อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7/2 วันที่ 19 เม.ย. 56
หมอณัฐเย้า “โลกนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับอลิสหรอก”อลิสหน้าง้ำ “พี่หมอ!”
“นี่! ถ้ากลัว...อลิสไปบ้านคุณพลอยก่อนก็ได้...พี่เกรงใจเค้าอยู่เหมือนกัน...”
“บ้านเชิงเขาน่ะเหรอคะ น่ากลัวเปล่า”
หมอณัฐ อมยิ้มขำ “บอกแล้วไง...โลกนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับอลิสหรอก ไปเหอะ...ไม่ต้องกลัวคุณพลอยอยู่กับน้าทับทิมแค่สองคน เอ่อ..น้าทับทิม แม่ของคุณพลอยน่ะ ฝากบอกคุณพลอยด้วย รถพี่ยางแตก เปลี่ยนเสร็จแล้วจะรีบไป”
“ก็ได้ค่ะ ที่อลิสไป...เพราะเห็นแก่พี่หมอหรอกนะคะ...” อลิสอมยิ้มขณะบอก “เกรงอกเกรงใจกันซะจริง...คุณพลอย ท่าจะรอนาน”
“ไปเร็ว ทางนั้น” หมอณัฐชี้บอกทาง
“ค่า...อลิสจะรีบไป ไม่ให้คุณพลอยของพี่หมอ รอนานหรอกค่า”
พูดจบอลิสก็เดินไปตามทางที่หมอณัฐบอก
ระหว่างนั้นคนร้าย 2 คน โผล่ออกมา ทั้งคู่เป็นคนงานของทับทิมนั่นเอง พวกมันวิ่งลัดเลาะมาตามเนินเขา มองไปด้านล่างเห็นรถพจนีย์วิ่งมา สองคนมองจ้องไม่วางตา
“มันมาแล้ว”
“รีบไปดักมันทางโน้นอย่างที่นายแม่บอก เร็ว”
สองคนวิ่งลัดเลาะบนเนินเขาไปอีกทาง ขณะที่พจนีย์ฮึดฮัด จอดรถด้วยความหงุดหงิด
“ไม่ทันใจโว๊ยย!”
พจนีย์เหลียวหน้าแลหลัง เห็นรถอีแต๋นชาวบ้านวิ่งมา จึงรีบโบกรถ
“น้าไปด้วย”
คนขับจอดให้ ท่าทีคุ้นเคยกันอยู่ พจนีย์กระโจนขึ้นรถพลางบอก
“ขอติดรถไปบ้านตากลั่นหน่อย”
รถแล่นฉิวไปทันที สองคนร้าย มองตามพจนีย์
“เฮ้ย!มันไปแล้ว”
“ต่อให้มันรอดครั้งนี้ คนอย่างนายแม่ ก็ไม่ปล่อยให้มันรอดหรอก”
“รีบไปบอกนายแม่เร็ว”
สองคนผละไปแบบหัวเสีย
ในสวนมุมที่ค่อนข้างเงียบสงัด ไม่มีคน ทับทิมเอาดอกซ่อนกลิ่นวางไว้บนพื้น ท่าทางเหมือนไว้อาลัยให้กับใครสักคน สีหน้าแววตาของทับทิมมีทั้งความโศกเศร้าและแฝงความน่ากลัวเอาไว้ ก่อนที่ดวงตาจะหรี่ลงโกรธอาฆาตแค้น ดวงหน้าของทับทิมยามเมื่ออยู่ในแสงแดดแห่งตะวันชิงพลบยิ่งดูน่ากลัว คนงานทั้งสองคนวิ่งกระหืดกระหอบมา
“นายแม่...นังนั่นมันขึ้นรถตาเจิดไปแล้ว”
ทับทิมเหลียวขวับมามอง ตาวาววับแว่บหนึ่ง ก่อนจะบอกเสียงนิ่งๆ
“ช่าง!วันพระไม่ได้มีหนเดียว...พวกแกกลับไปได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”
ทับทิมพูดแค่นั้นก็เดินออกไปเลย สองคนมองหน้ากันงงๆ
อลิสเดินเข้ามาในบริเวณบ้านเชิงเขา กวาดสายตามองทั่วบริเวณอย่างแปลกใจ
“นี่เหรอบ้านเชิงเขา ทำไมใหญ่จัง”
อลิสกวาดสายตามองรอบๆ ค่อยๆ เดินเข้าไปยังตัวบ้าน แต่ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมองไปที่หน้าต่าง
เห็นพลอย ซึ่งโผล่มาแค่ช่วงบน อลิสยิ้มทัก ถามตามประสา
“นี่บ้านเชิงเขาใช่มั้ยคะ”
“ค่ะ” พลอยมองมาท่าทีแปลกใจ
“ฉันชื่ออลิส น้องสาวของพี่หมอณัฐ พอดีพี่รถพี่หมอยางแตก พี่หมอเปลี่ยนยางอยู่น่ะค่ะเลยให้ฉันมาก่อน”
พลอยพยักหน้ารับรู้ อลิสถามต่อ
“คุณคือคุณน้าทับทิมใช่มั้ยคะ? สวัสดีค่ะ”
ดวงตาของพลอยเปล่งประกายวาววาบขึ้นมาอย่างไม่พอใจ แต่อลิสไม่ทันสังเกต เจื้อยแจ้วต่อ
“ที่นี่สวยดีนะคะกว้างใหญ่ด้วย บรรยากาศก็ดี๊ดี แต่เสียดายที่มีแต่..พื้นลาด ทำลายวิวทิวทัศน์หมดเลย แต่อย่างว่าละค่ะ อยู่กับคนพิการ ก็ต้องช่วยอำนวยความสะดวกให้กับเค้า ไม่อย่างนั้น คนพิการก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้”
ริมฝีปากของพลอยสั่นระริก รู้สึกเจ็บหนึบขึ้นมาทันทีกับถ้อยคำของอลิส แต่อลิสไม่รู้เรื่อง
“แล้วนี่คุณพลอยอยู่ที่ไหนคะ? เห็นพี่หมอบอกว่าสวยมากกก ไม่น่าที่จะพิการเลย”
พลอยไม่ตอบแต่เลื่อนรถเข็นออกมา จนโผล่พ้นออกมาจากขอบหน้าต่าง มาที่ประตู เห็นทั้งตัว
“ฉันนี่แหละพลอย”
อลิสหน้าแหย “คุณพลอย”
“ขอโทษนะคะที่ฉันพิการ ไม่อย่างนั้น....คงได้ลุกเดินไปต้อนรับคุณด้วยตัวเอง เชิญค่ะ”
พลอยพูด พลางผายมือเชิญอลิสเข้าไปด้านใน อลิสเดินเข้าไปแอบทำหน้าอี๋คิดในใจ
“ก็สวยหรอกนะ แต่แก่..แก่กว่าที่คิดไว้เยอะเลย”
พลอยมองตามอลิสอย่างไม่ถูกชะตา
ส่วนภายในบ้านตากลั่น น้ำหนึ่งกับเพชรอยู่กันคนละมุม ท่าทางของเพชรโมโหจัด ในขณะที่น้ำหนึ่งมองสภาพรอบๆ ตัว อย่างหวาดผวา และงุนงง
“ตกลง..พี่เพชรให้น้ำหนึ่งมาอยู่ที่นี่ทำไมคะ”
“ชดใช้ให้พ่อของเธอไง นายเกรียงศักดิ์”
“ถ้าพี่เพชรอยากให้น้ำหนึ่งชดใช้ พี่เพชรก็บอกมา คุณพ่อทำอะไร”
เพชรกระชากน้ำหนึ่งเข้ามาตัวเอง “เธอรู้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้วน้ำหนึ่งว่าพ่อเธอทำอะไร”
“ถ้าเป็นเรื่องพี่พลอย...น้ำหนึ่งบอกแล้วไงคะ ว่าน้ำหนึ่งจะชดใช้ให้ทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ พี่เพชร
มากักขังน้ำหนึ่งอย่างนี้” น้ำหนึ่งพยายามดันตัวออก
“เธอบอกเองนะ ว่าถ้าเป็นเรื่องของพี่พลอย เธอจะชดใช้ให้ทุกอย่าง”
น้ำหนึ่งมองมา พูดอย่างถือดี “ใช่ค่ะ”
“งั้น...เธอก็ต้องได้รู้รสชาติการเป็นเมียน้อย เมียเก็บอย่างพี่พลอย”
เพชรกระชากร่างของน้ำหนึ่งเข้ามาปล้ำจูบก่อนผลักลงบนเตียง น้ำหนึ่งได้แต่ดิ้นรนขัดขืน
“ปล่อยนะพี่เพชร ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
น้ำหนึ่งผลักเพชรออกเต็มแรง เพชรกระชากเสื้อน้ำหนึ่งเต็มแรง เป้าหมายแค่ฉุดเอาไว้ แต่ผลปรากฏเสื้อของน้ำหนึ่งขาดดังแควก เผยให้เห็นหัวไหล่
“พี่เพชร”
“น้ำหนึ่ง”
สีหน้าของเพชรมีแต่ความตกใจ เสียใจ คาดไม่ถึง ด้านหน้าตาเจิดขี่รถมาจอด พจนีย์เดินลงมา
“ขอบใจมากจ้ะน้า”
พจนีย์มองภาพบ้านตรงหน้า เห็นรถของเพชรจอดอยู่ พจนีย์ตาวาว
“พี่เพชร”
พจนีย์สาวเท้าเข้าไปทันที
ด้านพลอยเลื่อนรถเข็นเข้ามาพร้อมกับขวดน้ำในมือ รินน้ำดื่มให้อลิสอย่างคล่องแคล่วบอก ยิ้มๆ
“แม่ฉันไม่อยู่ แต่ไม่เป็นไร...สำหรับคุณ...ฉันคงแทนแม่ได้”
“ขอโทษค่ะ เห็นพี่หมอเล่าว่าคุณอยู่กับแม่แค่สองคน พอฉันเห็นคุณฉันเลยนึกว่าเป็นแม่”
พลอยไม่พอใจ หน้าบึ้ง อลิสหัวเราะ พูดต่อ
“ก็ตอนแรกฉันเห็นแค่ท่อนบน ท่าทางคุณก็คล่องแคล่ว เหมือนคนปกติ ใครจะคิดว่าพิการ เอ่อ....ฉันไม่ได้คิดว่า คุณแก่พอจะเป็นแม่อะไรหรอกนะคะ”
พลอยพยายามข่มอารมณ์ “ไม่เป็นไรค่ะ”
“แสดงว่ามีคนทักอยู่บ่อยๆ ใช่มั้ยคะ”
พลอยข่มอารมณ์อีก “มีคุณเป็นคนแรก”
อลิสหัวเราะขำตัวเอง โพล่งตามนิสัยไม่ยอมคน “แต่ฉันว่า ฉันต้องไม่ใช่คนสุดท้ายแน่ๆ อย่างว่า
...” ทำท่าสงสาร “คุณพิการ คุณเลยไม่มีเวลาดูแลตัวเอง เลยอาจจะดูสูงอายุกว่าคนวัยเดียวกันไปนิ้ด...นึง”
มือของพลอยจิกที่พนักรถเข็นจนเกร็ง โกรธมาก อลิสไม่รู้ตัวอีกบอก
“แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณสนิทกับพี่หมอ เดี๋ยวฉันเอาครีมบำรุงแพงๆ มาให้” อลิสรีบบอก
แบบนึกว่าตัวเองมีมารยาทเต็มประดา “ฉันรู้ค่ะว่าคุณมีเงิน แต่คุณอยู่บ้านนอก และคุณก็คงไปช็อปปิ้งไหนต่อไหนเหมือนคนอื่นๆไม่ได้ ใช่มั้ยคะ เดี๋ยวฉันช่วยเองค่ะ รับรองอีกไม่นานหน้าตึงเปรี๊ยะ”
พลอยคิดในใจ “แค่นี้ก็ตึงแล้วล่ะ ถูกแกด่าจนหน้าตึง!”
อลิสเดินไปทั่วบริเวณบ้านไม่สนใจพลอย ปากก็พูดพร่ำ
“ที่นี่บรรยากาศดี๊..ดีนะคะ มิน่า พี่หมอชอบ ฉันเองก็ชอบ...เสียดายจริงๆ นี่ถ้าคุณไม่พิการ
คงไม่ต้องทำทางลาดให้มันเกะกะนะคะ”
อลิสกวาดมองวิวด้านนอก ยืนเหนือบันได ตรงทางลาดที่มีลักษณะทางต่างระดับ พลอย ค่อยๆเลื่อนรถเข็นเข้าไปใกล้แบบตั้งใจชน ร่างของอลิสให้กระเด็น จู่ๆ รจนาวิ่งเข้ามา
“พี่พลอย”
พลอยหยุดกึกโดยอัตโนมัติ หน้าตาขัดใจ ขณะที่อลิสหันขวับมามองรจนา ด้วยสายตาถือตัว
พลอยไม่พอใจแต่พยายามข่ม “มีอะไรรจ”
“พี่พจน์มาที่นี่หรือเปล่าคะ?...พอดี รจไม่เห็น”
พลอยตวัดเสียง “พจนีย์มีที่ไปคือที่นี่ ที่เดียวรึไง”
รจนาอ้อมแอ้ม “ก็...รจนึกว่าพี่พจน์ มาหาพี่เพชร”
อลิสได้ยินชื่อเพชรก็หูผึ่ง ทำหน้าสงสัยเหมือนเคยได้ยิน แต่ไม่มีใครสังเกต พลอยตอบ
“ใช่...พจนีย์มาหาเพชร แต่กลับไปแล้ว และรจก็ควรจะกลับไปได้เหมือนกัน เพราะตอนนี้พี่มีแขก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพลอย ฉันเดินเล่นรอพี่หมอแถวๆ นี้ก็ได้...อีกเดี๋ยวพี่หมอก็คงมา ฉันไม่ใช่คนพิการ อยู่เฉยๆ นานๆ ไม่ได้ค่ะ”
พูดจบอลิสก็เดินออกไป รจนามองตามอลิสอยากรู้ พลอยอมยิ้มได้ทีเขี่ยบอล
“อยากรู้ใช่มั้ยพจนีย์ไปไหน”
รจนาเงียบ พลอยบอก
“พจนีย์ไปตามเพชรที่สวนของตากลั่นจ้ะ”
รจนาเงียบอีก แต่สายตาปิดไม่มิด ว่าหึงหวงเพชร
ขณะเดียวกันภายในห้องที่บ้านตากลั่น น้ำหนึ่งยืนเนื้อตัวสั่น พยายามปกปิดช่วงเสื้อที่ขาดวิ่นเอาไว้ เพชรหน้าเสีย
“พี่ขอโทษ”
“น้ำหนึ่งเกลียดพี่เพชร”
น้ำหนึ่งคับแค้นจนน้ำตาไหลออกมา จะวิ่งออกไป เพชรร้องห้าม
“อย่าน้ำหนึ่ง”
เพชรคว้าตัวน้ำหนึ่งเอาไว้ จากแรงกระชาก สองคนเสียหลักล้มลงไปบนเตียง โดยที่ร่างของ
เพชรโอบน้ำหนึ่งเอาไว้ เพชรมองเสียใจ
“พี่ขอโทษ...”
น้ำหนึ่งเงยหน้ามองเพชร สีหน้าของเพชรยามนี้มีแต่ความเสียใจและดูจริงใจ น้ำหนึ่งสับสน ขณะที่เพชรโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
“พี่ขอโทษ...พี่ไม่คิดจะทำร้ายน้ำหนึ่งจริงๆ”
“ทำไมคะ ทำไมพี่เพชรถึงไม่คิดจะทำร้ายน้ำหนึ่ง”
เพชรเงียบ น้ำหนึ่งถามเพชรทั้งน้ำตา
“เพราะความจริงแล้วพี่เพชรก็รักน้ำหนึ่ง เหมือนที่น้ำหนึ่งรักพี่เพชรใช่มั้ยคะ”
สองหนุ่มสาวสบตากัน เพชรไม่ตอบ แต่แววตาฉายชัดว่ารักน้ำหนึ่ง
เพชรห้ามใจไม่อยู่ ก้มลงจูบริมฝีปากน้ำหนึ่ง แต่ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดเข้ามา เป็นพจนีย์ที่เห็นเพชรจูบน้ำหนึ่งอยู่
“พี่เพชร!! นังน้ำหนึ่ง”
เพชรกับน้ำหนึ่งผละออกจากกัน พจนีย์ถลันเข้ามาด้วยความหึงหวง
“นังน้ำหนึ่ง แก”
พจนีย์บุกเข้าไปตบน้ำหนึ่ง ครั้งนี้ต้องจริงจังมากกว่าตอนถ่ายคลิป เพชรถลันเข้าไปกระชากร่าง
ของพจนีย์ออก
“หยุดนะพจน์”
พจนีย์สะบัดออก “พี่เพชรอย่ามาห้าม พจน์จะตบคนหน้าด้าน ที่มันมาแย่งพี่เพชร”
พจนีย์ผลักเพชร ถลาเข้าไปใหม่ คราวนี้เพชรกระชากพจนีย์สุดแรง
“หยุด...จำไว้ พจน์ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่”
น้ำหนึ่งมองอย่างงุนงงสงสัย ขณะที่พจนีย์ก็กลัวความลับแตก ตัวเองจะไม่ได้อ้างสิทธิ์การเป็นเจ้าของเพชร
พจนีย์รีบตวาดกลบ “นี่พี่เพชรหลงนังเมียน้อยจนไม่ลืมหูลืมตาใช่มั้ยคะ? ได้...พจน์จะไปป่าวประกาศให้ทุกคนรู้เลยว่าพี่เพชรทิ้งพจน์”
พจนีย์วิ่งออกไปด้วยความโกรธและเสียหน้า เพชรหันมาแก้ตัวกับน้ำหนึ่ง
“พี่รำคาญผู้หญิงขี้หึง”
น้ำหนึ่งมองจ้องด้วยความสงสัย “ตกลงพี่เพชรกับคุณพจน์ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่มั้ยคะ”
เพชรได้แต่นิ่งอึ้ง
ส่วนด้านนอกพจนีวิ่งออกไป เหมือนคนมองพจนีย์ตลอดเวลา
อลิส ยืนปัดมดแมงไปมาท่าทางเบื่อๆ
“ไม่เห็นมีอะไร น่าเบื่อจังเลย”
รจนาเข้ามาด้านหลัง “ถ้าเบื่อ ทำไมคุณไม่กลับ”
อลิสสงสัย ประมาณว่านังนี่เป็นใครวะมายุ่ง อลิสหันขวับ
“เธอก็ไม่ใช่เจ้าของบ้านนี่....ยุ่งอะไร”
“ฉันจำเป็นต้องยุ่ง ในฐานะน้องสาวของพี่พจน์”
“อะไรของเธอพจน์” อลิสทำหน้างงไปใหญ่
“พี่พจน์เป็นภรรยาของพี่เพชร”
อลิสชะงัก นิ่วหน้าได้ยินชื่อเพชรอีก ขณะที่รจนาพูดต่อ
“หมู่นี้ชอบมีผู้หญิงหน้าด้านมายุ่งกับพี่เขยฉัน เพิ่งตามมาจากกรุงเทพฯ ก็อีกหนึ่ง ที่เป็น
ข่าวเกรียวกราวไปทั่วเมืองไง”
อลิสฉุกคิดขึ้นมาทันที “ใคร”
รจนายังไม่ทันตอบ หมอณัฐก็เดินเข้ามา รจนาเห็นก็ยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”
“สวัสดีครับ...คุณรจมาหาคุณพลอยเหรอครับ”
“ค่ะ แต่กำลังจะกลับพอดี ไว้เจอกันนะคะ” รจนาจะเดินไป
อลิสร้องเรียกไว้ด้วยความสงสัย “เดี๋ยวเธอ เดี๋ยว” อลิสตั้งท่าจะตามไป
หมอณัฐ คว้าข้อมือไว้ “อะไร? รู้จักเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้จิกหัวเรียกเค้าอย่างนั้น”
“อลิสมีอะไรอยากจะถามเค้านิดหน่อย เดี๋ยวมาค่ะพี่หมอ”
อลิสวิ่งตามรจนาไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่หมอณัฐส่ายหน้าระอา เดินเข้าบ้านเชิงเขาไป
ค่ำแล้วพลอยอยู่ที่สถานที่ทำกายภาพบำบัดของตัวเอง หมอณัฐเดินไป เห็นท่าทางของพลอยมุ่งมั่นตั้งใจมาก หมอณัฐยิ้ม
“คุณพลอยของหมอเก่งจัง”
“แต่จนป่านนี้ก็ยังเดินไม่ได้ซักที”
หมอณัฐเดินเข้ามาหาพลอย ช่วยประคองทำกายภาพบำบัด
“ต้องได้สิครับ คุณพลอยต้องเดินได้ซักวัน”
หมอณัฐประคองพลอยทำกายภาพบำบัด พลอยพยายามเดิน เท้าของพลอยเหมือนเดินได้คล่องขึ้น สีหน้าของหมอณัฐตกใจ ตื่นเต้น
“เดี๋ยวครับคุณพลอย”
พลอยมองหน้าหมอณัฐงงๆ หมอณัฐบอก
“หมอรู้สึกเหมือน..ขาคุณพลอยจะมีแรงเพิ่มขึ้นนะครับ เอ้า!ลองใหม่”
หมอณัฐประคองพลอย จับช่วงขาให้เดินอย่างไม่รังเกียจ สีหน้าพลอยสลดเมื่อนึกถึงความหลังขึ้นมา
เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นในห้องทำงานเกรียงศักดิ์ ตอนกลางวัน
เกรียงศักดิ์นวดขาให้พลอยเบาๆ แววตาเกรียงศักดิ์วาววาม แม้จะห้ามใจแต่หลังๆ ก็เริ่มมีใจให้พลอยขึ้นมา พลอยตกใจขวยเขิน
“ลุกขึ้นมาค่ะ ท่าน พลอยไม่ได้เป็นอะไร”
“ทำไมจะไม่ได้เป็น...พลอยหกล้ม พลอยเจ็บ เดี๋ยวฉันทายาให้นะ”
เกรียงศักดิ์หยิบยามาทาให้พลอย นวดแผ่วเบาระคนหวาน
“อย่าค่ะ ท่านเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ จะมานวดให้พลอยได้ยังไงกันคะ”
“ทำไมจะไม่ได้..ในเมื่อพลอย..เป็นเมียของฉันอีกคน”
พลอยปลื้มปิติ ขณะที่เกรียงศักดิ์ลุกขึ้นมาสวมกอดพลอย เพราะเมื่อคบกันไปนานๆ เกรียงศักดิ์ก็ปากหวานตามประสาผู้ชาย และทำให้พลอยหลงรักและผูกพันมากขึ้น
ร่างพลอยกระตุกเกร็ง ความทุกข์ความเศร้าในอดีตถาโถมเข้ามาอีก
หมอณัฐ เห็นความผิดปกติ “คุณพลอย อย่าเกร็งสิครับ ปล่อยตัวตามสบาย”
พลอยที่เวลานี้ดวงหน้าซีดเผือด ได้สติ “ขอโทษค่ะ”
“อย่าเครียดครับ...ปล่อยตัวตามสบาย ทำใจให้สบาย...ไม่ต้องเกร็ง...ลองดูใหม่นะครับ”
หมอณัฐประคองพลอย และจับบริเวณขาช่วยประคอง พลอยมองอย่างตื้นตัน ฮึดเดินใหม่ หมอณัฐร้องบอกเสียงตื่นเต้น
“ขาคุณพลอยมีแรงขึ้นแล้วจริงๆ”
พลอยเองก็ตื่นเต้น ปลื้มปิติ หมอณัฐบอก
“หมอมั่นใจ ซักวันคุณพลอยต้องเดินได้”
สีหน้าพลอยอิ่มเอิบ มีแต่ความตื่นเต้น ยินดี
ด้านอลิสวิ่งตามรจนาออกมา บรรยากาศด้านนอกมืดหมดแล้ว
“มืดเร็วจัง ยัยนั่น..ก็เดินไปไหนเร็วซะจริง”
อลิสได้แต่ถามตัวเองก่อนพึมพำ
อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 7/2 วันที่ 19 เม.ย. 56
ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียาละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager
