อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2 วันที่ 6 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2 วันที่ 6 เม.ย. 56

“นิดหน่อยครับ...แล้วพี่พลอยกับแม่ล่ะครับ เป็นไงบ้าง”
พลอยแกล้งบีบเสียงร้องไห้ “พี่คิดถึงเพชร แม่ก็คิดถึง พี่เองก็ฝันไม่ค่อยดี...พี่ฝัน” พลอย สะอื้นไห้ฮักๆ “ฝันว่าเพชรถูกคนทำร้าย”
เพชรหัวเราะเบาๆ “แค่ฝันเท่านั้นครับพี่พลอย”
“พี่กลัวว่ามันจะไม่ใช่แค่ฝัน เพชรก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเค้าร้ายขนาดไหน? แล้วถ้าเค้ารู้ว่าเพชรเป็นน้องพี่ พี่กลัวว่าเพชรจะมีอันตราย”

เพชรเสียงเข้ม “ผมไม่กลัว ลูกผู้ชายเกิดครั้งเดียว ตายครั้งเดียว และผมก็พร้อมจะตาย ถ้า
แก้แค้นให้พี่พลอยได้สำเร็จ”

“ไม่เอา พี่ไม่เอา พี่ไม่ยอมให้เพชรเป็นอะไร”
“อย่าร้องไห้สิครับพี่พลอย ผมดูแลตัวเองได้ ที่สำคัญ ผมไม่ให้พวกมันรู้เด็ดขาด ว่าผมเป็นน้องชายพี่พลอย”
“หมายความว่า...”
“ผมจะทำ จนกว่าแผนของเราจะสำเร็จครับพี่พลอย”

เพชรพูดจริงจัง ดวงหน้าเข้ม แววตามาดหมาย ไม่มีความหวั่นกลัวเจือแม้แต่นิดเดียว
ส่วนพลอยเข็นรถออกมาด้านนอก ดวงตาเปล่งประกายแห่งความสุขออกมา ก่อนที่จะ
ตะเบ็งเสียงหัวเราะออกมาดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

“อย่างน้อยความพิการ ความน่าสังเวชของฉัน มันก็ทำให้ฉันได้แก้แค้น โดยที่ฉัน
ไม่ต้องลงแรงเอง ดีแล้วพลอยที่วันนั้นเธอไม่ตาย...” น้ำเสียงของพลอยฟังดูหลอนๆ “ดีใจ...ที่วันนั้น
...เธอไม่ตาย”
ดวงตาของพลอยยามนี้ เหลือกลานเจ็บปวด เมื่อคิดถึงความหลัง

คืนนั้นพลอยวิ่งมาตามทาง เสียงของเกรียงศักดิ์ดังก้อง
“ฉันบอกเธอแล้ว อย่าให้คุณหญิงรู้เรื่องของเราเป็นอันขาด”
“แต่พลอยทนอยู่ในสภาพเมียเก็บ นางบำเรอ ไม่ไหวแล้ว”
เกรียงศักดิ์เสียงเข้ม “แต่เธอเป็นคนเสนอให้ฉันเองนะพลอย ได้ยินมั้ยเธอเป็นคนเสนอให้ฉันเอง เธอจะมาเรียกร้องสิทธิ์ไม่ได้”
น้ำตาของพลอยไหลกบนัยน์ตาแล้ว ทั้งเจ็บทั้งอาย ความเจ็บปวดทำให้พลอยบอกตัวเองเสียงกร้าว
“ทำไมจะไม่ได้ พลอยจะเรียกร้องสิทธิ์ของพลอย ท่านจะต้องถูกตราหน้าที่ทำให้คนฆ่าตัวตาย”
พลอยมองที่ด้านหลัง เห็นรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง พลอยตัดสินใจ ณ เดี๋ยวนั้นกระโจนเข้าหารถทันควัน คนขับเบรกตัวโก่ง
“เฮ้ย”
คนขับรีบเบี่ยงรถหลบ แต่กระนั้นพลอยก็ยังถูกชนเข้าอย่างจัง ร่างของพลอยลอยละลิ่วกลิ้งอยู่บนท้องถนน ขณะที่คนขับอาศัยความมืดขับหนีไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้พลอยชักกระตุก
เลือดท่วมตัว น่าสังเวชใจ อยู่ตรงนั้น

อีกวันต่อมา พลอยฟื้นขึ้นมา ในภาวะนั้นยังงุนงงสับสนอยู่ เห็นทับทิมจับมือพลอยร้องไห้ ส่วน ข้างๆ มีเพชรยืนหน้าเครียดอยู่ ทับทิมร้องออกมาอย่างดีใจ
“พลอย! พลอยฟื้นแล้ว” ทัยทิมผวาตัวกอดพลอยร้องไห้โฮ “แม่ดีใจที่สุดเลยลูก ดีใจที่สุดเลย”
พลอยเริ่มนึกได้ ร้องฟูมฟายออกมา “นี่พลอยยังไม่ตายอีกเหรอ? ทำไมไม่ปล่อยให้พลอย
ตายๆๆๆ ไปเลย” พลอยกรี๊ด อาละวาด อย่างคุ้มคลั่ง คุมตัวเองไม่อยู่
เพชรตรงเข้ามากอด คว้าตัวพี่สาวเอาไว้ ท่าทีงุนงง “ทำไมพี่พลอยถึงพูดอย่างนี้..โชคดีแค่ไหนแล้วที่คุณหมอณัฐ เค้าผ่านไปเห็น ไม่อย่างนั้น ป่านนี้ไม่รู้พี่พลอยจะเป็นยังไง”
“ก็ตายไปเลยสิ ปล่อยให้พี่ตายๆๆๆ ไปเลย”
พลอยสติแตกกรีดร้องโวยวาย อาละวาด อยากตายจริงๆ เพชรกับทับทิมเข้ามาช่วยกันจับร่างของพลอยเอาไว้
สองคนพูดทำนองเดียวกัน “หยุดพลอย” / “หยุดพี่พลอย”
“ปล่อย..พลอยอยากตาย ปล่อย”
พลอยดิ้นสุดแรงเกิด จนร่างหล่นจากเตียง สองคนตกใจ
“พลอย” / “พี่พลอย”
พลอยจะลุกขึ้นมา แต่ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติที่ขาของตัวเอง
“ขาพลอย...ขาพลอยเป็นไร” พลอยเบิกตากว้าง ขณะพยายามจะลุก แต่ลุกไม่ได้ พลอยหน้าซีดเป็นกระดาษ ตกใจสุดขีด ร้องสุดเสียง “ขาพลอย”
ทับทิมกับเพชรตรงเข้ามาประคอง ทับทิมกอดพลอยไว้ ร้องไห้ตามกัน
“ทำใจดีๆ ไว้ลูก ยังมีทางรักษา พลอยต้องหาย พลอยต้องกลับมาเดินได้เหมือนเดิม”
พลอยแทบลืมหายใจ “แปลว่า...พลอยเดินไม่ได้ พลอยพิการ” พลอยกรีดร้องขึ้นอีก “ไม่...”
พลอยดิ้นพร่าดๆ อาละวาดหนัก แบบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว เพชรคว้าตัวพลอยมากอดไว้แน่น
“อย่าร้องไห้พี่พลอย อย่าร้อง ยังไงผมก็ไม่ทิ้งพี่พลอย” เพชรปลอบ
“แม่ก็ไม่ทิ้งแกไปไหน แกอย่าทำอย่างนี้พลอย”
สามคนกอดกันร้องไห้ พลอยร้องไห้โฮๆ รู้สึกเสียใจมาก ก่อนที่ดวงตาจะแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เหมือนคิดอะไรได้ แล้วพลอยก็พูดออกมาทันที
“ท่านเป็นคนทำพลอย ท่านเป็นคนทำพลอย”
เพชรตกใจ “อะไรพี่พลอย”
“ท่านขับรถชนพี่ ได้ยินมั้ยเพชร ท่านขับรถชนพี่”
“ไอ้เกรียงศักดิ์” ทับทิมแค้นสุดแค้น

ครั้งนั้น พลอยมองแม่และน้องอย่างสาสมใจ

ขณะที่เกรียงศักดิ์นั่งทำงานอยู่ มีเสียงเคาะประตู
“เข้ามา”
ลูกน้องของเกรียงศักดิ์เดินเข้ามา เกรียงศักดิ์ถามด้วยเสียงทรงอำนาจ
“ว่าไง? น้ำหนึ่งไปไหน กับใคร”
“ไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้ากับคุณนิ้ง แล้วก็ตรงกลับบ้านเลยครับ”
เกรียงศักดิ์พยักหน้า “ถ้าน้ำหนึ่งอยู่กับผู้ชายคนไหน รีบรายงานฉันให้เร็วที่สุด”
“ครับท่าน” ลูกน้องเดินออกไป
เกรียงศักดิ์นั่งทำงานต่อ สีหน้าดูผ่อนคลายขึ้น เสียงมือถือดัง เกรียงศักดิ์คว้ามาดู ก่อน
ทำหน้าแปลกใจ เมื่อเห็นสายที่โทร.เข้ามาเป็น เบอร์ส่วนตัว
เกรียงศักดิ์นิ่วหน้า “ใคร” ก่อนจะกดรับสาย “สวัสดีครับ”
พลอยพูดเสียงหวาน แต่ฟังดูหลอน “สวัสดีค่ะท่าน”
เกรียงศักดิ์ตกใจ จำได้ “พลอย”
พลอยโทร.มาจากบ้านเชิงเขา มือกำโทรศัพท์แน่น สายสัมพันธ์เก่าๆ ไม่เคยจางหาย สี
หน้าพลอยเจ็บปวด ขณะบอกออกมา
“ค่ะ...พลอยเอง...ท่านสบายดีนะคะ”
เกรียงศักดิ์ยังงงไม่รู้พลอยจะมาไม้ไหน “สบายดี แล้วพลอยล่ะ”
“พลอยคิดถึงท่านทุกวัน”
เกรียงศักดิ์อึ้ง ขณะที่พลอยพูดต่อ
“แล้วก็เห็นข่าวท่านอยู่บ่อยๆ น้องน้ำหนึ่ง...โตเป็นสาวเร็วจังนะคะ”
“พลอยมีอะไรหรือเปล่า”
“น้องน้ำหนึ่งสวยน่ารักมากค่ะ...พลอยฝากบอกน้องน้ำหนึ่งด้วยนะคะ...ซักวันเราคงได้เจอกัน” พูดเท่านั้นพลอยก็วางสายไป
เกรียงศักดิ์วางโทรศัพท์ด้วยท่าทางไม่สบายใจ

ส่วนพลอยกำโทรศัพท์แน่น ก่อนที่จะเอามือทุบที่ขาตัวเอง ดวงตาเปล่งประกายวาววับ เพลิงแค้นฉายโชนในดวงตาคู่นั้น
ตกตอนกลางคืน เกรียงศักดิ์เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับดาราณี มีตาหวานกับนวลออกมารับกระเป๋า ดาราณีถามหาลูกสาว

“น้ำหนึ่งล่ะ”
“อยู่ในห้องค่ะ” นวลบอก
ดาราณีถาม “แล้วพี่คนนั้นมาอีกมั้ย”
“เปล่าค่ะ” นวลตอบ
ดาราณีกับเกรียงศักดิ์ยิ้มสบายใจก่อนเดินเข้าไปข้างใน ตาหวานหน้าจ๋อย
“สงสารพี่น้ำหนึ่งจัง แต่อย่างว่ารักแท้ย่อมมีอุปสรรค” ตาหวานยิ้มเพ้อ “และตาหวานก็เชื่อว่า...สุดท้ายพี่คนนั้นจะต้องเอาชนะใจท่านได้ค่ะ”
“เพ้อเจ้อ” นวลเดินออกไป
“พี่คนนั้นหล่อจะตาย ถึงถูกด่าว่าเพ้อเจ้อ ตาหวานก็ยอมค่ะ”
ตาหวานยิ้มตามประสาเด็ก ไม่ได้คิดอะไร

เพชรน้ำบุษย์อยู่ในห้องนอน ตามองจ้องโทรศัพท์ แต่ไม่มีสัญญาณใดๆ ส่งมาสักที เพชรน้ำบุษย์หยิบมือถือขึ้นมาพึมพำ
“ทำไมพี่เพชรไม่โทร.มาซักที”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที เพชรน้ำบุษย์สะดุ้งโหยงตกใจ พอเห็นเบอร์โทร.ก็ยิ้มแฉ่ง รีบรับสาย
“สวัสดีค่ะ”
เพชรอยู่ที่คอนโด ดวงตาแข็งกระด้าง แต่ปากยิ้ม เสียงหวาน
“ขอโทษจ้ะน้ำหนึ่ง พอดีพี่ยุ่งกับงานทั้งวัน เลยเพิ่งได้โทร.มา”
“แล้วนี่พี่เพชรเลิกงานแล้วเหรอคะ”
เพชรสร้างภาพ “เปล่าจ้ะ...พักให้คนงานไปทานข้าว พี่เลยถือโอกาสโทรฯมาหาน้ำหนึ่ง”
เพชรน้ำบุษย์ยิ้มดีใจมีความสุข แต่นึกห่วง “งั้นก็แปลว่า...พี่เพชรก็ยังไม่ได้ทานข้าวสิคะ”
“จ้ะ...แต่ไม่เป็นไร พี่อยากคุยกับน้ำหนึ่งมากกว่า เป็นไง..เมื่อเช้า อาหารอร่อยมั้ย”
“อร่อยมากเลยค่ะ”
“งั้นวันหลัง...เดี๋ยวเราไปทานด้วยกัน อ้อ! รถของน้ำหนึ่งได้แล้วนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเลิกงาน พี่จะแวะไปรับน้ำหนึ่งที่บ้าน”
เพชรน้ำบุษย์ตกใจ “ไม่เป็นไรค่ะพี่เพชร”
เพชรวูบไป “น้ำหนึ่งไม่อยากเจอพี่”
“อยากเจอค่ะ...น้ำหนึ่งมีของจะให้พี่เพชรด้วย แต่...ไปเจอกันที่อู่ดีกว่าค่ะ”
เพชรตาวาว แต่น้ำเสียงออดอ้อนฟังดูเศร้า “อ้อ! น้ำหนึ่งคงไม่อยากให้พี่ไปที่บ้าน ไม่เป็นไรพี่เข้าใจเจอกันที่อู่ก็ได้จ้ะ...ฝันดีนะจ้ะน้ำหนึ่ง”
“ค่ะพี่เพชร..ฝันดีค่ะ” เพชรน้ำบุษย์วางสายสีหน้าไม่สบายใจ “จริงๆ น้ำหนึ่งอยากให้พี่เพชรมาหาที่บ้านค่ะแต่คุณพ่อ...”
ฟากเพชร ยืนอยู่ที่ระเบียงคอนโดพูดกับตัวเองเสียงกร้าว
“ทำกับผู้หญิงไว้เยอะล่ะสิ ถึงได้หวงลูกสาว...ดี หวงเท่าไหร่ยิ่งดี เวลาเจ็บจะได้กระอักเลือด เหมือนกับที่แกทำกับพี่พลอย”
ดวงตาเพชรแข็งกร้าวรับใบหน้าถมึงทึงยิ่งแลดูน่ากลัว

ค่ำคืนนั้นที่บ้านเชิงเขา พลอยกำลังยื่นเช็คให้พจนีย์ ซึ่งพจนีย์มองอย่างลิงโลด ดีใจ ท่าทางร่าเริงสดใส ยื่นมือมารับพร้อมยกมือไหว้
“ขอบคุณมากค่ะพี่พลอย นี่ถ้าพี่พลอยไม่ช่วย เราแย่แน่เลย”
รจนาผู้เป็นน้องสาวยกมือไหว้ตามแต่ท่าทางเรียบร้อยกว่าพจนีย์ “ขอบคุณมากค่ะพี่พลอย”
พลอยยิ้ม ดวงหน้าละไม “ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยๆ กัน”
พจนีย์ประจบ “ถ้าพี่พลอยมีอะไรให้พจน์ช่วย บอกมาเลยนะคะ พจน์ทำให้ทุกอย่าง เพราะพี่พลอยมีบุญคุณกับพจน์”
“คิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ” พลอยถาม
พจนีย์หัวเราะคิก “จริงสิคะ..เงินตั้งมากมาย พี่พลอยยังให้พจน์ได้เลย” หญิงสาวพูดแบบขำๆ “นี่ถ้าพี่พลอยเป็นผู้ชาย...พจน์ก็ยินดี เป็นของพี่พลอยค่ะ”
พจนีย์หัวเราะร่าเริง แต่รจนาทำหน้าจ๋อย แย้งออกมา
“พี่พจน์ นั่นมันมีแต่ในละคร”
พลอยเยื้อนยิ้ม “อาจไม่ใช่แค่ในละครก็ได้จ้ะ เพราะในโลกนี้ อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น”
“แต่ถ้าเป็นการแต่งงานล้างหนี้ พจน์ขอแต่งกับพี่เพชรแทนพี่พลอยนะคะ” พจนีย์หัวเราะเขิน “เออ..แล้วพี่เพชรล่ะคะ? หมู่นี้พจน์ไม่เห็นพี่เพชรกลับมาเยี่ยมบ้านเลย”
พลอยยิ้มรู้ทัน “เพชร ติดธุระอยู่ที่กรุงเทพฯ น่ะจ้ะ เสร็จงานก็คงจะกลับ”
“งั้นถ้าพี่เพชรกลับมา พจน์จะทำขนมจีนน้ำเงี้ยวของโปรดของพี่เพชรมาให้ค่ะ”
รจนามองหน้าพจนีย์ สีหน้าสงสัยว่าพี่สาวชอบเพชรจริงหรือ? ขณะที่พจนีย์มองดูรูปเพชรที่วางตั้งอยู่ในบ้านอย่างเป็นปลื้ม พลอยเหลือบตามองเห็นเข้าใจในสายตาของรจนา
พลอยยิ้มมีเลศนัยขณะตอบสั้นๆ “ได้จ้ะ”
พจนีย์ยิ้มแย้มบอกลา “งั้น..วันนี้พจน์กลับก่อนนะคะ ขอบคุณพี่พลอยมากค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะพี่พลอย” รจนาบอก
สองพี่น้องยกมือไหว้พลอย แต่ตามองดูรูปเพชร พลอยได้แต่ยิ้มอย่างรู้ทัน
“แล้วเจอกันจ้ะ พจนีย์ รจนา”
รจนา และพจนีย์เดินออกไปแต่ตามองเพชรทั้งสองคน

สองพี่น้องเดินออกมา รจนาถามพจนีย์
“พี่พจน์ชอบพี่เพชรเหรอ”
“โห!ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ใครบ้างจะไม่ชอบ” พจนีย์มองรจนา ถามสัพยอก “หรือแกไม่ชอบ”
“เราเป็นผู้หญิง พูดจาอะไรอย่างนี้น่าเกลียด”
“ปากตรงกับใจ น่าเกลียดตรงไหน ดีกว่าคนแอ๊บแล้วกันน่า”
พจนีย์พูดเปิดเผย รจนาหน้าจ๋อย ระหว่างนั้นทับทิมเดินสวนเข้ามาพอดี สองคนยกมือไหว้
“อ้าว..คุณน้าสวัสดีค่ะ”
ทับทิมรับไหว้ “สวัสดีจ้ะ จะกลับแล้วเหรอ”
“ค่ะ..ไว้พจน์จะมาหาบ่อยๆ นะคะ” พูดเหมือนมีเลศนัย รู้อยู่คนเดียวว่าแอบชอบเพชร
ทับทิมรับคำงงๆ ว่าจะมาทำไม “จ้ะๆ"

สองคนเดินออกไปทับทิมมองตามด้วยความสงสัย
ไม่นานหลังจากนั้นทับทิมประคองพลอยให้นอนลงบนเตียง ขณะถาม

“สองคนนั้นมาทำไม”
“มายืมเงินค่ะ จะเอาไปไถ่ที่”
ทับทิมตกใจ “แล้วพลอยเอาเงินจากไหน ไถ่ที่ มันไม่ใช่เงินน้อยๆ”
“ก็เงินที่เค้าโอนมาให้ใช้น่ะค่ะ”
ทับทิมยิ่งตกใจมากขึ้น “อย่าบอกนะ ว่าแกยังเอาเงินจากไอ้เกรียงศักดิ์อยู่”
พลอยนิ่ง แต่ดวงตาแข็งกร้าว ยอมรับอยู่ในที ทับทิมมองอย่างไม่พอใจ ความโกรธแล่นมาเป็นริ้วๆ
“ทำไมแกถึงยอมให้มันเอาเงินฟาดหัว? ทั้งๆ ที่มันคิดจะฆ่าแกแล้วมันก็ยัง ทำให้แกกลายมาเป็นคนพิการแบบนี้ ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่เจ็บไม่จำบ้างรึไงพลอย”
พลอยโกรธขึ้นมา พูดเสียงเครือสั่น แต่ดังมาก “ก็เพราะพลอยทั้งเจ็บทั้งจำน่ะสิคะแม่...ว่ามันทำอะไรกับพลอย พลอยถึงต้องเอาจากมัน อย่างน้อย...มันจะได้คิดว่าพลอยโง่ พลอยเชื่อง ยอมทำทุกอย่างตามที่มันต้องการ ทั้งๆที่ความจริงแล้ว...พลอยอยากจะฆ่ามันตลอดเวลา” พลอยกระแทกเสียงตรงคำท้ายๆ “คนเก่งที่ไม่ระวังศัตรู ยังไงมันก็ต้องแพ้”
“แน่ใจนะว่ามันไม่ใช่ข้ออ้าง”
“แม่หมายความว่ายังไง”
“แม่รู้ว่าแกรักมัน ที่แกยอมเป็นเมียน้อย เมียเก็บก็เพราะแกรักมัน แล้วแกคิดเหรอว่าสิ่งที่มันยื่นให้แกเพียงแค่เล็กๆ น้อยๆ จะไม่ทำให้แกผูกพันกับมัน และถึงวันนั้น แกก็จะใจอ่อน”
“แม่กำลังดูถูกพลอย”
“ฉันรู้จักแกมากกว่า...คนเก่งที่ไม่ระวังศัตรูอาจจะแพ้ แต่คนที่ไม่กล้าทำร้ายศัตรูเพราะใจอ่อน อันตรายยิ่งกว่า...”
“ไม่มีวัน! พลอยไม่มีวันใจอ่อน! ต่อให้ตายพลอยก็จะเอาคืน และเพชรก็คือตัวแทนความแค้นของพลอย”
พลอยตะโกนก้อง น้ำตาไหลนอง ด้วยความแค้นใจ

วันต่อมาเพชรยืนอยู่ที่รถของเพชรน้ำบุษย์ ถัดไปด้านนอกคือรถคันเก่าของเพชรที่จอดอยู่ สักครู่มีแท็กซี่คันหนึ่งแล่นมาจอด และเพชรน้ำบุษย์ก็ก้าวลงมาพร้อมข้าวของพะรุงพะรัง
“พี่เพชร”
เพชรที่คุยกับเพื่อนอยู่หันมา “อ้าว! มาแล้วเหรอน้ำหนึ่ง” แล้วหันไปบอกกับเพื่อน “ฉันฝากรถไว้ก่อนนะ เดี๋ยวมาเอา” เพชรแตะไหล่อย่างจงใจแต่ทำทีเป็นไม่ตั้งใจ “ปะ น้ำหนึ่ง”
“แล้วค่าซ่อมเท่าไหร่คะ”
“ไม่เป็นไร พี่จัดการแล้ว”
เพชรน้ำบุษย์มองอย่างเกรงใจปนปลื้ม “แต่…”
เพชรเยื้อนยิ้มทำเป็นใจดี “เล็กน้อยน่า” พร้อมกับเดินนำไปที่รถเพชรน้ำบุษย์ “แล้วนี่ถืออะไรมาเยอะแยะ มะพี่ช่วย”
เพชรจะคว้าของในมือมาถือ เพชรน้ำบุษย์ยิ้มบอก พลางยื่นให้
“น้ำหนึ่งซื้อเสื้อมาฝากพี่เพชรค่ะ พอดี..เห็นพี่เพชรทำงานดึกบ่อยๆ บางวันก็ไม่ได้กลับบ้าน พี่เพชรจะได้เอาไว้เปลี่ยน”
เพชรทำเป็นยิ้มดีใจมองซึ้งๆ “ขอบใจมากจ้ะที่ห่วงพี่”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2 วันที่ 6 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager