อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 19 วันที่ 17 ต.ค. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 19 วันที่ 17 ต.ค. 55

“แล้วอีกข้อ ก็คือ ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับลูกสาวฉัน”
ดวงอึกอัก
“เอ่อ...”
“อาหารฝีมือลูกฉันน่ะ คนที่กินได้หมด...มันไม่ใช่คนที่คิดแบบปกติแน่ๆ ฉันขอเตือนไว้นะ ถึงฉันจะใจดี ก็ไม่ใช่ว่าทุกเรื่อง ควรวางตัวให้ดีในบ้านนี้ด้วย เพราะเธอก็ยังเป็นแค่คนงานในตลาดเหมือนเดิม”
“ครับ แต่ผมคงอยู่ไม่นาน...”
“ไม่ต้องพูด เธอจะออกไปจากบ้านนี้เมื่อไหร่ ฉันจะเป็นคนบอกเอง ไม่ใช่เธอ”
ดวงอึกอักแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ คุณนายเดินออกไปเชิดๆ

สายๆของวันใหม่ โอมอยู่ในออฟฟิศโอมนั่งพาดขาไว้บนโต๊ะทำงาน ผิวปากสบายใจ
นักเลงเดินเข้ามา
“นายครับ”
“ว่า”
“ผมมีข่าวดี กับข่าวร้าย จะมาแจ้งนายครับ เจ้านายอยากฟังข่าวไหนก่อนครับ”
“เช้าๆ เอาเรื่องๆดีมาก่อน”
“ไอ้ดวงมันย้ายออกไปแล้วครับ”
โอมหัวเราะมีความสุข
“เร็วดีนี่ ท่าทางจะกลัวลนลาน ให้มันรู้มั่ง ว่าใครเป็นใคร”
“ฟังข่าวร้ายเลยมั้ยครับ”
“แค่มีข่าวไอ้ดวงย้ายออกไป ก็ไม่มีข่าวไหนร้ายสำหรับวันนี้แล้ว ว่ามา”
“มันย้ายไปอยู่บ้านคุณสายมุกครับ”
“จะย้ายไปอยู่ไหนก็เรื่องของมัน...ห๊า เมื่อกี้ว่าไงนะ”
“ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้มันอยู่บ้านเดียวกับคุณสายมุก”
โอมตะลึงไม่อยากจะเชื่อ
“คุณนายสร้อยเพชรยอมให้มันย้ายไปอยู่ได้ยังไง”
“ผมก็ไม่รู้ครับ แต่คุณนายเป็นคนมาจัดการเรื่องเองเลย”
โอมโกรธ
“ฉันบอกให้มันย้าย แต่มันกลับทำแบบนี้” โอมทุบโต๊ะปัง “นี่มันจะกวนประสาทฉันใช่มั้ย ได้...อยากเล่นกับเสือ มันก็ต้องเจ็บตัวเป็นธรรมดา”
โอมเคียดแค้น

ประเวทเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องแข็งแรงปกติดี ดารานั่งกลุ้มใจ ประเวทโวยวาย
“ฉันเบื่อที่จะต้องมานั่งๆนอนๆอยู่ที่นี่แล้วนะ หาวิธีที่มันจะกอบโกยเงินได้เร็วกว่านี้ได้มั้ย”
“นี่ฉันก็ทำเต็มที่แล้ว ไอ้ดวงมันน่ะเล่นตัวอยู่ได้ แค่เอาเงินมาให้ก็จบๆแล้ว ฉันก็เบื่อที่จะอยู่ที่นี่เหมือนกัน”
“ดีไม่ดีเกิดเราไม่ใช่พ่อแม่ของมันขึ้นมาจะอดกันหมด”
“พี่เอาอะไรมาพูด เลอะเทอะ”
ทันใดนั้น นักเลงกับโอมก็เปิดประตูห้องเข้ามา ทั้งดาราและประเวท ตกใจ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย”
ดาราถามเสียงแข็ง
“พวกแกเป็นใคร”
โอมยิ้มเหี้ยม
“เป็นใครน่ะไม่ต้องรู้หรอก รู้แต่ฉันมีหนี้ที่ลูกชายแกก่อไว้มาฝาก”
นักเลงเดินแสยะยิ้มเดินเข้าไปหาประเวทและดารา

ดวงเตรียมตัวออกจากบ้านด้วยท่าทีเจียมตัวเหมือนเคย สายมุกทักทาย
“จะไปทำงานแล้วเหรอ”
“ว่าจะแวะไปเยี่ยมพ่อหน่อยน่ะ”
“งั้นฉันไปด้วย”
“อย่าดีกว่า ผมเกรงใจน่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันไม่ได้ไปเพราะเป็นห่วง ฉันไปเพราะสังเกตการณ์ต่างหาก ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่ไว้ใจพ่อแม่คุณก็ไม่รู้”
“คุณอาจจะแค่คิดมากไปเอง”
“หรือบางทีฉันอาจจะไม่คิดมากก็ได้นะ พ่อแม่ประสาอะไรตอนจนละไม่เคยเห็นหัว พอรวยเข้าหน่อยก็โผล่มา มาถึงก็จะมาผลาญเงินลูกไปเมืองนอกเนี่ยนะ ไว้ใจได้ที่ไหน ยังไงฉันก็ไปด้วย”
ดวงได้แต่ถอนหายใจ ทานความดื้อของสายมุกไม่ได้

ถนอมมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นใครทันสังเกต เขาแอบเข้ามาย่องดูตรงมุม ที่ดวงเคยอาศัยแต่เห็นข้าวของหายไป ไม่มีใครอยู่แล้ว ถนอมตกใจที่ไม่เห็นดวงมองหาก่อนจะถามคนผ่านไปผ่านมา
“นี่พ่อ...คนที่อยู่ตรงนี้มันย้ายไปไหนแล้วอ่ะ”
“ไอ้ดวงน่ะเหรอ...นั่นสิ...มันหายไปไหนล่ะนั่น”
ถนอมแปลกใจ
“ไม่มีใครรู้เลยเหรอ”
“เมื่อวานมันก็ยังอยู่นะ มันไม่เห็นบอกใครว่าย้ายไปไหน มีเรื่องอะไรกับมันรึเปล่าล่ะ ถ้าเจอจะได้บอกให้”
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
ชาวบ้านเดินไป ถนอมรู้สึกกังวลใจเกี่ยวกับดวง เขาเดินออกไปสวนกับแหวว และซัน ซึ่งไม่ทันสังเกต ซันมองไปยังที่พักดวงแล้วตกใจ
“เฮ้ย... ข้าวของไอ้ดวงมันหายไปไหนหมดเนี่ย”
แหววชะงักแปลกใจ
“นั่นสิ หรือย้ายไปที่ไหนแล้ว...แล้วทำไมไม่บอกกันเลยเนี่ย”
ซันกับแหวว มองหน้ากันงงๆ

ดวงกับสายมุกเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก็เจอกับ ประเวทและดาราที่โดนซ้อมระบมอยู่ ทั้งคู่ตกใจ ดวงถลาเข้าไปหา
“พ่อ...แม่!”
สายมุกหน้าตื่น
“ใครทำเรื่องอะไรแบบนี้เนี่ย”
ดวงเข้าไปประคองพ่อตน
“พ่อเป็นอะไรมากมั้ย ทำไมมันทำคนป่วยแบบนี้ได้นะ”
ประเวทโวยวาย
“ไม่เอาแล้ว พ่อไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
ดาราหันมาต่อว่า
“เพราะเรื่องที่แกก่อไว้แท้ๆ ทำไมพวกฉันต้องมารับเคราะห์แทนด้วย”
ดวงหน้าเสีย
“ผมขอโทษครับ”
ดาราจ้องหน้า
“แกเอาเงินพวกเราไปต่างประเทศเลยนะ ฉันทนอยู่แบบนี้ไม่ไหวหรอก”
ดวงชะงัก
“แต่เงินนั่นมัน...เงินของคนอื่น ไม่ใช่เงินของผม หวยที่ถูกเขาก็แค่ฝากไว้ ผมใช้ไม่ได้หรอกครับ”
ประเวทเสียงดังขึ้นมา
“แล้วจะปล่อยให้พ่อกับแม่อยู่ในสภาพแบบนี้น่ะเหรอ”
ดาราไม่พอใจ
“ลอตเตอรี่นั่น มันให้แกมาแล้ว แปลว่าเงินก็เป็นแก อย่ามาทำเป็นคนดีนักเลย”
สายมุกอึ้งๆ
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”
ดวงหันไปบอกสายมุก
“เรื่องนี้ให้ผมเคลียร์เองดีกว่า”
สายมุกถอนหายใจ ไม่อยากเข้าไปยุ่ง
“เงินที่จะไปต่างประเทศ เดี๋ยวผมจะหามาให้ครับ”
ดารารีบบอก
“ขอพ๊อคเก็ตมันนี่ด้วยนะ”
สายมุกโวยทันที
“ไม่มากไปหน่อยเหรอ ดวงเขาจะไปหาที่ไหนมาให้”
ดวงอึกอัก ประเวทเสียงแข็งใส่
“หวยก็ตั้งหลายร้อยล้าน ให้พ่อแม่ใช้แค่นี้มัน...เอามาล้านนึง”
สายมุกสวนขึ้น
“แปดพัน เต็มที่ให้ได้เท่านั้น”
ดวงอึ้ง
“คุณ...”
สายมุกถามเสียงแข็ง
“จะเอามั้ย...”
ดาราเบ้หน้า
“แปดพัน จะให้ฉันไปช๊อบเกาลัดที่เยาวราชเหรอ”
ประเวทไม่พอใจสายมุก
“นี่ทำไมลูกปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้มาวุ่นวาย”
สายมุกไม่สนถามเสียงแข็ง
“จะเอามั้ย ถ้าไม่เอา ก็ไม่ได้อะไร นอกจากแค่พาไปโรงพยาบาล”
ดวงหน้าเสีย
“คุณ...ผมขอร้องล่ะ”
สายมุกเข้ามาจูงมือดวง จะพาออกไป
“ถ้างั้นไปกันเถอะ”
ดารารีบบอก
“ห้าแสนก็ได้”
สายมุกต่อรอง
“สองแสน”
ประเวทสวนขึ้น
“สองแสนห้า”
สายมุกต่ออีก
“แสนนึง”
ดาราพยักหน้า
“ตกลง”
ประเวทกับดาราดีใจ คิดว่าตนได้เพิ่ม สายมุกมองหน้าดวง
“เห็นมะ...”
ดวงตัดบท
“ผมว่าตอนนี้ไปโรงพยาบาลกันก่อนไม่ดีกว่าเหรอ”
ประเวทรีบแย้ง
“ไปธนาคารก่อนดีกว่า”
สายมุกมองอย่างสมเพช
“สภาพนี้ก็ห่วงแต่เงิน ไม่อยากจะเชื่อ”
“ผมขอคุยกับคุณข้างนอกหน่อย”
สายมุกเดินตามดวงออกไปแต่โดยดี

สายมุกเดินตามดวงมาด้านนอก
“ผมขอล่ะ”
“ฉันก็ขอเหมือนกัน ให้คุณลองคิดดีๆนะ มีคนที่เจ็บตัวคนไหนบ้างที่ห่วงแต่จะไปเอาเงินที่ธนาคาร มากกว่าไปโรงพยาบาล”
“แต่ทุกอย่างที่คุณพูดมันไม่มีหลักฐาน”
“แล้วคิดว่าที่ฉันพูด ไม่ใช่เพราะฉันห่วงคุณหรอกเหรอ”
ดวงนิ่งไป สายมุกมองหน้า
“คุณไปคิดเองก็แล้วกันนะว่าคุณจะเชื่อใคร อย่างน้อย ถ้าคุณจะเสียเงินไปฟรีจริงๆ แสนก็คงดีกว่าล้านนึงแน่ๆ”
“ขอบคุณครับ”
สายมุกมองดวงอย่างเป็นห่วง

แหววเดือดเนื้อร้อนใจที่ดวงหายไป
“ทำไมดวงทำแบบนี้ หายไปไหนทำไมไม่บอกกันบ้าง เห็นเราเป็นอะไร”
ซันค้อน
“ห่วงจังนะ”
“แล้วไม่ห่วงรึไงเพื่อนน่ะ”
“ถ้าฉันหายไปบ้าง...จะเดือดเนื้อร้อนใจแบบนี้มั้ย”
“ก็เห็นตามติดแจ ไม่เห็นหายไปซักที”
“พูดให้กำลังใจกันหน่อยก็ไม่ได้”
“ฉันสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับดวงยังไงก็ไม่รู้”
“ไม่หรอกน่า ไอ้ดวงมันเป็นคนดี ไม่มีใครทำอะไรมันได้หรอก”
แหววห่วงดวง ซันมองแอบหมั่นไส้

ดวงเดินกลับเข้ามาพร้อมสายมุก ประเวทและดาราต่างก็ลุ้นว่าดวงจะเอายังไง
“ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะ...ให้เงินพ่อกับแม่แสนนึง เป็นค่าไปต่างประเทศก็แล้วกันครับ”
ดารากับประเวทดีใจออกนอกหน้า สายมุกไม่ค่อยพอใจนัก
ดวงนั่งกลุ้มใจ สายมุกเดินตามไม่ห่าง

“ไปบอกพ่อกับแม่เธอว่าจะให้เงินเขาแบบนั้น แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปให้ เงินที่ถูกหวยเหรอ”
“อาจจะไปกู้...”
“กู้นอกระบบเหรอ อย่าเชียวนะ ปัญหาตามมาไม่รู้จบ...หรือจะลองยืมแม่ฉันมั้ยล่ะ”
“อย่าดีกว่า หนี้เก่าผมยังใช้ไม่หมดเลย แล้วยังมาอาศัยอยู่ที่บ้านอีก...ไม่ดีหรอก”
“อยากให้พ่อแม่คุณมาเห็นหน้าคุณตอนนี้จังเลย ว่าเครียดแค่ไหน พวกเขาเคยสนใจอะไรบ้างมั้ย”
ดวงถอนใจกลุ้ม สายมุกมองเห็นใจ

สายมุกเปิดลิ้นชักเก็บของเธอหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเปิดดู ตัดสินใจบางอย่าง แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สายมุกรับ เป็นหนูดีโทรมา
“แกโทรมาพอดี กำลังมีเรื่องปรึกษา”
“เรื่องผู้ชายเหรอ”
“เปล่า...เรื่องมนุษย์โลก คนเราจะไว้ใจกันได้แค่ไหนนะแก”
“แกจะไปรู้ใจเขาได้ไงล่ะ”
“นั่นสิ”
“คนเรานะ บางทีเขาไม่ยอมแสดงความรู้สึกออกมาหรอก แกต้องลองใจ”
“ยังไง...”
สายมุกนิ่งฟัง

ดวงกำลังจะเดินออกจากบ้านไปทำงาน สายมุกถือสมุดบัญชีวิ่งไปหา จับมือเขาเรียกไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ดวงรู้สึกถึงมือที่สายมุกจับ เขาแอบยิ้ม
“นี่คุณ...ฉันว่าเรื่องเงินน่ะ คุณ...”
ยังไม่ทันที่สายมุกจะพูดจบ โอมกับนักเลงก็เข้ามาขัดจังหวะพอดี
“สวัสดีน้องสายมุก”
สายมุกปล่อยมือ ดวงรู้สึกได้กับการกระทำของสายมุก โอมมองดวงอัดอั้นความแค้นไว้ในใจ
“สวัสดีค่ะ เป็นไงมาไงคะเนี่ย”
“ผมว่าการที่ผมมาน่ะ ไม่น่าแปลกใจหรอกนะครับ แต่...” โอมมองที่ดวง “การที่คนจรจัดในตลาดมาอยู่ที่นี่ นั่นสิเรื่องแปลก”
“แม่เขาเป็นคนอยากให้ดวงย้ายมาอยู่ที่นี่น่ะค่ะ”
“เหรอครับ คุณแม่คงอยากทำทานน่ะสิ”
ดวงเบื่อที่ต้องมายืนให้โอมด่ากระทบ
“ผมขอตัวไปทำงานในตลาดก่อนดีกว่า”
“อ้าว...จะรีบไปไหนเล่า เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”
สายมุกสงสัย
“มีเรื่องอะไรต้องคุยกันด้วยเหรอ”
“แหม...ก็มีคนย้ายมาอยู่บ้านสายมุก ก็คงต้องทักทายกันหน่อยละมั้ง”
“ผมต้องรีบไปทำงานจริงๆครับ”
ดวงจะไป สายมุกเรียกไว้
“เดี๋ยวสิ...”
โอมขัดขึ้นมาอีก
“ผมอยากไปเลือกของขวัญให้คุณแม่สายมุกหน่อยน่ะครับ”
“ของขวัญให้แม่...เนื่องในโอกาสอะไรคะ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่อยากจะขอบคุณที่แม่ของสายมุกดีกับผมมาตลอด”
“แต่...”
“นะครับ...ผมไม่รู้จริงๆ ว่าแม่สายมุกชอบอะไร”
สายมุกนิ่งคิด ชำเลืองมองดวง
“ก็ได้ค่ะ”
โอมประหลาดใจ
“หา...ไปจริงเหรอ”
สายมุกพยักหน้าชำเลืองมองดวง แอบดูอาการเขา
“มีใครแนะนำให้ไปกับผมรึเปล่าครับ”
สายมุกรำพึง
“ยายหนูดี”
โอมชะงัก
“หา...”
สายมุกรีบแก้
“เปล่าค่ะ ไม่มีใครแนะนำอะไรทั้งนั้น ไปกันเถอะค่ะ”
โอมส่งยิ้มเยาะดวง โอบไหล่สายมุกพาออกไป สายมุกมองดวง ใจอยากอยู่กับดวงมากกว่า ส่วนดวงก็ได้แต่มองสายมุกออกไปกับโอมอย่างเจ็บปวด

ที่ตลาด...นักเลงเดินผ่านที่มุมนอนของดวง เห็นแล้วก็หมั่นไส้ขึ้นมา
“ป่านนี้คงเห็นสภาพพ่อแม่ตัวเองแล้วสิ กวนตีนดีนัก”
นักเลงถีบข้าวของที่เหลืออยู่กระเด็น แหววเห็น เดินรี่เข้ามา

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 19 วันที่ 17 ต.ค. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th