อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 6/3 วันที่ 18 เม.ย. 56
ดาราณี ผิดหวัง เสียใจ ใจหายวาบ“น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งโกรธเกรียงศักดิ์ “ฝากเรียนคุณพ่อด้วย น้ำหนึ่งไม่กลับ ไม่ใช่เพราะพี่เพชร แต่เพราะคุณพ่อ น้ำหนึ่งเกลียดคุณพ่อ”
พูดได้แค่นั้นน้ำหนึ่งก็กดปิดมือถือ ดาราณีตะโกนเรียก
“น้ำหนึ่งๆ”
เกรียงศักดิ์คว้ามือถือของดาราณีกรอกเสียง “น้ำหนึ่ง”
แต่ไม่มีสัญญาณจากปลายสาย เกรียงศักดิ์กดมือถืออีก คราวนี้เป็นสัญญาณปิดเครื่อง
เกรียงศักดิ์ทั้งโมโหทั้งสะเทือนใจ “น้ำหนึ่งปิดมือถือไปแล้ว”
“คุณต้องช่วยลูกนะคะ คุณต้องช่วยลูก ฉันว่าลูกต้องถูกล่อลวง”
“ถ้าถูกล่อลวงจริง น้ำหนึ่งกลับมาแล้ว...แต่นี่...ลูกไม่คิดที่จะกลับมาเลยต่างหาก” เกรียงศักดิ์สุดแสนจะเสียใจ
ดาราณีมองเกรียงศักดิ์ นึกถึงคำพูดของน้ำหนึ่ง ค่อยๆ บอกสามีอย่างเกรงใจ
“ลูกอาจจะกลัวคุณโกรธ เลยไม่กล้ากลับมา”
“ผมโกรธแน่...ที่น้ำหนึ่งทำตัวอย่างนั้น...คุณรู้มั้ย...ผมต้องให้คนไปจัดการเก็บคลิปอุบาทว์
นั่น ไม่ให้มันเผยแพร่ต่อไป แต่ขนาดนี้ ชื่อเสียง วงศ์ตระกูล ก็ป่นปี้หมด...น้ำหนึ่ง...ไม่น่าเลย”
สีหน้าเกรียงศักดิ์เครียดเคร่ง ดาราณียิ่งน้ำตาไหลพราก สองคนสบตากันด้วยความทุกข์ใจสาหัส
ส่วนน้ำหนึ่งตัดสินใจเด็ดขาดบอกตัวเองในใจ
“น้ำหนึ่ง จะชดใช้ทุกอย่างแทนคุณพ่อค่ะ”
น้ำหนึ่งมองกระเป๋าที่จัดเรียบร้อย ตัดสินใจเปิดออก รื้อเสื้อผ้าและข้าวของออกมาเหมือนเดิม
ขณะเดียวกันเพชรยืนนิ่ง ครุ่นคิดอยู่บริเวณด้านนอกบ้านเชิงเขาด้านนอก ภาพตอนที่เพชรนั่งทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์แล้วเห็นคลิปของน้ำหนึ่ง เพชรตกใจ คาดไม่ถึง เป็นห่วงน้ำหนึ่ง เสียงของน้ำหนึ่งดังก้อง
“ทุกอย่างก็สายไปแล้วล่ะค่ะ...เกียรติยศ ชื่อเสียงของน้ำหนึ่ง ถูกทำลายจนป่นปี้”
เพชรได้แต่ทอดถอนหายใจ รู้สึกสงสารน้ำหนึ่งจับใจ
ขณะที่น้ำหนึ่งรื้อของออกจากระเป๋า ก็เห็นเสื้อกีฬาเบอร์ 13 และขวดดาวที่ทำให้เพชร น้ำหนึ่ง
ชะงักมอง เห็นทีไรเจ็บในใจทุกที ระหว่างนั้นประตูห้องเปิดออก เพชรเดินเข้ามา น้ำหนึ่งสะดุ้งรีบปิดกระเป๋า
เพชรนึกว่าน้ำหนึ่งเก็บของจะกลับไป ก็รู้สึกใจหาย
“น้ำหนึ่งจะไปจริงๆ เหรอ”
น้ำหนึ่งเงียบไม่ตอบ ทั้งรัก ทั้งเสียใจ ทั้งรู้สึกผิด อยากหนีไปให้ไกล แต่ก็ยังอยากอยู่เพื่อชดใช้แทนพ่อ ความรู้สึกสับสนไปหมด
เพชรมองอย่างเข้าใจ “พี่ช่วย” เดินเข้ามาหาจะช่วยปิดกระเป๋า
“ไม่เป็นไรค่ะ”
น้ำหนึ่งเบี่ยงตัวดึงกระเป๋าออก กระเป๋าหล่นพื้น เสื้อบาสของเพชร และขวดโหลดาวที่น้ำหนึ่งพับหล่นลงพื้น เพชรจะเก็บ แต่น้ำหนึ่งรีบคว้าเสื้อกับขวดโหลเอาไว้บอก
“ไม่ต้องค่ะ....น้ำหนึ่งกำลังจะเอาไปทิ้งพอดี”
เพชรเสียงอ่อยๆ “ถ้าน้ำหนึ่งรังเกียจพี่ขนาดนั้น...ก็ตามใจ”
เพชรมองน้ำหนึ่งด้วยความเสียใจ น้ำหนึ่งเองก็มองเพชร ใจอ่อนยวบ เพราะรักเพชรสุดใจ
“น้ำหนึ่ง....พี่...”
เพชรเอื้อมมือมาจะจับมือน้ำหนึ่ง หมายจะอธิบายจะขอโทษ จังหวะนี้ประตูห้องถูกเปิดผลัวะเข้ามาพร้อมร่างของทับทิม สองคนเหลียวไปมองพร้อมกัน
ทับทิมมองจ้องท่าทีที่เพชรมีต่อน้ำหนึ่งอย่างไม่พอใจ น้ำหนึ่งฉวยโอกาสค้อมตัวเดินเลี่ยงผ่านทับทิมออกไปด้านนอก ทับทิมหันขวับมาจ้องหน้าเพชรอย่างไม่พอใจ
น้ำหนึ่งเดินออกมาด้านนอก ในมือหอบเสื้อ ขวดโหลดาวออกมา ท่าทางสับสนลังเล ทิ้ง หรือไม่ทิ้งดี ก่อนจะทำท่าฮึด
“เรากับพี่เพชรไม่ควรมีเยื่อใยอะไรกันอีก”
น้ำหนึ่งทิ้งเสื้อบาสเบอร์ 13 กับขวดโหลดาวลงถังขยะ น้ำตาหยดริน เจ็บปวดใจเหลือเกิน
ส่วนในห้อง ทับทิมปรายตามองกระเป๋าของน้ำหนึ่ง ก่อนจะถามเพชรเสียงแข็ง
“ทำอะไรน่ะ”
“เก็บของให้น้ำหนึ่งครับ...เผื่อพ่อเค้ามารับ”
“แกจะให้นังเด็กนั่นไปเหรอ”
เพชรไม่กล้าสบตาทัยทิม เพียงแต่บอกออกมา
“ผมว่า..เราทำกับเค้ามากพอแล้ว แค่นี้น้ำหนึ่ง วงศ์ตระกูลของไอ้เกรียงศักดิ์ก็เสียหายไปหมดแล้ว”
ทับทิมเค้นคำ “เสียหาย”
“คนเห็นคลิปทั่วประเทศนะครับแม่” เพชรลดเสียงแผ่วลง “พี่พลอย..ไม่น่าทำถึงขนาดนี้เลย”
“พลอยไม่ได้ทำ”
“แล้วใครทำ”
“ก็ใครล่ะที่มันเป็นคนถ่าย”
“พจนีย์”
นัยน์ตาเพชรวาวโรจน์ขบกรามแน่น โกรธพจนีย์มาก
รุ่งเช้า พลอยถามทับทิมอย่างตกใจ
“อะไรนะคะแม่...เพชรไปบ้านพจน์”
“ฮื่อ... ผลุนผลันออกไปแต่เช้าเลย”
พลอยหน้าเครียด ตาวาว ไม่พอใจพจนีย์ขึ้นมา
ด้านพจนีย์ยิ้มระรื่นให้เพชรอย่างดีใจ
“พี่เพชร...พี่เพชรจะให้พจน์ไปค้างที่บ้านใช่มั้ยคะ? ได้ค่ะ..รอเดี๋ยว”
พจนีย์กระวีกระวาดจะเข้าไปในบ้าน แต่เพชรตะคอก
“ไม่ต้อง”
น้ำเสียงของเพชรน่ากลัวจนพจนีย์ต้องหันกลับมามอง เพชรถามอย่างไม่พอใจ
“พจน์เอาคลิปไปปล่อยทำไม”
“พจน์ไม่ได้ทำค่ะ ต่อให้คุณน้าทับทิม พี่พลอย พี่เพชรมาถาม พจน์ก็จะบอกเหมือนเดิมว่าไม่ได้ทำ”
อีกมุมหนึ่ง ใต้เงาทะมึนของต้นไม้ แลเห็นทับทิมเข็นรถให้พลอยอยู่ สองคนมองจ้องดูเพชรกับพจนีย์ไม่วางตา ทับทิมกับพลอยมองหน้ากัน
“พจนีย์ปากแข็งจริงๆ”
ส่วนอีกมุม ตรงด้านหลังบ้าน รจนาค่อยๆ ย่องมาแอบฟัง พลอยเห็นเข้าพึมพำออกมา
“หรือพจน์จะไม่ได้ทำจริงๆ”
พลอยมองสองพี่น้องสลับกัน ท่าทีลังเลสงสัย ฟากพจนีย์ยืนกรานบอกเพชร
“พจน์ไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปจริงๆ นะคะพี่เพชร”
เพชรตะคอก “พี่ไม่เชื่อ”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ” พจนีย์มองอย่างสงสัย “แต่เอ๊ะ...แล้วทำไมพี่เพชรต้องเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้คะ หรือว่า....พี่เพชรรักและห่วงผู้หญิงคนนั้นจริงๆ”
พลอยกับทับทิม เพ่งมองหน้าเพชร อยากรู้คำตอบ เช่นกัน
“เรื่องของพี่”
“เรื่องของพจน์ด้วยค่ะ เพราะพจน์เป็นเมียพี่เพชร”
“จะให้พี่บอกอีกกี่ครั้งกี่หนว่าไม่ใช่”
รจนาโผล่หน้าออกจากมุมเสา ลอบมองยิ้มดีใจ พจนีย์ไม่ยอมต่อปากต่อคำ
“แต่ทะเบียนสมรสก็บอกว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”
พลอยโกรธมาก ทับทิมเองก็ไม่พอใจ ออกอาการยุ่งยากใจ ที่เรื่องมันยุ่งไปใหญ่
เพชรโกรธไม่พอใจ “พจน์รู้แก่ใจว่ามันไม่ใช่” เพชรกระชากแขนพจนีย์พูดใส่หน้า “และพจน์ก็ไม่ควรทำเกินหน้าที่อย่างนี้”
“พจน์รู้ว่าพี่เพชรโกรธ แต่พจน์ก็อยากให้พี่เพชรเข้าใจพจน์บ้าง...พจน์เองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกัน..แต่ในเมื่อพจน์ถูกจ้าง พจน์ก็ต้องทำหน้าที่ของพจน์ให้ดีที่สุด”
เพชรอึ้ง มองพจนีย์ พลอยหรี่ตามองอย่างโกรธขึ้ง พจนีย์บอกเพชรอย่างเหนือกว่า คิดว่าตัวเองเป็นต่อ
“คนที่พี่เพชรควรตำหนิ ควรเป็นพี่พลอยค่ะ เพราะพี่พลอยเป็นคนจ้างพจน์”
พลอยฟังนิ่งๆ แต่ประกายตาวาววับ เพชรผลุนผลันออกไป ท่ามกลางความตกตะลึงของสองพี่น้อง พลอยมองพจนีย์ ทั้งโกรธและเกลียด
สองพี่น้องอยู่ในบ้าน พจนีย์โกรธเพชรบ่นบ้าเอากับน้องสาวจอมแอ๊บ
“เรื่องของยัยน้ำหนึ่ง มันจะอะไรกันนักกันหนา เดี๋ยวพี่พลอยก็พล่าน เดี๋ยวพี่เพชรก็พล่าน”
“จะเรื่องอะไรก็ไม่เกี่ยวกับพี่พจน์” รจนาบอก
“เกี่ยวสิ ก็พี่เป็นเมียพี่เพชร”
“พี่พจน์ก็รู้ ว่าความจริงไม่ใช่”
“พี่บอกแล้วไง ว่ามันต้องใช่ วันหนึ่ง พี่เพชรต้องเป็นของพี่ แต่ที่พี่อยากรู้...พี่พลอยจ้างพี่เป็นเมียพี่เพชร ทำไม”
สองพี่น้องมองหน้ากัน สายตาของทั้งคู่บอกชัดเจน ว่าอยากรู้เหมือนกัน รจนาพึมพำ
“นั่นสิคะ...พี่พลอยจ้างพี่พจน์ไปเป็นเมียพี่เพชรทำไม”
ท่ามกลางความเงียบสงบของหุบเขา ทับทิมเข็นรถเข็นของพลอยมาตามทาง ทับทิมถอนหายใจ
“ท่าทางพจนีย์มันจะบังคับยากแล้วมั้งพลอย”
“พลอยชอบปราบม้าพยศค่ะ โดยเฉพาะถ้าม้าตัวนั้น มันพยศกับเพชร มันถูกสั่งสอนแน่”
พลอยพูดพร้อมระบายยิ้มบางๆ บนสีหน้าเหมือนไม่ได้ซีเรียส แต่ดวงตาวาวโรจน์น่ากลัว
เพชรเดินกลับเข้าบ้านด้วยสภาพสีหน้าบึ้งตึงโกรธจัด เสียงของรจนาดังก้อง
“คนที่พี่เพชรควรตำหนิ ควรเป็นพี่พลอยค่ะ เพราะพี่พลอยเป็นคนจ้างพจน์”
เพชรงุ่นง่านหงุดหงิด ได้แต่ ทุบ เตะ ต้นไม้ระบายอารมณ์ อยากอัดใครซักคน แต่ไม่รู้จะอัดใคร
น้ำหนึ่งชะเง้อชะแง้มองเพชรอยู่ที่หน้าต่าง
“พี่เพชรไปไหน? ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับมา”
ประตูถูกผลักเข้ามาตามความเคยชิน น้ำหนึ่งลุกขึ้นหันขวับไปมองเพชรชะงัก
“พี่ขอโทษ....” เพชรเผลอหลุดปาก “พอดีพี่เคยแต่อยู่คนเดียวเลยไม่ได้เคาะประตู”
น้ำหนึ่งสงสัยก็ไหนว่ามีเมีย “อยู่คนเดียว?”
เพชรรู้ตัวว่าหลุด รีบแก้ “ก็...พี่เป็นกับพจน์เป็นผัวเมียกัน ก็ถือว่า...เป็นคนคนเดียวกัน”
น้ำหนึ่งสะอึก สะเทือนใจ เพชรเดินมาคว้าผ้าเช็ดตัว
“นั่งลงเถอะ....พี่จะออกไปอยู่ข้างนอก เอ่อ...พี่จะไปง้อพจนีย์...เค้าโกรธ”
น้ำหนึ่งยิ่งเสียใจ เพชรมองมาให้นึกสงสาร แต่ต้องตัดใจ พอจะเดินออกไปข้างนอก ต้องชะงักเมื่อเห็นทับทิมเข็นรถพลอยตรงมา สองคนมองจ้องหน้าเพชรเขม็ง โดยเฉพาะพลอย เพชรถอยกลับเข้าไปในห้องปิดประตู บอกน้ำหนึ่งเบาๆ
“พี่รับปาก ถึงพี่จะอยู่ในห้องนี้ พี่ก็ไม่ทำอะไรน้ำหนึ่งหรอก”
จากนั้นเพชรเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ น้ำหนึ่งมองตามงงๆ ประตูห้องน้ำถูกปิดลง น้ำหนึ่งทำ
หน้าสงสัยค่อยๆ ย่องไปที่ประตูห้อง เปิดแง้มออกเบาๆ แล้วสอดตามองออกไป เห็นด้านหลังของทับทิมที่เข็นรถเข็นพาพลอยออกไป น้ำหนึ่งนิ่วหน้านึกสงสัย เริ่มเห็นความไม่ชขอบมากล ระหว่าง เพชร และพลอย
ตกตอนกลางคืน พลอยนั่งอยู่นิ่งๆ ท่ามกลางความมืดในห้อง ท่าทางเหมือนไม่รู้สึกอะไร...แต่
เห็นประกายตาที่วาววับโกรธแค้นชัดเจน โกรธเกลียดทุกสิ่งอย่าง ทั้งเกรียงศักดิ์ น้ำหนึ่ง และพจนีย์
วันต่อมาเกรียงศักดิ์กดโทร.ออก หาน้ำหนึ่งอีก แต่สัญญาณปลายสายเป็นปิดมือถือ ดาราณีถาม
“น้ำหนึ่งยังไม่เปิดมือถืออีกเหรอคะคุณ”
เกรียงศักดิ์ทั้งโมโหและเสียใจ “คุณรู้แล้วใช่มั้ยว่าน้ำหนึ่งไม่ได้ถูกล่อลวง...น้ำหนึ่งเต็มใจเป็นเมียน้อยเค้าจริง”
ดาราณีอึ้งก่อนที่จะปล่อยน้ำตาไหลรินออกมา คุณหญิงร้องไห้โฮ ความทุกข์เกาะกินใจมากขึ้นเป็นทวี
คืนนั้นพลอยเปิดคอมพิวเตอร์ดูข่าวตามเว็บต่างๆ เห็นเป็นข่าวเกรียงศักดิ์เรื่องน้ำหนึ่ง
“หึ่งทั่วเนต ลูกรมต.เป็นน้อย” / “ลือสนั่น รมต.เกรียงศักดิ์สั่งเก็บคลิปฉาว”
พลอยเซิร์ชคลิปดูในยูทูป คลิปไม่มีแล้ว พลอยยิ้มออกมา
“สั่งเก็บ...ก็อัพลงใหม่ได้ ไม่เห็นจะยากเลย”
พลอยคว้ามือถือขึ้นมา เปิดคลิปที่พจนีย์ส่งมาให้ดู แล้วยิ้มร้ายออกมา
ขณะเดียวกัน พจนีย์นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายเหมือนกัน ได้แต่ตั้งคำถามในใจ
“พี่พลอยจ้างเรามาเป็นเมียพี่เพชรทำไม...หรือว่า...พี่พลอยไม่อยากให้ยัยน้ำหนึ่ง
เป็นเมียพี่เพชร...” ก่อนจะพึมพำออกมาด้วยความสงสัย “แล้วจะให้ยัยน้ำหนึ่งอยู่ในบ้านทำไม? เราต้องรู้ให้ได้”
สีหน้าและดวงตาของพจนีย์มุ่งมั่นมาดหมายต้องรู้ให้ได้
ฟากน้ำหนึ่งอยู่ในห้อง มองเพชรอย่างกลัวๆ จนเพชรเอ่ยขึ้น
“พจนีย์โกรธพี่จนไม่ยอมกลับบ้าน...พี่ไม่ทำอะไรให้มันยุ่งยากไปกว่านี้หรอก ไม่ต้องกลัว”
เพชรดับไฟล้มตัวเอนกายลงนอนที่ฟูกบนพื้น แล้วหันหลังให้ น้ำหนึ่งมองเพชรก่อนทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ชะโงกหน้าไปดูเพชรให้แน่ใจ เห็นเพชรนอนกอดอกหันหลังอยู่
จังหวะหนึ่งลมพัดวูบแรงเข้ามาทางหน้าต่าง น้ำหนึ่งมองเห็นผ้าห่มมีเพียงผืนเดียว น้ำหนึ่งนั่งนิ่ง จ้องมองเพชรอย่างเป็นห่วง สังเกตเห็นเพชรเริ่มหายใจสม่ำเสมอ แสดงว่าหลับแล้ว น้ำหนึ่งจึงค่อยๆ ย่อง ไปเอาผ้าห่มคลุมร่างเพชรแล้วกลับขึ้นเตียงโดยไว
ทันทีที่ผ้าห่มถูกร่าง เพชรก็รู้สึกตัวลืมตาแต่ยังไม่ขยับกาย ดวงตารับรู้ถึงความรัก ความอาทร และเป็นห่วงที่น้ำหนึ่งมีให้ สีหน้าของเพชรสลด ก่อนจะค่อยๆ หันหลังกลับไปมองน้ำหนึ่ง เห็นน้ำหนึ่งหันหน้าเข้าข้างฝา หันหลังให้
น้ำหนึ่งนอนร้องไห้ เสียใจ สงสารชะตากรรมของตัวเอง
เพชรได้ยินเสียงถอนสะอื้นยิ่งสงสาร นอนมองนิ่งๆ จนเห็นว่าร่างน้ำหนึ่งนอนนิ่ง แสดงว่า
หลับแล้ว เพชรจึงค่อยๆ ย่องขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างน้ำหนึ่งพร้อมกับผ้าห่ม เห็นคราบน้ำตานองหน้า เพชรเช็ดน้ำตาให้น้ำหนึ่งอย่างแผ่วเบา ก่อนเอาผ้าห่มคลุมร่างให้มอง หลากหลายความรู้สึกปนเปในหัว ทั้งเวทนา สงสาร และเห็นใจ ความผูกพันลึกซึ้งก่อตัวขึ้นในใจเพชรตั้งแต่บัดนั้น
ขณะเดียวกันในห้องนอนของนวล ตาหวานนอนกระสับกระส่ายหลับไม่ลง จนนวลต้องพลิกตัวหันมาถาม
“แกจะดิ้นเป็นไส้เดือนโดนขี้เถ้าทำไมตาหวาน”
“ก็ตาหวานคิดถึง..เป็นห่วงพี่น้ำหนึ่ง”
“ห่วงทำไม? ไหนบอก พี่คนนั้น เป็นพระเอก เป็นเทพบุตร เชียร์คุณน้ำหนึ่งให้ พี่คนนั้นนักหนา...แล้วเป็นไง? ตอนนี้ พี่คนนั้น ทำคุณน้ำหนึ่งขายหน้าทั่วประเทศ...คอยดูถ้าป้าเจอหน้าเมื่อไหร่ จะแพ่นกบาล พี่คนนั้น ของแกให้แยกเลย”
“ขอให้จริงเถอะ”
“ก็แล้วทำไมจะไม่จริง?”
“อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้บนโลกใบนี้ วันหนึ่ง พี่คนนั้นที่ป้านวลสุดแสนจะเกลียด อาจจะกลายเป็นคนที่ป้านวลรักสุดหัวใจก็ได้ไง” ตาหวานเพ้อ
“ไม่มีทาง....นายเพชร ทำลายชีวิตคุณน้ำหนึ่ง ป้าไม่มีทางรักคนอย่างนั้นลงแน่ๆ”
นวลโกรธเพชร และยิ่งเป็นห่วงน้ำหนึ่ง
รุ่งเช้า เพชรนอนหลับสนิทอยู่ที่ฟูกด้านล่าง ดวงตาภายใต้เปลือกตาเคลื่อนไหว ไปมา เหมือนคน
กำลังฝันร้าย เพชรละเมอออกมาจากจิตใต้สำนึก
“แม่..แม่อยู่ที่ไหน ผมอยากเจอแม่”
น้ำหนึ่งที่หลับอยู่สะดุ้งตื่น เหลียวมามองดูเพชร เห็นดวงหน้าของเพรชกระสับกระส่าย
น้ำหนึ่งจะลงไปดู แต่ร่างถูกพันไว้ด้วยผ้าห่ม น้ำหนึ่งนิ่งมองดูผ้าห่ม จำได้ เมื่อคืนห่มให้เพชร
“แปลว่า...พี่เพชร” น้ำหนึ่งมองผ้าห่มสลับกับมองเพชร
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 6/3 วันที่ 18 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
