อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2/2 วันที่ 7 เม.ย. 56
“น้ำหนึ่งซื้อเสื้อมาฝากพี่เพชรค่ะ พอดี..เห็นพี่เพชรทำงานดึกบ่อยๆ บางวันก็ไม่ได้กลับบ้าน พี่เพชรจะได้เอาไว้เปลี่ยน”เพชรทำเป็นยิ้มดีใจมองซึ้งๆ “ขอบใจมากจ้ะที่ห่วงพี่”
เพชรรับถุงเสื้อแล้วไปที่รถของตัวเอง โยนถุงเสื้อเข้าไปโดยไม่ได้สนใจ ขัดกับคำพูดหวานๆ แต่เพชรน้ำบุษย์ยังไม่ทันฉุกคิด ก่อนจะเดินย้อนกลับมาหาเพชรน้ำบุษย์ คราวนี้แตะเอวสาวเจ้าเนียนๆ
“ป่ะ รีบไปกันเถอะ..สายแล้ว เผื่อมีเวลาจะได้ไปทานข้าวกัน”
เพชรน้ำบุษย์รู้ว่าถูกแตะเอว สาวน้อยสะเทิ้นยิ้มเขิน แอบมองเพชร รู้สึกอบอุ่น เขาไม่ได้มีท่าทีที่
จะล่วงเกินแม้แต่นิดเดียว เพชรน้ำบุษย์ยิ้มปลื้มเข้าไปใหญ่
บนถนนสวยๆ เส้นนั้น เห็นต้นปีบเรียงรายกันเป็นแถวเป็นแนว สีขาวนวลตาของดอกปีบดูเหมือนกลีบเมฆลอยละล่อง เพชรน้ำบุษย์มองตาเป็นประกายเจิดจ้า
“ดอกปีบสวยจังเลยนะคะ”
“น้ำหนึ่งชอบเหรอ”
“ค่ะ”
เพชรน้ำบุษย์พูดแค่นั้น เพชรก็เบนรถจอดเข้าข้างทางทันที เพชรน้ำบุษย์งง
“รถเป็นอะไรคะพี่เพชร”
เพชรไม่ตอบ มีเพียงรอยยิ้มหวานอบอุ่นให้เพชรน้ำบุษย์ ก่อนที่จะเดินตรงไปที่ต้นปีบ หยิบใบไม้
ที่พุ่มไม้ข้างๆ มาทำเป็นกรวยกระทงง่ายๆ เอาเศษกิ่งไม้ทำเป็นไม้กลัด ร่างสูงโปร่งของเพชรเอื้อมมือขึ้นไปเด็ดดอกปีบหลายดอกมาใส่กรวย ก่อนเดินมาหาเพชรน้ำบุษย์ที่รถ ยื่นให้
“พี่ให้”
เพชรน้ำบุษย์มองเพชร อึ้ง ตะลึง คาดไม่ถึง ว่าเพชรจะโรแมนติกขนาดนี้ จังหวะนั้นเหมือนมีคนมองมายังสองคน และเอามือถือถ่ายภาพเอาไว้ ขณะที่เพชรเดินอ้อมมาที่รถ ขับออกไป ในใจเพชรไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิด แต่เพชรน้ำบุษย์มองเพชรอย่างปลาบปลื้ม ประทับใจสุดจิต
ด้านหลัง เห็นรถคันหนึ่งวิ่งตาม
ขณะที่เกรียงศักดิ์นั่งทำงานอยู่ที่กระทรวง เสียงแมสเสจมือถือดัง เกรียงศักดิ์หยิบมาดู เห็นเป็น
ภาพเพชรยื่นดอกไม้ให้เพชรน้ำบุษย์
“น้ำหนึ่ง”
ดวงตาเกรียงศักดิ์วาววับไม่พอใจมาก
เพชรขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ทันทีที่เห็นรถของเพชรน้ำบุษย์ รปภ.ก็วิ่งมาเปิดประตูให้ เพชรขับรถเข้าไป นวลกับตาหวานวิ่งออกมารับตามปกติ
“พี่น้ำหนึ่งได้รถมาแล้ว” ตาหวานตื่นเต้นดีใจ
เพชรกับเพชรน้ำบุษย์ก้าวลงมาจากรถคนละด้าน ในมือเพชรน้ำบุษย์มีกระทงดอกปีบอยู่
ตาหวานมองจ้องจนตาค้าง “พี่คนนั้น”
แต่นวลตกใจมาก “คุณน้ำหนึ่ง” รีบเดินปรี่มาหา “ทำไมทำแบบนี้คะ เดี๋ยวคุณพ่อก็โกรธหรอก” นวลหันมาพูดกับเพชรไม่ดุดัน แต่ร้อนรน “คุณรีบกลับไปเลยค่ะ แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก”
เพชรชะงักมองมายังเพชรน้ำบุษย์ท่าทีตกใจ
“ป้านวล..พูดกับพี่เพชรอย่างนี้ได้ยังไงคะ พี่เพชรอุตส่าห์ไปเอารถให้น้ำหนึ่งนะคะ”
“แต่ถ้าคุณท่านรู้ จะเป็นเรื่องใหญ่นะคะ”
เพชรน้ำบุษย์หน้าเสียหนัก โดยไม่เห็นว่าดวงตาเพชรเป็นประกายวาบขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนบอกเสียงนุ่ม
“ไม่เป็นไรจ้ะน้ำหนึ่ง พี่กลับก่อนแล้วกัน” ค้อมศีรษะให้นวล จะเดินออกไป
เพชรน้ำบุษย์เรียกไว้ “พี่เพชร....เดี๋ยวน้ำหนึ่งโทร.หานะคะ”
เพชรหันหน้ามายิ้มให้ เพชรน้ำบุษย์มองตามเพชรตาละห้อย
นวลรีบบอก “คุณน้ำหนึ่ง รีบเข้าบ้านเถอะค่ะ”
นวลดึงเพชรน้ำบุษย์ ส่วนตาหวานทำท่ายกมือถือใส่เพชรบอกเบาๆ
“เดี๋ยวพี่น้ำหนึ่งโทร.หานะคะ”
“ตาหวาน!”
นวลเอาอีกมือดึงหูตาหวานอย่างแรง ตาหวานร้องลั่น
“โอ๊ย!” พร้อมกับเบิกตากว้างทำเสียงตกใจมาก “พี่คนนั้น”
“ยังจะพี่คนนั้นอีก”
นวลโมโหหันมา ตั้งท่าจะดึงหูตาหวานเข้าบ้าน แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นเกรียงศักดิ์ก้าวเข้ามา
“คุณท่าน”
เพชรน้ำบุษย์หันมาหา “คุณพ่อ” รีบบอก “พี่เพชรรีบกลับเร็วค่ะ”
เกรียงศักดิ์กับเพชรเผชิญหน้ากันแล้ว
“ยังกลับไม่ได้!”
เกรียงศักดิ์พูดเสียงเข้มทรงอำนาจ เพชรมองเกรียงศักดิ์แทบจะเรียกว่าจ้องเขม็ง
เกรียงศักดิ์เดินมาหาเพชรน้ำบุษย์ดึงกระทงดอกปีบออกจากมือลูกสาว แล้วยื่นกระทงคืนให้เพชร
“เอาของคุณคืนไป แล้วอย่ามายุ่งกับลูกสาวผมอีก”
เพชรน้ำบุษย์อึ้งตะลึงงัน “คุณพ่อ...”
เพชรมองหน้าเกรียงศักดิ์ ดวงตากร้าวแข็ง แต่พยายามข่มซ่อนความรู้สึกเกลียดชัง เปล่งประกายเป็นแววรั้นและอยากเอาชนะออกมา เกรียงศักดิ์เองก็จ้องมองเพชรไม่วางตา เห็นเพชรไม่รับ เกรียงศักดิ์จึงบอกต่อ
“ถ้าคุณไม่รับจากมือ งั้นเอาจากพื้นแล้วกัน”
เกรียงศักดิ์ปล่อยกระทงดอกปีบจากมือ ดอกปีบสีขาวค่อยๆ ร่วงหล่นลงพื้น เพชรน้ำบุษย์ใจจะขาด น้ำตาร่วงพร้อมๆ กับดอกปีบหล่นถึงพื้นพอดี นวลและตาหวานอึ้งตะลึงงัน ขณะที่เกรียงศักดิ์เดินมา ใช้เท้าเหยียบดอกปีบ และมือของเกรียงศักดิ์ก็คว้าแขนเพชรน้ำบุษย์ดึงเข้าบ้าน
เพชรน้ำบุษย์หันไปมองเพชร น้ำตากบนัยน์ตาแต่ไม่กล้าพูด มีเพียงสายตาที่บ่งบอกว่า ห่วงใย มากมาย ขณะที่เพชรมองตามเกรียงศักดิ์กร้าว ดวงตาคู่นั้นเผยความเกลียดชังออกมาอย่างเด่นชัด
เพชรคิดแค้นอยู่ในใจ “ยิ่งเหยียดหยามกันเท่าไหร่ ลูกสาวคุณก็จะยิ่งเจ็บเท่านั้น...ช่วยไม่ได้ที่เธอเกิดมาเป็นลูกของนายเกรียงศักดิ์ น้ำหนึ่ง”
เกรียงศักดิ์กึ่งดึงกึ่งลากเพชรน้ำบุษย์เข้าไปในบ้าน ก่อนจะเหวี่ยงลูกสาวลงที่โซฟาเบาๆ ก่อนเอ็ดตะโรดังลั่น
“ทำไมไม่เชื่อฟังพ่อบ้างน้ำหนึ่ง”
เพชรน้ำบุษย์ไม่เถียง พยายามอธิบาย “น้ำหนึ่งไม่ได้ทำอะไรผิด น้ำหนึ่งแค่อยากมีเพื่อน”
“พ่อไม่ได้ห้ามน้ำหนึ่งมีเพื่อน แต่น้ำหนึ่งไม่ควรไปไหนต่อไหนกับผู้ชายที่สถานภาพต่างกัน ใครเห็นเค้าจะคิดยังไง ถ้าลูกสาวรัฐมนตรีเกรียงศักดิ์ ไปไหนมาไหนกับกุ๊ย”
เพชรน้ำบุษย์แย้ง “พี่เพชรไม่ใช่กุ๊ย”
“พ่อจะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับลูก จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่เป็นเรื่องแน่ๆ ถ้าลูกยังไปไหนมาไหนกับมัน”
เกรียงศักดิ์มองดุ เพชรน้ำบุษย์ก้มหน้าร้องไห้ เกรียงศักดิ์เดินกลับออกไป เพชรน้ำบุษย์นั่งร้องไห้
ตาหวานกับนวลแอบมองทั้งเห็นใจ และสงสาร เพชรน้ำบุษย์มองจนร่างเกรียงศักดิ์ลับไป ก็รีบวิ่งออกไปทันที สองคนตกใจ
“คุณน้ำหนึ่งจะไปไหน”
“หรือพี่น้ำหนึ่งจะคิดสั้น วิ่งออกไปให้รถชน” ตาหวานออกอาการจิตตกกลัวมาก “แอร๊ย...”
สองคนวิ่งตามออกไป
เกรียงศักดิ์ขึ้นรถ คนรถขับออกไป เพชรน้ำบุษย์วิ่งออกมา เห็นรปภ.กำลังกวาดดอกปีบใส่ที่ที่ตักผง เพชรน้ำบุษย์วิ่งออกไป ตะโกนสุดเสียง
“อย่า!”
เพชรน้ำบุษย์เอามือปัดไม้กวาดออก แล้วรีบเก็บดอกปีบอย่างรวดเร็วด้วยความหวงแหน น้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจ นวลกับตาหวานวิ่งออกมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง สองคนร้องลั่น
“พี่น้ำหนึ่งอย่า” / “คุณน้ำหนึ่งอย่า!”
สองคนเบรกทันทีเมื่อเห็นเพชรน้ำบุษย์เก็บดอกปีบ
“โถ…คุณน้ำหนึ่ง”
นวลกับตาหวานได้แต่มองเพชรน้ำบุษย์อย่างเห็นใจ
ขณะเดียวกันเพชรแอบมองมาจากช่องของรั้วประตู ยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ขณะที่อลิสนั่งทานอาหารกับเพื่อนในร้านอาหาร จู่ๆ ก็โวยวายเสียงดัง
“เฮ้อ…ฉันตามหาข้อมูลไอ้ผู้ชายที่ชื่อเพชร ตั้งหลายวัน ไม่เห็นจะมีใครรู้จักมันเลย”
“ก็ไม่เห็นเธอต้องสงสัย ถ้าเป็นลูกหลานไฮโซ ก็ต้องมีคนรู้จัก แสดงว่านายเพชรอะไรนี่มันโนบอดี้” เพื่อนว่า
“แสดงว่ายัยน้ำหนึ่งมันใฝ่ต่ำ ไปคบกับแว้นซ์ที่ไหนแน่ๆ เลย ดี! ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่ายัยน้ำหนึ่งมันคบกับใคร ฉันจะได้แฉให้พี่ภาคย์ได้รู้ ว่าเพชรน้ำหนึ่งที่พี่ภาคย์เทิดทูน เอาเข้าจริงมันก็แค่พลอยหุง”
“ตรรกะของเธอ มันเป๊ะอีกแล้วอลิส”
อลิสยกมือตบกันกับเพื่อนอย่างสนุก
คืนนั้นพลอยนั่งร้องไห้อยู่บนรถเข็น เสียงของทับทิมดังก้องในหู
“ฉันรู้จักแกมากกว่า....คนเก่งที่ไม่ระวังศัตรูอาจจะแพ้ แต่คนที่ไม่กล้าทำร้ายศัตรูเพราะใจอ่อน อันตรายยิ่งกว่า...”
พลอยปาดเช็ดน้ำตา แล้วบอกตัวเองด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“พลอยคนเดิมมันตายไปแล้วแม่...พลอยคนที่หลงรักเค้ามากกว่าตัวเอง มันตายไปแล้ว สิ่งที่เหลือมันคือความแค้น ความแค้นเท่านั้น”
ดวงตาของพลอยกร้าวแข็ง เสียงมือถือดัง พลอยเข็นรถไปหยิบโทรศัพท์ แสร้งพูดเสียงเครือเหมือนคนร้องไห้
“ว่าไงจ๊ะเพชร”
เพชรอยู่ที่ไซต์งาน ถามด้วยความเป็นห่วง
“พี่พลอยร้องไห้อีกแล้ว”
พลอยปาดน้ำตา ทำเสียงเข้มแข็ง “พี่ไม่ได้ร้องไห้”
“ดีแล้วครับ...ต่อไปน้ำตาจะหมดไปจากพี่พลอย”
พลอยตั้งใจฟัง ขณะที่เพชรพูดบอกอย่างมั่นใจ
“ผมมั่นใจ เหยื่อของเรา ติดกับแล้ว”
พลอยยิ้มออกมาในสีหน้า ดวงตาเป็นประกายวาวโรจน์อย่างสาสมใจ
น้ำหนึ่งอยู่ในห้องนอน นั่งมองดอกปีบกลีบช้ำในกระทงที่ถูกเหยียบย่ำอย่างเสียใจเสียดายน้ำตาไหล ก่อนหยิบมือถือขึ้นมามอง กดไลน์ที่เพชรเคยส่งมาให้ มองดูอย่างอาวรณ์
“พี่เพชร ต่อไปเราสองคนคงไม่มีโอกาสได้พบ ได้เจอกันอีกแล้ว...” น้ำหนึ่งร้องไห้ “น้ำ
หนึ่งคงได้แค่...”
น้ำหนึ่งมองจอมือถือ ก่อนกดส่งไลน์เป็นรูปการ์ตูนร้องไห้ออกไป
เพชรเห็นไลน์ที่น้ำหนึ่งส่งมา มองดูอย่างไม่สนใจไยดี แล้วโยนมือถือทิ้งลงบนเตียง เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำไป
ส่วนทางฝั่งน้ำหนึ่ง อ่านไลน์ที่ตัวเองส่งไป แต่เพชรไม่ได้ส่งไลน์กลับมา น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ
“ขนาดไลน์ พี่เพชรยังไม่กล้าตอบกลับมาเลย...คุณพ่อ..ทำไมใจร้ายกับน้ำหนึ่งอย่างนี้” น้ำหนึ่งร้องไห้ด้วยความเสียใจ
ที่ทางเดินหน้าห้องนวลเดินมาหยุดที่ประตู มีตาหวานเดินตามหลังมา ป้านวลเคาะประตูเรียกเบาๆ
“คุณน้ำหนึ่งคะ...คุณน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งเช็ดน้ำตา ตอบนวลเสียงสุภาพเหมือนเดิม แต่เจือเสียงสะอื้น เต็มไปด้วยความเศร้า
“คะ..ป้านวล”
“ได้เวลาทานข้าวแล้วค่ะ คุณน้ำหนึ่งลงมาทานข้าวนะคะ”
“น้ำหนึ่งไม่หิวค่ะ”
ตาหวานช่วยพูด “แต่ วันนี้ป้านวลทำของโปรดของพี่น้ำหนึ่งทั้งนั้นเลยค่ะ”
“พี่ไม่อยากทานอะไร” น้ำหนึ่งแอบประชดนิดๆ “พี่ทานอะไรไม่ลง”
นวลอ้อนวอน “คุณน้ำหนึ่งคะ”
“ขอโทษนะคะป้านวล..น้ำหนึ่งอยากอยู่เงียบๆ คนเดียวค่ะ”
น้ำหนึ่งลุกมาดับไฟ มองจากด้านนอกลอดช่องประตูเห็นไฟในห้องดับลง นวลกับตาหวานมองหน้ากันจ๋อยๆ ขณะเดินลงมาที่บันได สองคนค่อยๆ เดินห่างออกมาจากห้องน้ำหนึ่ง ตาหวานพูดอย่างเห็นใจ
“พี่น้ำหนึ่งคงจะโกรธที่ถูกท่านดุแน่ๆ เลยป้านวล ถึงไม่ยอมออกมาทานข้าว”
“ท่านทำถูกแล้ว โบราณว่ารักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี”
ตาหวานยิ้มจนตาหยี “นั่นโบราณ สมัยนี้เค้าบอกรักวัวให้ผูก รักลูกต้องให้ไอแพดจ้ะป้า”
“เฮ้อ…แกนี่ เก่งแต่เรื่องไร้สาระ หัดทำงานซะบ้าง อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัว
ปั้นควายให้ลูกท่านเล่น”
“บ๊ะ! ป้านวลนี่เอาท์ตลอด สมัยนี้เค้าต้องอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เปิดwifi ให้เพื่อนบ้านเล่น และที่อินเทรนด์สุดๆตอนนี้...น้ำมาปลากินมด น้ำลดได้ชดเชยห้าพัน อิอิ”
พูดเท่านั้น ตาหวานวิ่งลงบันไดไปตามประสาเด็ก ขณะที่นวลเหลียวมองกลับไปที่ห้องของน้ำหนึ่ง เห็นช่องตามแนวประตูยังมืดเหมือนเดิม
ท่ามกลางความมืด น้ำหนึ่งนั่งร้องไห้มองดอกปีบกลีบช้ำและรอไลน์ที่ไม่ตอบกลับมาด้วยใจที่แหลกสลาย
ด้านเพชรเดินออกมาจากห้องน้ำ มองไปเห็นโทรศัพท์ที่ถูกโยนอยู่บนเตียง เพชรลังเลก่อนเดินมาหยิบมือถือขึ้นมาดูอีก เห็นเป็นไลน์รูปตุ๊กตาร้องไห้สื่อความรู้สึกของน้ำหนึ่ง เพชรมองดู สายตามีทั้งความหยามหยัน สะใจปะปนด้วยความสงสารและเวทนา ก่อนจะเกิดประกายวาบที่ดวงตาเหมือนคิดอะไรออก
เกรียงศักดิ์ที่เพิ่งประชุมเสร็จเดินออกมาจากโรงแรมพร้อมดาราณี เกรียงศักดิ์รับโทรศัพท์จากนวล ซึ่งโทร.มาจากบ้านรายงานเรื่องน้ำหนึ่ง
เกรียงศักดิ์นั้นหน้าตาเป็นกังวลมาก “ว่าไงนะนวล..น้ำหนึ่งไม่ยอมทานอะไรตั้งแต่กลางวัน”
นวลโทรศัพท์อยู่ในห้องโถง มีตาหวานประกบข้างตามเคย นวลบอกอีก
“ค่ะ...พอท่านออกไป คุณน้ำหนึ่งก็เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกมาเลย ดิฉันอ้อนวอนยังไงก็ไม่ออกมาค่ะ”
เกรียงศักดิ์ถอนหายใจ “โอเค..เดี๋ยวฉันจะรีบกลับ” แล้วกดวางสาย
ดาราณีที่เดินเคียงข้าง มีท่าทีหนักใจ พูดกับเกรียงศักดิ์
“ฉันกังวลจังเลยค่ะคุณ...น้ำหนึ่งไม่เคยเป็นเด็กก้าวร้าว แต่ทำไมตอนนี้ลูกถึงได้แข็งกระด้าง ดื้อเงียบกับพ่อแม่”
“ก็เพราะไปคบกับไอ้กุ๊ยนั่นไง...” เกรียงศักดิ์ลดเสียงอ่อนลง “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมคุยกับลูกเอง”
สองคนเดินออกจากโรงแรมด้วยท่าทางไม่สบายใจ แต่ยังไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร
ขณะที่น้ำหนึ่งนั่งจมจ่อมอยู่ในห้อง เสียงสัญญาณไลน์ดัง น้ำหนึ่งรีบคว้ามือถือมาดูอย่างมีความหวัง
พอกดดูก็เห็นเป็นเพชรส่งไลน์น่ารักๆ มาปลอบไม่ให้ร้องไห้
“พี่เพชร”
น้ำหนึ่งจะตอบกลับไป แต่เพชรก็ส่งไลน์มาอีกหลายๆ รูป ติดๆ กัน มีทั้งแบบท่าสู้ๆ ยกสองมือ รูปอาหาร ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้น น้ำหนึ่งสุดจะดีใจ รับทันที
“พี่เพชร”
“เลิกร้องไห้ แล้วก็ทานข้าวได้แล้ว” เสียงเพชรดังลอดออกมา
“น้ำหนึ่งทานไม่ลง”
“น่า...ทานนิดนะ พี่สั่งพิซซ่าไปให้”
“แต่...”
“พี่สั่งพิซซ่าไปให้...น้ำหนึ่งลงมาเอาเร็ว...เร็วเข้า....เค้าไปถึงแล้ว”
น้ำหนึ่งทำหน้างง เดินไปที่หน้าต่างชะโงกหน้าลงไป เห็นเพชรในชุดพนักงานส่งพิซซ่า นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ จอดขนาบข้างรั้วบ้านน้ำหนึ่ง
น้ำหนึ่งดีใจ “พี่เพชร”
เพชรเงยหน้าที่สวมหมวกกันน็อกขึ้นมองส่งยิ้มให้ด้วย น้ำหนึ่งยิ้มดีใจรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
น้ำหนึ่งวิ่งเร็วจี๋ลงบันได ด้วยท่าทางร่าเริงมีความสุข ผ่านหน้านวลกับตาหวานที่นั่งทุกข์ใจอยู่ สองคนมองอย่างตกใจ นวลถามทันที
“คุณน้ำหนึ่งจะไปไหนคะ”
“รับพิซซ่าค่ะ” น้ำหนึ่งวิ่งไป
สองคนมองตาม ตาหวานตาโตตามประสาเด็ก
“พี่น้ำหนึ่งสั่งพิซซ่า...” ตาหวานทำท่าเอามือลูบปาก “หวานปาก”
นวลทำหน้างง “ปกติคุณน้ำหนึ่งไม่ชอบทานพิซซ่านี่นา แล้วไหงวันนี้อยากกิน”
น้ำหนึ่งวิ่งออกไปหน้าบ้าน เห็นเพชรแต่งตัวเป็นเด็กส่งพิซซ่าขี่มอเตอร์ไซค์มาจอด บอกตามธรรมเนียม
“เอาพิซซ่ามาส่งครับ”
รปภ.จะไปรับ น้ำหนึ่งตะโกนบอก
“น้ำหนึ่งรับเองค่ะ”
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2/2 วันที่ 7 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
