อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2/3 วันที่ 8 เม.ย. 56

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2/3 วันที่ 8 เม.ย. 56

น้ำหนึ่งวิ่งออกไปหน้าบ้าน เห็นเพชรแต่งตัวเป็นเด็กส่งพิซซ่าขี่มอเตอร์ไซค์มาจอด บอกตามธรรมเนียม
“เอาพิซซ่ามาส่งครับ”
รปภ.จะไปรับ น้ำหนึ่งตะโกนบอก
“น้ำหนึ่งรับเองค่ะ”
น้ำหนึ่งเดินตรงไปหา เพชรมองน้ำหนึ่งยิ้มหวานซึ้ง น้ำหนึ่งก็มองเพชรยิ้มตอบอย่างดีใจ
“ทานให้อร่อยนะครับ สวัสดีพิซซ่ายินดีให้บริการคุณ รับขนมจีบเพิ่มมั้ยครับ”

น้ำหนึ่งทั้งเขินทั้งอาย รปภ.จ้องมอง น้ำหนึ่งตอบอายม้วน
“รับคะ เอามาส่งทุกๆ วันเลยนะคะ”
น้ำหนึ่งยิ้มถือกล่องพิซซ่าเดินแกมวิ่งเข้าบ้านไป ผ่านหน้านวลกับตาหวานที่เดินออกมา

นวลชะโงกหน้ามองหน้ารั้ว เห็นหลังเพชรขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปไวๆ รปภ. หันมาถามนวลงงๆ
“ป้านวล..สมัยนี้พิซซ่า..เค้าขายขนมจีบพ่วงด้วยเหรอ”
นวลทำหน้างงหันมามองตาหวาน “ว่าไงตาหวานคนอินเทรนด์”
“ไม่เคยได้ยิน แต่อยากรู้...พิซซ่าที่ไหนขายขนมจีบ จะได้สั่งมากินบ้าง อิอิ”
นวลกับตาหวานมองหน้ากัน สุดท้ายเหมือนเก็ตแล้วทั้งคู่
“พิซซ่า...ขนมจีบ!”
สองคนอุทานพร้อมเพรียง แล้วหันขวับมองเข้าไปด้านใน

น้ำหนึ่งปิดประตูห้อง เปิดไฟสว่าง วางกล่องพิซซ่าไว้บนโต๊ะ วิ่งมาที่หน้าต่าง มองออกไป เห็นเพชรถอดเสื้อคลุมส่งให้เด็กส่งพิซซ่าตัวจริง พร้อมยื่นเงินให้ เด็กส่งพิซซ่าขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป ขณะที่เพชรยืนมองขึ้นมาที่ห้องน้ำหนึ่งโบกมือให้ พร้อมโทรศัพท์ออก
น้ำหนึ่งรีบคว้ามารับ “คะพี่เพชร”
เพชรยิ้ม “ทานให้หมดนะครับ จะได้มีแรง” แล้วพูดหยอกเย้าทีเล่นทีจริง “หนีคุณพ่อ...ออกมาเจอพี่”
น้ำหนึ่งหัวเราะคิกออกมา เพชรพูดจริงจัง
“อย่าคิดมาก...เรื่องแค่นี้พี่ไม่ท้อหรอก...พี่จะทำให้คุณพ่อน้ำหนึ่งยอมรับเรื่องของเรา”
“ขอบคุณค่ะพี่เพชร”
สองคนมองหน้ากันแล้วยิ้ม สายตาของเพชยฉายแววแห่งความจริงจังมั่นคงและนั่นก็ทำให้น้ำหนึ่งยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นหัวใจ
สองคนไม่รู้ว่าที่อีกมุม เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ ภายในรถอลิสและเพื่อนสาวที่ดักรออยู่นานแล้วยกมือถือถ่ายภาพของเพชรและน้ำหนึ่งเอาไว้

ขณะเดียวกันที่บ้านเชิงเขา ทับทิมเข็นรถให้พลอยชมสวน ร้อมกับหัวเราะก้องสะใจขณะคุยโทรศัพท์กับเพชร
“ป่านนี้นังเด็กนั่นคงเคลิ้มมมม ฝันหวานกับแผนง่ายๆ ที่แกใช้หลอกมัน”
“ผมก็เห็นเค้าปลื้มใจอยู่”
แววตาทับทิมเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม “มีโอกาสเมื่อไหร่ รวบหัวรวบหางมันเลย”
เพชรไม่สบายใจ ส่วนพลอยบอกทับทิม
“ขอพลอยพูดกับเพชรหน่อยค่ะแม่”
ทับทิมยื่นมือถือให้ลูกสาว พลอยแสร้งบอกเพชรน้ำเสียงเหมือนจะอาทร
“แต่พี่ไม่อยากให้เพชร ทำลายผู้หญิงคนนั้น”
ทับทิมได้ยินแว้ดมาทันควัน “ทำไมล่ะพลอย? นังนั่นมันจะได้มีตราบาปเหมือนแกไง”
“พลอยไม่อยากเห็นผู้หญิงตายทั้งเป็นเหมือนพลอย..แค่ทำให้เค้าอับอายก็น่าจะพอ” พลอยกลับไปพูดกับเพชร “เพชรได้ยินแล้วใช่มั้ย”
“ครับ..ผมจะทำให้เค้าหนีตามผมมาให้ได้..หลังจากนั้น” น้ำเสียงเพชรฟังดูขมขื่น “เค้าจะตกอยู่ในสภาพเมียน้อย นางบำเรอ เหมือนที่พี่พลอยเคยเจอ”
“พี่กลัวว่าเพชรจะหลงในความสวย ความใสซื่อบริสุทธิ์ของเด็กผู้หญิงคนนั้น แล้วจะพาลหลงรักเค้าจริงๆ” พลอยพูดดักคอ
“ไม่มีทางครับพี่พลอย ผมไม่มีทางใจอ่อน”
“งั้นต่อไป เพชรจะคุยจะพูดอะไรกับเค้า พี่ขอฟังด้วยได้มั้ย”
“ได้ครับพี่พลอย”
พลอยยิ้มอย่างสบายใจ ขณะที่เพชรมีสีหน้าไม่สบายใจเอาเลย

อลิสกลับถึงบ้าน เปิดรูปที่ปริ้นท์ออกมาดูทีละแผ่น เห็นเป็นภาพของเพชรตั้งแต่อยู่ในชุดพนักงานส่งพิซซ่า ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน น้ำหนึ่งออกมารับหน้าตาสดใส จนเพชรอยู่ในชุดธรรมดายืนคุยโทรศัพท์ที่ข้างรั้วบ้านกับน้ำหนึ่งที่อยู่บนบ้าน
อลิสยิ้มด้วยความพอใจ ขณะกรีดรูปภาพในมือ เห็นภาพที่เรียงซ้อนกันเล่าเรื่องเหตุการณ์ทั้งหมด อลิสยิ้มตาวาววับ

“ยัยน้ำหนึ่ง แกเสร็จแน่ๆ”
วันต่อมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง อลิสมาดักรอเกรียงศักดิ์ที่มางาน ”ของกินสี่ภาค” ในลานกิจกรรมของห้างแห่งนั้น

แลเห็นจานอาหารจากทุกภาคเรียงรายมากมาย เกรียงศักดิ์ และดาราณีมาร่วมในงาน สองคนทำท่าทานอาหาร โปรโมทงาน ให้นักข่าวถ่ายรูป ก่อนที่จะเดินออกมา ชมงาน อลิสที่รออยู่แล้ว วิ่งเข้าไปหา ไหว้ประจบ
“สวัสดีค่ะคุณอา”
สองคนยิ้มใจดีรับไหว้ ดาราณีทักทาย
“มาเที่ยวงานเหรอจ้ะอลิส”
“อลิสตั้งใจมาหาคุณอาทั้งสองค่ะ”
“มีเรื่องอะไร”
เกรียงศักดิ์ถามอย่างสงสัย ดาราณีเองก็มองด้วยท่าทีสนใจ

สามคนอยู่ในร้านกาแฟในห้าง เกรียงศักดิ์กับดาราณีมองหน้าอลิสอย่างสนใจ อลิสแสร้งทำเป็นลีลา
“อย่าหาว่าอลิสอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะคะ ที่อลิสทำก็เพราะอลิสเป็นห่วง”
“อลิสทำอะไรจ๊ะ” ดาราณีซัก ท่าทีร้อนใจ
“ก็เรื่องน้ำหนึ่งน่ะสิคะ”
เกรียงศักดิ์ร้อนใจและงุนงงสงสัย “น้ำหนึ่งทำอะไร”
อลิสแกล้งถอนหายใจทำท่าหนักใจมาก
“อลิสก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าคุณอารู้เรื่องรึเปล่า”
“อาว่าอลิสมีอะไร พูดมาตรงๆเลยดีกว่าจ้ะ” เกรียงศักดิ์ข่มอารมณ์
อลิสลีลาอยู่ คราวนี้ทำหน้าหนักใจ แต่จำเป็นต้องพูด
“ก็เรื่องที่น้ำหนึ่งคบกับเด็กแว้นน่ะสิคะ”
ดาราณีตกใจ “น้ำหนึ่งคบกับเด็กแว้น”
อลิสทำแอ๊บ “จะแว้นหรือกุ๊ย อลิสก็เรียกไม่ถูก...คุณอาดูนี่เองแล้วกันค่ะ”
อลิสหยิบรูปถ่ายของเพชรและน้ำหนึ่งเมื่อคืนออกมาให้สองคนดู เกรียงศักดิ์กับดาราณีหยิบมาดูทีละแผ่น
เห็นเป็นรูปของเพชรในชุดพนักงานส่งพิซซ่า น้ำหนึ่งออกไปรับ เพชรในชุดธรรมดา จอดรถคุยกับน้ำหนึ่งที่ข้างรั้ว และเห็นเป็นเพชรน้ำหนึ่งคุยกัน ขณะที่อลิสเจื้อยแจ้ว ไม่หยุด
“จริงๆ อลิสก็ได้ยินข่าวมาพักหนึ่งแล้วนะคะ ว่าน้ำหนึ่งแอบคบผู้ชาย แล้วก็เป็นผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้าด้วย...แต่ไม่คิดเลยจริงๆ ค่ะว่าเมื่อคืน ตอนผ่านไปบ้านคุณอา น้ำหนึ่งจะเห็นผู้ชายคนนั้น”
สีหน้าเกรียงศักดิ์บึ้งตึง ส่วนหน้าดาราณีซีดเผือด อลิสแอบยิ้มสะใจ พูดต่อ
“อลิสเลยแอบถ่ายรูปเอาไว้ นี่ในมือถือก็มีนะคะ...แต่ที่ปริ้นท์ออกมาให้คุณอา เพราะอลิสกลัวว่าจะเห็นไม่ชัดนะค่ะ เดี๋ยวอลิสส่งเข้ามือถือคุณอาเลยยนะคะ”
อลิสทำท่าหยิบมือถือออกมา แต่เกรียงไกรบอกเสียงเข้ม
“ไม่ต้อง ขอบใจมากอลิสที่มาบอกอา”
อลิสแอ๊บทำตาใสซื่อ “อลิสหวังดีกับน้ำหนึ่งน่ะค่ะ” แล้วหลอกด่าน้ำหนึ่ง “ไม่อยากให้เป็นเด็กใจแตก” และจงใจเน้นคำใส่ร้ายโดยพูดเป็นนัย” อลิสอยากให้น้ำหนึ่ง ”เจอ” แต่เรื่อง ”ดีๆ” ค่ะ”
ไม่นานนัก รถของเกรียงศักดิ์แล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์ เกรียงศักดิ์กับดาราณีหน้าบึ้งตึง ขณะที่ลงจากรถ ในมือเกรียงศักดิ์ถือรูปนับสิบ ถามนวลเสียงแข็งที่วิ่งเข้ามารับ
“น้ำหนึ่งอยู่ไหน”
นวลกับตาหวานตกใจ ทำตัวแทบไม่ถูก นวลตอบตะกุกตะกัก
“อยู่ในห้องค่ะ”
เกรียงศักดิ์และดาราณีเดินลิ่วเข้าไปด้านใน

ส่วนน้ำหนึ่งอยู่ในห้อง ยืนกัดพิซซ่าค้างคืนอยู่ เสียงโทรศัพท์ดัง น้ำหนึ่งรับสายทันที
“คะพี่เพชร”
เพชรอยู่ที่ไซต์งาน คุยกับน้ำหนึ่ง
“พี่มาส่งขนมจีบแล้วจ้ะ”
ที่บ้านเชิงเขา เสียงของเพชรดังลอดออกมาจากโทรศัพท์บ้านที่วางอยู่ พลอยนั่งนิ่งฟัง แต่สีหน้าไม่สบายใจ ทับทิมเองก็ยืนฟังลุ้นๆ ขณะที่น้ำหนึ่งยิ้มมีความสุข
“มาช้าจังเลยค่ะ...เมื่อเช้าน้ำหนึ่งรอก็ไม่มา”
พลอยฟังอยู่ยิ้มพอใจ คิดในใจ น้องชายฉันก็ไม่ได้สนใจแกเท่าไหร่
ส่วนเพชรยิ้ม ขณะตอบน้ำหนึ่ง
“ใจจริงพี่อยากส่ง ”ขนมจีบ” ให้น้ำหนึ่งทั้งวันเลย แต่พี่กลัวน้ำหนึ่งจะเบื่อ เลยค่อยๆ ส่งมา”
พลอยที่ฟังโทรศัพท์ชักไม่พอใจ น้ำหนึ่งตอบเพชรกลั้วหัวเราะ
“น้ำหนึ่งชอบทาน ”ขนมจีบ” พี่เพชรส่งมาได้ทั้งวันเลยค่ะ”
พลอยฟังโทรศัพท์ตาเขียวปั้ด ไม่พอใจมาก กลัวว่าเพชรจะกลายเป็นพวกน้ำหนึ่ง และหลงรักน้ำหนึ่งจริงๆ ไม่ได้หึงหรือหวง

ขณะเดียวกันเกรียงศักดิ์เดินขึ้นบันไดมา หน้าตาบึ้งตึง มีดาราณีเดินตามหลังสีหน้าร้อนใจเหมือนกัน นวลกับตาหวานได้แต่แหงนหน้ามองตาม ร่างสองคนที่เดินพ้นบันไดไป ตาหวานกังวลหนัก
“พี่น้ำหนึ่งเละแน่ๆ”

สองคนมองตามด้วยความวิตก และเป็นห่วงน้ำหนึ่งมาก
น้ำหนึ่งคุยกับเพชรต่อ เจอเพชรถามอ้อนเสียงหวาน

“ทานข้าวหรือยังครับ”
“ยังค่ะ...แต่ทานพิซซ่าเมื่อคืน…” ในมือถือพิซซ่า
“อ้าว!น้ำหนึ่งทานไม่หมด”
“จริงๆ หมดค่ะ...แต่น้ำหนึ่งอยากเก็บพิซซ่าของพี่เพชร ไว้ทานนานๆ”
ประตูถูกเปิดออก เกรียงศักดิ์เดินเข้ามาหน้าตึง ได้ยินพอดี
“น้ำหนึ่ง”
น้ำหนึ่งตกใจมาก “คุณพ่อ...”
พิซซ่าหล่นร่วงลงจากมือ ขณะที่อีกมือน้ำหนึ่งถือมือถือเอาไว้อยู่
เพชร พลอย และทับทิม จึงได้ยินเสียงทุกอย่าง ทุกคนฟังอย่างระทึกใจ
“นี่มันอะไร”
เกรียงศักดิ์ปารูปนับสิบใส่หน้าน้ำหนึ่ง ท่าทางโกรธจัด น้ำหนึ่งตกใจ มือถือของน้ำหนึ่งหล่นลงบนเตียงแต่ไม่ได้ตัดสาย
น้ำหนึ่งหยิบรูปภาพขึ้นมาดู เห็นเป็นรูปของเพชร ในชุดพิซซ่า และทุกเหตุการณ์ น้ำหนึ่งหน้าซีดเผือดตกใจมาก เกรียงศักดิ์ตะคอกเสียงดัง
“อร่อยมากใช่มั้ยพิซซ่า”
พูดแค่นั้นเกรียงศักดิ์ก็ปัดกล่องพิซซ่าที่วางอยู่บนโต๊ะทิ้ง น้ำหนึ่งมองอย่างตื่นตะลึง และตกใจ เกรียงศักดิ์เสียงดังเดินเข้าไปตะคอกใส่ใกล้ๆ
“อร่อยมากนักใช่มั้ย”
น้ำหนึ่งเนื้อตัวสั่น ดาราณีได้แต่ยืนตัวสั่นแต่ไม่ห้าม เกรียงศักดิ์ตะเบ็งเสียงดังลั่นห้อง
“ทั้งๆ ที่พ่อห้ามแกไม่ให้คบกับไอ้กุ๊ยนั่น แต่แกก็ยังแอบคบ วางแผนหลอกล่อให้มันมาหา แกทำอย่างนี้มันเหมือนให้ไอ้กุ๊ยนั่นเอาเท้ามาเหยียบหน้าพ่อ”
เพชรฟังด้วยความสลดใจ สงสารน้ำหนึ่ง แต่พลอยและทับทิมสาแก่ใจ ยิ่งได้ฟังเสียงร้องไห้ของน้ำหนึ่งที่ดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ พลอยกับทับทิมก็ยิ่งสะใจ
ดาราณีถามขึ้น
“ทำไมทำอย่างนี้น้ำหนึ่ง”
“น้ำหนึ่งไม่ได้ตั้งใจ”
เกรียงศักดิ์เสียงดังลั่น โกรธขึ้นมาอีก “ไม่ได้ตั้งใจ นี่ถ้าแกตั้งใจ แกคงตั้งบันไดให้มันปีนเข้ามาหาแกถึงห้องใช่มั้ยน้ำหนึ่ง?” เกรียงศักดิ์บันดาโทสะของขึ้น “นี่เองที่เค้าเรียกว่าเสนอตัวให้ผู้ชาย”
น้ำหนึ่งร้องไห้โฮ เพชรสงสารจับใจ ส่วนพลอยสะใจ แต่สะท้อนใจอยู่ในคำพูดนั้นมือของพลอยเกร็ง สั่น
เกรียงศักดิ์ปราดเข้ามากระชากร่างน้ำหนึ่ง คำราม
“ถ้าแกทำตัวง่ายแบบนี้ ผู้ชายมันก็มองแกเป็นแค่ของเล่น”
มือพลอยสั่นระริกยิ่งกว่าเดิม ดวงตาเจ็บช้ำ
เกรียงศักดิ์ด่ากราด “อย่าให้ฉันเห็นแกอยู่กับมันอีก ไม่งั้นมันตาย”
เกรียงศักดิ์เดินออกไปเลย น้ำหนึ่งกลัวจนตัวสั่น ดาราณีพูดเป็นเชิงตำหนิ
“แม่จะไม่ปลอบใจลูก เพราะแม่เห็นด้วยกับพ่อทุกอย่าง” คุณหญิงเสียงเครือ รู้สึกสะเทือนใจ “ไม่มีผู้ชายคนไหน จะรัก จะยกย่อง ผู้หญิงใจง่าย จำไว้นะน้ำหนึ่ง”
ดาราณีเดินออกไป น้ำหนึ่งร้องไห้โฮอยู่เพียงลำพัง
ส่วนพลอยกรีดร้องออกมาสุดเสียง จนน้ำหนึ่งสะดุ้ง เพราะเสียงพลอยดังลอดโทรศัพท์ออกมา น้ำหนึ่งตกใจคว้ามาดู ขณะที่เพชรรีบตัดการสนทนาสามสายทิ้งทันที

พลอยเนื้อตัวเกร็ง ตาเหลือกลานเจ็บปวด ทับทิมตกใจ
“พลอย พลอย เป็นอะไรลูก”
พลอยไม่ตอบ ทั้งเนื้อทั้งตัวสั่น น้ำตาไหลพราก ภาพแห่งความหลัง ประเดประดังแล่นเข้ามาในความคิดราวสายน้ำ และมันล้วนเป็นความคิดที่เจ็บปวดเหลือใจ

ฉากหนึ่งเกิดขึ้นในห้องทำงานของเกรียงศักดิ์ พลอยยืนหน้าซีด น้ำตาไหล ขณะที่เกรียงศักดิ์ด่าทอต่อว่า
“ฉันจะไม่เสียเวลากับเธออีกแล้วนะพลอย ออกไป”
“แต่พลอยเป็นเมียท่าน และพลอยก็ไม่ยอมให้ท่านทิ้งพลอยไปง่ายๆ”
“แต่เธอเป็นฝ่ายเสนอตัวให้ฉันเอง เธอทำทุกวิถีทางที่จะจับผู้ชาย”
ดาราณีเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำด้านใน มองพลอยอย่างรังเกียจ
“เธอทำตัวเอง...ไม่มีผู้ชายคนไหน จะรัก จะยกย่อง ผู้หญิงใจง่าย จำไว้นะพลอย”
ว่าแล้วก็คล้องแขนเกรียงศักดิ์ “ไปค่ะคุณ”

เกรียงศักดิ์เดินออกไปกับดาราณีโดยไม่สนใจใยดี พลอยร้องไห้ ทั้งเจ็บทั้งอาย
ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด พลอยที่นั่งอยู่บนรถเข็น ดิ้นเร่าๆ ทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งแค้นใจ ทับทิมพยายามจับตัวเอาไว้ เพชรโทร.กลับมา เสียงโทรศัพท์บ้านดังลั่น แต่ทับทิมยังยื้อเรียกสติพลอย

“พลอยๆๆ”
พลอยตะโกนลั่น “แกดูถูกฉัน ฉันจะฆ่าแก...ฉันจะฆ่าแก”
พลอยคว้าเอามีดที่วางอยู่แถวนั้น พร้อมเลื่อนรถเข็นไปที่ต้นไม้ใกล้ๆ แล้วใช้มีดฟันที่ต้นไม้
อย่างแรง เห็นยางไม้ไหลออกมา ดูน่ากลัว พลอยกระหน่ำฟันต้นไม้ไม่ยั้ง ทับทิมคว้ามือของพลอยเอาไว้ ร้องห้าม
“พอแล้วลูก..พอ”
พลอยพยายามจะฟันอีก แต่ถูกทับทิมยึดมือเอาไว้แน่น ส่วนเพชรหน้าเครียด ที่ไม่มีคนรับ
โทรศัพท์ เพชรวางสายลงท่าทีกลัดกลุ้ม
ฟากพลอยอ่อนแรง ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“พลอยเกลียดมัน มันด่าพลอย พลอยเป็นผู้หญิงใจง่าย อยากมีผัวจนตัวสั่น”
ทับทิมน้ำตาไหล กอดประคองศีรษะพลอยแนบอกตัวเองที่ยืนอยู่
“มันไม่ได้ด่าพลอย มันด่าลูกมัน”
พลอยเถียง “ไม่จริง...” จู่ๆ กรีดร้องเสียงดัง “มันด่าพลอย ..มันด่าพลอย มันด่าพลอย”
ทับทิมทนไม่ได้ กรีดร้องใส่หน้าบ้าง “แล้วที่แกมานั่งร้องกรี๊ดๆ อย่างนี้มันจะช่วยอะไรได้ เลิกตอกย้ำความเจ็บปวดเดิมๆ ซักที” ทับทิมเน้นคำ “แกต้องคิด คิดจะทำยังไงให้ลูกมันต้องเจ็บเร็วกว่านี้ ปวดกว่านี้”
พลอยเริ่มนิ่ง ตั้งสติฟังทับทิม
“วางไม่เป็น มันก็เย็นไม่ได้”
พลอยตาวาว “แม่จะให้พลอยเย็น”
ทับทิมบอกเสียงดุ “ไม่ได้ให้เย็น แต่ให้แกหัดคิด หัดทำอะไรเป็นขั้นเป็นตอนอย่าฟุ้งซ่าน จำไว้ คนบ้าไม่เคยทำอะไรสำเร็จ”
ทับทิมเดินเข้าบ้านไป เพราะนึกฉุนและโกรธเหมือนกัน
ส่วนพลอยนั่งนิ่งเหมือนฟังและคิดตาม พึมพำเบาๆ เหมือนไม่เชื่อ
“คนบ้า..ไม่เคยทำอะไรสำเร็จ”
ริมฝีปากของพลอยเหยียดยิ้มเยาะออกมา แล้วหยิบมีดขึ้นมาใหม่ คราวนี้พลอยค่อยๆ กด
และกรีดต้นไม้ต้นนั้นให้ยางมันไหลออกมา ค่อยๆ ออกแรงหนักขึ้น หนักขึ้น จนเห็นยางต้นไม้ไหลออกมา ถึงจะเป็นสีขาว แต่กลับดูเหมือนสีเลือด

พลอยแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว ขณะปักมีดลงไปอย่างแรงดังฉึก!

พลอยไม่รู้ว่ารจนาถือปิ่นโตเดินมาชะงัก มองภาพของพลอยอย่างตกใจกลัว ก่อนถดตัวถอยร่นหนีกลับบ้านไป

สองพี่น้องอยู่ที่บ้าน พจนีย์กระชากปิ่นโตจากมือของรจนาพร้อมเอ็ด
“แกนี่มันปัญญาอ่อนจริงๆเลยยัยรจ กะอีแค่พี่พลอยเอามีดปักต้นไม้ ก็กลัวเนื้อตัว
สั่น
“ก็ท่าทางของพี่พลอยน่ากลัวนี่คะ”
พจนีย์มองน้องแล้วพูดล้อๆ “กลัวเหรอ ดี...งั้นต่อไป” ชูปิ่นโต “พี่จะเอากับข้าวไปให้พี่พลอยเอง แกไม่ต้องไป อยู่บ้านทำหน้าเป็นปลาสำลักน้ำอย่างนี้นี่ล่ะ”
“แต่กับข้าว รจเป็นคนทำนะ” รจนาท้วง

อ่านละคร มารกามเทพ ตอนที่ 2/3 วันที่ 8 เม.ย. 56

ละคร มารกามเทพบทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพบทโทรทัศน์ : อัจฉรียา
ละคร มารกามเทพกำกับการแสดง : ธัญญ์วาริน สุขะพิสิษฐ์
ละคร มารกามเทพแนวละคร : เมโลดราม่า
ละคร มารกามเทพอำนวยการผลิต : สุรางค์ เปรมปรีดิ์, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, นิพนธ์ ผิวเณร
ละคร มารกามเทพออกอากาศ ทุกวันพุธ และ พฤหัสบดี เวลา 20.10 - 21.40 น. ทางช่อง 5
ที่มา manager