อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5/2 วันที่ 15 เม.ย. 56
เพชรหันมามามอง ขณะที่ทับทิมเลื่อนกระเป๋าเดินทางของน้ำหนึ่งวางไว้ให้ก่อนเดินออกไป เพชรมองน้ำหนึ่งแล้วถอนหายใจ สลับกับเหลียวมองร่างของทับทิมที่เดินพ้นประตูออกไป แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมองผ่านช่องประตู เห็นพลอยนั่งบนรถเข็นมองเขม็งอยู่ สองพี่น้องสบสายตากัน ก่อนที่พลอยจะเข็นรถเข็นออกไป
เพชรเดินไปปิดประตู ถอนหายใจเฮือก ขณะเปิดกระเป๋าของน้ำหนึ่ง ตั้งใจจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ภาพแทนสายตาเพชรเห็นเป็นเสื้อช็อปที่เคยให้น้ำหนึ่งและดาวดวงเล็กๆ ที่อยู่ในขวดแก้ว ที่ขวดเห็นลายมือน่ารักๆของน้ำหนึ่งเขียนเอาไว้ “จะเก็บดาวทุกดวงให้พี่เพชร”
เพชรมองน้ำหนึ่ง ด้วยความสงสาร
“อย่าบอกนะว่าพี่เพชร”
น้ำหนึ่งหายใจรัว ขณะค่อยๆ เปิดผ้าห่มสำรวจร่างกายตัวเองอย่างไร้เดียงสา ท่าทีตื่นตกใจ
ทับทิมเข็นรถเข็นให้พลอยออกมายังด้านนอกบ้าน เสียงล้อรถเข็นบดกับพื้น ทำให้เพชรที่หลบมุม
มานอนอยู่ที่ซุ้มม้านั่งด้านนอกรู้สึกตัว เพชรหันไปมองพอเห็นพลอยกับทับทิมก็รีบหลบอยู่หลังต้นไม้แถวนั้น
ทับทิมเข็นรถเข็น มาตามทาง พลอยถามทับทิมอย่างกังวลใจ
“แม่ว่าป่านนี้เพชรกับเด็กนั่นเป็นยังไง”
ทับทิมนิ่งไปนิดก่อนตอบ “ถึงเพชรจะเป็นสถาพบุรุษยังไง เพชรก็เป็นผู้ชาย อีกอย่าง...เพชรคง
ไม่กล้าหักหลังแกหรอก”
เพชรหน้าเจื่อนไป รู้สึกเสียใจ สับสน พลอยมองทับทิมอย่างไม่แน่ใจ ทับทิมพูดต่อ
“ไม่ต้องกังวล ตั้งแต่เมื่อคืน แม่ยังไม่เห็นเพชรออกมาจากห้องเลย”
พลอยยิ้มบางๆ ขณะบอก
“ถ้าเป็นอย่างแม่ว่าก็ดี...ลูกของไอ้เกรียงศักดิ์ มันจะได้เป็นแค่เมียน้อยเมียเก็บ เหมือนกับพลอย”
ประโยคท้ายเสียงของพลอยฟังดูขมขื่นและเจ็บช้ำ
เพชรทั้งสงสารพลอย สงสารน้ำหนึ่ง สับสนว้าวุ่นในใจหนัก
ด้านรจนากำลังเก็บผักในสวนผักเล็กๆ หลังบ้านเพื่อนำไปขาย ขณะที่พจนีย์หน้าตาหงิกงอ
“ตกลง..พี่เพชรกับยัยน้ำหนึ่งอะไรนั่น ได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้วแน่ๆ”
รจนาแอ๊บใส่ “ต๊าย..พี่พจน์พูดจาน่าเกลียดอีกแล้ว”
พจนีย์หงุดหงิด “นี่...เลิกทำท่าปัญญาอ่อนได้แล้วพี่รำคาญ คำไทยแท้ๆ อย่างผัวกับเมียน่าเกลียดตรงไหน”
รจนาทำท่าเหนียมอายไม่กล้าพูด “ก็มันน่าเกลียด”
“ไม่น่าเกลียด พี่มีสิทธิ์พูด เพราะพี่เป็นเมียพี่เพชร”
“ก็แค่ในนาม”
“ตอนนี้อาจจะแค่ในนาม แต่ต่อไป....พี่ได้เป็นเมียตัวจริงของพี่เพชรแน่ๆ”
พจนีย์พูดอย่างจริงจัง รจนามองเหยียดคิดในใจ... ฉันต่างหาก
เพชรจะเดินเข้าบ้าน แต่ต้องชะงักเมื่อรจนาเรียก
“พี่เพชร”
เพชรหันมองรจนาแปลกใจ “มีอะไรรจ”
“พี่เพชรอย่าทำอะไรให้พี่พจน์เข้าใจผิดนะคะ”
เพชรงง “เข้าใจผิด? รจหมายถึงอะไร”
“พี่พจน์รักพี่เพชรค่ะ ถ้าพี่เพชรมีคนอื่นอยู่แล้ว พี่เพชรควรอยู่ห่างพี่พจน์ค่ะ”
เพชรพยักหน้า ก่อนเดินเข้าบ้านท่าทีอมทุกข์ รจนาอมยิ้ม เอามือถือถ่ายคลิปของเพชรเอาไว้รจนาบอกตัวเองในใจ
“แล้วรจจะอยู่ใกล้พี่เพชรเองค่ะ”
น้ำหนึ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดใหม่ทะมัดทะแมง แต่อาการเจ็บขายังอยู่ น้ำหนึ่งมอง
ตัวเองหน้ากระจกอย่างไม่แน่ใจ เพชรเปิดประตูเข้ามารวดเร็ว หนีพลอย น้ำหนึ่งสะดุ้งโหยง
“พี่เพชร” น้ำหนึ่งถอยหลังกรูด อาการหวาดกลัว
“ไม่ต้องกลัว...พี่ไม่ได้ทำอะไรน้ำหนึ่ง”
“แต่พี่เพชรก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้ำหนึ่งใช่มั้ย”
“ใช่”
น้ำหนึ่งอายมาก “พี่เพชร”
“สาบานพี่ไม่ได้มอง”
“ไม่ได้มองแล้วพี่เพชรจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้ำหนึ่งได้ยังไง”
เพชรไม่ได้จะกุ๊กกิ๊ก ตั้งใจทำให้สบายจริงๆ “ก็อย่างนี้ไง”
เพชรตรงเข้ามาจับน้ำหนึ่งหันหลัง แล้วหลับหูหลับตา ทำท่าจะถอดเสื้อ ตั้งใจจะสาธิตเฉยๆ แต่น้ำ
หนึ่งร้องกรี๊ด ผลักเพชรออกอย่างแรง จนหลังเพชรกระแทกฝา
“อย่ามาทำอย่างนี้กับน้ำหนึ่งนะ”
เพชรงง “ทำไม”
“น้ำหนึ่งไม่เคยคิดเป็นเมียน้อย เมียเก็บใคร ถ้าพี่เพชรอยากได้ของเล่น ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่น้ำหนึ่ง”
เพชรอึ้ง เข้าใจน้ำหนึ่งทันทีว่าหมายถึงอะไร แต่เมื่อนึกถึงพลอย น้ำเสียงเพชรก็หยามหยัน
ขณะกระชากน้ำหนึ่งเข้ามา ตะคอกถามดุดัน
“แล้วคิดว่าผู้หญิงคนอื่น อยากเป็นของเล่น เป็นเมียน้อย เมียเก็บหรือไง”
น้ำหนึ่งมองเพชรอย่างไม่เข้าใจ “ไม่มีใครอยากเป็น...นอกซะจากโดนหลอก เหมือนที่น้ำหนึ่งโดนพี่เพชรหลอก” ขณะพูดน้ำหนึ่งมองจ้องหน้าเพชร “แต่อย่าคิดนะคะ..ว่าน้ำหนึ่งจะใจง่าย...ปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย คนอย่างน้ำหนึ่ง หลอกได้แค่ครั้งเดียวค่ะ ปล่อย”
น้ำหนึ่งพยายามผลักเพชรออก แต่ด้วยความที่ขาเจ็บ ออกแรงมากๆ น้ำหนึ่งจึงเสียหลัก เจ็บเท้า
ร้องโอ๊ย เพชรสงสารตกใจเข้ามาประคอง
“น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งยังโกรธอยู่ “ปล่อย”
ที่ด้านนอกพลอยนั่งรถเข็นมา เสียงรถเข็นบดกับพื้นดังเอี๊ยดๆ เพชรได้ยินกอดร่างน้ำหนึ่งเอาไว้ น้ำหนึ่งไม่เข้าใจ ร้องกรี๊ดๆ
“ปล่อยน้ำหนึ่งนะปล่อย”
พลอยที่ผ่านหน้าห้องหันขวับมามองเงี่ยหูฟัง เพชรแสร้งหัวเราะหยาบคาย
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก มะ...ถ้าชอบบบ...พี่จัดให้”
เพชรกอดน้ำหนึ่ง น้ำหนึ่งร้องกรี๊ดๆ พลอยยิ้มพอใจ ขณะที่เพชรกระซิบที่ข้างหูน้ำหนึ่ง
“อยู่เฉยๆ ไม่อย่างนั้น เธอเดือดร้อนแน่น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งมองเพชรงุนงงไม่เข้าใจ เพชรดันตัวน้ำหนึ่งออกพูดเสียงดัง กะให้พลอยได้ยิน
“แค่เนี้ยะ..ก็ระทวย แล้วเธอจะดิ้นทำไม๊..น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งยิ่งมองเพชรอย่างไม่เข้าใจ แต่พลอยที่อยู่นอกห้องยิ้ม สาแก่ใจ ก่อนพารถเข็นผ่านไป
ทางด้านดาราณีกับนวลเฝ้าเกรียงศักดิ์อยู่ในห้องพักฟื้น สองคนหน้าตากังวล ดาราณีน้ำตาคลอจับมือเกรียงศักดิ์
“น้ำหนึ่งจะรู้บ้างมั้ย ว่าพ่อเป็นถึงขนาดนี้”
“อย่าโทษคุณน้ำหนึ่งเลยค่ะคุณหญิง...คนที่ผิด คือผู้ชายคนนั้น...”
“นายเพชร” ดาราณีเค้นคำ
“นวลจะจำชื่อเค้าไว้จนวันตาย...เค้าทำลายชีวิตท่าน ชีวิตคุณน้ำหนึ่ง”
ดาราณีมองร่างสามี “อย่าเป็นไรนะคุณ คุณอย่าเป็นอะไรไปนะคะ” แล้วบีบมือเกรียงศักดิ์เบาๆ
เกรียงศักดิ์ที่นอนไม่ได้สติ ค่อยๆ กระพริบตา พึมพำออกมา
“น้ำหนึ่ง....อย่าไปลูก อย่าไป”
ดาราณีดีใจ “คุณ”
นวลก็ดีใจ “ท่าน..ท่านฟื้นแล้ว...”
“โทร.หาน้ำหนึ่งให้ฉันเร็วนวล...”
“ค่ะๆๆ”
นวลรีบกดโทรศัพท์หาน้ำหนึ่งทันที
ขณะที่พลอยเลื่อนรถออกมาตรงระเบียง มองบรรยากาศรอบๆ อย่างมีความสุข ท่าทางจิตๆหลอนๆ
“วันนี้...บรรยากาศดีจริงๆ”
เสียงโทรศัพท์ดังลั่น พลอยทำหน้าฉงนไม่คุ้นเสียง กวาดตามอง เสียงดังมาจากรถของเพชร
พลอยเลื่อนรถเข็นตรงไปเปิดประตู เห็นกระเป๋าถือของน้ำหนึ่งวางอยู่ พลอยชักสีหน้า คว้ากระเป๋าหยิบมือถือ กดรับ ทันทีที่มีคนรับ นวลที่อยู่โรงพยาบาล ด้านนอกห้องเกรียงศักดิ์ก็พูดอย่างดีใจ
“คุณน้ำหนึ่ง ป้าเองนะคะ”
พลอยทำหน้าหยามหยันจำนวลได้ พลอยพูดเสียงเย็นๆ
“รู้แล้ว...หน้าจอบอกอยู่”
นวลงงสงสัย “นั่นเบอร์ของคุณน้ำหนึ่งหรือเปล่าคะ”
“ใช่”
“คุณเป็นใคร” นวลเอะใจเสียงคุ้นๆ
“พี่สาวของเพชร...” พลอยถามห้วนๆ เนื้อเสียงกระด้าง “มีอะไร”
นวลบอกห้วนอย่างไม่พอใจ “ขอสายคุณน้ำหนึ่ง”
“น้ำหนึ่งไม่ว่าง...เข้าหอกับเพชรอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน”
นวลหน้าร้อนผ่าว ทั้งอายและไม่พอใจ บอกพลอยเสียงห้วน
“ช่วยไปตามคุณน้ำหนึ่งมารับสายที ท่านเกรียงศักดิ์ตกบันได เจ็บหนักที่คุณน้ำหนึ่งหลงผิด หนีตามผู้ชายอย่างนายเพชร”
อได้ฟังพลอยหัวเราะนิดๆ ดวงตาเบิกกว้างอย่างดีใจ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยามหยัน
“ฉันเสียใจด้วยที่ท่านเกรียงศักดิ์ตกบันได เจ็บหนัก แต่คุณน้ำหนึ่งของป้า จะเสียใจรึเปล่าฉันไม่รู้ เพราะตอนนี้ดูเหมือนคุณน้ำหนึ่งกำลังมีความสุขเป็นอย่างมากที่ได้เป็น เมียเก็บสามีชาวบ้านเค้า”
นวลงุนงงและตกใจมาก “คุณหมายความว่ายังไง”
“เพชรมีเมียอยู่แล้ว” พลอยจงใจเน้นคำ “งามหน้าแน่ๆ ถ้านักข่าวรู้ว่า คุณน้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุษย์ ลูกสาวคนเดียวของรัฐมนตรีเกรียงศักดิ์ผู้มีภาพพจน์สวยหรู เป็นได้แค่เมียน้อยเมียเก็บชาวบ้าน”
พลอยกดวางสาย ดวงหน้าเหยียดยิ้มเย้ยหยันสะใจ
นวลยืนกำมือแน่น เหงื่อแตกพลั่กทั้งตกใจ เสียใจ งุนงง คาดไม่ถึง ดาราณีเดินออกมาตาม
“นวล...ฉันให้มาโทรศัพท์แค่นี้ทำไมนานนัก”
นวลสะดุ้งเฮือกตกใจแก้ตัว “เอ่อ....โทรศัพท์ไม่ค่อยมีสัญญาณน่ะค่ะ”
“น้ำหนึ่งว่ายังไงบ้าง”
“นวลไม่ได้คุยกับคุณน้ำหนึ่งค่ะ” นวลลนลาน ตะกุก ตะกัก “เธอ...เธอไม่อยู่ แต่นวลบอกพี่สาวนายเพชรไปแล้ว”
“แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้น” ดาราณีถามรัวเร็วทั้งตกใจ และเป็นกังวล “หรือน้ำหนึ่งจะเป็นอะไร”
“เปล่าค่ะคุณน้ำหนึ่งไม่ได้เป็นอะไร”
“แล้วทำไมนวลทำหน้าอย่างนั้น”
“เอ่อ..นวล...นวลรู้สึกว่าเสียงพี่สาวของนายเพชรคุ้นๆ...เหมือน...เหมือน”
“เหมือนใคร”
“เหมือนเสียงของพลอยค่ะ”
ดาราณีหน้าซีดเผือด ไม่ได้คิดว่าเป็นพลอยจริงๆ แต่สะเทือนใจทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้
ฝ่ายทับทิม ย้อนถามพลอยอย่างลิงโลด
“ไอ้เกรียงศักดิ์ มันถึงขั้นตกบันไดเลยเหรอ”
“ก็แค่เจ็บ...” พลอยบอกด้วยน้ำเสียงขมขื่น “มันน่าจะเป็นอัมพาต เหมือนพลอย” พลางเอามือทุบขาตัวเอง
ทับทิมเหยียดยิ้ม “แค่ลูกมันหนีตามผู้ชายมา มันยังเป็นขนาดนี้ ลองถ้ามันได้รู้ว่า ลูกสาวมันเป็นได้แค่เมียน้อยเมียเก็บ มันอาจจะล้มหัวกระแทกพื้นเส้นเลือดในสมองแตกตายก็ได้นะลูก”
“พลอยไม่ได้อยากให้มันตายค่ะแม่ พลอยอยากให้มันทรมาน ตายทั้งเป็นเหมือนพลอย”
นัยน์ตาพลอยวาวโรจน์ น้ำเสียงที่เปล่งออกมามีแต่ความเคียดแค้นชิงชัง
ส่วนเกรียงศักดิ์ที่ท่าทางอ่อนแรง เจ็บปวด ถามดาราณี อย่างกังวล
“น้ำหนึ่งเป็นยังไงบ้างคุณหญิง...น้ำหนึ่งจะกลับมาหาผมมั้ย”
“เอ่อ...ฉันยังไม่ได้คุยกับลูกเลยค่ะ”
เกรียงศักดิ์หันขวับมามองอย่างหวาดระแวง “คุณหญิงโกหกผม” เสียงเครือสั่น นึกเสียใจ “จริงๆแล้ว น้ำหนึ่งไม่ยอมกลับมา”
“เปล่าค่ะคุณ...ฉันยังไม่ได้คุยกับลูกจริงๆ”
“ทำไม”
ดาราณีกับนวลก้มหน้า หลบตา เกรียงศักดิ์ถามอีก
“หรือไอ้เพชรมันไม่ยอมให้ลูกกลับมา”
ฟากเพชรเดินหนี น้ำหนึ่งวิ่งตามมาถาม งุนงงสงสัยไม่เข้าใจ
“พี่เพชรปิดบังอะไรน้ำหนึ่งอยู่รึเปล่าคะ”
“ก็เรื่องที่พี่มีเมียอยู่แล้วไง”
“น้ำหนึ่งว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”
เพชรนิ่งไปนิด ก่อนตอบ
“ใช่..มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่...ถ้าคนรู้ว่า...ลูกสาวรัฐมนตรีเกรียงศักดิ์เป็นได้แค่เมียน้อยเมียเก็บ”
“น้ำหนึ่งไม่แคร์ค่ะ เพราะความจริง น้ำหนึ่งไม่ได้เป็น”
เพชรหัวเราะเยาะ บอกเสียงกร้าว “แล้วท่านรัฐมนตรีกับคุณหญิงแคร์มั้ย”
น้ำหนึ่งหน้าเสีย เพชรพูดต่อน้ำเสียงเย้ยหยัน
“ที่สำคัญ...น้ำหนึ่งคิดว่าคนทั้งประเทศจะเชื่อเหรอ? น้ำหนึ่งหนีตามพี่มา แต่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง”
น้ำหนึ่งมองเพชรสายตาเสียใจ แต่ในขณะเดียวกันก็งุนงง ไม่เข้าใจ
“แต่พี่เพชรก็รู้อยู่แก่ใจนี่คะ...ความจริง เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน”
ด้านหลังน้ำหนึ่งพลอยเข็นรถเข็นมา เพชรเห็นก็คว้าตัวน้ำหนึ่งมากอด
“ทำไมจะไม่ได้เป็น” เพชรตะเบ็งเสียงดังขึ้นกะให้พลอยได้ยิน “น้ำหนึ่งเป็นเมียพี่ เป็นของพี่...ถึงจะเป็นเมียน้อยเมียเก็บ แต่น้ำหนึ่งก็ขึ้นชื่อว่าเมียเหมือนกัน”
น้ำหนึ่งดิ้นรน ผลักไสเพชรออก
“ทำไมพี่เพชรถึงได้ย้ำนักย้ำหนาว่าน้ำหนึ่งเป็นเมียน้อย เมียเก็บ ทั้งๆ ที่…”
โดยอัตโนมัติ เพชรจับน้ำหนึ่งหันหลังก้มลงจูบปิดปากไม่ให้พูด น้ำหนึ่งตาโตตกใจ
“พี่ต้องกลับไปทำงาน...แล้วจะรีบกลับมาหาเมียรักนะจ๊ะ”
เพชรผลุนผลันขึ้นรถขับออกไป น้ำหนึ่งวิ่งตามตะโกน
“อย่าเพิ่งไปนะพี่เพชร เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง พี่เพชร”
เพชรไม่จอดน้ำหนึ่งได้แต่มองขัดใจ พลอยเข็นรถใกล้เข้ามา น้ำหนึ่งได้ยินเสียงล้อรถเข็น หันขวับไปมอง พลอยยิ้มเย้ย
“อาไร้...เป็นเมียเค้าแค่คืนเดียว...ถึงกลับวิ่งตามเลยหรือจ้ะน้ำหนึ่ง”
“น้ำหนึ่งไม่ได้เป็นเมียพี่เพชร”
พลอยหัวเราะเย้ยหยัน “ไม่ได้เป็น...โถๆๆๆ อยู่กันสองคนกับพี่ ไม่ต้องแอ๊บก็ได้น้ำหนึ่ง...เธออยู่
กับนายเพชรทั้งคืน มันจะไปเหลืออะไร”
“พี่เพชรไม่ได้ทำอะไรน้ำหนึ่งจริงๆ ค่ะพี่พลอย”
พลอยจ้องหน้าน้ำหนึ่ง เริ่มรู้สึกว่าน้ำหนึ่งพูดจริง ถามย้ำ
“เธอพูดจริงเหรอ”
“ค่ะ...พี่เพชรไม่ได้ทำอะไรน้ำหนึ่งแม้แต่นิดเดียว...”
พลอยตาวาววับ คำพูดของน้ำหนึ่งจริงจัง จนรู้สึกเชื่อ ขณะที่น้ำหนึ่งพูดต่อ
“แล้วน้ำหนึ่งก็ไม่เข้าใจ ทำไมพี่เพชรจะต้องย้ำแต่คำว่าเมียน้อยเมียเก็บ ทั้งๆ น้ำหนึ่งกับพี่
เพชรไม่ได้เป็นอะไรกัน”
พลอยมองน้ำหนึ่ง ดวงตาเหลือกลาน โกรธ เสียใจ และขัดใจ ที่เพชรไม่ทำตามคำสั่ง บอกเสียงกร้าว
“เป็น...ยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียน้อยเมียเก็บของเพชร เพราะเธอมีหน้าที่ชดใช้ ได้ยินมั้ยน้ำหนึ่ง เธอมีหน้าที่ต้องชดใช้”
พลอยกรีดเสียงร้องดังขึ้น ที่ถูกขัดใจ มือของพลอยเกร็งหงิกงอ เพราะเครียดแล้วชัก ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม
น้ำหนึ่งตกใจมาก “พี่พลอย” ถลาเข้าไปหา
พลอยตาค้าง โกรธเพชร “อย่าเข้ามาใกล้ฉัน คนอย่างเธอมีหน้าที่ต้องชดใช้เพียงอย่างเดียวน้ำ
หนึ่ง ได้ยินมั้ย เธอต้องชดใช้...ชดใช้”
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5/2 วันที่ 15 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
