อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 17 วันที่ 12 ต.ค. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 17 วันที่ 12 ต.ค. 55

สายมุกนั่งกินกาแฟรอดวงอยู่ที่ร้านกาแฟลั้นลาดูนาฬิกาสลับกับชะเง้อมอง...ลั้นลามองมาด้วยความรังเกียจมากชงกาแฟไปกัดฟันด่าไป
“สวยเอ๊าะ สวยรวย สวยมีบุคลิก ฮึ่ย! สวยแบบนี้ศัตรูกูชัดๆ”
ดวงกลับมาถึงพอดี สายมุกที่รออยู่ดีใจรีบลุกขึ้น
“นายดวง!”
ดวงเผชิญหน้ากับสายมุก
“คุณมุก”
“ฉันมารอนายตั้งนานแล้ว หิวไหม ถ้าพร้อมเป็นหนูทดลองแล้วก็ไปกันเถอะ”
ดวงยั้งคิดว่าไม่ควร

“เอ้อ...ไปไหนครับ”
“วันนี้ฉันไม่ได้ทำอาหารมา แต่จะพานายไปกินของอร่อยแทน ไปเร็ว”
ดวงอึกอัก
“เอ่อ...แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ นายสัญญาแล้วนะว่าจะเป็นหนูทดลองของฉัน ไป”
สายมุกดึงดวงออกไปด้วยกันจนได้...ดวงท่าทีอึดอัดใจ ลั้นลากระแทกแก้วกาแฟปัง!
“พี่ดวงนะพี่ดวง ทำกันได้ลงคอต่อหน้าต่อตา”

สายมุกพาดวงมาที่ร้านขนม ดวงนั่งมองขนมตรงหน้าอึ้งๆ
“เอ่อ...ผมกินไม่เป็นหรอกครับคุณมุก”
“ก็ลองดูหน่อยสิ ร้านของฉันต้องมีครบทั้งของคาวของหวานนะ ถ้านายดวงว่าอร่อย ฉันจะได้ลองทำดูบ้าง”
“แต่ผมไม่เคยกิน กินไม่เป็นจริงๆ ครับ”
“ยากตรงไหน ก็กินแบบนี้ไง”
สายมุกหยิบช้อนตักขนมป้อน
“ตักขึ้นมา แล้วก็เอาเข้าปาก แล้วก็เคี้ยว แล้วก็กลืน ไม่เห็นจะอยาก”
ดวงมีความสุขที่สายมุกป้อนขนมให้ เคลิ้มไปจนลืมเรื่องที่กังวลอยู่
“รสชาติเป็นไง”
“ยังไม่แน่ใจครับ ต้องลองอีกคำ”
สายมุกป้อนอีก
“เป็นไง อร่อยไหม”
ดวงยิ้มกริ่ม
“ยังต้องอีกคำครับ”
สายมุกป้อน ดวงกินอย่างมีความสุข
“อืม...อีกครับ”
สายมุกเห็นดวงแอบยิ้ม เลยรู้ตัว
“นี่นายดวง! หลอกให้ฉันป้อนงั้นเหรอ ร้ายนักนะ”
“อย่าโกรธสิครับ ผมขอโทษ ผมลืมตัวไป”
ดวงรู้สึกผิดมากหน้าเสีย
“ทำไมต้องทำหน้าหงอยขนาดนั้นด้วย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยนะ...มีอะไรรึเปล่า เอ่อ...อ่อ ฉันลืมไป นายคงกังวลเรื่องที่พ่อป่วยใช่ไหม ฉันนี่บ้าจริงๆ เลย พานายมาเสียเวลาซะได้ ขอโทษนะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ แต่ว่า...”
ดวงยังพูดไม่จบ สายมุกแทรกขึ้น
“ฉันฝากขนมไปเยี่ยมท่านก็แล้วกันนะ”
สายมุกลุกไปดูที่ตู้ขนม ดวงถอนใจ

ที่ร้านกาแฟลั้นลา...ซันตะโกนสั่งเสียงดัง
“ลั้นลา กาแฟแก้วหนึ่ง หวานๆ”
“หวานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ตัวตนเป็นคนห้าวอ่ะ”
ซันเซ็งเลย
“ฉันหมายถึงกาแฟ ตัวแกจะขมจะเปรี้ยวเป็นแหนมอะไรก็เรื่องของแก”
ทันใดนั้นเสียงแหววดังขึ้น
“ไอ้ซัน”
ซันหันไปมองแล้วสะดุ้ง
“เฮ้ย” ซันจำไมได้รีบยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณน้า”
แหววฉุนกึก
“ไม่ใช่น้า...ฉันเอง แหวว”
ซันอึ้งๆ
“แหวว”
ลั้นลาเข้ามาดูใกล้ๆ
“ช่วยบอกให้สบายใจก่อน นั่นวิกใช่ไหม”
แหววส่ายหน้า
“ไม่ใช่”
ซันกับลั้นลาหัวเราะ
“เฮะๆๆ”
แหววไม่พอใจ
“ขำอะไร...ฉันยอมทำก็เพราะจะช่วยไอ้ดวงมันหาเงินหรอกนะ”
อั้มออกมาเจอก็ร้องลั่น
“แอร๊ย! ดัดผม พลาดอ้ะ...พลาด...พลาดอย่างแรงอ้ะ”
แหววตวาด
“หุบปากได้แล้ว ไม่ต้องมาล้อเลยนะ” แหววหันไปถามซัน “แกได้งานรึยังไอ้ซัน”
ซันยิ้มโอ่
“ระดับฉันไม่ต้องหา งานเข้าตลอด”
“งานอะไร”
ซันพูดอย่างภาคภูมิ
“นายแบบ”
แหววหัวเราะ
“ฮะ...นายแบบ นายแบบว่าชั่ว งี้เหรอ”
“นายแบบจริงๆ ไปก่อนนะ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว วันนี้มีแฟชั่นโชว์ทั้งวัน”
ทุกคนมองหน้ากันเหวอๆ อั้มเบ้หน้า
“ถ้าอย่างนั้นนายแบบ อั้มก็ซุปตาแล้วอ้ะ”

สายมุกกลับเข้ามาในบ้าน คุณนายสร้อยเพชรถามทันทีเมื่อพบหน้า
“ไปไหนมา ไปตลาดมาใช่ไหม”
สายมุกเซ็งๆ
“คุณแม่ก็ทำธุรกิจของคุณแม่ มุกก็กำลังทำธุรกิจของมุกเช่นเดียวกัน เพียงแต่ธุรกิจเรามันคนละอย่างกันก็แค่นั้นแหละค่ะ”
“ไม่ต้องมาปากเก่ง ไปหานายดวงมาใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
คุณนาย สร้อยเพชรยิ้มพอใจ
“ดีมาก”
สายมุกหน้าเหวอ
“อ้าว”
พะวงอึ้งๆ
“เอ๊ะ...คุณนายเอายาลมไหมคะ ท่าทางจะหน้ามืด”
คุณนาย สร้อยเพชรตวาด
“หุบปาก”
สายมุกมองหน้าแม่อย่างสงสัย
“นี่มันอะไรกันคะคุณแม่ คุณแม่กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่”
คุณนายสร้อยเพชรทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เปล่า ฉันก็แค่รู้มาว่าพ่อมันใกล้จะตาย ก็เลยเห็นใจ ก็แค่นั้น”
“แค่นั้นแน่นะคะ”
“แล้วแกคิดว่ามันจะแค่ไหน พอฉันร้ายก็เอาฉันไปด่า ไปนินทา พอฉันดีด้วยก็หาว่าฉันบ้า ทำไม ฉันจะเป็นคนดีมีน้ำใจกับคนอื่นบ้างไม่ได้รึไง อ่อ...ฉันซื้อซุปไก่สะกัดผสมปึงแปะโป่ยหนำไฉหน่ามา ฝากไปเยี่ยมไข้พ่อนายดวงด้วย”
ขาดคำคุณนายสร้อยเพชรก็เดินออกไป พะวงหันมาหาสายมุก
“อันตราย พะวงได้กลิ่นความเลวค่ะคุณหนู”
สายมุกครุ่นคิด
“มันต้องมีอะไรแน่”

โอมอยู่ในออฟิส มองรูปดวงกับสายมุกที่ลูกน้องแอบถ่ายมาให้ดู
“มันกล้าลองดีกับฉัน”
“โอย กล้ามาก...กล้าเยอะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ตามถ่ายแทบไม่ทัน...เอาไงต่อดีนาย”
“ในเมื่อเตือนไม่แล้วเชื่อ มันก็ต้องโดนของจริง!”

โอมยิ้มเหี้ยม
ถนอมซึ่งเป็นคนขายล็อตเตอร์รี่ เดินเข้ามาในบริเวณที่นอนของดวง

เขามองสิ่งของต่างๆของดวงอย่างคิดถึง ถนอมหยิบตุ้มหูมาข้างนึง มันเหมือนกับข้างที่ดวงเคยให้สายมุกไป ถนอมวางตุ้มหูเอาไว้ แล้วก็เดินจากไป ดวงเดินเข้ามายังที่พัก คลาดกับถนอมนิดเดียว ดวงเห็นตุ้มหูวางอยู่บนหมอน เขาหยิบขึ้นมาดู
“คุณสายมุก แอบเอาตุ้มหูมาคืนเราเหรอเนี่ย”
ดวงมองตุ้มหูอย่าง ไม่แน่ใจ

ที่โรงแรม ประเวทแกล้งทำเป็นไอคอกแคกนอนซมอยู่บนเตียง ดาราทำทีเป็นห่วงเป็นใย ดวงเดินเข้ามาในห้องมองอย่างเวทนา
“ตกลงแม่พาพ่อไปหาหมอมารึยังครับเนี่ย”
“ใช่...แม่พาไปมาแล้ว”
“แล้วหมอว่ายังไงบ้างครับ”
“หมอบอกว่าอยากให้พ่อไปพักผ่อนไกลๆ จะได้หายเครียด”
ดวงแปลกใจ
“พักผ่อนไกลๆ แน่ใจนะครับว่าไปหาหมอ ไม่ได้ไปผิดเป็น ททท”
ประเวทกระแอมขัดขึ้นมา
“ไม่ต้องสนใจสิ่งที่หมอพูดก็ได้ลูก หมอเขาก็แค่แนะนำทางออกที่ดีให้แค่นั้นแหละ แต่ถ้ามันสร้างความลำบากใจก็อย่าไปสนใจ พ่อน่ะอยู่ที่ไหนก็ได้”
“พี่ก็พูดแบบนี้ทุกที ไม่เคยฟังหมอสั่ง แล้วเป็นไงเนี่ย หนักขึ้นทุกทีละ”
ดวงเห็นใจพ่อ
“แล้วหมอเขาบอกรึเปล่าครับ ว่าไปพักไกลๆเนี่ย ต้องไปที่ไหน”
“ก็ไม่ไกลมากหรอก...แค่ยุโรป อะไรแบบนี้”
ดวงชะงักอึ้ง
“โอ้โห ต้องไปไกลแบบนั้นเลยเหรอครับ”
“หมอเขาบอกว่าอากาศมันดี ไม่ร้อน ความร้อนมันทำให้เกิดความเครียด”
“แต่...”
“ไม่ต้องไปสนใจหรอก พ่ออยู่ไหนก็ได้”
ประเวททำไอหนักกว่าเดิม ดารา รีบตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ
“โธ่พี่...พี่อย่าเพิ่งทิ้งฉันไปไหนนะ”
ดวงกังวลใจเกี่ยวกับพ่อแม่ของตน

ดวงนั่งเหม่ออยู่ในตลาด กำลังครุ่นคิดเรื่องพ่อกับแม่ของตน โอมกับนักเลงเดินเข้ามาหน้าตาหาเรื่อง ดวงมองไปที่โอมละเหี่ยใจที่เจอเขา
“ดี...อยู่นี่ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องตามหาให้เมื่อย”
ดวงถามเรียบๆ
“มีธุระอะไร”
“ฉันเคยเตือนแกเรื่องสายมุกแล้วใช่มั้ย”
ดวงเบื่อๆ เซ็งๆ
“ทำสีหน้าแบบนี้ แปลว่าชอบไม้แข็งมากกว่าไม้อ่อนสินะ”
“ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ ฉันจะไปทำงานต่อแล้ว”
ดวงจะไปนักเลงเข้าขวาง
“ทีเมื่อกี้ละนั่งว่างเชียว พอนายจะคุยด้วย ทำเป็นจะทำงานขึ้นมาเลย”
“ไม่ว่างานอะไรของแก ก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับเรื่องที่ฉันจะพูด”
“งั้นก็ว่ามา จะได้ไปทำอย่างอื่น”
“แกถูกหวยแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น ไปไกลหูไกลตาฉัน”
“ถ้าเป็นเรื่องนี้ฉันไม่คุยนะ ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ฉันต้องมาอธิบาย”
ดวงจะเดินไป โอมกระชากคอดวงรั้งไว้
“จะไปไหน แกอย่าคิดว่าตลาดนี้ไม่ใช่ตลาดของฉัน แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้นะ ฉันขอพูดกับแกดีๆเป็นครั้งสุดท้าย แกย้ายออกไปจากตลาดนี่ซะ ไปให้ไกลที่สุด ไปให้พ้นจากสายมุก”
นักเลงตะคอก
“อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก”
“ฉันอยู่ที่ตลาดนี่มานาน ไม่เคยมีปัญหา”
“ก็ตอนนี้จะมีปัญหา มีอะไรมั้ย”
“ให้คุณนายสร้อยเพชรมาไล่ฉันไปก็แล้วกัน”
“เอางั้นเหรอ...ได้”
โอมหันหาสมุน นักเลงหยิบเอกสารบางอย่างออกมาให้ดู ดวงเปิดดู มันเต็มไปด้วยรูปพ่อแม่ของเขาที่เป็นภาพปาปารัชชี่เดินเข้าออกโรงแรม
“นี่แกจะทำอะไรพวกท่าน พวกท่านไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะ”
โอมหัวเราะในลำคอ
“หึหึหึหึ แกก็ลองดีกับฉันดูซิ จะได้รู้ ว่าฉันจะทำอะไรพ่อแม่ของแก”
“อยากกลับไปเป็นกำพร้าเหมือนเดิมก็ลองดู”
นักเลงหัวเราะลั่น ดวงหน้าเสีย กังวลเกี่ยวกับพ่อแม่หนักกว่าเดิม โอมผิวปากเดินออกไป

คุณนายสร้อยเพชรนั่งกดเครื่องคิดเลขคำนวณบางอย่าง มีพะวงชะเง้อชะแง้อยู่ใกล้ๆ
“นั่นทำอะไรอยู่คะคุณนาย”
คุณนายสร้อยเพชรพึมพำ
“ร้อยล้าน สิบเปอร์เซ็นต์ก็สิบล้าน ก็ดูคุ้มดีนะ”
“คุณนาย บ่นอะไรน่ะ”
“แกนี่...ฉันกำลังคำนวณผลประโยชน์ที่ฉันควรจะได้อยู่น่ะสิ”
“ผลประโยชน์อะไรคะ”
“จะทำยังไงถึงจะได้สิบเปอร์เซ็นต์นี่มานะ”
พะวงหน้าตื่น
“สิบเปอร์เซ็นต์...คุณนายจะโกงอะไรใครคะเนี่ย”
คุณนายสร้อยเพชรตวาดแว๊ด
“นี่แกเห็นฉันเป็นคนขี้โกงรึไง”
“ไม่ได้ขี้โกงหรอกค่ะ แต่เห็นประโยชน์ของตนเป็นใหญ่”
“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมว่าฉันทำเพื่อครอบครัวนะ”
พะวงบ่นๆ
“ยังตีเป็นคำชมได้อี๊ก”
คุณนายสร้อยเพชรถลึงตาใส่

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 17 วันที่ 12 ต.ค. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th