อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7/5 วันที่ 21 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7/5 วันที่ 21 เม.ย. 56

ภาพที่เห็นน้ำหนึ่งวิ่งตัดหน้ารถผุดขึ้นมาอีก
“มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ ผู้หญิงคนนั้นมันต้องเป็นนังน้ำหนึ่ง”
อลิสคิดสระตะแล้วหันขวับจะเดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หมอณัฐที่จะออกไปทำงานเดินเข้ามา สองคนเกือบชนกัน อลิสร้องลั่น
“ว้าย!”
“จะรีบไปไหนอลิส”
อลิสยิ้มทะเล้น “มาเที่ยว ก็ต้องไปเที่ยวสิคะ...อลิสไปก่อนนะคะ เดี๋ยวมา”
อลิสจะเดินออกไป หมอณัฐร้องเรียกไว้

“เดี๋ยว”
“อะไรคะ”
“อลิสไปเที่ยวจริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิคะ พี่หมอทำไมถามแปลกๆ”
“ก็อลิสทำท่าแปลกๆ เหมือน...อยากรู้อยากเห็นเรื่องอะไรอย่างนั้นแหละ”

“ก็แล้วถ้าอลิสบอกว่า อยากรู้เรื่องคุณพลอย พี่หมอจะว่ายังไงคะ”
อลิสทำหน้ายิ้มยั่ว หมอณัฐเขินนึกว่าพูดเล่น
“เรานี่จริงๆ เลยอลิส” หมอณัฐเดินออกไป
อลิสหัวเราะขำร้องตาม “เอ๊า!พี่หมอ อย่าเพิ่งรีบไปสิคะ...มาเล่าเรื่องคุณพลอยให้อลิสฟังก่อน”
หมอณัฐอมยิ้มเขิน เดินขึ้นรถ แล้วขับออกไป อลิสมองตามจนรถของหมอณัฐแล่นออกไป
“ก็พี่หมอไม่ยอมเล่าเรื่องคุณพลอยให้ฟังนี่ อลิสถึงต้องสืบเอง!”

ขณะนั้นพลอยนั่งรถเข็นมาเพียงลำพัง ดวงตาครุ่นคิดถึงเรื่องที่คุยกับน้ำหนึ่ง
“แม้กระทั่งไปแทนที่คุณแม่ของหนูอย่างนั้นน่ะหรือ”
น้ำหนึ่งได้แต่อึ้ง นิ่งเงียบ พลอยทำหน้าเย้ยหยัน
“ฉันไม่ไปแทนที่แม่เธอหรอกน้ำหนึ่ง...มันจะมากกว่านั้น!”
ดวงตาพลอยเต็มไปดวยความเคียดแค้น โกรธเกลียด ชิงชังอัดแน่น แล้วจู่ๆ พลอยก็ทำท่าจะลุกเดินขึ้นมา แต่กลับล้มแผละลงไป ทว่าพลอยฮึดสู้ จับพนักรถเข็น พยุงตัวเองขึ้นมาใหม่ ท่าทางของพลอยแข็งแรงขึ้นทุกวัน

น้ำหนึ่งเดินวนเวียนอยู่ที่ด้านนอกตัวบ้าน สีหน้ากลุ้มหนัก คิดในใจ
“เราเป็นห่วงพี่พลอย จนลืมนึกถึงคุณแม่” ก่อนจะพึมพำออกมา “คุณแม่น้ำหนึ่งขอโทษ”
น้ำหนึ่งเครียดจัด รู้สึกผิดต่อแม่และพลอย น้ำหนึ่งเดินออกไป ระหว่างนั้นอลิสเดินเข้ามาในบริเวณบ้านแล้ว กิริยาท่าทางของอลิสอยากรู้อยากเห็นเต็มที

แต่อลิสยังไม่ทันเห็นน้ำหนึ่ง
ส่วนภายในห้อง ทับทอมนอนแบบอยู่บนเตียง ท่าทางยังเครียดจัดอย่างเก่า เพชรเอายามาให้

“ยาครับแม่”
“แม่ไม่กิน”
“แต่คุณหมอสั่งให้แม่กินตลอดนะครับ”
“คนบ้านนี้มันบ้า บ้าทั้งแม่ทั้งลูก!”
เพชรปลอบ “แม่กับพี่พลอยไม่ได้บ้า มันเป็นแค่ยาคลายเครียด แม่ทานนะครับ จะได้ดีขึ้น”
เพชรกุลีกุจอ เอายาเอาน้ำให้ทับทิมกิน ทับทิมมองหน้า เพชรฝืนยิ้มเอาใจ
“ทานนะครับ” เพชรพยายามตะล่อมจับมือทับทิมออกมา เอายาวางไว้ให้ แล้วยื่นแก้วน้ำ ทับทิมรับมาก่อนบอก
“แม่อยากอยู่คนเดียว”
“งั้นแม่พักผ่อนเยอะนะครับ ผมอยู่ด้านนอกนี่แหละ มีอะไรแม่เรียกผมได้ตลอดเวลา”
เพชรเดินออกไป ทับทิมนั่งหน้าเครียดเคร่ง มือกำยาแน่น ไม่ยอมกิน
“ฉันไม่บ้า ฉันไม่กิน”
ทับทิมเอายาทิ้งลงในถังขยะ

เพชรเดินออกมานอกห้องของทับทิม สีหน้าของเพชรกังวล กลุ้มใจ เป็นสีหน้าที่เหน็ดเหนื่อยเหลือแสน

ทับทิมนั่งน้ำตาไหลอยู่ภายในห้อง จ่อมจมอยู่กับความทุกข์ใจ ภาพความทุกข์ทรมานต่างๆ ของพลอย ทั้งตอนถูกเกรียงศักดิ์ทิ้งขับรถชนจนพิการ ถูกดาราณีลากตัวท้าย หัวอกของคนเป็นแม่เห็นแล้วใจสลาย ทับทิมครุ่นคิดถึงเรื่องร้ายในอดีต

วันนั้นทั้งที่เป็นตอนกลางวัน แต่ในห้องนอนทับทิมกลับมืดสลัวๆ บรรยากาศวังเวงน่ากลัว ร่างของจินดานอนจมกองเลือด ทับทิมนั่งถือมีดอยู่ มองจ้องร่างไร้วิญญาณของจินดาสะอื้นไห้
“ฉันทนไม่ได้...ทนไม่ได้จริงๆ ถ้าคุณจะทิ้งฉันไปมีคนใหม่....เราต้องอยู่ด้วยกันจินดา...เรา
ต้องอยู่ด้วยกัน
ทับทิมค่อยๆ เอามือลูบหน้าจินดาอย่างเสียดาย หวงแหน อาลัยอาวรณ์ พลอยในชุดนักเรียนประถมต้นเดินเข้ามา พลอยกรี๊ดสุดเสียงเมื่อเห็นร่างของจินดานอนจมกองเลือด
“พ่อ!”
ทับทิมสะดุ้งเฮือก หันขวับไปมองพลอยอย่างตกใจ

ทับทิมนอนหลับอยู่ในห้อง เหงื่อแตกพลั่ก แต่ดวงตาภายในเปลือกตานั้นกลิ้งกลอกตลอดเวลา เหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมาหลอกหลอน

วันนั้นพลอยซึ่งอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลาย กำลังเอาธูปปักลงกระถางหน้ารูปภาพของจินดา
“พลอยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อถูกคนร้ายฆ่าตาย”
ทับทิมเสียงสั่นๆ “ทำไมพลอยคิดอย่างนั้น”
พลอยทำท่าครุ่นคิดถึงความหลัง “ถึงตอนนั้นพลอยจะยังเด็ก แต่พลอยก็จำได้ พลอยไม่เห็นคนร้าย พลอยเห็นแต่แม่...และมือของแม่ก็ถือมีด เปื้อนเลือด”
สีหน้าทับทิมซีดเผือด เนื้อตัวสั่นระริก พลอยจ้องหน้าทับทิม
“แม่ฆ่าพ่อใช่มั้ยคะ”

ทับทิมนอนกระสับกระส่ายไปมา รำพึงรำพัน
“ไม่...ฉันไม่ได้ฆ่าพ่อแก ฉันจะฆ่าพ่อแกไปทำไมพลอย ฉันจะฆ่าพ่อแกไปทำไม”
ถามตัวเองเสร็จ ทับทิมก็ร้องไห้โฮ แบบคนเก็บกดเสียสติ เพชรที่ดูอยู่ด้านนอก ได้
ยินเสียง ยิ่งเครียด อยู่บ้านนี้ไม่เคยมีความสุขเลย!
เพชรไม่รู้เรื่องที่พลอยเห็นทับทิมฆ่าจินดาตาย รู้แค่พ่อถูกคนทำร้ายตาย
เพชรหลับตาลงเหนื่อยอ่อน บอกตัวเองในใจ
“แกต้องทำให้แม่ ทำให้พี่พลอยมีความสุขเพชร!”
เพชรผลุนผลันเดินออกไป

เพชรจะเดินออกไปนอกบ้าน เห็นอลิสจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน เพชรเขม้นตามองอลิสจำได้ พลอยเคลื่อนรถเข็นเข้ามา บอกเพชรเสียงเรียบ
“แขกพี่...เดี๋ยวพี่จะรับรองเค้าเอง เพชร...ไปดูแลน้ำหนึ่งให้ดีแล้วกัน”
พลอยเคลื่อนรถเข็นออกไป

เพชรวิ่งออกมาด้านหลังบ้าน กวาดตามองหาน้ำหนึ่ง
“น้ำหนึ่ง..น้ำหนึ่ง”
อลิสชะงัก ได้ยินเสียงของเพชรเรียกน้ำหนึ่งๆ
“น้ำหนึ่ง!”
อลิสจะตามเสียงไป แต่ต้องชะงัก เมื่อพลอยเลื่อนรถเข็นออกมารวดเร็ว จากตรงทางลาดที่พลอย
ใช้เข็นรถ
“มาหาใคร”
อลิสตกใจหน้าเจื่อน ก่อนแสร้งยิ้ม “ก็มาหาคุณพลอยไงคะ”
พลอยยิ้มรู้ทัน “แต่ท่าทางของคุณอลิสไม่เห็นจะสนใจฉันเลย อยากรู้เรื่องคนบ้านนี้เหรอคะ”
อลิสยิ้มเจื่อน เสียงของเพชรดังขึ้น
“น้ำหนึ่งๆ”
อลิสหันไปมอง อาการปิดไม่มิด พลอยยิ้มเย้ย
“คุณอยากรู้เรื่องคนบ้านนี้จริงๆ ด้วย”
ว่าพลางพลอยเลื่อนรถเข็นเข้ามาใกล้ๆ อลิสถอยหลังกรูด แทบจะล้ม
“คุณจะทำอะไร”
“เล่าทุกอย่างให้คุณฟังไง...รอฟังดีๆ แล้วกัน”
พูดเท่านั้น พลอยก็ไม่ปล่อยให้อลิสตั้งตัว แต่พลอยกลับเลื่อนรถเข็นพุ่งชนเข้าที่ร่างของอลิสอย่างแรง อลิสล้มลง ร้องลั่น
“โอ๊ย”
พลอยพุ่งตัวเองลงมาจากรถเข็น กระชากผมอลิสอย่างแรง

“ไง...อยากรู้เรื่องอะไรถามมา ฉันจะบอกให้หมดเลย”
ด้านเพชรกำลังวิ่งตามมา พร้อมกับร้องเรียกหาน้ำหนึ่ง

“น้ำหนึ่งๆ”
ส่วนน้ำหนึ่งกำลังเดินมา และกำลังจะเดินไปทางเดียวกับที่พลอยกระชากผมอลิสอยู่ อลิสมองพลอยในอาการหวาดผวา ตกใจ และตื่นกลัว ไม่คาดคิด พลอยกระชากผมถามอีก
“อยากรู้เรื่องที่ฉันพิการใช่มั้ย” น้ำเสียงพลอยเกรี้ยวกราด “อยากรู้เรื่องว่าคนพิการทำอะไรได้มั่งใช่มั้ย”
อลิสบอกหน้าตาตื่น “เปล่านะคะคุณพลอย ฉันเปล่า”
พลอยกระชากผมมือเกร็ง “ไม่ต้องมาแก้ตัว ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเห็นฉัน เธอก็ดูถูกเหยียดหยามฉัน”
อลิสรีบแก้ตัว “ไม่นะคะคุณพลอย ฉันไม่ได้ดูถูกคุณ ฉันมาที่นี่แค่อยากรู้...น้ำหนึ่ง ได้อยู่ที่นี่หรือเปล่า”
พลอยชะงัก “น้ำหนึ่ง?”
อลิสรีบบอก “น้ำหนึ่งเป็นเพื่อนฉันค่ะ วันนั้นฉันเหมือนจะเห็นน้ำหนึ่งแว้บๆ เลยอยากมาดูให้แน่ใจ ว่าน้ำหนึ่งอยู่นี่หรือเปล่า”
พลอยตวาด “ที่นี่ไม่มีใครทั้งนั้น...” มองจ้องหน้าอลิส จิกผมแรงขึ้น “เธอมาที่นี่เพราะอยากรู้...คนพิการอย่างฉัน มันจะทำอะไรได้ เธอได้รู้แน่อลิส”
พลอยผลักอลิสออกอย่างแรง อลิสหงายหลังล้มลงร้องลั่น
“โอ๊ย”
พลอยถอยหลังรถเข็นออกมา จดสายตาจ้องเขม็งที่อลิสอย่างไม่วางตา อลิสมองพลอยอย่างตื่นตระหนกตกใจ โดยที่ไม่มีใครคาดคิดพลอยเลื่อนรถพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว อลิสร้องกรี๊ด
“อย่า”
น้ำหนึ่งได้ยินเสียงอลิส ชะงัก หันไปมองตามเสียง เป็นจังหวะเดียวกับที่รถของพลอยพุ่งเข้าชนร่างของอลิสอย่างแรง อลิสร้องเสียงหลง เจ็บปวดมาก
“โอ๊ย”
พลอยมองผลงานอย่างสะใจ ก่อนจะถอยรถเข็นออกมา อลิสร้องถอยหลังกรูด
“อย่า!อย่า ช่วยด้วยๆๆๆๆ”
น้ำหนึ่งสะดุดหู แต่ไม่มั่นใจ ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “เสียง อลิส”
น้ำหนึ่งจะวิ่งไป มือของเพชรคว้าข้อมือของน้ำหนึ่งเอาไว้เต็มแรง น้ำหนึ่งร้องตกใจ
“ว้าย”
ร่างของน้ำหนึ่งเซถลาเข้าสู่อ้อมอกของเพชร แรงเหวี่ยงของน้ำหนึ่งทำให้เพชรเสียหลัก สองหนุ่มสาวล้มลง ในลักษณะที่ศีรษะของเพชรกระแทกลงกับพื้น และน้ำหนึ่งล้มทับเพชรลงมา
เพชรร้อง “โอ๊ย”
“พี่เพชร”
น้ำหนึ่งตกใจมาก ผวาเข้ากอดเพชร ลืมเรื่องเสียงของอลิสไปทันที ขณะที่ทับทิม เบิกตาโพลงขึ้นมา

พลอยถอยหลังอีก แล้วพุ่งรถเข็นเข้าทำท่าจะชนอลิส แต่คราวนี้อลิสตั้งสติพลิกตัวหลบทัน แรงที่พลอยเหวี่ยงมาเต็มแรงนั่นทำให้พลอยเสียหลัก รถคะมำล้มลงไป พลอยร้องลั่น
“โอ๊ย”
ร่างของพลอยไถลลงกับทางพื้นลาด อลิสตะลึง เมื่อเห็นพลอยล้มลงหน้ากระแทกครูดไปกับพื้น พลอยนิ่งไป ก่อนจะหันขวับกลับมา
อลิสแทบช็อก เห็นใบหน้าของพลอยถากเป็นทางตามการครูด เลือดซึมออกมาแดงฉาน
พลอยค่อยๆ เอามือจับใบหน้า แล้วยกมือขึ้นมาดูเห็นเลือด “ไม่...ไม่จริง หน้าฉัน...หน้าฉัน เธอ!”
“เปล่านะฉันเปล่า”
พลอยกรีดร้องสุดเสียง “เธอทำฉัน” แล้วปล่อยโฮออกมา กลัวไม่สวยมากกว่าเจ็บ
อลิสยังไม่ทันแก้ตัวอะไร ทับทิมก็วิ่งเข้ามา พุ่งเข้ามาหากอดประคองพลอย
“พลอย..พลอย”
พลอยกอดแขนทับทิม ร้องไห้ อ้อน “แม่..ช่วยด้วย...คุณอลิส..คุณอลิสทำพลอย”
“เปล่านะคะ คุณน้า..ฉันเปล่า”
“ฉันไม่เชื่อ ลูกฉันหน้าตาเหวอะหวะแบบนี้ แปลว่าลูกฉันมันเอาหน้าไปครูดกับพื้นเองรึไงฉันจะฟ้องหมอณัฐ!”
อลิสหน้าแหยไปทันที
-ตัดไป-
หมอณัฐอยู่ในห้องทำงานที่โรงพยาบาล ถอนหายใจเฮือก ทั้งตกใจ และหนักใจ ขณะคุยโทรศัพท์
“ผมขอโทษครับน้าทับทิม ขอโทษจริงๆ” หมอณัฐวางสายด้วยสีหน้ากังวล “อลิสไม่น่าเลย...ป่านนี้คุณพลอยจะเป็นยังไงบ้าง”
หมอณัฐได้แต่ส่ายหน้าระอา

ด้านพลอยมองตัวเองที่หน้ากระจก เห็นใบหน้าตัวเองเต็มไปด้วยรอยครูด เป็นแผล พลอยโกรธจัด กำมือแน่น ก่อนค่อยๆ ยกมือขึ้นมา พบว่าในมือของพลอยมีเศษกระเบื้อง พลอยค่อยๆ เอาเศษกระเบื้องครูดลงบนใบหน้า นัยน์ตาวาวโรจน์ เจ็บ! แต่เล็งเห็นผลที่จะได้มามากกว่า ว่าทุกคนต้องสงสารเห็นใจตน พลอยมองดูเลือดที่ค่อยๆ ไหลซึมออกมา

ก่อนยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิป ส่งไปให้ทับทิม ด้วยดวงตาสาแก่ใจ
ส่วนเพชรนอนอยู่บนเตียง น้ำหนึ่งนำเอาผ้าเย็นมาเช็ดให้ ถามอย่างอาทร

“พี่เพชรยังเจ็บอยู่มั้ยคะ”
“พี่ไม่เป็นไร” เพชรลุกขึ้น ในอาการเจ็บๆ มึนๆ
น้ำหนึ่งถามเสียงหลง “พี่เพชร จะไปไหน”
เพชรแกล้งทำเป็น หนักใจ ว้าวุ่น สับสน ขณะบอก “ไป..ที่ที่ไม่มีน้ำหนึ่ง”
“พี่เพชร” น้ำหนึ่งตกใจ ร้องไห้ออกมา “นี่พี่เพชรรังเกียจน้ำหนึ่งมากขนาดนี้เลยเหรอคะ”
เพชรแกล้งมองมาด้วยสีหน้ากังวล ปนหนักใจ ก่อนจะส่ายหน้า “ตรงกันข้าม...นับวันหัวใจพี่มีแตน้ำหนึ่ง และพี่ก็รู้ว่า..ถ้าเรายังอยู่ใกล้กัน...ซักวัน..พี่ก็คงต้องรักน้ำหนึ่งหมดใจ และพี่พลอยก็คง...ต้องเสียใจ ที่พี่ไปหลงรักลูกของศัตรู ลาก่อนน้ำหนึ่ง”
เพชรเสริมให้น่าเชื่อถือ หันหลังเดินกลับไปที่ประตู น้ำหนึ่งมองตาม ใจหายวับ ก่อนผวาเข้าไปกอดด้านหลังเพชร
“พี่เพชร..พี่เพชรอย่าไปไหนนะคะ..น้ำหนึ่งรักพี่เพชร น้ำหนึ่งรักพี่เพชรค่ะ”
เพชรอึ้ง ความรู้สึกสงสารท่วมท้นล้นหัวใจ ก่อนที่เพชรจะยิ้มหยันออกมาอย่างพึงพอใจ เอามือกุม
มือน้ำหนึ่งเอาไว้ หันกลับมาแสร้งทำท่าหนักใจ
“แล้วเราจะรักกันได้ยังไง? พี่ยังมองไม่เห็นทางเลย”
“น้ำหนึ่งจะกลับไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่”
ประตูเปิดออก เพชรกับน้ำหนึ่งหันขวับไปมอง เห็นพจนีย์ในสภาพอิดโรยตาขวางยืนอยู่
พจนีย์เย้ยหยัน
“กลับไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่....เรื่อง...เป็นเมียน้อยคนอื่นหรือคะคุณน้ำหนึ่ง”
“พจน์” เพชรปราม
พจนีย์ดุเพชร “หยุดนะพี่เพชร พจน์จะจัดการกับนังผู้หญิงหน้าด้านคนนี้เอง อยากได้พี่เพชรนักใช่มั้ย มานี่ นังน้ำหนึ่ง!”
พจนีย์ไม่ฟัง ลากแขนน้ำหนึ่งออกไปอย่างแรง เพชรตะโกนก้อง
“หยุดนะพจน์ หยุด”
เพชรเดินตามออกไปทันที

พจนีย์ฉุดกระชากลากน้ำหนึ่งมา น้ำหนึ่งร้องโอดโอย
“ปล่อยฉันนะคะปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
เพชรวิ่งตามหลัง ตะโกนดังลั่น
“ปล่อยน้ำหนึ่งนะพจนีย์”
เพชรจะตาม แต่พลอยเลื่อนรถออกมาจากข้างทาง ด้วยสภาพใบหน้าเป็นรอยถาก เห็นเลือดสีแดง ไหลซึม แผลบนใบหน้ามากกว่าเดิม สภาพน้ำตานองหน้า เพชรตกใจ
“พี่พลอย! ทำไมพี่พลอยเป็นอย่างนี้”
“พี่ถูกทำร้ายเพชร....พี่ถูกทำร้าย” พลอยสะอึกสะอื้นผวาตัวกอดเพชรแน่น “น้ำหนึ่งพาคนมาทำร้ายพี่!”
เพชรอึ้ง ตะลึง เงียบงันไป

ด้านพจนีย์ผลักน้ำหนึ่งลงกับพื้นอย่างแรง น้ำหนึ่งร้องลั่นด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย”
พจนีย์ตามมากระชากผม “เจ็บเป็นด้วยเหรอผู้หญิงหน้าด้าน...ฉันอยากรู้จริงๆ...พ่อแม่เธอเลี้ยงเธอด้วยอะไร ทำไมเธอถึงได้ใฝ่ต่ำขนาดนี้ อยากได้พี่เพชรจนตัวสั่นทั้งๆ ที่รู้ว่าเค้ามีฉันอยู่แล้ว”
ขาดคำพจนีย์ตบหน้าดังผลัวะ

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7/5 วันที่ 21 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager