อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7 วันที่ 19 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7 วันที่ 19 เม.ย. 56

อลิสหันมามองดีใจ “พี่ภาคย์” รีบเข้ามาหาเกาะแขน “ก็ต้องอารมณ์ดีสิคะ อลิสแต่งตัวสวยจะไปหาพี่ภาคย์อยู่เลย แต่พอเจอพี่ภาคย์ยืนอยู่ตรงนี้ อลิสรู้เลยว่าบุพเพสันนิวาสมีจริง”
“อะไรของเธอ แค่นี้ก็ถือเป็นบุพเพสันนิวาส”
“ตรรกะอลิสค่ะ เราได้มาเจอกันเพราะเรามีบุพเพสันนิวาสต่อกัน โดยเฉพาะเมื่อคืนอลิสอธิษฐานว่า ถ้าเจอหน้าผู้ชายคนไหนเป็นคนแรก คนนั้นจะเป็นเนื้อคู่ของอลิส...” อลิสหัวเราะเขิน “แล้วอลิสก็เจอพี่ภาคย์ จะไม่ให้อลิสดีใจได้ยังไงคะ”

“แต่พี่เสียใจ” ภาคว่า
อลิสหน้าเสีย “อ้าว”
“อลิสเป็นคนปล่อยคลิปน้ำหนึ่งใช่มั้ย”
อลิสถอนหายใจเฮือกๆๆ หน้าหงิก “พี่ภาคย์คะ...อลิสไม่ได้เป็นแฝดอินจันกับยัยน้ำหนึ่งนะคะ พอยัยน้ำหนึ่งมีเรื่องจะต้องคิดถึงอลิสน่ะ”
“ก็มีแต่อลิสคนเดียว ที่คิดร้ายกับน้ำหนึ่ง”

“พี่ภาคย์”
“ที่พี่แวะมาเพราะอยากบอก ลบคลิปซะ ก่อนที่จะเดือดร้อน วงในเค้าบอก ท่านเกรียงศักดิ์เอาเรื่องคนปล่อยคลิปแน่”
พูดจบภาคย์ก็ขึ้นรถขับออกไป อลิสหน้าเหวอ
“แล้วมันตรรกะอะไรยะ เอาเรื่องคนปล่อยคลิป แล้วมาตามบอกฉัน ฉันไม่ได้ปล่อยโว้ย” ท่าทีอลิสน่าขัน หงุดหงิดหยิบมือถือขึ้นมา “พี่หมอ..อารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวอลิสไปหานะ...จะไปอยู่ด้วยหลายๆ วันเลย”
อลิสหน้าตาหงิกงอ สุดจะเซ็ง
อลิสขับรถมาจอดพรืดที่หน้าโรงพยาบาล หมอณัฐยืนรออยู่หัวเราะ
“ขับรถเป็นพายุหมุนอย่างนี้...ระวังเถอะ ต่อไปจะได้นั่งรถกู้ภัยมาที่นี่แทน”
“โอ๊ย..จะลงนรกหรือสวรรค์อลิสไม่สนใจแล้วค่ะพี่ภาคย์...ตอนนี้เซ็งโคตร...จู่ๆ ก็มีเหามากระเด้งบนหัวดึ๋งๆๆๆทั้งที่ไม่ได้ทำ..ไม่รู้เรื่องอะไรนักหนา”
หมอณัฐ หัวเราะ “พี่ไม่ได้เป็นยาฆ่าเหาซะด้วยซิ สงสัยช่วยไม่ได้”
“แค่ให้อลิสมาอยู่ด้วย...ก็ช่วยได้แล้วค่ะ ส่วนยาฆ่าเหาเดี๋ยวอลิสจัดการเอง ว่าแต่..จะไปไหนคะ? อลิสไม่เชื่อหรอกว่ามารออลิส”
“อลิสคิดถูกแล้วจ้ะ พี่ไม่ได้มารออลิส..แต่กำลังจะไปบ้านเชิงเขา”
“บ้านเชิงเขา...” อลิสทำท่าคิด “บ้านของคนไข้คนสวยของพี่หมอที่ชื่อ พลอยประดับ ใช่มั้ยคะ”
หมอณัฐ ยิ้มอ่อนโยน “ใช่จ้ะ...พี่กำลังจะไปหาคุณพลอย”
“ว้าว! อลิสไปด้วยค่ะ อยากเห็นแทบขาดใจแล้วเนี่ย คุณพลอย คนไข้คนสวยของพี่หมอ”
“โอเค้..แต่เดี๋ยวพี่โทร.บอกคุณพลอยหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวเค้าจะตกใจ ที่เห็นแม่เหาโผล่ไปบ้านเค้า”
“พี่หมออ่ะ..ว่าอลิสซะเสียเลย”
อลิสหัวเราะไม่ถือสา ขณะที่หมอณัฐหยิบมือถือขึ้นมา
“คุณพลอยเหรอครับ...ผมมีเรื่องจะรบกวนหน่อยนะครับ”
พลอยกำลังคุยโทรศัพท์กับหมอณัฐ
“เรื่องแค่นี้เอง..ไม่เห็นจะรบกวนตรงไหน ยินดีค่ะ..แล้วเจอกันค่ะคุณหมอ”
พลอยวางสาย ทับทิมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถาม
“มีอะไร”
“หมอณัฐจะมาหาพลอยค่ะ บอกว่าจะพาน้องสาวมาด้วย...ชื่อน่าเอ็นดูเชียวค่ะ อลิส”

น้ำหนึ่งเดินเข้ามาพอดี ได้ยินชื่อ อลิส ก็ส่ายหัว แต่ไม่ได้ติดใจคิดว่าใช่หรือไม่ใช่อลิส คู่ปรับตัวแสบ
น้ำหนึ่งเดินออกมาตรงหน้าบ้าน ท่าทางครุ่นคิด พึมพำออกมา

“อลิส...โลกคงไม่กลมขนาดนั้นมั้ง”
น้ำหนึ่งทำท่าจะเดินไปอยู่แล้ว แต่ต้องชะงักเมื่อมีเสียงพลอยเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อนน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งหันไปมอง เห็นพลอยเข็นรถตามมา ใบหน้ายิ้มแย้ม
“ตะกี้พี่เห็นน้ำหนึ่งแว่บๆ ตามหาเพชรเหรอจ๊ะ”
น้ำหนึ่งตอบอ้อมแอ้ม “เปล่าค่ะ”
พลอยแกล้งทำเป็นมีเมตตา แต่จงใจบอกให้รู้ “ดีแล้วล่ะจ้ะที่น้ำหนึ่งไม่ได้ตามหาเพชร เพราะตอนนี้...เพชรเค้าไปหาพจนีย์ที่บ้าน”
น้ำหนึ่งหน้าเสีย เดินน้ำตาคลอจากไป พลอยยิ้มพราย ดีใจที่เห็นน้ำหนึ่งเจ็บปวด

น้ำหนึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้อง ทันทีที่ประตูปิดลง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม แต่แล้วน้ำหนึ่งทำท่าฮึดพยายามบอกตัวเอง “จำไว้...เราอยู่ที่นี่ เพื่อชดใช้ความผิดของคุณพ่อให้พี่พลอย พี่เพชรจะไปกับใครไม่ต้องไปสนใจ”
ปากบอกอย่างนั้นแต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาไม่หยุด

ด้านทับทิมถามพลอยอย่างแปลกใจ
“เพชรน่ะเหรอไปหาพจนีย์”
พลอยอมยิ้มพอใจ “พลอยก็บอกเด็กนั่นไปยังงั้นแหละค่ะคุณแม่”
“แม่ก็คิดอยู่” ทับทิมกวาดตามอง “อ้าว! แล้วนี่เพชรไปไหน? อย่าบอกนะว่า ถอดใจ หนีกลับ
กรุงเทพฯ ไปแล้ว น้องชายแกยิ่งลักปิดลักเปิดอยู่ด้วย”
พลอยหน้าตากังวล “มีเพื่อนมาหาจากกรุงเทพฯน่ะค่ะ ท่าทางเพชรแปลกๆ เหมือนไม่อยากให้
เรารู้เรื่อง”
พลอยกับทับทิมมองหน้ากัน สีหน้าเปลี่ยนเป็นกังวลแทน

สองคนอยู่ที่ด้านนอกบริเวณสวน เพชรถามเพื่อนอย่างตกใจ กังวล เพราะรู้อยู่แล้ว เกรียงศักดิ์ต้องตาม
“นายว่าอะไรนะ มีคนไปตามหาฉันที่ไซต์งาน”
เพื่อนเพชรที่หน้าตายังมีร่องรอยเขียวช้ำปูดบวม เหมือนโดนต่อยมา บอกต่อ
“ใช่! พอฉันบอกว่านายลาพักร้อน ก็ถามอยู่นั่น ว่านายจะกลับเมื่อไหร่ ฉันเห็นท่าทาแปลกๆ ฉันเลยไม่บอก แต่พอไม่บอกก็อย่างที่เห็น”
เพชรมองหน้าเพื่อน เห็นร่อยรอยความบอบช้ำก็ยิ่งโกรธ สบถออกมา
“เลวมาก”
เพื่อนเพชรถามอย่างเป็นห่วง
“มีอะไรหรือเปล่า? เพราะเจ้ายุทธที่อยู่คอนโดเดียวกับนายก็มาบอก เห็นคนไปวนเวียนแถวห้องนายทุกวัน”
“ไม่มีอะไร” เพชรมองเพื่อน ทั้งห่วง และเกรงใจ “ตกลง นายไม่เป็นไรมากใช่มั้ย”
“ฮื่อ! แต่บอกตรงๆ ว่าห่วงนาย พอดีฉันมาดูไซต์งานแถวนี้ เลยรีบมาบอก ยังไงระวังตัวด้วยนะเพชร”
เพชรพยักหน้า สีหน้าเครียดเคร่ง “ขอบใจมากเพื่อน แล้วเจอกัน”
เพื่อนเพชรพยักหน้าแล้วเดินออกไป จังหวะนี้ทับทิมเข็นรถพลอยเข้ามาทางด้านหลัง หน้าโกรธขึ้ง
“มันพาลกับทุกคน เลว!”
“พี่ไม่ต้องบอกใช่มั้ย ว่าเพชรต้องทำยังไง”
“ครับพี่พลอย”
เพชรโกรธและเกลียดเกรียงศักดิ์มากขึ้น

ครู่ต่อมาเพชรฉุดกระชากมือของน้ำหนึ่งอย่างแรงแล้วผลักขึ้นรถ
“โอ๊ย...เจ็บ...ปล่อยพี่เพชร”
“ขึ้นไป”
“นี่มันอะไรกันคะพี่เพชร”
เพชรดุ “ไม่ต้องถาม เธอมีหน้าที่อย่างเดียว ฟังคำสั่งพี่”
น้ำหนึ่งเถียง “น้ำหนึ่งไม่ฟัง”
“ไม่ฟังใช่มั้ย”
น้ำหนึ่งไม่ทันตอบ เพชรก็กระชากร่างของน้ำหนึ่งเข้ามาหา ทำท่าจะจูบ ทับทิมมองอย่างสะใจ แต่
พลอยมองด้วยสีหน้าขัดใจ ดูออกว่าเพชรชอบน้ำหนึ่ง
ด้านน้ำหนึ่งเอามือตะปบเข้าที่ปากเพชรอย่างแรง บอกเสียงแข็ง
“อย่านะคะ”
เพชรตวัดจับมือน้ำหนึ่งกางออก “คิดเหรอว่าเราจะสู้แรงพี่ได้ ขึ้นรถ”
เพชรพูดจบก็กระชากร่างน้ำหนึ่งยัดเข้าไปในรถอย่างแรง ก่อนออกรถไป ทับทิมมองตามอย่างพอใจ
“ก่อนไอ้เกรียงศักดิ์มันจะตามมา ลูกมัน ก็ได้ตำแหน่งเมียน้อยของพจนีย์แล้วล่ะ”
“พลอยกลัวมากกว่า แม้ว่าจะได้น้ำหนึ่งเป็นสะใภ้ตัวจริง”
ทับทิมมองมาอย่างสงสัย พลอยบอกต่อ
“ถึงเพชรจะทำท่ารังเกียจน้ำหนึ่ง แต่ทุกครั้งที่เพชรมองเด็กนั่น พลอยไม่เห็นสายตาเพชรจะเกลียดยัยเด็กนั่นเลย”

พลอยชักไม่สบายใจ ไม่ได้หึง แต่กลัวเพชรจะอยู่ข้างน้ำหนึ่ง
สองข้างทางเต็มไปด้วยป่า ต้นไม้ใหญ่รกครึ้ม หมอณัฐขับรถมากับอลิส สภาพรถของหมอณัฐส่ายไปมา จนอลิสถาม

“รถเป็นอะไรคะพี่หมอ”
“ไม่รู้ จอดดูดีกว่า”
หมอณัฐเบนรถแล้วจอดเข้าข้างทาง เห็นล้อรถข้างหนึ่งแบนแต๊ดแต๋
อลิสตามลงมาดู ตกร้องโอเวอร์โครตๆ “ว้ายยย!ยางแตก!!”
“สงสัยตอนพี่ออกพื้นที่วันก่อน เผลอเหยียบอะไรไป”
อลิสอารมณ์เสียหน้าตาหงุดหงิดมาก “แล้วจะทำยังไงคะ”
หมอณัฐ ยิ้มเอ็นดูน้อง “ยางแตก ก็เปลี่ยนยางสิจ้ะอลิส รอพี่เดี๋ยว”
หมอณัฐเปิดท้ายรถหยิบยางอะไหล่มาเปลี่ยนอย่างคล่องแคล่ว อลิสยืนหงุดหงิดบ่นบ้าตามประสา
“เร็วนะคะพี่หมอ อลิสไม่ใช่สถานสงเคราะห์ อลิสไม่ชอบบริจาคเลือดให้ยุงค่ะ”
อลิสปัดแขนปัดขาตัวเองไปตามประสา เพชรบึ่งรถสวนทางออกมาหน้าตาบึ้งตึง เห็นอลิส และหมอณัฐหันหน้าเข้าหารถ โดยหันหลังให้ทางพอดี
รถของเพชรขับผ่านเร็วและแรงฝุ่นตลบ หน้าตาน้ำหนึ่งตกใจ น้ำหนึ่งมองแต่เพชรที่ขับรถแรง ไม่ได้มองอลิส ไม่เห็นว่าอลิสหันมาแว้ด ด่าไล่หลัง
“ไอ้บ้าเอ๊ย...ขับรถยังไง ฝุ่นตลบหมด”
หมอณัฐ เงยหน้าขึ้นมาจากการเปลี่ยนล้อ “ก็เหมือนกับที่อลิสชอบขับนั่นแหละ ขับแบบไม่เห็นหัว
คน”
“ก็อลิสสวยและรวยมาก อลิสทำอะไรก็ไม่ผิด”
“ตรรกะอลิสอีกแล้วใช่มั้ย”
อลิสยิ้มมั่นใจ “ใช่ค่ะ”
“เค้าเรียกตรรกะของคนนิสัยไม่ดี หลงตัวเอง”
อลิสหัวเราะ “ว้ายย...คำด่าของพี่หมอ เจ็บจุงเบย”
อลิสไม่สนใจหมอณัฐ หันไปมองภาพรถคันนั้น ไม่เห็นท้ายรถแล้ว อลิสบ่นอุบ
“อย่าให้เจออีกทีนะ จะจัดการให้เข็ดเลย ไม่รู้รึไง ตรรกะอลิส...ทำอะไรก็ไม่ผิด”
หมอณัฐ ได้แต่ส่ายหน้าระอาก่อนบอก
“เจอคนจริงเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็รู้ ตรรกะอลิส จะเป็นยังไง”
อลิสเชิดหน้าอย่างถือดี

พจนีย์เดินเข้าไปในบ้านเชิงเขา พลอยจงใจเลื่อนรถเข็นมาด้านหน้าอย่างแรง แทบจะชน พจนีย์ที่กำลังจะก้าวเข้าไปในบ้านตกใจ ร้องลั่น
“ว้าย!พี่พลอย” พจนีย์แอบทำหน้าไม่พอใจ “ทำไมพี่พลอย ออกมาอย่างนี้คะ เกือบชนพจน์เลย”
พลอยพูดนิ่งๆ น้ำเสียงขุ่นไม่พอใจ “พี่ต้องถาม...ว่าพจน์เข้ามาทำไม”
พจนีย์ยิ้มประจบ “ถามได้...ก็เข้ามาหาพี่เพชรสิคะ...จะได้สมจริงสมจังกับการเป็นเมียพี่เพชรหน่อย”
“เพชรไม่อยู่”
พจนีย์ตกใจ หน้าเสีย “อย่าบอกนะคะว่าพี่เพชรกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว”
“เพชรไม่ได้กลับกรุงเทพฯ....เพชรไปบ้านไร่ของตากลั่น”
พจนีย์นิ่งคิด “บ้านไร่ตากลั่น ที่เค้าขายที่ ให้พี่พลอยน่ะเหรอคะ”
“ใช่...”
“ไปทำไมบ้านร้าง” พจนีย์ฉงน
พลอยแอบอมยิ้มขณะบอก “ไม่รู้...รู้แต่ว่า เพชรพาน้ำหนึ่งไปด้วย”
“ยัยน้ำหนึ่ง”
พจนีย์แทบจะกรี๊ดออกมาแต่ไม่กล้า ได้แต่บอก
“ถ้าพี่เพชรไม่อยู่ งั้นพจน์กลับก่อนนะคะ” พจนีย์เดินออกไปเลย
พลอยมองตาม แอบยิ้มพอใจ คิดในใจ อย่างเย้ยหยัน
“ทำยังกับฉันไม่รู้ ว่าเธอจะไปไหน? เธอไปไม่ถึงหรอก พจนีย์”

ทับทิมนั่งจัดแจกันดอกซ่อนกลิ่นอยู่ สีหน้าของทับทิมเคร่งขรึม แววตาที่มองดูดอกไม้ในมือ
วาววับน่ากลัว พลอยเคลื่อนเก้าอี้เข้ามาเรียกเบาๆ
“แม่ค่ะ”
ทับทิมไม่ได้หันไป มีเพียงดวงตาที่เหลือบมองมา ได้ยินพลอยบอก
“พลอยสงสัยว่าพจนีย์จะไปพังวิมานของเพชร แม่ช่วยจัดการให้พลอยหน่อยค่ะ”
ทับทิมนิ่งฟัง พลอยเยื้อยยิ้ม น้ำเสียงของพลอยมีเลศนัยซ่อนอยู่
ท่วงท่าอารมณ์ของทับทิม ซ่อนความเป็นคนป่วยโรคจิตเอาไว้ แท้จริงแล้วในอดีตทับทิมเคยฆ่าสามีตัวเองเพราะหึงหวง และพลอยเห็นเหตุการณ์นี้

ด้านเพชรขับรถด้วยความเร็วสูงมาตามทางที่ขรุขระ ร่างน้ำหนึ่งเซไปมา สะดุ้งสะเทือนตามแรงกระแทก ของรถ น้ำหนึ่งดูท่าทีจึงพูดตะล่อม
“พี่เพชรคะ..ใจเย็นๆ นะคะ...มีเรื่องอะไร เราค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันได้ค่ะ”
เพชรบอกอย่างดุดัน “ไม่ได้ พ่อน้ำหนึ่งทำเกินไป”
น้ำหนึ่งตกใจ “คุณพ่อทำอะไรอีกคะ”
“ความเดือดร้อนให้กับทุกคน เธอต้องชดใช้น้ำหนึ่ง”
พูดจบเพชรก็จอดรถพรืด น้ำหนึ่งหน้าคะมำ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นบ้านหลังหนึ่งอยู่ตรงหน้าแต่ห่างออกไปจากที่จอดรถ สภาพเก่าๆ น่ากลัว น้ำหนึ่งจ้องมองงงๆ แต่ยังไม่ทันได้ทำหรือถามอะไร เพชรก็กระโดดลงมาจากรถ อ้อมมาเปิดประตู กระชากร่างของน้ำหนึ่ง
“ลงมา”
ร่างแบบบางของน้ำหนึ่งลอยหวือตามแรงกระชากของเพชรทันที

เพชรลากมือของน้ำหนึ่งตรงไปยังบ้านของตากลั่น น้ำหนึ่งร้องลั่น
“ปล่อยนะพี่เพชร ปล่อย” น้ำหนึ่งพยายามดิ้นรนไปมา
“ไม่ต้องร้อง เธอได้อยู่ที่นี่แน่น้ำหนึ่ง”
เพชรลากน้ำหนึ่ง ส่วนอีกมือไขกุญแจบ้าน น้ำหนึ่งมองสภาพบ้านอย่างหวาดผวา
“อย่าพี่เพชร...น้ำหนึ่งกลัว กลัว”
“ถึงกลัวยังไง เธอก็ต้องอยู่ที่นี่”
เพชรดุ ขณะที่มือไขกุญแจ เปิดพร้อมลากน้ำหนึ่งเข้าไปด้านใน จังหวะนั้นเอง มือถือของน้ำหนึ่งหล่นลงที่พื้น

เพชรก้มลงเก็บ พร้อมลากน้ำหนึ่งเข้าไปในห้อง ปิดประตูปัง
ทางด้านรจนาเดินออกมาหน้าบ้าน มองหา แต่ไม่เห็นใคร รจนาหน้านิ่วขณะพึมพำ

“พี่พจนีย์ต้องไปหาพี่เพชรแน่ๆ เลย”
รจนาทำท่าไม่พอใจ แอบหึงหวงเพชรอยู่ในที รีบเดินออกไปทันที

พจนีย์ขี่มอเตอร์ไซค์มาตามทางอันขรุขระ มุ่งหน้าสู่บ้านตากลั่น พจนีย์ขี่รถผ่านทีก็สะดุ้งสะเทือนที ขณะที่ตะวันคล้อยต่ำลงเรื่อยๆ
ระหว่างนั้นเหมือนมีคนมองจ้องพจนีย์ตลอดเวลา บรรยากาศน่ากลัวมาก

ฝ่ายหมอณัฐยังคงสาละวนอยู่กับการเปลี่ยนล้อ มีอลิสเร่งยิกๆ
“เสร็จรึยังคะพี่หมอ?” อลิสกวาดสายตามอง “นี่มันจะเย็นแล้ว อลิสไม่ชอบอยู่ที่แบบนี้นานๆ
อลิสกลัว”
หมอณัฐเย้า “โลกนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับอลิสหรอก”
อลิสหน้าง้ำ “พี่หมอ!”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7 วันที่ 19 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager