อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 วันที่ 8 ต.ค. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 วันที่ 8 ต.ค. 55

แสดงความยินดีอีกทีแล้วกัน…งั้น ข้าขอเปิดงานอย่างเป็นทางการ ด้วยการร้องเพลงสักหนึ่งเพลง”
ทุกคนเฮ ปรบมือให้ชูชนะ
“ดนตรีมา”
เสียงเพลงท่วงทำนองสนุกสนานดังขึ้น ชูชนะร้องเพลง โดยมีปอยฝ้าย สำลี เจ๊จุ๊ และเจ๊เนาว์ เป็นหางเครื่องให้ ทุกคนลุกขึ้นมาเต้นตามอย่างสนุกสนานครื้นเครง
อีกมุมที่หน้าบ้านชูชนะ คนอื่นกำลังสนุกสนาน แต่บาส กะกุหลาบ ต่างหน้าเซ็งนั่งรอสมหวังกลับมา
“น้องสมหวังไม่รับโทรศัพท์เลยอ่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้” บาสนอยด์สุดๆ

“นายอย่าพูดแบบนี้สิ ชั้นใจไม่ดี”
“เธอลองโทร.บ้างสิ เผื่อน้องสมหวังจะรับ”
“ไม่รับเหมือนกัน ชั้นโทร.จนสายจะไหม้อยู่แล้ว”
“เบอร์พี่สายฟ้าก็โทร.ไม่ติด…ไปไหนกันนะ” บาสบ่นต่อ
“นั่นน่ะสิ….ป่านนี้น่าจะกลับได้แล้วนะ….ขออย่าให้เป็นอะไรเลย”

ไม่นานนัก รถสายฟ้าแล่นเข้ามาจอด ครู่หนึ่งสายฟ้ากับสมหวังลงจากรถด้วยอาการบึ้งตึงปั้นปึ่งใส่กัน
กุหลาบยืนรออยู่ปรี่เข้าไปหาสมหวังอย่างร้อนใจ และเป็นห่วง
“สมหวังไปไหนมา…พี่เป็นห่วงแทบแย่…ทำไมไปไหนมาไหนไม่บอกพี่อีกแล้ว…”
สมหวังสวนคำออกมา ท่าทางหงุดหงิด “อย่าเพิ่งนะพี่กุหลาบ ชั้นอารมณ์ดี”
สายฟ้าที่เดินเคียงกันมาหันมอง สมหวังหันมองสบตาอย่างไม่ค่อยพอใจ แล้วต่างคนต่างเดินไปคนละทาง

ฟากบาสนั่งเซ็งอยู่คนเดียว เจ๊เนาว์ผ่านมาเห็นก็แปลกใจกับท่าทีหลานชาย
“บาส…มานั่งทำอะไรตรงนี้ ไม่ไปสนุกสนานด้วยกันล่ะ”
“เจ๊ไปก่อนเถอะเดี๋ยวชั้นตามไป”
“เป็นอะไรหรือเปล่า บอกเจ๊ได้นะ”
บาสโพล่งออกมา “ก็น้องสมหวังน่ะสิ ออกไปกับพี่สายฟ้าตั้งแต่เช้า ป่านนี้ยังไม่กลับเลย”
“หึงสมหวังเหรอ” เจ๊เนาว์ถาม
บาสพยักหน้า
“นี่…เจ๊จะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกคิดจะจริงกับสมหวังอ่ะ ให้บอกเค้าไปตรง ทำเป็นเล่นๆ หมาหยอกไก่ไปวันๆ สมหวังเค้าอาจคิดว่าเอ็งเล่นๆ กับเค้าก็ได้”
“เจ๊จะให้ผมไปบอกรักสมหวังเหรอ”
เจ๊เนาว์พยักหน้า “ก็ต้องลองเสี่ยงดู ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้”

บาสคิดตาม
ที่โต๊ะอาหารระหว่างนั้น สำลีหันไปเห็นสายฟ้าก่อนใคร ร้องเรียกขึ้น

“พี่สายฟ้ามาแล้ว
ปอยฝ้ายเรียก “พี่สายฟ้า…มานั่งด้วยกันเร็ว”
สายฟ้าหน้ามุ่ยเดินมา
“อ้าว…สายฟ้า…แล้วสมหวังล่ะ” ชูชนะร้องถาม
สายฟ้าไม่สนใจใครเดินเข้าบ้านไป ทุกคนอ้าปากหวอ งงๆ เหวอๆ ถ้วนหน้า
“ต้องงอนกันมาแหงๆ” เจ๊จุ๊แสดงทัศนะ
“ใครงอนใครวะ” ชูชนไม่รู้เรื่องรู้ราว
“ก็สายฟ้ากับสมหวังไง” แม่ครัวเชฟบ๊ะบอก
“เอ็งก็พูดไป จะงอนกันเรื่องอะไร” ชูชนะเอ็ดเอา
“หึงหวงละมั้ง” เจ๊จุ๊เม้าธ์มอยไม่เลิก
ชูชนะงงหนัก “หึง”
เจ๊จุ๊ทำเป็นกระซิบกระซาบ “พ่อไม่รู้เหรอ สายฟ้ากับสมหวังเค้ากุ๊กกิ๊กกันอยู่”
ชูชนะไม่เชื่อ “นังนี่เอามาจากไหน ข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“พ่อจะไปเอาอะไรกับเจ๊จุ๊ นิสัยก็รู้ๆ กันอยู่” เจ๊เนาว์ฟังอยู่นาน ทนไม่ไหว พูดแขวะ
เจ๊จุ๊ปรี๊ด “นิสัยชั้นมันเป็นยังไง พูดให้ดีๆ นะ ไม่งั้นแม่เอางวงฟาดจริงๆ”
ปอยฝ้ายผสมโรง “นิสัยมั่วได้โล่ไง”

เวลานั้นตรงมุมข้างบ้าน สมหวังคุยกับกุหลาบอยู่ตรงนั้น ท่าทีกุหลาบซีเรียส
“สมหวังที่หลังไม่เอานะ ไปไหนต้องให้พี่ไปด้วย” น้ำเสียงกุหลาบไม่พอใจนิดๆ
“ก็พี่กุหลาบไม่อยู่”
“พี่ไม่อยู่ก็ต้องรอ” จ่าจอมเปิ่นบอกเสียงดุ
สมหวังหน้างอ “ชั้นไม่ใช่นักโทษนะ จะต้องได้คุมกันตลอดเวลา”
“ก็ไม่ใช่นักโทษนะสิ สมหวังเป็นพยานมันอันตราย”
บาสเดินเข้ามา และได้ยินพอดี
“พยานอะไรกัน!”
กุหลาบกะสมหวังเลิ่กลั่กตกใจมาก
“พยานอะไร…ไม่มี…นายไม่ยุ่งสักเรื่องจะได้มั้ย มันเป็นเรื่องของผู้หญิงเค้าคุยกันเข้าใจมั้ย”
บาสไม่ได้สนใจกุหลาบ หันไปคุยกับสมหวัง
“น้องสมหวังกลับมานานแล้วเหรอจ๊ะ”
“เพิ่งมาถึงจ้ะ”
“รู้มั้ยพี่เป็นห่วงน้องสมหวังขนาดไหน”
กุหลาบยืนฟังอยู่ หมั่นไส้ เบ้ปากใส่บาส
“น้องสมหวังหิวมั้ยจ๊ะ…ไปหาอะไรกินกับพี่ตรงโน้นดีกว่า”
สมหวังยอมไปกับบาส กุหลาบเดินตามไปด้วย

ปอยฝ้าย กับสำลี ยึดไมค์ร้องเพลงให้ความบันเทิงอยู่บนเวที ชูชนะ เจ๊จุ๊ และเจ๊เนาว์ นั่งคุยกันอย่างเฮฮา อารมณ์ดี บาส สมหวัง และกุหลาบเดินเข้ามาสมทบ
เจ๊เนาว์หันไปเห็นร้องเรียกขึ้นมาทันที “สมหวัง…มานั่งก่อนเร็ว หายไปทั้งวัน กินอะไรมายัง”
“ยังจ้ะ…รอกลับมากินที่นี่แหละ” สมหวังว่า
บาสเอ่ยขึ้น “น้องสมหวังนั่งอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ไปตักอาหารมาให้”
“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวชั้นไปตักเอง” สมหวังเกรงใจ
“พี่ไปตักให้ นั่งอยู่นี่แหละ” บาสไม่ยอม
สมหวังนั่งลง กุหลาบนั่งตามสมหวังเก้าอี้ติดๆกัน บาสหันขวับไปที่กุหลาบ
“ชั้นให้น้องสมหวังนั่งคนเดียว เธอไปตักกับชั้น”
กุหลาบอารมณ์เสีย ลุกเดินตามบาสออกไป
เจ๊จุ๊เขยิบมาหาสมหวัง
“นี่…สมหวัง ทะเลาะอะไรกันกับสายฟ้าหรือเปล่า?”
“นังจุ๊ แกนี่สาระแนตลอดเลยนะเรื่องชาวบ้านเนี่ย” เจ๊เนาว์ด่าเจ๊จุ๊ ก่อนจะหันมาทางสมหวัง “เออ…แล้ว สรุปงอนกันเรื่องอะไร”
เจ๊จุ๊หมั่นไส้ แขวะทันควัน “แหมๆๆ อีถึกว่าแต่คนอื่น…แกนี่แหละตัวดี”
“พอกันทั้งสองคนนั่นแหละ…มันไม่ได้ทะเลากันก็ไปยัดเยียดให้ทะเลาะกันเอ๊อ...นังพวกนี้!” ชูชนะด่าเสร็จก็หันไปถามย้ำเอากับสมหวัง “ว่าแต่ไม่ได้ทะเลาะกันแน่นะ”
“แน๊...พ่อ” เจ๊จุ๊กะเจ๊เนาว์ร้องประสานเสียง
สมหวังยังไม่ทันตอบ สายฟ้าเดินเข้ามาพอดี พอสายฟ้าเห็นสมหวังนั่งอยู่ ก็เดินเลี่ยงไปอีกฝั่ง บรรยากาศมาคุ ในสถานการณ์อึมครึม
สมหวังหน้าคว่ำไม่สนใจสายฟ้า
เจ๊จุ๊จับอาการก็รีบกระซิบบอกเจ๊เนาว์ “ชั้นว่าชัวร์ ทะเลาะกันแหงๆ”
กุหลาบกับบาสเดินเอาอาหารเข้ามา
“อาหารมาแล้ว…มีแต่ของชอบน้องสมหวัง”
สมหวังยิ้มขอบคุณ “ขอบใจจ้ะ”
บาสตักอาหารให้เอาใจสมหวัง
“อันนี้อร่อยมากเลย น้องสมหวังลองชิมสิจ๊ะ”
“ขอบใจจ้ะ”
สายฟ้าจ้องมองสมหวังตาเขม็ง ฝ่ายกุหลาบก็มองบาสอย่างเศร้าใจ
ระหว่างนั้น เสียงโทรศัพท์สมหวังซึ่งเพิ่งเปลี่ยนแบตใหม่ดังขึ้น
“เดี๋ยวชั้นมานะ”

สมหวังขอตัวแล้วเดินออกไปอีกมุมเพื่อรับโทรศัพท์จากยอดชาย!!!
สมหวังเดินห่างออกมาจากบริเวณเวที คุยโทรศัพท์กับยอดชายเสียงระรื่น

“สวัสดีค่ะคุณยอดชาย”
ยอดชายอยู่ที่บ้าน “วันนี้ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้ไปตามนัด พอดีผมมีธุระด่วนขึ้นมา ขอโทษจริงๆ นะครับ”
สมหวัง “ชั้นโทร.ไปแต่คุณไม่รับ แบตโทรศัพท์ชั้นมาหมดอีก ชั้นเป็นห่วงแทบแย่ คุณได้โทร.กลับมาหาชั้นหรือเปล่าคะ”
ยอดชายได้โอกาสโกหก
“โทร.กลับไปแล้ว ถึงว่าทำไมไม่ติด”
“แล้วได้โทร.มาอีกเบอร์หรือเปล่า เบอร์แปลกๆ น่ะค่ะ พอดีชั้นยืมโทรศัพท์ผู้จัดการวงชั้นโทร.น่ะค่ะ”
ยอดชายตอแหลอีก “โทร.ครับ แต่ไม่ติดเหมือนกัน สัญญาณไม่ดี โทรศัพท์มีปัญหาหรือไม่เจ้านายคุณคุยธุระอยู่เลยไม่รับผม!”
สมหวังเข้าใจผิดคิดว่าสายฟ้าแกล้งไม่ให้คุยกับยอดชาย โกรธขึ้นมาอีก
“ตัดสายเหรอคะ” สมหวังย้อนถาม
“ผมก็ไม่แน่ใจครับ แต่โทรไปแล้วไม่ติดเลย”
สมหวังได้ยินแบบนั้น คิดว่าสายฟ้าต้องแกล้งอีกแน่ๆ ก็ยิ่งโกรธ
“ยังไงผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ คุณไม่ผิดซะหน่อย”
“เอาอย่างนี้มั้ยครับ ไว้ผมไปรับคุณสมหวังที่บ้านจะได้ไม่คลาดกันอีก”
“ได้ค่ะ…ไว้เจอกันนะคะ”
สมหวังวางสาย พอหันกลับมาเห็นสายฟ้ายืนจ้องอยู่แล้ว
สมหวังต่อว่าเสียงขุ่น “เสียมารยาท”
สายฟ้าฉุน พูดถากถางทันที “ชั้นเดินผ่านมาแถวนี้พอดี! เธอนี่เก่งนะ แว๊บจากผู้ชายอีกคน มาคุยโทรศัพท์กับผู้ชายอีกคน”
สมหวังชักสีหน้า “หมายความว่ายังไง!”
“เธอก็มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมต้องทำดีให้ความหวังน้องชั้นด้วย”
“ชั้นไม่เคยให้ความหวังใคร!”
สายฟ้าเยาะ “สงสารไอ้บาส ต้องมาโดนผู้หญิงหลอกคราวนี้ละมั้ง”
สมหวังโกรธ “นี่คุณมันจะมากไปแล้วนะ สมองคุณคิดได้แค่นี้เหรอ! สิ่งที่คุณทำมันดีนักนี่”
สายฟ้าทำไก๋ “ชั้นทำอะไร”
“แกล้งชั้นไม่ให้เจอคุณยอดชาย พอคุณยอดชายโทร.กลับมาหาชั้นคุณยังไม่รับสายเค้าอีก แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร”
สายฟ้าชะงัก ฉุนกึก!
“ชั้นจะแกล้งเธอทำไม”
“อิจฉาชั้นล่ะสิ เห็นชั้นมีความรักแต่ตัวเองไม่มี”
“ชั้นจะไปอิจฉาเธอทำไม ความรักชั้นจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ผู้หญิงมีตั้งเยอะตั้งแยะ”
สมหวังจ้องหน้าเอาเรื่อง “แล้วขัดขวาง ชั้นกับคุณยอดชายทำไม”
กุหลาบเดินเข้ามาขัดจังหวะพอดี
“คุณสายฟ้า สมหวังพ่อให้มาตาม”
สายฟ้าไม่สนใจสมหวังเดินสะบัดไป
กุหลาบสงสัย “สมหวัง มีอะไรกันหรือเปล่า”
“ไม่มีจ้ะ…ไปกันเถอะเดี๋ยวพ่อรอ” สมหวังตัดบท

ปอยฝ้าย กับสำลี ร้องเพลงกันอยู่บนเวทีอย่างสนุกสนาน และร้องเพลงจนจบ สำลีเหลือบไปเห็นสมหวังเดินเข้า
“ตอนนี้เจ้าของงานก็มาถึงแล้ว…ขอเชิญพ่อชู มากล่าวอะไรกับสมหวังหน่อย”
ชูชนะเดินขึ้นไปบนเวที ทุกคนปรบมือ เฮฮา
“ก่อนข้าจะพูด ข้าอยากให้สมหวังกับสายฟ้าขึ้นมาบนเวทีด้วย”
สายฟ้ากะสมหวัง ยึกยักจะไม่ยอมขึ้นพร้อมกัน เจ๊เนาว์เลยต้องลากสมหวัง กะสายฟ้าขึ้นไปบนเวทีพร้อมๆ กัน
“ไปเร๊ววว…ขึ้นไปบนเวทีตามใจพ่อเค้าหน่อย”
ทุกคนปรบมือเชียร์
“ข้าก็อยากจะขอบใจสมหวังที่ผ่านๆ มาช่วยแก้ปัญหาให้วงมาโดยตลอด แล้ววันนี้เอ็งก็ยังเป็นแรงสำคัญที่ทำให้วงของเราขับเคลื่อนไปข้างหน้าและประกาศศักดาให้คนเห็นทั้งประเทศ ขอเสียงปรบมือให้สมหวังศิษย์รักของข้าหน่อย”
ชูชนะปลื้มปริ่ม ทุกปรบมือดังสนั่น
“และอีกคนที่ทำให้วงเราอยู่มาถึงทุกวันนี้ได้ ปรบมือให้กับสายฟ้า ลูกชายสุดที่รักของข้าหน่อย”
หมู่มวลปรบมือเฮลั่น
“และในนามของวงวทัญญู ข้าขอมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเป็นการขอบใจเอ็งสองคน ที่คอยประคับประคองวงเราให้มีวันนี้”
ชูชนะเอาของขวัญให้กับสมหวัง และสายฟ้า คนละชิ้น ทุกคนปรบมือ สมหวังกับสายฟ้ายังฟอร์มใส่กัน
ระหว่างนั้น สำลีเดินเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับชูชนะ
“มีคนรีเควสมา เพื่อความครึ้กครื้นของพวกเราจึงอยากให้สมหวังกับสายฟ้าร้องเพลงคู่กันสักเพลง”
เสียงเชียร์จากทุกคนดังขรม “ร้องเลย…ร้องเลย ….ร้องเลย ๆๆๆ”
ทั้งสองมองหน้ากันในอาการอึ้งๆ เหมือนไม่อยากร้องคู่กัน
“ว่ายังไงวะเอ็งสองคนน่ะ” ชูชนะถามเร่ง
“ชั้นไม่มีปัญหา” สมหวังว่า
สายฟ้าบอก “ก็ได้”
ทั้งคู่จ้องหน้ากันเขม็ง

ตรงบริเวณงานที่โต๊ะอาหาร เจ๊จุ๊เปิดฉากเมาธ์มอยหลังประเมินสถานการณ์
“แกว่าจะรอดมั้ยนังเนาว์”
เจ๊เนาว์พยักเพยิดตาม “ชั้นว่ามีลุ้น”
“ลุ้นอะไรของมึง” เจ๊จุ๊งง

“ลุ้นเวทีพัง…ดูจ้องหน้ากันสิ เห็นแล้วเสียวสันหลังวาบๆ”
ดนตรีท่วงทำนองสนุกสนานชวนคึกชวนขยับดังขึ้น สมหวังกับสายฟ้าเริ่มร้องเพลง เนื้อหาประชดประชันกัน แรกๆ ก็ร้องกันธรรมดา

ครู่ต่อมา ทั้งสองเริ่มใส่อารมณ์ไปตามเนื้อเพลงที่แรงขึ้น จนกลายมาเป็นหันหน้าร้องใส่กัน และกลายเป็นตะคอกใส่กันในที่สุด
หมู่มวลที่เต้นกันอยู่ข้างล่าง ก็ขยับแข้งขยับขาโยกย้ายกันอย่างเมามันส์ พร้อมเสียงเชียร์

เจ๊จุ๊สะกิดเจ๊เนาว์ “เห็นมั้ยอีถึก…เวทีไฟลุกแล้ว”
“ชั้นก็ว่าน่ารักไปอีกแบบซิ” เจ๊เนาว์บอก
“น่ารักบ้าอะไรล่ะ จะกินกันอยู่แล้ว”
บาสกับกุหลาบมองงสองคนบนเวทีในอาการงงๆ
“สองคนนั้นเค้าเป็นอะไรกัน”
“คนรักกันเวลาเค้างอนกันก็เป็นแบบนี้แหละ” กุหลาบว่า
บาสฉุนกึก “เธอพูดบ้าอะไร”
“ก็พูดไปตามเนื้อผ้า…ดูเอาเองสิ” กุหลาบบุ้ยใบ้ไปบนเวที
บาสมองสมหวังกะสายฟ้าอย่างหึงหวง

สมหวังกับสายฟ้ายังร้องเพลงประจันหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้กัน
“ไอ้ปอยฝ้ายมึงว่าสองคนนี่อินกับเพลงแรงไปรึป่าววะ” สำลีหันมาเม้าธ์กับคู่หู
“บ้านชั้นเรียกว่าด่ากันวะ”
สมหวังกับสายฟ้า ร้องเพลงจบ วางไมค์ลงแล้วสะบัดเดินลงเวทีคนละฝั่ง
ชูชนะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ชอบอกชอบใจ “เร่าร้อน ดุเดือด เผ็ดมันจริงๆ ขอเสียงปรบมือหน่อย”
ทุกคนต่างปรบมือ เสียงเฮฮาดังตามมา

สายฟ้ากับสมหวังกลับมานั่งที่โต๊ะ ทั้งคู่ยังเชิ่ดใส่ ปั้นปึ่งกันอยู่มาไป
เจ๊เนาว์พูดกับสายฟ้า “อากาศร้อนๆ เนอะ…กินน้ำหน่อยมั้ย เดี๋ยวเจ๊ไปเอามาให้”
“ไม่เอาเจ๊ …ขอบใจมาก”
บาสเอาใจสมหวัง “น้ำจ้ะน้องสมหวัง”
สมหวังรับแก้วน้ำจากบาสมาดื่ม
“ขอบใจจ้ะ”
บาสจ้องสมหวังอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนตัดสินใจจะบอกอะไรบางอย่าง….ในใจ
“น้องสมหวังจ๊ะ…พี่มีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรจ๊ะ” สมหวังฉงน
“น้องสมหวังไปทางโน้นกับพี่แป๊ปนึงได้มั้ย”
สมหวังมองอย่างแปลกใจ ก่อนตอบตกลง
“จ้ะ”
สมหวังกับบาสเดินออกไป กุหลาบสงสัย
“สมหวังไปไหนกัน”
“เธออยู่นี่แหละไม่ต้องตามมา” บาสสั่ง
กุหลาบมองทั้งคู่เดินไปอย่างสงสัย ในใจก็รู้สึกว้าวุ่น
ไม่ต่างจากสายฟ้า ที่เห็นบาสกับสมหวังเดินออกไป ก็มองตามอย่างแปลกใจ
เจ๊เนาว์พึมพำ “ไอ้บาสมันเผด็จสึกวันนี้เลยเหรอวะเนี่ย! มันเชื่อฟังกูดีจริงซิ”
สายฟ้าหูผึ่ง “เผด็จศึกอะไรเจ๊”
เจ๊เนาว์สะดุ้งโหยง “ เปล่า…ไม่มีอะไรจ้ะ”

สมหวัง กะบาส เดินมาที่ริมท่าน้ำบริเวณหลังบ้าน
“มีเรื่องอะไรจะบอกชั้นเหรอจ๊ะ”
บาสอึกอัก ดูเขินๆ “เอ่อ…”
สมหวังตั้งใจฟัง
“คือ…พี่คิดมานานแล้วว่าจะตัดสินใจบอกน้องสมหวังดีมั้ย…กลัวว่าบอกไปแล้วน้องสมหวังไม่คิดเหมือนพี่ พี่กลัวความสัมพันธ์เราจะไม่เหมือนเดิม…แต่เหตุการณ์วันนี้มันจะทำให้พี่เสียสติ พี่เลยตัดสินใจต้องบอกน้องสมหวังวันนี้ให้ได้”
สมหวังมองบาสลุ้น รอฟังว่าจะพูดอะไร
บาสรวบรวมความกล้าเข้าไปจับมือสมหวัง
“พี่ชอบน้องสมหวัง! ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เรามาเป็นแฟนกันนะ!”
สมหวังอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
อีกมุมใกล้ๆ นั้นเอง กุหลาบแอบยืนฟังอยู่
สมหวังรวบรวมสติ ก่อนพูด
“ขอบคุณพี่บาสนะจ๊ะ ที่รู้สึกดีกับชั้น…แต่ชั้นรักพี่บาสในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง”
บาสหน้าเสีย รู้สึกชาไปทั้งตัว
“น้องสมหวังให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ไม่ได้เหรอจ๊ะ”
“เราเป็นพี่น้องกันดีแล้วนะจ๊ะพี่บาส…และความสัมพันธ์แบบพี่น้องมันยังยืนกว่าเป็นแฟนกันนะ และชั้นก็ไม่สามารถคิดกับพี่บาสเกินมากกว่านี้ได้ด้วย”
บาสนิ่งน้ำตาซึม
“ชั้นขอโทษนะจ๊ะพี่บาส”
บาสถอนหายใจ ฝืนยิ้มทั้งน้ำตา
“ไม่เป็นไรจ้ะ…พี่เข้าใจ เราเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ”
“ขอบคุณนะจ๊ะพี่บาส ที่เข้าใจชั้น…”
สมหวังยิ้มให้บาส
“พี่ขอกอดน้องสาวคนนี้หน่อยได้มั้ย”
“ได้สิจ๊ะ”
บาสฝืนยิ้มสวมกอดสมหวัง และบอกตัวเองให้ตัดใจ จังหวะนั้นยินเสียงสายฟ้าดังแทรกเข้ามา

“นึกว่าหายไปไหน มาอยู่ที่นี่เอง!”
สายฟ้าจ้องมองสองคนที่กอดกันกลมอยู่ด้วยความโกรธและหึงหวง บาสกับสมหวังตกใจ ผละออกจากกัน

“ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน ทุกคนเค้าตั้งใจจัดงานให้ แต่ตัวเจ้าของงานดันมาพลอดรักกับผู้ชายในที่ลับตาคน” สายฟ้าเหน็บ
“พี่สายฟ้า….พี่กำลังเข้าใจผิด” บาสจะอธิบาย
สายฟ้าย้อนให้ “ชั้นเข้าใจผิดตรงไหน เห็นอยู่กับตาว่ากอดพลอดรักกันอยู่”
“แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิด”
“แกหยุดพูดไปเลยไอ้บาส …แกรู้จักผู้หญิงคนนี้น้อยเกินไป” สายฟ้าพาล
“พี่สายฟ้าฟังผมพูดก่อน!” บาสเถียง เสียงดัง
สายฟ้าขึ้นเสียง จัดหนักจัดเต็ม “แกนั่นแหละฟังชั้น! แกกำลังถูกผู้หญิงคนนี้หลอก ที่แกรักเค้ามันมารยาหญิงล้วนๆ ทางที่ดีให้อยู่ห่างๆ ผู้หญิงคนนี้ไว้ดีกว่า ชั้นเตือนด้วยความหวังดี”
สมหวังน้ำตาคลอทั้งน้อยใจ ทั้งโมโห
“ใช่! ชั้นมันเป็นผู้หญิงไม่ดี สิ่งที่คุณพูดมาถูกหมดแหละ ชั้นชอบอ่อยผู้ชาย พี่บาสก็อยู่ในเป้าหมายของชั้น พอใจคุณหรือยังที่ได้รู้ความจริงสักที!”
สายฟ้าเข่นเขี้ยว “เห็นมั้ยไอ้บาส…ได้ยินหรือยัง เค้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาหมดแล้ว”
บาสมองพี่ชายตัวเองอย่างเซ็งๆ
สมหวังโกรธสายฟ้ามาก เดินสะบัดหน้าพรืดออกไป!!!

สมหวังสะอึกสะอื้นเดินมา เห็นหลังกุหลาบไวๆ สมหวังตกใจ กลัวกุหลาบได้ยินเรื่องเมื่อครู่นี้แล้วเข้าใจผิด รีบตามกุหลาบไป
“พี่กุหลาบ…พี่กุหลาบ”

สองหนุ่มหน้าเครียดใส่กันอยู่ที่ท่าน้ำริมคลองหลังบ้าน
“พี่สายฟ้า…พี่สายฟ้าทำอะไรลงไป”
“ชั้นก็ปกป้องแกไง…อยากให้แกตาสว่างสักที” สายฟ้ายังอารมณ์กรุ่นๆ
“พี่ฟังผมนะ…ผมให้น้องสมหวังเค้ามาตรงนี้เพื่อผมจะบอกรักเค้า”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 11 วันที่ 8 ต.ค. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th