อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3 วันที่ 10 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3 วันที่ 10 เม.ย. 56

“ทำไมคะพี่เพชร” น้ำหนึ่งใจคอไม่ดี มองเพชรเขม็ง อยากรู้เรื่องใจเต้นไม่เป็นส่ำ
เพชรแกล้งหันหน้าหนีทำเป็นสะเทือนใจ “ก็...คุณพ่อของน้ำหนึ่ง...คง..คง” เพชรแสร้งทำเป็นพูดอย่างยากเย็น “ไม่พอใจ”
น้ำหนึ่งคิดเป็นตุเป็นตะ นึกถึง ตอนที่เกรียงศักดิ์ขู่ ว่าถ้าเห็นสองคนอยู่ด้วยกันอีก จะเอาเพชรถึงตาย
“นี่หมายความว่า...ที่พี่เพชรเป็นอย่างนี้ เพราะคุณพ่อของน้ำหนึ่งใช่มั้ยคะ”
เพชรแกล้งทำเป็นเบือนหน้าหนี ไม่อยากพูด นั่นยิ่งกระตุ้มต่อมอยากรู้ จนน้ำหนึ่งเขย่ามือเพชรร้องไห้ถาม

“ใช่มั้ยคะ ที่พี่เพชรเป็นอย่างนี้ เพราะฝีมือคุณพ่อน้ำหนึ่งใช่มั้ย”
เพชรทำท่าลำบากใจ หันหน้าหนี น้ำหนึ่งยิ่งกดดัน เขย่าร่างเพชรคาดคั้น
“ใช่มั้ยคะพี่เพชร” เพชรไม่ตอบ น้ำหนึ่งบอกน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “น้ำหนึ่งจะไปพูดกับคุณพ่อ”

น้ำหนึ่งจะผละไป เพชรหันมาคว้ามือน้ำหนึ่งไว้
“อย่าน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งหันมา “พี่เพชร”

เพชรดึงน้ำหนึ่งมากอด ทำทีเป็นปลอบประโลม
น้ำหนึ่งกอดเพชรแน่นทั้งสงสารและเห็นใจ ความรู้สึกที่มีต่อเพชร ท่วมท้นอยู่ภายใน เพชรแกล้งปลอบเสียงอ่อนโยน อบอุ่น แต่ดวงตาแข็งกร้าว

“อย่า...อย่าทำอย่างนั้น...ที่คุณพ่อทำเพราะท่านรักและหวังดีกับน้ำหนึ่ง”
“แต่พี่เพชร...” น้ำหนึ่งมองทั่วร่างเพชร ด้วยความสงสาร
เพชรดันตัวน้ำหนึ่งออก มองอย่างเทิดทูน “พี่เข้าใจคุณพ่อน้ำหนึ่ง เพราะถ้าเทียบกับน้ำหนึ่งพี่มันก็แค่คนธรรมดา ต่ำต้อย” เพชรพูดพร้อมกับเชยคางขึ้นมา “แต่น้ำหนึ่ง เป็นเหมือนดอกฟ้า สิ่งที่ท่านทำมันถูกแล้ว”
“จะถูกได้ยังไง ให้คนมาทำร้ายกัน..คุณพ่อใจร้าย ใจร้ายที่สุด” น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ
“ไม่เอาครับ น้ำหนึ่งอย่าร้องไห้” เพชรเอามือเช็ดน้ำตาพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “พี่ยืนยันสิ่งที่ท่านทำ มันถูกแล้ว....” ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว “เพราะถ้าพี่เป็นท่าน พี่ก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อตัดขาด ผลักไส คนที่ไม่คู่ควรน้ำหนึ่ง ออกไปจากชีวิต”
น้ำหนึ่งได้ฟังเหมือนใจจะขาดรอนๆ “แปลว่าต่อไป...พี่เพชรจะไม่ติดต่อกับน้ำหนึ่ง”
เพชรกลับส่ายหน้า “พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น...แต่พี่จะทำทุกอย่าง...เพื่อให้ตัวเองทัดเทียมเท่ากับน้ำหนึ่ง คุณพ่อท่านจะได้เห็นใจ”
“พี่เพชร” น้ำหนึ่งหลงคำหวาน มองอย่างตื้นตันและซาบซึ้งใจมาก
เพชรลูบหน้าปัดผมให้ท่าทางใจดีมาก “เป็นเด็กดีของคุณพ่อนะครับ....” จู่ๆ แกล้งร้องอย่างเจ็บปวด “โอ๊ย”
“พี่เพชร” น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ สงสารจับใจ
“พี่ไม่เป็นไร” ปากบอกไม่เป็นไร แต่แกล้งทำหน้าตาเจ็บปวดมาก “ไม่เป็นไร”
“ยิ่งพี่เพชรดีอย่างนี้ น้ำหนึ่งยิ่งไม่ยอม”
น้ำหนึ่งบอกอย่างเด็ดเดี่ยว แล้ววิ่งออกไป เพชรทำเสียงตกใจร้องเรียกไว้
“น้ำหนึ่งๆๆ”
แต่น้ำหนึ่งไม่ยอมหันกลับมา
ลับหลังน้ำหนึ่งเพชรยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างสาแก่ใจ

น้ำหนึ่งที่หน้าตายังบวมช้ำ เต็มไปด้วยคราบน้ำตาวิ่งเข้าบ้านมา ถามนวลทันที
“คุณพ่ออยู่ไหน”
“ห้องนั่งเล่นค่ะ” นวลบอก
“เห็นท่านบ่นว่า....พี่น้ำหนึ่งไม่ยอมไปทานข้าวด้วย...”
น้ำหนึ่งไม่ฟัง วิ่งไปในบ้าน ตาหวานอ้าปากค้าง
“อ้าว!ยังเล่าไม่จบเลย”
นวลมองตามเด็กสาวด้วยความไม่สบายใจ ตัดสินใจเดินตามมาดู ตาหวานย่องตามไปด้วย

ขณะที่เกรียงศักดิ์กับดาราณีนั่งดูทีวีกันอยู่ในห้องโถง ท่าทางผ่อนคลาย น้ำหนึ่งวิ่งเข้ามา ตามมาด้วยนวลและตาหวานที่หลบมุมแอบฟัง ดาราณีเห็นน้ำหนึ่งก็ถาม
“กลับมาแล้วเหรอลูก”
เกรียงศักดิ์ตกใจ เห็นน้ำหนึ่งร้องไห้ “อ้าว! แล้วเป็นอะไรน้ำหนึ่ง?ลูกร้องไห้ทำไม”
“ร้องไห้เพราะคุณพ่อ” น้ำหนึ่งว่า
เกรียงศักดิ์ตกใจ “เพราะพ่อ”
ดาราณีกับเกรียงศักดิ์มองหน้ากันงุนงง ดาราณีถามต่อทันที
“คุณพ่อทำอะไรหนูลูก”
“คุณพ่อไม่ได้ทำหนูหรอกค่ะ แต่คุณพ่อให้คนไปทำร้ายพี่เพชร”
เกรียงศักดิ์ฉงน ดาราณีมองหน้าสามี ท่าทางไม่แน่ใจ นวล และตาหวานตกใจ ขณะที่น้ำหนึ่งร้องไห้คร่ำครวญ ด้วยถูกความรักบังตา
“ทำไมคุณพ่อใจร้ายใจดำอย่างนี้คะ ถ้าพี่เพชรตาย คุณพ่อจะทำยังไง หรือไม่เป็นไร เพราะคนต่ำต้อยด้อยค่าอย่างพี่เพชร ต่อให้ตายยังไงก็ไม่มีค่าอยู่แล้ว”
“น้ำหนึ่งพูดอะไร พ่อไม่รู้เรื่อง” เกรียงศักดิ์งวยงง
“คุณพ่อไม่ต้องปฏิเสธค่ะ น้ำหนึ่งรู้ความจริงหมดแล้ว” น้ำหนึ่งสะอื้น “นี่ขนาดพี่เพชรนอนเจ็บขนาดนั้น...พี่เพชรยังไม่เคยว่าคุณพ่อซักคำ” เด็กสาวเสียงดังใส่ผู้เป็นพ่อ “มีแต่คุณพ่อคนเดียวนั่นแหละ จะฆ่าจะแกงพี่เพชร”
“นี่แปลว่าลูกไปหามันมาอย่างนั้นน่ะเหรอ”
น้ำหนึ่งเถียงอย่างไม่กลัวเกรง “ค่ะ..น้ำหนึ่งถึงได้รู้ได้เห็นไงคะ...” พร้อมกับตะโกนลั่น “ว่าคุณพ่อใจร้าย คุณพ่อใจดำ”
“นี่ขัดคำสั่งพ่อใช่มั้ย” เกรียงศักดิ์โกรธจัด “แกนี่เลี้ยงดีไม่ได้จริงๆ น้ำหนึ่ง” ตะโกนสั่งเสียงดัง “เอารถออก”
เกรียงศักดิ์คว้าแขนลูกสาวเต็มแรง น้ำหนึ่งตกใจ
“ปล่อยน้ำหนึ่งนะคะ ปล่อย”
ดาราณีถามเสียงสั่นท่าทีตกใจ “คุณคะ..ดึกดื่นป่านนี้แล้วจะพาลูกไปไหนคะ”
“ก็ในเมื่อพูดดีๆ ไม่ฟัง ฉันจะพาน้ำหนึ่งไปอยู่ที่ไร่ ให้มันรู้ไป ว่าไอ้หมอนั่นมันจะตามไปหาน้ำหนึ่งได้อีก”
เกรียงศักดิ์ลากลูกสาวไป น้ำหนึ่งดิ้นรนขัดขืนร้องกรี๊ดๆ ดาราณีตามมาดู นวลกับตาหวานมองตามใจระทึก ตาหวานถามเสียงสั่น
“ไอ้หมอนั่น คนเดียวกับพี่คนนั้นใช่มั้ยคะ”
“เออ”
นวลตอบ ท่าทางอยากเขกกะโหลกตาหวานที่สุด

เกรียงศักดิ์ลากน้ำหนึ่งขึ้นรถตู้ ทันทีที่ประตูปิด คนขับรถก็ออกรถทะยานไปทันที
“ทำไมต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วยน้ำหนึ่ง”

ดาราณีมองตาม หัวอกผู้เป็นแม่เจ็บปวดปานว่าจะขาดใจ
บ้านเชิงเขาของพลอยตกอยู่ท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน เสียงล้อรถเข็นบดกับพื้นดัง เป็นจังหวะเอี๊ยดๆ พลอยเข็นรถเข็นมา ดวงหน้านิ่ง แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และอาฆาตพยาบาท

ภาพจำที่เกรียงศักดิ์และดาราณีรุมด่าทอต่อว่าที่ตนเป็นคนใจง่ายผุดขึ้นมาหลอกหลอนอีกครา พอคิดถึงทีไรพลอยก็โกรธขึ้นมาทุกที มือที่จับพนักรถเข็นเกร็งสั่น พลอยหอบหายใจรัวเร็ว ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาโทร. ออก
ขณะเดียวเพชรที่นอนอยู่ในห้องผู้ป่วยที่โรงพยาบาลหน้าเครียด ยังโกรธแค้นเกรียงศักดิ์ที่ส่งคนมาทำร้าย เพชรรับโทรศัพท์
“ครับพี่พลอย”
พลอยพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ “เป็นยังไงบ้างเพชร”
เพชรสับสน ลังเลสงสัย ตกใจ ไม่แน่ใจ พลอยรู้ว่าตัวเองเจ็บ
เพชรหยั่งเชิง “อะไร ยังไงครับพี่พลอย”
“ก็...เรื่องของเพชรกับเด็กคนนั้นน่ะสิ” พลอยฉุกคิด นึกสงสัย “เอ๊ะ! หรือว่าเพชรมีอะไร”
เพชรรีบปฏิเสธ “เปล่าครับเปล่า”
ระหว่างนั้นพยาบาลเปิดประตูเข้ามา พลอยได้ยินเสียงเปิดประตูเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
“ฉีดยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวดนะคะ”
พยาบาลหยิบอุปกรณ์ที่เตรียมมาฉีดยาให้เพชร พลอยตกใจมาก
“เพชร...เพชรเป็นอะไร”
เพชรรีบปฏิเสธ “เปล่าครับพี่พลอย”
พลอยเงี่ยหูฟัง คิ้วขมวด สงสัยมาก พยาบาลฉีดยาเสร็จยิ้มให้เพชร
“ยาก่อนนอนค่ะ” พยาบาลวางยาแล้วเดินออกไป
พลอยถามคาดคั้นเสียงเข้ม “บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เพชรเป็นอะไร”
เพชรเงียบไปนิด ก่อนตัดสินใจบอก “ไอ้เกรียงศักดิ์มันส่งคนมาทำร้ายผม”
“ไอ้เกรียงศักดิ์”
ดวงตาพลอยเป็นประกายวามวาบเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ขณะเดียวกันที่ไร่ของเกรียงศักดิ์ ซึ่งมีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล แต่ในยามค่ำคืน ต้นไม้สูงใหญ่ยืนต้นไปทั่ว นั่นทำให้ไร่ทั้งไร่ดูวังเวง
รถของเกรียงศักดิ์วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านพัก และไม่นานก็เห็นเกรียงศักดิ์ลากลูกสาวลงมา น้ำหนึ่งขัดขืนยื้อตัวไว้ มองสภาพตรงหน้าท่าทีหวาดกลัวมาก
“ไม่! น้ำหนึ่งไม่อยู่นะคะคุณพ่อ”
“ต้องอยู่”
น้ำหนึ่งเถียง “ยังไงน้ำหนึ่งก็ไม่เลิกติดต่อกับพี่เพชร”
เกรียงศักดิ์โกรธจัด ตวาดเสียงเข้ม “ก็ให้มันรู้ไปว่าแกจะขัดคำสั่งพ่อได้”
พูดจบเกรียงศักดิ์ก็กระชากมือน้ำหนึ่งลากเข้าไปยังที่พัก น้ำหนึ่งทั้งร้องทั้งดิ้นรนขัดขืน
“ปล่อยนะคะคุณพ่อปล่อย น้ำหนึ่งไม่อยู่ๆ”
เกรียงศักดิ์ลากน้ำหนึ่งเข้าไปในห้องๆ หนึ่งในบ้านพัก ปิดประตูดังโครม ได้ยินเพียงเสียงน้ำหนึ่งดังลอดออกมา
“คุณพ่อใจร้ายๆ”

เวลาเดียวกันดวงตาพลอบวาววับ โกรธแค้น เจ็บปวด และชิงชังแทนเพชรหลังฟังเรื่องจบ
“มันทำร้ายทั้งพี่ทั้งเพชร พี่จะไปฆ่ามัน”
แรงโทสะที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด จนพลอยเผลอตัวลุกขึ้นอย่างเร็ว แรงเหวี่ยงของน้ำหนักตัว ที่เดินไม่ได้ดันรถเข็นไปด้านหลัง ร่างพลอยเซถลาล้มคว่ำหน้ากับพื้น ในขณะที่รถเข็นพลิกกระเด็นไปด้านอื่น โทรศัพท์ก็หลุดกระเด็นไปอีกทาง
พลอยร้องสุดเสียง “โอ๊ย”
เพชรได้ยินเสียงร้องรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น “พี่พลอย”
เสียงเพชรดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ที่กระเด็นตกอยู่ตรงพื้นใกล้ๆ
“พี่พลอย...พี่พลอย”
ทับทิมวิ่งออกมา เห็นพลอยคว่ำอยู่กับพื้นก็ตกใจ
“พลอย!! อะไรลูก เป็นอะไร?” ทับทิมพยายามประคองพลอยขึ้นมา
พลอยเองก็พยายามจะลุกขึ้นมาอย่างยากเย็น “ไอ้เกรียงศักดิ์มันส่งคนไปฆ่าเพชร พลอยจะไปฆ่ามัน” ความโกรธแค้นพวยพุ่งล้นอกพลอยกรีดเสียง เค้นคำออกมา “พลอยจะไปฆ่ามัน”
เพชรได้ยินเสียงของพลอยดังมา
“พี่พลอย”
พลอยพยายามจะลุกขึ้น โดนทับทิมดุ พูดแดกดันอยู่ในที
“จะไปฆ่ามันทั้งที่เดินไม่ได้นี่นะ”
พลอยได้ยินชะงัก อึ้งไปทันที เพชรได้ยินทุกคำสงสารพี่สาวจับใจ ทับทิมก็มองพลอย เห็นสภาพใบหน้าลูกสาวเป็นรอยแดงถลอก เลอะไปด้วยดิน ทับทิมสะท้อนใจ ทั้งสงสาร เห็นใจ เข้าใจ เวทนาจนน้ำตาคลอ
“แม่รู้...แม่เข้าใจแกทุกอย่าง แต่ยิ่งเห็นแกทำอย่างนี้ แม่ยิ่งเจ็บ จะทำอะไรนึกถึงตัวเองบ้างพลอย”
พลอยร้องไห้โฮ บอกแม่เสียงสั่น “ใช่..พลอยขาเป๋...พลอยคงทำอะไรมันไม่ได้” น้ำเสียงของพลอยฟังออกว่าแค้นหนัก “แต่นี่ไอ้เกรียงศักดิ์มันทำกับเพชร มันจะฆ่าเพชร พลอยยอมไม่ได้ ต่อให้พลอยเป็นอีเป๋ พลอยก็จะไปฆ่ามัน”
พลอยพยายามจะลุกขึ้นมาอีก ทับทิมคว้าตัวเอาไว้
“หยุด พลอยหยุด”
พลอยยังพยายามดิ้นจะไป “ไม่....ไอ้เกรียงศักดิ์มันจะฆ่าเพชร พลอยจะไปฆ่ามัน”
เพชรขบกรามแน่น ตะโกนผ่านมือถือออกไป
“ไม่ต้องพี่พลอย”
พลอยชะงัก เสียงของเพชรดังก้องออกมา
“ผมกำลังจะพาหัวใจของไอ้เกรียงศักดิ์ ไปให้พี่เหยียบเอง”
พลอยนิ่ง ทับทิมก็อึ้ง ขณะที่เพชรขบกรามแน่นขณะคำรามออกมาท่าทีดุดัน

“ถึงเวลาแล้วน้ำหนึ่ง!”
รุ่งเช้า ขณะที่ดาราณีเดินนำนวล และตาหวานที่ถือของใส่บาตรออกมา ดาราณีบอกเบาๆ ท่าทีกลัดกลุ้มใจ

“เร็วๆ เข้านวล ฉันใจคอไม่ดีเลย เฮ้อ! ไม่รู้ป่านนี้พ่อลูกจะคุยกันยังไง”
นวลกับตาหวานสาวเท้าก้าวเร็วๆ ตามดาราณี เสียงโทรศัพท์ดัง ทุกคนหยุด มองไปตามเสียง มันดังมาจากกระเป๋าถือของน้ำหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนเกิดเรื่อง
“นวล...ไปเตรียมของไป ฉันจะรับโทรศัพท์”
“ค่ะคุณหญิง” นวลเดินออกไปหน้าบ้านเตรียมของ
ตาหวานบอกซื่อๆ ท่าทีประจบ “เดี๋ยวตาหวานไปหยิบให้ค่ะ”
ตาหวานรีบวิ่งไปที่กระเป๋า ล้วงเอามือถือออกมา สายตาเด็กสาวเห็นชื่อเพชร ถึงกับ
สะดุ้งโหยง รีบกดวางสายทันที
เพชรที่ยังอยู่โรงพยาบาลหน้าบึ้ง โกรธที่ถูกตัดสาย ขณะที่ตาหวานบอกดาราณี
“เค้าวางสายไปแล้วค่ะ”
ดาราณีถามพาซื่อ “แล้วใครล่ะโทร.มา”
ตาหวานอึกอักไปนิดก่อนบอกเอาตัวรอด “คุณนิ้งค่ะ”
“งั้นคงไม่มีอะไรหรอก”
ดาราณีเดินตามนวลออกไป ส่วนเพชรโกรธที่ถูกตัดสายรำพึงอย่างฉุนเฉียว
“ไม่กล้ารับสายฉัน ดี ฉันจะทำให้เธอบ้านแตกเลยน้ำหนึ่ง”
เพชรกดสายโทร.หาน้ำหนึ่งใหม่ ตาหวานสะดุ้งโหยง ขณะที่ดาราณีหันขวับมา
“ยัยนิ้งโทรฯมาอีกเหรอ? สงสัยจะมีอะไร? มะ..ตาหวานเอาโทรศัพท์มา”
ตาหวานหน้าซีด ไม่รู้จะทำยังไงต่อ นวลเดินเข้ามาบอก
“คุณหญิงขา...พระกำลังมาค่ะ”
“ตาหวาน บอกนิ้งไป น้ำหนึ่งไม่อยู่ ไปต่างจังหวัด”
คุณหญิงสั่ง ตาหวานยิ้มตาหยี “ค่ะๆ คุณหญิง”
พอดาราณีเดินออกไปกับนวล ตาหวานกดรับสาย ขณะที่เพชรปั้นหน้าปั้นเสียงปั้นปึ่งสุดๆ
“พี่นึกว่าน้ำหนึ่งจะไม่รับสายพี่อีกแล้ว....
ตาหวานตาโต เสียงเพชรนุ่มหูและหวานมากกก ตาหวานบิดตัวฟินแล้วฟินอีก เพชรพูดต่อ
“รู้มั้ย...พี่คิดถึง”
“ตาหวานว่าพี่น้ำหนึ่งก็คงคิดถึงพี่เพชรเหมือนกันค่ะ”
เพชรทั้งงง ทั้งอาย ขณะที่ตาหวานบอกต่อ

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3 วันที่ 10 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager