อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 10/2 วันที่ 8 ต.ค. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 10/2 วันที่ 8 ต.ค. 55

สมหวังหมั่นไส้ พูดเหน็บ “รวมถึงตัวคุณด้วยใช่มั้ย”
“เสียใจด้วย ชั้นอยู่ในส่วนน้อย …” น้ำเสียงประชดเต็มที่ “แล้วไหนล่ะพ่อคนดีของเธอน่ะ ไม่เห็นมาสักที”
“เดี๋ยวก็คงมาแล้วหละ คุณยอดชายเค้าเป็นคนดี ไม่เคยผิดนัดชั้น” สมหวังว่า
สายฟ้าเห็นท่าทีที่สมหวังพูดชมยอดชาย ยิ่งหมั่นไส้
“หรือว่าชั้นมาผิดร้าน โทร.หาเค้าอีกทีดีมั้ยอ่ะ”
สายฟ้าบอกเสียงเนือยๆ “แล้วแต่เธอ”
สมหวังมองสายฟ้าแล้วยิ้มแหยๆ
“มองชั้นทำไม?”

สมหวังยิ้มแหยๆ อยู่อย่างนั้น “ยืมโทรศัพท์หน่อยสิ โทรศัพท์ชั้นตังค์หมดแบตก็จะหมด”
สายฟ้าขำก๊าก “พามาร้านซะหรูเลย แต่โทรศัพท์ไม่มีเงินโทร.ออก ปั๊ดโธ๊!”
“ไม่ต้องพูดมากเลย เดี๋ยวชั้นออกไปเติมเองก็ได้” สมหวังกำลังจะลุก
สายฟ้ายื่นโทรศัพท์ให้ “อะ อะ…เห็นแล้วสงสาร”
สมหวังหยิบโทรศัพท์มาโทร.หายอดชาย
สายฟ้าลุกขึ้นจากโต๊ะ
สมหวังตกใจปนงง “นี่คุณ….จะไปไหนล่ะ”
“จะไปห้องน้ำ…ไปด้วยกันมั้ย”
สายฟ้าเดินออกไป

แดน เดินมาหยุดที่หน้าร้าน มองป้ายหน้าร้านเห็นว่าเป็นร้านที่ยอดชายบอก จึงเดินเข้าไปในร้าน!




สมหวังพยายามโทร.หายอดชาย แต่ยอดชายไม่รับสาย
“ทำไมไม่รับสายนะ…เป็นอะไรหรือเปล่า”

อีกด้าน แดนเดินเข้ามาในร้าน กำลังมองหาสมหวังอยู่ แดนเดินหาสมหวังที่ละโต๊ะๆ จนมาเจอสมหวัง
แดนรีบไปนั่งโต๊ะที่ว่าง เยื้องๆ กัน เตรียมหยิบปืนเก็บเสียงขึ้นมา
แดนกำลังจะลุกไปจัดการสมหวัง ระหว่างนั้นมี ตำรวจ 3 คน เดินเข้ามากินข้าวในร้านอาหารพอดี แดนตกใจรีบหลบลงไปนั่งที่เดิม บ่นพึมพำ
“เวรเอ๊ย!! จะเข้ามากินอะไรตอนนี้วะ”
สายฟ้าเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะ
“ไหนล่ะนายยอดชายของเธอ มาหรือยัง”
“ยังเลย โทร.ไปก็ไม่รับ”
“งั้นกลับเหอะ…จะได้ไปช่วยกันจัดงานเลี้ยงที่บ้านกันต่อ”
สมหวังอ้อน “รออีกหน่อยนะ”
สายฟ้ามองสมหวังอย่างเห็นใจ และน้อยใจอยู่ในที
“งั้นชั้นไปหาซื้อผลไม้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวมา”
สายฟ้ากำลังจะเดินออกไป สมหวังลุกตาม
“ชั้นไปด้วย เดี๋ยวเราค่อยกลับมาดูก็ได้”
สายฟ้ากับสมหวังเดินออกไป แดนเห็นแล้วกำลังจะลุกตามออกไป แต่ไม่ทันระวังชนเข้ากับเด็กเสิร์ฟที่กำลังยกหม้อชาบูไปเสิร์ฟ น้ำร้อนเดือดๆ ราดลงไปบนตัวแดน แดนร้องจ๊าก ปวดแสบปวดร้อนไปทั้งตัว
ทุกคนในร้านตกใจ หันมามองแดนเป็นตาเดียว
“ขอโทษครับ…ขอโทษนะครับ”

แดนพยายามกลั้นความเจ็บปวด แล้วเดินออกมาจากร้านตามสมหวังไป
ทางด้านยอดชายจ้องผ่านกระจกมองหลัง ยังเห็นว่ารถหมวดวันชาติตามมาไม่ห่าง ก็ยิ่งโมโห

“มันจะตามไปถึงไหนของมันวะเนี่ย”
ยอดชายเห็นรถตู้คันข้างหน้ากำลังจะถอยหลังออกมาขวางทาง จึงเร่งเครื่องเพื่อจะขับให้พ้นรถตู้ไป และยอดชายขับหลุดออกไปได้ รถหมวดวันชาติตามมาแต่ไม่ทัน ถูกรถตู้ขวางไว้
วันชาติเปิดกระจกลง ตะโกนบอกดีๆ “นี่…หลบหน่อยได้มั้ย”
ชายร่างใหญ่เดินลงมาจากรถ ท่าทางเอาเรื่อง
“ก็รถกำลังถอย…รอหน่อยสิ”
วันชาติบอกอีก “ก็ถอยเร็วๆ คนกำลังรีบ”
คราวนี้ชายร่างใหญ่โมโห ตวาดออกมา “จะรีบไปตายหรือไง มีปัญหาลงมาเคลียร์เลยมา”
หมวดวันชาติเดินลงมาในชุดครึ่งท่อน ชายร่างใหญ่เห็นว่าเป็นตำรวจ ก็ตาเหลือก ยิ้มแหยๆ
“สวัสดีครับหมวด ลงมาก็ดีแล้ว จะขอโทษได้ถนัดๆ หมวดรีบไปใช่มั้ย เดี๋ยวผมหลีกให้นะครับ”
ชายร่างใหญ่รีบเข้าไปถอยรถ หมวดวันชาติขึ้นรถและขับพ้นรถตู้ออกมา แต่ไม่เห็นยอดชายแล้ว
“รอดไปจนได้” วันชาติหงุดหงิด

สมหวังบ่นกระปอดกระแปดขณะเดินมาตามทางในห้าง
“แทนที่จะฝากให้เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ซื้อเข้ามาเลยก็ไม่ได้ ต้องเสียเวลามาซื้ออีก”
“จะบ่นทำไม เลือกผลไม้แป๊ปเดียวเอง”
สมหวังหน้ามุ่ย! กลัวจะคลาดกับยอดชาย สายฟ้าเห็นแล้วหมั่นไส้ ระหว่างนั้นสายฟ้าเหลือบไปเห็นร้านไอติม คิดแผนบางอย่างเพื่อถ่วงเวลา
“ฉันอยากกินไอติม…กินไอติมกันก่อนนะ”
“เอ้า! ไหนบอกจะไปซื้อผลไม้ไง ไปซื้อผลไม้ก่อนเดี๋ยวเสียเวลา” สมหวังโวย
“กินไอติมก่อนแล้วค่อยไป”
สมหวังหน้างอ “ไม่กิน”
“กิน”
สายฟ้าไม่ฟังเสียง เดินนำหน้าสมหวังเข้าไปในร้านทันที

สายฟ้าหันมาถาม “กินรสไหน”
สมหวังบอกพนักงาน “เอาช็อกโกแลตถ้วยกลางสองสคูปค่ะ”
สายฟ้าเอาด้วย “เอาเหมือนกันครับ”
“ทำไมต้องตามชั้นด้วย”
“ใครบอกว่าชั้นตามเธอ ชั้นชอบกินช็อกโกแลตอยู่แล้ว” สายฟ้าเอาสีข้างแถ

ครู่ต่อมา ทั้งคู่นั่งกินไอติมกัน สายฟ้ามองสมหวังกินไอติมอย่างเอ็นดู
“อร่อยหรือเปล่า”
“อร่อยดี”
“บอกแล้วร้านนี้อร่อยสุด ไม่มาแล้วจะเสียใจ” สายฟ้าคุย
“เคยมาบ่อยเหรอ”
สายฟ้าอึกอัก เพราะที่จริงไม่เคยมาเลย แต่แถไปเรื่อย
“ร้านประจำ! กินมาหลายปีแล้ว”
จังหวะนั้น สมหวังเหลือยไปเห็นที่ป้ายหน้าเค้าน์เตอร์ มีข้อความเขียนไว้ โปรโมชั่นฉลองเปิดร้านใหม่
“จะมากินหลายปีไดยังไง ร้านเค้าเพิ่งเปิดใหม่”
สายฟ้าหน้าเหวอ ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ!!
สายฟ้าแถได้อีก “ชั้นหมายถึงสาขาอื่น เค้ามีหลายสาขา”
สายฟ้า เป่าปากฟู่โล่งอก จู่ๆ สมหวังนึกขึ้นมาได้
“นี่คุณ!! ป่านนี้คุณยอดชายมารอแล้ว! ไปกันเร็ว”
สายฟ้าเซ็งขึ้นมาทันที “ยังไม่มาหรอก”
สมหวังเถียง “มาแล้ว”
สมหวังดึงสายฟ้าไป สายฟ้ามองที่ถ้วยไอติม …แล้วคิดอะไรบางอย่างออก สายฟ้าแกล้งทำไอติมหกใส่เสื้อตัวเอง
แล้วโวยวาย “นี่เธอ…จะรีบไปไหน เห็นมั้ยหกเลอะหมดแล้ว”
สมหวังหน้าม่อย “โหย… แล้วทำไมไม่ถือดีๆ”
“แน๊! ยังมาโทษชั้นอีก ก็เธอกระชากชั้นขนาดนั้นใครจะตั้งตัวทัน”
“รีบๆ ไปล้าง มัวแต่บ่นอยู่ได้ เดี๋ยวคุณยอดชายมาพอดี” สมหวังหงุดหงิด

สายฟ้ากำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ สมหวังเรียกไว้ สายฟ้าหันกลับมาหา
“เดี๋ยวๆคุณ… ถ้าคุณยอดชายเค้าโทร.กลับมาบอกชั้นด้วยนะ เค้าคงโทร.กลับมาเบอร์คุณ โทรศัพท์ชั้นแบตหมดแล้ว”
สายฟ้าพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

แดนอยู่ในห้องน้ำแล้ว ถกเสื้อดูแผลจากน้ำร้อนลวก เผยให้เห็นรอยแดงจากน้ำร้อนบนตัวเป็นวงกว้าง
แดนลองเอามือแตะๆ บริเวณรอยแดง
“โอ๊ยย แสบ!!! ….ไอ้บ้าเอ๊ย เสือกเอาน้ำร้อนมาอาบกูได้”
สายฟ้าเดินเข้ามาในห้องน้ำ กำลังเช็ดคราบไอติมออกจากเสื้อ พร้อมกับยิ้มย่องที่แกล้งถ่วงเวลาสมหวังสำเร็จ ระหว่างนั้น สายฟ้าก็ได้ยินเสียงใครบางคนร้อง
เป็นแดนนั่นเองที่ร้องโอดครวญ
“โอ๊ย…โอย…ซี๊ดดด…อ้า”
สายฟ้าเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงแดนออกมาจากห้องส้วมก็ตกใจ
“คุณครับ!..เป็นอะไรหรือเปล่าครับ…มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า”
แดนตกใจ “เอ่อ..ไม่เป็นไร..ขอบใจมาก”
แดนเดินออกมาจากห้องส้วม แล้วมองไปทางสายฟ้ายืนอยู่ แต่ไม่เอะใจอะไร พอแดนล้างมือเสร็จแล้ว ก็รีบเดินออกไป
สายฟ้าเห็นแดนเดินออกไปแล้ว จึงเข้าไปชะโงกดูในห้องส้วมด้วยความสงสัย
“มันทำอะไรของมันวะ”

ส่วนสมหวังยืนรอสายฟ้าอยู่หน้าห้องน้ำอย่างกระวนกระวายอยากไปหายอดชายใจจะขาด
ทันใดนั้น แดนเดินออกมาจากห้องน้ำ! เป็นจังหวะที่สมหวังชะเง้อมองยอดชายไปทางร้านที่นัดไว้พอดี แดนจึงมองไม่เห็นสมหวัง ส่วนแดนเดินไปทางร้านอาหารร้านเดิม
สมหวังหันกลับมามองสายฟ้าว่าออกมาหรือยัง อาการกระวนกระวายใจยิ่ง และเริ่มหงุดหงิด จึงตัดสินใจเดินไปหายอดชายเอง ขณะเดียวกันสายฟ้าเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
สายฟ้าเห็นสมหวังกำลังเดินไปที่ร้านอาหารที่นัดกับยอดชายไว้ สายฟ้าจึงรีบวิ่งตามไป
ตรงทางเดินใกล้ร้านอาหาร สายฟ้าเรียกสมหวังไว้ เสียงดังลั่น
“สมหวัง…สมหวัง…เดี๋ยว”
สมหวังหันกลับมามอง “อะไรของคุณ”
“ทำไมไม่รอชั้นก่อนล่ะ”
สมหวังหงุดหงิด “ขืนรอคุณ…คุณยอดชายกลับพอดี…เข้าไปเร็ว ป่านนี้คุณยอดชายรอแล้ว”

ทางด้านแดน กราดสายตามองหาตำรวจที่นั่งอยู่ตอนแรก เมื่อเห็นว่าตำรวจไม่อยู่แล้วทางสะดวก แดนจึงเดินหาสมหวังทั่วร้าน
สมหวังเร่งยิกๆ ระหว่างเดินมาจนใกล้ร้านอาหาร

“ไปเร็วคุณ”
สมหวังกำลังจะเดินเข้าไปในร้าน!!
จู่ๆ สายฟ้าร้อง “โอ๊ย” พร้อมกับล้มลงไปกับพื้น
สมหวังหันมาเห็นก็ตกใจ!!
“คุณ!! เป็นอะไร”
“สะดุดขาตัวเอง…” สายฟ้าเล่นละครโรงใหญ่ “โอ๊ย เจ็บ”
สมหวังเป็นห่วง รีบเข้าไปดู และช่วยพยุง
ครู่ต่อมา สมหวังทายาให้สายฟ้าอยู่ตรงบริเวณที่นั่งพักหน้าร้านขายยา ถามอย่างห่วงใย
“เจ็บหรือเปล่า”
“เจ็บสิถามได้….เบาๆ หน่อย”
“ทนหน่อย เจ็บนิดเดียวเอง ยามันจะได้ซึมเข้าไปเร็วๆ ไง”
สมหวังตั้งอกตั้งใจทายาให้ สายฟ้ามองสมหวังอย่างเอ็นดู และซึ้งใจ
สมหวังทายาให้สายฟ้าเสร็จเรียบร้อย
“เสร็จแล้ว…เดี๋ยวคุณนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปดูคุณยอดชายก่อน” สมหวังทำท่าจะไป
“ชั้นไปด้วย”
“ไม่ต้องไปหรอก คุณเจ็บอยู่จะไปได้ยังไง…เดี๋ยวชั้นมานะรอตรงนี้แหละ”
สมหวังเดินออกไป สายฟ้าเผลอตัวลุกเดินตาม
“ไม่ต้องไปหรอก นายยอดชายไม่มาแล้ว กลับบ้านกันเถอะ!”
สมหวังเห็นสายฟ้าลุกขึ้นเดินเหินได้ตามปกติ ก็เอะใจ และรู้ทันทีว่าโดนหลอก สมหวังจ้องหน้าสายฟ้าเขม็ง สายฟ้ารู้ตัวว่าโดนจับได้ก็ทำตัวไม่ถูก พยายามหลบสายตา
“คุณโกหกชั้น! คุณไม่ได้เจ็บขา”
สายฟ้าอ้ำอึ้ง ยังแถต่อ “เอ่อ….ชั้นไม่ได้โกหกชั้นเจ็บจริงๆ นะ เนี่ยยังเจ็บอยู่เลย”
สมหวังโกรธมาก เดินสะบัดตัวออกไป
“เดี๋ยว …ชั้นเจ็บจริงๆ”
สายฟ้าแกล้งเจ็บ แล้วล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง แต่คราวนี้สมหวังไม่แยแส และเดินหนีไป
สายฟ้ารีบเดินตามไป

ยอดชายโทรศัพท์หาแดนซึ่งอยู่ที่ตึกร้างเซฟเฮ้าส์ แหล่งกบดานของมัน
“จัดการมันได้หรือเปล่า”
“เอ่อ…เกือบครับ”
ยอดชายเดือดดาล “พลาดอีกแล้วเหรอวะ….โธ่เว๊ย!! เหยื่อมาจ่ออยู่ที่ปากแล้วยังจัดการไม่ได้ ชั้นแนะนำให้แกเลิกเป็นมือปืนซะเถอะ!”
“ฟังผมพูดก่อน…ที่ผมจัดการมันไม่ได้เพราะมีตำรวจอยู่ในร้านด้วย ให้คุณแน่แค่ไหน คุณจะกล้าทำมั้ย?” แดนอธิบายพลางย้อนถาม
ยอดชายค่อยอารมณ์เย็นลง
“เออ…งั้นก็แล้วไป ต่อไปนี้คิดจะจัดการกับมันคงยากขึ้น ตำรวจมันตามมาจนจวนตัวเราอยู่แล้ว งานนี้จะหนักขึ้นเป็นทวีคูณ แกต้องมีสติและคิดแผนให้รอบครอบมากกว่านี้ เข้าใจมั้ย”
“ครับ” แดนรับคำ
ยอดชายกำชับ “ไว้ชั้นจะโทร.ไปบอกแกอีกที ว่าจะทำยังไงต่อไป”

ระหว่างทางเดินไปลานจอดรถ สายฟ้าถามขึ้น
“โกรธเหรอ”
สมหวังโกรธจริง บอกเสียงแข็งและห้วน “คุณก็รู้นี่ ว่าชั้นนัดคุณยอดชายไว้ ถ้าเกิดคุณยอดชายมาที่ร้านไม่เจอชั้นเค้าก็กลับ”
“เรื่องแค่นี้เอง โทร.กลับไปหาเค้าสิ”
สายฟ้ายื่นโทรศัพท์ให้ ถูกสมหวังด่า
“คุณก็คิดได้แค่นี้ มันคุ้มกันมั้ยกับการที่แกล้งชั้นไม่ให้เจอกับเค้า แล้วสุดท้ายก็ต้องโทรศัพท์คุยกัน อยู่บ้านชั้นก็โทร.ได้ ไม่ต้องเสียเวลามาเจอแบบนี้หรอก!... อุตส่าห์ชวนมาเป็นเพื่อน นึกว่าจะพึ่งได้ ที่ไหนได้ทำตัวเป็นเด็กๆ!”
สายฟ้าฉุนกึก “เธอว่าใคร”
“ที่ชั้นพูดมาขนาดนี้ยังไม่รู้อีกเหรอว่าชั้นว่าใคร”
“ใช่! ชั้นแกล้งเธอเองมีอะไรมั้ย ชั้นโกหกเธอทุกอย่าง ขาก็ไม่ได้เจ็บ ไอติมชั้นก็ไม่ได้อยากกิน แล้วที่ไอติมเลอะเสื้อชั้น ชั้นก็ตั้งใจให้มันเลอะเอง เพราะชั้นหมั่นไส้เธอ ชั้นตั้งใจเพื่อจะถ่วงเวลาเธอไม่ให้กับนายนั่นที่ เอะอะก็คิดถึงแต่นายนั่น!”
สายฟ้าใส่เป็นชุด สมหวังหยุดชะงัก น้ำตาคลอ รู้สึกโกรธมากบอกเสียงดัง
“คุณมันนิสัยไม่ดี คนขี้อิจฉา ถ้าคุณไม่เต็มใจช่วยชั้นแต่แรกทำไมไม่บอก รู้มั้ยชั้นเกลียดคนโกหกที่สุด รู้มั้ยที่ชั้นชอบคุณยอดชายเพราะอะไร เพราะเค้าเป็นดี เค้าไม่เคยโกหกชั้น”
“รู้ได้ไงว่าเค้าไม่โกหกเธอ เธออาจกำลังถูกเค้าหลอกอย่างมโหฬารอยู่ก็ได้” สายฟ้าเยาะ
“ไม่มีทาง คุณยอดชายเค้าไม่มีวันหลอกชั้น” สมหวังมั่นใจมาก
สายฟ้าสะท้อนใจ พยายามระงับอารมณ์
“ขึ้นรถ…ชั้นจะกลับ”

สายฟ้าเปิดประตูขึ้นไปนั่งรอสมหวังอยู่ในรถ หน้าบึ้ง อาการปั้นปึ่ง
เย็นย่ำจนค่ำคล้อย บาสกับกุหลาบ เดินสวนกันไปมาอย่างกระวนกระวายหัวแทบจะชนกัน สองคนผลัดกันถอนหายใจ เฮือกๆ ๆ สลับกับการชะเง้อมองไปที่หน้าบ้านรอสมหวัง

กุหลาบหมั่นไส้บาส หงุดหงิดขึ้นมา “นี่ จะเดินไปเดินมาอีกนานมั้ยชั้นเวียนหัว”
“ว่าแต่คนอื่น…เธอนั่นแหละเมื่อไหร่จะหยุดเดิน” บาสตอกกลับ
“ก็ชั้นเป็นห่วงสมหวังนี่”
“ชั้นก็เป็นห่วง”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาห่วงน้องสมหวัง ชั้นเป็นห่วงได้คนเดียว”
“สิทธิ์ที่ชั้นรักน้องสมหวังไง” บาสบอกท่าทีขึงขัง
กุหลาบชะงัก อึ้ง!
“ทำไมเธอต้องห่วงน้องสมหวังออกนอกหน้าขนาดนี้ด้วย ถามจริงๆ คิดอะไรกับน้องสมหวังหรือเปล่าเนี่ย” บาสพาลพาโล
กุหลาบโมโห “ไอ้บ้า! ไม่ได้คิดโว้ยยย”
บาสยัวะอีก “ไม่ได้คิดแล้วทำไมต้องโมโหด้วย แสดงว่าคิด!”
กุหลาบยิ่งโมโหหนัก กำหมัดขวาชกไปที่บาส ทว่าบาสจับไว้ทัน กุหลาบปล่อยหมัดซ้ายเข้าไปที่บาสอีก บาสจับไว้ได้ทันอีก บาสยักคิ้วให้กวนใส่
พอบาสเผลอ กุหลาบหาจังหวะเตะผ่าหมาก! บาส ร้องอุบ! ทั้งเจ็บและจุกจนหน้าเขียว ตัวงอเป็นกุ้ง ลงไปกองที่พื้น
กุหลาบได้ทียักคิ้วเย้ยบ้าง
บาสทั้งเจ็บทั้งโกรธ “ยัยตัวแสบ…ฝากไว้ก่อน!”
กุหลาบเดินสะบัดตัวออกไป

เวลาเคลื่อนคล้อย ค่ำคืนนั้นงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จให้สมหวังเริ่มแล้ว บรรยากาศคึกคัก มีเวทีและตกแต่งด้วยธงสีต่างๆ อย่างสวยงาม บรรดาลูกวง เด็กคอนวอย แด๊นเซอร์ นักดนตรีนั่งอยู่เต็มไปหมด บ้างตักอาหาร บ้างเทเครื่องดื่ม อย่างมีความสุขสนุกสนาน
บนเวที เริ่มด้วยการแสดงอย่างฮา ของเจ๊จุ๊ เจ๊เนว์ ปอยฝ้าย และสำลี ทั้งสี่ผลัดกันร้องและเป็นหางเครื่องให้กัน เจ๊จุ๊จองเพลงเชพบ๊ะ เพลงหากิน ลูกวงที่กำลังนั่งกินกันอยู่ก็ลุกขึ้นมาเต้นด้วย บรรยากาศ รื่นเริงและสนุกสนาน
พอเพลงจบ ลำลีทำหน้าที่โฆษก
“เมื่อกี้แค่ออเดิร์ฟๆ ก่อนที่จะสนุกกันจริงจังมากกว่านี้ เราต้องเปิดงานกันก่อน”
ปอยฝ้ายเป็นลูกคู่ เล่นมุก “ขอเชิญพ่อชาชะนุ ชูชนะ วทัญญู”
ทุกคนปรบมือพร้อมเสียงเฮ ชูชนะเดินขึ้นไปบนเวที
“หวัดดีทุกคน วันนี้คงรู้กันแล้วว่าเป็นงานฉลองความสำเร็จของวงวทัญญูของเรา ที่ได้ประกาศศักดาให้คนทั้งประเทศได้เห็นอีกครั้ง ก็ด้วยลูกศิษย์สุดที่รักคนล่าสุดของข้า นังสมหวัง ของพวกเราทุกคน ปรบมือหน่อย”
ทุกคนปรบมือและมองหาสมหวังแต่ไม่เห็น ชูชนะไม่เห็นสมหวัง จึงหันกลับไปถามเจ๊เนาว์
“อีเนาว์ สมหวังกับสายฟ้ายังไม่กลับอีกเหรอวะ”
“ยังเลยพ่อ…แต่เดี๋ยวก็คงกลับแล้ว”
ชูชนะแปลกใจ “มันไปไหนของมันกันวะ” หันกลับไปพูดกับทุกคน “นังหวังไปซื้อของยังไม่กลับ เดี๋ยวค่อยแสดงความยินดีอีกทีแล้วกัน…งั้น ข้าขอเปิดงานอย่างเป็นทางการ ด้วยการร้องเพลงสักหนึ่งเพลง”
ทุกคนเฮ ปรบมือให้ชูชนะ
“ดนตรีมา”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 10/2 วันที่ 8 ต.ค. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th