อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 25 วันที่ 31 ต.ค. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 25 วันที่ 31 ต.ค. 55

“ไม่มีอะไรดีเหมือนที่ฝันไว้ซักอย่าง แต่คอยปกป้องตลอดเวลา”
แหววเขียนไปก็ยิ้มไป
แฝดนั่งอยู่หน้าฉากลิเกบนเตียงบรรทม หยุดร้องไห้ แก้ผ้าใส่กางเกงในตัวเดียวปะแป้งขาว นั่งเล่นชุดลิเก อุปกรณ์ประกอบฉากที่เป้งมาทิ้งไว้ให้ แหววเข้ามาสมทบทีหลัง เป้งหันมาบอก
“นี่ลูกผู้ดีนะเนี่ย ชอบอยู่ในรั้วในวัง”
แหววมองๆ
“มันมีของเล่นมั้ง”
ซันแปลกใจ

“นี่มันกินนม กินข้าวเหมือนเด็กปกติมั้ยเนี่ย มันพิลึกแท้”
นิชคุณรื้อกองของก็เจอคันธนูที่เป็นอาวุธของตัวละครในเรื่อง นิชคุณหยิบมาเล่น เอาปีกมาใส่เป็นคิวปิด เป้งขำๆ
“เปรี้ยวซะด้วย เล่นธนู”
แหววคิดๆ
“ฉันว่ามันดูเหมือนตัวอะไรซักอย่าง”
ซันส่ายหน้า
“เหมือนทุกตัวอ่ะ ที่ไม่ใช่คน”
นิชคุณหันธนูมาทางซันกับแหวว แล้วก็ง้างยิง สมุดที่จดสเป็คแหววอยู่ๆก็ร่วงลงกับพื้น ซันเห็นก้มลงไปหยิบ
“นี่สมุดอะไรเนี่ย”
“เฮ้ย เอามานี่”
แหวจะแย่ง ซันเอาหลบไม่ยอมคืน
“มีความลับในนี้เหรอ”
“ไม่มี...เอาคืนมา “
“พิรุธมาก มีความลับแน่ๆ”
ซันไม่ยอมคืนให้ แหววพยายามจะเอาคืนให้ได้ ซันเปิดอ่านออกเสียง
“ไม่มีอะไรดีเหมือนที่ฝันไว้ซักอย่าง แต่คอยปกป้องตลอดเวลา”
“เฮ้ย...เอาคืนมา”
แหววแย่งคืนมาได้ ซันนิ่งคิด
“หมายถึงใครน่ะ”
แหววเฉไฉ
“วันนี้ดวงหายไปไหนเนี่ย ไม่เห็นในตลาดเลย”
ซันมองแหววราวกับจะคาดคั้นความจริง แหววเขินๆมองไปทางอื่น

เย็นนั้น ดวงชะเง้ออยู่หน้าบ้าน ในมือมีต้นกุหลาบในกระถาง รถโอมเข้ามาจอด สายมุกลงจากรถ โอมลงมาส่งพร้อมกับกุหลาบช่อโต สายมุกรับไว้ยิ้มๆ

“อย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันไว้นะครับ
สายมุกยิ้มไม่ค่อยเต็มใจนัก เดินเข้าบ้านไป ดวงที่แอบดูไกลๆ มองกระถางกุหลาบของตนเศร้าๆ
“ไม่รู้จักเจียมตัวเลยไอ้ดวงเอ้ย”
ดวงถือกระถางต้นไม้เศร้าๆ โอมมองเห็นดวง เดินรี่เข้ามาหา”
“แกจะลองดีกับฉันจริงๆใช่มั้ย”
“แล้วแต่คุณจะคิด”
“แต่เชื่อสิ สุดท้ายแกจะต้องออกไปจากบ้านนี้ ด้วยวิธีที่แกจะเจ็บปวดทรมานที่สุด”
โอมหัวเราะสะใจเดินจากไป ดวงได้แต่ยืนนิ่ง ตอบโต้อะไรไม่ได้

ดวงเดินถือกระถางต้นไม้ผ่านห้องรับแขก เจอสายมุกนั่งอยู่
“สนุกมั้ยล่ะ ไปกับหนูดีน่ะ”
“ก็ดีครับ”
“ฉันก็ดี สนุกมาก”
“ครับ...งั้นผมขอตัว”
“เดี๋ยวนี้งานการไม่ทำแล้วใช่มั้ย แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่ลืมเรื่องนั้น”
ดวงจะเดินแยกออกไป สายมุกไม่อยากให้ไป
“แล้วนั่นต้นอะไร จะถือไปไหน”
“ต้นไม้ผมซื้อมาครับ จะเอาไปไว้ในห้อง”
สายมุกพยายามหาเรื่อง คว้าต้นไม้มา แต่หนามกุหลาบก็ตำเอาเลือดไหล
“ต้นอะไร โอ๊ย”
ดวงเป็นห่วงรีบจับมือมาดูทันที
“เจ็บมากมั้ยครับ”
“ทำไมไม่บอกว่ามีหนาม”
“ผมขอโทษ”
ดวงหยิบผ้าเช็ดหน้าตนขึ้นมาซับเลือดให้
“ผู้ชายอะไรพกผ้าเช็ดหน้าด้วย”
“ทำงานในตลาดเหงื่อมันเยอะน่ะครับ ก็มีอยู่ผืนเดียวนี่แหละครับ”
“อย่าบอกนะว่าซับเหงื่อมาแล้ว”
“ผมเพิ่งซักมา แล้ววันนี้ก็ไม่ได้ไปทำงานซะหน่อย”
เลือดสายมุกหยุดแล้ว ดวงจะเก็บผ้าเช็ดหน้า
“เอามานี่...มันเปื้อนแล้ว เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้ดีกว่า”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ไม่ได้หรอก น่าเกลียด”
สายมุกแย่งผ้าเช็ดหน้าคืนมาถือไว้
“ต้นกุหลาบของผมทำคุณเลือดไหล แต่กุหลาบของคนอื่น” ดวงมองกุหลาบช่อโตบนโต๊ะ “มันไม่ทำร้ายคุณนะครับ”
“แต่การที่มันเหี่ยวไปในวันหนึ่งข้างหน้า มันอาจจะเป็นการทำร้ายอีกแบบหนึ่งก็ได้นะ หนามกุหลาบทำให้เจ็บแป๊บเดียวแหละ แต่ความเหี่ยว...ทำให้เจ็บนานกว่า ว่ามั้ย”
ดวงฟังสายมุกยิ้มๆ

สายมุกกลับมาที่ห้องมองผ้าเช็ดหน้ายิ้มๆ แต่แล้วเธอก็นึกถึงคำพูดของโอมขึ้นมา ที่ให้เธอให้ดวงออกจากบ้าน ไม่งั้นจะบอกคุณนายว่าเธอให้ดวงยืมเงินไป สายมุกเครียดขึ้นมาทันที

เป้งแต่งตัวเตรียมพร้อมไปเล่นลิเก เดินเข้ามาหาของหลังฉาก
“ใครเอาธนูไปไว้ไหนวะเนี่ย เรื่องวันนี้ต้องใช้ด้วย”
เป้งรื้อในกองของก็ไม่มี เปิดในตู้ก็เจอแฝดนิชคุณ ถือธนูนั่งอยู่ในนั้น เป้งสะดุ้งโหยง
“ไอ้เด็กบ้า ทำไมมาอยู่นี่”
แฝดยิ้มให้เป้ง เจ้าเล่ห์
“ป่านนี้แม่แกตามหาแย่แล้ว ไปกลับบ้าน”
เป้งจะดึงธนูออกจากมือของแฝดแต่แฝดกำแน่น
“เฮ้ย ต้องเอาไปใช้”
แฝดไม่ยอมปล่อยธนู มองเป้งโกรธๆ บุ้ยปากให้เอาหนังกะติ๊กไปแทน
“แกจะบ้าเหรอ ให้พรานป่าถือหนังกะติ๊กได้ไง”
แฝดยังไงก็ไม่ยอมปล่อยธนู เป้งอ่อนใจ
“เอา จะเอางั้นก็ได้”

แฝดนิชคุณแต่งชุดเป็นลิเกเต็มยศ เป้งยิ้มๆ
“เอ้า อยากถือธนูนัก เอ็งเล่นเป็นพรานเลยก็แล้วกัน”
แฝดนิชคุณดูชอบใจเป็นพิเศษ

ลิเกแสดงบนเวที ชาวบ้านปรบมือกันเกรียว ตัวละครเล่าถึงพรานป่าผู้มีจิตใจเหี้ยมโหดมาก ไม่ได้ล่าแต่สัตว์เท่านั้น แต่ล่าคนด้วย พรานผู้นี้โหดร้ายน่ากลัวมาก แต่แล้วกลายเป็นแฝดนิชคุณถือธนูเดินออกมารำป้อเอาคันธนูตีหัวคนโน้นคนนี้ที

สายของวันใหม่...สายมุกลงมาจากบ้านเจอหนูดีนั่งอยู่ในห้องรับแขก
“กว่าจะลงมาได้”
“นี่พักนี้เธอมาบ้านฉันบ่อยไปมั้ย วันนี้ก็ไม่ได้มีเรียนวาดรูปไม่ใช่เหรอ”
“แล้วนี่ดวงไม่อยู่เหรอ”

สายมุกไม่ค่อยพอใจนัก
“เขาก็ไปทำงานเขาดิ เธอนั่นแหละมีอะไร”


สายมุกเอาผมทัดหูพอดี หนูดีสังเกตเห็นตุ้มหูที่สายมุกใส่เพียงข้างเดียว เธอนึกถึงตุ้มหูของดวงที่เขาใส่ มันเหมือนกัน
“เธอชอบเหรอ”
สายมุกหลบตา
“บ้า ถามอะไรแบบนั้น”
“ก็ตอบมาสิ”
“เปล่า ไม่ได้ชอบ จะชอบได้ไง”
หนูดีมองหน้า
“จริงนะ”
“เออ”
“งั้นก็ดี”
“ดีอะไร”
“พาฉันไปดูที่ในตลาดหน่อยสิ ฉันว่าฉันจะเช่าที่เปิดแผงขายของซักหน่อย”
สายมุกหน้าตื่น
“บ้า...จะไปขายแข่งกับพวกแม่ค้าทำไม บ้านเธอก็ไฮโซจะตาย”
“ก็แค่อยากขาย ไม่ได้เหรอ”
สายมุกอึ้งๆ
“เอ่อ...”
“หรือจะให้ฉันไปถามแม่เธอเองเลยดีมั้ย”
“เออๆ เดี๋ยวฉันพาไปเองก็ได้”

สายมุกลำบากใจ
ดวงเข็นผักไปส่งที่แผงผักตามปกติ เจ้าของแผงจ่ายเงินให้ เขารับมันมานับ

“เอ่อ...นี่มันมากกว่าปกตินะครับ”
“ก็ของเมื่อวานด้วยไง”
“แต่เมื่อวานผมไม่ได้มาทำงาน”
“ก็เอ็งส่งคนมาทำแทนไม่ใช่เหรอ”
ดวงงงๆ
“คนมาทำแทน ใครครับ”
“ชื่ออะไรก็ไม่ได้ถามด้วยสิ แต่มีอายุแล้วนะ ไม่ได้เห็นในตลาดนี้ซะด้วย”
“แล้วเขาบอกว่าผมให้มาทำแทนน่ะเหรอ”
“ใช่ แล้วก็ไม่เอาเงินด้วย บอกว่าให้เก็บไว้ให้เอ็ง”
ดวงแปลกใจ
“ใครทำแบบนี้เนี่ย”
ขณะที่ดวงกำลังครุ่นคิด อยู่ๆแฝดก็มาเกาะขาหนึบ
“พ่อ”
ดวงหันไปมอง ระอาใจที่เห็นแฝดอีกครั้ง

สายมุกพาหนูดีมาบริเวณแผงที่ว่างในตลาด
“ที่ว่างอยู่ก็มีแค่ตรงนี้แหละ”
“งั้นฉันจอง”
“นี่ตกลงจะเอาจริงๆใช่มั้ยเนี่ย”
“ทำไมล่ะ”
“เธอจะมาขายหมู ขายผักแข่งกับชาวบ้านรึไง”
“ใครว่าฉันจะขาย”
“หมายความว่าไง”
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า”
หนูดียิ้มๆ สายมุกมองไม่เข้าใจ

ดวงนั่งกินข้าวแกงอยู่ แฝดนั่งมองดวงกินข้าวตาปริบๆ
“หิวเหรอเราน่ะ”
แฝดพยักหน้า
“กลับไปหาแม่สิ ไปกินนมโน่น”
แฝดยังคงมองดวงกินข้าวตาปริบๆ
“กินข้าวแบบนี้ได้ด้วยเหรอ มันของผู้ใหญ่นะ”
แฝดกลืนน้ำลายเอื๊อก อยากกิน ดวงถอนหายใจ ยื่นจานข้าวให้
“เอ๊า...อยากกินก็กิน”
แฝดกินข้าวในจานอย่างตะกละ ดวงมองออกกลัวๆกับพฤติกรรมเด็กประหลาด ถนอมแอบดูดวงอยู่ไกลๆ ดวงไม่สังเกตเห็น แต่แฝดหันไปเห็น จ้องเขม็ง
“พ่อ” แฝดชี้ไปที่ถนอม “พ่อ”
“พ่อไหนอีกล่ะ”
ถนอมพยายามจะหลบ แต่ดวงเห็นซะก่อน
“นั่นมัน...”
ดวงรีบเดินไปหาถนอมทันที
“คุณ เดี๋ยวก่อนสิ”
ถนอมเก้ๆกังๆ ปฏิเสธไม่ได้
“มาทำธุระแถวนี้เหรอครับ”
ถนอมพยักหน้า
“ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉัน...”
“นะครับ ให้ผมได้ตอบแทนอะไรคุณบ้าง”
ถนอมชะงัก มองหน้าดวง ปฏิเสธไม่ได้

อั้มเปิดประตูเข้ามาในร้านกาแฟลั้นลา
“นี่...เห็นนิชคุณลูกฉันมั้ย”
“อีเด็กปิศาจนั่นน่ะเหรอ”

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 25 วันที่ 31 ต.ค. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th