อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5/3 วันที่ 16 เม.ย. 56
พลอยตาค้าง โกรธเพชร “อย่าเข้ามาใกล้ฉัน คนอย่างเธอมีหน้าที่ต้องชดใช้เพียงอย่างเดียวน้ำหนึ่ง ได้ยินมั้ย เธอต้องชดใช้...ชดใช้”
พลอยกรีดร้องจับตัวน้ำหนึ่งเขย่า อาละวาด อย่างขาดสติ น้ำหนึ่งเจ็บดิ้นรน
“ปล่อยค่ะพี่พลอยปล่อย”
พลอยไม่ปล่อย แถมเขย่าตัวน้ำหนึ่งแรงขึ้น ขณะเดียวกันมือไม้ของพลอยกเกร็งหงิกงอ สั่นกระตุก
ไปทั้งตัว พลอยชัก น้ำหนึ่งตกใจ
“พี่พลอยๆๆ”
ร่างของพลอยร่วงลงมาจากรถเข็น ทับทิมได้ยินเสียงร้องโวยวายวิ่งออกมา พอเห็นก็ตกใจ
“พลอยๆๆๆๆ”
ทับทิมวิ่งมาหาพลอยอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ตาหวานทำความสะอาดบ้านอยู่คนเดียว กวาดสายตามองไปรอบๆ
“เกิดมาไม่เคยต้องอยู่คนเดียว น่ากลัวชะมัดเลย”
ตาหวานมองรอบๆก่อนจะหันมา แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงหลับหูหลับตาร้องกรี๊ด เอาไม้ขนไก่
ฟาดๆๆๆ เมื่ออลิสยืนอยู่
“แอร๊ยยยยผี”
อลิสทั้งหลบทั้งด่า “แอร๊ยย...เดี๋ยวตบหัวหลุด ผีที่ไหนจะสวยขนาดนี้”
ตาหวานจำเสียงได้ “คุณอลิส”
“ใช่...ฉันเองอลิส ผู้หญิงที่สวยที่สุด งามเลิศในปฐพี”
“ตาหวานไม่ได้เป็นกระจก มาบอกทำไมคะ”
“นังตาหวาน”
“อีกอย่าง....จะเข้าบ้านคนอื่น ทำไมไม่รู้จักให้สุ้มให้เสียง คุณอลิสไม่มีมารยาท”
“ต๊ายยยๆๆ” อลิสเอานิ้วจิ้มหน้าผาก “นังตาหวาน เดี๋ยวฉันตบตาหลุด มันจะมากเกินไปแล้ว
นะยะ ทำตัวยังกับเป็นเจ้าของบ้าน”
ตาหวานเชิดหน้าขึ้นท่าทางกวนๆ บอกแบบกะยั่ว แต่ลืมตัว “ก็ระหว่างที่คุณท่านอยู่โรงพยาบาล
ตาหวานถูกแต่งตั้งให้รักษาการณ์คฤหาสน์หลังนี้น่ะสิคะ”
อลิสตาโตตกใจ “ห๊ะ”
ตาหวานหัวเราะชอบใจ “ฮั่นแน่ะๆ ตกใจ คาดไม่ถึงล่ะสิคะ...แหงล่ะ..รักษาการณ์กับเจ้าของบ้าน
มันก็ครือๆ กัน”
อลิสจิ้มหน้าผากอีกจนตาหวานหงายเงิบ “ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะรักษาการณ์ หรือเป็นขี้ข้า
ในบ้าน ตกลง...ที่น้ำหนึ่งหนีตามผู้ชาย..คุณอาต้องเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ”
ตาหวานรู้สึกตัว ว่าเผลอหลุดปากบอกอลิส รีบเอามือตบปากตัวเอง
“อุ๊ปส์”
อลิสมองแบบหมั่นไส้ “มะ..ฉันช่วยตบ”
พูดจบอลิสก็ตบปากตาหวานดังเพี๊ยะหมั่นไส้เต็มแก่ ตาหวานร้องลั่นเจ็บ วิ่งหนี อลิสยิ้มพอใจ
ตาวาว
อลิสเดินนวยนาดไปยังรถของตัวเองที่จอดอยู่หน้าบ้าน ขณะโทรศัพท์บอกนักข่าว
“พี่ตุ้มขา..อลิสมีข่าวจะบอก.. ..น้ำหนึ่ง ลูกสาวของท่านเกรียงศักดิ์ทำตัวเป็นสก๊อยหนีตาม
ผู้ชาย จนท่านเกรียงศักดิ์นอนแบ่บอยู่โพงพยาบาล เป็นหรือตายก็ไม่รู้ พี่ตุ้มลงพาดหัวตัวใหญ่ๆ เลยนะคะ” อลิสฟังปลายสายแล้วหัวเราะ “โอ๊ย...มีเรื่องสำคัญอลิสก็นึกถึงพี่ตุ้มเพียงคนเดียวล่ะค่ะ แค่นี้นะคะ”
อลิสวางสายแล้วกดโทร.ใหม่ “พี่จ๋าเหรอค้า...อลิสมีข่าวจะบอก...น้ำหนึ่ง ลูกสาวของท่านเกรียงศักดิ์ทำตัวเป็นสก๊อยหนีตามผู้ชาย...”
เห็นอลิสเปิดประตูขึ้นรถขับออกไป แต่ยังได้ยินเสียงอลิสหัวเราะแว่วมา
“โอ๊ย...มีเรื่องสำคัญอลิสก็นึกถึงพี่ตุ้มเพียงคนเดียวเท่านั้นล่ะค่ะ”
อลิสหัวเราะเริงร่าขณะขับรถออกไป
พลอยนอนอยู่บนเตียงแล้ว มีทับทิมนวดตามเนื้อตามตัวให้ เป็นห่วง
“พี่พลอยเป็นอะไรคะ”
ทับทิมมองอย่างหมั่นไส้ “ชัก...เธอไม่รู้จักคนชักรึไง”
น้ำหนึ่งก้มหน้า..กลัวสายตาของทับทิม ที่มองมาอย่างเกลียดชัง บอกเสียงอ่อย
“ทราบค่ะ ที่แต่ถาม น้ำหนึ่งหมายถึง...พี่พลอยเป็นโรคอะไรรึเปล่าคะ ถึงได้มีอาการแบบนี้”
ทับทิมตวัดเสียงใส่ “ประสาทไง!”
“ประสาท”
น้ำหนึ่งเบิกตากว้างมองทับทิม สายตาไม่เข้าใจ คำว่าประสาทหมายถึงทับทิมด่าตัวเองหรือ
พลอยเป็นจริงๆ ทับทิมมองหน้าน้ำหนึ่ง ยิ่งเห็นหน้าตาที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสายิ่งหมั่นไส้
“แถวนี้ไม่มีผู้ชาย..เธอไม่ต้องมาแอ๊บ” ทับทิมหมั่นไส้มาก ทำท่าเหมือนจะเข้ามาขย้ำ
น้ำหนึ่งก้มหน้า ทำตัวไม่ถูก ได้แต่บอกอ่อนน้อม “น้ำหนึ่งไม่ทราบจริงๆ ค่ะ”
“แล้วเธอคิดว่า..ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย อนาคตไกล แต่แล้ววันหนึ่งต้องกลายมาเป็นอัมพาต พิกลพิการ นอนแบ่บแต่อยู่บนเตียงแบบนี้ จะมีความสุขรึไง? เป็นใคร ก็ต้องประสาท”
ทับทิมมองน้ำหนึ่งเกลียดชัง น้ำหนึ่งบอกด้วยความเสียใจ
“น้ำหนึ่งเสียใจด้วยค่ะ”
“ฉันเองก็เสียใจ...แต่เสียใจที่พลอยมันเชื่อใจ ไว้ใจ คนที่มีภาพพจน์ที่สวยหรู แสนดี” ทับทิม กระแทกเสียงด่า “แต่ความจริงเลวแสนเลว”
น้ำหนึ่งก้มหน้าไม่เข้าใจ ทับทิมพูดเหมือนด่า จงเกลียดจงชัง ทับทิมมองพลอยเวทนา
“ไม่น่าเลยลูก...ไม่น่าเลยพลอย”
ทับทิมเสียงเครือ น้ำหนึ่งมองภาพสองแม่ลูกอย่างเห็นใจ สองคนนั่งเงียบ เป็นภาวะที่สุดอึด
อัดใจ เสียงทีวีที่เปิดอยู่ด้านนอกดังแว่วเข้ามา
“รมต.เกรียงศักดิ์ ถูกหามส่งรพ.ตั้งแต่คืนวานนี้ ว่ากันว่าสาเหตุมาจาก...ลูกสาวหนีตาม
แฟนหนุ่มเท็จจริงเป็นอย่างไร...เราจะเสนอข่าวเป็นลำดับต่อไป
น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือดตกใจ
“พ่อ...” หันมาทางทับทิม “น้ำหนึ่งกลับเลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่ให้ที่พัก”
น้ำหนึ่งเดินขากระเผลกออกไป แต่ทับทิมว่า
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”
น้ำหนึ่งหันกลับมามอง ทับทิมมองน้ำหนึ่งเกลียดชังขณะบอก
“เพราะไอ้คนเลว ที่มันทำร้ายพลอย คือพ่อของเธอ”
“คุณพ่อ”
น้ำหนึ่ง ตกใจ คาดไม่ถึง
เกรียงศักดิ์นอนอยู่ในห้อง พักฟื้น มีดาราณี นวลเฝ้า ขณะที่นักข่าวรุมถามรอบเตียงเสียงเซ็งแซ่ สลับกับถ่ายรูปพรึ่บพรั่บ
“จริงหรือเปล่าครับท่าน?ที่ว่าลูกสาวท่านหนีตามผู้ชาย” นักข่าว 1 ถาม
นักข่าว 2 ถามต่อ “แหล่งข่าวบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นกุ๊ย จริงหรือเปล่าคะ”
“ไม่จริง...ลูกสาวผมไม่ได้หนีตามใครทั้งนั้น”
“แต่แหล่งข่าวบอกว่าจริงแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น บอกอีกด้วยผู้ชายคนนั้นชื่อเพชร ไม่มีอาชีพ
ไร้หลักแหล่ง เกาะผู้หญิงกิน จริงหรือเปล่าคะ”
ดาราณี นวล หน้าซีด เกรียงศักดิ์โมโห โต้นักข่าวไปมา
“พอผมบอกว่าไม่จริง พวกคุณก็ไม่เชื่อ อ้างแต่แหล่งข่าวๆ ถ้าเชื่อแหล่งข่าวขนาดนั้นก็ไป
ถามแหล่งข่าวไม่ต้องมาถามผม”
“ก็แหล่งข่าวยืนยัน บอกอีกด้วย พอท่านรู้ว่าลูกสาวหนีตามผู้ชาย ท่านตกบันได”
“ก็บอกแล้วไง ถ้าพวกคุณเชื่อแหล่งข่าว ก็ไปถามแหล่งข่าว ไม่ต้องมาถามผม”
ดาราณีรีบเข้ามาห้าม “ขอโทษนะคะ ท่านต้องการพักผ่อนค่ะ”
“ตกลงว่าท่านเป็น...”
เกรียงศักดิ์สวนขึ้นทันที โมโหมาก “ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่หกล้ม พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”
“ตกลงว่า..ลูกสาวท่านไม่ได้หนีตามผู้ชาย...แล้วคุณน้ำหนึ่งไปไหนคะ”
“เค้าไปเที่ยว เดี๋ยวก็กลับ...แค่นี้นะครับ ผมจะนอน”
พูดจบเกรียงศักดิ์ก็หลับตา ดาราณีบอกนักข่าว
“ให้ท่านพักผ่อนนะคะ...ขอบคุณค่ะ”
กลุ่มนักข่าวเดินออกไป แต่ก่อนไปก็หันมาถ่ายรูปพรึ่บพรั่บ ทันทีที่ประตูปิด เกรียงศักดิ์ก็ลืมตาขึ้น สีหน้าเครียดเคร่ง ทั้งโกรธ ทั้งโมโห
“ผมไม่เข้าใจ ทำไมน้ำหนึ่งถึงทำกับผมได้ขนาดนี้”
“ลูกแค่หลงผิดไป”
“หลงผิด โดยไม่คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ ..ผมเกลียดไอ้เพชรนะเกลียดมันมาก แต่คนที่ผมทั้ง
เกลียดทั้งโกรธมากกว่าคือน้ำหนึ่ง ทำไมถึงได้ใฝ่ต่ำอย่างนี้”
เกรียงศักดิ์เสียงเครือ สะเทือนใจที่สุดในชีวิต
ฝ่ายน้ำหนึ่งที่ขายังเจ็บอยู่ วิ่งกระเซอะกระเซิงมาอย่างเสียขวัญ มาถึงตรงบริเวณหนึ่งในไร่บ้านเชิงเขา เสียงของทับทิมดังก้องในหู
“ไอ้คนเลว ที่มันทำร้ายพลอย คือพ่อของเธอ”
“ไม่จริง”
“จริง...และเธอก็ต้องรู้ ความเลวระยำของพ่อเธอ น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่ง นึกถึงสิ่งที่ทับทิมเล่า ประมวลภาพความสัมพันธ์ของพลอยและเกรียงศักดิ์ ตามคำบอกเล่าของพลอย เกรียงศักดิ์ปล้ำ แล้วยังขับรถชนพลอย
น้ำหนึ่งน้ำตาไหลริน เสียใจ เสียงของพลอยดังก้อง
“คนอย่างเธอมีหน้าที่ต้องชดใช้เพียงอย่างเดียวน้ำหนึ่ง ได้ยินมั้ย เธอต้องชดใช้...ชดใช้”
น้ำหนึ่งน้ำตาไหลพราก เสียใจมาก และคาดไม่ถึง
เกรียงศักดิ์นอนนิ่งหน้าเครียด ดาราณีมองมาท่าทีเสียใจ ปลอบเสียงอ่อนโยน
“ฉันไม่อยากให้คุณโกรธลูก...ลูกยังเด็ก...ฉันยังยืนยัน ลูกต้องถูกผู้ชายคนนั้นล่อลวง”
“ผมรู้...ที่ผมพูดตอนนั้นเพราะผมโมโห คนผิด ยังไงก็เป็นไอ้เพชรอยู่ดี”
“ฉันอยากให้ลูกกลับมา”
“ผมให้คนไปตามหาแล้ว ถ้ารู้ว่าไอ้เพชรมันอยู่ที่ไหน ผมจะไปเอาน้ำหนึ่งกลับคืนมา”
เกรียงศักดิ์พูดด้วยน้ำเสียงปวดร้าว แต่ดวงตากร้าวบอกว่าเอาจริง
วันต่อมาเพชรอยู่ในคอนโดแต่งตัวเสร็จ เปิดประตูออกจากห้อง แต่ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อประตูถูกผลักกลับเข้ามาพร้อมร่างชายฉกรรจ์สองคนที่ผลักเพชรเข้ามาในห้องจนล้มลง
“โอ๊ย”
มันสองคนไม่รอช้า ตรงเข้ามารุมเพชร ตะคอกถาม
“คุณน้ำหนึ่งอยู่ไหน” / “เอาคุณน้ำหนึ่งคืนมาเดี๋ยวนี้”
“บอกไอ้เกรียงศักดิ์ อย่ามายุ่งกับเมียฉัน”
คนของเกรียงศักดิ์ต่อยเข้าที่หน้าเพชรอีกพลางด่า
“บ๊ะ! ไอ้นี่ปากดี...ประเดี๋ยวได้ตายตรงนี้หรอก”
“เอาลูกสาวท่านคืนมา”
“บอกว่าอย่ามายุ่งกับเมียฉัน”
“ปากดีอย่างนี้ อุ้มมันไปหาท่านเลยดีกว่า”
ลูกน้องเกรียงศักดิ์ตรงเข้ามากระชากร่างเพชร เพชรฉวยโอกาส ผลักออก เตะเข้าที่ตัวคนของเกรียงศักดิ์
แล้ววิ่งหนีออกไปรวดเร็ว ลูกน้องเกรียงศักดิ์วิ่งตามพลางตะโกน
“อย่าหนีนะเว้ย อย่าหนี”
เพชรขับรถหนีมา ลูกน้องเกรียงศักดิ์ขับรถตาม เพชรขับหนีอย่างคล่องแคล่ว แต่ไม่ว่าจะไปทางไหน ลูกน้องเกรียงศักดิ์ก็ตามทัน
ระหว่างนั้นมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งผ่านมา เพชรจอดรถเข้าที่ข้างทาง กระโจนซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์รับจ้าง หนีไปได้อย่างหวุดหวิด
เสียงโทรศัพท์ดังลั่นห้องรับแขกบ้านเชิงเขา ทับทิมเดินมารับสาย
“อะไรนะลูก เพชรลูกไล่ล่า”
เพชรจอดรถโทรศัพท์อยู่ตู้ข้างทาง บอกทับทิมด้วยเสียงเครียดจัด
“ครับแม่....ไอ้เกรียงศักดิ์มันให้คนมาอุ้มผม”
ทับทิมโกรธมากยิ่งขึ้น “อุ้ม ไอ้เกรียงศักดิ์ให้คนมาอุ้มลูก นี่มันจะฆ่าจะแกงกันเลยเหรอ”
น้ำหนึ่งเดินหน้าเศร้ามาได้ยินตกใจ ขณะที่เพชรบอกทับทิม
“มันจะเอาลูกสาวมันคืน...แต่แม่ไม่ต้องห่วง ถ้าแผนเรายังไม่สำเร็จ ผมไม่ปล่อยให้น้ำหนึ่งไปไหนทั้งนั้น ....นี่ผมก็มาหลบโทรศัพท์ กลัวมันจะตามเจอจากสัญญาณโทรศัพท์ของผมเมื่อเช้าก็ถือว่าโชคดีที่ผมย้ายทะเบียนบ้านมาอยู่คอนโด ไม่งั้นป่านนี้มันอาจตามไปเจอพี่พลอยแล้วที่บ้าน”
“ตอนเกิดเรื่อง แม่ถึงขนาดยอมย้ายบ้านหนี มาถึงป่านนี้แล้ว แม่ไม่มีทางยอมให้ไอ้เกรียง
ศักดิ์ตามมาเจอพลอยเด็ดขาด เพชรไม่ต้องห่วง ดูแลตัวเองนะลูก”
“ครับแม่....แล้วน้ำหนึ่ง”
“ไอ้เกรียงศักดิ์มันทำกับเราถึงขนาดนี้ ยังไงยัยน้ำหนึ่งก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่พ่อมันทำ”
“ใช่...น้ำหนึ่งต้องชดใช้ในสิ่งที่ไอ้เกรียงศักดิ์มันทำ”
เพชรวางสาย ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นมาใหม่ โกรธเกลียดเกรียงศักดิ์พาลมาถึงน้ำหนึ่ง
ทับทิมหันมา เห็นน้ำหนึ่งยืนหน้าซีดจ๋อยอยู่ ทับทิมมองมาอย่างเกลียดชัง
“เธอได้ยินหมดแล้วใช่มั้ย พ่อเธอให้คนมาอุ้มเพชร”
น้ำหนึ่งเสียงเครือ สั่น เสียใจทั้งเรื่องของพ่อและถูกหลอก “น้ำหนึ่งขอโทษค่ะ คุณพ่อคงโกรธ ที่น้ำหนึ่งหนีตามพี่เพชร แต่ถ้าน้ำหนึ่งกลับบ้าน ทุกอย่างก็จะจบ”
“จบ มันจะจบง่ายอย่างนี้เชียวเหรอ น้ำหนึ่ง”
ทับทิมตรงมากระชากแขนน้ำหนึ่งอย่างแรง น้ำหนึ่งร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ทับทิมกระชากแขนลากน้ำหนึ่งมาสุดแรง
“มานี่...เธอมานี่”
น้ำหนึ่งร้องเจ็บปวด ทับทิมไม่สะใจ ลากอย่างแรง ด้วยความเกลียดชัง
ร่างน้ำหนึ่งถูกลากไปยังสวนหลังบ้าน น้ำหนึ่งร้องอย่างเจ็บปวด ทับทิมตะคอก
“นั่นเธอดูนั่น”
น้ำหนึ่งมองตามทับทิม เห็นเป็นพลอยกำลังฝึกทำกายภาพบำบัดบนลู่ทาง เดินด้วยตัวเอง สีหน้าพลอยเจ็บปวด พลอยล้ม แต่กัดฟันลุก สุดแสนทรมาน แต่พลอยไม่ท้อ ลุกขึ้นมาใหม่ แต่ก็ต้องลุกลงอีก เพราะร่างกายไม่แข็งแรง ขายังใช้การไม่ได้ ทับทิมมองพลอยด้วยความสงสาร
“เธอดู...พลอยถูกข่มเหงรังแกจนต้องอยู่ในสภาพเมียเก็บเมียน้อยให้แม่เธอมาย่ำยีไม่พอ พ่อเธอยังทำให้พลอยเป็นอัมพาตอีก” ทับทิมหันมามองน้ำหนึ่ง “แล้วเธอยังจะไป มันไม่ง่ายไปเหรอน้ำหนึ่ง มันไม่ง่ายไปเหรอ”
ทับทิมจิกทึ้งร่างน้ำหนึ่งไว้ น้ำหนึ่งร้องไห้ พลอยหันมามอง ทับทิมลากน้ำหนึ่งเข้าไปหาพลอย
“เธอดู...เธอดูให้เต็มตา สภาพลูกสาวฉัน มันทุเรศทุรังขนาดไหน”
ทับทิมผลักน้ำหนึ่งอย่างแรง จนร่างน้ำหนึ่งล้มลงตรงหน้าพลอย
พลอยจดสายตามองหน้าน้ำหนึ่งเขม็ง น้ำหนึ่งผงะ หน้าตาที่เปียกซ่กไปด้วยเหงื่อของพลอย กอปรกับดวงตาที่แข็งกร้าวเย็นชา ยิ่งดูน่ากลัว เหมือนคนเป็นโรคจิต มือพลอยมาตะปบที่ไหล่สุดแรง น้ำหนึ่งสะดุ้งเฮือก พลอยถามเสียงเย็น
“สภาพของฉันมันทุเรศมากใช่มั้ย”
พลอยจ้องเขฒ้ง น้ำหนึ่งตัวสั่น พลอยบีบที่หัวไหล่ของน้ำหนึ่งแรงมากขึ้น
“ตอบฉันมา...สภาพของฉันมันทุเรศมากใช่มั้ย”
“ไม่ค่ะพี่พลอย ไม่”
“ไม่ต้องมาพูดดี สายตาเธอบอกว่ากลัวฉัน รังเกียจฉัน...ใช่ซี้ ฉันมันเป็นคนพิการ ง่อย
เปลี้ยเสียขา แต่ที่ฉันเป็นอย่างนี้เพราะพ่อของเธอ พ่อของเธอ”
พลอยที่ยังล้มลุกอยู่ที่พื้น ออกแรงกดน้ำหนึ่งลงมา ตะโกนก้อง
“พ่อของเธอ ไอ้เกรียงศักดิ์มันทำให้ฉันเป็นอย่างนี้”
“ไม่...ไม่จริง คุณพ่อเป็นคนดี”
พลอยมองหน้า ไม่กรี๊ดแต่แค้น “งั้นแกหมายความว่าฉันเป็นคนเลวเหรอนังน้ำหนึ่ง” พลอยขย้ำ
คอน้ำหนึ่ง “แกด่าว่าฉันเป็นคนเลวเหรอ”
พลอยจิกผมน้ำหนึ่ง กระชากให้แหงนเงยขึ้น น้ำหนึ่งกลัวจนตัวสั่น ร้องไห้อย่างน่าเวทนา
“เปล่าค่ะพี่พลอย..เปล่า....คุณพ่ออาจไม่ได้ตั้งใจ”
“ใช่...พ่อเธอไม่ได้ตั้งใจ ฉันถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้ไง เธอต้องชดใช้ให้ฉัน ได้ยินมั้ยน้ำหนึ่ง เธอต้องชดใช้ให้ฉัน”
พลอยออกแรงจิกผมน้ำหนึ่งแรงมากขึ้น น้ำหนึ่งได้แต่ร้องโอดโอย ถามพลอย
“แล้วพี่พลอยจะให้น้ำหนึ่งชดใช้ยังไงคะ”
“เธอก็ต้องเป็นเมียน้อยเมียเก็บเพชร เหมือนกับที่พ่อเธอทำกับฉัน”
น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือด ตื่นตกใจ และหวาดกลัว ขณะที่พลอยเขย่าร่างของน้ำหนึ่งแรงอีกตะโกนใส่หน้า
“เธอก็ต้องเป็นเมียน้อยเมียเก็บเพชร เหมือนกับที่พ่อเธอทำกับฉัน”
น้ำหนึ่งร้องกรี๊ดแล้วหมดสติไป
ส่วนดาราณีประคองเกรียงศักดิ์เข้าไปในบ้าน มีนวลกับตาหวานตามหลัง เกรียงศักดิ์ถามคนของ
ตัวเองที่มารายงาน
“ตกลงไอ้เพชรมันหนีไปได้”
“ครับท่าน...แต่ผมสืบดูแล้วทะเบียนบ้านมันอยู่ที่คอนโด ยังไงมันก็ต้องกลับมา” ลูกน้องบอก
“แล้วมันจะกลับมาเมื่อไหร่?”
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5/3 วันที่ 16 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
