตูดิโอ แต่เขม่นกันอยู่ในที โดยเฉพาะอลิสที่พยายามพรีเซ้นต์ตัวเองเด่นกว่าน้ำหนึ่งตลอด ทีมงานซุบซิบกัน
“ปกฉบับนี้ไม่ต้องขายหรอก..สองตระกูลแข่งกันซื้อ ก็หมดแท่นพิมพ์แล้ว”
“แต่เค้าก็สวยจริงสวยจังของเค้านะ” ทีมงานอีกคนหวานเจ๊าะแจ๊ะ “น้องน้ำหนึ่ง น้องอลิส เอียงหน้าเข้าใกล้กันหน่อยสิคะ...”
อลิสแกล้งเอามือมาดึงศีรษะน้ำหนึ่งแบบคว้าหมับมากอด แต่แอบจิกหัวทางด้านหลัง น้ำหนึ่งก็ไม่ยอม คว้าหมับที่เอวแต่แกล้งจิกเข้าที่เอว ดึงรั้งเสื้อลีลาสาวเซ็กซี่ แต่แอบจิก ทีมงานพอใจ
“น่านล่ะค่ะ รักกันรักกัน”
สองคนโพสท่าแบบแอบจิก แอบหยิกกัน ทีมงานเมาท์มอยกันสนุกปาก
“นางเกลียดกันตั้งแต่ชาติปางไหนเนี่ย”
“คงตั้งแต่ลืมตาเกิดนั่นแหละ ก็คงชิงดีชิงเด่นกันตามประสาไฮโซ!”
ขณะที่เพชรน้ำบุษย์เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวจะเปลี่ยนเสื้อ แต่อลิสเดินมาตามหลัง คว้าไหล่ไว้
“นี่มันจะกล้ามากเกินไปแล้วนะน้ำหนึ่ง ตะกี้เธอแกล้งฉันทำไม”
“ก็เธอแกล้งฉันก่อน”
“ยังไง..เธอก็ไม่มีสิทธิ์แกล้งฉัน”
“ตรรกะของเธอแปลกๆ อีกแล้ว แกล้งคนอื่นได้ แต่ห้ามคนอื่นเค้าแกล้งคืน”
เพชรน้ำบุษย์เดินเลี่ยงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบไม่สนใจ อลิสมองตามหมั่นไส้เต็มที่ พูดตามหาเรื่องกวนๆ
“ก็ตรรกะของอลิสไง...มีอะไรหรือเปล่า?” พลางเบ้ปากใส่ “โธ่”
อลิสกวาดสายตามอง พอเห็นเพชรน้ำบุษย์เดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อก็แอบเปิดกระเป๋า เอากุญแจรถออกมา มองอย่างสาสมใจ
“แล้วเธอจะได้รู้จักตรรกะของอลิสยิ่งกว่านี้ ยัยน้ำหนึ่ง....” อลิสมองกุญแจที่ห้อยต่องแต่งอยู่ตรงหน้า “รักกัน...รักกัน...” ยิ้มหยัน...แล้วหย่อนลงถังขยะก่อนเดินออกไป
เพชรน้ำบุษย์เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกมา พลางเอาทิชชู่ซับหน้าไปด้วย มาถึงก็คว้ากระเป๋า ควานหากุญแจด้วยความเคยชิน
“อ้าว!กุญแจหายไปไหน”
น้ำหนึ่งควานหากุญแจแบบงงมากๆ หน้านิ่ว กุญแจหายไปไหน น้ำหนึ่งกวาดสายตามอง
หาไปเรื่อย ก่อนทิ้งทิชชู่ลงถังขยะ แล้วเห็นกุญแจอยู่ในนั้น
“อ้าว! มาอยู่นี่ได้ยังไง?” ลำดับเรื่องราวแล้วนึกรู้ทันที “อลิส”
ด้านอลิสมองซ้ายมองขวา พอไม่เห็นใครก็บอกเพื่อน
“เจาะยางมันเลย”
เพื่อนของอลิสจัดการเจาะยางรถของเพชรน้ำบุษย์ ทีมงานเดินออกมาพอดี
“ยังไม่กลับเหรอน้องอลิส”
อลิสสะดุ้งโหยงรีบบอก “รอน้ำหนึ่งค่า...”
ทีมงานงง “อ้อ..เหรอ”
อลิสเลียนเสียง “ค่า..รักกัน..รักกันค่า”
“ค่า..รักกันรักกัน แล้วเจอกันนะคะ ซียูค่า” ทีมงานเดินไปที่รถตัวเอง
อลิสโบกมือบ๊ายบาย “ค่าซียูค่า...” แล้วหันมาทางเพื่อนหัวเราะชอบใจ “กว่ายัยน้ำหนึ่งมันจะหากุญแจเจอ รถมันก็ยางแบบหมดแล้วล่ะ มันจะได้รู้ ตรรกะของอลิสเป็นยังไง”
เพชรน้ำบุษย์เดินออกมาเห็นรถตัวเองจึงเอ่ยขึ้น “ตรรกะของอันธพาล”
อลิสหันขวับมามอง เดินมาหาอย่างไม่กลัว แถมยียวนใส่ “แล้วไง”
“ไม่แล้วไงหรอก..แค่รู้ว่า...คนดีๆ ไม่ควรเอาตัวไปยุ่งกับอันธพาล”
เพชรน้ำบุษย์จะเดินออกไป อลิสตาวาววับ โกรธจัด ตามมากระชากผมทันควัน
“ฉันอันธพาล แล้วยังไง”
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
“ไม่ปล่อย...เธอจะได้รู้ซึ้งไปถึงตับไตไส้พุง ตรรกะของอลิส ไม่ว่าจะทำอะไรถูกทุก
อย่าง รวมทั้งตบเธอก็ไม่ผิดด้วย” ว่าแล้วก็ตบผลัวะ
“ว้าย!”
ร่างของเพชรน้ำบุษย์กำลังจะล้มลงกับพื้น รถของเพชรแล่นเข้ามาจอด เพชรเดินลงมาประคองไว้ทัน เพชรน้ำบุษย์มองตื่นตะลึง ขณะที่อลิสชี้หน้า
“รู้ซะมั่งว่าฉันเป็นใคร? เธอเป็นใคร?คราวหน้าอย่าได้เผยอมาเทียบรัศมีฉันอีก” อลิสมองเพชรอย่างเอาเรื่อง แว้ดใส่ “มองทำไมไอ้กร๊วก”
เพชรมองอย่างตำหนิ เพราะนึกว่าเป็นน้ำหนึ่ง “มองสก๊อย”
“แก” อลิสจะถลันเข้ามา
“เอาสิ...เธอตบ ฉันต่อย เพราะกร๊วก ก็ต้องคู่สก๊อย ถ่อย เถื่อน หยาบคาย สมกันดี”
“ไอ้” อลิสโกรธจนตัวสั่น “ฝากไว้ก่อนเถอะ...แล้วแกจะได้รู้จักตรรกะของฉัน ไป”
อลิสเดินที่รถกับเพื่อน ขับออกไปแทบจะชนสองคน
“ลูกคนรวยนี่นิสัยแย่จริงๆ..เธอเป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ....ขอบคุณพี่เพชรมากๆ ค่ะที่มาช่วย”
“รู้จักฉันด้วยเหรอ”
ไรู้สิคะ....ก็พี่เพชรเคยให้เสื้อบาส เบอร์ 13 ไง”
เพชรอึ้ง ตะลึงมองเพชรน้ำบุษย์ตาแป๋ว นึกถึงตอนให้เสื้อบาสน้ำหนึ่ง แล้วหัวเราะออกมา
“เราจริงๆ เหรอ…”
“ค่ะ”
เพชรน้ำบุษย์มองเพชรอย่างปลื้มปริ่มเอามากๆ
ไม่นานหลังจากนั้นเพชรน้ำบุษย์นั่งรถมากับเพชรซึ่งแล่นมาตามทาง เพชรเอ่ยขึ้น
“เรื่องรถไม่ต้องห่วง เพื่อนพี่เป็นเจ้าของอู่ เดี๋ยวเค้าจัดการให้”
“ขอบคุณพี่เพชรจริงๆ ค่ะ...ถ้าคืนนี้ไม่ได้พี่เพชร คงแย่”
เพชรยิ้มละไม “ไม่เป็นไร....โทษที...พี่จำเราไม่ได้...โลกมันกลมจริงๆ”
เพชรน้ำบุษย์ตื่นเต้น “กลมจริงๆ ค่ะ....แล้ว..พี่เพชรมาทำอะไรที่สตูคะ”
“ได้ข่าวจากเพื่อนว่า...” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน “คุณน้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุษย์ลูกสาวรัฐมนตรีมาถ่ายแบบแถวนี้เลยแวะมาดู สก๊อยคนนั้นเหรอ”
“เปล่าค่ะ...” เพชรน้ำบุษย์ขำ
“ว้า...เสียดาย..พี่มาซะดึก....เลยไม่ได้เจอ”
“แล้วพี่อยากเจอ ...น้ำหนึ่ง...เพชรน้ำบุษย์ไปทำไมคะ”
“พี่อยากรู้จักเค้า...เราทำงานที่สตูหรือเปล่า..ขอเบอร์ให้พี่หน่อยสิ”
“ไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมล่ะ” เพชรงวยงง
“ก็...เพราะน้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์ นั่งอยู่ตรงนี้แล้วไงคะ”
“อะไรนะ?”
เพชรเบรกรถทันที หน้าผากของเพชรน้ำบุศย์แทบชนคอนโซลรถ
“เราคือ...น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุศย์”
“ค่ะ...”
เพชรมองอย่าตกตะลึง คาดไม่ถึง ในแววตามีความตกใจ เสียดาย เคียดแค้น ชิงชัง ปนเปกันอยู่ในนั้น
ค่ำคืนนั้น พลอยนั่งนิ่งอยู่บนรถเข็น ที่จอดอยู่บริเวณด้านนอกของบ้านเชิงเขา หญิงพิการทอดสายตามองออกไปในความมืด เห็นเงาของทิวเขาแลดูทะมึนน่ากลัวอยู่เบื้องหน้า ทับทิมเดินออกมาหา
“ไม่ต้องห่วงนะพลอย ว่าแกจะจมอยู่ในกองทุกข์คนเดียว” ในความสลัวของแววตาของทับทิมเข้ม เสียงกร้าว “เพชรมันไปเอาคืนให้แกแล้ว”
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 1/3 วันที่ 5 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
