อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3/2 วันที่ 11 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3/2 วันที่ 11 เม.ย. 56

“ตาหวานว่าพี่น้ำหนึ่งก็คงคิดถึงพี่เพชรเหมือนกันค่ะ”
เพชรทั้งงง ทั้งอาย ขณะที่ตาหวานบอกต่อ
“แต่ตอนนี้พี่น้ำหนึ่งถูกคุณท่านจับไปขังไว้ที่ไร่” เด็กสาวบอกสถานที่ “เพราะท่านโกรธ พี่เพชรต้องไปช่วยพี่น้ำหนึ่งให้ได้นะคะ”
“ไร่...ไร่อยู่ที่ไหน”
เพชรถามเร็วปรื๋อ ขณะฟังตาหวานบอกที่อยู่ แล้วเพชรก็วางสาย ปลดสายน้ำเกลือออกอย่างรวดเร็ว

ฝ่ายตาหวานเก็บมือถือของน้ำหนึ่งใส่กระเป๋าถือตามเดิม ก่อนทำท่าทางฟินเอามากๆ
“ถ้าหนังจีนมีผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ หนังฝรั่งมีโรมิโอ กับจูเลียต หนังไทยก็ต้องมีพี่คนนี้กับน้องคนนั้น... ตามไปช่วยพี่น้ำหนึ่งให้ได้นะพี่เพชร
ตาหวานกำกำปั้น ถองศอกเชียร์
“โย่!!”

ขณะเดียวกันเพชรเปลี่ยนมาอยู่ในชุดปกติแล้ว และกำลังวิ่งออกมาตรงทางเดินในโรงพยาบาลท่าทีร้อนรนรีบเร่ง พยาบาลตกใจวิ่งตาม
“คุณยังไม่หายนะคะคุณ”
เพชรไม่ฟังเสียง วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะโทรศัพท์บอกเพื่อน
“ฉันกำลังจะไปเอารถ เตรียมรถไว้ให้ด้วย”
เพชรวิ่งถลาออกไป พยาบาลมองตามงงๆ ไม่เข้าใจ
“จะรีบไปไหนของเค้า?”

บรรยากาศยามเช้าที่ไร่ของเกรียงศักดิ์แสนสดใส วิวทิวทัศน์สวยงามร่มรื่น แต่ไม่ทำให้น้ำหนึ่งสดชื่น เดินหน้างอง้ำออกมาหน้าบ้านพัก เกรียงศักดิ์มองอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“พ่อไม่ได้อยากทำอย่างนี้ แต่หนูบังคับให้พ่อต้องทำ”
น้ำหนึ่งมองมาอย่างเสียใจ “น้ำหนึ่งทราบค่ะว่าคุณพ่อหวังดี...แต่คุณพ่อ เคยคิดถึงใจน้ำหนึ่งบ้างมั้ยคะ? น้ำหนึ่งรักพี่เพชร พี่เพชรก็รักน้ำหนึ่ง” แล้วอัดอั้นจนร้องไห้ออกมา “แล้วทำไมคุณพ่อต้องบังคับกีดกัน ขัดขวาง”
สีหน้าเกรียงศักดิ์ที่เหลียวมามองน้ำหนึ่งท่าทีอ่อนใจอยู่อย่างนั้น คิดในใจว่าลูกหนอลูกช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ขณะตอบลูกสาว
“ความเหมาะสมไงน้ำหนึ่ง “ความเหมาะสม” ที่สำคัญ...ผู้ชายที่จะดูแลปกป้องลูกของพ่อได้...เค้าต้องไม่ทำให้ลูกเสื่อมเสียเกียรติ แต่นี่นายนั่น พยายามทุกทางที่จะให้ลูกเสื่อมเสียเกียรติ”
น้ำหนึ่งแย้ง “พี่เพชรไม่เคยทำ”
เกรียงศักดิ์ฉุนบอกเสียงเข้ม “สิ่งที่ไอ้หมอนั่นมันทำทุกอย่างนั่นล่ะทำให้ลูกเสียเกียรติ ลูกต้องอยู่ที่นี่ จนกว่าพ่อจะแน่ใจว่าลูกกับมันเลิกติดต่อกันอย่างเด็ดขาด หรือไม่ก็…”
ท่านรัฐมนตรีค้างคำ น้ำหนึ่งมองหน้าเกรียงศักดิ์ด้วยความอยากรู้
“แต่งงานกับภาคย์”
น้ำหนึ่งตกตะลึง เกรียงศักดิ์บอก
“ภาคย์ชอบลูกไม่ใช่เหรอ” เกรียงศักดิ์บอกช้าๆ ชัดๆ ตั้งใจขู่ “แค่พ่อเอ่ยปากคำเดียว”
น้ำหนึ่งสวนคำออกมาทันที “ลูกไม่แต่ง”
“พ่อถึงให้ลูกเลือกไง...จะเลิกกับไอ้เพชร หรือ แต่งงานกับภาคย์ คิดเอา”
พูดเท่านั้นเกรียงศักดิ์เดินออกไปที่รถเลย ซึ่งคนขับสตาร์ทเครื่องรออยู่ น้ำหนึ่งตะโกนอย่างเด็กดื้อรั้น
“น้ำหนึ่งไม่แต่งกับพี่ภาคย์ แล้วน้ำหนึ่งก็ไม่เลิกกับพี่เพชร...น้ำหนึ่งรักพี่เพชร คุณพ่อได้ยินมั้ย น้ำหนึ่งรักพี่เพชร”

เกรียงศักดิ์มองน้ำหนึ่งจากกระจกด้านในรถ ได้แต่ส่ายหน้าระอาเหลือไม่คิดว่าลูกสาววัยใสจะหลงผู้ชายขนาดนี้
เพชรขับรถมุ่งหน้ามาตามทางตาม มุ่งหน้าสู่ไร่ของเกรียงศักดิ์ ด้วยความเร็วสูง มองจากมุมสูง เห็นรถของเกรียงศักดิ์มุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯและรถของเพชร มุ่งหน้าไปทางไร่ สวนเลนกัน

อลิสเดินออกมาหน้าบ้านกับหมอณัฐลูกพี่ลูกน้อง ณัฐถามอย่างเอ็นดู
“ตกลงไม่ไปเที่ยวกับพี่จริงๆ เหรออลิส”
“เอาไว้วันหลังแล้วกันค่ะพี่หมอ ยังไงพี่หมอก็ทำงานอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว อลิสไปตอนไหนก็ได้”
ณัฐโยกศีรษะเย้าอย่างเอ็นดู “ก็เห็นบ่นอยากไปแต่ไม่ไปซักที”
“ยังไม่ว่างค่ะ ติดธุระ”
ณัฐแซว “ทำผม ทำเล็บ น่ะนะเรียกว่าธุระ”
อลิสหัวเราะคิก “อลิสไม่ไร้สาระขนาดนั้นหรอกค่ะพี่หมอ...” พลางลอบทำหน้าเจ้าเล่ห์ “ติดธุระจริงๆ เดินทางปลอดภัยนะคะ อย่ามัวแต่ใจลอย...คิดถึงคนไข้”
เจออลิสแซว ณัฐกลบเกลื่อนเฉไฉ “คนไข้ที่ไหน”
อลิสทำท่านึก “ก็...คนที่ชื่อพลอยประดับ หรือพลอยอะไร...ที่พี่หมอเคยช่วยเค้าเอาไว้ไงคะ”
ณัฐอมยิ้มเขิน อลิสแหย่ต่อ
“เห็นคุณลุง คุณป้า.. เล่า พี่หมอว่าเค้าสวยมากก...มิน่า...หมู่นี้ไม่ค่อยกลับมาบ้านเลย ทำแต่งาน”
ณัฐยิ้มเขิน “ก็มันเป็นงานของพี่นี่...จะไปทำธุระก็ไปเถอะ แล้วเจอกัน”
ณัฐโยกหัวคลึกผมอลิส ก่อนเดินไปที่รถ อลิสตะโกนไล่หลัง
“ขับรถดีๆ นะคะ...วันหลังอลิสจะไปด้วย...อยากไปเห็นหน้าคนไข้ของพี่หมอค่า”
ณัฐยิ้มขับรถออกไป ขณะที่อลิสบอกตัวเองพร้อมรอยยยิ้มแต่ดวงตาวาววับ มีแผนร้าย
“ส่วนอลิสขอตัวไปทำธุระก่อน”

อลิสแสร้งทำท่าเป็นเด็กสาวแสนน่ารักเดินเข้าไปในบ้าน นวลมาเห็นพอดี
“อ้าว!คุณอลิส”
“ฉันมาหาน้ำหนึ่ง”
นวลอึกอัก “คุณน้ำหนึ่งไม่อยู่ค่ะ”
อลิสมองอย่างจับสังเกต “มีอะไรรึเปล่า”
นวลมองจ้องหน้า “ก็แล้วทำไมต้องมีด้วยล่ะคะ”
อลิสแอ๊บ “ก็..ฉันรู้ว่าท่านไม่พอใจน่ะสิที่น้ำหนึ่งไปคบกับ ผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนายเพชร เลยเป็นห่วง..อยากรู้ น้ำหนึ่งจะเป็นยังไง”
นวลมองอย่างไม่ไว้ใจ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พ่อลูก ..คุณท่านกับคุณน้ำหนึ่งเคลียร์กันได้”
อลิสผิดหวัง “เหรอ งั้นก็ดี...ฉันจะได้เบาใจ...ไม่มีอะไร งั้นฉันกลับเลยแล้วกัน”
อลิสหมุนตัวจะเดินกลับออกไป ตาหวานวิ่งถือโทรศัพท์ออกมา
“ป้านวล ท่านโทร.มา”
อลิสหูผึ่ง หยุดกึก หลบมุมแอบฟังขณะที่นวลรีบรับโทรศัพท์ โดยไม่ได้นึกถึงอลิสเลย
“ค่ะท่าน”
เกรียงศักดิ์อยู่ในรถ เดินทางกลับกรุงเทพฯ บอก
“นวล...มาอยู่เป็นเพื่อนน้ำหนึ่งที่ไร่ด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะให้รถไปรับ”
“ค่ะๆๆ” นวลรีบวางสาย
“มีอะไรป้านวล” ตาหวานสงสัย
“ท่านจะให้ป้าไปอยู่เป็นเพื่อนคุณน้ำหนึ่งที่ไร่”
อลิสตาวาววาม เก็ททันที คิดในใจ
“นังน้ำหนึ่งอยู่ที่ไร่”

ส่วนน้ำหนึ่งอยู่ในบ้านพัก เดินวนไปเวียนมา เห็นลูกน้องของเกรียงศักดิ์นั่งเฝ้าอยู่หน้าบ้าน และไม่ยอมลุกหนีไปไหน น้ำหนึ่งบ่น
“นี่ก็เหมือนกัน ไม่อยากเข้าห้องน้ง ห้องน้ำบ้างรึไง เฝ้าอยู่ได้ เฮ้อ! มือถือก็ไม่มี ไอโฟน ไอแพดก็ไม่มี อะไรๆ ก็ไม่มี แล้วจะติดต่อพี่เพชรได้ยังไง”
เพชรขับรถมาตามทางมุ่งสู่ไร่ของเกรียงศักดิ์ขณะโทรศัพท์
“พี่พลอย...ผมกำลังจะไปฉุดตัวยัยน้ำหนึ่ง...พี่พลอยรอดู ไอ้เกรียงศักดิ์มันกระอักเลือดได้เลย”
สีหน้าพลอยที่มือกำโทรศัพท์ยิ้มน้อยๆ ดวงหน้ามีแต่ความสาแก่ใจ ขณะรำพึงออกมา
“น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุษย์....ต่อไป...คงเป็นแค่ได้แค่กรวดทราย”

ขณะนั้นรถตู้ของเกรียงศักดิ์แล่นมาจอดหน้าบ้าน นวลรีบขึ้นรถไปอย่างเร่งรีบ รถตู้เคลื่อนตัวออกไป อลิสที่จอดรถซุ่มรออยู่ ขับตามไปทันที

ด้านเพชรขับรถเข้ามาจอดบริเวณหน้าไร่ของเกรียงไกร ตรงข้างทางโดยจอดซุ่มรอดูเหตุการณ์ ก่อนลอบเข้าไป
เพชรค่อยๆ ย่องเข้ามา เห็นเป็นน้ำหนึ่งเดินวนเวียนอยู่ในบ้านพัก บริเวณด้านหน้ามีคนของเกรียงศักดิ์เดินคุมเชิงไปมาอยู่ เพชรนิ่วหน้า ไม่รู้จะทำยังไง มองดูอาวุธรอบตัวก็ไม่มี จนปัญญา

ด้านนวลนั่งอยู่ในรถตู้ ออกอาการกระสับกระส่าย เป็นห่วงน้ำหนึ่ง ที่อยู่คนเดียว อยากไปหาเร็วๆ
ส่วนด้านหลัง อลิสขับรถตามแทบจะจี้ตูด ตามประสาสาววีนเหวี่ยงใจร้อน คำรามก้องรถ
“ถ้าฉันรู้ว่าแกอยู่ไหน? ฉันจะให้ไอ้กร๊วกนั่นมาฉุดแกให้สาแก่ใจเลยยัยหนึ่ง”

อลิสฮึกเหิมคึกคะนอง และเมามันมากๆ
ขณะเดียวกันพลอยนั่งอยู่บนรถเข็น ดวงหน้าของพลอยมีรอยยิ้มน้อยๆ ขณะที่ทับทิมรับโทรศัพท์

“พลอยอยู่ด้านนอกน่ะค่ะ รอซักครู่นะคะคุณหมอ เดี๋ยวดิฉันไปตามให้”
เป็นหมอณัฐที่เพิ่งขับรถมาถึงโรงพยาบาลในตัวอำเภอเดียวกับพลอย โทร.มาหา หมอณัฐเป็นหมอประจำตัวของพลอย
“ไม่เป็นไรครับคุณน้า...ฝากบอกคุณพลอยด้วย ผมมาถึงโรงพยาบาลแล้ว เดี๋ยวจะเข้าไป”
“คุณหมอจะเข้ามาตอนไหนคะ”
พลอยได้ยินเหลียวขวับมามองแม่ อย่างสนใจ
ณัฐก้มลงมองดูนาฬิกาข้อมือตอบทับทิม
“ตอนเย็นครับ”
“ค่ะ..น้าจะบอกพลอยให้ ว่าคุณหมอจะเข้ามาตอนเย็น”
พลอยแผดเสียงขึ้น “ไม่ต้อง”
ทั้งหมอณัฐและทับทิมได้ยิน หมอณัฐหน้าเสีย ขณะที่ทับทิมนิ่วหน้าใส่พลอย
พลอยย้ำเสียงแข็ง “วันนี้พลอยไม่ว่าง พลอยมีธุระ”
ทับทิมอยากจะด่า แต่ต้องออมเสียง ด้วยความเกรงใจหมอ
“พลอย”
หมอณัฐได้ยินรีบบอก
“ถ้าคุณพลอยไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับคุณน้า ไว้วันหลัง ผมค่อยเข้าไปก็ได้ ฝากบอกคุณพลอย หมั่นทำกายภาพบำบัดนะครับ...จะได้หายเร็วๆ”
“ค่ะๆ..น้าขอโทษด้วยนะคะคุณหมอ”
ทับทิมวางสาย สุดแสนจะเกรงใจหมอณัฐ
ขณะที่ณัฐวางสาย สีหน้าเศร้าๆ เป็นห่วงพลอย อย่างจริงใจ

พอวางสายทับทิมตำหนิพลอย ทันที
“ทำไมพูดกับคุณหมออย่างนั้น”
พลอยนิ่งๆ แต่ยังแถประสาคนเอาใจตัว “ก็พลอยมีธุระ”
“ธุระอะไร? คนอื่นเค้าห่วงแก แต่แกไม่คิดห่วงตัวเองบ้างเลย”
พลอยประชดส่ง “ก็แหงสิ...พลอยเป็นคนนิสัยไม่ดี”
ทับทิมมองมา แววตาดูออกว่าเสียใจนัก “ประชดประชันแม่ แล้วมันได้อะไร แม่เจ็บ แกเจ็บ...แค่นี้...ยังทุกข์ไม่พออีกเหรอพลอย”
ทับทิมเดินหนีเข้าไปในบ้าน ทั้งระอาทั้งหงุดหงิด พลอยมองตามดวงตามีแววเสียใจนิดๆ แล้วตัดใจสะบัดหน้าหันมา ดวงตาเต็มไปด้วยไฟแค้นเหมือนเดิม ก่อนพึมพำเบาๆ
“คนที่เจ็บคราวนี้...ต้องไม่ใช่เรา แม่...”

ตกตอนเย็นที่มุมหนึ่งด้านนอกของบ้านเชิงเขา สองพี่น้อง พจนีย์กับรจนาเดินเข้ามาหาพลอยที่นั่งอยู่บนรถเข็น พูดถามอย่างประจบ
“พี่พลอยให้พจน์กับรจมาหา..มีอะไรคะ” พจนีย์นึกบางอย่างได้ สีหน้าเจื่อนๆ “คงไม่ใช่เรื่องเงินใช่มั้ย”
“พี่เคยงกกับเราสองคนเหรอ”
พจนีย์ยิ้มแหยๆ “ไม่ค่ะ..แต่พจน์เกรงใจ อีกอย่างพจน์ก็ยืมเงินพลอยนานแล้ว แต่ยังไม่
มีมาคืนซักที”
“ไม่มีก็ไม่ต้องคืน”
พจนีย์มองหน้าพลอยอย่างตกตะลึง คาดไม่ถึง ก่อนจะหันมามองน้องสาว สีหน้าของรจนาก็ไม่ได้แตกต่างจากพจนีย์นัก สองพี่น้องแปลกใจ พจนีย์ตัดสินใจถาม
“จริงเหรอคะพี่พลอย เงินตั้งเยอะแยะ พี่พลอยจะไม่เอาคืน”
พลอยยิ้มหวานอย่างคนมีเมตตาเต็มเปรี่ยม “คนอย่างพี่ เคยพูดเล่นด้วยเหรอ? ไม่มีก็ไม่ต้องคืน....ขอแค่...”
พลอยค้างคำไว้ พจนีย์ตกใจกลัวเหมือนกัน ว่าจะให้ทำอะไร
“พี่พลอยจะให้พจน์ทำอะไรคะ”
“ไม่ใช่แค่พจน์คนเดียว รจด้วย” พลอยบอก
สองพี่น้องหันมามองหน้ากัน ก่อนที่รจนาจะถาม
“พี่พลอยจะให้เราทำอะไรคะ”
“เป็นเจ้าสาวของเพชร”
พลอยบอกในท่าทีแน่วนิ่ง
รจนาอึ้งไปทันที แต่แอบดีใจ พจนีย์เสียอีกที่เป็นฝ่ายถามดีใจแบบปิดไม่อยู่
“เป็นเจ้าสาวของพี่เพชร? พี่พลอยพูดจริงเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ เป็นเจ้าสาวของเพชร เอาแบบจดทะเบียนกันเลย” พลอยมองหน้าสองคนพี่น้อง “ว่าแต่...เราสองคน...ใครอยากเป็นเจ้าสาวของเพชรจ๊ะ”
พจนีย์กับรจนาพูดพร้อมกันแต่คนละอารมณ์ พจน์อยากเป็นจริงๆ รจนาหลุดปาก
“พจน์ค่ะ” / “รจค่ะ”
พจนีย์หันมามองหน้ารจนาเป็นเชิงถามอะไรของเธอเนี่ย รจนาก้มหน้าหลบตาแอ๊บสุดฤทธิ์
พลอยยิ้มขำ “ไม่ต้องแย่งกันจ้ะ”
พจนีย์ตกใจ “ได้ทั้งสองคน”
พลอยมองเป็นเชิงหยอกล้อ ว่าพูดไปได้
“โธ่พจน์..ขืนเพชรทำอย่างนั้น คนเค้าจะได้ว่าเพชรเป็นพวกวิปริต จิตวิปลาสน่ะสิจ๊ะ”
“พจน์ก็ว่าอย่างนั้นล่ะค่ะ...” พจนีย์ยิ้มหวาน “คนเรา ต้องมีผัวเดียว เมียเดียวถึงจะถูกต้อง
ใช่มั้ยคะ”
คำว่า “ผัวเดียวเมียเดียว” คำพูดไม่คิดอะไรของพจนีย์กระแทกเข้าหน้าพลอยเต็มๆ จนสาวพิการสะอึก พยายามปรับสีหน้า
“ใช่จ้ะ...เพราะฉะนั้น...พจน์กับรจไปคุยกันเองแล้วกัน ว่าใครจะเป็นเจ้าสาวของเพชร”
“รจค่ะ..รจเป็นน้อง รจควรเสียสละ” รจนาแหลมขึ้นมาเสนอหน้าอีก
พจนีย์เสียงเข้มใส่น้อง “แต่พี่เป็นพี่...พี่ควรทำทุกอย่างให้น้อง” แล้วหันมายิ้มหวานกับพลอย “ได้ค่ะ...ถ้าพี่พลอยต้องการ พจน์จะยอมเป็นเจ้าสาวของพี่เพชรเอง ถือเป็นการตอบแทน
บุญคุณ ของพี่พลอยที่มีต่อครอบครัวของพจน์
พลอยยิ้มหยันในสีหน้า “ขอบใจมากที่สำนึกบุญคุณพี่...แต่พี่ไม่ทำความลำบากใจให้พจน์มากนักหรอก
พลอยหยิบกระดาษสีขาว ที่เต็มไปด้วยตัวอักษรยื่นมาตรงหน้าพจนีย์
“อะไรคะ”
“สัญญา...การเป็นภรรยาแค่ในนามของเพชรเท่านั้น”
พจนีย์ใจหายวาบ “เป็นภรรยาแค่ในนามของพี่เพชรเท่านั้น”
พลอยยิ้มอย่างรู้ทัน “ใช่..บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่ทำความลำบากใจให้พจน์จนเกินไป ถึงพจน์จะจดทะเบียนอย่างถูกต้องตามกฎหมายกับเพชร แต่สุดท้ายแล้ว มันจะกลายเป็นโมฆะทั้งหมดด้วยสัญญาฉบับนี้”
พจนีย์คว้าสัญญามาอ่านรวดเร็ว
“สัญญาว่าจ้างการจดทะเบียน...”

พลอยพยักหน้าเยื้อนยิ้มเยือกเย็น ส่วนรจนาลอบยิ้มอย่างสะใจ มีแต่พจนีย์ที่หน้าเสียอยู่คนเดียว
ไม่นานนัก สองศรีพี่น้องกลับมาที่บ้านแล้ว สภาพของพจนีย์เป็นบ้านของชาวบ้านธรรมดาทั่วไป ฐานะไม่ดีเท่าพลอย

พจนีย์หน้าหงิกหน้างอ ถือสัญญาแกว่งไปมาอย่างอารมณ์เสีย
“ทำไมพี่พลอยต้องให้ทำสัญญาบ้าๆ แบบนี้ด้วย”
รจนาบอกหน้าซื่อๆ “พี่พลอยคงไม่ได้อยากได้พี่พจน์เป็นน้องสะใภ้”
พจนีย์ แหวใส่ “แล้วพี่พลอยอยากได้ใคร? แกรึไง?” แล้วมองจ้องหน้า “นี่...รู้ทั้งรู้ ว่าพี่ชอบพี่เพชร ทำไมแกต้องเสนอหน้าออกตัวว่าจะแต่งงานกับพี่เพชรฮึยัยรจ”
รจนาแอ๊บซื่อใส “รจบอกแล้วไงคะ รจเป็นน้อง รจควรเสียสละ”
พจนีย์ถามอย่างกังวล คือไม่ด้อยากแย่งผู้ชายกับน้อง “ไม่ใช่เพราะว่าแกรักพี่เพชรนะ”
รจนาฉำไฉ ทำเป็นปราม “พี่พจน์ เอาอีกแล้ว เราเป็นผู้หญิงอย่าพูดเรื่องแบบนี้สิคะ มันไม่ดี ใครมาเห็นเข้าน่าเกลียดตาย”
พจนีย์ย้ำอีก “ปากกับใจตรงกัน น่าเกลียดตรงไหน พี่จะแต่งงานกับพี่เพชรเอง เพราะพี่
รักพี่เพชร ที่สำคัญ” ชูสัญญาขึ้นมา “พี่จะทำให้สัญญาฉบับนี้เป็นโมฆะให้ได้”
“พี่พจน์จะทำยังไง”
“ก็ทำให้พี่เพชรรักพี่ไง?” พจนีวางท่าเซ็กซี่ ดึงเสื้อที่ไหล่ลงหน่อย “รูปร่างหน้าตาอย่าง
นี้ ถามหน่อยเถอะพี่เพชร ..ชอบมั้ยๆ”
พจนีย์ยิ้มอย่างคนมั่นใจในตัวเอง รจนาหน้าเสีย แอบดึงเสื้อลงเลียนแบบพจนีย์บ้าง แต่มันช่างไม่น่าดูเอาซะเลย

ด้านเพชรดักซุ่มดูอยู่ เห็นลูกน้องของเกรียงศักดิ์ยังอยู่ที่เดิม เพชรหงุดหงิด
เพชรสบถเบาๆ “มันจะไม่ไปไหนจริงๆ รึไงวะ”
เพชรนิ่งหน้าก่อนตัดสินใจ หยิบก้อนหินแถวนั้นเขวี้ยงใส่ตัวบ้านดังปัง ทั้งน้ำหนึ่งและลูกน้องของเกรียงศักดิ์สะดุ้งเฮือก หันขวับมามอง เพชรรีบหลบ คนของเกรียงศักดิ์ตะโกน
“ใครวะ”

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 3/2 วันที่ 11 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager