อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 12 วันที่ 4 ต.ค. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 12 วันที่ 4 ต.ค. 55 

  อั้มวิ่งเข้ามาถึง
       “ขอโทษนะคะ”
       สายมุกยกเท้ายันโครมออกไป อั้มกระเด็นหงายหลังกระแทกพื้น...แอ่ก...แน่นิ่งไป ทุกคนตกใจ หันมามองสายมุกเหวอๆ อาซ้งอึ้ง
       “โอ้โห แร๊ง!”
     
       คนมามุงดู อั้มที่นอนแน่นิ่งยังไม่ฟื้นอยู่บนแผงเปล่าด้านหนึ่ง เจ๊แต๋วกำลังให้ดมยา สายมุกหน้าเสีย
       “ขอโทษนะจ้ะ ขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ”
       อาซ้งหันมาบอก
       “ไม่เป็นไร เขาเรียกว่าป้องกันตัว”
       เจ๊แต๋วประชด
       “ป้องกันหนักเหมือนกันน่ะ เสียงดังอั่กเลยอ่ะ”
       ลั้นลาพึมพำเบาๆ
       “ดีนะไม่ใช่คิวเรา...” ลั้นลามองอั้มแล้วร้องขึ้น “ฟื้นแล้วๆ”
       อั้มลุกขึ้นมานั่ง ตาลอยๆ หน้าเพ้อๆ
       “ทำไมมันมืดอย่างนี้...ใครดับไฟ”
       ทุกคนอึ้ง!
       “หือ”
       อั้มชี้ไปบนท้องฟ้า
       “นั่นทางช้างเผือกใช่ไหม...โกโบริ”
       ทุกคนสะดุ้ง
       “ฮึ่ย!”
       เจ๊แต๋วฟาดเปรี้ยง
     
       “ไม่ใช่คู่กรรม!”
      อั้มสะดุ้งเฮือก รู้สึกตัวเต็มที่แล้ว...มองลั้นลา
       “แอร๊ย! จำได้แล้ว แก...แก ตบฉัน...ใช่แล้ว...แกตบฉัน!”
       ลั้นลาชี้ไปที่สายมุก
       “แต่นางคุณหนูสายมุกถีบแกจนสลบ”
       อาซ้งขัดขึ้น
       “เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก เขาทำไปเพราะตกใจ อยู่ๆ แกก็พุ่งเข้าไปหาเขา เขาเลยต้องป้องกันตัว”
       เจ๊แต๋วตัดบท
       “เอาเถอะๆ เอาเป็นว่าไม่ตั้งใจก็จบๆ กันไป ถือซะว่ามันมาตบกันขวางทางตีนเอง แยกย้ายๆๆ ทำมาหากินเว้ย”
       ลั้นลากระซิบกับอั้ม
       “นางคุณหนูนั่น มันร้ายกว่าที่เราคิด”
     
       ดารากับประเวทถูกย้ายออกมามัดไว้ด้านหน้าโกดัง เจ้าหนี้ดูนาฬิกา
       “ทำไมมันยังไม่มาวะ”
       “อ่ะ ลืมอีกแล้ว นาฬิกาพี่มันไม่ตรง ต้องหักออกห้านาที”
       ดาราหันมาบอก
       “ไม่ต้องกลัวหรอก พวกแกไม่รอเก้อแน่นอน ยังไงลูกชายฉันก็ต้องมา เพราะว่าเขาเป็นลูกกตัญญูรู้บุญคุณพ่อแม่”
       ประเวทกระซิบ
       “แต่เราไม่เคยมีบุญคุณกับมันนะ”
       ดารากระซิบตอบเบาๆ
       “เอาเถอะน่า ยังไงมันก็ต้องมา”
       ทันใดนั้นเสียงซาเล้งดังมา...ทุกคนหันไปมอง ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้น
       “มาแล้วพี่ โห...มาหรูด้วยอ้ะ เฮะๆ”
       ลูกน้องมองเหยียด
       “ดูจากรถยนต์ที่ขับแล้ว แน่ใจเหรอว่ามันจะมีเงินค่าไถ่ เฮะๆ”
       เจ้าหนี้ยิ้มเหี้ยม
       “ถ้าไม่มี...พ่อแม่พวกมันก็ไม่รอด ง่ายๆ กู๊ดบาย จบ”
     
       ซันจอดซาเล้ง ดวงลงไป
       “แกรออยู่ตรงนี้แหละ มันให้ฉันเข้าไปคนเดียว”
       “ได้...มีอะไรส่งสัญญาณ ฉันจะรีบเข้าไปช่วย”
       ดวงเข้าไปพร้อมถุงใส่เงิน...เจ้าหนี้กับลูกน้องเต๊ะท่ารอเต็มที่ ดวงเข้ามาเจ้าหนี้ยิ้มหยัน
       “คิดว่าจะไม่มา”
       ประเวทสวนขึ้น
       “ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นลูกกตัญญู ยังไงก็ต้องมา”
       “อย่ามัวพูดอยู่เลย” ดวงส่งเงิน “ส่งตัวพ่อแม่ฉันมา แล้วเอาเงินไป”
       “เฮ่ย ของอย่างนี้มันต้องยื่นหมูยื่นแมว เอาเงินค่าไถ่มานับก่อนว่าครบรึเปล่า แล้วถึงจะปล่อยตัวประกัน”
       “งั้นก็เอาไป”
       ดวงส่งให้ เจ้าหนี้รับมาแล้วส่งให้ลูกน้อง
       “พวกมึงเอาไปนับ”
       “ได้เลยพี่”
       ลูกน้องเปิดถุงเอาเงินออกมานับ
       “ครบพี่”
       “โอเค ปล่อยตัวประกัน”
       ลูกน้องปล่อยดารากับประเวท ดารารีบวิ่งเข้าไปกอดดวง
       “ดวงลูกแม่”
       ประเวทวิ่งมากอดบ้าง
       “ลูกชายพ่อ”
       ดวงถูกพ่อแม่รุมกอดอึ้งๆ งงๆ ทำอะไรไม่ถูก เจ้าหนี้ตะโกนยอกดารากับประเวท
       “เฮ้ย...เงินหมดเมื่อไหร่ มายืมใหม่ได้นะ ถือว่าเป็นลูกค้าเก่า”
       ลูกน้องคนหนึ่งขัดขึ้น
       “เฮ่ย...พี่ เดี๋ยวมันก็เบี้ยวเอาอีกหรอก ไปชวนมันทำไม”
       “กูรู้! กูแค่ชวนตามมารยาท ฮึ่ย! ไปเว้ย!”
       พวกเจ้าหนี้ออกไป ดาราหน้าเศร้า
       “นี่ถ้าไม่ได้ลูกช่วยไว้ มันเอาแม่ตายแน่ๆ”
       ประเวทยิ้มให้ดวง
       “ดีนะที่แกมีเงินมาช่วยพ่อแม่ โชคดีจริงๆ”
       ดารากับประเวทชื่นมื่นมาก ดวงเครียดเมื่อนึกถึงเงินที่ใช้ไป
     
       ประเวทกับดาราล้างหน้าล้างตาดี๊ด๊ากันใหญ่อยู่ที่ก๊อกน้ำด้านหลังตลาด
       “รอดแล้วโว้ย”
       “ไม่เคยรู้สึกโล่งอย่างนี้มานานแล้ว จบ...พอกันทีไอ้หนี้นรก ในที่สุดเราก็ไม่มีหนี้แล้ว”
       “เป็นอิสระแล้วโว้ย ยังงี้มันต้องฉลอง กินไรดี หมูกระทะไหม”
       ดารายิ้มกริ่ม
       “มันต้องขึ้นเหลาถึงจะถูก”
       ประเวทชะงัก
       “จะดีเหรอ เดี๋ยวทำตัวไม่ถูกนะ”
       “จะไปยากตรงไหน ก็แค่ทำตัวรวยๆ ไว้ก็เท่านั้นเอง”
       ทันใดนั้นเสียงซันดังขึ้น
       “หยุดเถอะครับ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”
       ประเวทกับดาราชะงักหันมามอง
       “อ้าว…”
       ซันกับแหววเดินเข้ามา
       “อย่าให้ไอ้ดวงรู้สึกผิดมากไปกว่านี้เลยครับ แล้วก็เลิกซื้อข้าวของอะไรได้แล้ว ไอ้ที่ซื้อมาแล้วเดี๋ยวผมจะเอาซาเล้งเข้าไปขนมาคืนร้านเขา”
       ดาราโวยทันที
       “ได้ยังไง ซื้อมาแล้วเอาไปคืน อายเขาตาย”
       แหววจ้องหน้า
       “ถ้าจะอาย ก็ควรจะอายเพราะใช้เงินคนอื่น ไม่ใช่เงินตัวเอง”
       ดาราไม่พอใจ
       “ไม่ต้องมายุ่ง นี่มันเรื่องในครอบครัว ฉันจะเคลียร์กับลูกชายฉันเอง”
       “มันคงไม่มีเวลาเคลียร์หรอกค่ะ”
       ดารากับประเวทงงๆ
     
       โรงน้ำแข็ง...บรรยากาศวุ่นวาย เจ้าของมือเป็นระวิงหันหลังไปเก็บเงิน เสียงคนเดินเข้ามาในร้าน เจ้าของถามโดยไม่ได้หันไปมอง
       “เอาอะไร เอาเท่าไหร่”
       “ผมไม่ได้มาซื้อหรอกครับ”
       “อ้าว” เจ้าของหันมามอง “แล้วมาทำไมวะ”
       ดวงยกมือไหว้
       “ผมจะมาของานทำ”
       “จะทำงาน” เจ้าของมองหน้าแล้วคุ้นๆ “เดี๋ยวๆ ลื้อไม่ใช่ไอ้คนที่ถูกหวยเหรอ...หรือว่า ลื้อจะมาสืบความลับแล้วหักหลังอั๊ว เปิดโรงน้ำแข็งแข่งกับอั๊วรึเปล่า”
       “ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่จะมาของานทำจริงๆ”
     
       ในร้านติ่มซำ...เจ๊ติ่มเจ้าของร้านกำลังตกลงกับดวง
       “ร้านเปิดตั้งแต่หกโมงเย็นถึงหกโมงเช้า ตอนนี้ขาดคนรอบดึกเที่ยงคืนถึงหกโมงเช้า จะทำไหม”
       “ทำครับ ช่วงไหนก็ทำครับ”
     
       ที่อู่ตุ๊กตุ๊ก...ดวงทดลองขับตุ๊กตุ๊กให้ดู...สะบัดเลี้ยวสวยงามใส่ เฮียเจ้าของอู่พอใจ
       “โอเค! ลื้อขับได้จริง อั๊วให้ลื้อขับ”
       ดวงยกมือไหว้
       “ขอบคุณครับเฮียตุ๊ก”
     
       ที่ร้านกาแฟลั้นลา...ลั้นลาแอบฟังดวงกับอาซันคุยกัน
       “จะบ้าเรอะ งานเยอะแยะขนาดนั้นจะเอาเวลาไหนไปทำ ไหนยังจะงานที่ตลาดอีก ฉันว่ามันมากเกินไปว่ะ”
       “แต่ถ้าอยากได้เงิน ยังไงก็ต้องทำ”
       ซันถอนใจ
       “เฮ้อ...นี่ตกลงแกจะหาเงินมาคืนลุงล็อตให้ได้จริงๆใช่ไหม”
       “ใช่”
       “ถึงแม้แกจะไม่รู้ว่าลุงแก่นั่นจะกลับมาเอาคืนรึเปล่า หรือว่าบางทีแกอาจจะลืมไปแล้วหรือว่า...”
       ดวงขัดขึ้น
       “เอาเหอะๆ ไม่ต้องหรืออะไรทั้งนั้น ยังไงฉันก็จะทำ”
       “ถ้าแกยืนยันอย่างนั้น เอ้า...ในฐานนะเพื่อนรัก ฉันจะช่วยแกเองงานที่ตลาดฉันทำแทนให้ แกจะได้เอาร่างไปทำงาน ตกลงตามนี้”
       ดวงยิ้มให้เพื่อนอย่างซึ้งในน้ำใจ
       “ขอบใจมาก แกเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆ ว่ะ...งั้น ได้เวลาแล้ว ฉันไปก่อนนะ”
     
       “ไปเหอะ ไปทำให้พอ อยากทำอะไรทำเลย...เอาเลย”
         ดวงลุกออกไป ซันมองตามไปแล้วถอนใจเฮือกใหญ่
      
     
       “ไอ้ดวงเอ้ย ไอ้ดวง...เมื่อไหร่ฉันจะได้เห็นแกมีความสุขกับเขาซะทีวะ”
       ลั้นลาเข้ามาเลียบๆ เคียงๆ
       “มีไรกันเหรอ”
       “เรื่องส่วนตัวของผู้ชายน่ะ นี่ตังค์ค่ากาแฟ”
       ซันวางเงินไว้แล้วลุกไป ลั้นลามองตามไปด้วยความสงสัย
       “ต้องมีความลับอะไรแน่ๆเลย”
       อั้มเข้ามาสอด
       “เขาคงไม่อยากให้ฉันเสียหาย”
       “เรื่องอะไร”
       “เรื่องที่เราได้เสียกันเมื่อคืน”
       “โห...ฝันค้าง...ฝันค้างอย่างนี้ต้องปลุก”
       ลั้นลาถีบอั้มกระเด็นไป
       “แอร๊ย!”
       ลั้นลาตะโกนถามตามไป
       “ตื่นมั๊ย เอาอีกมั๊ย”
       อั้มตะโกนกลับมา
       “ตื่นแล้ว!”
     
       สายมุกชื่นชมกล่องข้าวที่ทำเสร็จ กำลังจะออกจากบ้าน เจอแม่ดักรออยู่
       “จะไปไหน”
       “ไปหาเพื่อนค่ะ”
       “เพื่อนที่ไหน” คุณนายสร้อยเพชรจับผิด มองถุง “แล้วนั่นอะไร”
       “อาหารที่มุกทำค่ะ”
       “จะเอาไปให้ใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
       “ก็บอกว่าเพื่อนไงคะ แต่ถ้าคุณแม่อยากทาน ได้ค่ะ มุกไม่เอาไปก็ได้ คุณแม่จะทานเลยรึเปล่าคะ มุกจะได้จัดใส่จานให้”
       “โอ๊ะๆ ไม่ได้ ฉันกินอะไรไม่ได้” คุณนายสร้อยเพชรแกล้งทำเป็นเสียงแหบ “เจ็บคอ สงสัยคออักเสบ”
       สายมุกแอบยิ้ม คุณนายสร้อยเพชร รีบบอก
       “จะเอาไปให้ใครกินก็รีบไปสิ”
       “ค่ะ...งั้น มุกไปก่อนนะคะ”
       สายมุกออกไป...คุณนายสร้อยเพชร มองตามไปอย่างสงสัย
       “เอาไปให้ใครกัน...”
     
       ดารากับประเวทมาเช็คอินโรงแรม...เปิดประตูเข้ามาหน้าตาสดชื่น
       “ใช่เลย...ใช่...ใช่มากๆ ระดับเรามันต้องแบบนี้ จะให้ไปนอนกลางตลาดสดมันทำไม่ได้ ทำไม่เป็น”
       ประเวทกังวล
       “ไอ้ดวงมันจะยอมจ่ายเหรอ มันเพิ่งห้ามเราไปเองนะ”

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 12 วันที่ 4 ต.ค. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th