อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 9/2 วันที่ 27 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 9/2 วันที่ 27 เม.ย. 56

“แต่คนอย่างนายเพชร ก็สมควรแล้วนี่คะ ที่จะต้องเจออย่างนั้น...” นวลนึกเสียใจ ย้ำอีกว่าเป็นความผิดของเพชร “เพราะถ้านายเพชรไม่พาคุณน้ำหนึ่งหนีไป เรื่องทุกอย่างก็ไม่เกิดขึ้น”
“แต่ยังไง...คนที่ลั่นกระสุนปืนใส่ตาหวาน ก็ไม่ใช่เค้าอยู่ดี”
“ค่ะคุณหญิง”
นวลเดินออกไปอย่างไม่เห็นด้วย

นวลเดินออกไป งงและโมโหที่ไม่เห็นรปภ.
“ไม่อยู่อีกแล้ว เป็นรปภ.ประสาอะไรเนี่ย? เกิดมีขโมยขโจนเข้ามาจะว่ายังไง”
นวลส่ายหน้าระอา เดินออกไปก่อนปิดประตู คล้อยหลังนวลไม่เท่าไหร่ มือของทับทิมเปิดประตูรั้วบานเล็กเดินเข้ามา สองคนคลาดกันเฉียดฉิว

ขณะที่ดาราณี กำลังจะเดินขึ้นบ้าน แต่กลับปรากฏเสียงฝีเท้าเดินตามมา ดาราณีถามพลางหันมาหา
“อ้าว! ลืมอะไรนวล”
ดาราณีหันมา เห็นทับทิมยืนจังก้าหน้าตาเอาเรื่องอยู่ ดาราณีตกใจชะงัก เพราะไม่เคยรู้จักทับทิม
“มาหาใครคะ”
ทับทิมบอกเสียงห้วน หน้าตาถมึงทึงแลดูน่ากลัว “ไอ้เกรียงศักดิ์”
ดาราณีตะลึง งง

ด้านเกรียงศักดิ์กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง เสียงโทรศัพท์ดัง เกรียงศักดิ์เดินมาหยิบโทรศัพท์เห็นเป็นเบอร์น้ำหนึ่ง
“น้ำหนึ่ง!” กดรับทันที
จังหวะนี้เพชร คว้ามือน้ำหนึ่งบอก
“ไปเร็วน้ำหนึ่ง”
เกรียงศักดิ์ ได้ยินเสียงเพชร และน้ำหนึ่ง
“ให้น้ำหนึ่งคุยกับคุณพ่อก่อนนะคะ คุณน้ากำลังจะไปหาท่าน”
เกรียงศักดิ์ฟังงงๆ “คุณน้า” เสียงเพชรบอกน้ำหนึ่งต่อ
“ไปคุยบนรถก็ได้ รีบไปกันเถอะ ก่อนที่คุณแม่จะทำอะไรลงไป”
“ค่ะพี่เพชร” น้ำหนึ่งวางสาย โดยที่ไม่รู้เกรียงศักดิ์รับโทรศัพท์แล้ว
“น้ำหนึ่งๆๆ”
เกรียงศักดิ์จะกดสายโทร.ออก แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของทับทิม ตวาดก้อง
“ไอ้เกรียงศักดิ์มันอยู่ไหน”

ดาราณีงุนงง ไม่รู้จักแต่พยายามตะล่อมถามทับทิม
“มีเรื่องอะไรกันคะคุณใจเย็นๆ”
“ใจเย็น? ไอ้เกรียงศักดิ์มันโยนความผิดให้ลูกฉัน เป็นฆาตกรฆ่าคน จะให้ฉันใจเย็น”
“คุณ” ดาราณีตกใจ จ้องหน้าทับทิม พอเดาออก แต่คาดไม่ถึง “คุณเป็นแม่เพชร”
“เออ...” ทับทิมมองจ้องดาราณี “อ้อ...คุณ คงเป็นเมียของไอ้เกรียงศักดิ์มันสินะ หน้าเนื้อใจเสือเหมือนกันไม่มีผิด”
ขาดคำทับทิมก็ตบผลัวเข้าที่ใบหน้าของดาราณี ทั้งโกรธทั้งเกลียด ดาราณีเซแทบล้ม แต่ยังบอกอย่างใจเย็น
“ใจเย็นก่อนนะคะคุณ”
ทับทิมไม่สน ปราดเข้ามากระชากผมอย่างแรง “นี่ยังถือว่าฉันใจเย็น ไม่งั้น แกตายอยู่ตรงนี้แล้ว”
ทับทิมผลักดาราณีอย่างแรงจนล้มลง แล้วควักปืนออกมาขู่ “ไอ้เกรียงศักดิ์มันอยู่ไหน” พร้อมกับตะโกนก้อง “ไอ้เกรียงศักดิ์” แล้วยิงปืนเปรี้ยง
ดาราณีตกใจแทบช็อก

เกรียงศักดิ์อยู่บนห้องได้ยินเสียงปืน เสียงทับทิม ตกใจมาก รีบลงมา

ฝ่ายดาราณีถอยหลังกรูดกลัวทับทิม
“ใจเย็นๆ ค่ะคุณ ใจเย็นๆ”
ทับทิมองค์ลงกระชากผมดาราณีหมั่นไส้มาก “เลิกทำดัดจริตซักทีนังคุณหญิง” ตบเข้าอีกผลัว
“โอ๊ย”

ดาราณีหน้าหันไปตามแรงตบ ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ทับทิมกระชากผมดาราณีขึ้นมาอีก

“รู้ไว้ด้วย ฉันยังเห็นใจที่เราเป็นลูกผู้หญิงเหมือนกัน แต่แกไม่..แกทำร้ายลูกผู้หญิงด้วยกัน ทั้งๆ ที่ผัวแกมันเลว ผัวแกมันชั่ว แกไม่เคยนึกถึงหัวอกคนอื่นบ้างเลย นอกจากผัวแก”
พูดได้แค่นั้นทับทิมก็ของขึ้น จับหัวของดาราณีโขกเข้าที่ข้างฝาผนังอย่างแรง
“โอ๊ย” ดาราณีร้องลั่น
ทับทิมตวาด “หุบปาก ...แค่นี้มันเทียบไม่ได้หรอกกับสิ่งที่แกสองผัวเมียทำกับชีวิตคนอื่น ฉันจะทำให้พวกแกตกนรกทั้งเป็น เหมือนกับฉัน นังดาราณี”
ทับทิมเงื้อมือจิกผมดาราณีจะโขกเข้าข้างฝาอีก จังหวะนี้มือของนักปราชญ์กระชากมือของทับทิม
ก่อนผลักออกอย่างแรง ร่างของทับทิมเซล้มลงกับพื้น ปืนหล่นกระเด็น
“โอ๊ย”
“นักปราชญ์ช่วยน้าด้วย” ดาราณีมองไปที่ทับทิม “แม่...แม่เพชร”
นักปราชญ์คำราม “แม่ไอ้เพชร”
ทับทิมมองจ้องนักปราชญ์ตาขวาง “แกใช่มั้ย ที่ยิงนังเด็กนั่นตาย”
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม” นักปราชญ์ไม่ยี่หระ
“ไอ้เลว”
ทับทิมจะคว้าเอาปืน นักปราชญ์ถลาไปเหยียบที่มือของทับทิมอย่างแรง ทับทิมร้องลั่น
“โอ๊ย”
มือของทับทิมที่ห่างปืนไม่ถึงคืบสั่นระริก ทั้งเจ็บ ทั้งแค้น
“อยากมีเรื่องใช่มั้ยป้า? เดี๋ยวฉันจัดให้ มานี่”
นักปราชญ์กระชากร่างของทับทิมขึ้นมาอย่างแรง ทับทิมร้องเจ็บปวด นักปราชญ์บอกดาราณี
“ตอนแรก ผมกะชวนคุณน้าไปตามหาน้ำหนึ่ง...แต่ตอนนี้ ผมคิดหาวิธี ล่อไอ้เพชรมาได้แล้ว” นักปราชญ์หันมาทางทับทิม “ลูกแกได้เป็นฆาตกรเต็มตัวแน่ ...นังป้า!”
นักปราชญ์ลากทับทิมออกไป ทับทิมดิ้นรนขัดขืนแหกปากร้องลั่นไม่หยุด
“ปล่อยฉันนะไอ้เลว ปล่อย”
เกรียงศักดิ์ได้ยินเสียงโหวกเหวก รีบเดินลิ่วลงมาหาดาราณี
“มีเรื่องอะไรกันคุณ”
“แม่เพชร...แม่เพชรมาค่ะ” ดาราณีละล่ำละลักบอก

ขณะเพชรเดินลิ่วไปที่รถพร้อมน้ำหนึ่ง พลอยเข็นรถเข็นตามมา
“พี่ไปด้วยเพชร”
เพชรหันมามองด้วยแววตาเป็นห่วงและกังวล “พี่พลอย”
“พี่ไม่ยอมให้ท่านทำอะไรพวกเราอีกแล้ว...” พลอยร้องไห้ออกมา “ถึงต้องแลกด้วยชีวิต พี่ก็ยอม” พลอยระงับอารมณ์ไม่อยู่บอกเสียงรัวเร็ว “เพชรพาพี่ไปด้วย พาพี่ไปด้วย”
“ไม่ครับพี่พลอย”
พลอยคลั่งกรีดร้องดังลั่น “ไม่..พี่จะไป พี่จะไป ท่านเกรียงศักดิ์ต้องชดใช้ทุกอย่างให้พี่”
พลอยกระเสือกกระสนจะลงจากรถเข็น ร่างร่วงลงกับพื้น พลอยแสร้งร้องลั่นเหมือนเจ็บปวด
“โอ๊ย”
สองคนตกใจ “พี่พลอย”
เพชรกับน้ำหนึ่งตกใจมาก รีบเข้ามาประคองร่างของพลอยขึ้นมา พลอยดิ้นรน
“ปล่อยพี่..ปล่อย พี่จะไปคุยกับท่าน ท่านทำชีวิตพี่พัง ชีวิตเพชรพัง ท่านต้องชดใช้ ได้ยินมั้ย ท่านต้องชดใช้” พลอยกรีดร้อง ดิ้นรนจะไปได้
เพชรล็อกตัวพลอยเอาไว้ “ผมจัดการเองครับพี่พลอย”
“จัดการยังไง” พลอยย้อนถาม
เพชรอึ้ง พลอยมองเห็นท่าที ยิ่งโกรธ
“เพชรทำอะไรไม่ได้ ทั้งๆ ที่ท่านทำลายชีวิตพวกเราทุกอย่าง เพราะเพชรรักน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งมองด้วยความเสียใจ พลอยเห็นยิ่งร้องไห้โฮ
“ก็เพราะเป็นอย่างนี้ไง แม่ถึงต้องไป..แล้วป่านนี้แม่ก็คง...” พลอยคลั่งหนัก ร้องไห้ฟูมฟาย ห่วงทับทิม “แม่...แม่...พลอยจะไปหาแม่ แม่”
พลอยดิ้นไม่หยุด มือไม้ของพลอยฟาดสะเปะสะปะถูกหน้าน้ำหนึ่งที่เข้ามาประคองช่วยเพชร
“โอ๊ย”
พลอยชะงัก รู้วิธีทำร้ายน้ำหนึ่ง พลอยดิ้นอีก แกล้งดิ้นอย่างบ้าคลั่ง มือไม้ฟาดน้ำหนึ่งอีก
เพชรพยายามกอดห้าม “หยุดครับพี่พลอย หยุด”
“ปล่อยพี่” พลอยดิ้นอยู่อย่างนั้น “พี่จะไปหาแม่ พี่จะไปช่วยแม่ แม่ พลอยจะไปช่วยแม่”
พลอยกรีดเสียงร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา ดิ้นจนหมดแรง ก่อนจะหมดสติไปจริงๆ
“พี่พลอย”
เพชรกับน้ำหนึ่งได้แต่มองด้วยความสงสารพลอย

ฝ่ายนักปราชญ์ บังคับทับทิมเข้ามาในบ้าน
“ปล่อยฉันนะ ไอ้เลว ปล่อยฉัน”
“หุบปากได้แล้วป้า เดี๋ยวก็ได้ตายก่อนแซยิดหรอก”
“ฉันยอมตาย!”
“จะตายแบบไหน คุก อย่าลืม ว่าป้าบุกเข้าไปถึงบ้านท่านเกรียงศักดิ์ ...ถ้าฉันทำอะไรแล้วโยนความผิดให้ป้าก็ง่ายนิดเดียว”
“เหมือนที่แกโยนความผิดให้ลูกฉัน ไอ้เลว” ทับทิมสะบัดตัวออก ตบหน้านักปราชญ์อย่างแรง
นักปราชญ์โมโห “นังป้า” เงื้อมือจะตบ
สมบัติเดินเข้ามาท่าทีตกใจ “หยุด”
นักปราชญ์กับทับทิมหันมามองตกใจ สมบัติอึ้งไปทันทีที่เห็นทับทิม
“ทับทิม...นี่ทับทิมจริงๆ ใช่มั้ย”
ทับทิมมองสมบัติอย่างตื่นตะลึง “พี่บัติ”
นักปราชญ์มองหน้าสมบัติกับทับทิมอย่างแปลกใจ สองคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอ

ภายในบ้านเชิงเขา พลอยนอนแบบอยู่บนเตียง มีเพชรกับน้ำหนึ่งช่วยกันเช็ดหน้าเช็ดตาให้ พลอยรู้สึกตัวขึ้นมาในหน้านองน้ำตา เพชรบอกเสียงอ่อนโยน
“พี่พลอยรออยู่ที่นี่นะครับ ...ผมจะไปตามแม่กลับมา”
พลอยปรายตามามองน้ำหนึ่ง “แล้วท่านจะปล่อยตัวแม่กลับมาเหรอ ถ้าท่านเห็นน้ำหนึ่ง”
“น้ำหนึ่งจะอยู่ที่นี่เป็นตัวประกันให้พี่พลอยเองค่ะ”
“แปลว่าอะไร” พลอยฉงน
“ถ้าคุณพ่อไม่ปล่อยตัวคุณน้ากลับมา...น้ำหนึ่งจะอยู่ดูแลรับใช้พี่พลอยไปจนตายค่ะ”
“น้ำหนึ่งเทียบกับแม่พี่ได้เหรอ”

พลอยแดกดัน น้ำหนึ่งหน้าเสีย
เพชรมองน้ำหนึ่งทั้งสงสารและเห็นใจ แต่ใจก็เป็นห่วงทับทิม ขณะที่น้ำหนึ่งบอกต่อ

“น้ำหนึ่งจะบอกคุณพ่อ ไม่ให้ทำอะไรคุณน้า...คุณน้าจะต้องกลับมาหาพี่พลอยค่ะ”
น้ำหนึ่งบอกพลอยทั้งน้ำตา

ดาราณีกับเกรียงศักดิ์นั่งกลุ้มอยู่ในคฤหาสน์ นวลเอ่ยขึ้น
“อย่างที่นวลสังหรณ์ใจไม่มีผิด ต้องเกิดเรื่องจนได้...ไล่รปภ.ออกเลยนะคะท่าน”
“ไม่ใช่ความผิดของรปภ.หรอก...ยังไง..เค้าก็ต้องมา” เกรียงศักดิ์ว่า
“นวลล่ะอยากเจอแม่ของนายเพชรนั่นจริงๆ จะได้บอกให้รู้...ลูกเค้าเป็นคนก่อเรื่องทุกอย่าง ยังจะตามมาราวีกันอีก”
“โทษเค้าฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก” ดาราณีบอก
“โทษได้ค่ะ เพราะนายเพชรลักพาตัวคุณน้ำหนึ่ง”
เกรียงศักดิ์เสียงเครือๆ “น้ำหนึ่งเต็มใจไปกับเค้า...แต่นักปราชญ์...เป็นคนยิงตาหวาน ไม่ใช่ไอ้เพชร”
“น้ำหนึ่งนะน้ำหนึ่ง ไม่น่าเลย”
ดาราณีน้ำตาไหลอีก เมื่อนึกถึงน้ำหนึ่ง เสียงมือถือดัง เกรียงศักดิ์รับ
“น้ำหนึ่ง”
ดาราณี นวล เหลียวขวับมามองเกรียงศักดิ์ ดาราณีคว้ามือถือมาฟังเอง น้ำหนึ่ง ที่อยู่กับเพชรและพลอย บอกเกรียงศักดิ์
“คุณพ่ออย่าทำอะไรคุณน้านะคะ”
ดาราณีน้ำตาไหล สะเทือนใจ “แม่กับพ่อรอสายลูกทุกวัน...แต่ประโยคแรกที่ได้ฟัง ลูกกลับห่วงคนอื่น”
“คุณแม่”
พลอยหันขวับมองจ้องน้ำหนึ่งเมื่อรู้ว่าน้ำหนึ่งคุยกับดาราณี สายตาของพลอย โกรธ เกลียด พลอยกระชากมือถือมาจากน้ำหนึ่ง เปิดสปีกเกอร์โฟน ดาราณีน้ำตาไหล
“ลูกยังเป็นลูกของแม่อยู่หรือเปล่าน้ำหนึ่ง”
“ลูกยังรักและเคารพคุณแม่เสมอ แต่คุณแม่ของพี่เพชร ไม่ได้ทำอะไรผิด....คุณพ่อเองต่างหากที่เป็นคนผิด”
ดาราณีเสียใจมาก “น้ำหนึ่ง...นี่ลูกเห็นคนอื่นดีกว่าพ่อ ดีกว่าแม่เหรอ”
เกรียงศักดิ์ แย่งเอามือถือจากมือดาราณีมาฟังเอง
น้ำหนึ่งน้ำตาไหล “เพราะคุณน้าทับทิมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่....คุณพ่อ..คุณพ่อโยนความผิดให้พี่เพชรเป็นฆาตกร”
“น้ำหนึ่ง” เกรียงศักดิ์โกรธมาก
“คุณพ่อ”
พลอยหันขวับมามอง ตาวาววับ ด้วยอารมณ์โกรธแค้นเกรียงศักดิ์ น้ำหนึ่งถามเกรียงศักดิ์
“ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง...คุณพ่อก็บอกน้ำหนึ่งมาสิคะ”
“ไอ้เพชรมันเป็นฆาตกร และแกก็หลงผู้ชายจนไม่ลืมหูลืมตาน้ำหนึ่ง”
เพชรได้ยินก็โกรธ น้ำหนึ่งมองหน้าเพชร ด้วยสายตาลังเลไม่แน่ใจ เพชรมองหน้าน้ำหนึ่ง ขณะที่เกรียงศักดิ์พูดต่ออีก
“แม่ไอ้เพชรไม่ได้อยู่ที่นี่ ส่วนแก ถ้าหลงผู้ชายนักก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก น้ำหนึ่ง”
เกรียงศักดิ์ตัดสายทิ้งทันที ดาราณีอ้าปากค้าง
“คุณ!”

น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ พลอยมองดูอย่างสะใจ แต่แล้วต้องหันขวับมามองหน้าเพชร เมื่อเพชรเอ่ยขึ้น
“อย่าร้องไห้ พี่จะทำให้ท่านเห็นเองว่าน้ำหนึ่งไม่ได้บ้าผู้ชาย น้ำหนึ่งไม่ได้หนีตามพี่ พี่นี่แหละพาน้ำหนึ่งหนีมาเอง”
พลอยอิจฉา รู้สึกถึงปมตัวเอง กรีดเสียงร้อง “งั้นพี่ใช่มั้ย? พี่ใช่มั้ยเพชรที่มันบ้าผู้ชาย พี่ใช่มั้ยที่
หนีตามผู้ชาย จนเรื่องมันเป็นแบบนี้”
เพชรตกใจ “พี่พลอย”
พลอยทึ้งเพชร กรีดร้อง “เพชรบอกพี่มาเลย เพราะพี่ใช่มั้ยที่มันบ้าผู้ชาย เพราะพี่ใช่มั้ยที่บ้าผู้ชาย แอร๊ย”
พลอยอาละวาดหนัก ทั้งโกรธและขัดใจ
“พี่พลอย”
พลอยอาละวาดอยู่อย่างนั้น เพชรกับน้ำหนึ่งเข้ามาห้าม พลอยร้อง
“ฉันมันบ้าผู้ชาย อย่ามายุ่งกับฉั น ไป”
พลอยผลักเพชรกับน้ำหนึ่งออก อาละวาดไม่ให้ถูกเนื้อต้องตัว หมอณัฐวิ่งเข้ามา
“คุณพลอย”
ทุกคนหันขวับมามองหมอณัฐ พลอยร้องอย่างดีใจ อารมณ์เหมือนเด็กเจอผู้ช่วย
“คุณหมอ..ช่วยพลอยด้วย”
พลอยจะผวากอดหมอณัฐเพื่อหาที่พักพิง เหมือนเด็กเสียขวัญ แต่นึกได้ จึงชะงัก ถอนตัวออกไม่ยอมถูกเนื้อต้องตัว
“ไม่..พลอยไม่ได้บ้าผู้ชาย พลอยไม่ได้บ้าผู้ชาย”

พลอยน้อยใจเพชร ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กๆ เพชรมองพลอยอย่างเวทนา รู้สึกผิดอย่างที่สุด
ด้านเกรียงศักดิ์ก้าวเดินพรวดๆ ออกบ้านจะไปทำงาน หน้าตาบึ้งตึงขึ้งโกรธ หัวเสียอย่างหนัก ดาราณีรีบตามมากระชากแขนถาม

“คุณจะตัดเป็นตัดตายกับลูกอย่างนี้ไม่ได้นะคะ”
นวลตามมามองอย่างตะลึง สองสามีภรรยาคู่นี้ไม่เคยที่ทำรุนแรงต่อกันอย่างนี้
เกรียงศักดิ์ปัดมือดาราณีออกหัวเสีย “แล้วสิ่งที่น้ำหนึ่งทำ มันสมควรมั้ย”
ดาราณีรู้ว่าน้ำหนึ่งผิด แต่เถียงเข้าข้าง “น้ำหนึ่งยังเด็ก”
เกรียงศักดิ์โมโหยิ่งกว่าเดิม “คุณหญิง! เลิกพูดได้แล้วว่าลูกยังเด็กๆๆ คนเป็นเด็กมันหนีตามผู้ชายไม่เป็น
หรอก”
ดาราณีฉุน “คุณ”
“เท่านั้นไม่พอ มันยังเห็นคนอื่นดีกว่าพ่อแม่...มันเชื่อคนอื่น”
ดาราณีย้อนอย่างมีอารมณ์ “ก็แล้วสิ่งที่ลูกเชื่อไม่จริงเหรอคะ เพชรไม่ได้เป็นฆาตกร คนที่ฆ่าตาหวาน คือนักปราชญ์”
“คุณหญิง” เกรียงศักดิทั้งโกรธทั้งตกใจ กระชากแขนดาราณีอย่างแรง “อย่าพูดอย่างนี้อีก...จำไว้ คนที่ฆ่า
ตาหวาน คือไอ้เพชร”
ดาราณี ร้องไห้โฮ น้ำตาไหลพราก เครียด กดดัน สับสนว้าวุ่น ไม่รู้หนแล้ว
“ฉันรู้...ว่าฉันต้องพูดอย่างนั้น และฉันก็รู้ว่าลูกเองก็ผิด...แต่ฉันขอร้องได้มั้ยคะ คุณอย่าผลักไสลูกให้ไปจากเราเลย”
เกรียงศักดิ์มองมาอย่างเห็นใจ แต่ทำใจแข็ง “ถ้าน้ำหนึ่งหลงผู้ชาย จนไม่ลืมหู ลืมตา ผมก็จำเป็นต้องทำอย่างนั้น”
เกรียงศักดิ์เดินออกไป ดาราณีอึ้ง
“คุณ!” ดาราณีโกรธขึ้นมาอีกวิ่งถลาตามไปกระชากแขนสามี “ฉันอุตส่าห์พูดขนาดนี้ คุณยังใจแข็งกับลูกอีก จะให้ฉันก้มลงกราบเลยหรือไง”
เกรียงศักดิ์ปัดมือออก บอกเสียงขุ่น เริ่มหงุดหงิดดาราณี “อย่ามาทำอย่างนี้กับผม น้ำหนึ่งทำตัวเอง”
จากนั้นเกรียงศักดิ์ขึ้นรถ คนขับ ขับแล่นออกไปทันที ดาราณีร้องไห้ นวลที่ยืนอยู่ด้านหลังมองตามด้วยแววตาร้าวรานเจ็บปวดใจ
“เพราะมันคนเดียว ไอ้เพชร”

ขณะเดียวกันที่บ้านเชิงเขา เพชรที่ยืนด้านนอกห้องของพลอย หน้าเครียดเคร่ง ท่าทีทั้งกลุ้มใจ ทั้งรู้สึกผิด แต่อีกใจก็กดดัน น้ำหนึ่งที่อยู่ข้างๆ บอก
“พี่เพชรไปตามคุณน้าเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงน้ำหนึ่งจะอยู่ดูแลพี่พลอยเอง”
เพชรหนักใจมองมา น้ำหนึ่งมองตอบ เห็นใจ และเข้าใจ ขณะบอกอีก
“ไม่ต้องห่วง...น้ำหนึ่งดูแลพี่พลอยได้จริงๆ ค่ะ”
เพชรมองน้ำหนึ่ง ยิ่งน้ำหนึ่งดีมากเท่าไหร่ เพชรก็ยิ่งรู้สึกห่วง น้ำหนึ่งย้ำอีก เป็นห่วงเพชรมาก
“นะคะไปตามคุณน้า”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 9/2 วันที่ 27 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manage