อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5 วันที่ 14 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5 วันที่ 14 เม.ย. 56

“รจนาคือเมียของพี่ๆๆๆ” เสียงนั้นดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหู
น้ำหนึ่งปิดหูไม่อาจยอมรับความจริงได้ “ไม่จริง....ไม่จริง”
จากนั้นน้ำหนึ่งหลับหูหลับตาวิ่งด้วยความเจ็บปวดเสียใจ อยากจะไปจากที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุด
วิ่งกระเซอะกระเซิงเสียขวัญไปเลย น้ำหนึ่งวิ่งสุดแรง ด้วยความไม่ชินพื้นที่ ไม่ได้มอง เท้าของน้ำหนึ่งเหยียบก้อนหิน และลื่นไถล ร่วงมาตามทางทันที
น้ำหนึ่งร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างกลิ้งหลุนๆ ลงมาตามทาง

ด้านเพชรหน้าตาเครียดเคร่ง กังวลอย่างเห็นได้ชัด ทับทิมหันมาเห็นก็เลยแว้ดใส่

“อย่าบอกนะว่าแกห่วงนังเด็กนั่น ตาเพชร”
“มันมืดแล้วครับแม่ อันตราย” เพชรบอก
พจนีย์แอ๊บนางเอกต่อหน้าเพชร “งั้นเดี๋ยวพจไปตามกลับมาให้นะคะ”
“ไม่ต้อง” พลอยบอกเสียงกร้าว พร้อมกับหันขวับมามองเพชร “ถ้าเพชรอยากให้เค้ากลับมา เพชรก็ไปตามเอง”
เพชรจะเดินออกไป ทับทิมร้องห้าม
“อย่านะตาเพชร”
“ให้เพชรไปเถอะค่ะแม่”
เพชรมองหน้าพลอยอย่างไม่แน่ใจ พลอยทำหน้านิ่งๆ พูดสำทับเสียงนิ่ง
“ถ้าเพชรอยากไปตามเค้าก็ไป...ไปสิ ไปตามเค้ากลับมา”
เพชรมองพลอย ด้วยความรู้สึกดีๆ คิดว่าพลอยไม่ได้ใจร้าย
“ขอบคุณครับพี่พลอย”
เพชรเดินออกไปรวดเร็ว ทับทิมส่งเสียงไม่พอใจ หงุดหงิดขัดใจ
“ทำไมแกถึงให้ตาเพชรไปยัยพลอย”
“ก็เพชรอยากไป แต่แม่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ยิ่งเพชรแสดงออกมาว่าเป็นห่วงมากแค่ไหน นังเด็กนั่น ยิ่งต้องชดใช้ สิ่งที่มันทำ”
ทับทิมถอนหายใจโล่งอก แต่พจนีย์มองพลอยกับทับทิมท่าทีสนใจใคร่รู้ มีเรื่องอะไรกัน ในขณะเดียวกันก็มองอย่างเป็นต่อ เมื่อพลอยกับทับทิมแสดงออกให้รู้ว่าเป็นศัตรูกับน้ำหนึ่งชัดเจน พจนีย์แอบยิ้มขณะบอกพลอยกับทับทิม
“พี่พลอยกับน้าทับทิมอยากให้พจทำอะไรให้มั้ยคะ”
“ไม่มี...เธอกลับไปได้แล้ว”
“งั้นก็แปลว่า...พี่พลอยกับคุณน้า ยอมให้พี่เพชรกับผู้หญิงคนนั้น...”
“มันเป็นเรื่องครอบครัวของพี่...หน้าที่ของพจน์มีแค่...เมียจอมปลอม”
พลอยพูดพร้อมจ้องหน้าเขม็ง พจนีย์ไม่กล้าสบสายตาพลอย ได้แต่บอกอ้อมแอ้ม
“งั้นพจกลับเลยนะคะ”
พจนีย์เดินออกมา ท่าทางไม่พอใจดวงตาแฝงความเจ้าเล่ห์บางอย่าง

ส่วนเพชรเดินเร็วๆ มาตามทาง แต่เป็นคนละทางกับน้ำหนึ่ง ตะโกนเรียก
“น้ำหนึ่ง น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งที่นั่งเจ็บเท้าอยู่ท่ามกลางความมืด หันขวับ มองหาเพชร สายตามีแต่ความลังเล สับสน ไม่เข้าใจ น้ำหนึ่งนั่งนิ่งแทบไม่หายใจ
เพชรมองไม่เห็นน้ำหนึ่ง ตัดสินใจวิ่งไปอีกทาง น้ำหนึ่งมองเพชรตาละห้อย ความรู้สึกแสนจะสับสน กวาดสายตามองไปรอบๆ ท่าทางกลัวๆจะลุกก็ลุกไม่ไหว แต่ก็พยายามลุก
“โอ๊ย!”
พจนีย์เดินมา ได้ยินเสียงน้ำหนึ่งก็หันไปมอง เห็นน้ำหนึ่งนั่งก้มหน้าเอามือบีบข้อเท้าตัวเองแบบเจ็บมาก พจนีย์ยิ้มเยาะเดินมาหา ที่น้ำหนึ่งได้ยินเสียงผีเท้าของคน น้ำหนึ่งหันขวับไปมอง เห็นเป็นพจนีย์ ถูกพจนีย์เย้ย
“ผู้หญิงที่หน้าด้าน เป็นเมียน้อยคนอื่น มันก็มีสภาพแบบนี้แหละ”
พจนีย์สะบัดหน้าเดินจากไป น้ำหนึ่งร้องไห้โฮสุดแสนจะเจ็บช้ำใจ

เพชรวิ่งตามหาน้ำหนึ่ง บริเวณโดยรอบมีแต่ความมืด ป่าเขา ต้นไม้รกครึ้ม เพชรมองเป็นห่วง
“น้ำหนึ่ง..น้ำหนึ่ง”
ส่วนด้านหลัง พจนีย์วิ่งตามมา ทำท่าเป็นห่วงตะโกน
“พี่เพชรคะ พี่เพชร”
เพชรหยุดกึก เหลียวขวับไปมอง “มีอะไรพจน์”
พจนีย์ทำหน้าเจ้าเล่ห์ โกหกเนียนๆ “พจน์เห็นคนที่ชื่อน้ำหนึ่ง ไปทางนั้นน่ะค่ะ”
พจนีย์ชี้ไปทางหนึ่ง เพชรหันไปมอง เห็นเป็นทางเปลี่ยว
“เปลี่ยวจะตายไปได้ยังไง”
เพชรไปตามทางที่พจนีย์ชี้ พจนีย์แอบยิ้มตามไป
ฟากน้ำหนึ่งมองอยู่น้ำตาไหลพราก เสียใจมาก
“พี่เพชรไม่ใช่คนเดิม...อย่าไปสนใจเค้า เธอต้องช่วยตัวเองน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งพยายามจะลุกขึ้น แต่แล้วกลับล้มทรุดลงไปอีก เพราะความเจ็บปวด
“โอ๊ย”
น้ำหนึ่งนิ่วหน้าเอามือจับข้อเท้า ลุกไม่ไหว จู่ๆ มีมือใครคนหนึ่งยื่นเข้ามาตรงหน้า น้ำหนึ่ง
เงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วก็ต้องผวา เมื่อเห็นเป็นชายร่างกายกำยำ หน้าตาหื่นกระหายยืนอยู่ตรงหน้า น้ำหนึ่งลุกขึ้นกระถดตัวถอยหลัง แต่ก็ต้องร้องออกมาสุดเสียง เมื่อร่างปะทะเข้ากับใครคนหนึ่ง
“ว้าย!”
น้ำหนึ่งหันขวับไปมอง ก็เห็นผู้ชาย รูปร่างลักษณะแบบชายคนแรกยืนยิ้มอยู่ สายตาที่
มองน้ำหนึ่งโลมเลีย น้ำหนึ่งมองชายสองคนหน้าตาเลิ่กลั่ก หวาดกลัวสุดขีด
“อย่าทำอะไรฉันนะ อย่า”
น้ำหนึ่งจะหนีแต่ถูกชายทั้งสองคนคว้าตัวเอาไว้
“เธอหนีไม่รอดหรอก”
“มานี่” ชายอีกคนกระชากสุดแรง

น้ำหนึ่งกรี๊ดสุดเสียง “อย่า...ช่วยด้วยๆๆๆๆ”
เพชรที่กำลังตามหาน้ำหนึ่ง ได้ยินเสียงน้ำหนึ่งแว่วๆ

“ช่วยด้วยๆ”
เพชรชะงัก พจนีย์ที่ตามมาก็ได้ยิน กลอกตาเลิ่กลั่ก พจนีย์แกล้งเอามือกุมหน้าอกท่าทางเจ็บปวดมาก
“โอ๊ย...”
เพชรถามตามสัญชาตญาณ “เป็นอะไรพจน์”
พจนีย์กุมหน้าอกอยู่อย่างนั้น “พจ พจ พจเป็นโรจหัวใจ พจเจ็บหัวใจ โอ๊ย”
พจนีย์ทำท่าจะทรุด เพชรเข้ามาประคอง พจนีย์ได้ทีคว้าตัวเพชรไว้เนียนๆ หาที่พึ่ง หาหลักยึด ส่วนน้ำหนึ่งถูกคนร้ายลากตัวไป น้ำหนึ่งสู้สุดชีวิตทั้งที่ขาเจ็บ
“ปล่อยฉัน..ปล่อย ช่วยด้วยๆๆๆๆ
เสียงของน้ำหนึ่งดังเข้ามาขณะที่เพชรประคองพจนีย์อยู่ได้ยิน พจนีย์เองก็ได้ยิน คว้าตัวเพชรไว้แน่น ทำท่าจะเป็นจะตาย
“ช่วยพจด้วยค่ะพี่เพชร ช่วยพจด้วย”
“ช่วยด้วยๆๆๆ” น้ำหนึ่งตะโกนลั่น
เพชรหน้าตาลังเล ขณะที่เสียงน้ำหนึ่งก็ร้องอย่างตกใจหวาดกลัว และเพชรก็ตัดสินใจคว้ามือถือขึ้นมา
“แม่ครับ...พจนีย์โรคหัวใจกำเริบ แม่ช่วยให้คนงานมารับพจน์ด้วยนะครับที่ท้ายไร่”
พจนีย์หน้าเหวอไป เพชรบอก
“อดทนหน่อยนะพจ เดี๋ยวแม่พี่จะรีบพาคนมาช่วย”
เพชรผละจากรจนารวดเร็ว พจนีย์หน้าเหวอไป ผิดแผน ได้แต่ร้อง
“พี่เพชรๆๆ”
ท่าทางพจนีย์หัวเสียอย่างมาก

พลอยกับทับทิมมองหน้ากัน ทับทิมรำพึง
“โรคหัวใจกำเริบ พจนีย์เป็นโรคหัวใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
พลอยกับทับทิมมองหน้ากันด้วยความงุนงง ก่อนที่พลอยจะหรี่ตา
“หรือว่า....” พลอยยิ้มบางๆ อย่างรู้ทัน ก่อนหันมาบอกทับทิม “ไม่ต้องไปค่ะแม่”
“ทำไม”
พลอยยิ้มพอใจ “พลอยว่า...พจนีย์คงกำลังอินกับบทภรรยาของเพชรอยู่น่ะค่ะ...ไม่มีอะไรหรอก หรือถ้าจะมี....ก็...คงเป็นบทเริ่มต้น” พลอยตาดุขณะพูดคำต่อมา “ที่นังน้ำหนึ่ง มันจะต้องเจอ ในฐานะเมียเก็บ”
พลอยกับทับทิมยิ้มให้กัน เห็นเป็นเรื่องสนุก และสาแก่ใจ

คนร้ายลากน้ำหนึ่งเข้าป่าข้างทาง น้ำหนึ่งยื้อตัวเอาไว้
“อย่า..อย่าทำฉัน...อย่า”
คนร้ายไม่สน ลากน้ำหนึ่งเข้าไปในป่าข้างทาง พยายามกดน้ำหนึ่งลงพื้น น้ำหนึ่งกรีดร้อง
น้ำหนึ่งร้อง “อย่า”
“ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก”
มันสองคนกดน้ำหนึ่งลงพื้นจนได้ ขณะก้มหน้าลงต่ำ เท้าของเพชรเตะเข้าชายโครงคนร้ายอย่างจัง และกระโดดถีบคนร้ายอีกหนึ่งคน และไม่รอให้คนร้ายตั้งหลักได้ทัน เพชรคว้าข้อมือหนึ่งฉุดขึ้นมาสุดแรง
“หนีเร็ว”
ไม่รอช้า เพชรลากน้ำหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว โดยที่เพชรไม่รู้เลยว่าน้ำหนึ่งขาเจ็บอยู่

บริเวณเนินเขา เพชรคว้ามือน้ำหนึ่งลากมา ต้องการให้หนีไปเร็วๆ จะไม่ต้องทรมาน น้ำ
หนึ่งเจ็บร้องโอดครวญ
“โอ๊ย” น้ำหนึ่งเอามือกุมเท้า
“เป็นอะไรน้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งมองหน้าเพชร เสียใจสะเทือนใจ “เป็นเมียเก็บ...เมียน้อยมังคะ”
เพชรใจอ่อนยวบ วูบหนึ่งที่สงสารเห็นใจ “น้ำหนึ่ง”
“ปล่อยน้ำหนึ่งค่ะ” น้ำหนึ่งสะบัดมือออก แต่ยังไม่หลุด เพชรยื้อมือเอาไว้ “ไม่ต้องมา
สงสารเห็นใจ เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”
พจนีย์เดินเข้ามาหา ทำท่าคนป่วยเป็นโรคหัวใจ เอามือกุมหน้าอกไว้ บอกเสียงแผ่วแลดูน่าสงสาร
“ดีแล้วค่ะ เพราะฉันก็ไม่อยากใช้สามีร่วมกับใคร”
เพชรถึงจะรู้ว่าเป็นแผน แต่คาดไม่ถึง พจนีย์จะแรงถึงขนาดนี้
“พจน์”
พจนีย์ทำเนียน ไม่มองเพชร มองน้ำหนึ่ง ขณะบอก
“ดีแล้วค่ะ ที่คุณคิดจะไป เพราะถ้าอยู่ คุณคงเป็นได้เมียเก็บ”
โลกทั้งใบพังทลายสิ้น น้ำหนึ่งมองเพชรสุดแสนจะเสียใจ สะบัดมือเต็มแรงจนเสียหลักเซล้ม
“ว้าย”
น้ำหนึ่งกรีดร้องสุดเสียง พร้อมๆ กับร่างไถลลงไปยังพื้นดินที่เป็นพื้นลาดชันตรงหน้า ก่อนจะนอนแน่นิ่งไป เพชรร้องตะโกนสุดเสียง
“น้ำหนึ่ง”
เพชรรีบวิ่งลงไปประคองร่างน้ำหนึ่งขึ้นมา พจนีย์มองตาเขียวหึงเพชร ขณะที่เพชรช้อนอุ้มน้ำหนึ่งขึ้นมา สงสารห่วงใยไม่รู้ตัว

เพชรอุ้มร่างหมดสติของน้ำหนึ่งเข้ามาในบ้าน พลอยกับทับทิมมองตกใจ ทับทิมถามทันที)
“อะไรกันตาเพชร อะไร”
“น้ำหนึ่งถูกฉุด แล้วลื่นไถลตกเขาครับ”
พูดแค่นั้นเพชรก็อุ้มน้ำหนึ่งวางที่โซฟา พลอยรีบบอก
“อย่าพามานอนที่นี่”
เพชรหันไปมอง พลอยพูดต่อหน้านิ่งๆ
“เป็นเมียเก็บทั้งที...ก็ทำให้สมบทบาทหน่อยสิเพชร...”
ทุกคนมองหน้าพลอยอย่างไม่เข้าใจ เพชรงง พจนีย์ที่ตามมามองน้ำหนึ่งตาขวาง หึงหวงเพชรสุดขีด พลอยพูดต่อ
“พาเข้าไปนอนในห้อง หลังจากนั้น...พี่คงไม่ต้องบอกเพชรใช่มั้ย ว่าต้องทำยังไง”
ทับทิมยิ้มสะใจ เพชรหน้าซีด อุ้มน้ำหนึ่งเดินไป พจนีย์ยิ่งหึงหวงเข้าไปใหญ่
พลอยยิ้มบางๆ คิดในใจ

“น้ำหนึ่ง เพชรน้ำบุษย์....เธอต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าฉัน”
ไม่นานต่อมาเพชรอุ้มน้ำหนึ่งเข้ามาในห้องตัวเอง ก่อนจะวางร่างบอบบางของน้ำหนึ่งลงบนเตียงในห้องตัวเอง เพชรแลเห็นคราบน้ำตาเต็มหน้า ตามเนื้อตามตัวของน้ำหนึ่งก็มีร่องรอยเขียวช้ำ มอมแมมสกปรก

เพชรมองสภาพเด็กสาวตรงหน้าด้วยความเวทนา ก่อนเดินไปหยิบผ้าขนหนูในตู้ เอาไปชุบน้ำ มาซับหน้าให้น้ำหนึ่งอย่างอ่อนโยน

ส่วนในห้องนั่งเล่นของบ้าน พจนีย์มองตามไปที่ห้องของเพชรท่าทางกระวนกระวายไม่สบายใจ
พลอยหันมามอง จนพจนีย์รู้สึกตัว พลอยถามเสียงนิ่ง ดวงตากร้าว ชนิดคนฟังน่าจะอาย
“พจน์บอกจะกลับบ้านนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังอยู่อีกล่ะ”
พจนีย์หน้าเสีย รีบแก้ตัว “ก็ถ้าพจน์กลับไป มันจะไม่แปลกเหรอคะ? ในเมื่อพจน์เป็นเมียพี่เพชร
แต่พจน์กลับยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมานอนในห้องกับพี่เพชร”
พลอยหันมาจ้องหน้าพจนีย์ พจนีย์รีบเสริมแก
“ถ้าจะให้สมจริง พจน์ต้องอาละวาด กระชากหล่อนขึ้นมาตบๆๆๆ โทษฐานที่แย่งผัวของพจน์ค่ะ”
พลอยพูดในท่าทีนิ่งๆ “พี่รู้สึกว่าพจน์จะอินกับการเป็นเมียเพชรมากไปหน่อยนะ...จำใส่สมองเอาไว้พจน์คือเมียจอมปลอม”
“ค่ะ”
พจนีย์หน้าเสีย พลอยพูดต่อเหน็บลงไปอีก
“กลับได้แล้ว เดี๋ยว โรคหัวใจจะกำเริบ พี่เป็นห่วง”
พจนีย์หน้าเสียเข้าไปใหญ่ ทับทิมถือกระเป๋าของน้ำหนึ่งเข้ามา เห็นท่าทางของพจนีย์พอดี
ก็รู้ทัน
“ไม่ต้องห่วงตาเพชร...ห่วงตัวเองดีกว่า รีบบ้านเถอะ ดึกมากแล้ว”
“ค่ะ”
พจนีย์เดินหน้าจ๋อยออกไป พลอยพูดต่อ
“ต่อไป..ก็ไม่ต้องอินขนาดนี้นะ...เพราะยังไง” พลอยเน้นคำ “พจน์ก็เป็นแค่เมียจอมปลอม”
พจนีย์เดินออกไป แอบชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ

พจนีย์เดินออกมา เดินไปบ่นไป
“ใครจะไม่อิน พี่เพชรทั้งหล่อ ทั้งล่ำ ทั้งขาว ทั้งแข็ง เอิ่ม...ท่อนแขน แข็งๆ น่ากัดชะมัด ผู้หญิงคนไหนก็ต้องทำอย่างเราทั้งนั้นแหละ แอร๊ย”
พจนีย์ทำท่าครึ้มใจ หลงเสน่ห์เพชรที่หล่อโดนใจมาก
สองคนคุยกัน ทับทิมบอกพลอยอย่างกังวล
“แค่วันแรก...แม่พจยังแสดงซะเกินบทบาท แม่ละห่วงจริงๆ ต่อไปมันจะอีรุงตุงนัง”
พลอยเยื้อนยิ้มไม่กลัวสักนิด “รจนาไม่ได้อยู่ในสายตาของพลอยเลยค่ะแม่...แต่คนที่จะต้องอีรุงตุงนัง อยู่ในห้องตะหาก”
พลอยยยิ้มหยันในสีหน้า

ฟากเพชรนั่งเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้น้ำหนึ่ง สายตาอาทร ระหว่างนั้นทับทิมเปิดประตูเข้าไปพร้อม
กระเป๋า ทับทิมมองเห็นว่าเพชรดูแลน้ำหนึ่งอย่างดี จึงถามขึ้นห้วนๆ
“ขอโทษ..ที่แม่ไม่ได้เคาะประตู อยากรู้ แกจะทำอะไรกับนังเด็กนี่”
เพชรมองหน้าแม่ก่อนหลบตา เพราะตนไม่ได้ปล้ำน้ำหนึ่งอย่างที่พลอยและทับทิมอยากให้เป็น ทับทิมมองเพชรเข้าใจ
ทับทิมถอนหายใจ “แม่รู้...ว่าเพชรไม่สบายใจ แต่เพชรก็รู้ใช่มั้ยลูก...ว่าเวลาถูกขัดใจพี่พลอยจะ
เป็นยังไง”
เพชรเงียบอีก สายตาครุ่นคิด ไม่สบายใจ ทับทิมย้ำเสียงอ่อนโยน
“พลอยเป็นพี่สาวคนเดียวของเพชร เพชรน่าจะรู้ว่าควรทำยังไงกับเด็กคนนี้ใช่มั้ยลูก”
เพชรหันมามามอง ขณะที่ทับทิมเลื่อนกระเป๋าเดินทางของน้ำหนึ่งวางไว้ให้ก่อนเดินออกไป เพชรมองน้ำหนึ่งแล้วถอนหายใจ สลับกับเหลียวมองร่างของทับทิมที่เดินพ้นประตูออกไป แล้วก็ต้องชะงัก
เมื่อมองผ่านช่องประตู เห็นพลอยนั่งบนรถเข็นมองเขม็งอยู่ สองพี่น้องสบสายตากัน ก่อนที่พลอยจะเข็นรถเข็นออกไป

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 5 วันที่ 14 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager