อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 4 วันที่ 12 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 4 วันที่ 12 เม.ย. 56

ยิ่งน้ำหนึ่งแต่งตัวอย่างนี้ คุณพ่อก็ยิ่งต้องเข้าใจว่า...”
เพชรพูดสวนขึ้นทันที “น้ำหนึ่งเป็นภรรยาพี่”
น้ำหนึ่งยิ่งตกใจ “พี่เพชร”
เพชรแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน “พี่ขอโทษ...แต่ถ้าพี่ไม่พูดอย่างนั้น คุณพ่อของน้ำหนึ่งก็ต้องพรากน้ำหนึ่งไปจากพี่ เราสองคนต้องพรากจากกัน น้ำหนึ่งทนได้เหรอ? พี่ทนไม่ได้”
น้ำหนึ่งอึ้ง มองเพชร หัวใจของสาวน้อยอ่อนยวบลงไปทันที มือของเพชรกุมมือน้ำหนึ่งบีบกระชับแน่น บอกด้วยน้ำเสียงเว้าวอนเหมือนเดิม

“น้ำหนึ่ง....ไม่ต้องกังวลนะ พี่รักน้ำหนึ่ง รักมาก พี่จะอยู่เคียงข้าง ปกป้อง ดูแล พี่จะไม่ทำให้น้ำหนึ่งต้องมัวหมองกับการเป็นภรรยาของพี่อย่างเด็ดขาด”
น้ำหนึ่งมองเพชรด้วยสายตาที่คลายกังวลขึ้น ก่อนยิ้มออกมาน้อยๆ คำพูดของเพชรทำให้
เชื่อมั่นเหลือเกินว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอ

เวลาต่อมา ด้านในคฤหาสน์ เกรียงศักดิ์เดินกระสับกระส่ายท่าทางโมโหจัด ขณะที่ดาราณีก็นั่งไม่ติดที่ เสียงรถแล่นมาจอด เกรียงศักดิ์หันขวับตาวาว เดินลิ่วออกไปทันที ร้อนใจมาก ทนรอไม่ไหว ดาราณีรีบตามไปทันที

เพชรก้าวเดินลงจากรถพร้อมจูงมือน้ำหนึ่งที่แข้งขาสั่นลงมา นวลกับตาหวานที่รออยู่หน้า
บ้านอ้าปากค้าง เห็นน้ำหนึ่งในชุดเสื้อผ้าของเพชร ตาหวานไม่ฟินแล้ว เรื่องมันใหญ่โตเกิ๊น เพชรจูงมือน้ำหนึ่งจะเข้าไป นวลร้องลั่น
“เดี๋ยวค่ะ”
เพชรกับน้ำหนึ่งหันมามองป้านวล ป้านวลบอก
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะนะคะคุณหนึ่ง ท่านเห็นอย่างนี้ ตายแน่ๆ”
น้ำหนึ่งมองหน้าเพชร เพชรกุมมือน้ำหนึ่งแน่น เกรียงศักดิ์และดาราณีเดินออกมาจากด้านในบ้าน นวลมองด้วยแววตาเว้าวอน และจะร้องไห้
“นะคะคุณน้ำหนึ่ง อย่าให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้เลย เร็วเข้าค่ะ เร็วเข้า”
เกรียงศักดิ์ ดาราณีเดินออกมา เพชร กุมมือน้ำหนึ่งแน่น
“พี่เพชร”
“ไม่ต้อง...พี่เป็นลูกผู้ชายพอ...พี่ทำอะไรลงไปพี่พร้อมรับผิดชอบ”
นวลมองเพชตาขวาง “ลูกผู้ชายที่เห็นแก่ตัวน่ะสิ เพราะสิ่งที่คุณทำมันกำลังทำให้คุณน้ำหนึ่งลำบาก” นวลหันมาทางน้ำหนึ่ง “คุณน้ำหนึ่งรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ”
น้ำหนึ่งมองเพชรพะว้าพะวัง ขณะที่เกรียงศักดิ์ เดินนำดาราณีออกมา ตาหวานร้อง
“ป้านวล ไม่ทันแล้วล่ะ คุณท่านออกมาแล้ว”
เพชร กะน้ำหนึ่งหันขวับไปมอง สายตาของเพชรมีความสาแก่ใจ น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือด
ขณะที่เกรียงศักดิ์และดาราณี ลมแทบจับเมื่อเห็นสภาพน้ำหนึ่ง

เกรียงศักดิ์โกรธแทบจะฉีกเพชรเป็นชิ้นๆ ตวาดดังลั่น “น้ำหนึ่ง”
เกรียงศักดิ์ลากน้ำหนึ่งเข้ามาในบ้าน น้ำหนึ่งร้องไห้ หวาดกลัวตกใจ

“ปล่อยค่ะคุณพ่อ..น้ำหนึ่งเจ็บ ปล่อย”
เพชรรีบเข้ามาช่วยดึงน้ำหนึ่งออก
“ปล่อยภรรยาผม”
เกรียงศักดิ์เหลียวขวับมามองหน้าเพชร “อย่ามาใช้คำๆ นี้กับลูกฉัน ไอ้เพชร”
ขาดคำเกรียงศักดิ์ก็ชกเข้าที่หน้าของเพชรเต็มแรง เพชรแกล้งเซถลาล้มลงเรียกร้องความเห็นใจ น้ำหนึ่งผวาเข้าไปหาเพชร ห่วงมากๆ
“พี่เพชร”
เกรียงศักดิ์โกรธยิ่งขึ้น “เลิกทำตัวไร้ค่าได้แล้วน้ำหนึ่ง มานี่”
เกรียงศักดิ์กระชากน้ำหนึ่งคืนมา น้ำหนึ่งไม่ยอมคว้าตัวเพชรไว้
“ไม่ค่ะไม่ น้ำหนึ่งไม่ไป”
เพชรแกล้งกอดน้ำหนึ่งแน่นประชด “อย่าเอา เมีย ผมไปไหนเลยนะครับ ผมขอร้อง”
เกรียงศักดิ์บันดาลโทสะ แทบหายใจไม่ออก “ไอ้เพชร”
ดาราณี หน้าซีดเผือด นวลกับตาหวานที่แอบมองก็หน้าซีดกลัวมาก เพชรยิ่งสาแก่ใจ ยิ่งกอดน้ำหนึ่งประชด ปั้นเสียงน่าสงสาร
“ยังไงผมกับน้ำหนึ่งก็เป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว...เราสองคนพร้อมจะใช้ชีวิตร่วมกัน...คุณพ่อ คุณแม่...อย่าขัดขวางเลยนะครับ เห็นแก่เด็กตาดำๆ ที่จะเกิดมาเถอะ”
ดาราณีแทบจะเป็นลม นวลกับตาหวานตาเหลือก ขณะที่เกรียงศักดิ์ ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งแบบหมดแรง คาดไม่ถึง เพชรมองอย่างสะใจ ดาราณีรีบไปหาเกรียงศักดิ์
“คุณคะคุณ....” หันมาทางน้ำหนึ่งที่ร้องไห้อยู่ “น้ำหนึ่ง ลูกเห็นรึยังว่าคุณพ่อเสียใจมากแค่ไหน ทำไม ถึงได้ทำตัวอย่างนี้”
น้ำหนึ่งลนลานคลานเข้าไปแทบเท้าเกรียงศักดิ์กับดาราณี จับเท้าพ่อแม่เอาไว้ร้องไห้อ้อนวอน
“คุณพ่อคุณแม่ขา...น้ำหนึ่งกราบขอโทษค่ะ” แล้วก้มลงกราบ “แต่น้ำหนึ่งกับพี่เพชร รัก
กันจริงๆ คุณพ่อคุณแม่อนุญาตให้เราสองคนคบกันนะคะ”
เพชรรีบบอก “คุณพ่อคุณแม่อนุญาตให้เราสองคนใช้ชีวิตคู่ด้วยกันนะครับ”
เกรียงศักดิ์มองเพชรและน้ำหนึ่ง สายตามีแต่ความเสียใจ เพราะไม่ได้เกลียดเพชรเข้ากระดูกดำ แค่รู่สึกว่าไม่คู่ควรลูกสาวเท่านั้น
นวลน้ำตาซึมมองที่น้ำหนึ่งแล้วส่ายหน้า คิดในใจว่าไม่น่าเลย แต่ตาหวานมองเพชรแบบฮีโร่ พระเอ๊ก พระเอก น้ำหนึ่งอ้อนวอนต่อ
“นะคะคุณพ่อ..นะคะ...” รีบบอกกับเพชร “พี่เพชร กราบคุณพ่อเร็ว”
เพชรทำเป็นลังเล ไม่คิดจะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว น้ำหนึ่งเร่งเร้า
“เร็วค่ะพี่เพชร”
เพชรลังเล แต่จำต้อง ทำท่าจะก้มลงกราบ แต่เกรียงศักดิ์พูดก่อน
“ไม่ต้อง”
น้ำหนึ่งใจหายแว้บ “คุณพ่อ”
เกรียงศักดิ์เสียงเครือเสียใจเหลือแสน “ถ้าน้ำหนึ่งรักเค้าขนาดนั้น...พ่อก็ไม่ขัด”
น้ำหนึ่งดีใจตะลึงคาดไม่ถึง “คุณพ่อ”

เพชร ดาราณี และนวล ก็คาดไม่ถึง เป็นไปได้ยังไง ตาหวานยิ้มแก้มแทบแตก
เกรียงศักดิ์พูดต่อ

“ถ้ารักกันจริง...ก็เข้าตามตรอกออกตามประตู” บอกกับเพชร “ให้พ่อแม่มาสู่ขอน้ำหนึ่ง
ด้วยแล้วกัน”
เพชรคาดไม่ถึง

เพชรถึงคอนโด รีบโทร.รายงานพลอยทันที พลอยรับฟังยิ้มน้อยๆ ขณะบอก
“เอาสิ...เค้าอยากให้เอาพ่อแม่ไปสู่ขอ...เพชรก็จัดไป”
เพชรอยู่ที่คอนโด หน้าตายุ่ง
“งั้นเค้าก็รู้สิครับ”
พลอยพูดเสียงเย็นๆ แทรก “ก็ใครจะให้แม่ไปจริงๆ คนว่างงานแถวบ้านเราเยอะแยะจะตาย...เพชรมารับไปก็ได้ เรื่องแค่นี้ไม่ยากหรอก...รีบกลับมาแล้วกัน”
พลอยวางสาย เพชรเองก็วางสาย สีหน้าบ่งบอกว่ากลุ้มใจ เหมือนเรื่องจะยากขึ้นทุกวัน
พลอยกดโทรศัพท์ออก สีหน้ายิ้มละไม
เสียงมือถือของพจนีย์ดังก้อง พจนีย์เดินมารับสายเสียงหวาน
“คะพี่พลอย”
รจนาที่กำลังรีดผ้าอยู่ ชะงักเงยหน้าขึ้นมาดู พลอยพูดเสียงหวาน
“พี่ได้ฤกษ์แต่งจอมปลอมของพจน์กับเพชรแล้ว ยินดีด้วย”
พจนีย์ยิ้มดีใจ “เมื่อไหร่คะ”
“พรุ่งนี้...พจน์มาที่บ้านพี่ได้เลย”
พลอยยิ้ม..แต่เป็นรอยยิ้มของคนมาดมั่น มีแผนในใจ

พจนีย์ยิ้มแป้น วางสายอย่างดีใจ หันมาบอกรจนา
“พี่จะได้เป็นเจ้าสาวของพี่เพชรแล้ว....โอ๊ย..พี่ดีใจ อะไรมันจะเหมาะสมกันขนาดนี้ เพชร...พจน์ แอร๊ย”
พจนีย์ทำท่าลิงโลดดีใจมาก รจนามองมาหน้าเสีย แอบอิจฉา ถามเบาๆ
“พรุ่งนี้พี่พจน์จะใส่ชุดไหนไปคะ รจจะได้รีดให้”
“ชุดไหนดีๆๆ” พจนีย์ทำท่าคิด ก่อนบอก “เดี๋ยวนะ” พลางหันไปรื้อตู้เสื้อผ้า
“ว้า..มีแต่ชุดเก่าๆ พี่พลอยบอกกะทันหันไป พี่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเลย” ตัดใจดึงออกมา
ตัวหนึ่ง “เอาตัวนี้แล้วกัน ใหม่สุด”
พจนีย์ยื่นชุดเดรสให้รจนาหนึ่งตัว รจนาบอกอ่อนหวาน
“เดี๋ยวรจรีดให้นะคะ”
“ขอบใจจ้ะรจนาน้องรัก”
พจนีย์เดินลั้นลาปลื้มปริ่มออกไป รจนาอมยิ้ม ท่าทางมีเลศนัย ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาเพื่อน
“หน่อย...บ้านเธอมีหมามุ่ยใช่ป่ะ”

รจนายิ้มพอใจ
รุ่งเช้าเกรียงศักดิ์อยู่ในชุดทำงาน เตรียมตัวออกไปทำงาน กำลังเดินออกมาจากห้อง ลงบันไดมา ดาราณีตามหลัง ท่าทางของเกรียงศักดิ์นิ่งจนดาราณีเป็นห่วง

“คุณคะ....คุณโอเคนะคะ”
เกรียงศักดิ์พยักหน้า ดาราณีถามต่อ
“แล้วจริงเหรอคะ ที่คุณอนุญาตให้นายเพชรอะไรนั่น...พาพ่อแม่มาสู่ขอน้ำหนึ่ง”
“ใช่...แต่วันที่มันพาพ่อแม่มันมา น้ำหนึ่งไม่อยู่แล้วล่ะ”
ดาราณีชะงักงง น้ำหนึ่งที่ถือถาดใส่ชุดอาหารเช้ากำลังจะเดินเลี้ยวขึ้นบันไดเอาไปให้พ่อแม่ด้วยใบหน้ายิ้มละไมชะงัก งงเหมือนกัน เกรียงศักดิ์พูดต่อ
“ผมจะหลอกพาน้ำหนึ่งไปอยู่อเมริกา ไม่มีทางที่ผมจะให้ไอ้หมอนั่นแต่งงานกับน้ำหนึ่งอย่างเด็ดขาด”
น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือด ตกใจ คาดไม่ถึง

น้ำหนึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยหัวใจเต้นระรัว วงหน้าซีดเผือดเพราะคาดไม่ถึง อึ้งๆตกใจ กังวล ก่อนคว้ามือถือขึ้นมากดโทร.ออกอย่าง รวดเร็ว

ขณะเดียวกันที่บ้านเชิงเขา พลอยนั่งอยู่บนรถเข็น ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ ขณะที่พจนีย์ที่อยู่ในชุดสวย มีอาการคันคะเยอ
พลอยมองชักสงสัย “คัน...อะไรนักหนาจ้ะพจน์”
“ไม่รู้ค่ะพี่พลอย คันไปหมดเลยอ่ะ” พจนีย์เกาทั้งตัว
รจนาที่อยู่ในชุดสวยไม่แพ้พจนีย์แกล้งบอกอย่างเป็นห่วง
“ไหวมั้ยพี่พจน์ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีมั้ยคะ”
“เปลี่ยนได้ยังไง? ถ้าพี่เพชรมาถึงแล้วไม่เห็นเจ้าสาวจะทำยังไง”
“แต่ถ้าเจ้าสาวนั่งคันตั้งแต่ยังไม่แต่งงานคงไม่ดี” พลอยเห็นด้วย
พจนีย์หน้าเสีย รจนาแอบยิ้ม
“พี่เพชรยังไม่มาหรอก...พี่พจน์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพจน์จะรีบมานะคะ”
พจนีย์รีบเดินออกไปมือไม้เกาตลอดคันมาก รจนาแอบยิ้ม พลอยหงุดหงิด
พลอยคิดในใจ “ป่านนี้แล้ว ทำไมเพชรยังไม่มา? อย่าบอกนะว่า หลงเสน่ห์นังเด็กนั่น”

น้ำหนึ่งยังคงร้องไห้ขณะกดสายหาเพชร
“พี่เพชร...พี่เพชรต้องช่วยน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งหยิบมือถือขึ้นมารวดเร็ว

เพชรจอดรถแล้วกำลังจะเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางอิดโรย เสียงโทรศัพท์ดัง เพชรหยิบมือถือ
ขึ้นมา ภาพแทนสายตาเห็นเป็นเบอร์โทร.น้ำหนึ่ง เพชรกำลังจะรับสาย ทับทิมก็เดินออกมา
“กลับมาแล้วเหรอเพชร”
เพชรมองโทรศัพท์ท่าทีลังเล ทับทิมมองตามสายตาเพชร บอกเสียงเข้ม
“รีบเข้าไปข้างใน พลอยรออยู่”
“ครับแม่”
เพชรจำต้องกดสายทิ้ง เก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินเข้าไปข้างใน
ทางด้านน้ำหนึ่ง ยิ่งออกอาการลนลาน ร้อนใจสุดขีด
“ทำไมพี่เพชรไม่รับสาย”

สีหน้าน้ำหนึ่งว้าวุ่นและกังวลหนัก ใจเสียเข้าไปใหญ่
ขณะที่เพชรเดินเข้าไปด้านในบ้าน แต่ต้องชะงักด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นพลอยนั่งอยู่กับทับทิมและรจนา แต่ละคนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสวยงาม พลอยยิ้มทักทาย

“เอ้า...เพชร..มาพอดี...เร็วๆ เข้าจ้ะ อย่าให้เจ้าหน้าที่เค้าเสียเวลา”
เพชรงง)อะไรครับพี่พลอย?
“ก็...มาจดทะเบียนสมรสไงจ๊ะ…”
“แล้วพจนีย์ไปไหน” ทับทิมสงสัย
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะค่ะ”
“อ้าว!พจนีย์ไม่อยู่ จะจดทะเบียนได้ยังไง”
พลอยบอก “รจนาจดแทนก็ได้มั้งคะ”
เจ้าหน้าที่เหวอไปทันที
รจนาแอบยิ้มแต่แอ๊บถามตกใจ “พี่พลอยจะให้รจแต่งงานกับพี่เพชร”
“ใช่...เพราะยังไง..เพชรก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว”
รจนายิ้มเขินก้มหน้าลงเอียงอาย แต่เพชรงงไปใหญ่ถามเสียงแข็ง
“ผมน่ะเหรอครับจะต้องแต่งงานกับรจนา”
รจนาหน้าเสีย ทับทิมบอกเสียงเข้ม
ทับทิมบอกเสียงเข้ม “แกต้องแต่ง” แล้วหันมาทางรจนา “เอ้า...หนูรจ...เซ็นชื่อเลยลูก”
“ค่ะ”
รจนารีบรับคำรวดเร็ว ทำท่าจะหยิบหนังสือจดทะเบียนมาเซ็น แต่เจ้าหน้าที่ทักท้วง
“จะดีหรือครับ เพราะที่คุยกันไว้แต่แรก เจ้าสาวของคุณเพชร คือคุณพจนีย์”
“น้องชายฉันแต่งงานกับใครก็ได้ค่ะ....เซ็นชื่อเลยรจนา”
รจนาแอบยิ้มรับคำ “ค่ะ”
รจนาหยิบปากกาทำท่าจะเซ็น แต่ต้องชะงักเมื่อพจนีย์วิ่งเข้ามา
“หยุดนะรจนา”
รจนาหน้าเสีย “พี่พจน์”
พจนีย์เดินมาไม่พอใจบอกเสียงแข็ง
“พี่มาแล้ว”
พูดจบพจนีย์ก็เซ็นชื่ออย่างรวดเร็ว รจนาหน้าแหกและเสียดายมาก แต่เพชรยืนเซ่อ งง ไม่
เข้าใจ ไปไม่ถูก พจนีย์เซ็นเสร็จก็บอกเพชรอ่อนหวาน แถมยื่นปากกาให้
“พี่เพชรขา...เซ็นชื่อได้เลยค่ะ”
“ไม่”
พลอยหยิบทะเบียนสมรสที่วางอยู่ในสมุดส่งให้เพชร บอกเสียงเข้ม

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 4 วันที่ 12 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager