อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 21 วันที่ 20 ต.ค. 55
“อย่าไปแหงนมองเครื่องบินเลยวะ”“ใครจะไปรู้...ทำเค้กมาให้แกแบบเนี้ย แปลว่าเขาใส่ใจเว้ย คนเราใส่ใจเฉพาะคนที่แคร์เท่านั้น มีลุ้นนะเว้ย เครื่องบินอาจจอดเติมน้ำมันอยู่ก็ได้”
ดวงเขินๆ
“พูดไปเรื่อยน่า”
ดวงพยายามดึงตัวเองไม่ให้ฝันต่อ
ลั้นลากับแหววนั่งคุยกันอยู่ในร้าน
“นี่เจ๊ เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราคิดกับใครแค่เพื่อนหรือมากกว่านั้น”
“ไม่เห็นจะยาก ก็ดูสิว่าเธอใส่ใจเขาแค่ไหน”
“แค่ไหนเรียกว่ามากกว่าปกติ”
“ถ้าเธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับเขาได้ทุกอย่าง นั่นแหละใส่ใจมากกว่าปกติ”
“ยกตัวอย่างชัดกว่านี้อีกหน่อยได้มะ”
“คนที่แกสงสัย แกรู้มั้ยว่าเขาชอบกินอะไร”
แหววตอบทันที
“คะน้าปลาเค็ม”
“ชอบกินน้ำอะไร”
“กาแฟลาเต้”
“เมื่อวานเขาใส่เสื้อสีอะไร”
“ดำ”
“ถุงเท้าล่ะ”
“ไม่ใส่อ่ะ”
ลั้นลามองนิ่ง แหววเริ่มรู้ตัว เธอตกใจกับหัวใจตัวเองเหมือนกัน
ดวงดูแลต้นไม้อย่างทะนุถนอม แล้วหยิบสมุดขึ้นมาวาดรูปดอกไม้เพลินจนไม่ทันสังเกตว่าหนูดีเดินเข้ามาในบ้าน มาแอบดูภาพที่เขาวาด
“วาดรูปเก่งจังเลยค่ะ”
ดวงสะดุ้งตกใจ
“ขอโทษทีค่ะ เข้ามาโดยไม่ได้บอก ฉันชื่อหนูดีนะคะ เป็นเพื่อนสายมุก”
“ครับ มาหาคุณสายมุกเหรอครับ”
“ค่ะ แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณที่นี่”
“ผมเพิ่งมาช่วยงานที่นี่ได้ไม่กี่วันน่ะครับ”
“คุณวาดรูปเก่งจังเลยนะคะ”
“ผมก็วาดไปมั่วๆน่ะครับ ไม่ได้เรียนหรืออะไรมาหรอก แค่คลายเครียด”
“โอ้โห...ขนาดไม่ได้เรียนนะคะเนี่ย ยังวาดดีกว่าหนูดีที่เรียนมาซะอีก แบบนี้เขาเรียกว่าพรสวรรค์ชัดๆ”
“คุณหนูดีเรียนวาดรูปมาเหรอครับ”
“ค่ะ...แต่ไม่เก่งหรอก สงสัยต้องมาให้คุณสอนให้ซะแล้ว”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมไม่เก่งจริงๆ”
“สมุดนั่น...เอาไว้วาดรูปเหรอ”
“ครับ”
“ขอดูบ้างได้มั้ย”
“เอ่อ...”
“เข้าใจแล้วค่ะ ความลับใช่มั้ย”
ดวงยิ้มๆ
“เดี๋ยวผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
“ตามสบายค่ะ”
ดวงเดินออกไป หนูดีมองตามยิ้มๆ
สายมุกอ่านนิตยสารอยู่ในห้องรับแขก หนูดีเดินเข้ามา
“มาเร็วจังหนูดี”
“นี่มุก พ่อศิลปินคนนั้นเขาทำงานอะไรน่ะ”
สายมุกงงๆ
“ศิลปิน”
“ก็ศิลปินที่เพิ่งมาอยู่บ้านเธอไง ผู้ชายคนที่ชอบวาดรูปน่ะ”
สายมุกไม่เข้าใจ
“ไม่มี...”
“มีสิ...เมื่อกี้ฉันผ่านสนามหน้าบ้าน เขาวาดรูปอยู่ สูงประมาณนี้” หนูดีทำมือ “หน้าตาใช้ได้เลย เขายังบอกเลยว่าเพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่วัน”
“อ๋อ ถ้างั้นคงเป็นดวงละมั้ง”
“ชื่อดวงเหรอ...เขาดูเท่ดีนะ”
“อะไร เพิ่งรู้จักเขาก็เอ่ยปากชมเลย ไม่มากไปหน่อยเหรอ”
หนูดีอมยิ้ม สายมุกมองไม่ค่อยพอใจนัก
ลั้นลาเดินมาที่ร้านของอั้ม เวลานี้ท้องของอั้มโตขึ้นทุกวัน จนเป็นที่เข้าใจของทุกคนว่าเธอท้อง
“เอาอะไรยะ” อั้มหันมาถาม
“ฉันของคิดก่อน”
“ของก็มีขายอยู่แค่นี้ ยังจะคิดอะไรนักหนา”
“มาถึงก็รีบไล่ลูกค้าเลยนะยะ”
“ก็ตัวหล่อนน่ะ ใหญ่คับหน้าร้านไปหมด คนอื่นเขาจะมาซื้อของได้ยังไง”
“โถ อีไม้เสียบผี”
อั้มฉุนกึก
“หล่อนน่ะดีนักนี่ อีนมสามเต้า”
“เอ๊านี่...ใครจะเหมือนแกที่ท้องมาเป็นปีแต่ไม่คลอด ท้องมานชัดๆ”
“อย่ามาว่าลูกฉันเป็นมานนะ”
“ถ้าไม่ใช่แล้วเพราะอะไร ควายมันยังไม่ท้องนานขนาดนี้เลย”
“เลิกพูดมากซักที จะซื้ออะไรก็รีบซื้อไปซะ”
“เอาผักเสี้ยนถุงนึง ฉันจะเอาไปจิ้มน้ำพริก”
อั้มยื่นให้
“ก็แค่นี้”
ลั้นลาเอากาแฟตั้งแทนเงิน อั้มหยิบมาดู
“นี่มันอะไรเนี่ย”
“เงินน่ะฉันเก็บไว้ใช้ เอากาแฟมาแลก เวลานั่งขายของจะได้ไม่ง่วง”
ลั้นลาพูดจบก็สะบัดตูดหนีไปทันที ทำอั้มงง
“อ้าวอีนี่ ฉันไม่อยากกิน ฉันไม่ง่วง”
ลั้นลาไม่รอฟังคำตอบ เดินหนีไป
“อีลั้นลานะ อีลั้นลา”
อั้มหยิบกาแฟมาดม แล้วก็ซดเข้าปาก
“ก็ไม่ขี้เหร่นะ”
อั้มกินไปได้พักเดียวก็เริ่มปวดท้องขึ้น
“โอย...โอย ทำไมอยู่ๆก็ปวดท้องขึ้นมานะ โอย”
ลั้นลาเพิ่งเดินเข้าร้านกาแฟไม่ทันไร ต๋อยก็วิ่งหน้าตื่นผ่านไปที่ร้านเจ๊เฉียด
“เจ๊ๆ แย่แล้ว”
“อะไรยะ”
“ก็นางอั้มน่ะ มันปวดท้อง”
เจ๊เฉียดรีบบอก
“ฉันไม่ให้มันยืมห้องน้ำหรอกนะ”
“ไม่ใช่ มันจะคลอดลูก”
“ห๊า”
ลั้นลาหน้าตื่น วิ่งตามมาว่าเรื่องอะไรกัน
ที่โรงพยาบาล อั้มนอนลืมตาเห็นภายในห้องก็งงๆว่าเกิดอะไรขึ้น นึกขึ้นได้ว่าลูกก็เอามือลูบท้องปรากฏว่าท้องแบนลงแล้วอั้มตกใจ
“ลูก...ลูกฉันอยู่ไหน”
อั้มมองหา เจ๊เฉียดที่เผลอหลับอยู่ตกใจวิ่งเข้ามาดู
“อั้มเป็นไงบ้าง”
“เจ๊...ลูกฉันน่ารักมั๊ย...พามาให้ฉันดูหน่อยสิ”
เจ๊เฉียดหน้าสลดลงทันที อั้มใจเสีย
“อะไรเจ๊ เกิดอะไรขึ้น ลูกฉันเป็นอะไร”
เจ๊เฉียดอึกอักไม่รู้จะอธิบายยังไง
“เอ่อ...เอ่อ...คือ”
หมอเข้ามาพอดี
“เป็นไงดีขึ้นมั๊ยครับ”
อั้มรีบถาม
“หมอ...หมอผ่าท้องฉันแล้วเอาลูกฉันไปไว้ไหนฉันอยากเห็นหน้าลูก”
หมองง
“...เอ่อ...ผมว่าอาจจะมีการเข้าใจผิดนะครับ”
อั้มมองหน้าหมออย่างไม่เข้าใจ
“เข้าใจผิดเรื่องอะไรหมอ”
“คือ คุณไม่ได้ท้องหรอกครับ”
อั้มไม่เชื่อ
“ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...ฉันท้อง” อั้มหันไปหาเจ๊เฉียด “ใช่มั๊ยเจ๊ แล้วหมอมาว่าฉันไม่ได้ท้องได้ไง ท้องฉันใหญ่ด้วยจริงมั๊ยเจ๊”
เจ๊เฉียดพยักหน้าตอบแบบอึกอัก หมออธิบาย
“ที่ท้องใหญ่เพราะว่าคุณเป็นโรคท้องมานน่ะครับ”
อั้มตกตะลึงที่หมอบอกหูอื้ออึงไปชั่วขณะ
“คุณมีน้ำในช่องท้องเยอะมาก หมอเจาะออกให้แล้วนะครับ”
อั้มเพ้อด้วยความช๊อค
“ท้องมาน...”
เจ๊เฉียดเข้ามาปลอบ
“ใจเย็นๆนะอั้ม...”
“ทำใจให้สบายพักผ่อนก่อนนะครับเดี๋ยวพยาบาลจะเอายามาให้นะครับ หมอขอตัวก่อน”
หมอออกไป อั้มยังอึ้งอยู่ไม่อยากเชื่อว่าเรื่องจริง อั้มตาลอยๆ
“ฉันฝันไปใช่มั๊ย ไม่จริงใช่มั๊ย ไม่จริงใช่มั๊ยเจ๊”
เจ๊เฉียดไม่รู้จะช่วยยังไงตบหน้าอั้มเข้าฉาดใหญ่เพื่อให้รู้สึกตัว อั้มหน้าคว่ำไปลุกมาจับหน้าเชื่อว่าไม่ได้ฝันแล้วหันมองหน้าเจ๊เฉียด
“นี่เรื่องจริงเหรอเจ๊”
เจ๊เฉียดพยักหน้า อั้มอยากกรี๊ดแต่เสียงไม่ออก
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ้าก!”
สายมุกอยู่ในครัวกำลังจัดแจงเอาเค้กให้หนูดีชิม
“อ๊ะนี่ เธอลองชิมฝีมือฉันหน่อยสิ”
หนูดีรับมาชิม พอเอาเข้าปากแล้วก็สีหน้าไม่ดี
“เป็นไง อร่อยใช่มั้ย ขนาดเพิ่งทำครั้งแรกนะเนี่ย”
“มุก...พูดตรงๆนะ ไม่รอดเลย”
“อะไร ขนาดนั้นเลยเหรอ”
หนูดีพยักหน้ารับ
“ก็ดวงยังบอกว่าอร่อยอยู่เลยนี่”
“ลิ้นเขามีปัญหารึเปล่า”
สายมุกหน้าสลด
“นี่หลอกให้เราดีใจเหรอเนี่ย”
หนูดีแปลกใจ
“ดวง...คือพ่อศิลปินที่มาอยู่บ้านเธอนั่นน่ะเหรอ”
สายมุกพยักหน้าไม่เต็มใจนัก หนูดีมองหน้าเพื่อน
“เขาทำงานที่ไหนน่ะ”
“ในตลาด”
“พาฉันไปดูหน่อยสิ”
“เฮ้ย...หนูดี อะไรของเธอเนี่ย”
“อย่าเพิ่งคิดมากสิ ฉันก็แค่อยากรู้จักเขาแค่นั้นเอง ไม่ได้จะอะไรซักหน่อย”
“เขางานยุ่ง ไม่มีเวลามาคุยด้วยหรอก”
“แค่ไปดูเฉยๆก็ได้”
“ตลาดร้อนจะตายตอนนี้ ไปทำไม”
“หรือว่าเธอหวง”
“ไม่ได้หวง ฉันจะไปหวงนายนั่นทำไม”
“ไม่หวง ก็พาไปหน่อย”
สายมุกไม่พอใจนัก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
ที่ศาลต้นไทร...ควันธูปลอยโขมง อั้มจุดธูปไหว้ศาลหน้าเศร้า อั้มมองดูศาลตรงหน้าก่อนจะอธิฐาน
“ท่านเจ้าคะ ลูกช้างไม่รู้ว่าลูกช้างทำบาปทำกรรมอะไรไว้ ท้องที่ลูกช้างอุ้มมาเป็นปี ถึงได้กลับแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นน้ำไปได้ ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงและถ้าลูกช้างยังพอจะมีบุญเหลืออยู่บ้างลูกช้างขอลูกที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆไว้อุ้มชูบ้างนะเจ้าคะ”
ทันใดนั้นมี ลมพัดแรงน่าเกรงขาม เสียงหัวเราะ คิกคักของเด็กดังมา อั้มชะงัก ก่อนจะตัดสินใจเดินตามเสียงไปที่หลังต้นไทรเห็นอะไรบางอย่างก็ตกใจ เพราะภาพที่เห็นคือ เด็กอ้วน 2 คนสภาพมอมเมม นอนหลับละเมอหัวเราะคิกคักกันอยู่
“คุณพระ...เด็ก...”
อั้มมองเด็กมองหาว่ามีใครอยู่บ้าง
“เด็กอะไรทำไมมานอนอยู่ที่นี่ได้วะ หรือว่าจะเป็น ผ...ผ...ผี”
อั้มแอบกลัว แต่ก็อยากรู้แกล้งเอากิ่งไม้เศษหินโยนใส่จนเด็กแฝด 2 คนงัวเงียตื่นขึ้นมา เด็กหันมาเจออั้มก็ตกใจ สองพี่น้องถอยหลังหนี อั้มเห็นเด็กกลัวเลยเดินเข้ามาหา
“หนูจ๊ะ...ฉันคนจ้ะไม่กัดไม่ทำร้ายหนูหรอกนะจ๊ะ”
แฝดมองหน้ากัน
“พ่อแม่ไปไหนล่ะจ๊ะ ทำไมมานอนอยู่แถวนี้”
แฝดมองหน้ากันแล้วเบะปากจะร้องไห้ อั้มตกใจ
“โอ๊ะไม่เอาอย่าร้อง...ฉันถามเฉยๆ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรนะ”
แฝดพี่ยื่นกระดาษจดหมายให้ อั้มรับมาอ่าน
“ผมเป็นพ่อของเด็ก ผมไม่อาจจะเลี้ยงดูเด็กสองคนนี้ได้เพราะความยากจนอย่างแสนสาหัส ถ้าคุณมีจิตใจเมตตาต่อเด็กน้อยทั้งสองคนได้โปรดรับเด็กทั้งสองไว้เป็นลูกด้วยเถ่อะ จากพ่อผู้ที่ท้อเหลือเกิน”
อั้มมองหน้าเด็กสองคนที่มองตาละห้อยน่าสงสาร
“โถ...ช่างน่าสารจริง...”
อั้มเข้ามาลูบหัวเด็กทั้งสอง แฝดเข้าคลอเคลีย อั้มคิดถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วยกมือไหว้ท่วมหัว
“สาธุ...ไม่คิดเลยว่าท่านจะประทานลูกมาให้ลูกช้างรวดเร็วทันใจถึงเพียงนี้ ลูกสัญญาจะดูแลเด็กน้อยสองคนอย่างดีที่สุดเจ้าค่ะ”
อั้มหันมากอดเด็กน้อยทั้งสองคน
“ไปอยู่กับแม่นะลูก”
เด็กน้อยทั้งสองกอดอั้มนัวเนียอั้มยิ้มดีใจฝันต่อ
“ทีนี้ใครก็ไม่กล้าหัวเราะเยาะฉันแล้ว เดี๋ยวแม่จะหาพ่อให้เอง”
แฝดทั้งสองร้องออกมาพร้อมกัน
“แม่...”
อั้มอุ้มกระแตงลูกแฝดทั้งสองกลับไปพร้อมกับพูดถึงพ่อไปเรื่อย
“พ่อของลูกอ่ะหน้าตาดีที่สุดในตลาดเลยล่ะ”
อั้มพาเด็กแฝดเดินไป
คุณนายสร้อยเพชรนั่งกดเครื่องคิดเลขคำนวณจดตัวเลขใส่สมุดบัญชี
“มาอยู่อาทิตย์นึง คิดค่าแอร์ ค่าที่นอน คืนละ 2000 รวมแล้วเสียไปราว 14000 ...ตายแล้ว นี่ 14000 แล้วเหรอเนี่ย นี่ขนาดยังไม่ได้คิดค่าเสื่อมของของที่มันมาใช้อีกนะ ฉันยังไม่ได้อะไรกลับคืนมาซักอย่าง ไม่ได้ละ ไม่ได้ละ ฉันเริ่มเจรจาเกี่ยวกับเงินทั้งหลายละ” พะวงเข้ามาเงียบๆ
“เจรจาเรื่องเงินกับใครเหรอคะ”
“ก็นายดวง...ว๊าย แกเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“นายดวงทำไมคะ คุณนายจะทำอะไรนายดวง”
“ไม่มีอะไรนี่ หูแว่วแล้ว”
“แต่ตั้งแต่นายดวงมาอยู่บ้านเรา มันก็ขยันดีนะคะคุณนาย ช่วยดูแลทุกอย่าง ทั้งงานสวน งานครัว”
“แหม...ทำให้แกสบายล่ะสิ”
พะวงยิ้มแหยๆ
“แหะ แหะ รู้ทันไปหมด”
“ฉันไม่สนหรอกนะว่ามันจะดียังไง แต่ถ้ามันเกินเส้นที่ฉันขีดไว้ละก็ ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“เส้นอะไรคะ เรื่องคุณมุกน่ะเหรอ”
“ก็แน่ล่ะสิ ถ้ามันมายุ่งกับยายมุกล่ะก็ ฉันไม่ยอมหรอก คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า”
“แต่คุณนายก็เอาเขาเข้ามาอยู่ใกล้กันเองนะคะ เข้าตำรา ฝากแมวไว้กับปลาย่าง”
“ปลาย่างไว้กับแมว”
“นั่นแหละค่ะ ระวังนะคะ จะควบคุมยาก”
“แกจะพูดให้ฉันระแวงทำไม กลัวฉันมีความสุขรึไง แกนั่นแหละต้องคอยเป็นหูเป็นตาให้ฉัน คอยระวังให้ดีอย่าให้มันมาอะไรกับยายมุก”
“แล้วถ้าทางเราเองไปอะไรกับเขาละคะ”
“บ้า...ยายมุกไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก ไม่มีทาง”
คุณนายสร้อยเพชรแอบกังวลเรื่องสายมุกไม่น้อย
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 21 วันที่ 20 ต.ค. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
